25.5.05

αντι-βίζιον

Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: δεν θα το παίξω υπεράνω. Έχω λυσσάξει με τη Eurovision. Τα έχω πάρει απίστευτα στο κρανίο. Δε νομίζω να υπάρχει λέξη για αυτό που νοιώθω,
αλλά αν υπάρχει σίγουρα περιέχει πολλά λαρυγγικά και εκφέρεται με την ένταση της φωνής στο τέρμα. Ουσιαστικά έχω τσαντιστεί για μίνι-Ολυμπιακούς και σκεφτείτε ότι μου πήρε 8 χρόνια να πάψω να είμαι τόσο θυμωμένος για τους κανονικούς Ολυμπιακούς.


Τα μόνα δύο θετικά που υπάρχουν στην όλη υπόθεση είναι η δίκαιη τιμωρία της Μπόκοτα
και το γεγονός ότι δεν είμαι αναγκασμένος να παραδεχθώ ότι υπάρχει διάβολος. Το ένα αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και για το άλλο ήμουν έτσι κι αλλιώς σίγουρος, οπότε θετικά μηδέν (μην κοιτάτε το Σάββατο, δεν ήμουν σε πλήρη διανοητική απαυτή).

Το ερώτημα είναι γιατί, και μου πήρε τρεις ολόκληρες μέρες να βρω την απάντηση. Διότι είναι φανερό ότι δε με εκνευρίζει ούτε η Παπαρίζου (την οποία θεωρώ συμπαθέστατη αλλά μηδενικής γκομενικής αξίας και έχω πραγματικά αρχίσει να μισώ το My Number One που το έχω ακούσει 700.000 φορές τους τελευταίους 2 μήνες, αλλά κατά τα άλλα σέβομαι τον επαγγελματισμό της και την ατομική της επιτυχία, δηλαδή τα λεφτά που τσέπωσε και θα τσεπώσει, διότι η Eurovision είναι το Βασίλειο του Μαλακοτράγουδου και αυτό ΔΕΝ αλλάζει επειδή την κερδίσα"με"), ούτε η πρώτη θέση, ούτε τίποτα από όλα αυτά.

Αυτό που με εκνευρίζει είναι το 94% που την άκουσε. Όχι που άκουσε την Παπαρίζου. Που την άκουσε. Πώς λέμε "την έχω ακούσει χοντρά"; Παρατηρούμε πως το 94% είναι επί των ανοικτών δεκτών και όχι επί του πληθυσμού και ακριβέστερα είναι επί των 2000 παρά κάτι ανοικτών δεκτών με μηχανάκι, δηλαδή νοικοκυριών που δεν έχουν πρόβλημα να παρακολουθούνται 24/7 με αντάλλαγμα μια τοστιέρα, δηλαδή αντιπροσωπευτικών νοικοκυριών οπότε ενισχύεται το αρχικό συμπέρασμα ότι τα έχω πάρει σχεδόν με όλη την Ελλάδα..

Τα παίρνω εξίσου μαζί τους όταν πανηγυρίζουν για το χρυσό κάποιου ΤΕΡΑΤΟΣ στις αθλητικές διοργανώσεις. Γενικά τα παίρνω οποτεδήποτε παρατηρείται εθνική ανάταση επειδή βγήκα"με" πρώτοι σε κάποια διεθνή ηλιθιότητα. Δεν τα παίρνω όταν απλά χαιρόμαστε, τα παίρνω όταν αισθανόμαστε εθνική ανάταση.Γιατί όμως τα παίρνω με όλα αυτά τα χαμηλοτάτου επιπέδου ανθρωπάκια που κάνουν ό,τι όλα τα υπόλοιπα χαμηλοτάτου επιπέδου ανθρωπάκια στην Υφήλιο;

Είμαι της γνώμης πως όλα ξεκινάνε από το Εγώ μου, το οποίο είναι τόσο τεράστιο που καταντάει αόρατο.

Κάθομαι και σκέφτομαι τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Δεν είναι τίποτα σπουδαία πράγματα: μια φορά που καθόμασταν με την κοπέλα μου και κοιταζόμασταν και δε λέγαμε τίποτα, αυτό είναι όλο, αυτή είναι με διαφορά η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, αλλά αν δεν ήσασταν εκεί δε νομίζω να το καταλάβετε. Και κάμποσες φορές που μου έχουν κάνει ένα ωραίο δώρο, ή έχω κάνει έκπληξη σε κάποιον που αγαπάω. Ή όταν τελείωσα το πρώτο μου project (11.000 γραμμές Java παρακαλώ!) και δε θα χρειαζόταν να ξαναδώ τους μαλάκες τους Βέλγους μάνατζερ που μου ζάλιζαν τα @@. Ή, να διαβάζω κάτι ενδιαφέρον ή αστείο ή απλά ωραίο,, ή να είμαι με τους φίλους μου και να γελάμε, ή να παίζω με το σκύλο μου. Πολύ φοβάμαι πως οι εθνικές επιτυχίες ποτέ δεν έπαιξαν στη ζωή μου ως παράγοντες ατομικής ανύψωσης.

Συγκρίνετέ το αυτό με τον Αποτυχημένο Μαλάκα που κόντευε να χύσει από την πολλή εθνική ανάταση όταν ξενέρωνε τη γιορτή του πατέρα μου για να δει τη Eurovision: "τους κερδίσαμε, τους δείξαμε, είμαστε οι καλύτεροι, κωλοεβραίοι δε μας δώσατε δωδεκάρι αλλά δε σας πέρασε, πρώτα το Euro μετά αυτό" και λοιπά αξιοθρήνητα. Ποια είναι η διαφορά του εθνικόφρονος αυτού Μαλάκα από εμένα;

Η διαφορά είναι ότι εγώ για να είμαι ικανοποιημένος πρέπει να αισθάνομαι καλά. Ενώ αυτός πρέπει να αισθάνεται καλύτερος από κάποιον. Όχι πολλά πράγματα, ας πούμε #1 στην Ευρώπη ή στην Υφήλιο.
Προφανέστατα αυτό μπορεί να το πετύχει ατομικά μόνο σε Καλλιστεία Αποτυχημένης Μαλακίας, οπότε είναι αναγκασμένος να καταφύγει σε αντιπρόσωπους που θα του δανείσουν λίγη δόξα. Ό,τι αντιπρόσωπους του κάτσουν, οι Μαλάκες μας δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί, θα πανηγύριζαν εξίσου αν κάποιος Έλληνας γραφόταν στο βιβλίο Guiness σαν το άτομο με το συντομότερο οργασμό στον πλανήτη, αρκεί στον ανταγωνισμό να έπαιζαν Δυτικοί, Τούρκοι και Αλβανοί. Το οποίο όμως ακόμα δε δικαιολογεί γιατί ενοχλούμαι.

Λοιπόν, ενοχλούμαι για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και σπουδαιότερος είναι ότι μια πιο προσεκτική ανάγνωση μας αποκαλύπτει ότι αυτό που ενδιαφέρει το Μαλάκα δεν είναι τόσο να είναι αυτός Καλύτερος. Τον ενδιαφέρει να είναι όλοι οι υπόλοιποι Χειρότεροι. Εν ολίγοις, ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ. Θα μου πείτε "κι εσύ όμως τους λες αυτούς χειρότερους από εσένα". Φυσικά. Αλλά δεν είναι κάτι που με χαροποιεί. Σας ορκίζομαι ότι αν μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί και όλοι αυτοί οι τρόμπες να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι (ή τέλος πάντων πιο χρήσιμες υπάρξεις, π.χ. λίπασμα) θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο δεύτερος είναι ότι το να αρπαζόμαστε από ένα συλλογικό (μοιραζόμενο σε όλους εκ γενετής) φαντασιακό στο οποίο είμαστε ανώτεροι, είναι βασικά σύμπτωμα εκφασισμού. Όσο πιο γελοίο και ανούσιο είναι το φαντασιακό, τόσο μεγαλύτερος ο εκφασισμός (θυμηθείτε τις άπειρου κιτς και ρωμαϊκού στυλ εκδηλώσεις της Χούντας στο Παναθηναϊκό στάδιο) . Το 90% που την άκουσε με τη Eurovision είναι το ίδιο -από πλευράς mentality- 90% που έκλεινε στη φυλακή όποιον δε συμφωνούσε με μία ακραιφνώς βλακώδη άποψη για το Μακεδονικό. Είναι το ίδιο 90% που κυνήγησε ως μίζερους ανθέλληνες όσους δεν είχαν όρεξη να υποστούν (κατά κεφαλή) 1000 ευρώ, 500 εργατοώρες χαμένες στην κίνηση λόγω έργων και περίπου 1,5 μπάτσο+κάμερα προκειμένου "η Ελλάδα να λάμψει". Είναι το ίδιο 90% που δε θα παντρευόταν ξένο και το ίδιο 90% που προτιμά να δει άνθρωπο νεκρό παρά τη γαμημένη τη σημαία στα χέρια ενός κατώτερου. Η ποιότητα των (ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών) συναισθημάτων, των μαλακιών που γίνονται και των λεφτών που πληρώνουμε είναι η ίδια, το μόνο που αλλάζει είναι η ένταση και απορώ γιατί είμαι ο μόνος που το προσέχει.

Τώρα η τελευταία μαλακία που σας έχει πιάσει είναι η Eurovision. Όποιος λέει δε χοροπηδάει από τη χαρά του για την νίκη, ή τολμά να επισημάνει πως όλα αυτά είναι μία τεράστια χοντρομαλακία, είναι μίζερος. Ρε άντε και γαμηθείτε, που έχετε και αποψούλα για όποιον δεν ανήκει στο φασίζον κοπάδι σας. Όχι ρε γαμημένοι, ο Πόλεμος είναι Πόλεμος, η Ειρήνη είναι Ειρήνη, εσείς Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ παραμένετε ένα μάτσο αποτυχημένα ανθρωπάκια και τέλος όπως το βλέπω εγώ δεν υπάρχει πιο μίζερο πράγμα από τις ονειρώξεις σας.

21 σχόλια:

morpheous είπε...

Γουστάρω γιατί τα λες χύμα,
Προσωπικά συμφωνώ περισσότερο μαζί σου παρά με την αντίπερα όχθη. Απλά να πω ότι για μένα δεν είναι τόσο κακό η χαρά που απέφερε το γεγονός της πρωτιάς. Κάκιστο είναι το γεγονός ότι δίνουν (αυτοί που το κάνουν τέλος πάντων) τόση βαρύτητα στο θέμα.

xxx είπε...

Ρε Βατραχουλη μπας και έχουμε το ίδιο DNA?
Ν'αγιάσ'το στόμα σου.........

Damsel in Stress είπε...

Θα έγραφα κάτι ωραίο αλλά έχει ανέβει ο πυρετός στο 38.2 και κάνω 3 ορθογραφικά λάθη ανά λέξη ... έχω κι εφιάλτες ότι έρχεται η Ναταλία Γερμανού στο σπίτι με τον Δάντη παρέα και μου φέρνουν λουλούδια για τα περαστικά ...

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

S G είπε...

Αν και δεν ταχουμε πει ακριβως ετσι, συμφωνουμε νομιζω...

"θα πανηγύριζαν εξίσου αν κάποιος Έλληνας γραφόταν στο βιβλίο Guiness σαν το άτομο με το συντομότερο οργασμό στον πλανήτη, αρκεί στον ανταγωνισμό να έπαιζαν Δυτικοί, Τούρκοι και Αλβανοί."

ωωω καλο, λεω να το προσθεσω στην λιστα με τα επομενα εθνικα κατορθωματα μας :-)

Zabameos είπε...

Το κείμενό σου μου θύμισε ένα παλιό ανέκδοτο. Γνωστό μεν, αλλά το θεωρώ αρμόζον οπότε το αναφέρω.

Περνούσε, λέει, ο Θεός πάνω από την Ευρώπη και κοιτούσε τους αγρότες. Παρατηρεί από μακρυά έναν Άγγλο αγρότη κακομοίρη, με ένα χωράφι στα μαύρα του τα χάλια, και κατεβαίνει να του μιλήσει.

"Γειά σου, είμαι ο Θεός, άκουσα τις προσευχές σου και ήρθα να σε βοηθήσω. Πες μου τι μπορώ να κάνω για εσένα;"

"Να κοίτα να δεις", λέει ο αγρότης, "παλεύω για την επιβίωσή μου, φροντίζω τη γη μου αλλά ό,τι και να κάνω το χοράφι μου δε λειτουργεί καλά. Και ο δίπλα ο αγρότης έχει ένα πολύ πιο ωραίο και αποδοτικό χωράφι. Τι ζητάω ο καημένος, μπορείς να μου το κάνεις το δικό μου σα το δικό του να ζήσω και εγώ;"

"Βεβαίως, κανένα πρόβλημα" απάντησε ο θεός, και νασου που το χωράφι του αμέσως ζωντάνεψε.(...)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με διάφορα κράτη, σε προφορικό λόγο βοηθάει η επανάλυψη, γραπτά είναι λίγο βαρετό.

(...)Μέχρι που έφτασε ο θεός και στην Ελλάδα και είδε και εκεί έναν αγρότη καημενούλη. Κατεβαίνει λοιπόν πάλι και ρωτάει τι να κάνει.

"Που λες το χωράφι μου δεν αποδίδει, ενώ ο γείτονας δίπλα τα έχει όλα και δουλεύουν ρολόι."

"Και τι μπορώ να κάνω για εσένα;" τον ρωτάει ο θεός.

"Κάψε το του πούστη να μάθει!".

---. είπε...

Ναι, καλά. Το 94% επί των ανοικτών δεκτών είδε Eurovision αλλά βάλε και αυτούς που ήταν μαζεμένοι στα σπίτια λόγω της γιορτής, και βάλε και αυτούς που ήταν μαζεμένοι στις γιγαντοοθόνες. Εγώ λέω ότι το 100% είδε Eurovision. Και τώρα πια όλοι είναι υπεράνω και όλοι κρίνουν και όλοι θέλουν να ενταχτούν στο ελιτίστικο 6% αλλά δεν είναι έτσι. Εγώ είδα Eurovision, δεν μου γάμησε την γιορτή μου, αντιθέτως με έβγαλε από την δύσκολη θέση να κάνω χαζές συζητήσεις. Και όλοι ήταν χαρούμενοι. Έτσι απλά. Και τώρα πάει, μας τελείωσε. Δεν ένοιωσα ανώτερη. Δεν νοιώθω κατώτερη ( ή μάλλον δεν κατάλαβα γιατί τόση τσαντίλα).
Simple is the only way. Because that’s how everything is.

Lao είπε...

Το όλο θέμα έχει να κάνει με την ευρύτατη κάλυψη που είχε το θέμα. Αν δεν είχε και περνούσε στο ντούκου, πολύ αμφιβάλω εάν θα τα είχαμε πάρει στο κρανίο. Και ως γνωστόν, οτιδήποτε προβάλλεται από τα Μ.Μ.Α συνοδεύεται από μπόλικη υπερβολή. Ναι, όλοι είδαμε την στα-Παπαρί-αμας-ζου, αλλά δεν νομίζω ότι ένα 90% είχε αναταθεί ως Έλληνες. Ούτε καν 30%. Δεν υπάρχει κατ΄ανάγκην κάτι το μεμπτό στο να χαρείς παρακολουθώντας μία ελληνίδα –μεγάλης γκομενικής αξίας- να παίρνει αβέρτα τα 12άρια. Αρκεί αυτό να αποτελεί στιγμιαία χαρά και τίποτε άλλο. Στο κάτω κάτω, να μην χαρούμε με την Παπαρίζου, να μην χαρούμε με το Euro, να μην χαρούμε με τους –εννοείται-ντοπαρισμένους ολυμπιονίκες ε δεν μένει και κάτι για τον πολύ κόσμο.
Κρίμα δεν είναι?

S G είπε...

ασχετο αλλα δεν την βρισκω τοσο ωραια. Ειδικα οι πανηγυρισμοι με σημαιες να παιρνουν τον ρολο μανδυα κτλ με απωθουν πολυ. Τωρα δεν την ειδα πολυ για να εχω αποψη, αλλα μου θυμιζει ελληνιδες Γερμανιας (αυτο δεν ειναι καλο...).

"Στο κάτω κάτω, να μην χαρούμε με την Παπαρίζου, να μην χαρούμε με το Euro, να μην χαρούμε με τους –εννοείται-ντοπαρισμένους ολυμπιονίκες ε δεν μένει και κάτι για τον πολύ κόσμο.
Κρίμα δεν είναι? "

τι θα λεγες να χαιροσουν με τα προσωπικα σου κατορθωματα, με τις ωραιες στιγμες της ζωης σου, των φιλων σου και οχι καποιων τυπων στην ΤιΒι?

Phantasmak είπε...

Ααααυτός εισαι.

Και να πούμε για τα κωλοκάναλα που στηρίζουν αυτή τη νοοτροπία.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να πω "έλα τώρα, υπερβολές" αλλά είμαι μακριά και δεν είδα τι παίχτηκε.

Είμαι περίεργος όμως Δημήτρη, πέρσι στο Euro κατέβηκες καθόλου στους δρόμους κρατώντας σημαία;

S G είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
S G είπε...

"Θέλω να πω "έλα τώρα, υπερβολές" αλλά είμαι μακριά και δεν είδα τι παίχτηκε.

Είμαι περίεργος όμως Δημήτρη, πέρσι στο Euro κατέβηκες καθόλου στους δρόμους κρατώντας σημαία;"

και γω υπερβολες ηθελα να πω μεχρι που ειδα τα νουμερα της τηλεθεασης Γιωργο. Για μενα παραμενει η αρωτηση: ο ταδε Ελληνας κερδιζει αυριο Νομπέλ. Θα ειχε 95% τηλεθεαση η απονομη?

Οσο για το Ευρωπρωταθλημα καλη ερωτηση. Εσυ τι εκανες?
(εγω οντας στην Ισπανια που δεν υπαρχει Ελληνας δεν ειδα καν τον τελικο παρα μονο 20 λεπτα. Απτην αλλη στην Γερμανια που ημουν στα πρωτα ματς ειδα κανα δυο. Ειδα κατι καρακαφρους Ελληνες Γερμανιας να ουρλιαζουν βασικα και ξενερωσα ασχημα)

J95 είπε...

Είμαι περίεργος όμως Δημήτρη, πέρσι στο Euro κατέβηκες καθόλου στους δρόμους κρατώντας σημαία;

Ανέβηκα στους δρόμους να τα σπάσω. Δεν κρατούσα σημαία (αναρωτιέμαι γιατί έχω δώσει τόσο πολύ την εντύπωση ανθρώπου που θα κρατούσε σημαία). Το όλο πράγμα το είδα σαν ένα τεράστιο πάρτι. Δε με ενδιέφερε καθόλου αν ήταν επειδή κέρδισε η Εθνική ή επειδή όλοι κούμπωσαν άσιντ. Ακόμα και το ότι κέρδισε η Εθνική το είδα απλά σαν "κέρδισε η ομάδα μου".

Συγκεκριμένα γούσταρα πολύ το οδόφραγμα της Αγίας Παρασκευής. Εκεί όμως δεν ήταν greek trash να φωνάζουν "δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ", ούτε χαζομούνια καβάλα sto moro tus να νομίζουν ότι κάτι κάνουν. Ήταν η Αγία και τα έσπαγε όπως μόνο η Αγία ξέρει, χωρίς κάμερες και χωρίς ποζέρια.

Εν ολίγοις, ανέβηκα γιατί ήταν καλή φάση. Όχι γιατί είμαστε σπουδαίοι. Μετά όταν είδα πόσο πολύ μαλακισμένα την είδαν όλοι τους ξενέρωσα.

Ίσως δεν έγινε φανερό, αλλά αυτό που με ενοχλεί δεν είναι τα πανηγύρια και οι υπερβολές, αλλά η αιτία για τα πανηγύρια και τις υπερβολές. Κάνε ό,τι θες ρε φίλε, δημοκρατία έχουμε. Αλλά άντε γαμήσου κι εσύ και η εθνική σου ανάταση καραγκιόζη looser.

Αναγκαία διευκρίνιση: δε βάζω ούτε τον gglad, ούτε την Εύη στο, χμμ, φασίζον κοπάδι.

Απλώς θεωρώ πως μπήκατε στο τρυπάκι να πάρετε στα σοβαρά τις αιτιάσεις των φασισταριών. Πράγμα απολύτως αναμενόμενο γιατί δεν έχετε ένα Εγώ μέχρι το φεγγάρι ώστε να τους αντιμετωπίζετε σαν τα ελεεινά και τρισάθλια σκουλήκια που είναι και ομολογουμένως η πλύση εγκεφάλου που έχουμε υποστεί τον τελευταίο μήνα ήταν κάτι το συγκλονιστικό.

Ακόμα κι εμένα μου έχει κολλήσει το My Number One, γεγονός που δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρήσω σε αυτό το σκατένιο έθνος ηλιθίων.

Εκεί που βρίζω, δε βρίζω εσάς, βρίζω τους εθνικά ανα.. αναστη... τέλος πάντων όλα αυτά τα αρχιδόμυαλα που λέει και η sis. (incidentally, η sis τώρα τελευταία -τα τελευταία 20 χρόνια- έχει κάτι νεύρα μούρλια και προσπαθήστε να μη με πολυαναφέρετε όποτε τολμάτε να σχολιάσετε το reader-unfriendly blog της)

Ωστόσο, πάνω σε αυτό για τον Τσαρούχη φίλε gglad η γνώμη μου είναι ότι μάλλον είχε στο νου του την καλλιτεχνική απόδοση απλών, καθημερινών και προπάντων αληθινών πραγμάτων. Το αίσχος της όλης συμμετοχής μας στη Eurovision κάνει κάτι άλλο: παίρνει το απόλυτο τίποτα και στο πουλάει σε φανταχτερή κιτσάτη συσκευασία.

Άλλο το ταπεινό, άλλο το κενό.

Κατά τα άλλα, τα 'πα και ησύχασα. Νοιώθω τρομερά καλύτερα από χθες. Σκεφτείτε αν δεν τα 'λεγα να έμενε όλη αυτή η σκατίλα να μου τριβελίζει τον εγκέφαλο :)

Ανώνυμος είπε...

Σωτήρη, την ερώτηση "θα έβλεπε το 95% την απονομή των Νόμπελ;" δεν φαντάζομαι να τη ρωτάς στα σοβαρά. Το κιτς της Γιουροβίζιον είναι τηλεοπτικό θέαμα, explicitly μαζική κουλτούρα. Τα Νόμπελ anything but. Ελιτιστές.. =P

Για το Euro: Κι εγώ βγήκα στους δρόμους και κρατούσα και σημαία και "Ελλάς οε οε δε σταματώ να τραγουδώ ποτέ" κλπ. Όπως ίσως να έκανα αν η ομάδα μου κέρδιζε ένα μεγάλο τίτλο. Θα φόραγα τη φανέλα της, θα έψελνα κάνα ευφάνταστο chant, θα κρατούσα ένα κασκόλ ή μια σημαία. Ούτε εθνικιστή με κάνει αυτό, ούτε κάφρο. Αν κάποιος παραδίπλα φωνάζει "δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ" θα με ξενερώσει αφάνταστα και μπορεί να μου χαλάσει το πάρτι, αλλά το guilt by association είναι λάθος. Ελπίζω ότι είμαι πλειοψηφία.

Ως εδώ φαντάζομαι συμφωνούμε. Πάμε παρακάτω. Δικαιολογείται να νιώθει κάποιος "εθνικά υπερήφανος" για ένα Euro ή ένα Νόμπελ, ή ένα Όσκαρ; Νομίζω πως ναι. Εθνικά υπερήφανος δε σημαίνει εθνικά ανώτερος, όσους κομπλεξικούς κι αν βρεις που θα δυσκολευτούν να καταλάβουν τη διαφορά. Αυτοί (και μπόλικοι άλλοι, εδώ και αλλού, τώρα και παλιότερα) έχουν κάνει τη λέξη έθνος βρισιά, ενώ δεν είναι καθόλου κακή ως περιγραφή ενός συνόλου ανθρώπων με κάποιες κοινές πολιτισμικές αναφορές. Αυτό είναι κάτι που έχω καταλάβει περισσότερο τα τελευταία χρόνια που ζω στο εξωτερικό. Όσο απύθμενα και να μου τη σπας στα επιμέρους (λέμε τώρα), κάτι παραπάνω με συνδέει πολιτισμικά με σένα Δημήτρη, απ' ότι με κάποιο φίλο Νορβηγό ή Βιετναμέζο. Μεγαλώσαμε βλέποντας τις ίδιες μαλακίες στην τιβι, καβαλάγαμε τα ίδια σαπιοκάραβα για να πάμε διακοπές στα ίδια νησιά, κάναμε βόλτες στην ίδια γειτονιά (μέχρι τουλάχιστο να κλεισει ο θρυλικός Πάπας στην Πλ. Αγ. Παρασκευής =), τρώγαμε τα ίδια φαγητά κοκ.

Ένιωσα λοιπόν περήφανος σαν μέρος αυτού του συνόλου όταν η εθνική πήρε το Ευρωπαϊκό, στον ίδιο βαθμό που ένιωσα ντροπιασμένος σαν Έλληνας όταν άκουσα τις μαλακίες της Χαλκιά ένα μήνα αργότερα. (Αυτό είναι και το fallacy του Ν. Δήμου, παρεμπιπτόντως. Αν μπορείς να νιώσεις ντροπή για κάποια πράγματα, είσαι απολύτως ικανός να νιώσεις περηφάνια για κάποια άλλα.)*

Για τη Γιουροβίζιον δεν ξέρω. Δεν ήμουν εκεί και δε με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Έχω μιλήσει με κόσμο που το είδε και πανηγύρισε κλπ κλπ, αλλά με κανέναν που απέτυχε να δει το κιτς και το σουρεαλισμό της κατάστασης. Δε λέω πολλά όμως, γιατί κάτι μου λέει ότι αν ήμουνα στην Αθήνα θα είχα δει μπόλικους τέτοιους και θα 'χα φορτώσει κι εγώ.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι θεραπευτικές ιδιότητες του rant είναι όντως υποτιμημένες, αλλά είναι σα να παίρνεις ασπιρίνη, ενώ χρειάζεται αντιβίωση. Η πιο αποτελεσματική αντίδραση είναι νομίζω η διακωμώδηση, όχι η τσαντίλα. Αν περπατούσα στο Σύνταγμα κι ερχόταν κάποια κάμερα χαζοκάναλου να με ρωτήσει πώς άλλαξε τη ζωή μου το "έπος του Κιέβου", θα προσπαθούσα να βρω να πω κάτι εξωφρενικά over the top.


* btw, και μπορεί να κάνω και λάθος - αλλά μου δίνετε την εντύπωση ότι θεωρείτε αυτού του είδους τις συμπεριφορές ως αποκλειστικό προνόμιο της φυλής. Αν πήγαινατε ας πούμε το '92 στην Κοπεγχάγη και ρωτάγατε Δανούς στο δρόμο αν νιώθουν περήφανοι που η εθνική τους ομάδα πήρε το ευρωπαϊκό, νομίζω θα παθαίνατε πλάκα με τις απαντήσεις.

discolata είπε...

είναι πρώτη φορά νομίζω που δεν συμφωνώ μαζί σου.

και μάλιστα τόσο πολύ και τόσο απόλυτα που μου είναι αδύνατο να απαντήσω και να σου αντιτάξω τα όποια δικά μου επιχειρήματα...

άλλωστε τι νόημα θα είχε;
καθένας έχει τη γνώμη του.

δεν είμαι "εθνικάρα", κι ας με φωνάζουν έτσι φίλοι για πλάκα.
απλά αισθάνθηκα υπέροχα όταν είδα το κοριτσάκι να σηκώνει τη σημαία μας και να γελάει με όλων τα χαμόγελα ταυτόχρονα.

αυτό είναι όλο.
και ήταν πρώτη φορά φέτος στα 26 μου χρόνια εν ζωή που είδα τόσες ελληνικές σημαίες μαζεμένες και μου αρέσει.

ας έχουμε μια φορά την πρωτιά σε κάτι κι εμείς. σε κάτι που να μηνέχει να κάνει με αίμα, με πολιτική, με διπλωματία, με γκρίνια, με ζαμανφουτισμό.
σε κάτι ανάλαφρο και απλά όμορφο.

J95 είπε...

Σήμερα στην αγαπημένη μου στήλη της Καθημερινής ("Γράμματα Αναγνωστών"), μία διδάκτωρ ηλεκτρολόγος προτείνει να πετροβολούνται στο Σύνταγμα οι μίζεροι ανθέλληνες κουλτουριαρέοι που δεν το βουλώνουν όταν βλέπουν την Παπαρίζου να λέει "Ελλάδα" και να δακρύζει.

Δεν ξέρω, μπορεί να είμαι υπερβολικός, έχω όμως την αίσθηση ότι εκφασιζόμαστε με ταχέα βήματα.

J95 είπε...

Και κάτι ακόμα: δε θεωρώ αυτές τις συμπεριφορές αποκλειστικότητα της φυλής.

Θεωρώ όμως είμαστε από τα λίγα έθνη που ασχολούνται τόσο πολύ και διαρκώς με τέτοιες μαλακίες.

Μια ζωή χρειαζόμαστε μια Μεγάλη Ιδέα.

Είναι πραγματικά κουραστικό.

Και επικίνδυνο βέβαια.

Ανώνυμος είπε...

Ναι όταν είναι δίπλα σου και τα ζεις και τα τρως στη μάπα καθημερινά είναι απίστευτα κουραστικό. Όταν είσαι έξω τα διακωμωδείς, γελάς και τα βρίσκεις όλα απίστευτα γραφικά.

Νίκος είπε...

διάβασα το ποστ σου ακούγοντας my number one

στις σκληρές μάχες με τα σημερινά xsl σφύριζα την αρ εντ μπι σούστα

και στο πλέι λιστ μου έχω και τους Νορβηγούς :)

κατά τα άλλα συμφωνώ μαζί σου

jesus είπε...

1o : EGO TIN IMERA TIS EUROVISION EIMOUNA SE ENA FESTIVAL STO AIGALEO KAI EIXE 700 PERIPOU ATOMA TO 1/3 TOU DEIGMATOS TIS AGB.POU STANDAR DEN EVLEPAN EUROVISION TOYLAXISTO MEXRI TIS 12
2o : KA8ISTE KAI SKEFTITE POSA ATOMA DOYLEVAN EKEINI TIN IMERA KAI ORA SE OLOI TIN ELLADA KAI DEN EIXAN PROSVASI SE TILEORASI TOYLAXISTON 10 FORES TO DEIGMA TIS AGB
3o : 2000 DEKTES STIN STATISTIKI 8EORITE SOSTO DEIGMA STA 10.000.000 OPOTE KAI TO APOTELESMA PREPEI NA EINAI SOSTO ME POSOSTO SFALMATOS
OMOS DEN GNORIZOUME KATA POSO I DEIGMATOLIPTIKI KATANOMI EINAI SOSTI KAI PERILAMVANEI OLA TA STROMATA
------------------------------------
EPISIS
1o : DEN EXO PROVLIMA ME TO TRAGOUDI H TIN PAPARIZOU DANDI GERMANOU PASXALIDOU (ISOS KAPOIO MIKRO)
2o : TON SOIDON TO KOMMATI POU PROTA8IKE STA PROKRIMATIKA GIA TIN PAPARIZOY ITAN 8EIKO EPIPEDOU BEYONCE KAI VALE 8A EKANE GAMO TIS KARIERES EKTOS EUROVISION
3o : EXO VARE8EI NA AKOUO TO No1 EFTIXOS POU EXO TIN DINAMI NA ALLAZO STA8MO STIN TIELEORASI KAI STO RADIOFONO
OMOS PROXTES POU PIGA GIA SHOPING THERAPY STIN N. IONIA OLA MA OLA TA MAGAZIA EPEZAN PAPARIZOU
TI KANEI O AN8ROPOS GIA NA POULISEI
4o : AFTO POU MOU TIN SPAEI OMOS DEN EINAI POU KARAGOUSTAROUN OI ELLINARADES OUTE POU PANIGIRIZAN STIL EURO 2004. (EUORVISION MPOREI NA PERNAME KAPOTE EURO OMOS? AFTO ITAN APISTEFTO GIA AFTO KAI PANIGIRISA TOTE KAI OXI EPEIDI ENNOIASA ELLINAS OUTE EPEIDI AFIPNISTIKA
5o : AFTO POU MOU TIN EDOSE KIRIOLEXTIKA STA NEVRA ITAN:
A)I KIVERNISI POU PANIGIRIZE LES KAI ITAN STIS PROGRAMMATIKES DILOSEIS TIS NEAS DIMOKRATIAS I PROTI 8ESI
B) POU EMFANISTIKE O ROUSOPOULOS META APO MINES APOUSIAS NA TO PANIGIRISEI
C) O PAPANDREOU POU MILISE GIA OMOGENEIA KAI GIA NIKI TOU E8NOUS I KATI TETOIO
D) O NOMARXIS 8ES/NIKIS POU PAROMOIOSE TIN PAPARIZOU ME TON MEGA ALEXANDRO KAI ME TON VOUKEFALA
E) STIS LAIKES AGORES POU MAS POULANE KERASIA No1
F) POU O XARILAOS PERASE STA PSILA GRAMMATA (DEN EIME ARISTEROS OMOS TA SIKA SIKA KAI TIN SKAFI SKAFI)
G) KAI PROPANTON POU VGIKE O LIAKOPOULOS KAI MILISE GIA AFIPNISI TON ELLINON LOGO TIS KRITIKIS LIRAS (KATA TA ALLA O AGLIKOS STIXOS PERASE STO NTOUKOU) KAI OTI IR8E KAI I PAPARIZOU NA TEKMIRIOSEI TIS ARXAIO-FILOSOFIKEW PROFITIES KAI OTI MAS EIXE PROIDOPOIHSEI GIA TIN PROTIA (TOU TO EIXE PEI O GERONTAS)
-------------------------------------
TELOS AN KAI ME TAIZEI H TV MAKARI NA PESEI MIA ILEKTRONIKI VOMVA KAI NA GAMISEI TIS TILEORASIS GIAIT AFTES EINAI H AITIA TOY KAKOU
P.S. MOU ARESEI PANTOS POU TA PERISOTERA KANALIA LEGANE OTI EINAI NTROPI POU EPISKIAZETE O 8ANATOS TOU FLORAKI ME TO No1 ( KALA 8A TRELA8O TELEIOS TA KANALIA KSEXEZOUN TA KANALIA )
------------------------------------
OYF TA EIPA KAI ISIXASA.


P.S.2 O MALAKAS TOSI ORA EGRAFA GREEKLISH DEN GAMIETE SAS TA VGALA TA MATAKIA!!!

S G είπε...

Ωραια Γιωργο ας δεχτω οτι μπορω ναμαι υπερηφανος για κατι που κανουν οι Ελληνες. Τοτε πρεπει καθε μερα ναμαι στην μαυρη μιζερια. Καθε μερα που δειχνω την ταυτοτητα μου (αυτο το κωλοχαρτο) και αναρωτιουνται απο ποια τριτοκοσμικη χωρα ερχομαι, καθε φορα που διαβαζω οικονομικες στατιστικες, σε καθε σεμιναριο/διαλεξη που θα αναφερθει η λεξη Ελλαδα (ποτε μα ποτε δεν ειναι για καλο). Ισως η απολυτη αδιαφορια για ολα αυτα ειναι η αμυνα μου... Ισως να ειναι λογικο οτι με νοιαζουν μονο οι δικες μου πραξεις αντε και της οικογενειας μου.

Παντως εγω πιστευω (και γραφω κατι πανω σε αυτο) οτι οι Ελληνες κουβαλανε ΠΑΡΑ πολλα κομπλεξ. Και καθε πανηγυρισμος για Ευρωβιζιον και τετοιες σαχλαμαρες μου το θυμιζει. Οταν λεει καποιος: Αντε επιτελους να μαστε πρωτοι σε κατι

α) δεν βλεπει ποσο γελοιο ειναι να θεωρει πρωτια την Ευρωβιζιον

β) παραδεχεται οτι ειμαστε πατοι σε ολα και δεν κανουμε ΤΙΠΟΤΑ για να το αλλαξουμε.

Και συμφωνω με τον Ι95. Ολοι οι λαοι εχουν ενα μερος χαζοπερηφανειας. Αλλα μονο εμεις θελουμε συνεως μεγαλες ιδεες. Μονο εμεις (και οι Κινεζοι νομιζω) εχουμε αυτο το μοναδικο συμπλεγμα ανωτεροτητας (εμεις ρε οταν καναμε φιλοσοφια εσεις εισασταν στα δεντρα) και κατωτεροτητας (Οπου και να παω η Ελλαδα με πληγωνει).

Γιατι ενας Γερμανος που η εθνικη του χανει στο Ευρωπρωταθλημα, ή που πατωνει στην Ευρωβιζιον μπορει να ειναι (δεν ειναι ολοι, αλλα μπορουν) εντελως αδιαφορος. Και τι εγινε, Γερμανος ειναι, δεν χρειαζεται ψευτοτεκμηρια βλαχογκλαμουρατης αριστειας!