20.10.05

5. Παρακμή

Το χρυσόψαρο ξύπνησε σε ένα κρύο και σκοτεινό μέρος. Αν είχε φως, τα χιλιάδες πρόστυχα λόγια στους τοίχους θα επιβεβαίωναν την υποψία του πως ήταν στην Ψειρού. Δε χρειαζόταν όμως. Η τεράστια φωσφορίζουσα επιγραφή

ΚΡΑΤΙΚΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ
(Καλή διαμονή. Μπουχαχα!!!!!)


δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.

Αντιθέτως, ένας πρόχειρος απολογισμός της κατάστασης έδειχνε πως το χρυσόψαρο βρισκόταν σε ένα κομβικό σημείο της ζωής του. Η στέρηση το είχε μεταμορφώσει σε σκιά του εαυτού του. Ο κρουασανατζής το είχε προδώσει. Τώρα είχε και μπλεξίματα με τους Μπάτσους. Το ξύλο του είχε καταστρέψει το πεντικιούρ σε τρία δάχτυλα. Επιπλέον είχε τη φρικτή υποψία πως όλα αυτά οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στη χειρότερη γνωστή τιμωρία, ήτοι το ΜΠΑΝΙΟ με –ανατρίχιασε στη σκέψη – ΣΑΠΟΥΝΙ.

«Τώρα μεγάλε, ή θα αναστηθείς από τις στάχτες σου ή θα τα παρατήσεις» σκέφτηκε με μαχητική διάθεση, αλλά λίγο αργότερα η πραγματικότητα επανήλθε σε όλο της το αποκρουστικό μεγαλείο. «Χωρίς πεντικιούρ, τι νόημα έχει η ζωή;» ξανασκέφτηκε και αρπάζοντας με θέληση και τιτάνια αποφασιστικότητα το κουτάλι του, το βούτηξε στο λασπωμένο φαϊ της φυλακής και άρχισε να γράφει στον τοίχο το τελευταίο του σημείωμα:

Αγαπημένη μου Οικογένεια,

ήσουν το μόνο πράγμαπου αγάπισα στι ζοή μου. Όμος εσί με παράτισες και με πούλισες με βρομερώ τρόπω, για μια χούφτα δολάρια. Έτσι κι εγώ, για μια ακόμη φορά, φεύγω κια αφίνο πίσω μου όλες τις πίκραις που με πότισες. Ήθε το φάντασμά μου να στοιχειώνει τα όνειρά σου.

Αυτά έγραψε το χρυσόψαρο και ήταν πλέον πανέτοιμο να δώσει τέλος στη ζωή του με σκληρό και ανώδυνο τρόπο, όταν...

2 σχόλια:

J95 είπε...

inner message (δηλαδή αν ποτέ διδαχθεί στα σχολία αυτό θα λένε οι φιλόλογοι): Το χρυσόψαρο τυγχάνει αττικιστής, γι' αυτό και γράφει "με βρωμερώ τρόπω". Ποτέ δεν είναι αργά για να αποκτήσουμε ξανά τη δοτική. Spread the message.

outer message: Αν αναρωτιέστε γιατί πρέπει να δώσετε σημασία στα πιστεύω του ήρωα ενός παραμυθιού, αναλογιστείτε λίγο π.χ. τις Σταυροφορίες. ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΝ ΟΛΟΙ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ ΕΤΣΙ; Ή μάλλον σκέφτονταν σκέτο;

outer message 2: Το χρυσόψαρο είναι άτομο επιπέδου. "Ζωή χωρίς πεντικιούρ"... Ένας εξαιρετικός μίνι-ύμνος στην πολυτέλεια (και στα περιποιημένα νύχια).


Επιρροές αυτού του κεφαλαίου: Ρόμπινς, Φώσκολος, Χάσεκ, Τσοπάνα Rave, Αρκάς. Εκτός από την πρώτη παράγραφο που την ξαναδούλεψα τον καιρό που ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένος με τον Πράτσετ.

Για το κείμενο της επιστολής υπεύθυνοι κατά 80% η Λ. και ο τότε γκόμενός της.

Κατά τα άλλα το κεφάλαιο αυτό κανονικά θα έπρεπε να χαρακτηριστεί ιντερμέδιο. Αν ήταν έργο, σε αυτό το σημείο θα έκανε την κοιλιά.

J95 είπε...

Οι λόγοι είναι τεχνικής φύσεως: θέλω να σας κρατάω σε αγωνία. Μόνο έτσι θα έρθετε στο κατάλληλο πνευματικό level ώστε να μπορέσετε αντιληφθείτε τα βαθιά νοήματα που κρύβει το Ιερόν μου Έργο. Κάτι σαν τη σαρακοστιανή νηστεία που χρησιμεύει για να σου αρέσει μετά η μαγειρίτσα (τουλάχιστον γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να σχεδιάστηκε γιατί δε μπορώ να σκεφτώ κανέναν καλύτερο).