20.7.05

No problem

Για πολύ κόσμο, το να μπει ένα anti-link φαίνεται πως είναι υπερβολικά χρονοβόρα και άσκοπη διαδικασία. Όχι για μένα.

Πληκτρολογώ 120-150 λέξεις το λεπτό και ξέρω 20 γλώσσες προγραμματισμού (στις οποίες αρνούμαι να συμπεριλάβω την HTML διότι είναι απλή ζωγραφική). Οπότε σιγά τον τρομερό κόπο, ούτε 10 δευτερόλεπτα δε μου πήρε, πράγμα που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι μπορώ να πω για τη δήθεν υπεράνω απάντηση.

Πάντως τα anti-links δεν εκφράζουν αντιπάθεια. Εξάλλου θα ήταν πολύ πιο οικονομικό να πω ποιους συμπαθώ (και το είπα πριν τις διακοπές). Τα anti-links έχουν διπλό σκοπό:
α) Περιγράφουν εμένα και τις απόψεις μου διά του αντιθέτου. Αν έχετε καταλάβει ότι οι απόψεις μου κινούνται προς τη γενική κατεύθυνση του "όλοι αυτοί που έχω στα αντι-λινκς λένε μαλακίες και το χειρότερο για αυτούς είναι ότι έχω δίκιο", τότε μπράβο σας: αυτό είναι more or less the whole point.
β) Είναι μία όαση γνησιότητας στην έρημο του "όλες οι απόψεις είναι ισοδύναμες", "μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε" και λοιπές πίπες, η οποία αρμόζει σε αποτυχημένους υποκριτές, αλλά δεν αρμόζει στο Don't Kiss the Frog: αν κάποιος κατά τη γνώμη μου γράφει χοντρές μαλακίες, τότε γράφει χοντρές μαλακίες και κανείς δε θα με εμποδίσει να το πω. Από εκεί και πέρα διόλου δεν αποκλείεται να πρόκειται για καλό παιδί, φιλόστοργη μητέρα, σέξι πιπίνι, πρωθυπουργό της Ελλάδας, έμπορο ναρκωτικών ή ακόμα και τον κολλητό μου στο απέναντι γραφείο.

Δε με απασχολεί: εξακολουθεί να γράφει μαλακίες. Και αν δε μπορώ να το διατρανώσω σε ένα μέσο με απόλυτη εκφραστική ελευθερία, απέναντι σε ένα ψευδώνυμο πλήρως μονωμένο (αντικειμενικά) από το άτομο που αντιπροσωπεύει, τότε χέστε με και πάμε όλοι να κάνουμε γιόγκα σε κανέναν απατεώνα με παντοφλάκια, πλήρεις θετικής ενέργειας και διανοητικού αυνανισμού.

Και στο κάτω-κάτω, η άποψη Χ θα έπρεπε να είχε τα ίδια δικαιώματα με την άποψη "η άποψη Χ είναι μαλακίες", ή μήπως η ελευθερία λόγου ισχύει μόνο για απόψεις που μας βολεύουν; ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ, αλλά δεν κάνω το λάθος να χαρακτηρίζω το "θέλω" μου πραγματικότητα.

Που μας φέρνει[*] στο κυρίως θέμα μας για σήμερα: Ελληνίδες χαζογκόμενες.

(ποιητική διάθεση on)
Οι Ελληνίδες χαζογκόμενες είναι θλιβερά βαρετά άτομα. Θλιβερά, γιατί o εαυτός τους είναι εγκλωβισμένος σε ένα μικρό-μικρό δωμάτιο με τρεις τοίχους.

Ο 1ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "παράδοση" (αν και δεν είναι απολύτως ακριβής), συνοψίζεται στη φράση "μη σε περάσουν για πουτάνα". Έχουν κατά καιρούς γίνει εντυπωσιακά χοντρές πουτανιές βάσει αυτής της αρχής. Μην αρχίσω τώρα. Εν πάσει περιπτώσει, ο 1ος τοίχος εγκλωβίζει τη χαζογκόμενα στο ιδανικό της Καλής Ελληνίδας Κόρης/Μάνας/Αδερφής/Συζύγου.

Ο 2ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "cosmopolitan", συνοψίζεται στα περιεχόμενα του Cosmopolitan. Συνοψίζεται στη συνταγή "βάλε στο στόμα σου παγάκια και κάνε του στοματικό έρωτα. Μετά βάλε στο στόμα σου καυτό τσάι και ξαναπάρε το πέος του στο στόμα σου. Η εναλλαγή θερμοκρασίας θα τον ξετρελλάνει!" (ειδικά, φαντάζομαι, αν του πιέσεις με δύναμη και το σημείο G[%]). Ο 2ος τοίχος εγκλωβίζει τη χαζογκόμενα στο ιδανικό της trendy, sexy, επιτυχημένης και προπαντώς three-hole-woman με 5000 ευρώ χρέος στην πιστωτική (και όλο σε τσαντάκια, παντοφλάκια, μποτάκια, φουστάκια, αρχιδάκια).

Ο 3ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "θρησκεία", έχει να κάνει με ένα σωρό πανηλίθιες στερεοτυπικές πεποιθήσεις, που ξεκινούν από το σταυρουδάκι (ή κινέζικο ιδεόγραμμα, ή παραβουδιστικό σύμβολο) στο λαιμό και φτάνουν μέχρι τη θηλυκότητα (στιν οποία αποδίδονται απολύτως μυθικές διαστάσεις), το "οι άντρες είναι άγαρμπα και απλά αγοράκια[1]", τα ζώδια, το κακό μάτι, την αύρα, το Κρεββάτι, το τι συνιστά Ρομαντική Στιγμή και άλλα τέτοια ευχάριστα.

Στην τέταρτη πλευρά αυτού του δωματίου δεν υπάρχει τοίχος. Είναι ορθάνοιχτη και βλέπει κατ' ευθείαν στον πραγματικό κόσμο, ένα γιγαντιαίο phase space της δυνατότητας να είσαι άνθρωπος που τα χαζογκομενάκια δεν πρόκειται να εξερευνήσουν ποτέ, διότι του έχουν γυρισμένη την πλάτη και αγνοούν πλήρως την ύπαρξή του. Παρατηρείστε ότι κατά κάποιον τρόπο ο ίδιος ο εαυτός τους είναι που κρατά τα χαζογκομενάκια φυλακισμένα στο δωμάτιο. Δεν είναι τυχαίο: όλα ανεξαιρέτως τα χαζογκομενάκια έχουν δουλέψει πολύ με το θέμα του εαυτού τους, τον οποίο θεωρούν εξόχως σημαντικό άτομο, μια και παίζει ολόκληρη Θηλυκότητα, Γυναικεία Διαίσθηση, Μητρότητα και άλλοι τέτοιοι παράγοντες εξύψωσής του.

Αυτό βέβαια δεν απαγορεύει σε πράγματα από τον έξω κόσμο (κυρίως γκόμενους και λογαριασμούς πιστωτικών καρτών) να μπουκάρουν κατά καιρούς στο δωμάτιο και να ρίχνουν πισώπλατες σφαλιάρες στα χαζογκομενάκια, αλλά δε φαίνεται να τις ανησυχεί το θέμα. Στο κάτω-κάτω, το Σύμπαν συνωμοτεί υπέρ τους και όσο ζουν αγαπούν και μαθαίνουν, για να εξαντλήσουμε και το σοβαρό κομμάτι της όποιας βιβλιοθήκης τους.

Τόσες ζωές αυτοεγκλωβισμένες σε μαλακισμένα στεγανά... Κρίμα.
(ποιητική διάθεση off)

Τώρα, αν σε όλα αυτά διακρίνετε κάτι το μισογυνικό, τι να σας πω, άλλη φορά θα τα γράφω με λουλουδάκια μπας και μπείτε στο νόημα. Το οποίο νόημα είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι οι χαζογκόμενες, οι οποίες είναι συνήθως συμπαθέστατες και ψυχούλες, το πρόβλημα είναι όλα ανεξαιρέτως τα άτομα, ανεξαρτήτως φύλου, που χρησιμοποιούν το "εμείς" για να αναφερθούν στο φύλο τους και το "εσείς" για να αναφερθούν σε άτομα του αντιθέτου φύλου. Παραδείγματα[#].

Όλοι αυτοί ομαδοποιούν (και ταυτίζονται με) ένα ασύλληπτα τεράστιο και ετερογενές πλήθος ανθρώπων με μοναδικό κριτήριο το αν έχουν περίοδο ή όχι και συνήθως εκφράζουν την αγανάκτησή τους όταν το τεράστιο και ετερογενές σύνολο παραμένει πεισματικά τεράστιο και κυρίως πεισματικά ετερογενές, αντί να υπακούει στα στερεότυπα που του υπαγορεύουν. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να εκφράσω την αηδία μου για μία τόσο απροκάλυπτα ρατσιστική θεώρηση (η οποία δεν είναι τυχαίο ότι αφήνει απ' έξω τους gay: δεν υπακούν στο ασφυκτικά μανιχαϊστικό και ακραία στερεοτυπικό δίπολο Εμείς κι Εσείς. Εδώ που τα λέμε βέβαια μία πρόχειρη ματιά αποκαλύπτει ότι μόνο χαρακτήρες σε σαπουνόπερες, ιπποτικά μυθιστορήματα, ρομάντζα και αναμνήσεις γιαγιάδων με Αλτσχάιμερ υπακούν σε αυτό το τόσο ηλίθιο δίπολο, αλλά η πραγματικότητα δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν True Believer, στο βαθμό που μπορεί να κάνει ότι δεν τη βλέπει).

Επίλογος: κρα και πάλι κρα.


[*] σαν ένα εντυπωσιακότατο παράδειγμα συγχρονικότητας, πράγμα που δεν κάνει πολλά για τα νεύρα μου διότι η συγχρονικότητα είναι χαλαρά στις πρώτες 100 θέσεις του shit list μου.
[%] Cosmopolitάνικη λέξη που σημαίνει "προστάτης".
[1] μαλακίες. Αυτοί που όντως είναι άγαρμπα και απλοϊκά αγοράκια, είναι απλά το αρσενικό αντίστοιχο των χαζογκομενακίων.
[#] Τα παραδείγματα είναι 3-4 από τα σχόλια, τα υπόλοιπα είναι ΟΚ.

12 σχόλια:

ilias n. είπε...

συνυπογράφω.

dgalanis είπε...

πάντως οι χαζογκόμενοι είναι πολύ χειρότεροι από τις χαζογκόμενες, τουλάχιστον οι χαζογκόμενες είναι χαριτωμένες ...

όμως σοβαρά τώρα θα ήθελα να σου θυμίσω πως υπάρχει κι ένας 4ος τοίχος κι αυτός λέγεται άντρες, αντρικός ρατσισμός, πατριαρχικά κατάλοιπα πες τον όπως θες αλλά υπάρχει κι είναι σ αυτόν τον τοίχο που βαριούνται τα περισότερα κεφάλια (εννοείται όχι των χαζογκόμενων, αλλά των υπέροχων γυναικών ... γιατί υπάρχουν και τέτοιες γυναίκες και είναι πολλές, πάρα πολλές ... περισότερες τουλάχιστον από τους υπέροχους άντρες)

ilias n. είπε...

συνυπογράω ή προσυπογράφω είναι;

dgalanis είπε...

αν σε ενδιαφέρει και η δικιά μου άποψη αγριολόγιο πιστεύω πως αυτή η φράση είναι διπλά βλακώδης

Ανώνυμος είπε...

Γειά. Σε διαβάζω συχνά πυκνά γιατί μου φαίνεται ότι σκέφτεσαι και εκφράζεσαι καθαρά. Το βρίσκω θαυμάσιο αυτό. Το ότι μπήκες στην ψυχολογία της ελληνίδας γυναίκας και περιέγραψες την ψυχολογία, τους φόβους και τις ελπίδες της ανάμεσα σε 3 τοίχους το βρίσκω καθαρή μαλακία. (άποψη μου, εννοείται). Ο καθένας έχει τη κοσμοθεωρία του, και αυτό είναι κάτι περισσότερο από εντάξει. Πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον η σκέψη σου, αλλά το ότι ομαδοποίησες έτσι κάποιες γυναίκες και τους έδωσες και όνομα, κατά τη γνώμη μου είναι πανηλίθιο. Κατά καιρούς διαβάζω cosmo, και αυτή η δημοσίευση σου, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μέρος κάποιου άρθρου σε τεύχος με επικεφαλίδα : "Μήπως είσαι ελληνίδα χαζογκόμενα; Διάβασε να μάθεις". Κατά τα άλλα μου αρέσεις πολύ :-)

neraida είπε...

Η αίσθηση που μου άφησε το άρθρο σου συνοδεύεται από ένα μεγάλο ερωτηματικό: Πότε γίνονται όλα αυτά κι εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι? Μήπως να αρχίσω να βιαβάζω cosmopolitan? Να πάρω και τηλεόραση? Έχω χάσει επεισόδια?

Προσωπικό μου βίωμα πάντως είναι, ότι όλα αυτά τα κρα-κρα-κρα, είναι η άλλη όψη του νομίσματος για την ακατάπαυστη ενασχόληση με τα "χαζογκομενάκια", τα οποία και τείνουν να είναι παντού και πάντα πρώτα στις προτιμήσεις των ανδρών οι οποίοι τις απορρίπτουν (θεωρητικά). Οξύμωρο? Ίσως.

Πάντως, ας βρεθεί κάποιος να μου πει ότι δεν αποτελεί προσόν να είσαι χαζή σήμερα, ειδικά όσο με τον καιρό αντιλαμβάνομαι μια έντονη ανασφάλεια από τα αρσενικά και μια εμμονή ότι πρέπει να μπορείς να είσαι ταυτόχρονα γκόμενα, φίλη, γυναίκα, μάνα, αδερφή, ο κολλητός, νοικοκυρά, θεά στο σεξ, κλπ για να έχεις πιθανότητες "ακρόασης"...

Bottom line, ωστόσο πιστεύω ότι ο εγκλωβισμός μέσα σε τρεις τοίχους με την πλάτη γυρισμένη στην τέταρτη πλευρά που αναφέρεις, νομίζω ότι ισχύει για τους πλείστους ανθρώπους στις μέρες μας. Κι αυτό αν μη τι άλλο, είναι το θλιβερό.

J95 είπε...

Κι εγώ διαβάζω Cosmo Ελένη. Χαίρομαι που πρόσεξες τις λεπτές στυλιστικές ομοιότητες.

[Εξάλλου είχα ρίξει χυλόπιτα σε μία από τη συντακτική ομάδα στην 6η Δημοτικού. Αρνούμαι να πω περισσότερα διότι μου θυμίζουν τη φάτσα της.

(βέβαια μετά μου είχε ρίξει κι αυτή χυλόπιτα στην 1η Γυμνασίου αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι μετράει, γιατί ο μόνος λόγος που της τα είχα ζητήσει ήταν ένα στοίχημα που είχα βάλει με ένα φίλο μου ότι στάνταρ ψοφάει για πάρτη μου. Αντιθέτως αυτή είχε βάλει μέχρι και τη δασκάλα να με παρακαλέσει να χορέψω μαζί της. ΒΡΑΧΟΣ ΕΓΩ. Αναρωτιέμαι πόσα κοσμογκερλς έχει καταστρέψει αυτή η γουρουνιά μου απέναντι σε μία γκουρού τους 15 χρόνια πριν.)]

Αυτό που δεν πρόσεξες (και μάλλον δεν πρόσεξε κανείς) είναι ότι οι κατηγορίες που ορίζω είναι fuzzy, ότι δεν μπαίνω στην ψυχολογία της καθεμίας αλλά στην "ψυχολογία" της ομάδας και το μόνο όνομα που έχω αποδώσει είναι "χαζογκομενάκια", ότι όλο αυτό είναι κλεισμένο σε "(ποιητική διάθεση)" και ότι η ουσία του post είναι ότι δε μου αρέσουν συζητήσεις τύπου men vs. women ή men & women, τουλάχιστον αν χρησιμοποιείται το "εμείς" και το "εσείς". Δε βαριέσαι, mea culpa.

Θεωρώ πάντως ότι σιγά και το φοβερό μυστήριο που αποτελεί η περιβόητη ψυχολογία της ελληνίδας γκόμενας, στο βαθμό τουλάχιστον που αντιστοιχεί σε προκαθορισμένους (κοινωνικά) ρόλους: είστε όλες είτε Κέλι, είτε Ντόνα, είτε Μπρέντα, είτε Άντρεα. Τονίζω ότι το "γκομενικό" κομμάτι της ψυχολογίας ενός ατόμου είναι τυπικά απειροελάχιστο σε σχέση με όλα τα άλλα.

Δημήτρη, φυσικά και δεν ξέχασα τους άντρες. Απλώς δεν ασχολήθηκα. :)

Αγριολόγιο, εξαρτάται τι εννοεί αυτός που το λέει με τη λέξη "άντρας".

noheathen, thanx man, αλλά δεν ήταν κάτι με το οποίο έπρεπε να συμφωνήσεις, αλλά να σου αρέσει ή όχι (τουλάχιστον το εντός ποιητικής διάθεσης).

Στο μεταξύ do I know you Ελένη? Γιατί κάτι μου θυμίζει το όνομά σου.

neraida, στο DKTF όταν λέμε "κρα" εννοούμε "κρα". Πρέπει να γίνει κατανοητό βέβαια πως πρόκειται για φιλοσοφική ένσταση και όχι για καταδίκη των προσώπων, τα οποία όπως είπα συνήθως είναι συμπαθέστατα και αν μη τι άλλο fuckable (συνήθως δηλαδή).

Πάντως έχω να πω ότι ορθώς μίλησες. Οι τοίχοι βέβαια διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Απλώς η εικόνα μου ήρθε με αφορμή τα χαζογκομενάκια.

Γενικά μη δίνετε και πολλή σημασία σε ό,τι διαβάζετε εδώ μέσα. :)

---. είπε...

Επειδή δίνω μεγάλη σημασία σε ότι διαβάζω εδώ μέσα και επειδή κολλάω πάντα μα πάντα σε λεπτομέρειες και κάτι χαζομικρούλικα (ναι είμαι λίγο κουραστική), να κάνω την ένστασή μου. Διαθέτω φτωχή (ιδιαίτερα φτωχή και μάλλον αδιάφορη) βιβλιοθήκη και τα αναγνώσματά μου είναι πολύ πολύ περιορισμένα. Ας πούμε ότι δεν ήταν επιλογή μου και ίσως να ήταν και άγνοια. Θεωρώ ωστόσο ότι να ζεις, ν΄αγαπάς, να μαθαίνεις, είναι ένας ωραίος και χρήσιμος κανόνας για την ζωή μου. Αρκεί να μπορείς παράλληλα να κράζεις, να αντιπαθείς και να αγνοείς ενίοτε : ).

Επίσης, ένσταση βου, ο όρος fuckable, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το υπόλοιπο του οικοδομήματος που είναι οι απόψεις και η κρίση του. Π.χ. θεωρώ απείρως πιό fuckable έναν κοντό, χοντρό και φαλακρό αλλά νοήμων, παρά ένα μοντέλο (και έχω δουλέψει με άπειρους) που δεν μπορεί να αρθρώσει γρι και εμμένει σε φρασούλες του τύπου «το αιδοίο σέρνει πλοίο»- που ισχύει απείρως, αλλά πάντα με την συναίνεση του πλοίου.

Για την ιστορία, το cosmopolitan είναι ακριβώς το ίδιο με το mens health και δίνει τις ίδιες ηλίθιες συμβουλές. Και μου τη σπάει που απευθύνονται αμφότερα στον δεύτερο ενικό και τις περισσότερες φορές σε προστακτική.

Ανώνυμος είπε...

Δεν γνωριζόμαστε. Θα το θυμόμουν :-)

Damsel in Stress είπε...

Avanti, δεν νομίζω ότι μιλάμε για "διένεξη" εδώ, το εξήγησε ήδη νομίζω ο Δημήτρης παραπάνω αλλά ρίξε και συ μια ματιά γιατί εμένα μ' έχει βαρέσει κι η ζέστη αυτές τις μέρες και ρετάρω.

Δημητράκη φίλτατε, μου έξυσες πληγή μ'αυτό το post. Χρόνια τώρα τραβάω μέγα ζόρι με το πακέτο που εγώ αποκαλώ "ροζ γκόμενες". Δεν είναι απαραίτητα ανεγκέφαλες, δεν είναι απαραίτητα μοντέλες, δεν είναι απαραίτητα τίποτα. Για μένα το "ροζ" πάει στο μοτίβο συμπεριφοράς και μόνο. Για παράδειγμα:

- ντριιιν
- εμπρός;
- Γειά σου μανάρα μου
- Γειά σου (με giggle)
- Καλά μούναι σήμερα το μωράκι μου; (που το γνώρισε χτες)
- Καλά είναι (με γελάκι χαδιάρικο)
- Θες να κάνουμε τίποτα το βράδυ;
- Αμέ (με χαδιάρικο giggle)

και πάει λέγοντας ..

Η ανωτέρω γκόμενα ΔΕΝ ειναι χαζή. Πιθανότατα, την ώρα που ο μάλαξ λέει τις παπαριές του, αυτή σκέφτεται "ποιό μωράκι ρε κόπανε; σάμπως μ' ήξερες κι απ' τα χτες και με αποκαλείς έτσι; Άϊ να πηδηχτούμε γιατί σ' έκοψα για παιδαρά κι αν κάτσει και κάτι άλλο έχει καλώς"

Αλλά ΔΕΝ το λέει. Είναι γλυκιά, ευγενής και αποδεκτή σύμφωνα με τα πρότυπα του άλλου. Γιατί αλλοιώς ο άλλος δεν θα την πάει βόλτα, δεν θα την κάνει γκόμενά του, δεν θα την κάνει παρέα και πάει λέγοντας ...

Αυτό με κάνει να βλέπω κόκκινο. Οι "ροζ γκόμενες" και οι "ροζ γκόμενοι" της πιάτσας. Γιατί η ιστορία δουλεύει και τουμπαλιν στα ίδια ποσοστά.

J95 είπε...

Λες να μην το ξέρω Σοφία;

(όντας εξάλλου άτομο με γυναικείο εγκέφαλο, γαμώ το φελέκι μου γαμώ!)

Λες να μου διαφεύγει ότι το μπλογκ που έχω στα αντι-λινκς μου είναι μία προβολή ενός πλήρους ανθρώπου με ευαισθησίες, προβλήματα, συναισθήματα, φίλους απόψεις κλπ σε ένα σύστημα με πολύ λιγότερες διαστάσεις;

Ε λοιπον η προβολή είναι κάτι
τέτοιο .

Πάντως από το post μου το μόνο κομμάτι που αναφέρεται στη lily είναι οι 4 πρώτες παράγραφοι, οι οποίες μπορούν να αναγνωσθούν περιληπτικά ως "νομίζω ότι γράφεις μαλακίες, δε μου πήρε πάνω από 10 δευτερόλεπτα να το σημειώσω, big deal".

Κωνσταντίνα, δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει το "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" στο οποίο αναφερόμουν, αλλά μιλάμε +1.000.000 πόντοι για την παρατήρηση ότι πρέπει και να κράζεις, να αντιπαθείς και να αγνοείς. Είναι η πιο καλή διατύπωση που έχω δει ποτέ μου για αυτό που λείπει από τη συγκεκριμένη κοσμοθεωρία. Κι αν δεν έχεις διαβάσει πράγματα don't worry, είσαι από τους τυχερούς που δεν το έχουν ανάγκη γιατί διαβάζουν τη ζωή.
Συμφωνώ και με όλα τα υπόλοιπα.

DiS, γι' αυτό είπα "ψυχούλες και συμπαθητικές".

Τελικά ίσως δεν έχω και πολύ γυναικείο εγκέφαλο :)

Magica de Spell είπε...

j95,

παίρνω το θάρρος να σχολιάσω το Post σου επειδή μου είσαι εξαιρετικά συμπαθής.

Διευκρινίζω οτι η έννοια του anti-link με βρίσκει σύμφωνη με την έννοια οτι κατανοώ το γιατί βάζεις anti-links. Συμφωνώ, στο οτι προσδιοριζόμαστε και μέσω των αντιθέσεων.

Να σου πω τώρα τι πιστεύω, γιατί κατ' ουσίαν, ούτε συμφωνώ μαζί σου, ούτε διαφωνώ. Χμμ. Ισως συμφωνώ από την άποψη της αισθητικής. Και βλέποντας την αισθητική σαν πολιτική αξία, θεωρώ σημαντικό κάποιος να αρθρώνειτις αισθητικές του διαφωνίες.

Μόλις ολοκλήρωσα το δεύτερο χρόνο ψυχοθεραπείας μου και το μεγαλύτερο πράγμα που έμαθα είναι το εξής : Αν εγώ (έβλεπα τον εαυτό μου όπως ακριβώς βλέπεις εσύ τον δικό σου), έχω τόσες πολλές νευρώσεις και είμαι τόσο πολύ διατεθειμένη να τις αγαπήσω, γιατί να μην κανω μια προσπάθεια να κατανοήσω των αλλων, και ίσως από αυτή τη συναλλαγή, να κερδίσω και κάτι?

Θέλω να πω, οτι αν ενδιαφέρεσαι από αυτά που μαθαίνεις, να μην γίνεσαι απλώς πιο καλλιεργημένος αλλά και καλύτερος ουσιαστικά άνθρωπος, τότε ίσως έχεις να μάθεις από όλους. Ακόμα κι απ' αυτούς με τους οποίους διαφωνείς. Η εξαίρεση, μας κάνει φτωχότερους. Μας χτίζει στεγανά μέσα στα οποία μένουμε όλο και λιγότεροι, ώσπου μένουμε μόνοι. Και όσο τα στεγανά είναι καινούργια, καλλιεργείται από τους θαμώνες τους κι ένα κλίμα υπεροψίας του στυλ, "εμείς είμαστε καλύτεροι από τους απ' έξω".
Στην πραγματικότητα είμαστε όλοι το ίδιο φοβισμένοι.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο θα σ' αφήσω με ένα απόσπασμα από τις Γραμματιζούμενες του Μολιέρου. Είμαι σίγουρη οτι θα καταλάβεις την καλή μου πρόθεση και την συμπάθεια με την οποία σου τα γράφω αυτά. Πάντως, να σου πω, οτι η τόλμη σου για διαφωνία, είναι ο καλύτερος καμβάς για επικοδομητικό διάλογο. Και γι αυτό την επικροτώ.

Le Ciel, dont nous voyons que l'ordre est tout-puissant,
Pour différents emplois nous fabrique en naissant;
Et tout esprit n'est pas compose d'une étoffe
Qui se trouve taille à faire un philosophe.
Si le votre est nι propre aux élévations
Où montent des savants les spéculations,
Le mien est fait, ma soeur, pour aller terre a terre,
Et dans les petits soins son faible se resserre.
Ne troublons point du Ciel les justes règlements,
Et de nos deux instincts suivons les mouvements:
Habitez, par l'essor d'un grand et beau génie,
Les hautes régions de la philosophie,
Tandis que mon esprit, se tenant ici-bas,
Goûtera de l'hymen les terrestres appas.
Ainsi, dans nos desseins l'une a l'autre contraire,
Nous saurons toutes deux imiter notre mère:
Vous, du cote de l'âme et des nobles désirs,
Moi, du cote des sens et des grossiers plaisirs;
Vous, aux productions d'esprit et de lumière,
Moi, dans celles, ma soeur, qui sont de la matière.

Οι γραμματιζούμενες
Μολιέρος
στ. 53-72
μιλάει η Ενριέττα