Χθες η ΕΡΤ έδειξε το ντοκιμαντέρ "Σημείο Ελέγχου", που έχει θέμα τη για τον πούτσο συμπεριφορά που επιφυλάσσουν στους Παλαιστίνιους οι Ισραηλινοί στρατιώτες στα σημεία ελέγχου (τα σημεία όπου μπαινοβγαίνουν οι Παλαιστίνιοι από τις ζώνες κατοχής). Και γενικά το πακέτο που τρώνε με τον όλο θεσμό.
Τσαντίστηκα πάρα πολύ. Είχα μια μικρή ελπίδα ότι θα ήταν ταινία και όχι ντοκιμαντέρ, αλλά τελικά ήταν ντοκιμαντέρ, σύμφωνα με το πρόγραμμα.
Εκεί που τα πήρα ήταν το σημείο όπου ένας Ισραηλινός (ρωσικής καταγωγής απ' ό,τι κατάλαβα) στρατιώτης δηλώνει στην κάμερα "Είναι σαν το ζωολογικό κήπο. Οι άνθρωποι απ' έξω, τα ζώα μέσα. Αυτοί είναι τα ζώα. Δεν είναι άνθρωποι.". Αυτός ήταν και το πιο γουρούνι, δεν υπήρχε περίπτωση να περάσεις από το σημείο ελέγχου αν ήταν αυτός στην υποδοχή. Προς τιμήν τους, οι υπόλοιποι (στρατιώτες) τον κράξανε, αλλά αυτός είπε ότι δεν τον νοιάζει και δεν έχει κανένα πρόβλημα που τα τραβάει η κάμερα όλα αυτά και "αφού έτσι είναι, είναι ζώα και είμαστε άνθρωποι".
Χθες επίσης ήταν η επέτειος του Ολοκαυτώματος.
[που παρεμπιπτόντως σημαίνει ότι πιθανόν η ΕΡΤ δε διάλεξε και το καλύτερο timing για να προβάλλει ένα ντοκυμαντέρ με θέμα πόσο γουρούνια είναι οι Εβραίοι. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι ήταν εσκεμμένη η απόφαση. Ένα έμπρακτο "γράφουμε το Ολοκαύτωμά σας στα αρχίδια μας". Σχεδόν, γιατί άπειρη η βλακεία των διευθυντών προγράμματος.]
Η θεωρία μου για το Ολοκαύτωμα είναι ότι αποτελεί το εντελώς παρανοϊκό αποκορύφωμα 2000 χρόνων αντισημιτισμού. Και είναι εντελώς παρανοϊκό. Και είναι συμμέτοχοι και συνένοχοι όλοι οι λαοί της κατεχόμενης Ευρώπης, άλλοι σε μικρότερο βαθμό και άλλοι σε μεγαλύτερο.
Π.χ. είναι αλήθεια ότι στην Αθήνα (και γενικά από το Βόλο και κάτω) οι Εβραίοι προστατεύθηκαν από τον πληθυσμό. Ο Μέγας Ραβίνος εμπιστεύθηκε τα αρχεία της Συναγωγής στον Αρχιεπίσκοπο. Τα αρχεία της Συναγωγής ήταν ο μόνος εύκολος και γρήγορος τρόπος να μάθουν οι ναζί ποιοι τέλος πάντων ήταν Εβραίοι στην Αθήνα. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν κάρφωσε τίποτα. Ταυτόχρονα η Εκκλησία έδινε πιστοποιητικά χριστιανικότητας σε Εβραίους, ο κόσμος έκρυβε Εβραίους στα σπίτια του, τους βοήθαγε να πάνε στα βουνά κλπ κλπ. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 90% των Εβραίων της Αθήνας τη γλίτωσε από τους ψυχάκηδες.
Αντίθετα στη Θεσσαλονίκη (και γενικά από τα Γιάννενα και πάνω)... Στη Θεσσαλονίκη που προτιμά να μη θυμάται ότι μέχρι το 1913 ήταν η πιο μεγάλη και πιο λαμπρή εβραϊκή πόλη στον κόσμο... Που προτιμά να μη θυμάται ότι μετά την πυρκαγιά του 1917 οι Εβραίοι μεταφέρθηκαν από το καμμένο κέντρο της πόλης σε παραγκοχώρια στα περίχωρα... Που προτιμά να μη θυμάται ότι το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και οι Σαράντα Εκκλησιές έχουν χτιστεί πάνω στο κατασχεμένο Εβραϊκό νεκροταφείο... Που έκανε το πογκρόμ του Καμπέλ... Που ακόμα και σήμερα τα βιβλία του Λιακό πουλάνε σα ζεστά ψωμάκια... τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Η συνεργασία των ελληνικών αρχών με τους ναζί υπήρξε άψογη. Ο κόσμος στη συντριπτική του πλειοψηφία καλωσόρισε τις εξελίξεις ("επιτέλους θα είμαστε κι εμείς μια γνήσια ελληνική πόλη") και ελάχιστοι βοήθησαν τους Εβραίους να γλιτώσουν. Η Θεσσαλονίκη από το 1913 είχε γίνει Ελληνικό έδαφος και κατά συνέπεια οι 100.000 Εβραίοι της απλά υπενθύμιζαν στους κατοίκους της πόλης ότι δεν είναι κατι τόσο γνήσιοι απόγονοι του Περικλή (ούτε τόσο γηγενείς) όσο θα ήθελαν... Τους χάλαγαν το image ένα πράμα... Ο κόσμος συνήλθε από τον αντισημιτικό παροξυσμό 30 χρόνων μόνο όταν είδε το θέαμα χιλιάδων Εβραίων να σπρώχνονται σαν τα ζώα από τους ναζί μέσα στα τρένα του Χαμού. Ακόμα και οι πιο κομπλεξικοί εθνικιστές Έλληνες παραμένουν μεσογειακοί τύποι. Θα ήταν αδύνατο να παραμείνει κάποιος μεσογειακός ασυγκίνητος σε ένα τέτοιο θέαμα. Αλλά ήταν πολύ αργά...
Τέλος πάντων, μετά από 2000 χρόνια που έτρωγαν σκατά οι Εβραίοι, σφάξαμε ως κόσμος και 6.000.000 από δαύτους με ψυχρή μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα. Και μετά τον πόλεμο, όσοι Εβραίοι έμειναν, πήραν μία σημαντική απόφαση:
"Αυτό εδώ (το Ισραήλ), δικό μας. Κράτος μας. Δε ζητάμε και πολλά. Ζητάμε μόνο ένα κράτος όπου σαν Εβραίοι θα μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς να μας κοιτάζουν περίεργα. Και δεν πρόκειται ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μα Π-Ο-Τ-Ε, -καταλαβαίνετε ρε ζώα τι σημαίνει ΠΟΤΕ;- να ξαναφάμε σκατά. Βαρεθήκαμε να είμαστε οι μαλάκες της υπόθεσης και η μέθοδος εκτόνωσης του κάθε παπάρα! Το είχαμε σκεφτεί και νωρίτερα, αλλά δεν έγινε εγκαίρως και να τα αποτελέσματα! Τελεία. Οι Παλαιστίνιοι; Ποιοι Παλαιστίνιοι; Δεν πάνε να γαμηθούν κι αυτοί, όταν μας ξεπερνούσαν αριθμητικά στα 20's και μας έκαναν πογκρόμ ήταν ωραία, ε;"
Κοινώς: τα πήραν απολύτως στο κρανίο. Δεν τους δικαιολογώ, αλλά τους καταλαβαίνω.
Ερχόμαστε τώρα στο κυρίως θέμα. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο Ισραηλινός στρατιώτης που θεωρεί ζώα τους Παλαιστίνιους δε διαφέρει από το νασιστή στρατιώτη που θεωρούσε ζώα τους Εβραίους. Και όντως, είναι περίπου το ίδιο πράγμα: ανόητος και αντιπαραγωγικός ρατσισμός.
Σε μια συζήτηση μια ανεγκέφαλη καριόλα που αυτοαποκαλείται εθνικοσοσιαλίστρια μου είχε πει ότι με δεδομένα τα εγκλήματα των Ισραηλινών για τα οποία το Ολοκαύτωμα χρησιμοποιείται ως εξαγνιστική δικαιολογία, κι αν ακόμα το Ολοκαύτωμα ήταν αληθινό (ναι, ήταν από αυτούς...) θα έπρεπε να το αρνηθούμε.
Αυτά είναι μαλακίες για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Τον κατά βάθος αντισημιτικό εαυτό μας.
Το Ολοκαύτωμα είναι κορυφαίο έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, χωρίς κανένα απολύτως ανάλογο. Δε δέχομαι αντιρρήσεις πάνω σε αυτό. Κι άλλοι γενοκτόνησαν κόσμο. Αλλά το έκαναν εν θερμώ (βλ. αρμενική/ποντιακή γενοκτονία). Ή το έκαναν για να κονομήσουν (βλ. γενοκτονία των Ινδιάνων). Δεν το έκαναν επειδή για 2000 χρόνια πίστευαν ότι οι Εβραίοι βάζουν μωρά σε βαρέλια με καρφιά και τα κυλάνε, ή επειδή οι Εβραίοι σταύρωσαν το Χριστούλη, ή επειδή οι Εβραίοι είναι "η ντροπή των φυλών". Ούτε το έκαναν με ψυχρή μεθοδικότητα και βιομηχανικούς ρυθμούς. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχάσουμε ποτέ: δεν έχει την παραμικρή σημασία ποιος ήταν το θύμα (εξάλλου ήταν και οι Τσιγγάνοι και οι ομοφυλόφιλοι και οι κομμουνιστές κλπ). Σημασία έχει ότι ο θύτης ξέφυγε τελείως. Ότι ένας σκοταδιστικός παροξυσμός κατέλαβε μία ολόκληρη ήπειρο χωρίς τον παραμικρό λόγο. Και ο θύτης ήμασταν εμείς. Γιατί ό,τι και αν προκάλεσε το Ολοκαύτωμα, προέρχεται εξ ολοκλήρου από το σκοτεινό συλλογικό ασυνείδητο του Δυτικού Πολιτισμού. Με αυτήν την έννοια φταίμε όλοι: κάπου, κάναμε κάποιο πολύ χοντρό λάθος που οδήγησε τελικά σε αυτήν την αηδία.
Έρχομαι τώρα στο σημερινό Ισραήλ. Η ταπεινή γνώμη μου είναι ότι και οι δύο πλευρές έχουν πλέον τόσο αίμα και τόση βλακεία στο ιστορικό τους, που πραγματικά δεν έχει καμία σημασία ποιος πρωτοαδίκησε ποιον. Έχουν μπλεχτεί σε ένα φαύλο κύκλο μίσους και πραγματικά δεν ξέρω πώς θα ξεμπλέξουν από αυτόν. Ίσως να μην ξεμπλέξουν και ποτέ. Όμως το κεντρικό πρόβλημα είναι μάλλον αρκετά συνηθισμένο: υπάρχει ένα κομμάτι γης που το θέλουν δύο λαοί. Όλα τα άλλα πηγάζουν από εκεί. Και κανείς δε γενοκτονεί κανέναν, αν και θα το ήθελαν πολύ και οι δυο τους. Αλλά θα το ήθελαν για να έχουν τη γη δικιά τους, όχι επειδή έχουν ψυχολογικά προβλήματα!
Αυτή είναι η σημαντική διαφορά ανάμεσα στο Ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων. Ο ναζιστής στρατιώτης θεωρούσε a priori τον Εβραίο υπάνθρωπο και γι' αυτό τον εξόντωνε. Ο Ισραηλινός στρατιώτης αναγκάζεται από τις συνθήκες να εξοντώσει Παλαιστίνιους και προσπαθώντας να βρει άλλοθι τους χαρακτηρίζει υπάνθρωπους. Στην πρώτη περίπτωση ο ρατσισμός είναι η αιτία, στη δεύτερη το αποτέλεσμα.
Τα εγκλήματα πρέπει να τα καταδικάζουμε. Αλλά να τους αποδίδουμε τις σωστές τους διαστάσεις. Και ανεξαρτήτως διαστάσεων, κανένα έγκλημα δε δικαιολογεί άλλο έγκλημα. Είτε από την οπτική γωνία του θύτη, είτε από την οπτική γωνία του θύματος.
4 σχόλια:
Δεν θα διαφωνήσω αλλά δεν θα συμφωνήσω, κιόλας. Κατ' αρχάς, τα αίτια του Ολοκαυτώματος δεν ήταν 2.000 χρόνια μίσους και καθαρίσαμε. Είναι εντελώς διαφορετικός πράγμα το αίτιο από την αφορμή. Ναι, αντισημιτισμός υπήρχε στην Ευρώπη για εκατονταετίες (μην ξεχνάμε ότι οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης βρέθηκαν εκεί μετά από το περίφημο "ή γίνεσαι χριστιανός, ή φεύγεις αν προλάβεις ή σε σφάζω" των Ισπανών). Αλλά, από την άλλη, υπήρχε γενικότερα απροκάλυπτος ρατσισμός εναντίον κι άλλων πληθυσμών. Γιατί τέτοιο μένος εναντίον των Εβραίων;
Φυσικά, η εκκλησία "βοήθησε" όσο μπορούσε για τη δημιουργία του αντι-εβραϊκού κλίματος. Στην τελική, το Βατικανό μέχρι και συγνώμη έφτασε να ζητήσει για τ' ότι δεν έκανε τίποτα κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος πέρα απ' το να τα "βρίσκει" πολιτικώς με τους Ναζί και να φυλλάει την περιουσία του. Αλλά και τ' άλλα δόγματα, τις μαλακίες περί "οι οβριοί σκότωσαν το Χριστούλη" διαιώνιζαν (κι ακόμα το κάνουν, άϊ κάκου το κήρυγμα κανενός μαλακοπαπά και έλα μετά να γράψουμε το συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Χριστόδουλο παρέα). Λες κι ο Χριστούλης ήταν Σουηδικής καταγωγής και πολύ προσωπικά το πήραμε ως Ευρωπαίοι ότι μας τον σταύρωσαν.
Η προσωπική μου άπόψη είναι ότι το μέγα κακό που έπρατταν οι έρμοι οι εβραίοι ανά τους αιώνας ήταν ... ακριβώς αυτό. Ότι ήταν Εβραίοι. Άρα μη χριστιανοί σε μια Ευρώπη που η εκκλησία γαμούσε κι έδερνε. Διότι κι οι Τσιγγάνοι διώχθηκαν αλλά αυτοί, εντάξει, ήταν γραφικοί. Οι Εβραίοι όμως ήταν μορφωμένοι (λόγω των γραφών που έπρεπε να μάθουν αν ήθελαν νάναι καλοί πιστοί), πράγμα επικίνδυνο εκείνες τις ρομαντικές εποχές του Μεσαίωνα. Και ως μορφωμένοι πρόκοβαν όπως ο μονόφθαλμος μες τους τυφλούς. Γίνοντα έμποροι, γραφιάδες, έπιαναν ενδιαφέροντες προνομιούχες θέσεις στα γκουβέρνα και άλλα τέτοια ενδιαφέροντα. Και φυσικά, μιας και ήταν σπαρμένοι γύρω γύρω και τριγύρω, με τη λογική του άπατρη και του μετανάστη, δεν αφομοιώνονταν με τίποτα. Πάνω απ' όλα η πίστη και μετά η χώρα που ζούμε. Ουπς!
Οπότε, λοιπόν, ένα πρωϊ, ή ξύπναγαν με τον έλεγχο μεγάλου κομματιού της οικονομίας της χώρας (ή της πόλης για τα τότε επίπεδα) στα χεράκια τους, ή με μια θηλειά στο λαιμό. Και ο εκάστοτε μονάρχης ή γενικός γαμάω, στα σκούρα και στα δύσκολα, με τη λογική "καίγεται ο κώλος μου, ας κάνω πόλεμο" την έπεφτε στους Εβραίους. Μ' ένα σμπάρο δυό τριγόνια. Και πολλά φράγκα από "κατασχέσεις" περιουσιών και το πόπολο να απασχολείται σπάζοντας τζάμια για να βγάλει το μίζερο άχτι του, και ο κίνδυνος να ελέγξει τη χώρα του κάποιος "μη ντόπιος" αποσοβούνταν.
Ήταν προγραμματισμένο το Ολοκαύτωμα. Πρόβα τζενεράλε υπήρξαν οι γενοκτονίες Αρμενίων και Ποντίων. Ειδικά η γεννοκτονία των Αρμενίων (θέλω τα λεφτά σου και εθνικό ξεκαθάρισμα γιατί φιάχνω καινούριο κράτος), σχεδιάστηκε και με βοήθεια Γερμανών συμβούλων, άμα λάχει! Αυτή των Ποντίων είχε άλλα αίτια ... άλλη κουβέντα.
Πως καταλήξαμε με τα 6.000.000 νεκρούς; Ε, κάπου η βιομηχανική επανάσταση, κάπου το "έβαλα μπρος και τώρα ποιός με πιάνει", κάπου η ανάλυση των ψυχιάτρων που έλεγε ότι "ποτέ πριν στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν βρέθηκαν μαζεμένοι τόσοι πολλοί "απαθείς" δολοφόνοι (serial killers) μαζεμένοι, όπως στα στρατόπεδα της Γερμανίας", κάπου τα φράγκα που μαζεύονταν, κάπου η φύση του είδους μας που, όσο και να μας τρομάζει, δεν θέλει και πολύ ...
Πως τόχε πει ο Χίτλερ; "Ποιός θυμάται σήμερα τη γεννοκτονία των Αρμενίων;"
Ελάχιστοι. Κι αυτό μου τη δίνει. Ακόμα και στις γεννοκτονίες, όλοι για μένα και γω για κανένα το σημερινό κράτος του Ισραήλ. Όχι μόνο δεν την έχουν αναγνωρίσει, αλλά έχουν φέρει και ένα κάρο προσκόμματα σε fora που συζητάνε το θέμα. Λυσσαλέα κατά, όχι αστεία!
Τόχουμε τελικά μέσα μας ως είδος ... τα υπόλοιπα είναι ραπανάκια για την όρεξη ...
Συμφωνώ με τα γραφόμενά σου αγαπητή Damsel. Να δώσω κι εγώ με την ευκαιρία (μιλώντας κυρίως εκ μέρους του φίλου μου του Λιλινιού) τα συγχαρητήριά μου στο Δυτικό Πολιτισμό, που χωρίς τα μέσα και τη μεθοδικότητά του αποκλείεται να είχαμε πετύχει τόσο λαμπρό σκορ.
Φίλτατε Βάτραχε,
Ξαναδιαβάζοντας το post σου (για να το εμπεδώσω καθότι και μιας ηλικίας) είδα πάλι αυτό:
"Οι Παλαιστίνιοι; Ποιοι Παλαιστίνιοι; Δεν πάνε να γαμηθούν κι αυτοί, όταν μας ξεπερνούσαν αριθμητικά στα 20's και μας έκαναν πογκρόμ ήταν ωραία, ε;"
Κάνε μου μια χάρη και πες μου για ποιό πογκρόμ μιλάς. Δεν θυμάμαι νάγινε κανένα εκεί κατά το '20 και δη από τους Άραβες. Η πλέον πρόσφατη φάση πογκρόμ που είχαν ζήσει οι Εβραίοι ήταν στην Ρωσία επί Τσάρου αλλά αυτό μετράει πολύ πίσω. Μου διέφυγε τίποτα ή είναι λάθος εκ παραδρομής;
Ουφ, αγχώθηκα!
Βασικά έχεις δίκιο η λέξη "πογκρόμ" δεν είναι σωστή, περισσότερο σωστή είναι η λέξη "σφαγή" αλλά και πάλι νομίζω ότι αποδίδει περισσότερη σοβαρότητα στο γεγονός από αυτήν που είχε. Η λέξη που ψάχνω μάλλον είναι δύο λέξεις, "οχλοκρατικά τσατσιλίκια".
Τέλος πάντων, το 1917 έγινε -από τα Εγγλέζια- η διακήρυξη Μπάλφουρ η οποία έλεγε "υποστηρίζουμε το δικαίωμα των Εβραίων σε κράτος στην Παλαιστίνη". Οι Άραβες προφανώς τσαντίστηκαν πάρα πολύ. Έγιναν άπειρες μικροεξεγέρσεις και τουλάχιστον 2 μεγάλες (στην Ιερουσαλήμ και στη Γιάφα), στις οποίες η κεντρική ιδέα ήταν "ας πετάξουμε τους Εβραίους στη θάλασσα", συγκεκριμένα στη Γιάφα σκοτώθηκαν από το πλήθος 47 Εβραίοι, ενώ καμιά 150αριά λυντσαρίστηκαν μεν, επέζησαν δε. Εκ των υστέρων, μάλλον ήταν αρκετά ηλίθια η ιδέα.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την κλασσική τάση των όπου γης Ηλίθιων Όχλων (TM) να τα βάζουν με τον αθώο και άμαχο διπλανό τους αντί για τη Μεγάλη Δύναμη που τους τη λέει; Το γεγονός ότι υπήρξε τόση φασαρία για το ποιος θα έχει το νέο κράτος όλο δικό του, 25 χρόνια πριν υπάρξει σοβαρή πιθανότητα για δημιουργία του κράτους; Το αριστοτεχνικό "διαίρει και βασίλευε" των δυτικών σε μια σούπερ στρατηγική περιοχή που όλα έδειχναν ότι θα ξέφευγε από τον έλεγχό τους;
Διαλέγω το τρίτο. Τουλάχιστον κάποιος ήταν έξυπνος στην όλη ιστορία.
Δημοσίευση σχολίου