31.10.05

Verba volent

...σα ρουκέτες ενίοτε.

Γυρνάω λοιπόν 7:20 κουρασμένος από το γραφείο και βάζω στο δισκάκι μου ένα πιάτο φακές, λίγη φέτα και ένα μπολάκι ελιές. Και αράζω στην τιβί να κουλάρω.

1η επιλογή: Λάμψ... σκατά, δεν έχει λάμψη. Ζαπ!
2η επιλογή: Η Φωνή του Πολίτη (=η μία από τις τρεις εκπομπές στις οποίες έχει σπάσει ο Κουρής το δελτίο του Άλτερ για να βάζει περισσότερες διαφημίσεις από το νόμιμο). 4 μαλάκες συζητούν για τους Γκρίζους Λύκους. Βαρετό. Ζαπ!
3η επιλογή: Βουλή (ήξερα ότι παίζει προ ημερισίας διατάξεως συζήτηση για τα εξωτερικά θέματα).

Γεωργάκης στα decks. Και παίζει γαμάτα:

"Τον προηγούμενο χρόνο οι ΗΠΑ αναγνώρισαν τα Σκόπια σαν Μακεδονία χωρίς να σας (σημ: "εσείς"=ΝΔ) ρωτήσουν, χωρίς να σας υπολογίσουν. Ενώ εμείς όταν ήμασταν κυβέρνηση δεν έκαναν τίποτα, όχι μόνο στα ελληνικά θέματα αλλά και σε όλα τα Βαλκάνια χωρίς να μας ρωτήσουν".

Το σχόλιό μου (που το σκέφτηκα ελάχιστα δευτερόλεπτα αφού άκουσα τα παραπάνω) είναι το εξής:

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! ΤΙ ΞΕΣΤΟΜΙΣΕ ΡΕ Ο ΘΕΟΣ!!!

Χωρίς σχόλια

...

28.10.05

αρχαίοι και μονοτονικοί[sic]

Η Καθημερινή παρουσιάζει έρευνα του Ανοιχτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου σύμφωνα με την οποία τα αρχαία ελληνικά λειτουργούν προληπτικά έναντι της δυσλεξίας. Σύμφωνα με την αναφορά, 50 παιδάκια ηλικίας 6-9 ετών χωρίστηκαν σε δύο ισομεγέθεις ομάδες (με τα παρατσούκλια "αρχαίοι" και "μονοτονικοί"). Σύμφωνα με την αρθρογράφο οι δύο ομάδες ήταν ίδιες ως προς όλες τις παραμέτρους (οικογενειακή/κοινωνική κατάσταση, ηλικιακή σύνθεση, σύνθεση ως προς το φύλο κλπ) και ως προς τα μαθήματα που παρακολουθούσαν, με τη διαφορά ότι οι "αρχαίοι" έκαναν και δύο ώρες εβδομαδιαίως μάθημα αρχαίων ελληνικών.

Οι δύο ομάδες αξιολογήθηκαν (με χρήση του διεθνώς καταξιωμένου IQ Test WISC-III και της ελληνικής πρωτοτυπίας "Αθηνά Τεστ") στην αρχή και στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Σε σχέση με τους "μονοτονικούς", οι "αρχαίοι" έδειξαν αυξημένες επιδόσεις σε διάφορες κατηγορίες των τεστ (π.χ. "Μνήμη Εικόνων", "Συναρμολόγηση Αντικειμένων") και κατά συνέπεια αυξημένους δείκτες αντιληπτικών και οπτικών ικανοτήτων. Οι οποίες είναι καίριες για την ικανότητα γραφής και ανάγνωσης. Όπου υστερούν οι δυσλεξικοί. 1+1=2, τα αρχαία προλαμβάνουν τη δυσλεξία.

Με δεδομένο ότι η δυσλεξία είναι "δυσλειτουργία"[1] νευρολογικής (=υλικότατης) φύσεως και μάλιστα κληρονομική, είναι προφανές ότι αυτό το τελευταίο είναι συμπέρασμα της αρθρογράφου. Το ίδιο το Ανοιχτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο δεν ισχυρίζεται ανοιχτά κάτι τόσο ακραίο. Θα χρειαζόταν άλλωστε κάτι σαφώς σοβαρότερο από μια μελέτη με 50 άτομα δείγμα με χρήση ενός ξεπερασμένου και ενός μη διαδεδομένου IQ-Test(!) για να καταριφθεί η μέχρι σήμερα επιστημονική βεβαιότητα ότι η δυσλεξία έχει βιολογικά αίτια. (έχει μάλιστα προσδιοριστεί και το γονίδιο στο οποίο οφείλεται, τουλάχιστον για τους Δυτικούς μαθητές). Ωστόσο η ανακοίνωση του ΑΨΚ υπονοεί αυτό που δεν ισχυρίζεται ανοιχτά:


Οι ανωτέρω ικανότητες και λειτουργίες, οι οποίες είναι αποφασιστικές για την περαιτέρω ψυχοεκπαιδευτική ανάπτυξη των νεαρών ατόμων (γραφή και ανάγνωση), συνδέονται άμεσα και με την εμφάνιση της δυσλεξίας.
Οπότε νομίζω πως θα πρέπει να αισθανθούμε όλοι κατανόηση για την αρθρογράφο σε αυτό το σημείο. Στην κατακλείδα του άρθρου της βέβαια αναπαράγει ένα μύθο που ακούγεται όλο και περισσότερο τώρα τελευταία, ότι δηλαδή η κατάργηση του πολυτονικού αύξησε τα κρούσματα δυσλεξίας στον μαθητικό πληθυσμό. Η αλήθεια (πέραν της κληρονομικής προέλευσης της δυσλεξίας που καθιστά αυτή τη δήλωση πέρα ως πέρα βλακώδη) είναι ότι η κατάργηση του πολυτονικού συνέπεσε με την "ανακάλυψη" της δυσλεξίας από το ελληνικό παιδαγωγικό σύστημα και τους Έλληνες γονείς: Δεν αυξήθηκε το ποσοστό των δυσλεξικών. Αυξήθηκε το ποσοστό των δυσλεξικών που αναγνωρίζονται ως τέτοιοι. Ενώ παλιά όλοι θα τους θεωρούσαν στουρνάρια και άτομα που "δεν παίρνουν τα γράμματα".

Το άρθρο περιέχει επίσης δύο δηλώσεις: ένας συνταξιούχος μαθηματικός 67 ετών λέει ότι "μαθαίναμε περισσότερα γράμματα όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο" και ένας 17χρονος μαθητής λέει ότι κατά τη γνώμη του "θα ξέραμε καλύτερα την αρχαία γλώσσα αν τη μαθαίναμε από μικροί ενώ θα αποκτούσαμε καλύτερη αίσθηση της σύγχρονης γλώσσας και της ορθογραφίας". Συμφωνούν και οι δύο ότι σε μικρότερη ηλικία το πολυτονικό μαθαίνεται πιο εύκολα. QED?

Άρες μάρες κουκουνάρες θα έλεγα. Πρώτα απ' όλα δεν πρέπει να μπερδεύουμε την αρχαία γλώσσα με την πολυτονική γραφή. Το ένα είναι γλώσσα, το άλλο σύστημα γραφής. Το άρθρο (και σε μικρότερο βαθμό η ανακοίνωση του ΑΨΚ) φαίνεται πως χρησιμοποιεί τους δύο όρους χωρίς διάκριση. Δεύτερον είναι λίγο-πολύ προφανές ότι τα αρχαία και το πολυτονικό μαθαίνονται πιο εύκολα σε νεαρή ηλικία. Τα περισσότερα αρχαία παιδάκια για παράδειγμα ήξεραν πολύ καλύτερα αρχαία από οποιονδήποτε σημερινό καθαρευουσιάνο πριν καν κλείσουν τα τρία τους χρόνια. Τα μικρά παιδιά έχουν τρομερά αυξημένες ικανότητες γλωσσικής εκμάθησης (language acquisition), οι οποίες όπως ξέρουμε κορυφώνονται γύρω στα 3-4 χρόνια ηλικίας και φθίνουν πάρα πολύ για να πέσουν περίπου στα επίπεδα ενός ενηλίκου γύρω στα 10-12 χρόνια. Τα αρχαία (όπως και οποιαδήποτε γλώσσα) και το πολυτονικό (όπως οποιοδήποτε σύστημα γραφής) διδάσκονται πιο εύκολα σε 6χρονα απ' ό,τι σε 15χρονα. ΣΙΓΑ ΤΟ ΝΕΟ! Δεν αποτελεί αυτό επιχείρημα για το ότι πρέπει να διδάσκονται in the first place. Οι δε εκτιμήσεις των δύο *7χρονων για την εκπαιδευτική τους αξία είναι υποκειμενικές και δεν τις συζητάω καν. Πάντως θυμάμαι έναν αρχαιογκαγκά που έλεγε "είσαι ελληνόφων". Τόσο καλή αίσθηση της γλώσσας είχε. Για να μη μιλήσουμε για τις παρετυμολογίες και τους κιτσάτους αρχαϊσμούς όπου ρέπουν οι περισσότεροι "την καθαρεύουσαν και το πολυτονικόν διδαχθέντες" (sic).

Φάουλ στη δημοσιογράφο για μη στοιχειώδη μελέτη του πραγματευόμενου θέματος και για μη υποβολή της ανακοίνωσης (και των συναφών θεωριών) στην αναγκαία δημοσιογραφική βάσανο (αν δεν κάνω λάθος πρόσφατα λογοκρίθηκε μια συνέντευξη του Γιωτόπουλου με αιτιολογία την απουσία της δημοσιογραφικής βασάνου, φαίνεται όμως πως τα πράγματα είναι διαφορετικά με ιδεολογήματα που έχουν πετύχει -αν μη τι άλλο- ένα δυσανάλογο προς τα στοιχεία που τα υποστηρίζουν κύρος και μια εξίσου δυσανάλογη κυβερνητική υποστήριξη).

Με τη μελέτη του ΑΨΚ (τουλάχιστον με ό,τι φαίνεται από την ανακοίνωση) έχω πιο σοβαρά προβλήματα:
  1. Δείγμα 50 ατόμων είναι πολύ μικρό. Είναι 1:10.000 μαθητές της Αθήνας περίπου. Συνήθως χρησιμοποιείται περίπου διπλάσιο δείγμα. Και δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι η σύνθεση του δείγματος είναι τόσο στατιστικά τέλεια όσο παρουσιάζεται. Είναι πάρα πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν τις επιδόσεις σε ένα τεστ IQ (και πολλοί από αυτούς είναι άγνωστοι).
  2. Το να μπερδεύει δημοσιογράφος το πολυτονικό με τα αρχαία είναι κατανοητό, αλλά το να το "μπερδεύει" επιστημονική ανακοίνωση δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα.
  3. Από τη στιγμή που η βιολογική προέλευση της δυσλεξίας είναι λίγο-πολύ επιστημονική ορθοδοξία, θα περίμενε κανείς περισσότερη έμφαση στο ότι η μελέτη αντιτίθεται σε αυτή τη θέση. Ο τίτλος θα έπρεπε να ήταν κάτι σαν "ΤΕΛΙΚΑ Η ΔΥΣΛΕΞΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ".
  4. Το τεστ WISC-III, μολονότι διεθνούς κύρους, είναι ξεπερασμένο και το Αθηνά Test όχι-ακριβώς-διαδεδομένο. Και όπως όλοι ξέρουμε υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις για τα IQ test εν γένει.
  5. Κανείς δεν έχει αντίρρηση ότι η εκμάθηση μιας επιπλέον γλώσσας "ανοίγει" το μυαλό του μαθητή (με αποτέλεσμα να παρουσιάσει αυξημένη διανοητική "ανάπτυξη"). Όμως -δεχόμενος σαν υπόθεση εργασίας τα αποτελέσματα των τεστ- δεν καταλαβαίνω γιατί τα αρχαία πέτυχαν αυτές τις λαμπρές επιδόσεις επειδή ήταν τα αρχαία και όχι επειδή η εκμάθησή τους ήταν απλά μια απαιτητική διανοητική δραστηριότητα. Η μεθοδολογία θα ήταν πολύ πιο σωστή αν η ομάδα των μονοτονικών απασχολούνταν και αυτή 2 ώρες εβδομαδιαίως με κάτι έξτρα, ας πούμε μαθήματα μουσικής ή πορτογαλλικών. Με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε, η "μόνη" διαφορά των "αρχαίων" και των "μονοτονικών" είναι ότι τα μυαλά των "αρχαίων" εξασκούνταν δύο ώρες παραπάνω κάθε εβδομάδα για ένα χρόνο. Αν αυτό δεν είναι πλεονέκτημα, δεν ξέρω τι είναι.
  6. Η μελέτη βγάζει συμπεράσματα για τη δυσλεξία ενώ το δείγμα έχει επιλεγεί ώστε να μην περιέχει ούτε ένα δυσλεξικό παιδί!
  7. Κοιτάξτε την ανακοίνωση. Είναι γραμμένη σε πολυτονικό. Το ίδιο και όλο το ελληνικό περιεχόμενο της ιστοσελίδα του ΑΨΚ. Τέτοια ταύτιση ιδεολογικών προκαταλήψεων και επιστημονικών διαπιστώσεων είναι πάρα πολύ σπάνια στην πραγματική επιστήμη (που η ομαδική θεραπεία και η ψυχανάλυση είναι-δεν είναι [sorry fans του Ίρβιν Γιάλομ: άλλο ωραίες -και ενίοτε χρήσιμες- ιστορίες, άλλο επιστήμη]).

Και btw, επιτέλους μάθαμε πού στο διάολο τους ήρθε των παπάδων αυτό για τη δυσλεξία.


[1] Τα εισαγωγικά δε μπαίνουν για λόγους πολιτικής ορθότητας, αλλά γιατί γνωρίζω πολλούς δυσλεξικούς και άρα γνωρίζω ότι δεν υστερούν σε τίποτα (ως προς την εξυπνάδα και τις δυνατότητες) από τους "φυσιολογικούς". Απλώς ο εγκέφαλός τους λειτουργεί λίγο διαφορετικά. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι πρέπει να μάθουν διαφορετικούς τρόπους για να κάνουν τα ίδια πράγματα με τους "φυσιολογικούς" (ουσιαστικά να κατανοήσουν ως σύνολο κανόνων πλευρές της γλώσσας που οι "φυσιολογικοί" τις προσλαβάνουν με πιο "λειτουργική" [functional] λογική). Σιγά το πράγμα.

26.10.05

βίοι παράλληλοι


Αυτό λοιπόν είναι το ινδουιστικό Rashtra (έθνος) προς το οποίο μας έλεγαν πως πρέπει να προσβλέπουμε; Από τη στιγμή που οι μουσουλμάνοι θα μάθουν "ποια είναι η θέση τους", θα αρχίσει να ρέει στη χώρα Κόκα Κόλα και γάλα; Έτσι και οικοδομήσουμε το ναό Ραμ Μαντίρ, θα βρεθούν ρούχα για τους γυμνούς και φαγητό για τους πεινασμένους; Θα στεγνώσει κάθε δάκρυ από τα μάτια κάθε πολίτη; Μπορούμε να ελπίζουμε σε μια εορταστική επέτειο τον επόμενο χρόνο; Ή θα υπάρξει και συνέχεια και θα βρεθεί κάποιος άλλος που θα πρέπει να αρχίσουμε να μισούμε; Ας πάρουμε τους υποψήφιους με αλφαβητική σειρά: Αντιβάζι, βουδιστές, χριστιανούς, Νταλίτ, Παρσιστές, Σιχ. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να μισούμε αυτούς που φορούν τζιν ή μιλάνε αγγλικά, ή αυτούς που έχουν παχιά χείλη και σγουρά μαλλιά; Δε θα χρειαστεί να περιμένουμε για πολύ. Η διαδικασία έχει ήδη αρχίσει. Θα συνεχιστούν οι συνηθισμένες τελετουργίες; Θα διαμελίζουμε ανθρώπους; Θα τους αποκεφαλίζουμε και θα ουρούμε πάνω τους; Έμβρυα θα αποσπώνται από τις μήτρες των μητέρων τους και θα σφαγιάζονται; (Ποιο αρρωστημένο όραμα μπορεί έστω να φανταστεί την Ινδία χωρίς την ποικιλία, την ομορφιά και τη θεαματική αναρχία όλων αυτών των πολιτισμών; Η Ινδία θα μεταμορφωθεί σε τάφο και θα μυρίζει σαν κρεματόριο.


(Arundhati Roy, Η Άλγεβρα της Παγκόσμιας Δικαιοσύνης)

Agar mein aawaz hun to tum mera geet ho[*].
------------
[*] Αν είμαι φωνή, τότε είσαι το τραγούδι μου. (ελπίζω)

25.10.05

ταξίδάκια και τριπάκια

Για τους μισούς περίπου Έλληνες, η φετινή 28η Οκτωβρίου είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γεμίσουν ΟΛΑ τα διαθέσιμα δωμάτια ξενώνων και ξενοδοχείων της ηπειρωτικής χώρας και των κοντινών νησιών για τρεις μέρες[*].

Οι άλλοι μισοί θα πρέπει να αρκεστούν σε ψωμί, ελιά και παρελάσεις.

Σε κανέναν δεν αρέσει να είναι ο μαλάκας της υπόθεσης.

Κατά συνέπεια, είναι πολύ μεγάλος ο πειρασμός αντί για μαλάκας της υπόθεσης, να τη δεις "η σιωπηρή πλειοψηφία που προτιμά την εθνική μνήμη από τις εκμαυλιστικές σειρήνες του καταναλωτισμού".

Τα πιο δυνατά ναρκωτικά είναι νόμιμα.

[*]Δοκιμάστε να κλείσετε αν δεν με πιστεύετε. Προκαταβολικά σας λέω ότι το μόνο που τελικά θα βρείτε είναι κάτι δωμάτια σε λουξ ξενοδοχείο κάπου στα ΒΔ σύνορα της χώρας, 250 ευρώ τη βραδυά... "...μισό λεπτό! Αυτό το σαββατοκύριακο εννοούσατε; Χα χα χα! Μα τι λέτε, αυτό το σαββατοκύριακο είναι τριήμερο"

24.10.05

10. Η Έρημος

Καταλαβαίνετε ότι η έρημος ως περιβάλλον δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε ένα χρυσόψαρο. Καταλαβαίνετε επίσης ότι το δικό μας χρυσόψαρο είχε πολύ σοβαρότερα προβλήματα να σκεφτεί. Αναζητούσε απαντήσεις για θεμελιώδεις υπαρξιακές του απορίες. Ως γνωστόν, κάθε έρημος που σέβεται τον εαυτό της είναι τίγκα σε τζίνια, τριχωτούς ρακένδυτους προφήτες, οπτασίες, σατανάδες που σε βάζουν σε πειρασμό και γενικά οτιδήποτε θα ικανοποιούσε τις απαιτήσεις ενός φιλοσόφου. Επίσης κάθε έρημος που σέβεται τον εαυτό της δεν τα πάει καθόλου καλά με το νερό (όπως και οι περισσότεροι από τους κατοίκους της άλλωστε, π.χ. οι προαναφερθέντες προφήτες). Γάμησέ το το νερό, εδώ καίγεται ο κώλος μας, σκέφτηκε το χρυσόψαρο και ποιος μπορεί να διαφωνήσει, αλήθεια;


Εκεί λοιπόν που περπατούσε το χρυσόψαρο, είδε ένα Τέρας της Ερήμου. Δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλές περιγραφές του εν λόγω Κτήνους στη βιβλιογραφία. Ο λόγος για αυτό είναι ότι τα Τέρατα της Ερήμου είναι εντελώς αόρατα, εκτός από όταν πεινάνε. Και επειδή τρέφονται κατά κύριο λόγο με όποιον έχει την εξαιρετική ατυχία να τα δει, οφείλουμε τη μία από τις μόλις δύο γνωστές στη βιβλιογραφία περιγραφές σε ένα fashion victim Τέρας της Ερήμου με ισχυρή θέληση και κάμποσα περιττά κιλά. Οι δύο περιγραφές όμως πάσχουν από εμφανή έλλειψη αντικειμενικότητας και δε συμφωνούν μεταξύ τους. Συγκεκριμένα ο Ιάπωνας εξερευνητής Θέλο Ναγαμίσο που είναι υπεύθυνος για την πρώτη περιγραφή αναφέρεται σε 45 γυμνές γκόμενες που τον παρακαλούσαν να τις κάνει δικές του.


Το μόνο πράγμα στο οποίο συμφωνούν οι δύο περιγραφές είναι η παροιμιώδης έλλειψη προσαρμοστικότητας και ευστροφίας που βασανίζει τα συμπαθή κατά τα άλλα Τέρατα της Ερήμου. Για παράδειγμα το Τέρας που μόλις είχε γίνει ορατό με σκοπό να φάει το χρυσόψαρο, επέτρεψε στον εαυτό του μια στιγμή αμφιβολίας βασανιζόμενο από το καυτό ερώτημα «τι σκατά θέλει ένα χρυσόψαρο στην έρημο;». Αυτή ήταν η έλλειψη προσαρμοστικότητας. Η έλλειψη ευστροφίας φαίνεται από το ότι το Τέρας δεν έκρινε σημαντικό να βασανιστεί με το ακόμα πιο καυτό ερώτημα «...και μάλιστα κρατώντας ένα αλυσοπρίονο των 25 αλόγων;».


Τη δεύτερη περιγραφή λοιπόν την οφείλουμε στο χρυσόψαρο, το οποίο μόλις είδε το Τέρας της Ερήμου («ένα κίτρινο νερουλό πράγμα σα βουνό με δόντια και κόκκινα πράγματα από δω και από κει για όποιον ενδιαφέρεται» όπως συνήθιζε να λέει αργότερα) δεν έχασε καθόλου χρόνο και ρώτησε με μάτια που γυάλιζαν:

-Με συγχωρείτε κ. Τέρας της Ερήμου, μήπως μπορείτε να μου πείτε την ώρα;


Το Τέρας της Ερήμου ήταν που ήταν μπερδεμένο, τώρα απόγινε.

-Εεε, ναι, γιατί όχι, μισό λεπτό, είναι....(και έσκυψε να κοιτάξει το ρολόι του).

-...ΩΡΑ ΝΑ ΠΙΩ ΝΕΡΟ!!!! κραύγασε το χρυσόψαρο, και βγάζοντας το αλυσοπρίονο αποκεφάλισε το νερουλό Τέρας της Ερήμου.


Λίγη ώρα αργότερα το χρυσόψαρο, πλατσουρίζοντας ευτυχισμένο στα απομεινάρια του Τέρατος, άρχισε να το φιλοσοφεί το πράγμα. Οι τελευταίες του περιπέτειες του είχαν διδάξει πολλά πράγματα. Κατ’ αρχήν, ότι είναι εντελώς μαλακία να αναπτύσσεις εξάρτηση για κρουασάν με φράουλα αν δεν έχεις εξασφαλίσει αστείρευτα αποθέματα. Κατά δεύτερον ότι οι κρουασανατζήδες είναι μεγάλα καθίκια. Ακόμα και αν έχουν στην αρχή καλές προθέσεις, στο τέλος καταλήγουν καθίκια. Τυπική περίπτωση έλλειψης επαρκούς επαγγελματικού προσανατολισμού. Οπότε αν τους φέρεσαι λες και έχουν καλές προθέσεις το μόνο που κάνεις είναι να καθυστερείς το αναπόφευκτο και τελικά να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου και τον κρουασανατζή.


Κατά τρίτον, ότι ο καθένας (ακόμα και ένα ταπεινό κατσικόφτερο) μπορεί να πετύχει στη ζωή του, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι η βλακεία του κόσμου είναι αστείρευτη (πράγμα που επιβεβαίωσε με ιδανικό τρόπο η περίπτωση του Τέρατος της Ερήμου). Με λίγα λόγια, εφ’ όσον τα αστείρευτα αποθέματα κρουασάν με γέμιση φράουλα μάλλον σπανίζουν, είναι καλύτερο να γίνουμε όλοι τόσο καθίκια όσο ο μέσος κρουασανατζής. «Τελικά ο τυπάς που πρότεινε να πάω στην έρημο για απαντήσεις ήξερε τι έλεγε. Άλλοι ψάχνουν απαντήσεις σε ιερά βιβλία, γιόγκες, γκουρού, επιστημονικά πειράματα και σούξου μούξου μανταλάκια, αλλά τελικά μόνο με την έρημο ξέρεις που βρίσκεσαι» μονολόγησε το χρυσόψαρο με ύφος ευχαριστημένου πελάτη. Και αρπάζοντας το αλυσοπρίονό του, πήρε ευτυχισμένο το δρόμο του γυρισμού.

Τ Ε Λ Ο Σ


9. Ιντερμέδιο

(σόρι για την καθυστέρηση, βαριόμουν να κάνω reboot και δεν πρόκειται να μαγαρίσω το μυθιστόρημά μου ποστάροντας από Windows)

Την άλλη μέρα το χρυσόψαρο ξύπνησε από μια αφόρητη ζέστη. Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας έκαιγε και το τοπίο θύμιζε τεράστια αμμουδιά, μόνο που δεν υπήρχε θάλασσα ούτε για δείγμα.


Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία. Το χρυσόψαρο, διαβαίνοντας το κακοτράχαλο Μονοπάτι της Σοφίας είχε φτάσει επιτέλους στην Έρημο. Δεν ήταν όμως το αθώο, συνηθισμένο χρυσόψαρο που είχε φύγει από τη θάλασσα. Οι κακουχίες του δρόμου, αλλά πολύ περισσότερο το λαμπρό παράδειγμα του κατσικόφτερου, το είχαν μεταμορφώσει σε ένα σκληροτράχηλο και αδίστακτο κτήνος. Ήξερε πια τι ήθελε, αν και για την ώρα δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το πώς να το πετύχει.


«Πάντως το αλυσοπρίονο που μου χάρισε το Κατσικόφτερο όλο και σε κάτι θα χρησιμέψει» μονολόγησε καθώς προχωρούσε στον καυτό ήλιο της Ερήμου.


21.10.05

8. Η Ιστορία ενός Κατσικόφτερου

«Εγώ που λες, φίλε Goldie, ήμουν κάποτε το χειρότερο απόβρασμα της γης. Ακόμα και τα Σαγόνια του Καρχαρία είχαν περισσότερους φίλους από μένα. Τα άλλα κατσικόφτερα με φτύναν και με κοπανάγανε όλη την ώρα, με την ηλίθια δικαιολογία ότι τάχαμου ήμουν το πλέον βαρετό, μονότονο, average κατσικόφτερο. Κάτι σαν τις νοικοκυρές που σπάζονται άμα βλέπουν στην τηλεόραση σειρές που τους θυμίζουν τη ζωή τους ενώ γουστάρουν ιδιαίτερα σαπουνόπερες με ίντριγκες, αιμομιξίες, πόρνες και αλητήριους.»

-«Και γιατί δεν τους έκλανες όλους να κάνεις παρέα με κανένα σοβαρό πλάσμα;» ρώτησε το Χρυσόψαρο, με μάτια βουρκωμένα από συγκίνηση στο άκουσμα του παραπάνω Γολγοθά.

-«Μα δεν ήταν πάντοτε έτσι ρόδινα τα πράγματα για εμάς τα Κατσικόφτερα», απάντησε το Κατσικόφτερο. «Όλα τα άλλα πλάσματα μας σιχαίνονταν και μας απέφευγαν όπως ο διάολος το λιβάνι. Εγώ όμως άλλαξα τα πάντα. Έλυσα ταυτόχρονα το πρόβλημα της κοινωνικής αποδοχής των Κατσικόφτερων και το προσωπικό μου πρόβλημα.»

-«Μα πώς το πέτυχες αυτό;» Ρώτησε εκστασιασμένο το χρυσόψαρο. Η ιστορία είχε αρχίσει να του φαίνεται οικεία και αναρωτιόταν μήπως το snob και high κατσικόφτερο έκρυβε την απάντηση στα προβλήματά του.

-«Ήταν δύσκολο, αλλά τα κατάφερα» κορδώθηκε το κατσικόφτερο.

«Χρειάστηκε να καθαρίσω όλα τα άλλα κατσικόφτερα. Δηλητηρίασα το νερό τους, αλλά φυσικά αυτό δεν ήταν αρκετό. Ούτε οι ανατινάξεις σχολείων μπορώ να πω πως έλυσαν το πρόβλημα. Στο τέλος χρειάστηκε να οργανώσω ένα οπτικοακουστικό υπερθέαμα στο οποίο προσεκλήθησαν τα εναπομείναντα κατσικόφτερα δήθεν για ηθική συμπαράσταση στις συμφορές που τα είχανε βρει. Τα έκλεισα λοιπόν εκεί μέσα και πεθάνανε από την πείνα. Τέρμα πια στην κοινωνική απομόνωση. Τώρα τα κατσικόφτερα, δηλαδή εγώ, είναι προστατευόμενο είδος και άρα περιζήτητα στις διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Άρα χέστηκα στο τάλαρο και είμαι και τρομερά δημοφιλής. Εξάλλου τα άλλα κατσικόφτερα δε με ενοχλούν πια χάρη στο τέλειο σχέδιό μου!».

-«Χιχι, σωστά, αφού τα καθάρισες όλα...»

-«Γχμμμ....εεεε....ναι, η αλήθεια είναι ότι το σχέδιό μου δεν ήταν και τόσο τέλειο» ομολόγησε ντροπιασμένο το κατσικόφτερο. «Μια τυφλή και κουφή γριά κατάφερε να μου γλιτώσει, αφού όπως καταλαβαίνεις το οπτικοακουστικό υπερθέαμα δεν την ενδιέφερε ιδιαίτερα. Μπορούσα βέβαια να τη σκοτώσω όταν την ανακάλυψα έξω από την αίθουσα του θεάματος, αλλά αποφάσισα να την κρατήσω για τις σεξουαλικές μου ανάγκες».


Το χρυσόψαρο συνέχισε το δρόμο του, βαθιά επηρεασμένο από τη συζήτηση με το κατσικόφτερο.

«Να ένας τύπος που ήξερε τι ήθελε και πώς να το πετύχει» σκεφτόταν. «Όχι σαν εμένα, που τόσο καιρό έχω αφεθεί στη σαγήνη του κρουασανατζή. Μα τι έχω πάθει επιτέλους; Μήπως έγινα μέρος του συστήματος; Μήπως το σύστημα έγινε μέρος του εαυτού μου; Μήπως έχω ξεφύγει τελείως;»


Αυτά κι άλλα τόσα σκεφτόταν το χρυσόψαρο, περπατώντας ώσπου το βρήκε η νύχτα...


20.10.05

7. Ιντερμέδιο



Τελικά το «κατά Έρημο μεριά» αποδείχτηκε πιο δύσκολο απ’ ό,τι φανταζόταν ο ήρωάς μας. Μετά από αρκετούς μήνες μάταιης περιπλάνησης βρέθηκε σε κάτι πανύψηλα και δασωμένα βουνά. Εκεί συνάντησε ένα εξαιρετικά αξιοθαύμαστο ζώο. Αφού είπανε τα βασικά (δηλαδή –Μήπως σου βρίσκεται κανένα κρουασάν με γέμιση φράουλα; -Μπα, τι είναι αυτά που λες κλπ) δεν άργησαν να ανακαλύψουν ότι είχαν κοινά μεταξύ τους. Πράγματι το Κατσικόφτερο –γιατί τέτοιο ήταν το πλάσμα- είδε στο χρυσόψαρο μια εκδοχή του εαυτού του πριν από ελάχιστα χρόνια. Συνεπώς χωρίς να χάσει καιρό, αφηγήθηκε στο χρυσόψαρο την ιστορία του, με σκοπό αναμφίβολα να μοιραστεί με το νέο του φίλο τη Σοφία και την Εμπειρία που το χαρακτήριζαν...

(photo: Κατσικόφτερο στο φυσικό του περιβάλλον.)

6. Το Όραμα

-Ουφ, μ’ αυτά και με τ’ άλλα έχω να χέσω δύο μέρες, σκέφτηκε το χρυσόψαρο. Κοίταξε γύρω του. Το μόνο πράγμα μέσα στο θεοσκότεινο κελί που θύμιζε αμυδρά WC ήταν ένα στρογγυλό λεκανάκι με δόντια. «Μα ακόμα και σ’ αυτό είναι σαδιστές;» αναρωτήθηκε. Έκανε όμως την καρδιά του πέτρα και έκατσε στο –καθόλου αναπαυτικό- λεκανάκι. Δυστυχώς η ανακούφιση δεν κράτησε πολύ. Με το που βγήκε η πρώτη –διόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους- κουράδα, τα χείλη του λεκανακίου έκλεισαν με δύναμη, χαρίζοντας στο χρυσόψαρο 78 ουλές από ισάριθμα δόντια, τις οποίες έδειχνε έκτοτε με κάθε ευκαιρία, περιγράφοντας την τιτάνια μάχη του με Τα Σαγόνια του Καρχαρία.


-Μα είναι τρόπος αυτός να φέρεσαι στον κόσμο; Είπε το τέρας.

-Μμμ, συγγνώμη, σας πέρασα για WC, ήταν η αποστομωτική απάντηση του ήρωά μας.

-Ε, ναι, αλλά το κουράδι σου δεν ήταν καθόλου νόστιμο. Άλλη φορά να τρως λιγότερο σπανάκι, δήλωσε πικραμένο το Τέρας. Τέλος πάντων, είμαι ο φύλακας άγγελός σου, και σου φέρνω ένα μήνυμα από το αφεντικό μου....

-...Τι λε ρε φίλε;! Γιατί σε έχουνε μέσα; Για χόρτο; Ρώτησε με αηδία το –άθεο- χρυσόψαρο.

-Δε με πιστεύεις λοιπόν, ε; ειρωνεύτηκε ο Φύλακας Άγγελος. Τώρα και θα δεις...

Και με αυτά τα φοβερά λόγια, μίκρυνε σαν κεφάλι καρφίτσας και στη συνέχεια άρχισε να φουσκώνει αργά αλλά σταθερά. Σε πέντε λεπτά περίπου, είχε αποκτήσει το μέγεθος ενός ελέφαντα και τότε άρχισε να δονείται όλο και πιο δυνατά, ώσπου ελευθέρωσε μια κλανιά ισχυρή σα χιονοστιβάδα. Αμέσως το κελί γκρεμίστηκε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.


Το χρυσόψαρο τα είδε όλα. «Μεγάλε, τι πορδίκουλας ήταν αυτός! Αναμφίβολα είσαι Άγγελος! Πόσο μετανιώνω για τη δυσπιστία μου!».

-«Έλα τώρα, δεν έχουμε καιρό γι’ αυτά, το διέκοψε κορδωμένος ο Φύλακας Άγγελος. Άκου τώρα το μήνυμα από το Μεγάλο:

«ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΚΑΥΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΜΟΛΙΣ ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΝΑ ΔΙΑΛΟΓΙΣΤΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ».

«Και τώρα κάντηνα πριν έρθουν οι φρουροί». Και αφού είπε και ελάλησε έτσι, ο Άγγελος ανελήφθη εις τους ουρανούς.

«Κι όμως είχα την εντύπωση ότι οι ουρανοί σε γενικές γραμμές βρίσκονται προς τα πάνω» σκέφτηκε το χρυσόψαρο, αλλά επειδή δεν είχε καιρό για επιστημονικές αναζητήσεις την έκανε γρήγορα-γρήγορα κατά Έρημο μεριά.

5. Παρακμή

Το χρυσόψαρο ξύπνησε σε ένα κρύο και σκοτεινό μέρος. Αν είχε φως, τα χιλιάδες πρόστυχα λόγια στους τοίχους θα επιβεβαίωναν την υποψία του πως ήταν στην Ψειρού. Δε χρειαζόταν όμως. Η τεράστια φωσφορίζουσα επιγραφή

ΚΡΑΤΙΚΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ
(Καλή διαμονή. Μπουχαχα!!!!!)


δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.

Αντιθέτως, ένας πρόχειρος απολογισμός της κατάστασης έδειχνε πως το χρυσόψαρο βρισκόταν σε ένα κομβικό σημείο της ζωής του. Η στέρηση το είχε μεταμορφώσει σε σκιά του εαυτού του. Ο κρουασανατζής το είχε προδώσει. Τώρα είχε και μπλεξίματα με τους Μπάτσους. Το ξύλο του είχε καταστρέψει το πεντικιούρ σε τρία δάχτυλα. Επιπλέον είχε τη φρικτή υποψία πως όλα αυτά οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στη χειρότερη γνωστή τιμωρία, ήτοι το ΜΠΑΝΙΟ με –ανατρίχιασε στη σκέψη – ΣΑΠΟΥΝΙ.

«Τώρα μεγάλε, ή θα αναστηθείς από τις στάχτες σου ή θα τα παρατήσεις» σκέφτηκε με μαχητική διάθεση, αλλά λίγο αργότερα η πραγματικότητα επανήλθε σε όλο της το αποκρουστικό μεγαλείο. «Χωρίς πεντικιούρ, τι νόημα έχει η ζωή;» ξανασκέφτηκε και αρπάζοντας με θέληση και τιτάνια αποφασιστικότητα το κουτάλι του, το βούτηξε στο λασπωμένο φαϊ της φυλακής και άρχισε να γράφει στον τοίχο το τελευταίο του σημείωμα:

Αγαπημένη μου Οικογένεια,

ήσουν το μόνο πράγμαπου αγάπισα στι ζοή μου. Όμος εσί με παράτισες και με πούλισες με βρομερώ τρόπω, για μια χούφτα δολάρια. Έτσι κι εγώ, για μια ακόμη φορά, φεύγω κια αφίνο πίσω μου όλες τις πίκραις που με πότισες. Ήθε το φάντασμά μου να στοιχειώνει τα όνειρά σου.

Αυτά έγραψε το χρυσόψαρο και ήταν πλέον πανέτοιμο να δώσει τέλος στη ζωή του με σκληρό και ανώδυνο τρόπο, όταν...

19.10.05

4. Η Επίσκεψη της Απελπισίας

Η αντίδραση του κρουασανατζή ήταν εντελώς απροσδόκητη για το χρυσόψαρο. Το υποδέχτηκε με ένα συγκρατημένο χαμόγελο, που μπορούσε να σημαίνει «μπα, πώς από δω παλιόφιλε;» αλλά και «τι σκατά θέλει αυτό το πράγμα στο μαγαζί;».


Το χρυσόψαρο πάντως δεν πτοήθηκε. Μπήκε κατ’ ευθείαν στο ψητό, και ακολούθησε ο εξής ενδιαφέρων διάλογος:

«Για τι με κλάνεις ρε μουνόπανο;»

«...»

«Εγώ μια απάντηση θέλω, και η ερώτηση ήταν κατά τη γνώμη μου ιδιαίτερα απλή. α) Γιατί δεν απαντάς στα μηνύματά μου και β) Γιατί δε μου έχεις δώσει ούτε μισό γαμημένο κρουασάν με γαμημένη γέμιση φράουλα όλο αυτό το γαμημένο χρονικό διάστημα;»

«...»

«Δε με λυπάσαι;»

«...»

«Μα δε μπορείς τουλάχιστον να μου πεις κάτι; Έστω να με διαολοστείλεις ρε αδερφέ!»

«...»

«Δε μπορείς να μου το κάνεις αυτό! Δε μπορείς! Εγώ νόμιζα ότι ήσουν καλός, ότι είχε βρεθεί μια λύση στο πρόβλημά μου. Τώρα διαπιστώνω μετά λύπης μου ότι μου έλεγες παπαριές.»

«...»

Το χρυσόψαρο συνέχιζε αμέριμνο τη συζήτηση με τον άσπλαχνο κρουασανατζή. Αυτό που δεν είχε δει ήταν το κουμπάκι που πάτησε ο κρουασανατζής κάποια στιγμή. Κι έτσι, η έκπληξή του δεν περιγράφεται όταν ο κρουασανατζής το έδειξε και ανοίγοντας για πρώτη φορά το στόμα του, πρόφερε αυτά τα τρυφερά λόγια:

«Αυτός είναι! Πάρτε τον, τον κωλοπρεζάκια και τσαταλιάστε τον στο ξύλο»

Το χρυσόψαρο έκπληκτο γύρισε πίσω του και αντίκρισε δυο Μπάτσους. Ο ένας από αυτούς κατέβαζε εκείνη τη στιγμή με δύναμη ένα κλομπ με ολοφάνερο προορισμό το κεφάλι του χρυσόψαρου.


Μετά όλα σκοτείνιασαν.

3. Στέρηση

Το χρυσόψαρο τα ‘παιξε. Η ζωή του πλέον είχε γίνει μία κόλαση. Το πιο περίεργο ήταν πως όσο και αν προσπαθούσε, δε μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του το ζήτημα με τα κρουασάν. Τα έβλεπε στον ύπνο του, τα αποζητούσε όλη μέρα, και μόνο η θέα μιας άδειας συσκευασίας από κρουασάν με γέμιση φράουλα ήταν αρκετή για να το κάνει να ξεσπά σε γοερά και αηδιαστικά κλάματα. Η ιδέα της αυτοκτονίας είχε αρχίσει να του φαίνεται εξαιρετικά ελκυστική.


Ακόμα και ένας ηλίθιος θα καταλάβαινε πως η κατάσταση δε χωρούσε αναστολές και μικροεγωισμούς. Πόσο μάλλον το χρυσόψαρο. Έτσι, έκανε το μόνο πράγμα που του έμενε.

2. Ο Ταχυδρόμος Σπάνια Χτυπάει Έστω και Μία Φορά

Εκεί λοιπόν που όλα έμοιαζαν μαύρα κι άραχλα, το χρυσόψαρο θυμήθηκε το παραθυράκι που του είχε αφήσει ο πονόψυχος κρουασανατζής. «Στέλνε μου άφοβα μηνύματα με απορίες σχετικές με την παρασκευή των κρουασάν». Δειλά δειλά, έστειλε το πρώτο μήνυμα: «Η φράουλα είναι βραζιλιάνικη ή χαβανέζικη;». Πέρασαν τέσσερις μέρες, αλλά απάντηση από τον κρουασανατζή δεν ήρθε.


Νέο μήνυμα: «ποιο είναι το κόστος παρασκευής ενός κρουασάν;». Πάλι καμία απάντηση. Αυτό ήταν. Ο κρουασανατζής είχε φτύσει τελείως το χρυσόψαρο. Πανικόβλητο εκείνο, κατάλαβε πως έπρεπε πάση θυσία να διατηρήσει ανοικτό το μοναδικό κανάλι επικοινωνίας που του είχε απομείνει, αν ήθελε να έχει ακόμα ελπίδες πως το πάθος του για κρουασάν με γέμιση μαρμελάδα φράουλα θα ικανοποιούνταν κάποτε. Έτσι άρχισε να στέλνει εκατοντάδες μηνύματα την ημέρα, μηνύματα όπως «χρησιμοποιείτε σφολιάτα ή ζυμάρι στα κρουασάν με γέμιση φράουλα» ή «πόση ώρα κάνει να φτιαχτεί ένα κρουασάν με γέμιση φράουλα», που θα λύγιζαν και την πιο σκληρή καρδιά.


Δύο ταχυδρομικά μπαρμπούνια πέθαναν από την κούραση. Τέσσερα ζήτησαν και πήραν πρόωρη συνταξιοδότηση. Ένα τρελάθηκε. Μέχρι την τελευταία του μέρα έπρεπε να το κρατάνε συνεχώς δεμένο, αλλιώς θα έκανε αδιάκοπα τη διαδρομή Σπίτι Χρυσόψαρου-Κρουασανατζίδικο-Σπίτι Χρυσόψαρου μέχρι να λιποθυμήσει από την κούραση. Τα υπόλοιπα ταχυδρομικά μπαρμπούνια προχώρησαν σε απεργία διαρκείας, μέχρι που πήραν ειδικό επίδομα επικινδυνότητας για τη συγκεκριμένη διαδρομή.


Αλλά ο κρουασανατζής απλά δεν απαντούσε.

1. Μια Πικρή Ιστορία

Κάποτε ήταν ένα χρυσόψαρο. Με μακριά μαύρα μαλλιά, δύο αλλοίθωρα μάτια και ένα πελώριο ζεστό χαμόγελο που σου άνοιγε την καρδιά, παρά τα σάπια απ’ το χασίσι δόντια που το σχημάτιζαν.



Μια μέρα το χρυσόψαρο ξέμεινε από λεφτά. Όχι ότι θα το ένοιαζε και πολύ υπό κανονικές συνθήκες, αλλά είχε κάποιες ατυχίες στον ερωτικό τομέα που, όπως και να το κάνουμε, επέβαλλαν μια άλφα κατανάλωση stuff, αγχολυτικών, τσιγάρων, τζίνας και κρουασάν με γέμιση μαρμελάδα φράουλα. «Γάμησέ τα κι άφησέ τα» σκέφτηκε το χρυσόψαρο. «Εντάξει όλα τ’ άλλα (η τράκα να ‘ναι καλά), αλλά κρουασάν με γέμιση φράουλα δε βρίσκεις να κάνεις τράκα ούτε με σφαίρες».


Το πρόβλημα με τα κρουασάν αποδείχθηκε σωστός πούτσος. Επί μέρες το χρυσόψαρο γύρναγε στα κρουασανατζίδικα με την –κατά βάση σωστή- λογική του «αφού δε μπορώ να το φάω, ας το κοιτάω τουλάχιστον». Τα μάτια του είχαν αλληθωρίσει για τα καλά πια, το χαμόγελό του είχε εξαφανιστεί και τα μαλλιά του είχα αρχίσει να πέφτουν. Ήταν με λίγα λόγια ένα ράκος. Άσε που έχασε εντελώς την όρεξή του για stuff, αγχολυτικά, τζίνα και τσιγάρα.


Ένας κρουασανατζής το λυπήθηκε. “Κοίτα ρε παιδάκι μου” του είπε, “στο κρουασάν πρακτικά κοστίζει μόνο η γέμιση. Τζάμπα κρουασάν με γέμιση φράουλα δε μπορώ να σου δώσω, μη σου υπόσχομαι και μαλακίες. Μπορώ όμως που και που να σου δίνω ένα σκέτο κρουασάν με μια ιδέα μαρμελάδα φράουλα. Για να μη μας πάρει χαμπάρι το αφεντικό όμως, μην είσαι και συνέχεια εδώ. Όταν είναι να γίνει η δουλειά, θα σου στέλνω μήνυμα με το ταχυδρομικό μπαρμπούνι. Άμα θες να μάθεις και τίποτα λεπτομέρειες σχετικά με την παρασκευή των κρουασάν, στείλε μου κι εσύ μήνυμα με το ταχυδρομικό μπαρμπούνι. Ορίστε και η διεύθυνσή μου”.


Το χρυσόψαρο γύρισε σπίτι του με τα μάτια γεμάτα δάκρυα ευγνωμοσύνης για τον καλό κρουασανατζή. Κι ο κρουασανατζής γύρισε σπίτι του απόλυτα ικανοποιημένος που είχε φερθεί τόσο εντάξει στο χρυσόψαρο. Πριν λίγους μήνες μόνο, αυτός ήταν που του είχε δώσει να δοκιμάσει για πρώτη φορά κρουασάν με γέμιση φράουλα. Ένοιωθε βέβαια λίγες τύψεις που η πράξη του έφερε το χρυσόψαρο σε αυτό το χάλι, αλλά στην πολύ τελική οι προθέσεις του ήταν καλές και ούτε καν του είχε περάσει από το μυαλό η μελλοντική οικονομική καταστροφή του χρυσόψαρου.

Στην πραγματικότητα όμως τότε άρχισε ο απόλυτος εφιάλτης για τον ήρωά μας. Γιατί το μήνυμα που περίμενε δεν ερχόταν ποτέ. Όποτε πλησίαζε ταχυδρομικό μπαρμπούνι το κοιτούσε με μάτια που γυάλιζαν, και στην καρδιά του βασίλευε ένα περίεργο μίγμα προσμονής, ελπίδας και τρελής αισιοδοξίας. Σκατά όμως. Το ταχυδρομικό μπαρμπούνι πάντα προσπερνούσε το σπίτι του και άφηνε το μήνυμα στο γείτονα. Αυτή ήταν βέβαια η καλή περίπτωση. Γιατί η στραβή περίπτωση ήταν να έχει μεν μήνυμα το χρυσόψαρο, όμως το μήνυμα να είναι από τον κολλητό του το λαγό, ή από τη μάνα του, ή ακόμα χειρότερα από τον κρουασανατζή όπου παλιά το χρυσόψαρο έτρωγε κρουασάν βουτύρου.

Χρυσόψαρα (2 of many)

Αυτό που θα ακολουθήσει το κάνω για 3 λόγους (με αύξουσα σειρά σπουδαιότητας):

α) Να τιμωρήσω το Νούλη και το Θάνο που δεν το διάβασαν όταν είχαν την ευκαιρία.
β) Έχω γενέθλια πολύ σύντομα και τα κέφια μου είναι εντελώς απογειωμένα.
γ) Θέλω να κάνω λογοτεχνική/σημειολογική ανάλυση και κακόβουλη κριτική στο ίδιο μου το κείμενο.

hook: Επίσης προειδοποιώ απαξάπαντες πως πρόκειται για ένα σιχαμερό πόνημα που ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω γιατί θα ήθελε κάποιος να το διαβάσει. Το θεωρώ εξόχως ακατάλληλο για τους κάτω των 18.

Αλλά άντε χεστείτε, όλοι έχουμε τα κολλήματά μας!

Και btw για τα επόμενα post ισχύει μια μικρή προσθήκη στην άδεια χρήσης (που μπορείτε να δείτε με το κουμπάκι Copyleft κάτω-κάτω):

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΕ E-MAIL ΠΟΥ ΤΟ SUBJECT LINE ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚ ΤΩΝ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ "FWD:", "RE:", ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΣΑΣ ΘΕΩΡΩ ΤΗΝ ΑΙΣΧΙΣΤΗ ΣΚΑΤΙΛΑ ΤΟΥ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.

18.10.05

respect

Σε κάθε εξειδικευμένο έντυπο (από το "4 ΤΡΟΧΟΙ" μέχρι το πάλαι ποτέ "Computer & Software") υπάρχει ένας αρθρογράφος που γράφει για ό,τι να 'ναι.

Ένα πράγμα που έχω μάθει στη μικρή ζωή μου: αυτοί οι τύποι είναι συνήθως οι καλύτεροι.

Διότι τι να μου πει το RAM μπροστά στο Wired ή το IEEE Computer (για τεχνική ενημέρωση); Τι να μου πουν τα σομόν φύλλα των εφημερίδων μπροστά στη real time οικονομική ενημέρωση που μπορώ να έχω πληρώνοντας λίγο ακριβότερα;

Σιγά τα εξειδικευμένα: είναι θλιβερές φυλλάδες για το πόπολο. Όσοι ενδιαφέρονται στ' αλήθεια για εξειδικευμένες πληροφορίες, τις ψάχνουν αλλού και δεν περιμένουν να τους τις σερβίρει ένα έντυπο μαζικής κατανάλωσης που μια στις δύο σελίδες είναι διαφήμιση για βρακιά.

Και οι εκτός θέματος είναι συνήθως όχι απλά οι καλύτεροι, αλλά και οι μόνοι που αξίζουν.

Ο σούπερ αγαπημένος μου από όλους αυτούς είναι ο "ΚΙΜΠΙ" που αρθρογραφεί στη σελίδα 2 της Οικονομικής Καθημερινής, στη στήλη "Ελεύθερος Σκοπευτής". Δηλώνω ο πιο φανατικός αναγνώστης του που υπάρχει. Και κάθε Κυριακή θα τα σκάσω για την "Κ" (ακόμα και τα 3 ευρώ για το DVD που δε θα δω ποτέ, αν έχει τελειώσει η έκδοση χωρίς DVD) μόνο και μόνο για να τον διαβάσω.

Περιττό να πω πως αποτελεί όαση στους μαϊμουδισμούς νεοφιλελεύθερων συνταγών που κατά τα άλλα κυριαρχούν στον εν λόγω σομόν φύλλο (το οποίο παρ' όλα αυτά έχει μια κάποια σοβαρότητα, δηλαδή παίζει να διαβάσεις και 1-2 ενδιαφέροντα άρθρα το μήνα).

Εδώ ένα από τα καλύτερα κομμάτια του. Μπορείτε να βρείτε κι άλλα ψάχνοντας για "ΚΙΜΠΙ" στο search box της Καθημερινής.

16.10.05

Ο Αισχίνης και το Αίσχος

Σήμερα θα αναφερθούμε σε ένα κορυφαίο εθνικό ζήτημα. Τόσο κορυφαίο, που στο site της οργάνωσης "ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ" τοποθετείται στα "ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ", στην υποενότητα "ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ" και σαν απάντηση στο taboo ερώτημα που μας καίει όλους εμάς τους φιλοπάτρηδες Γνήσιους Έλληνες, ήτοι:

"την κούναγαν την αχλαδιά οι Ημών, ναι ή ού;"

Διότι "ως γνωστόν", εδώ και 2000 χρόνια (τουλάχιστον) οι μιαροί Σιωνιστές, μαζί με λοιπούς ζελατινοειδείς μογγολοτουρκόσπορους εχθρούς του Ελληνισμού, έχουν επιδοθεί σε μία άνευ προηγουμένου επιχείρηση ΑΜΑΥΡΩΣΗΣ των αρχαίων Ημών προγόνων, με σκοπό (αναμφίβολα) να πλήξουν τον Έλληνα εκεί που ακριβώς τον τσούζει: στον πολιτισμό του, στην αξιοπρέπειά του και στη φιλοπατρία του. Το είπε άλλωστε και ο Κίσσινγκερ, ή τουλάχιστον το είπε η Κανέλλη ότι το είπε ο Κίσσινγκερ, οπότε δε μπορεί παρά να είναι αλήθεια.

Και τι δεν έχουν κάνει τα χαμερπή τέρατα με ανθρώπινη μορφή για να πετύχουν το βδελυρό στόχο τους. Ήδη από το 600π.Χ., κάποιοι πράκτορές τους πήγαν στη Θήρα, σε ένα βράχο δίπλα στο ιερό του Δελφίνιου Απόλλωνα και χάραξαν φράσεις όπως "μα το Δελφίνιο Απόλλωνα, εδώ ο Κρίμων γάμησε το μικρό αδελφό του Βαθυκλέους" και "εδώ ο Κρίμων το έκανε με τον Αμοτίωνα"[*]. Καταλαβαίνετε, δήθεν ότι τα έγραψαν οι νεαροί τρόφιμοι του ναού στα πλαίσια των τελετών ενηλικίωσης που περιελάμβαναν και τον "δωρικό έρωτα" (άλλο κατασκεύασμα των σαυρόμορφων κτηνών αυτό).

Αλλά φυσικά δεν περιορίζεται σε αυτό το δευτερεύον εγχείρημα το μέγεθος της απάτης. Τι αγγεία με νεαρούς να -ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ!!!-, τι παραποιήσεις αρχαίων κειμένων ώστε να φαίνεται πως δήθεν ο Ιερός Λόχος των Θηβαίων (ένα από τα πιο άρτια εκπαιδευμένα στρατιωτικά σώματα της αρχαιότητας) αποτελούνταν από ομόφυλα ζευγάρια, ότι μέχρι και ο Μεγαλέξανδρος ήταν τρισανώμαλος βρωμίκουλας... Το θράσος τους είναι πραγματικά χωρίς όρια.

[btw, το επίμαχο απόσπασμα για το Μεγαλέξανδρο έχει ως εξής: είχε μόλις κατακτήσει μια μεγάλη περσική πόλη (δε θυμάμαι τώρα πια) και για να το γιορτάσουν έστησαν ένα γλέντι. Στα πλαίσια του γλεντιού έγινε διαγωνισμός χορού και νίκησε ο Βαγώας, νεαρός Πέρσης ευνούχος και "ερώμενος" του Μεγάλου σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο. Αμέσως όλοι οι Μακεδόνες άρχισαν να φωνάζουν "ΦΙΛΑ-ΤΟΝ! ΦΙΛΑ-ΤΟΝ!" και ο Μεγάλος φιλήθηκε με το Βαγώα μέσα σε χειροκροτήματα και επευφημίες.

Το σχόλιό μου: Δηλαδή τι θέλετε τέλος πάντων για να συμπληρωθεί η εικόνα; Να έπαιζε από πίσω το... YMCA;]


Τέλος πάντων, σε όλα αυτά ήρθε η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ να βάλει ένα τέλος, διότι και η παραποίηση της Ιστορίας έχει ένα όριο. Και το ακαταμάχητο επιχείρημα βρέθηκε στο λόγο "Κατά Τιμάρχου" του Αισχίνη.

[Ένα σύντομο breefing: για λόγους που δε μας ενδιαφέρουν, ο Τίμαρχος μήνυσε τον Αισχίνη για αδίκημα που επέφερε τη θανατική ποινή. Ο Αισχίνης τότε έκανε χρήση ενός δικαιώματος που έδινε ο αθηναϊκός νόμος: αν σε μηνύσουν, μπορείς (πριν ακόμα εκδικασθεί η υπόθεση) να τους αντιμηνύσεις για κάτι εξίσου σοβαρό. Η Πόλη υποχρεούται να εκδικάσει πρώτα την αντιμήνυσή σου και αν δικαιωθείς, οι εναντίον σου κατηγορίες καταρρέουν αυτοδικαίως. Ο Αισχίνης λοιπόν μήνυσε τον Τίμαρχο για πορνεία και ασωτία (=κατασπατάληση της πατρώας κληρονομιάς σε διασκεδάσεις) και, για την ιστορία, δικαιώθηκε και τη γλίταρε (o Αισχύνης, γιατί ο Τίμαρχος όπως το κόβω τη χοντροέκατσε).]


Στον "Κατά Τιμάρχου" λοιπόν, υπάρχουν καταγεγραμμένοι τρεις νόμοι που αφορούν το θέμα. Ο 1ος αναφέρεται στα μέτρα προστασίας που ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν οι δάσκαλοι ώστε να μην παρενοχλούνται σεξουαλικά οι μαθητές τους. Ο 2ος αναφέρεται στην ποινή που περιμένει όποιον προσβάλλει "ελεύθερον παίδα" ή δούλο: είναι όποια ορίσει ο κηδεμόνας του παίδα ή ο ιδιοκτήτης του δούλου (φυσικά εκτελέσιμη μόνο μετά από δίκη). Ο 3ος, με βάση τον οποίο ο Αισχύνης μήνυσε τον Τίμαρχο λέει (στη μετάφραση της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ):

21. « Ο Αθηναίος, ο οποίος έγινεν ερωμένος ανδρός αντί χρημάτων, να μη έχη το δικαίωμα να εκλεγή εις εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να αναλάβη ιερατικόν αξίωμα, ούτε να παρουσιασθή ως συνήγορος εις δημοσίας δίκας ή να καταλάβη οιανδήποτε εξουσίαν, είτε εντός της πόλεως, είτε εκτός των ορίων αυτής, είτε αύτη ορίζεται δια κλήρου ή δι' εκλογής, ούτε να αποστέλλεται ως δημόσιος κήρυξ, ούτε και να εκφέρη γνώμην, ούτε να μετέχη εις δημοσίας θρησκευτικάς τελετάς, ούτε να φέρη δημοσία τον στέφανον ούτε να περιφέρεται εντός του τμήματος της αγοράς που έχει καθαρισθή δια ραντισμού. Εάν δε τις πράττη παρά τας διατάξεις ταύτας, αφού έχει καταδικασθή επί εταιρήσει, ούτος να τιμωρήται δια θανάτου»

Με λίγα λόγια ο Αισχίνης κατηγόρησε τον Τίμαρχο ότι, κατέχοντας κρατικό αξίωμα, πήγε κι έγινε πουτανίτσα. Αυτό είναι και το concensus των λογίων (a.k.a. "ανθελλήνων σιωνιστών"): η έμφαση δίνεται στο "αντί χρημάτων", όχι στο "ερωμένος ανδρός" πράγμα που φαίνεται καλύτερα στο πρωτότυπο κείμενο, γιατί το χρησιμοποιούμενο ρήμα "εταιρούμαι" μεταφράζεται κυριολεκτικά "γίνομαι πόρνη τίνος".

Ο φιλόδοξος εθνοσωτήρας δε συμφωνεί. Παραθέτει δύο ακόμα χωρία από το λόγο:

75. « Δίοτι, δι' όνομα των θεών, Τίμαρχε, τι θα έλεγες συ ο ίδιος δια κάποιον άλλον, ο οποίος κατηγορείται δια την ιδίαν παράβασιν; Ή τι πρέπει να λέγης, όταν ένας ωραίος νέος διαφέρων των άλλων κατά την όψιν, εγκαταλείπη την πατρικήν οικίαν και διανυκτερεύη εις ξένας οικίας και λαμβάνη μέρος εις πολυτελή δείπνα χωρίς να συνεισφέρη τίποτε και έχη αυλητρίδας και εταίρας, που χρειάζονται προς συντήρησίν των πολλά χρήματα και παίζη τους κύβους και δεν πληρώνη τίποτε αυτός, αλλά πληρώνει άλλος αντί εκείνου;
76. Χρειάζονται λοιπόν μαντικήν δύναμιν ταύτα δια να κατανοηθούν; Δεν είναι φανερόν ότι ο άνθρωπος, ο οποίος επιβάλλει εις τους άλλους τοιαύτας δαπάνας, πρέπει αναγκαστικώς να προσφέρη εις αυτούς εις ανταπόδοσιν ωρισμένας απολαύσεις; Μα τον Ολύμπιον Δία, δεν ευρίσκω άλλας ευπρεπεστέρας εκφράσεις δια να δηλώσω τας πράξεις σου, αι οποίαι σε κατέστησαν περίγελον όλων.»

Αν διαβάσει κανείς όλο το λόγο, θα διαπιστώσει ότι ο Αισχίνης σε αυτά τα χωρία προσπαθεί -όπως θα αναμέναμε- να θεμελιώσει την κατηγορία για πορνεία: "είσαι ωραίος, έμενες σε άλλους, δεν είχες καθόλου δικά σου λεφτά, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια γαμώ το βυζί της χελώνας σου;"

Περιέργως πώς, ο mr ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ θεωρεί πως τα άνωθεν χωρία ξεκαθαρίζουν πως η "αμαρτία" του πράγματος είναι να συμβιώνεις με άλλους άνδρες και όχι να παίρνεις λεφτά για αυτό. Το τελικό του συμπέρασμα είναι πως στην αρχαία Αθήνα υπήρχε μια κάποια ανοχή στην ομοφυλοφιλία -διότι στο κάτω-κάτω δεν είμαστε κομπλεξικοί ιουδαιοχριστιανοί, αρκεί αυτή να γινόταν, όπως θα έλεγαν και οι Ημών "hen kruptooi" (λίγη καθοδήγηση κανείς;). Από τη στιγμή που θα σε έπαιρναν γραμμή, κατ' ευθείαν κρεμάλα.

Η συνέχεια λίγο-πολύ αναμενόμενη: η "ατράνταχτη απόδειξη" παγιώθηκε, κυκλοφόρησε σε ελληνοκεντρικά περιοδικά και βιβλία, και αν αναφερθεί ποτέ σε συζήτηση η ομοφυλοφιλίαστην αρχαία Ελλάδα, 99% κάποιος μαλάκας θα σου κοτσάρει τον Αισχίνη και θα νομίζει ότι σε τάπωσε.

Εγώ πάλι θα διαφωνήσω με αυτό το ιδιότυπο consensus. Και ο λόγος που θα διαφωνήσω, είναι ότι ο "Κατά Τιμάρχου" δεν τελειώνει στο χωρίο 76 και δεν είναι ανάγκη να κάνουμε υποθέσεις για το αν οι Αθηναίοι ενοχλούνταν περισσότερο από την ομοφυλοφιλική πράξη απ' ό,τι από το "επί χρήμασι" του πράγματος. Τα λέει πολύ ρητά ο άνθρωπος, εκεί ακριβώς που ξεκινάει το καλύτερο. Δηλαδή στο χωρίο 135:

135. "κἀνταῦθα δή τινα καταδρομήν ὡς ἀκούω μέλλει ποιεῖσθαι περὶ ἐμοῦ ἐπερωτῶν εἰ οὐκ αἰσχύνομαι αὐτὸς μὲν ἐν τοῖς γυμνασίοις ὀχληρὸς ὢν καὶ πλείστων ἐραστὴς γεγονώς τὸ δὲ πρᾶγμα εἰς ὄνειδος καὶ κινδύνους καθιστάς καὶ τὸ τελευταῖον ὡς ἀπαγγέλλουσί τινές μοι εἰς γέλωτα καὶ λῆρόν τινα προτρεπόμενος ὑμᾶς ἐπιδείξεσθαί μου φησὶν ὅσα πεποίηκα ἐρωτικὰ εἴς τινας ποιήματα καὶ λοιδοριῶν τινων καὶ πληγῶν ἐκ τοῦ πράγματος αἳ περὶ ἐμὲ γεγένηνται μαρτυρίας φησὶ παρέξεσθαι."

Κανονικά θα έπρεπε να μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι λέει το παραπάνω "με λίγη ίσως καθοδήγηση" μια και η ελληνική είναι ενιαία στη διαχρονικότητά της γλώσσα, αλλά νομίζω πως μια ελεύθερη μετάφραση σε street greek ενδείκνυται για την πιο εύκολη ίσως κατανόηση του άνωθεν:

"και απ' ό,τι ακούω, σκοπεύει [ο αντίδικος] να με ρωτήσει αν δεν ντρέπομαι τέλος πάντων ούτε μια σταλίτσα [να κατηγορώ τον Τίμαρχο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις], τη στιγμή που όλα τα γυμναστήρια έχουν να λένε τι καλός θαμώνας τους υπήρξα ο ίδιος και πόσων υπήρξα εραστής και πόσες φορές έχω μπλέξει σε καβγάδες για τις γκομενοδουλειές μου, και σαν αποκορύφωμα θα φέρουν να διαβάσουν και στο δικαστήριο τα ερωτικά ποιήματα που έγραψα για κάποιους, με αποτέλεσμα να γίνω τόσο ρόμπα που το κατηγορητήριό μου να καταρρεύσει με τη μία"

"Επ! Τι γίνεται εδώ;" (που λέει και ο Λιακό) Θα πήγαιναν λέει να τον βγάλουν τρελό τη στιγμή που μηνύει για πράγματα που ο ίδιος έχει κάνει; Και καθόλου "εν κρυπτώ" αν κρίνουμε από τα συμφραζόμενα;

Αλλά όπως είπα, το καλύτερο έχει μόλις αρχίσει:

136. ἐγὼ δὲ οὔτε ἔρωτα δίκαιον ψέγω, οὔτε τοὺς κάλλει διαφέροντάς φημι πεπορνευ̂σθαι, οὔτ' αὐτὸς ἐξαρνου̂μαι μὴ οὐ γεγονέναι τ'1 ἐρωτικός, καὶ ἔτι καὶ νυ̂ν εἰ̂ναι, τάς τε ἐκ του̂ πράγματος γιγνομένας πρὸς ἑτέρους φιλονικίας καὶ μάχας οὐκ ἀρνου̂μαι μὴ οὐχὶ συμβεβηκέναι μοι. περὶ δὲ τω̂ν ποιημάτων ὡ̂ν φασιν οὑ̂τοί με πεποιηκέναι, τὰ μὲν ὁμολογω̂, τὰ δὲ ἐξαρνου̂μαι μὴ του̂τον ἔχειν τὸν τρόπον ὃν οὑ̂τοι διαφθείροντες παρέξονται.

street greek: Όμως εγώ δεν έχω τίποτα με τον έντιμο έρωτα, ούτε λέω πως κάθε μορφονιός είναι πόρνη, ούτε αρνούμαι πως ο ίδιος υπήρξα εραστής και παραμένω μέχρι σήμερα, ούτε αρνούμαι πως έχω καβγαδίσει και παίξει ξύλο για αυτό το λόγο. Όσο για τα ποίηματα που αυτοί λένε ότι έγραψα, μερικά τα παραδέχομαι, όμως άλλα είναι κατασκευασμένα ή παραποιημένα γιατί τέτοιοι κάφροι είναι και σιγά που δεν τους έχω ικανούς να κάνουν κάτι τέτοιο.

137. ὁρίζομαι δ' εἰ̂ναι τὸ μὲν ἐρα̂ν+ τω̂ν καλω̂ν+ καὶ σωφρόνων φιλανθρώπου πάθος καὶ εὐγνώμονος ψυχη̂ς, τὸ δὲ ἀσελγαίνειν ἀργυρίου τινὰ μισθούμενον ὑβριστου̂ καὶ ἀπαιδεύτου ἀνδρὸς ἔργον:1 καὶ τὸ μὲν ἀδιαφθόρως ἐρα̂σθαί φημι καλὸν εἰ̂ναι, τὸ δ' ἐπαρθέντα μισθῳ̂ πεπορνευ̂σθαι αἰσχρόν. ὅσον δ' ἑκάτερον τούτων ἀπ' ἀλλήλων διέστηκε καὶ ὡς πολὺ διαφέρει, ἐν τοι̂ς ἐφεξη̂ς ὑμα̂ς πειράσομαι λόγοις διδάσκειν.

street greek: τα διαχωρίζω ως εξής: ο έρωτας είναι συναίσθημα ευγενικής, συνετής και φιλάνθρωπης ψυχής, ενώ το να ασελγαίνεις για λεφτά είναι έργο υβριστή και αμόρφωτου άνδρα. Και ενώ είναι μεγάλη τιμή να σε αγαπάνε αγνά, το να εκπορνεύεσαι για χρήματα είναι αισχρό. Πόσο πολύ διαφέρουν αυτά τα δύο, θα σας δείξω στη συνέχεια.

...και στη συνέχεια αρχίζει το πανηγύρι: "οι προπάτορές μας όρισαν πως οι δούλοι δεν είναι άξιοι για τις απολαύσεις των γυμναστηρίων, γι' αυτό και τους απαγόρευσαν την πρόσβαση. Θα θεωρούσαν άξιο μόνο για τους ελεύθερους άνδρες κάτι κακό; [138]". "ο ίδιος νομοθέτης είπε πως ο δούλος που συνάπτει σχέσεις με ελεύθερο παίδα[1] τιμωρείται με πενήντα μαστιγιές, αλλά δεν το απαγόρεψε στους ελεύθερους άνδρες και μάλιστα κανένας δεν ισχυρίζεται πως είναι κακό για το παιδί να είναι ερωμένος κάποιου άνδρα, αντίθετα κάνει καλό στο χαρακτήρα του. Καλό είναι βέβαια να υπάρχει λίγη αυτοσυγκράτηση μέχρι το παιδί να γίνει κύριος του σώματός του.[139]". "και χάρη σε αυτήν την αγάπη -ή πείτε την όπως θέλετε- ο Αρμόδιος και Αριστογείτων έγιναν τόσο ενάρετοι και δοξασμένοι άνθρωποι και ευεργέτες της πόλης μας [140]".

Και πάει λέγοντας. Τι Πάτροκλο και Αχιλλέα αναφέρει (και καταδεικνύει ότι τα είχανε αν και κατά τη γνώμη του ο Όμηρος φοβούμενος παρεξηγήσεις στάθηκε διακριτικός στο θέμα), τι λίστες με επιφανείς εραστές, σε κάποια φάση λέει μάλιστα στους δικαστές "και φυσικά δεν εννοούσα με τη μήνυσή μου ότι πρέπει να ντρέπεστε άμα τα αγόρια σας είναι ωραίοι γκόμενοι και τους θέλουν όλοι, αν είναι δυνατόν να πάμε κόντρα στα υψηλά ήθη της πόλης μας". Πηγαίντε στον Περσέα και διαβάστε το, έχει και αγγλική μετάφραση.

Συνοψίζοντας, πρόκειται ίσως για τη χειρότερη επιλογή κειμένου που θα μπορούσε να κάνει κάποιος που ενδιαφέρεται να βγάλει τους αρχαίους Αθηναίους ομοφοβικούς σαν τα μούτρα του. Παραδεχτείτε πως η κατάσταση είναι αν μη τι άλλο πολύ διασκεδαστική. :)

Συμβουλή προς επίδοξους εθνοσωτήρες: διαβάζετε πάντα ΚΑΙ παρακάτω, γιατί let's face it, οι πιθανότητες ένας αρχαίος να είναι κρυπτοναζιστής με έντονες ιουδαιοχριστιανικές ηθικές επιρροές είναι περίπου ΜΗΔΕΝ. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, ο πλανήτης ΜΑΣ δε διαφωνεί μαζί σας επειδή σας εχθρεύεται. Διαφωνεί μαζί σας επειδή απλά κάνετε λάθος.

Και επί της ουσίας, ο "Κατά Τιμάρχου" μας λέει κάτι που μπορεί να φαίνεται απίστευτο[2], αλλά είναι η αλήθεια: οι Αθηναίοι της κλασικής εποχής δεν ενδιαφέρονταν με ποιον γαμιέσαι. Τους ενδιέφερε να μπορεί να συναινέσει και τους ενδιέφερε να μην παίζει διαφθορά. Για την οποία διαφθορά δεν έτρεφαν αυταπάτες: ήξεραν ότι παντού και πάντα σχετίζεται αποκλειστικά με το χρήμα και την έλλειψη μέτρου, ό,τι κι αν έχουν να πουν πάνω στο θέμα τα (ακούσια) τέκνα της χριστιανικής ηθικολογίας.

ΥΓ: Με την ευκαιρία, το "Perseus Digital Library" είναι τρομερό site. Εκατοντάδες έργα Ελλήνων και Ρωμαίων κλασικών (αλλά και μερικά Ευρωπαϊκά), full-text αναζήτηση, τρομερό interface, γραμματικά και λεξιλογικά εργαλεία, όλα cross-referenced μέχρι αηδίας. Για τα unicode αρχαία ελληνικά προσφέρει δύο επιλογές εμφάνισης: UTF-8 και UTF-8 με τους τόνους ενσωματωμένους (η διαφορά είναι τεράστια γιατί στο πρώτο π.χ. το έ κωδικοποιείται σαν "οξεία, ε" και πρέπει ο browser να "ξέρει" ότι σε αυτήν την περίπτωση θα το εμφανίσει σαν "έ", ενώ στο δεύτερο κωδικοποιείται από την αρχή σαν "ε με οξεία". Σε αυτό το ποστ έβαλα μισά από το ένα και μισά από το άλλο. Σε Explorer πρέπει να υπάρχουν κάποια προβλήματα στην εμφάνιση, σε Firefox με SuSE και unicode γραμματοσειρές είναι όλα ΟΚ)

[*] μέγας μπήχτης αυτός ο Κρίμων
[1] παρατηρήστε τη διάκριση ανάμεσα στο "συνάπτει σχέσεις" και "προσβάλλει" που είδαμε πιο πριν.
[2] τουλάχιστον αν ανήκουμε στο συρφετό υπερεθνικοφρόνων σταγονιδίων που μαίνεται τα τελευταία χρόνια (κυρίως) τη συμπρωτεύουσα, ένα συρφετό -τολμώ να πω- που από την αγωνία του να ταυτιστεί με εντελώς παρωχημένα εθνικιστικά στερεότυπα, έχει καταντήσει να απέχει τόσο πολύ από το πνεύμα των αρχαίων που δεν το βλέπει ούτε με το ραδιοτηλεσκόπιο.

9.10.05

ταπηροκρανίωση

  1. Η Τουρκία ξεκίνησε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, ενώ είναι ένα μάτσο βάρβαροι μογγόλοι κάπου μεταξύ 3ου και 15ου αιώνα που το μόνο που θέλουν (αλλά το ΜΟΝΟ) είναι να μας σφάξουν όλους. Όλως μυστηριωδώς, δεν πήραμε σε αντάλλαγμα τουλάχιστον την Κωνσταντινούπολη.
  2. Η Εθνική τον ήπιε, ενώ είναι τα αφεντικά της Ευρώπης και έχουν τη νίκη ζωγραφισμένη στα κύτταρά τους (γι' αυτό άλλωστε ο Αλβανός δε θα γίνει ποτέ Έλ-λην. Μαλάκες είμαστε να βάλουμε λουζεροκύτταρα σε εθνικά ζητήματα;)
  3. Ο Παπούλιας αποφάσισε να πάει το Μακεδονικό 15 χρόνια πίσω και έβγαλε ένα λόγο à la Antimus, μυστηριωδώς αν πας έστω και μισό πόντο έξω από τα σύνορα της Ελλάδας θα διαπιστώσεις ότι στην καλύτερη περίπτωση τον έγραψαν όλοι στα @@ τους, στη χειρότερη τον κράξανε χοντρά.

(1,2,3) ==> Δύσκολη εβδομάδα για τους φίλους μας τους εθνογκαγκά.

Η εβδομάδα των διαλυμένων ψευδαισθήσεων.

Ως εκ τούτου έχουν λυσσάξει. Γενικά έχουν ειπωθεί κορυφαίες ηλιθιότητες από τις 4 Οκτωβρίου και μετά. Μέχρι και νέο Γουδί ονειρεύονται (!).

Εκεί έχουν μείνει. Κάπου μεταξύ 1821 και 1925. Ένα Τοτέμ που γράφει "Ελλάδα" και ένα αντίπαλο Τοτέμ που γράφει "Τουρκία" και οι ούγκα από κάτω να κάνουν ανθρωποθυσίες και να χαίρονται.

(Τα αίτια της λύσσας θα τα βρείτε σε ένα παλιό άρθρο της "Κ" για το Καστελλόριζο. Ο υπερήφανος αρθρογράφος τόνιζε ότι μπορεί το Καστελλόριζο να πεθαίνει, μπορεί ακόμα και για να ψωνίσουν λαχανικά οι κάτοικοί του να πρέπει να πάνε απέναντι, όμως "η ελληνική σημαία που κυματίζει δίπλα στη σημαία της ΕΕ λέει στους γείτονες 'εδώ είναι Ευρώπη και Ελλάδα και εκεί Ανατολή και Ασία'". Αυτό έχασαν: Ένα επιχείρημα στο διαγωνισμό "ποιος την έχει μεγαλύτερη" που έχουν με τους απέναντι μικροτσούτσουνους. Όλα τα άλλα είναι σάλτσα και υποκρισία. Και αυτή μου τη γνώμη δεν την αλλάζει τίποτα)

[ας_ρίξουμε_το_επίπεδο]
Φίλε, δίνεις την ενοχλητική εντύπωση κάποιου που για την ακρίβεια καβλώνει στη σκέψη εθνικών καταστροφών και εκτελέσεων, στη θέση σου θα το κοιτούσα αυτό. Από εκεί και πέρα από άτομο που βρίσκει ανθελληνικό δάκτυλο πίσω από/χαρακτηρίζει γελοιότητες τις αναφορές της Διεθνούς Αμνησίας δεν περιμένω και πολύ αντικειμενικές θέσεις και δε θα μπω σε περαιτέρω συζήτηση. Περιορίζομαι να πω πως ο φανατισμός σου και η μισαλλοδοξία σου συναγωνίζονται σε μέγεθος μόνο την άγνοιά σου της ιστορίας και της γεωπολιτικής. Θεωρείς πως όλος ο κόσμος είναι μια καλοστημένη κομπίνα με σκοπό να ξεγελάσει ΕΣΕΝΑ. Τραγικό. Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες, είσαι persona non grata στο DKTF. Write here, and be deleted με μεγάλη μου ευχαρίστηση λασποφασιστάκι. Και έχε χάρη που είμαι ευγενικούλι γιατί ο Οκτώβρης μου σκάει απίστευτα θετικά vibes.
[/ας_ρίξουμε_το_επίπεδο]


Οι Έλληνες πάλι, έχουν πιο σοβαρά προβλήματα. Οι καλύτεροι από αυτούς είναι άνεργοι. Οι μισθοί είναι σκατά. Η διαφθορά τα πάει μια χαρούλα. Δυστυχώς δε μπορούμε να πούμε το ίδιο για το R&D, την οικονομία, την αποδοτικότητα των κοινωνικών παροχών, την πρόοδο των δημοκρατικών ελευθεριών, το μορφωτικό επίπεδο του πληθυσμού. Και κάπως έτσι χάνουμε το τρένο της Κοινωνίας της Γνώσης, όπως χάσαμε τη Βιομηχανική Επανάσταση, όπως χάσαμε το Διαφωτισμό. Ποτέ δεν τα πηγαίναμε καλά με τα τρένα σε αυτή τη χώρα, ψηφίζουμε σταθερά Δηλιγιάννη εδώ και 110 χρόνια.

Εκεί, εκεί, στη Β' Εθνική. Πάντοτε υπερήφανοι που ο πατέρας μας[*] έχυσε στο μουνί της μάνας μας. Με ελάχιστους λόγους να είμαστε υπερήφανοι για οτιδήποτε άλλο. No pb.

Το highlight της εβδομάδας: το κράτος προκειμένου να βγάλει και από τη μύγα ξύγκι ζητάει από τους υποψήφιους για μία θέση το Proficiency... μεταφρασμένο. Ακόμα και
το δικό του πιστοποιητικό γλωσσομάθειας το ζητάει μεταφρασμένο, φυσικά από τη Μεταφραστική Υπηρεσία ΥΠΕΞ για μισό μεροκάματο/σελίδα και χωρίς δυνατότητα αντιγράφων. Αν προσθέσουμε σε αυτό και τα 15 ευρώ παράβολο που απαιτεί η αίτηση για μία θέση, καταλαβαίνουμε ότι το κράτος εφαρμόζει το σύστημα αεροπλανάκι: οι 1000 υποψήφιοι για μια τυπική θέση δίνουν συνολικά περί τα 60.000 ευρώ, οπότε καλύπτουν για 7-8 χρόνια το μισθό εκείνου που τελικά θα προσληφθεί (με βύσμα [εννοείται]). Εναλλακτικά ο υποψήφιος μπορεί να πάει το μεταφρασμένο Proficiency σε κάποιον από τα 5.000.000 δικηγόρους μας για να κινηθεί και λίγο το χρήμα.

Αυτό δεν είναι γραφειοκρατική μικροαπατεωνιά μάγκες.

Αυτό είναι... Ποίηση.

[*] ή, για το 10% τουλάχιστον, ο μπακάλης, ο γαλατάς, ο Αλβανός υδραυλικός, το αφεντικό της...

ΥΓ Dimitris' Mini Poll: Do you believe that Greek Governments can act proudly[1] and independently[1] in our foreign policy?

[1] as defined by people like Greg, i.e. (among other things) against the 2nd law of Thermodynamics and in full accordance with last century's ideals, legends and superstitions.

8.10.05

Κουνητά+Υγεία

Όπως ξέρετε, στο 100% των περιπτώσεων τα κινητά προκαλούν όγκο στον εγκέφαλο.

ΟΚ, με δεδομένο ότι υπάρχουν 1.000.000.000 χρήστες από τους οποίους σημαντικό ποσοστό παιδιά και ακόμα σημαντικότερο ποσοστό πολυετείς χρήστες, θα περίμενε κανείς αυτό το "100%" να είχε οδηγήσει σε τουλάχιστον 100.000.000 κρούσματα παγκοσμίως και επειδή μιλάμε για τον ανεπτυγμένο κόσμο, στην πράξη πριν αποδεχθούμε αυτό το "100%" είναι καλό να κοιτάμε και λίγο γύρω μας για να διαπιστώσουμε αν ένας στους δέκα έχει όντως όγκο (και όχι κάλο) στον εγκέφαλο.

Και τώρα που έβγαλα την κατινιά μου, οφείλω να ομολογήσω ότι το θέμα είναι σοβαρό και αντικείμενο διαφόρων μελετών. Θα δώσω μερικά βασικά δεδομένα (ό,τι μου κατέβει):

α) Δεν πρέπει να συγχέουμε τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του δικτύου κινητής τηλεφωνίας, με τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία που επάγει οποιοδήποτε ηλεκτρικό κύκλωμα. Στη βιβλιογραφία θα δείτε να χρησιμοποιείται ο όρος RF (Radio Frequency, ο όρος περιγράφει ένα πολύ μεγάλο μέρος του Η/Μ φάσματος: κουνητά, γουόκι-τόκι, ασύρματοι πλοίων, ραδιόφωνο κλπ) για τα πρώτα, και EMF (Electro-Magnetic Field) για τα δεύτερα. Η κυριότερη διαφορά τους (από τις πάμπολλες γιατί πρόκειται για δύο πράγματα τόσο διαφορετικά όσο μια λέξη και μια ιστορία) είναι ότι τα RF μεταδίδουν ενέργεια, ενώ τα EMF όχι.
β) Η ισχύς των κυμάτων στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας (η ισχύς δηλαδή της "διάχυτης" ακτινοβολίας από τις κεραίες των εταιρειών) είναι πάρα πολύ μικρή. Της τάξης των μερικών δεκάτων του mWatt για ένα ανθρώπινο σώμα. Αυτό ισχύει ακόμα και σε πολύ μικρή απόσταση (1-2 μέτρα) από την κεραία. Θεωρώ συνεπώς ολωσδιόλου αμελητέα αυτήν την πλευρά του θέματος, αν και υπάρχουν πιθανότητες να μην είναι το ίδιο αμελητέα στο μέλλον, καθώς τοποθετούνται όλο και περισσότερες κεραίες.
γ) Διαφορετικά είναι τα πράγματα με τις συσκευές (τα κινητά). Η ισχύς με την οποία εκπέμπει ένα κινητό είναι και πάλι μικρή (μερικά mWatt), αλλά σε αυτήν την περίπτωση (μπορεί να) είναι εντοπισμένη. Θα το εξηγήσω με ένα παράδειγμα στο οποίο απλοποιώ πολύ τα πράγματα:

Ας πούμε (για λόγους απλότητας) ότι το κουνητό εκπέμπει ισοτροπικά. Αυτό σημαίνει ότι η ισχύς του ισομοιράζεται σε όλες τις κατευθύνσεις του χώρου. Μπορούμε να βρούμε πόση ισχύς προσπίπτει σε ένα αντικείμενο αν ζωγραφίσουμε μια σφαίρα που στο κέντρο της έχει το κουνητό και στην περιφέρειά της το αντικείμενο. Αν το αντικείμενο εφάπτεται στο x% της επιφάνειας αυτής της σφαίρας, δέχεται και x% της ακτινοβολούμενης ισχύος.

Για παράδειγμα, όταν το κουνητό είναι κολλημένο στο αυτί σας, ουσιαστικά το κεφάλι σας καλύπτει τη μισή σφαίρα εκπομπής, οπότε δέχεστε το 50% της ακτινοβολίας του κουνητού. Αυτή μπορεί μεν να είναι 10mWatt, όμως 10mWatt εντοπισμένα σε 3-4 τετραγωνικά εκατοστά εγκεφάλου είναι πακέτογλου. Αν όλο σας το σώμα δεχόταν ακτινοβολία με την ίδια πυκνότητα, θα μαζεύατε γύρω στα 20Watt ισχύος. Δεν είναι πάρα πολύ, αλλά ούτε και λίγο.

Αν απομακρύνετε το κουνητό ακόμα και στους 2 πόντους από το αυτί σας, το κεφάλι σας καλύπτει μόλις το 1/4 (προσεγγιστικά) της σφαίρας εκπομπής και επιπλέον η ισχύς μοιράζεται σε ολόκληρο το δεξί σκαλπ (υπέθεσα ότι είστε δεξιόχειρες), δηλαδή σε καμιά εκατοστή τετραγωνικά εκατοστά, τέλος πάντων να μην τα πολυλογώ δέχεστε περίπου 50 φορές ασθενέστερη ακτινοβολία, δηλαδή πρακτικά τίποτα.

(απλουστευτικές παραδοχές χωρίς βλάβη της γενικότητας: ότι το κουνητό εκπέμπει ισοτροπικά, ότι όλη η προσπίπτουσα ισχύς στο αντικείμενο απορροφάται από αυτό, τα νούμερα που χρησιμοποίησα και μια κάποια χαλαρότητα στην ακρίβεια των πράξεων)


Σε κάποια φάση για αυτόν τον λόγο ενθαρρύνονταν η χρήση hands free, φαίνεται όμως πως το παλιοδιαβολάκι λειτουργεί χονδρικά σαν κεραία (ή ίσως κυματοδηγός;), με αποτέλεσμα να κατευθύνει σημαντικό μέρος της ακτινοβολίας μέσα-μέσα στο αυτί του χρήστη. Το debate συνεχίζεται. Σημειώνω πως όλα αυτά ακόμα λείπουν δεδομένα που να θεμελιώνουν ικανοποιητικά τον ισχυρισμό ότι η ακτινοβολία των κινητών προκαλεί (άμεσα) προβλήματα υγείας.
δ) Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που χρησιμοποιούνται στα κουνητά έχουν δεδομένες συχνότητες (είτε γύρω από τα 900MHz είτε γύρω από τα 1800MHz). Ηλεκτρομαγνητικά κύματα αυτών των συχνοτήτων δεν επιδρούν στο μοριακό επίπεδο των έμβιων οργανισμών και συνεπώς δε μπορούν να προκαλέσουν ανωμαλίες στο DNA των κυττάρων, που είναι και ο βασικός τρόπος με τον οποίο η ακτινοβολία προκαλεί καρκίνους και εκφυλιστικές ασθένειες. Το μόνο που μπορούν να κάνουν στην οργανική ύλη τέτοιες ακτινοβολίες είναι να τη θερμάνουν. Ουσιαστικά το κουνητό λειτουργεί στο σώμα σας σαν ένας πάάάάάρα πολύ μικρός φούρνος μικροκυμάτων ή μάλλον -για να αποφύγουμε βλακώδεις συνειρμούς- σαν μια μικροσκοπική θερμάστρα που (εντελώς) τοπικά ανεβάζει τη θερμοκρασία του σώματος κατά μερικά δέκατα του βαθμού. Γι' αυτό τείνω να θεωρήσω βάσιμες τις συστάσεις για εμάς τα αγοράκια να κρατάμε το κουνητό μακριά από τα ούμπαλα, επειδή ως γνωστόν τα ούμπαλα παράγουν γόνιμο σπέρμα μόνο σε θερμοκρασία 0.5-1 βαθμό χαμηλότερη από τους 36.6.

Παρ' όλα αυτά, προσωπικά δε θα απέρριπτα καθόλου το ενδεχόμενο η ακτινοβολία αυτή να προκαλεί και άλλου τύπου προβλήματα, αφού στο κάτω-κάτω διαταράσει ισορροπίες. Σε κανένα κύτταρο δεν αρέσει να έχει τον προσωπικό του φούρνο μικροκυμάτων, όσο μικρούλης και να είναι.

ε) Τα κουνητά 3G χρησιμοποιούν συνεχόμενη ακτινοβολία, ενώ τα GSM χρησιμοποιούν διακοπτόμενη (παλμική). Όσο αντιδιαισθητικό και αν ακούγεται, το πρώτο φαίνεται πως είναι προτιμότερο. Όσοι σας φαίνεται αντιδιαισθητικό, αναλογιστείτε για λίγο αν προσαρμόζεστε καλύτερα σε ένα ντους όπου η θερμοκρασία του νερού μεταβάλλεται απότομα από τους 5 βαθμούς στους 45 με ρυθμό 1 αλλαγή/δευτερόλεπτο, ή σε ένα ντους όπου η θερμοκρασία του νερού είναι σταθερά 45 βαθμοί. Ε, κάτι τέτοιο και με τα ραδιοκύματα (+κάμποσες θεωρητικές επεξηγήσεις τουλάχιστον από Η/Μ άποψης -γιατί υπάρχει και η βιολογική άποψη- που όμως απαιτούν ένα διάολο μαθηματικά) . Αυτό το αναφέρω γιατί μου έκανε εντύπωση και για να τονίσω ότι η διαίσθησή μας (στο βαθμό που δεν είμαστε ιδιαίτερα εξοικιωμένοι με αόρατα Η/Μ κύματα) συχνά μας ξεγελά σε αυτά τα θέματα.

Αυτά. Η συμβουλή μου:
  • Κρατήστε το μακριά από τα ούμπαλα.
  • Φροντίστε να έχετε καλό σήμα. Αν δεν έχετε, προτιμήστε το SMS. Ένα κουνητό εκπέμπει πολλαπλάσια ισχύ όταν δεν έχει καλό σήμα.
  • Δεν είναι ανάγκη να το χρησιμοποιείτε 2 ώρες τη μέρα.
  • Δεν είναι ανάγκη να το χρησιμοποιεί το 5χρονο παιδί σας.
  • Η μεγαλύτερη επίπτωση για μένα είναι ότι το "τι κάνεις;" αντικαταστήθηκε από το "πού είσαι;" αυτό αν το καλοσκεφτείτε είναι πρώτης τάξεως κοινωνικός μετασχηματισμός.
  • Μην κάνετε σαν υστερικές.
  • Μην επαναπαύστε σαν ηλίθιοι.
  • Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται, η επιστημονική/κρατική/βιομηχανική προσέγγιση στο θέμα είναι περισσότερο "better safe than sorry" παρά "αλωνίστε και βλέπουμε": τα όρια ασφαλείας είναι πολύ αυστηρά (αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι τα επιστημονικά δεδομένα για υπαρκτό κίνδυνο είναι ελάχιστα) και γίνονται συνέχεια αυστηρότερα.
  • Όσοι το έχετε ανοιχτό στο σινεμά δε σας λυπάμαι καθόλου ό,τι και να πάθετε. Ανάγωγοι μικροαστοί!
Disclaimer κλπ.

Οι ενδιαφερόμενοι, ακολουθήστε αυτά:
Γενικά, όρεξη να 'χεις να ψάχνεις.

update: διαβάζω σε οργίλο άρθρο κάποιου alternative lifestylίστα ότι "σύμφωνα με μια μελέτη τα άτομα που μιλάνε στο κινητό για πάνω από 60 λεπτά συνεχόμενα αναφέρουν ότι το αυτί τους ζεστάθηκε σε μεγαλύτερο ποσοστό από τα άτομα που μιλάνε στο κινητό για 2 λεπτά"....

...άσκηση για το σπίτι: κρατάς ένα ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ κολλημένο στο αυτί σου για ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ. Κατά τη γνώμη σας ο μόνος λόγος που μπορεί να έχει ζεσταθεί το αυτί είναι η ακτινοβολία;

7.10.05

Ρεγκούζας

Είμαι ο μόνος που σχημάτισε την εντύπωση ότι ο Ρεγκούζας στο πάρτι του έτσι είπε απλά πέντε γενικόλογες ηλιθιότητες από αυτές που συνήθως λένε οι πολιτικοί σε τέτοιες εκδηλώσεις, χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα περί τίνος επρόκειτο;

Είμαι ο μόνος που απόρησε γιατί η δήλωση που έκανε στους τελωνειακούς στις 24/6 ξεθαφτηκε 3 ΜΗΝΕΣ μετά και ξαφνικά έγινε πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ; 3 μήνες δηλαδή τι κάνανε; Διακοπές;

Δεν ντρέπεται τέλος πάντων το ΠΑΣΟΚ (και τα ΜΜΕ του) να μαθαίνει ότι μέλος της κυβέρνησης χαϊδεύει τη διαφθορά και να κρύβει την είδηση μέχρι να κρίνει ότι θα αντλήσει από αυτήν το μέγιστο πολιτικό όφελος; Αντιπολίτευση είναι αυτοί ή μαφιόζοι;

Χθες όταν είδα τον Τριανταφυλλόπουλο, σκέφτηκα αμέσως "απόψε ο Μάκης γ@μάει Ρεγκούζα". Και όντως η εικόνα και η σημειολογία του πράγματος (ειδικά όπως ξέρει να τη χειρίζεται ο Μάκης) δεν άφηναν και πολλά περιθώρια επιβίωσης στον πρώην υφυπουργό: guest star σε πάρτι αποφυλάκισης υπόδικου για κακουργήματα. The end.

Ερώτηση: τον έχετε δηλαδή για ΤΟΣΟ ηλίθιο που να τα έκανε όλα αυτά άμα ήξερε περί τίνος επρόκειτο; Γιατί; Για να τα έχει καλά με τα τεράστια συμφέροντα που αντιπροσωπεύουν δυο τσοντοκάναλα;

Να σας πω τι έγινε κατά τη γνώμη μου:
Ντριν ντριν (ή μάλλον: Του τουρουρου τουρουρου τουρουρου ραραραραραραρα ραρα ραρα ραρα ρα)
(Ρ) Μπρος;
(?) Έλα Αδάμ, όπως ξέρεις είσαι προσκεκλημένος σε εκδήλωση επαρχιακού καναλάρχη. Πήγαινε κάνε λίγο PR.
(Ρ) ΟΚ. Γράψτε μου ένα λόγο όμως να έχω.
(?) Έλα τώρα, σιγά μην ξοδευόμαστε για τον κάθε βλάχο. Πήγαινε εκεί και αυτοσχεδίασε ρε παιδί μου, το πολύ-πολύ να μιλήσεις 1-2 λεπτά.
(Ρ) Έγινε.

Φυσικά δεν τον αθωώνω. Γιατί παρατηρώ πως αρκεί να πεις τη μαγική λέξη "τηλεόραση" και έχεις ολόκληρο υφυπουργό οικονομικών να σου κάνει αέρα, ενώ αν είσαι π.χ. επιτροπή άνεργων διαδηλωτών για να τον δεις πρέπει να περάσεις από 2 διμοιρίες ΜΑΤ και 1 κιλό παραλάιζερ. Το κόμμα (τα κόμματα εδώ που τα λέμε) των εχόντων και του καλού κόσμου και των δημοσίων σχέσεων και του μάρκετινγκ κλπ. Καλά να πάθει και μακάρι να την πάθουν όλοι τους έτσι.

Αλλά όταν τα ΜΜΕ μπορούν να ρίξουν υπουργό μιας εκλεγμένης κυβέρνησης παίζοντας με την εικόνα και τη σημειολογία (και αφήνοντας ανέγγιχτη ή διαστρεβλώνοντας την ουσία), έχουμε πρόβλημα.

bottom line: [λογοκριμένες απόψεις για τη σεξουαλική ζωή δημοσιογράφων και πολιτικών]

5.10.05

Ο πρώτος άνθρωπος στη Γη ήταν Έλληνας

Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, βλέποντας τις αναπαραστάσεις του Homo Erectus (ενός είδους που βρίσκεται αρκετά πιο κοντά στον "Αρχάνθρωπο" των Πετραλώνων απ' ό,τι εμείς), δε δυσκολεύομαι καθόλου να το πιστέψω.

(πρέπει να έχω ξανασχοληθεί με το θέμα, αλλά χθες τα πήρα πραγματικά στο κρανίο με την "αντικειμενική" προσέγγιση του Χάρδα)

4.10.05

Ένα θα πω και μετά θα σιωπήσω

Καλύτερα να τα ξύνεις, παρά να τα μεταξύνεις.

Και λίγη πραγματική κομπιουτεροτέχνη τώρα. (από το Scientific Indian)

Άντε τσάο, είμαι απίστευτα μπίζι 2day.

Υπαρξιακά Προβλήματα

Όλα μας τα υπαρξιακά προβλήματα ξεκινούν από το απλό γεγονός ότι δεν υπάρχουμε[*].

Ειδικότερα: είναι τρομερά δύσκολο να συμβιβαστείς με την ιδέα ότι δεν υπάρχεις, άσε που πολύ δύσκολα πάει το μυαλό σου σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο in the first place.

Αυτό δεν είναι τόσο ανώμαλο όσο ακούγεται, αλλά βαριέμαι να το εξηγήσω. Ίσως αργότερα.

[*] τουλάχιστον σύμφωνα με όλα τα μέχρι τώρα αντικειμενικά επαληθεύσιμα δεδομένα
.

3.10.05

Παρεξηγήσεις

Ρώτησαν κάποτε το Μάο "ποιες είναι οι συνέπειες της Γαλλικής Επανάστασης στην ανθρωπότητα;" και απάντησε "είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε".

Αυτή η απάντηση παρουσιάζεται σαν δείγμα:
α) Του πόσο βαθιά αντίληψη της Ιστορίας έχουν οι Κινέζοι και ειδικά ο Μάο[*].
β) Του πόσο ψαγμένο πράγμα ήταν η Γαλλική Επανάσταση.

Εγώ έχω μια εναλλακτική εξήγηση: ο Μάο, όντας ένας πορωμένος φανατίκουλας που π.χ. από όλον τον μαρξισμό είχε καταλάβει ένα κάρο χοντρομαλακίες[+], όταν άκουσε αυτή την ερώτηση κατ' ευθείαν πήγε το μυαλό του στην "Επανάσταση" με την κομουνιστική έννοια, ήτοι workers of the world unite κλπ. Με λίγα λόγια νόμισε ότι μόλις είχε γίνει κομουνιστική επανάσταση στη Γαλλία, απόρησε για τον μάλλον ανορθόδοξο τρόπο με τον οποίο το πληροφορήθηκε και φυσικά απάντησε διπλωματικότατα "είναι πολύ νωρίς για να ξέρουμε", αφού έκανε μια νοερή σημείωση να θυμηθεί να κοιτάξει στο λεξικό τι στο διάολο είναι αυτή η Γαλλία (και να καρατομήσει τον Υπουργό Εξωτερικών του).

There you go: η Γαλλική Επανάσταση είναι υπερτιμημένη (άλλωστε οι Γάλλοι ασχολήθηκαν τουλάχιστον 100 χρόνια μετά τους Άγγλους, οι οποίοι ήδη από το 17ο αιώνα είχαν φτιάξει χωρίς πολλές-πολλές φασαρίες ένα πολιτικό σύστημα απείρως πιο κοντά στο δικό μας και χωρίς byproducts του στυλ "τρομοκρατία" και "Ναπολέων").

Δούλοι και δουλοπάροικοι υπήρχαν από πάντα. Όλοι το θεωρούσαν φυσιολογικό. Μερικοί -π.χ. Χριστιανοί- όχι, όλοι όμως το αποδέχονταν εκ των πραγμάτων. Χρειάστηκε να ανακαλυφθεί η ατμομηχανή για να τεθεί ρεαλιστικά το θέμα της κατάργησης της δουλείας, αδιάφορα από το τι είχαν να πουν ο Ιησούς και ο Βούδας πάνω στο ζήτημα.

Αυτή τη στιγμή ο κόσμος μας έχει αηδιαστικά πολλούς ανθρώπους. Πρόκειται για ένα δεδομένο που καθιστά ολωσδιόλου άκυρη σχεδόν οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής ιστορικών δεδομένων στο σήμερα. Δεν έχει σημασία πώς νικήσαμε τους Τούρκους το '13 π.χ., γιατί όλα τα τότε εμπλεκόμενα μέρη είχαν πληθυσμό μικρότερο από της σημερινής Τουρκίας. Δε μπορείς να κάνεις την Ευρώπη-φρούριο έτσι εύκολα, γιατί έχεις να κρατήσεις απέξω εκατοντάδες εκατομμύρια άτομα, εκατοντάδες φορές περισσότερους από τις βαρβαρικές ορδές που επέδραμαν στην ήπειρο πριν 2000 χρόνια. Και πάει λέγοντας. Μια ανθρωπότητα με 6 δις μέλη συμπεριφέρεται εντελώς διαφορετικά από μια ανθρωπότητα με 0.5 δις μέλη and that is that. Και για όλα αυτά φταίνε τα αντιβιωτικά και τα εμβόλια και η βιομηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή. Κανείς από όλους όσους τα ανακάλυψαν δε σκέφτηκε ότι θα προκαλούσε υπερπληθυσμό και τόσο ριζική αλλαγή της παγκόσμιας γεωπολιτικής κατάστασης που συγκριτικά ο Β' Παγκόσμιος ήταν ένα χαδάκι.

Η άσκηση της ημέρας: ανοώντας τις διαλεκτικές αλληλεπιδράσεις, τι είχε μεγαλύτερη επίπτωση στην ανθρωπότητα; Η Γαλλική Επανάσταση ή η τυπογραφία; Η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού ή η σύσταση του ΠΟΕ; Η πενικιλίνη ή ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος; Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας ή το ελληνικό εμπόριο; Η Μάχη του Μαραθώνα ή το ελληνικό αλφάβητο; Ο Λούθηρος ή οι έμποροι και οι τραπεζίτες της Ολλανδίας; Ο Αλέξανδρος ή ο Αριστοτέλης; Το εναλασσόμενο ρεύμα ή οι μογγολικές εισβολές;

Τα "ασήμαντα" και τα "βαρετά" ή τα "σημαντικά" και τα "δοξασμένα";

Είναι ποτέ δυνατόν κάτι που στο επίπεδο του ατόμου εκλαμβάνεται ως "σημαντικό", να είναι τέτοιο και σε επίπεδο συστήματος; Και μάλιστα μετά από 50 ή 100 χρόνια; Ακόμα και το "Κεφάλαιο", δεν ήταν παρά ένα ελεεινά βαρετό εγχειρίδιο Πολιτικής Οικονομίας. Σιγά μην ήξερε ο Μαρξ ότι θα μετέτρεπε την τελευταία φεουδαρχική αυτοκρατορία της Ευρώπης σε Μητέρα όλων των Λαών και την Κίνα σε ανερχόμενη υπερδύναμη του 21ου αιώνα. Και μην ξεχνάμε ότι χωρίς τυπογραφία δε θα το είχε διαβάσει σχεδόν κανένας.

Οι πραγματικές παγκόσμιες επαναστάσεις συμβαίνουν καταλάθος. Και δεν αναγνωρίζονται σχεδόν ποτέ. Γιατί δεν είναι αρκετά sexy και συνήθως δεν υπάρχει "κακός".

[*] Ο ίδιος Μάο που στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης διέταξε την καταστροφή όλων σχεδόν των (πραγματικά ανεκτίμητων) ιστορικών κειμηλίων της χώρας του. Οι ίδιοι Κινέζοι που το έχουν ξανακάνει αυτό γύρω στο 200π.Χ. (ή 200μ.Χ., δε θυμάμαι τώρα) καταστρέφοντας κειμήλια των 3 τελευταίων προχριστιανικών χιλιετιών. Και γαμώ τις βαθιές αντιλήψεις της Ιστορίας. Κάπου έχει παραγίνει το κακό με τα στερεότυπα. Το ότι η Κίνα υπάρχει εδώ και 5000 χρόνια δε μεταμορφώνει αυτόματα τους κατοίκους της σε υπέργηρα σεβάσμια όντα. Όσο και αν μας είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε, μπορείς κάλλιστα να κατοικείς σε μια χώρα με τρισχιλιετή ιστορία και να είσαι ένας επιφανειακός άξεστος παλιομαλάκας.
[+] Και μεταξύ μας, με δεδομένα τα παντελώς πυροβολημένα projects του, του στυλ "θα παράγουμε ατσάλι[%] σε κάθε νοικοκυριό" δεν τον κόβω να ήταν και πολύ... Εκτωρικός στο θέμα "ναρκωτικά".
[%] Μα τι κόλλημα τέλος πάντων αυτοί οι σοσιαλιστές με το ατσάλι!

2.10.05

Σύμβολα

Ας μιλήσουμε για την स्वस्तिक, την ευ-ούσα (κατά συνθετικό μετάφραση) των αρχαίων Ινδών. Πρόκειται για ένα από τα πιο διαδεδομένα θετικά σύμβολα στον κόσμο. Συμβολίζει το καλό, την ευτυχία, τον ήλιο, την ευημερία σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της Ευρασίας και της Βορείου Αφρικής. Συμβολίζει την ελευθερία σε φυλές Ινδιάνων της Β. Αμερικής. Μπορείτε να το βρείτε στη διακόσμηση καθεδρικών ναών. Μπορείτε να βρείτε δείγματά του χαραγμένα σε ευρωπαϊκές σπηλιές πριν 5.000 χρόνια, ή σε χρυσαφένια ιρανικά κοσμήματα πριν 3.000 χρόνια. Στην Αίγυπτο, στη στέπα, στα ερείπια της Τροίας και της Βραυρώνας, σχεδόν σε κάθε σύγχρονο ινδουιστικό ή βουδιστικό ναό. Παντού.

Μπορείτε επίσης να το βρείτε στη νεοναζιστική οργάνωση της γειτονιάς σας, στις στολές των SS, σε φωτογραφίες από συγκεντρώσεις των ναζιστών στη χιτλερική γερμανία και γενικά σε οτιδήποτε ναζιστικό. Και εγώ ο ίδιος σιχαίνομαι να το δείξω ή να το κατονομάσω, γιατί κάποια στιγμή μια μικρή, απειροελάχιστη μειοψηφία στην ανθρωπότητα (που όμως έκανε δυσανάλογα μεγάλο κακό και φασαρία) χρησιμοποίησε αυτό το σύμβολο για να εκφράσει αυτό που πλέον όλοι αντιλαμβανόμαστε ως μία από τις πλέον καθαρές ενσαρκώσεις του Κακού.

Και ομολογουμένως το παράχεσε. Με αποτέλεσμα αυτό το σύμβολο να είναι banned (είτε de jure είτε de facto) σε όλο το Δυτικό κόσμο.

Ένα σύμβολο είναι πάντα αθώο, έρχεται όμως καμιά φορά η στιγμή που συμβολίζει υπερβολικά πολλά σκατά για να το βλέπεις και να μη σου γυρίζει το στομάχι. Και κανείς δε μπορεί να σου πει τίποτα. QED.

Κάπου έχει παραγίνει το θέμα με τον πατριωτισμό μας. Είμαστε οι πιο πατριώτες του κόσμου (εκτός από κάτι βλάχους Αμερικάνους και τα αδέρφια μας τους Τούρκους και τα επίσης αδέρφια μας τους Σέρβους), χωρίς για την ακρίβεια να έχουμε κάτι αξιόλογο για το οποίο να πατριωτιστούμε (sic).

Δεν είναι κακιά η σημαία (και γενικά τα ας πούμε "εθνικιστικά ιδανικά"). Κακιά είναι η αντίληψη (του περασμένου και του προπερασμένου αιώνα) μέσω της οποίας την προσλαμβάνει απαράδεκτα πολύς κόσμος. Είναι το Μεγάλο Τοτέμ της Φυλής και τέτοια πράγματα απαντώνται συνήθως σε ζούγκλες.

Αλλά και πάλι, το φαινόμενο είναι μάλλον γενικό. Δε νομίζω η Ωραία μας Πατρίδα να πρωτοτύπησε σε αυτό ειδικά το θέμα...

Δεν έχω λύση. Όλο και συχνότερα τείνω να τη δω τουρίστας. Ουσιαστικά όμως δε θέλω να καταργηθούν τα σύμβολα (αυτό θα σήμαινε να καταργηθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος). Λέω απλά ("παρακαλώ" μάλλον ή "προτείνω" γιατί δε μπορείς να επιβάλλεις κάτι τέτοιο) να πάψουν όλοι γύρω μου να μας πρήζουν ΤΟΣΟ πολύ τα @@ με το συγκεκριμένο σύμβολο και όλα όσα αντιπροσωπεύει, ιδιαίτερα στα μυαλά τους.

Καθόλου το ίδιο πράγμα...