Ας μιλήσουμε για την स्वस्तिक, την ευ-ούσα (κατά συνθετικό μετάφραση) των αρχαίων Ινδών. Πρόκειται για ένα από τα πιο διαδεδομένα θετικά σύμβολα στον κόσμο. Συμβολίζει το καλό, την ευτυχία, τον ήλιο, την ευημερία σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς της Ευρασίας και της Βορείου Αφρικής. Συμβολίζει την ελευθερία σε φυλές Ινδιάνων της Β. Αμερικής. Μπορείτε να το βρείτε στη διακόσμηση καθεδρικών ναών. Μπορείτε να βρείτε δείγματά του χαραγμένα σε ευρωπαϊκές σπηλιές πριν 5.000 χρόνια, ή σε χρυσαφένια ιρανικά κοσμήματα πριν 3.000 χρόνια. Στην Αίγυπτο, στη στέπα, στα ερείπια της Τροίας και της Βραυρώνας, σχεδόν σε κάθε σύγχρονο ινδουιστικό ή βουδιστικό ναό. Παντού.
Μπορείτε επίσης να το βρείτε στη νεοναζιστική οργάνωση της γειτονιάς σας, στις στολές των SS, σε φωτογραφίες από συγκεντρώσεις των ναζιστών στη χιτλερική γερμανία και γενικά σε οτιδήποτε ναζιστικό. Και εγώ ο ίδιος σιχαίνομαι να το δείξω ή να το κατονομάσω, γιατί κάποια στιγμή μια μικρή, απειροελάχιστη μειοψηφία στην ανθρωπότητα (που όμως έκανε δυσανάλογα μεγάλο κακό και φασαρία) χρησιμοποίησε αυτό το σύμβολο για να εκφράσει αυτό που πλέον όλοι αντιλαμβανόμαστε ως μία από τις πλέον καθαρές ενσαρκώσεις του Κακού.
Και ομολογουμένως το παράχεσε. Με αποτέλεσμα αυτό το σύμβολο να είναι banned (είτε de jure είτε de facto) σε όλο το Δυτικό κόσμο.
Ένα σύμβολο είναι πάντα αθώο, έρχεται όμως καμιά φορά η στιγμή που συμβολίζει υπερβολικά πολλά σκατά για να το βλέπεις και να μη σου γυρίζει το στομάχι. Και κανείς δε μπορεί να σου πει τίποτα. QED.
Κάπου έχει παραγίνει το θέμα με τον πατριωτισμό μας. Είμαστε οι πιο πατριώτες του κόσμου (εκτός από κάτι βλάχους Αμερικάνους και τα αδέρφια μας τους Τούρκους και τα επίσης αδέρφια μας τους Σέρβους), χωρίς για την ακρίβεια να έχουμε κάτι αξιόλογο για το οποίο να πατριωτιστούμε (sic).
Δεν είναι κακιά η σημαία (και γενικά τα ας πούμε "εθνικιστικά ιδανικά"). Κακιά είναι η αντίληψη (του περασμένου και του προπερασμένου αιώνα) μέσω της οποίας την προσλαμβάνει απαράδεκτα πολύς κόσμος. Είναι το Μεγάλο Τοτέμ της Φυλής και τέτοια πράγματα απαντώνται συνήθως σε ζούγκλες.
Αλλά και πάλι, το φαινόμενο είναι μάλλον γενικό. Δε νομίζω η Ωραία μας Πατρίδα να πρωτοτύπησε σε αυτό ειδικά το θέμα...
Δεν έχω λύση. Όλο και συχνότερα τείνω να τη δω τουρίστας. Ουσιαστικά όμως δε θέλω να καταργηθούν τα σύμβολα (αυτό θα σήμαινε να καταργηθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος). Λέω απλά ("παρακαλώ" μάλλον ή "προτείνω" γιατί δε μπορείς να επιβάλλεις κάτι τέτοιο) να πάψουν όλοι γύρω μου να μας πρήζουν ΤΟΣΟ πολύ τα @@ με το συγκεκριμένο σύμβολο και όλα όσα αντιπροσωπεύει, ιδιαίτερα στα μυαλά τους.
Καθόλου το ίδιο πράγμα...
2 σχόλια:
Εγώ, αντίθετα τα έχω ψιλομπερδέψει. Δεν υπάρχει μία σημαία, κάνεις λάθος. Ανά καιρούς σηκώνουμε διάφορες σημαίες με το ίδιο πάθος, λες και όλες συμβολίζουν το ίδιο δυνατά πράγματα, αν μπορεί ένα αντικείμενο να συμβολίζει δυνατά πράγματα.
Για παράδειγμα, αυτοί που σηκώνουν (ή φοράνε) τη σημαία του Παναθηναικού, του Ολυμπιακού, της Άεκ, νοιώθουν ακριβώς το ίδιο πάθος και περηφάνεια, με αυτούς που σηκώνουν την σημαία του Λάος, του Πασόκ, του Κκε.
Έχουμε δει μάχες για όλες τις υποσημαίες της πατρίδας μας που θα ζήλευαν κατά πολύ τις μάχες που έχουν γίνει για την αυθεντική.
Μήπως λοιπόν, να διαχωρίσουμε πρώτα πόσο περήφανοι θα πρέπει να νοιώθουμε για την κάθε σημαία και να φτιάξουμε ρε παιδί μου, μια μονάδα μέτρησης, ένα σημαιόμετρο.
Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να ρυθμίσουμε τα μεγέθη. Η σημαία της πατρίδας θα είναι πιο μεγάλη, του Ολυμπιακού μικρότερη και θα ακολουθούν όλες οι άλλες.
Έτσι, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα ;)
Πράγματι η ινδική σβάστικα έχει διαφορετική φορά από τη ναζιστική, η οποία αν δεν κάνω λάθος είναι modelled από την Τροία. Αλλά ντάξει ρε συ, big deal, πρόκειται για "διαλεκτικές" παραλλαγές.
Δημοσίευση σχολίου