11.4.05

"Πού πολεμοφόδια;...

...Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Πού στόλος εφωδιασμένος; Οποίον αρχηγόν έχομεν για να αντιπαλαίση εις το τρομερώτατον θηρίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις περίπτωσιν μιας εποχής και στιγμής απελπισίας; Οι λαοί μας είναι όχι μόνον άπειροι της οπλοφορίας, αλλά και άοπλοι, δυστυχείς επομένως και ανίκανοι να προοδεύσουν εις τοιούτον έργον διά το οποίον φέρουν επί του τραχήλου των τοσούτων αιώνων Οθωμανικόν ζυγόν, και επομένως πολύ ολίγοι είναι εκείνοι οίτινες έχουν οπωσούν την πείραν του πολεμείν. Αλλά το περισσότερον πλήθος των λαών δεν γνωρίζει καν πώς γεμίζονται τα όπλα, πολλώ μάλλον και να πολεμήση το Οθωμανικόν θηρίον. Ας φέρωμεν, αδελφοί, ενώπιόν μας μίαν στιγμήν την καταστροφήν της Πελοποννήσου το 1769, μ' όλον ότι τότε εφάνη και στόλος Ρωσικός, όστις ήτο δείγμα τουλάχιστον ότι έλαβεν ενοχήν η Ρωσική αυτοκρατορία. Αλλ' εις την εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητος έχομεν, για να πιστεύσωμεν όσα λέγει ο Δικαίος και όσα γράφει ο Υψηλάντης;"

(27/1/1821: ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, απαντώντας στον Παπαφλέσσα ως πληρεξούσιος των Τουρκογερόντων -έτσι τους λέγανε, δημογέροντες τους λένε μόνο τα σχολικά μας βιβλία. Το συμβούλιο συνεκλήθη για να συζητηθεί το αίτημα του Υψηλάντη και της Φιλικής Εταιρείας, που ζητούσαν ενίσχυση του επικείμενου ξεσηκωμού. Το συμβούλιο αποφάσισε να μπει ένα τέρμα σε αυτές τις τρέλες. Ειδικά για τον Παπαφλέσσα -εκπρόσωπο του Υψηλάντη- αποφασίστηκε να κλεισθεί σε μοναστήρι και να ηρεμήσει.)

Καταλαβαίνετε νομίζω ότι στο θέμα του Παλαιών Πατρών οι εθνικοί μας μυθοπλάστες φάνηκαν ιδιαιτέρως θρασσείς: διάλεξαν έναν από τους μεγαλύτερους πολέμιους της ανεξαρτησίας για το ρόλο αυτού που έδωσε το σύνθημα!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δε βαριέσαι... παραδείγματα πολλά.

Το 1765 στην Κύπρο έγινε επανάσταση (την οποία διοργάνωσαν από κοινού λινοπάμπακοι και χριστιανοί γιατί δεν άντεχαν άλλο το ξεζούμισμα) η οποία όλως παραδόξως πέτυχε. 4000 οπλισμένοι αγρότες κατέλαβαν την Κερύνεια και πολιορκούσαν την Αμμόχωστο και τη Λευκωσία. Ο Αρχιεπίσκοπος Παΐσιος πήγε αμέσως ταξιδάκι στο Σουλτάνο, του είπε ότι κινδυνεύει το εισόδημα και των δύο, και επέστρεψε στην Κύπρο λέγοντας στους επαναστάτες ότι ζήτησε την κατανόηση του Σουλτάνου για τα αιτήματα τους, την οποία μάλιστα πέτυχε να αποσπάσει. Μετά από λίγο κατέφθασε ο προσυμφωνημένος στρατός από τη Μικρά Ασία και κατέσφαξε τους επαναστάτες. Η Ιεραποστολική Εκκλησία της Κύπρου συνέλεξε κανονικά τους φόρους το 1766.

Promitheas είπε...

Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο νόμιζα ότι το Πολυτεχνείο έριξε τη Χούντα. Έπρεπε να μεγαλώσω για να καταλάβω ότι η επέμβαση του Ετζεβίτ στην Κύπρο έφερε τη δημοκρατία. Παρόλα αυτά στην δεκάτομη Ιστορία του Νέου Ελληνισμού που κυκλοφόρησε το 2004 η Ιωάννα Λαμπίρη - Δημάκη υποστηρίζει ότι "η βίαιη καταστολή της [εξέγερσης στο Πολυτεχνείο] οδήγησαν σε μία αλυσίδα γεγονότων που κατέληξαν στην πτώση της δικτατορίας" (τόμος 9 σελ. 194). Απεχθάνομαι το παραμύθιασμα, από όποια πλευρά κι αν έρχεται. Κλασικά απεχθάνομαι τους φασίστες επειδή ξέρω ότι ζούνε με περισσότερα παραμύθια από ό,τι ένας μέσος χριστιανός αλλά όταν αντιλαμβάνομαι μυθοποιητικές τάσεις στους αντίποδες του εθνικισμού εξοργίζομαι.

Damsel in Stress είπε...

Κάπου στόχα γράψει παλαιότερα ότι ο Παλαιών Πατρών κήρυξε επανάσταση κανα μήνα μετά την πτώση της Καλαμάτας, παντελώς έξω από την Αγία Λαύρα και με το χατζάρι του Παπαφλέσσα στο λαιμό (χώρια τα κλωτσίδια για να φτάσει ως εκεί).

Το Φανάρι (με τον Γρηγόριο τον Ε' Πατριάρχη), με το που πήρε πρέφα ότι πάει να κουνηθεί πάλι το πόπολο, είχε βγάλει φιρμάνι που στάλθηκε σε όλους όσους φοράγανε ράσο στην κατεχόμενη Ελλάδα. Με λίγα λόγια έλεγε να κάτσουν ήσυχα γιατί πολύ τους νοιάζεται και δεν θέλει να δει το γένος να εξολοθρεύεται και μπλα μπλα μπλα. Βεβαίως το θέμα ήταν ότι οι απόψεις του ήταν ίδιες μ' αυτές του Παλαιών Πατρών (προφανώς διότι ο Παλαιών Πατρών το φιρμάνι του Γρηγόριου απήγγειλε).

Να θυμίσω επίσης ότι οι υπαίτιοι του απαγχονισμού του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε' συνελήφθησαν και κρεμμάστηκαν κι αυτοί με τη σειρά τους. Εντολή του Σουλτάνου που πολύ του στοίχισε το γεγονός ότι έχασε έναν τόσο καλό φίλο (ναι ρε, τον εκτιμούσε, κακό έκανε;)