Μου τη σπάνε μερικές διανοούμενες. Ειδικά εκείνες που προσπαθούν να μας πείσουν -στο όνομα μίας ηλιθιωδέστατης και άκρως φασιστικής από την ανάποδη πολιτικής ορθότητας- ότι οι δυτικές χώρες δεν είναι ιδιαίτερα καλύτερες από π.χ. τις χώρες της Αφρικής στον τομέα π.χ. των δικαιωμάτων των γυναικών.
Ουσιαστικά δηλαδή, ότι μια κοπελίτσα που της πριονίζουν την κλειτορίδα με σκουριασμένο μαχαίρι χωρίς αναισθησία, αντιμετωπίζει εξίσου δύσκολες καταστάσεις με ένα αγάμητο μπάζο που παραμένει αγάμητο επειδή ο Δυτικός Πολιτισμός προωθεί συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς.
Θα ασχοληθούμε εν καιρώ με τα ζητήματα στα οποία είναι κατώτερος ο Δυτικός Πολιτισμός, αλλά για την ώρα αρκεί να πούμε ότι το μόνο από τα αμαρτήματά του που πιθανόν συγκρίνεται με την κλειτοριδεκτομή, είναι το piercing στην κλειτορίδα. Και ακόμα και αυτό σου φέρνει πολύ καλό value for money, αν είσαι ένα μαλακισμένο ανεγκέφαλο ξέκωλο και δεν έχεις πρόβλημα να βασανίζεις τον εαυτό σου για να σε βρίσκουν sexy όσοι το έχουν καταντήσει "Cosmogirl meats Mr. Marcus" εδώ μέσα γαμώ το φελέκι μου γαμώ[*].
Από την άλλη, δυσκολεύομαι πάρα πολύ να καταλάβω σε τι ακριβώς βοηθάμε την κοπελίτσα με το σκουριασμένο μαχαίρι βομβαρδίζοντας τη χώρα της για να εγκαταστήσουμε δικτάτορα της αρεσκείας μας. Υπάρχει κάτι στην όλη αιτιακή αλυσίδα μεταξύ δεδομένων και συμπεράσματος που δεν κολλάει ιδιαίτερα.
Reality Checkpoint:
Από την εποχή των Σταυροφοριών, δεν υπήρξε ούτε μισή Δυτική επέμβαση στον "καθυστερημένο" κόσμο που να μην έγινε για τη Μάσα, τη Μάσα, τη Μάσα, τη Μάσα και τη Μάσα. Ξέρω πολύ καλά ότι χρειάζονται Υψηλές Δικαιολογίες για Χαμηλές Καφρίλες.
...Τουλάχιστον οι Σταυροφόροι είχαν πιο πειστικές Υψηλές Δικαιολογίες.
[ό,τι θυμάμαι χαίρομαι]
[*] No offence implied.
11 σχόλια:
Εμένα ξέρετε τί με χαλάει αγαπητέ dontkissthefrog? Ότι έχει γίνει πλέον η πεολειχία the norm (είναι ιδέα μου αλλά μήπως φταίνε λίγο για'αυτή τη "μόδα" και η Μόνικα με τον Μπίλ?) και αν μια κοπέλα δε γουστάρει/σιχαίνεται θεωρείται "ανώμαλη". Και έρχομαι να ρωτήσω, εσείς ως άνδρας θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε τον εαυτό σας να επιδίδεται στην αυτή πράξη? Οταν μια κοπέλα κάνει πεολειχία και τα καταπίνει, μετά σιχαίνεστε ναι ή ου να τη φιλήσετε? Απαντήστε παρακαλώ κύριοι!
Πιστεύω δεν υπάρχουν "κατώτεροι" και "ανώτεροι" πολιτισμοί απλά διαφορετικοί και τα πάντα τα κρίνουμε μέσα από το πρίσμα της δικής μας κουλτούρας και των δικών μας εμπειριών.
Αγαπητή/έ anonymous υπάρχουν πάρα πολλοί άντρες που επιδίδονται σε πεολειχία, πάρα πολλοί που επιδίδονται σε αιδοιολειχία και πολλοί που επιδίδονται και στα δύο καμιά φορά συγχρονώς.
Εγώ απλά δεν πιστεύω σε τίποτα.
Δεν ξέρω τι νόημα έχει να μιλάμε για ανωτερότητα ενός πολιτισμού σα σύνολο. Νομίζω ότι δεν έχει.
Όμως μπορούμε να μιλάμε για ανωτερότητα σε επιμέρους ζητήματα με συγκεκριμένα κριτήρια.
Τα συγκεκριμένα κριτήρια όμως είναι πάντα υποκειμενικά. Πως μπορώ να κρίνω εγώ επιμέρους ζητήματα της Α κουλτούρας/πολιτισμού αφού θα τα κρίνω βάση των πιστεύω μου που έχουν διαμορφωθεί ζώντας, μεγαλώνωντας, σπουδάζωντας σε έναν πολιτισμό Β.
@Τσογλάνι
Υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά τα οποία πανανθρώπινα ανεξάρτητα από τον πολιτισμό που μεγάλωσες. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η σεξουαλική έλξη, το χιούμορ, ο φόβος των ξένων στα παιδιά, η γλωσσική επικοινωνία, οι τελετές ταφής, η αναγνώριση των ατόμων από το πρόσωπό τους, η διάκριση του "εαυτού" από τους υπολοίπους, η επιθυμία της σωματικής ακεραιότητας, η επιθυμία της κατά το δυνατόν ελευθερίας του ατόμου, η ιδιοκτησία, η δημιουργία κοινωνικών δομών κ.ο.κ.(για περισσότερα δες την MIT Encyclopedia of the Cognitive Sciences, Wilson & Keil, 1999. Καθώς και τη σχετική λίστα που συνέταξε ο ανθρωπολόγος Donald Brown, 1991).
Όλοι οι άνθρωποι (εκτός ψυχιατρικά ασθενών) επιδιώκουν το σεβασμό προς το άτομό τους και τη σωματική τους ακεραιότητα ανεξαρτήτως πολιτισμού. Επομένως μία κουλτούρα που συμπεριφέρεται με τον τρόπο που περιέγραψε ο OP στις γυναίκες μπορεί αντικειμενικά να κριθεί ότι παραβιάζει πανανθρώπινα ατομικά δικαιώματα.
> Τα συγκεκριμένα κριτήρια όμως είναι πάντα
> υποκειμενικά.
Όλα τα κριτήρια είναι υποκειμενικά. "Αντικειμενικά" είναι απλώς τα υποκειμενικά που δέχονται όλοι.
Εν πάσει περιπτώσει, δε με νοιάζει αν τα κριτήρια είναι υποκειμενικά, ακόμα και ατομικά. Για τον εαυτό μου κρίνω, όχι για κανένα πρωτάθλημα.
@j95
Όλα τα κριτήρια είναι υποκειμενικά. "Αντικειμενικά" είναι απλώς τα υποκειμενικά που δέχονται όλοι.
Διαφωνώ με αυτόν τον ακραίο σχετικισμό. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει κανένα κριτήριο με το οποίο να συμφωνούν όλοι οι άνθρωποι. Χάριν του διαλόγου όμως ας θεωρήσούμε ότι εννοούσες "είναι απλώς τα υποκειμενικά που δέχονται οι περισσότεροι". Πριν μερικούς αιώνες οι περισσότεροι δεχόντουσαν ως κριτήριο σωστής αστρονομικής τεκμηρίωσης την περιστροφή των άστρων γύρω από τον πλανήτη μας. Αυτό δεν καθιστούσε τα κριτήριά τους αντικειμενικά.
Όλα αυτά βέβαια δεδομένου ότι η πραγματικότητα υπάρχει ανεξάρτητα από την ανθρώπινη συνείδηση, γνώση, πίστη, αισθήματα ή φόβους. Δηλαδή ότι το Α είναι το Α και ότι ο ρόλος του ανθρώπου είναι να γνωρίσει την πραγματικότητα κι όχι να την εφεύρει. Ειδάλλως μπορούμε να μπούμε σε συζητήσεις τύπου "το μόνο υπαρκτό ον είμαι εγώ" κ.ο.κ.
Πρέπει να είμαι πολύ κακός εκφραστικά, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος θιασώτης της αντικειμενικής πραγματικότητας από εμένα.
Άλλο πραγματικότητα όμως, άλλο κριτήρια. Όπως καταλαβαίνεις, τα κριτήρια δεν αφορούν το ποια είναι η πραγματικότητα, αλλά το τι κάνουμε για αυτήν. Το οποίο είναι 100% υποκειμενικό.
@j95
γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος θιασώτης της αντικειμενικής πραγματικότητας από εμένα.
Χαίρομαι που συμφωνούμε σε αυτό. Η ύπαρξη αντικειμενικής πραγματικότητας συνεπάγεται προφανώς και της ύπαρξης αντικειμενικών κριτηρίων με τα οποία μπορούμε να την περιγράψουμε και να την μελετήσουμε.
Παράδειγμα: Έχω τρία δοχεία με νερό και ζητάω από έναν φίλο μου να διαλέξει το πιο ζεστό και να μου το δώσει. Κατεξοχήν αντικειμενικό κριτήριο επιλογής εδώ είναι η μέτρηση της θερμοκρασίας σε κάθε δοχείο. Ένας υποκειμενιστής θα έλεγε εδώ ότι όλοι "συμβατικά" έχουμε δεχτεί όταν το θερμόμετρο δείχνει παραπάνω να θεωρούμε ότι είναι πιο ζεστό.
Αντίθετα, ένας θιασώτης (και μάλιστα από τους μεγαλύτερους) της αντικειμενικής πραγματικότητας πιστεύει ότι το θερμόμετρο μετράει μία αντικειμενικά υπαρκτή ποσότητα. Σε αυτό που έχουμε συμφωνήσει όλοι μαζί (και ίσως αυτό σε μπερδεύει) είναι στις μονάδες που θα μετράμε το μέγεθος (π.χ. για τις -εμπειρικές βέβαια- κλίμακες κελσίου έχουμε αποδώσει την τιμή 0 στη στάθμη που καταλαμβάνει ο υδράργυρος όταν βυθίζεται σε νερό που βράζει υπό ορισμένη βαρομετρική ένδειξη).
Μερικές φορές η ανεύρεση των αντικειμενικών κριτηρίων είναι πολύ δύσκολη (ή και σχεδόν αδύνατη), δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.
Ένα παράδειγμα πιο κοντά στην περίπτωση του αρχικού ποστ: Θέλω να αξιολογήσω ποιος πολιτισμός δίνει μεγαλύτερη αξία στη σωματική αυτοδιάθεση της γυναίκας. Ένα από τα αντικειμενικά κριτήρια που θα χρησιμοποιήσουμε εδώ είναι η ύπαρξη ή μη φαινομένων όπως η επιβολή της κλειτοριδεκτομής (υποκείμενικοί θα είμαστε αν ΔΕΝ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΩΣ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ενώ γνωρίζουμε την ύπαρξή του,). Η επιλογή όλων των αντικειμενικών κριτηρίων για την σύγκριση πολιτισμών (στο ερώτημα "ποιος πολιτισμός είναι καταληλότερος για τους ανθρώπου") είναι υπερβολικά δύσκολη. Είναι ευκολότερο όμως να αναλύσεις αντικειμενικά επιμέρους στοιχεία και όπου βρούμε έντονες παραβιάσεις να απαιτήσουμε την αλλαγή τους.
Ειδάλλως σε έναν σχετικιστικό κόσμο δε θα μας επιτρεπόταν αντικειμενικά να κατακρίνουμε φρικτές πρακτικές όπως η προαναφερθείσα, γιατί αποτελεί πρακτική ενός "άλλου πολιτισμού" που απλά "δεν τον καταλαβαίνουμε". (αδυνατούμε να κατανοήσουμε κάτι όταν δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια ανάλυσής του)
Δεν ξέρω...
Νομίζω πως χρησιμοποιώ τη λέξη "κριτήρια" με διαφορετικό -και μάλλον λάθος- τρόπο.
Δηλαδή, όπως το βλέπω εγώ, το αν έχει π.χ. 45 βαθμούς δεν είναι κάτι για το οποίο αποφασίζεις: είτε έχει 45 βαθμούς, είτε δεν έχει. Δεν ξέρω πως λέγονται αυτές οι θεμελιώδεις προτάσεις αντικειμενικής πραγματικότητας, ίσως predicates?
Τώρα το "αν έχει 45 βαθμούς και πάνω κλείνουν τα σχολεία" είναι ένα κριτήριο για το πότε θα κλείσουν τα σχολεία. Βασισμένο σε αντικειμενικές διαπιστώσεις βέβαια (ας πούμε "είναι αδύνατο να γίνει μάθημα στους 48 βαθμούς"), αλλά δε θα το έλεγα αντικειμενικό.
Αντικειμενικό είναι κάτι που υπάρχει χωρίς εμάς, αλλά χωρίς εμάς δεν υπάρχουν ούτε σχολεία ούτε άτομα που να μη μπορούν να κάνουν μάθημα μέσα σε αυτά στους 28 βαθμούς, ούτε κάποιος να τα παρατηρήσει όλα αυτά. Θα έκανε και πάλι 48 βαθμούς αν δεν υπήρχαμε, αλλά κανείς δε θα έλεγε "πρέπει να κλείσουν τα σχολεία". Επιπλέον, μπορεί κανείς να φανταστεί ένα παρανοϊκό καθεστώς που θα άνοιγε τα σχολεία μόνο από τους 45 βαθμούς και πάνω, με σκοπό την εξόντωση των μαθητών. Το αντικειμενικό γεγονός "πάνω από 45 βαθμούς κλατάρουν οι μαθητές" είναι αναντίρρητο και σε αυτό βασίζεται τόσο αυτός που κλείνει τα σχολεία όσο και αυτός που τα ανοίγει.
Bottom line, όπως το βλέπω εγώ, "κριτήριο" είναι ένας κανόνας με τον οποίο αξιολογείς/αποφασίζεις με βάση τα δεδομένα σου. Αδιάφορα από το αν τα δεδομένα είναι υποκειμενικά ή αντικειμενικά, το κριτήριο είναι πάντοτε υποκειμενικό. Για τον απλούστατο λόγο ότι εμπλέκεται ένας άνθρωπος που κρίνει. Ακόμα και αν κρίνει με 100% αντικειμενικά δεδομένα, το υποκειμενικό έγκειται στην επιλογή των δεδομένων που έχει αποφασισθεί ότι ενδιαφέρουν.
Δημοσίευση σχολίου