...Μπορούν να πούνε το "εσπ".
Αυτό κατά τη γνώμη μου τα λέει όλα, αλλά εν πάσει περιπτώσει:
Εμείς είχαμε 7 χρόνια χούντα. Αυτοί 34 (πάνω κάτω, σιγά μην το ελέγξω). Κατά συνέπεια ζούνε ακόμα στα late 70s. Η πιο ορατή παρενέργεια είναι ότι οι έννοιες "σουτιέν" και "παραλία" είναι παντελώς ασυμβίβαστες σε Ισπανικό έδαφος, ενώ οι έννοιες "παραλία" και "8ωρη ηλιοθεραπεία" είναι συνώνυμες. Έχουν 4-5 χρόνια μπροστά τους μέχρι να τρυπήσει και σε αυτούς το όζον, υποθέτω. Η δεύτερη πιο ορατή παρενέργεια είναι ότι οι Ισπανοί είναι ακριβώς οι τύποι που θα έρθουν 3 η ώρα έξω από τη σκηνή τους (και έξω από τη σκηνή μου) να πιουν ένα μπάφο, ενώ έχουν παραλία στα 50 μέτρα. Βρωμοχίπηδες!
Για την Αλμερία σας είπα; ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΛΜΕΡΙΑ. ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗ ΓΡΑΝΑΔΑ. Η Αλμερία είναι μία παραθαλάσσια Ομόνοια. Με πάρα πολλούς kamenus mother fuckers. Επίσης είναι απίστευτο το τι σκουπίδι έχει η θάλασσα. Τα περισσότερα λιμάνια στην Ελλάδα είναι πολύ πιο καθαρά από την "καλύτερη παραλία της Αλμερίας". That said, οι τιμές είναι όπως και στη Γρανάδα (βλέπε παρακάτω).
Στη Γρανάδα τώρα, πληρώσαμε 5.80 για 4 μπύρες και 2 pocadillos (="σαντουιτσάρες", το δικό μου με κρέας και σάλτσα και της Γ. με καλαμαράκια. ΠΟΛΛΑ καλαμαράκια.). Επίσης μας έδωσαν με τις πρώτες 2 μπύρες δώρο από ένα σαντουιτσάκι (και τσιπς) και με τις δεύτερες 2 μπύρες δώρο ένα πιάτο μαρίδες. Πιάτο, όχι μαλακίες. [Αυτό με τα δωρεάν τάπας(=μεζεδάκια, αυτό θα πει ευφημισμός) ισχύει σε όλη την Ανδαλουσία. Στην υπόλοιπη Ισπανία πληρώνεις για τα τάπας σου, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι από τη Σαραγόσα, δεν πληρώνεις πολλά]
Άρα:
4 μπύρες, 2 pocadillos, 2 σαντουιτσάκια, 1 πιάτο μαρίδες, 1 Γρανάδα = 5.80 ευρώ
Μετά περπατήσαμε 100 μέτρα μέχρι το πεντακάθαρο δωμάτιό μας στο Youth Hostel AB: 13 ευρώ το άτομο την ημέρα, τηλεόραση, ανεμιστήρας, κουζίνα, ψυγείο, κατάψυξη, τουαλέτα, μπανιέρα, 4 αυστραλέζες στα άλλα 2 δωμάτια.
Πολλοί Άραβες στη Γρανάδα. Κάθε στενό σε παρακαλάνε να αγοράσεις χασίς. Η Αραβική αγορά δίπλα στον καθεδρικό είναι σα χίλιες και μία νύχτες ανακατεμένες με Μοναστηράκι, με τη διαφορά ότι σχεδόν τίποτα δεν κάνει πάνω από 8 ευρώ. Το κέντρο της πόλης είναι ένα αρχιτεκτονικό, πολιτισμικό και αισθητικό αριστούργημα. Κάθε 5 μέτρα έχει αξιοθέατο, ή π.χ. μια μπάντα τζαζ να παίζει έτσι για την κάβλα (ούτε λεφτά δε ζητάνε, απλώς είναι κάποια μέρη που εμπνέουν). Η μπύρα είναι όνειρο, το ίδιο και οι γεύσεις.
Μη σας πω πού τον γράφω τον ήλιο και τη θάλασσα. Ο ήλιος καίει και η θάλασσα έχει τσούχτρες.
Α ναι: ο μπάτσος στην επιβίβαση κοίταζε 10 λεπτά το διαβατήριό μου. Και της Γ. Όχι γιατί ήμασταν ύποπτοι. Απλά προσπαθούσε να καταλάβει από ποια χώρα είμαστε για να το σημειώσει. Τι διαβατήριο εξηγούσε ότι είμαστε "Ελληνική Δημοκρατία", "Hellenic Republic", "Republique Hellenique", "Republica Hellenica" και άλλα τέτοια ελάχιστα χρήσιμα. Αν προσέξετε, μόνο στα Γερμανικά αναφέρεται ένα "Griechenland" και στα Φινλανδικά ένα "Krieke" ή κάτι τέτοιο. Σιγά μην καταλάβαινε ο Ισπανός το Griechenland: αυτοί άμα τους πεις "έξτρα" (extra) δεν καταλαβαίνουν ότι εννοείς "έστρα" (extra). [Όχι που θα το προφέρανε "έξτρα"... Θυμίζω ότι δε λένε το /sp/. Συγκριτικά το /kstr/ είναι προχωρημένη γλωσσολογία.]
Η Ryanair (η Easyjet του ζητιάνου) είναι ιπτάμενο τσίρκο. Σου πουλάνε μέχρι και ξυστά. Ό,τι σου πουλάνε διαφημίζεται σε γυαλιστερά φυλλάδια με έντονα χρώματα και ατάκες όλο ενθουσιασμό "Γουόκι-Τόκι με εμβέλεια μέχρι 5km: **********Εξοικονομήστε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΛΕΦΤΑ από το λογαριασμό του κινητού σας!!!!!!!!! 15% φθηνότερα από το ακριβότερο μαγαζί του Λονδίνου**********". Νομίζω πως το μάρκετινγκ έχει υπερτιμηθεί: υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πραγματικά μάταιο να προσπαθείς να τα πουλήσεις, εκτός αν έχεις το Λιακόπουλο για αεροσυνοδό.
Το Λονδίνο είναι από τα πιο globalised μέρη που έχω βρεθεί ποτέ. Σκέτη Ankh-Morpork. Είναι τέλεια. Με τα λεωφορεία όμως δε βγάζεις άκρη με τίποτα. Βρέθηκα και στο Πάντιγκτον και είδα το ξενοδοχείο της κυρα-Γιόλας και εσυγκινήθην. Επίσης όταν περίμενα το Heathrow Express, ξαφνικά δεκάδες μπάτσοι πετάχτηκαν από το πουθενά και έδεσαν έναν πορτοφολά. Μιλάμε ήταν άπειροι, ταχύτατοι και αποφασισμένοι μέχρι αηδίας. Προφανώς είναι και πτυσσόμενοι γιατί ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πού στο διάολο κρύβονταν.
Πολλή ζέστη όμως ρε γαμώτο. Όπου πήγαινα με κυνηγούσε η ζέστη. Ελλάδα: ζέστη. Λονδίνο: ζέστη. Ουαλία: ΖΕΣΤΗ!!! Αλμερία: ΚΟΛΑΣΗ! Γρανάδα: ΚΩΛΟΖΕΣΤΗ! (αλλά τουλάχιστον τις πιο καυτές ώρες καθόμασταν στο δωμάτιο και οι υπόλοιπες ήταν σχετικά κουλ).
Στο Αμπερίστγουιθ πήραμε κι ένα τρενάκι, ατμομηχανή και μας πήγε μία διαδρομή εφάμιλλη του οδοντωτού των Καλαβρύτων με προορισμό έναν απίστευτο καταρράκτη στο βάθος μιας καταπράσινης χαράδρας. Αν είχε και κυλιόμενες σκάλες για τη χαράδρα... 40 σκαλοπάτια σε κλίση 60 μοιρών. Χέστηκα πάνω μου στο κατέβασμα, ψόφησα στο ανέβασμα. To Devil's Bridge με τ' όνομα.
(Aberystwyth - 6/05)
Να ξέρετε ότι στο ΗΒ μπορείς να φας πραγματικά καλό φαγητό μόνο σε τούρκικα μαγαζιά. Προσοχή: Όχι σε όλα τα τούρκικα.
Το αεροπλάνο της επιστροφής ήταν φουλ. Ούτε ένα άδειο κάθισμα. Μάλλον λόγω Μπιν. Τι μαλάκας αυτός ο Μπιν! 2 ώρες τους πήρε να στριμώξουν όλες τις βαλίτσες στο αεροπλάνο. Ευτυχώς που είχα το "Neverwhere" του Neil Gaimann. Θαμμένη στις σελίδες του βρίσκεται η φράση "we've got a damsel to undistress". Επιτέλους κατάλαβα τι σημαίνει damsel.
Α ναι: έχω βαρεθεί να ακούω τη συζήτηση για το ιδιοκτησιακό των αρχαιοτήτων του Βρετανικού Μουσείου. Όχι γενικά. Μου τη σπάει όταν την κάνουν Έλληνες στο αεροδρόμιο, περιμένοντας την επιβίβαση για την πατρίδα. Δηλαδή ρε μαλάκα για όνομα του θεού, 20 χρόνια στην Ελλάδα αν υπάρχει ΕΝΑ πράγμα που να σου λένε όλη την ώρα, αυτό είναι για τα μάρμαρα που ναι, βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και ναι, υπό κάποια έννοια αυτό δεν είναι το καλύτερο κλπ κλπ. ΟΚ. Κοίτα τώρα και λίγο Λονδίνο!
Σε πιο πνευματικό επίπεδο, ανακάλυψα το Ζεν. Χάρη στο Goedel, Escher, Bach. Α ναι, ανακάλυψα και το Goedel, Escher, Bach αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. To Ζεν έχει κάτι παραβολές, τα λεγόμενα koan, που σκοπό έχουν να σου βραχυκυκλώσουν τον εγκέφαλο προκειμένου να κάνει reset. Μετά το reset, υποτίθεται ότι θα τα δεις πολύ πιο σωστά τα πράγματα. Περίπου. Ό,τι και να σας λένε για τα Ζεν, υπολείπεται της πραγματικότητας.
Να ένα koan:
Ο Δάσκαλος Τσιμπούκι λέει στο μαθητή του Σουγαμώτο Σόι: εδώ απ' έξω είναι δυο μοναχοί που διαλογίζονται τα τελευταία 5 χρόνια για να δεχθώ να τους διδάξω. Πήγαινε να τους τεστάρεις.
Πάει ο Σουγαμώτο εκεί που διαλογίζονταν οι μοναχοί, βγάζει τη χατζάρα και τους λέει: "Αν πείτε έστω και μία κουβέντα, θα σας κόψω το κεφάλι. Αν δεν πείτε έστω και μία κουβέντα, θα σας κόψω το κεφάλι".
Οι μοναχοί μένουν παντελώς ατάραχοι και δεν λένε τίποτα. Ικανοποιημένος ο Σουγαμώτο, βάζει το σπαθί του πίσω στο θηκάρι και επιστρέφει στο Δάσκαλο:
"Ο ένας είναι εντάξει. Τον άλλον διώχτον."
==>Τα τυπάκια είναι 100.000 χρόνια μπροστά. Μετά ο άλλος προσπαθεί να σε βραχυκυκλώσει με έναν τριαδικό Θεό που είναι ταυτόχρονα ένας και τρεις και ναι, δε μπορείτε να το καταλάβετε, μόνο να το πιστέψετε και αρχίδια μύδια κουκουρίδια. Τι λες ρε φίλε; Εγώ έχω μία πιο απλή εξήγηση: όλα αυτά είναι κάποιο λάθος σε κάποια μετάφραση κάποιας ανατολικής έννοιας που φιλτραρίστηκε από κάποιο ρηχό δυτικό εγκέφαλο, διότι είναι φανερό ότι μου λες μαλακίες. Σκέτη μπίμπι-μπο μπροστά στο βραχυκύκλωμα Ζεν.
Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα. 20 μέρες. Ήταν οι πιο μακρόχρονες διακοπές της ενήλικης ζωής μου. Πολύ multimedia εμπειρία.
ΥΓ: Κυρίες μου, επαγγελματικό κούρεμα, χτένισμα, βάψιμο στη Γρανάδα = 13 ευρώ. Νομίζω πως αν το ψάξετε κατάλληλα με τα αεροπορικά, ένα διήμερο για καλλωπισμό στη Γρανάδα συμφέρει πιο πολύ από μια βόλτα στο Κολωνάκι.
11 σχόλια:
Χωρίς πλάκα, ήταν η πιό κυνική περιγραφή ενός μάλλον ονειρεμένου ταξιδιού. Ήταν μία απλή καταγραφή πληροφοριών. Η ευαίσθητη πεταλουδίτσα, ξανακρύφτηκε ανεπιστρεπτί ;))
Νομίζω, επειδή δεν έχω πάει ποτέ σε αυτά τα μέρη, ότι θα πρέπει να μας τα διηγηθεί η Γ.
Παρόλα αυτά, (αν και σιχαίνομαι την έκφραση) καλό χειμώνα.
He'sssssss back! :-)
Όπως τα λέει η costantina.. ευχαριστούμε για το ταξιδιωτικό (ειδικά όσοι βράσουμε στο ζουμί μας μέσα στην πόλη, όλο το καλοκαίρι, σε φθονούμε φριχτά :^p).
Δε λέω καλό χειμώνα σε κανέναν μέχρι ν' ανοίξει η ΔΕΘ.. καλή συνέχεια καλοκαιριού.
Ξέχασα να σας πω ότι κάηκε η πλατούλα μου στην Αλμερία και με έτσουζε.
Ορίστε λοιπόν, είμαι ένα ευαισθητούλι.
Κατά τα άλλα, από κώλο είμαι; Κι εγώ θα κάτσω στην πόλη να βράσω όλο το καλοκαίρι. Θα βράσουμε όλοι μαζί. Τον Αύγουστο πάντως προτιμώ πάντα να είμαι Αθήνα. Λείπουν 3 στους 4 μαλάκες.
ωραια η περιγραφη σου. Χαιρομαι που σου αρεσε η Ισπανια.
Στην Αλμερια μηπως δεν πηγες στο σωστο μερος?
για τις ταπας να πω οτι και η Μαδριτη εχει δωρεαν σε μη-τουριστικα μερη (μαλιστα σε ενα μερος με καθε ποτηρι μπυρας σου δινουν και μια σουπα!). Στην Βαρκελωνη τις πληρωνεις, αλλα εχουμε καλη ποικιλια (οχι μονο ελιες, τσιπς, γαυρο και ψωμι με χαμον)
ΥΓ bocadillo ειναι :-)
επειδή στη νέα γαμωδουλεια, δεν έχω σοβαρή γαμωάδεια, εχασα ένα απίθανο road trip νότια πορτογαλία και ανδαλουσία.Ετσι με φάγαν τα αεροπορικά καθε σου κου και τριημερο μπας και ξεπηξω λίγο.Να πηγαινεις όπου μπορείς, για όσο μπορείς και να θυμασαι ότι λεφτα και χρόνος δεν πανε μαζι.περιγράφεις κυνικά ήτοι πολύ εσωτερικά, το ταξίδι περναει μέσα σου και δεν ξαναβγαινει, μπραβο.
Τρελαίνομαι για το λονδίνο, βλέπεις ό,τι μπορείς να φανταστείς κι ό,τι δεν μπορείς.Τι σε νοιάζει αλήθεια αν λειπουν 3 στους 4 μαλάκες;ούτε στη δουλειά έχεις να πας πιο γρήγορα, ούτε για παρκινγκ να ψάχνεις ούτε σκοπευεις φανταζομαι να κάνεις σεξ σε δημόσιο χωρο...
Τον Αύγουστο πάντως προτιμώ πάντα να είμαι Αθήνα. Λείπουν 3 στους 4 μαλάκες.
Χεχε, όντως είναι υπέροχα άδεια η Αθήνα τον Αύγουστο (πέρυσι, ντάλα μεσημέρι, μετρούσα κάτω από 5 αμάξια το λεπτό στους περι την Ομόνοια δρόμους).
Νeverwhere ε; Πολύ το έχω ακούσει, πρέπει να το κοιτάξω. Καλό δηλαδή γενικά;
Κωστή, πρόσθεσε και το δικό μου ένθερμο endorsement. Το γενικό θέμα του ίσως δεν είναι τρομερά πρωτότυπο (η σειρά Beauty & the Beast είχε παρόμοια σύλληψη), αλλά ο τρόπος που το διαπραγματεύεται ο Gaiman, και οι περιοχές που φτιάχνει για το London Below παίζοντας με τις ονομασίες περιοχών του Λονδίνου είναι το κάτι άλλο. Οι χαρακτήρες είναι απολαυστικοί και αλλόκοτοι (όλοι εκτός απ' τον Richard, τουλάχιστον μέχρι να ..πάρει level), τα quests συναρπαστικά.. τι άλλο να πω, έχει μεταφερθεί σε μίνι σειρά για το BBC (πολύ καλή μεταφορά, αν μπορέσεις να την πετύχεις στα p2p). Βοηθάει να ξέρεις το Λονδίνο, αλλά δεν είναι απαραίτητο (φτάνει να' χεις ένα χάρτη του tube).
εγω νομιζω οτι οι μεγαλουπολεις ειναι καλες να μενεις 5-10 χρονια, να γνωριζεις τον κοσμο, τεχνες, συναυλιες, μουσεια, αεροδρομια με πτησεις προς ολον τον κοσμο, να βγαζεις και τιποτα καλα φραγκα και μετα καπου χαλαρα στυλ Βαρκελωνη, Γενευη, Πραγα, Κρητη...
Και εμενα δεν θα με χαλαγε Κωστη να παω για 2-3 μερες Αθηνα. Αλλα στις δυο βδομαδες πανω ειμαι ετοιμος να σκοτωσω ανθρωπο, την στιγμη που παω να μπω στο αυτοκινητο ή την ωρα που πρεπει να μιλησω με δημοσιο υπαλληλο...
ΥΓ Ι95 ειπα στην κοπελα μου τι λες για την Αλμερια και εχει προσβληθει τρελα! λεει οτι σιγουρα πηγες στο λαθος μερος, γιατι ειναι οι πιο καθαρες παραλιες της μεσογειακης Ισπανιας!
�� ���� �� ��� �������� ����� ��� ������� 3 ����� 4 �������. �� ���� ����� ��� ����� ��� ����� ���� ����� ��� ������������� �������� ����� ��� �������
το zen είναι ίσως η πιο καθαρή μορφή βουδισμού ... όσο για τον zen διαλογισμό είναι η καλύτερη άσκηση μυαλού
το goedel escher bach είναι πολύ ενδιαφέρον βιβλιαράκι, αν και ο hopfstadter είναι πολύ φαφλατάς. εγώ που το διάβασα μικρός, με έβαλε σε ρομαντικούς πλην hardcore ai-δρόμους.
και η δική μου συνεισφορά στη zen κουβέντα:
- how many zen masters does it take to screw in a light bulb?
- two: one to change the bulb and one not to change it.
ή εναλλακτικά,
- a tree in a golden forest.
(χμ.. διακοπές.. χμ. για να ψάξω τι συνέδρια έχει στη γρανάδα :)
Δημοσίευση σχολίου