Όπως είπα και στου Μιχάλη, η λογική πίσω από τον πανικό που μας πιάνει για το τι ακριβώς έκανε στην προσωπική του ζωή ο Μεγαλέξανδρος πριν 2400 χρόνια, είναι χονδρικά η εξής:
Δεδομένο (μύθος 1): Είμαστε γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων που ήταν γαμάτοι.
Δεδομένο (μύθος 2): Είμαστε δηλαδή το ίδιο με αυτούς, απλώς λίγο πιο άτυχοι. Κάτι με τους διχασμούς, κάτι με τους Τούρκους, άτυχοι.
Συμπέρασμα (μύθος 3): Οι αρχαίοι είναι το ίδιο με εμάς, απλώς λίγο πιο τυχεροί.
Δε γίνεται λοιπόν οι αρχαίοι να διέφεραν σε οτιδήποτε από εμάς, γιατί τότε καταρρίπτεται ένας βασικός εθνικός μας μύθος (και ένα βασικό εθνικό μας άλλοθι για την τωρινή μας κατάσταση, η οποία κατ' εμένα είναι ΟΚ αλλά για το εθνίκι που θεωρεί ότι η φυσική θέση της Ελλάδας είναι αυτή της Παντοκράτειρας είναι [η τωρινή κατάσταση] σκατά).
Δε θα μπω σε λεπτομέρειες του πώς και γιατί αδυνατούμε να δούμε τους αρχαίους όπως ήταν και τους βλέπουμε όπως θα θέλαμε να είμαστε. Πάντως γελοιόμαστε αν νομίζουμε ότι γινόμαστε λιγότερο γελοίοι από τους Σκοπιανούς που μιλάνε για Σλάβο Αλέξανδρο ή τους Τούρκους που μιλάνε για Όμηρο-Ομέρ και κατά τη γνώμη μου το όλο θέμα ανάγεται σε μία ανασφάλεια η οποία προέρχεται από την τερατώδη εξάρτηση του νεοελληνικού κράτους από τα κέφια των ξένων για τα πρώτα 150 χρόνια της ύπαρξής του.
Το θέμα είνα ότι υπαινισσόμενος κάποιος ότι ο Αλέξανδρος είχε σχέσεις με άντρες, στην ουσία υπαινίσσεται ότι ο Νεοέλληνας είναι πούστης. Κάτι που απαγορεύεται. Γιατί ο Νεοέλληνας μπορεί να είναι πολλά, αλλά πούστης δεν είναι. Όλα κι όλα! "Να τον κόψω αν ήταν και ο Βουκεφάλας φοράδα" που δήλωσε και ο υπόπτου ιδεολογικού παρελθόντος Θέμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου