Καραβοσούρτες και καράβια

Ως γνωστόν(;) ίδιον της ζωής είναι να αναπαράγεται.

Οι βασισμένοι σε DNA οργανισμοί (που είναι σχεδόν οι μόνοι που έχουμε υπόψη μας επί του παρόντος) στην αρχή αναπαράγονταν αφυλετικά. Έχεις μια αμοιβάδα, μετά από λίγο αρχίζει και κάνει σα μπαλόνι με λόξυγγα και σύντομα έχεις δύο αμοιβάδες.

[παρεμπιπτόντως επειδή αυτό συμβαίνει περίπου κάθε 5 λεπτά, αυτό σημαίνει ότι αν αφήναμε τις αμοιβάδες να κάνουν ό,τι τους καπνίσει σε μια εβδομάδα η μία αμοιβάδα θα είχε γίνει 7,5x10^106 αμοιβάδες, που σημαίνει μία σφαίρα όγκου όσο το Σύμπαν από αμοιβάδες, γεγονός που αποδεικνύει ότι:
1) Ίδιον της ζωής είναι επίσης η ηλιθιότητα
2) Οι αμοιβάδες έχουν συναρπαστική σεξουαλική ζωή]

Τέλος πάντων, αργότερα εξελίχθηκαν οργανισμοί που αναπαράγονταν φυλετικά: βάζει ο γονέας 1 το μισό DNA, βάζει ο γονέας 2 το άλλο μισό DNA, τσουπ: παιδί! Μοιραίο ήταν από τη στιγμή που η αναπαραγωγή χωρίστηκε στα δύο να υπάρξουν εξειδικεύσεις. Το ένα μισό εξειδικεύτηκε να παράγει άφθονα και ευκίνητα αναπαραγωγικά κύτταρα, το άλλο λιγότερο άφθονα και λιγότερο ευκίνητα. Σε πολλά είδη αυτό οδήγησε και στην κατάσταση ο ένας γονέας να εξειδικεύεται περισσότερο στη φύλαξη των παιδιών και ο άλλος περισσότερο στο να τα περνάει μια χαρά. Στα θηλαστικά, η εξειδίκευση έχει παραγίνει: ο ένας γονέας είναι υποχρεωμένος να θρέψει το παιδί μέσα στο σώμα του για κάμποσους μήνες, ενώ ο άλλος είναι αραχτός και λάιτ και -νομίζει ότι- έχει Αξίες. Φυσικά η εξειδίκευση αντανακλάται και στις συμπεριφορές: ποιος λέτε να γίνει πιο sex maniac; Αυτός που ψεκάζει και φεύγει, ή αυτός που ψεκάζεται και αμέσως-αμέσως αποκτά 1-10 alien να του τρώνε το μεδούλι για τους επόμενους μήνες και να μην υπάρχει περίπτωση να τα ξεφορτωθεί χωρίς τρομερό πόνο και κόπο;

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθαμε εμείς οι Homo Sapiens και ο πολιτισμός μας και χτίσαμε ολόκληρα στερεοτυπικά μεγαθήρια πάνω σε αυτή τη σωματική και συμπεριφορική εξειδίκευση. Στην αρχή ξεκινήσαμε δυνατά, με Μητριαρχία.

-"Ρε αυτές εκεί παράγουν ανθρώπους, δηλαδή φαϊ[μιλάμε για πρώιμο πολιτισμικό στάδιο...]. Είναι οι Θεές μας[...και παρ' όλα αυτά αντιπροσωπευτικό]!".

Μετά οι άντρες χειραφετήθηκαν. Τα τελευταία 2500 χρόνια είμαστε το αδιαμφισβήτητο Καθήκι στην όλη ιστορία. Τέλος πάντων, με αρκετές διακυμάνσεις και τοπικά κουλά, οι ρόλοι των δύο φύλων είναι ψιλοστάνταρ σε ολόκληρη την Ευρασία. Η γυναίκα π.χ. υποτίθεται ότι (πρέπει να) είναι πονηρή, γοητευτική, ευαίσθητη, συναισθηματική κλπ. Ο άντρας υποτίθεται ότι (πρέπει να) είναι περήφανος, λογικός, τσαμπουκαλής και κάτοχος του μακρύτερου πέους στον πλανήτη [τα τελευταία δύο λειτουργούν συμπληρωματικά γεγονός που εξηγεί πολλά]. Όλα αυτά είναι στερεότυπα βέβαια, μιμίδια τρόπον τινά που επιπλέουν στα ηλίθια μυαλουδάκια μας. Τα στερεότυπα του Αρσενικού και του Θηλυκού.

Περιττό να πω ότι αν δεν ήμασταν οργανισμοί βασισμένοι σε DNA, τα στερεότυπα θα ήταν αλλιώς. Αν είχαμε μείνει στην αφυλετική αναπαραγωγή (όπως σοφά έπραξαν οι πανίσχυρες αμοιβάδες), ή αν είχαμε εξελιχθεί σε οκταφυλετική αναπαραγωγή τα στερεότυπα θα ήταν αλλιώς. Αν είχε πορευθεί λιγάκι διαφορετικά ο ανθρώπινος πολιτισμός, τα στερεότυπα θα ήταν αλλιώς. Και ούτως ή άλλως τα στερεότυπα είναι μαλακίες.

...και έρχονται τώρα οι Εσωτεριστές (και πολύς άλλος κόσμος, you can hardly blame the poor buggers) και κάνουν μια μικροζαβολιά: παντελώς αυθαίρετα, μετονομάζουν τα στερεότυπα αυτά σε αρχέτυπα. Αρσενικό και θηλυκό, όπως φως και σκοτάδι, όπως καλό και κακό, όπως γιν και γιανγκ, όπως Τζέκυλ και Χάιντ εεε, σόρι, παρασύρθηκα. Μάλιστα. Τα δύο μισά του σύμπαντος βρίσκουν την τελική τους πραγμάτωση στον τρόπο που αναπαράγονται κάποιες μορφές ζωής σε έναν πλανήτη από τα τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων που υπάρχουν.

Πολύ ακριβός τρόπος να αυτοπραγματωθεί κάποιος, αν θέλετε τη γνώμη μου. Θα περίμενε κανείς από τα δύο μισά του Σύμπαντος να το χέζανε κάπως λιγότερο. Βέβαια μισά του Σύμπαντος είναι, ό,τι θέλουνε κάνουν.

Χμμ, έχω μία πιο οικονομική υπόθεση: ψευτοφιλόσοφοι είναι, ό,τι θέλουνε λένε.