अग्निमीळे पुरोहितं यज्ञस्य देवं रत्वीजम

1 aghnimīḷe purohitaṃ yajñasya devaṃ ṛtvījam |
hotāraṃ ratnadhātamam ||
2 aghniḥ pūrvebhirṛṣibhirīḍyo nūtanairuta |
sa devāneha vakṣati ||
3 aghninā rayimaśnavat poṣameva dive-dive |
yaśasaṃ vīravattamam ||
4 aghne yaṃ yajñamadhvaraṃ viśvataḥ paribhūrasi |
sa iddeveṣu ghachati ||
5 aghnirhotā kavikratuḥ satyaścitraśravastamaḥ |
devo devebhirā ghamat ||
6 yadaṅgha dāśuṣe tvamaghne bhadraṃ kariṣyasi |
tavet tat satyamaṅghiraḥ ||
7 upa tvāghne dive-dive doṣāvastardhiyā vayam |
namo bharanta emasi ||
8 rājantamadhvarāṇāṃ ghopāṃ ṛtasya dīdivim |
vardhamānaṃsve dame ||
9 sa naḥ piteva sūnave.aghne sūpāyano bhava |
sacasvā naḥ svastaye ||

Έτσι ξεκινά ο Rg Veda, το παλιότερο ιερό κείμενο του Ινδουισμού. Η γλώσσα είναι αρχαία ινδικά (περίπου 1500-1000π.Χ.). Χονδρικά δηλαδή είναι για τα σανσκριτικά ό,τι η Ομηρική γλώσσα για τα κλασσικά ελληνικά.

Η αγγλική μετάφραση έχει πάνω-κάτω ως εξής (από το ίδιο, καταπληκτικό site):

1 I Laud Agni, the chosen Priest, God, minister of sacrifice,
The hotar, lavishest of wealth.
2 Worthy is Agni to be praised by living as by ancient seers.
He shall bring. hitherward the Gods.
3 Through Agni man obtaineth wealth, yea, plenty waxing day by day,
Most rich in heroes, glorious.
4 Agni, the perfect sacrifice which thou encompassest about
Verily goeth to the Gods.
5 May Agni, sapient-minded Priest, truthful, most gloriously great,
The God, come hither with the Gods.
6 Whatever blessing, Agni, thou wilt grant unto thy worshipper,
That, Angiras, is indeed thy truth.
7 To thee, dispeller of the night, O Agni, day by day with prayer
Bringing thee reverence, we come
8 Ruler of sacrifices, guard of Law eternal, radiant One,
Increasing in thine own abode.
9 Be to us easy of approach, even as a father to his son:
Agni, be with us for our weal.

Σας κούφανα ε;

Στην πραγματικότητα γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον: στο στίχο 1 παρατηρούμε τις λέξεις Agnis=φωτιά και devam=θεός. Φαντάζομαι είναι προφανής η ομοιότητα της πρώτης με το λατινικό ignis (ή το αγγλικό ignite), ενώ η δεύτερη αντακλάται στο λατινικό Deus, στο ελληνικό θεός (thewOs με αρχαία προφορά), στο λιθουανικό dievas, στο Χιττιτικό D-Sius και σε άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή.

Στην πραγματικότητα ένας γλωσσολόγος μπορεί να διαβάσει ολόκληρο τον ύμνο και να τον καταλάβει μόνο και μόνο λόγω ομοιοτήτων στις λέξεις και στη γραμματική, αν ξέρει πολύ καλά ελληνικά, γερμανικά και λατινικά. Στην πραγματικότητα μάλιστα ένας λιθουανός χωριάτης μπορεί να πιάσει από τον 4500 ετών ασιατικό ύμνο ελαφρώς περισσότερα από αυτά που θα έπιανε ένας έλληνας χωρικός από το Θουκυδίδη, μια και οι ομοιότητες (δομικές και λεξιλογικές) ανάμεσα στα λιθουανικά και τα σανσκριτικά είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές, για δυο γλώσσες που τις χωρίζουν (στις ιστορικές μαρτυρίες) 15.000 χιλιόμετρα και 3000 χρόνια:

Dievas davė dantis; Dievas duos ir duonos (λιθ.)
Devas adadāt datas; Devas dadāt api dhānās (σανσκρ.)

Ενώ αξίζει να παρατεθεί και η ελληνική βερσιόν της παροιμίας:
Thewōs dédoke ódontas, Thewōs dōsei kaì artón.

(μικρό σχόλιο: πολύ ηλίθια παροιμία)

Κατά τα άλλα η ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία σύμφωνα με το Λιακό και ένα σωρό ηλίθιους είναι σιωνιστικά φληναφήματα, εγκαταλελειμένα προ πολλού από την Επιστήμη διότι πώς γίνεται κύριοι αυτοί οι Ινδοευρωπαίοι να μην έχουν αφήσει ούτε μισό βάζο που να γράφει "Υπήρξαμε. Υπογραφή: Ινδοευρωπαίοι" και εξάλλου "εμείς" θυμόμαστε τρεις κατακλυσμούς δηλαδή από το 300.000π.Χ. ενώ οι Ινδοευρωπαίοι κατέβηκαν υποτίθεται το 2500π.Χ., άρα είναι ανθελληνικό να ισχυριζόμαστε ότι η Μητέρα Όλων Των Γλωσσών είναι Κόρη οποιασδήποτε άλλης γλώσσας. (btw τα ίδια περίπου λένε και οι ινδοί εθνικιστές. Αν η έλλειψη πρωτοτυπίας ήταν έγκλημα, τα δικά μας μπουμπούκια θα ήταν προ πολλού στην ψειρού).

Τέλος πάντων, ωραίο site το sacred-texts.com.