Θέλω να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για τις υστερικές αντιδράσεις στα πρόσφατα ατυχή υπονοούμενα περί δήθεν παρέμβασης γνωστού celebrity υπέρ (συλληφθέντος) μικρέμπορου ναρκωτικών.
Μα στ' αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η θρησκεία της οποίας ηγείσαι τόσο μεγαλύτερη και η εξουσία σου και κατά συνέπεια τόσο μεγαλύτερη η διαφθορά σου; Όσο πιο κατεστημένο τόσο πιο σκατά (εννοείται "αν κάποια στιγμή χρειαστεί να πληρώσεις"); Τι μου εντυπωσιάζεστε βρε χαζούλια;
Γι' αυτό κι εγώ σήμερα δε θα ασχοληθώ καθόλου με τρεμπαναλαρίες, και θα σας παρουσιάσω δύο θρησκείες χαμηλών τόνων και χαμηλού τζίρου.
Ρασταφαριανισμός: Η θρησκεία του Bob Marley, του Peter Tosh και όλης της τρελοπαρέας.
Δόγμα: Το δόγμα του ρασταφαριανισμού -κατόπιν αφαίρεσης του ούτως ή άλλως όχι και πάρα πολύ ογκώδους μπλα μπλα από εμένα- είναι πολύ απλό:
1) Ένας είναι ο Θεός και ο Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας (!) ο επί γης εκπρόσωπός του.
2) Η Αφρική είναι η μητέρα του ανθρώπινου γένους.
3) Love, peace, understanding and the suchlike.
4) Ο καταναλωτικός πολιτισμός είναι η Βαβυλώνα που μας απομακρύνει από τη φύση, τον άνθρωπο και όλα τα συναφή.
5) Η κάνναβη είναι πρώτης τάξεως μέσο για υπερβατικές εμπειρίες.
Λοιπόν, 4 στα 5 σωστά και το άλλο παίζεται. Όχι και άσχημα για μικρή θρησκεία. Επιπλέον, ουδεπόποτε υπήρξε ρασταφαριανιστής που να επέδειξε τέτοια κολλητηλίκια με τις δικαστικές αρχές οποιασδήποτε χώρας, αφού οι σωστοί ρασταφαριανιστές τείνουν να είναι μάλλον αθώα θύματα των δικαστών παρά αφεντικά τους.
Άλλο μινιμαλιστικό κομψοτέχνημα είναι ο γνωστός σε όλους μας μονοκερισμός:
1) Πιστεύουμε στο θηλυκό αόρατο ροζ μονόκερο.
Παρατηρήστε ότι το δόγμα του μονοκερισμού βασίζεται τόσο στην πίστη όσο και στη λογική: πιστεύουμε ότι ο μονόκερος είναι ροζ και ξέρουμε ότι είναι αόρατος από τη στιγμή που δεν τον βλέπουμε. Σημειώνω ότι ο μονοκερισμός είναι η μόνη γνωστή θρησκεία που έχει τέτοια επιτυχία σε δηλωμένους άθεους. Ίσως γιατί είναι η μόνη που φτιάχθηκε για πλάκα και συνεπώς δεν τη σπάει σε άθεους. Τέλος είναι προφανές ότι μια θεότητα που ανακαλύφθηκε στο alt.atheist δε θα μπορούσε παρά να είναι θηλυκή, έτσι για να τη σπάμε σε μερικούς-μερικούς. Κατά τα άλλα ο μονοκερισμός δεν έχει ούτε τελετουργικό, ούτε ηθική, ούτε ασυμβατότητες με άλλες θρησκείες.
Αυτά είναι! Αρχίζει να ξεριζώνεται το σάπιο μικρόβιο της αθεϊστικής αμφιβολίας από μέσα μου. Μονοκερισμός με χίλια! (για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει και πολυθεϊστική παραλλαγή)
Αυτά για σήμερα, πάω τώρα να κάνω καμία δουλειά.
ΥΓ: Μικρή Άσκηση Σκεπτικισμού Για Όσους Δεν Έχουν Κάτι Καλύτερο Να Κάνουνε: έχω ήδη διακρίνει ένα-δυο σφάλματα στο προχθεσινό μου ποστ. Ποιος γενναίος εθελοντής θα τα επισημάνει και θα με κάνει χαρούμενο;
9 σχόλια:
Τα 4500 χρόνια σίγουρα...
Έχω την υποψία (αλλά μάλλον μπορεί να ξέρεις καλλίτερα) ότι η προφορά ήταν μάλλον Theos, αυτό το εμβόλιμο w από πού συνάγεται; (ειλικρινής απορία).
Α και αυτό το 15000 χλμ. μου φαίνεται κάπως μεγάλο.
Σωστός για τα 4500 χρόνια. Τα 15.000 χλμ μπορεί όντως να είναι μεγάλο, αλλά το είπα κατά προσέγγιση, ήταν περισσότερο "τρόπος του λέγειν", πώς λέμε "στο έχω πει *χίλιες* φορές".
Το thewos όμως είναι σωστό αν πάμε αρκετά πίσω στην ελληνική, γιατί μαρτυρείται μυκηναϊκό te-wo. Αυτό που δεν είναι σωστό είναι που στην ίδια πρόταση με τις μυκηναϊκές λέξεις thewos, dedoke και γενικά στο πολύ αρχαίο context της απουσίας άθρων, βρίσκεται η λέξη "άρτος" που χρονολογείται αρκετά μετά.
Προς υπεράσπισή μου με κλασικές τακτικές του υποκόσμου: Το φταίξιμο είναι του λιθουανού γλωσσολόγου από τον οποίο έκανα copy-paste την παροιμία στις τρεις γλώσσες, γιατί δεν έχω την παραμικρή ιδέα
α) πώς διάολο μπαίνουν τα περίεργα φωνητικά σύμβολα που χρειαζόμουν, οπότε προτίμησα την κομψότητα έναντι της ακρίβειας.
β) Πώς διάολο έλεγαν οι Έλληνες το ψωμί πριν την κλασσική εποχή.
Μπράβο talos, παίρνεις άριστα στον τομέα της υγιούς αμφισβήτησης! :)
Άρτος είναι η αρχαία λέξη για το ψωμί, ήδη από τον Όμηρο (π.χ. στο σ της Οδύσσειας, όπως και στον Ηροδότο έχουμε λέξη "αρτοκόπος"). Για τους αρχαίους "άρτος" ήταν το σταρένιο ψωμί και "μάζα" το κριθαρένιο (που ήταν ίσως συχνότερο, αν κρίνουμε από συχνότερες αναφορές στον Αρχίλοχο, στον Αριστοφάνη και αλλού). Τι σε κάνει να αμφιβάλλεις; Ίσα-ίσα που στα μεταγενέστερα-χριστιανικά- χρόνια ο "άρτος" αντικαταστάθηκε από τον "ψωμό", νομίζω, ως λέξη ταμπού, επειδή είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στα ιερά κείμενα ως μετωνυμία για το σώμα του Χριστού (το ίδιο έγινε με τα οίνος>κρασί, οίκος>σπίτι κ.ο.κ.). Εξαίρετο blog!
(όπου και ο "ψωμός", όπως με πληροφορεί το Liddell-Scott, είναι αρχαία -ομηρική- λέξη, αλλά σήμαινε όχι το ψωμί, αλλά "μια μπουκιά", "ένα κομμάτι ψωμί")
Με κίνδυνο να ελαφρύνω υπερβολικά τα ωραιότατα σχόλιά σας, μια ερώτηση:
στον μονοκερισμό το "μικρό-μου-πόνυ" είναι αντικείμενο λατρείας;
Ιφιμέδεια
Σκάσε μωρή Ιφι. Μη δεις μια σοβαρή συζήτηση πια ...
Παρεπιμπτώντος, τελικά είναι;
Το μικρό μου πόνι δεν είναι αόρατο, οπότε δεν παίζει λατρεία στο μονοκερισμό per se. Όμως επειδή δεν είμαστε κομπλεξικοί εμείς οι μονοκεριστές, εννοείται ότι δεν απαγορεύεται να λατρεύει κανείς τόσο το μικρό μου πόνι όσο και τον αόρατο ροζ μονόκερο.
Πάντως αν ήμουν φροϋδιστής θα είχα πολλά να πω για την επιλογή του μονόκερου (και δη του ροζ μονόκερου) ως θεότητας και δη θηλυκής.
Όσο για τον Ρασταφαριανισμό, ο "ιδρυτής" του ο Μάρκους Γκάρβεϋ, έπλεκε το εγκώμιο των Χίτλερ και Μουσολίνι, λέγοντας ότι τον μιμούνται! Βλέπε π.χ. τον παρακάτω λόγο:
"...The U.N.I.A. [United Negro Improvement Association] was before Mussolini and Hitler ever were heard of. Mussolini and Hitler copied the programme of the U.N.I.A. - aggressive nationalism for the black man in Africa. Communism is the same and Fascism is the same. We hadn't the character to stand behind it but they adopted it. "
O Garvey ήταν ο ιδρυτής και καθοδηγητής του UNIA...
Εντάξει, μπορεί να το είχε παρακάνει λιγάκι με τις υπερβατικές εμπειρίες, δε θα τον φάμε κιόλας!
Δημοσίευση σχολίου