Εδώ και αρκετές μέρες συζητιέται (μεταξύ άλλων) ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Είχα και μία συζήτηση με τη sister-of-j95 που κατέληξε να μη μιλιόμαστε, αλλά σε καμια ώρα θα της έχει περάσει.
Ώσπου να της περάσει λοιπόν, μια και έχουμε απεργία και κατάληψη και ξύνω τα @@ μου όλη μέρα, θα καταθέσω κι εγώ τον οβολό μου στο φλέγον και ακανθώδες αυτό ζήτημα, ειδάλλως θα χάσει
η Βενετιά βελόνι ως γνωστόν.
Λοιπόν, υπάρχει αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Όταν λέμε αντιαμερικανισμός, εννοούμε "ΦονιάδεςΤώνΛαών - Αμέ-Ρί-Κά-Νοι", εννοούμε "κάτω η ιμπεριαλιστική διείσδυση της Κόκα-Κόλα", εννοούμε "καλά τους έκανε ο Μπιν", εννοούμε "η Ρώσικη αρκούδα ξυπνάει" και λοιπά θλιβερά. Εννοούμε δηλαδή τυφλό -και εν τέλει ρατσιστικό- μίσος ενάντια σε οτιδήποτε αμερικάνικο, συνδυαζόμενο βέβαια με την υποκρισία του να χεζόμαστε από τη χαρά μας όταν το σπλάχνο μας πετυχαίνει μια θέση PhD στο Χάρβαρντ. Εννοούμε επίσης την ανορθολογιστική πεποίθηση πως οι Αμερικάνοι ελέγχουν πλήρως τη χώρα, πως κινούνται από ανθελληνισμό, πως φταίνε για όλα ή εν πάσει περιπτώσει για πάρα πολλά. Βασικά διαβάστε λίγο Δίκτυο 21, ή πηγαίντε σε κανένα καφενείο στο Πέραμα και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Τα παραπάνω φυσικά καταρρίπτονται πανεύκολα (εκτός από τη χαρά σχεδόν οποιουδήποτε αντιαμερικανού όταν το σπλάχνο μπει στο Χάρβαρντ), οπότε μπορεί αφελώς να νομίσουμε ότι ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα. Η κατάσταση μου θυμίζει πολύ την "κατάρριψη" της ΙΕ γλωσσολογίας από τους Λιακοπουλέησον, ή την "κατάρριψη" της Δαρβίνειας θεωρίας από τους δημιουργιστές. Και στις τρεις περιπτώσεις, αυτό που η άλλη πλευρά αντιλαμβάνεται ως αντίθετό της είναι ένα γελοίο strawman's interpretation της σοβαρής άποψης. Ενδιαφέρον είναι πως η άλλη πλευρά με αυτόν τον τρόπο οικειοθελώς αυτοπροσδιορίζεται ως επιφανειακότατη, ως "strawmen", κάτι που υπό κανονικές συνθήκες δεν αποτελεί πρόβλημα γιατί ζήτημα αν υπάρχουν 500 άτομα στον πλανήτη που να μπορούν να δουν τα πράγματα αρκετά "εσωτερικά" χωρίς ταυτόχρονα να τα δουν κουκουρούκου.
Μετάφραση: μόνο και μόνο επειδή καταρρίπτονται εύκολα όλα αυτά που λέει η Κανέλη και η Παπαρήγα, δε σημαίνει ότι καταρρίπτονται αυτόματα και αυτά που λέει ο talos. Βολεύει ομολογουμένως πάρα πολύ να εξισώσουμε την ορθολογιστική εναντίωση σε συγκεκριμένες πλευρές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με την ανορθολογιστική εναντίωση στην πρόοδο που σε μεγάλο βαθμό πηγάζει από την Αμερική. Έτσι όλοι όσοι διαφωνούν μαζί μας γίνονται ελάχιστα καλύτεροι από το Λιακόπουλο και την Κανέλη, οπότε είμαστε σίγουροι ότι έχουμε δίκιο. QED.
...αμ δε!
(to be continued)
4 σχόλια:
Ωραίο ποστ, μπράβο!
Σαν big-time fan (και σοβαρός μάλιστα, γκουχ, γκουχ), της Αμερικής πάντα χαίρομαι όταν η ουσία αυτών που λες γίνεται αντιληπτή.
ΆΛλο πράγμα το zeitgeist της χώρας, όπως εκφράζεται από την πνευματική εμπροσθοφυλακή, άλλο το κυβερνητικό καθεστώς και άλλο η κατάσταση της μάζας-λούμπας.
Δεν δικαιολογώ, ούτε υποστηρίζω τα τελευταία δύο, αλλά νομίζω οτι το πρώτο είναι και το πιο σημαντικό.
Η εκτίμησή μου για τον φίλο talos νομίζω οτι είναι γνωστή (εκεί που χρειάζεται να είναι, anyway), αλλα στην τελική δεν κρίνω ποτέ τον κόσμο μιας χώρας απο το καθεστώς.
=======
Έχοντας σκεφθει το ζήτημα για πολλά χρόνια, μου φαίνεται οτι ο βασικότερος παράγοντας στα αντιαμερικανικά αισθήματα είναι η ζήλεια. Τελεία και παύλα.
Ο Αμερικάνος πολίτης χαίρεται από καθε άποψη πολλά περισότερα δικαιώματα από οτι έχει ονειρευτεί ο Έλληνας. Άσχετα αν δεν τα εξασκει. Άσχετα, ακόμα, αν κι αυτα, τελευταία δεν φαίνονται τόσο guaranteed όσο παλιά.
Δεν γίνεται μισιτή η Αμερική γιατί περιορίζει ελευθερίες. Μάλλον γιατί τις προσφέρει!!
Άσε που ο μέσος Αμερικάνος διέπεται από μια βασική αίσθηση decency (ουτε που προσπαθώ να το μεταφράσω), πιθανώς λόγω επίρροιας πουριτανισμού, και έχει την αίσθηση του κοινού καθήκοντως σε βαθμό που η τσογλανέ Νεο-Ωθωμανική Ελλάδα, με την αναίδεια, και το ξέρεις-ποιός-ειμαι-εγω-ρε ούτε στον ύπνο της δεν βλέπει...
Ναι, είναι μπουνταλάδες. Ναι, δεν τους κόβει πολύ. Ναι, φανατίζονται και οδηγούνται εύκολα. Ναί είναι θρησκόληπτοι.
Αλλα είναι, κύριοι, πιο ελεύθεροι από εσας (Sorry για τον β πλυθ, ομιλώ σαν Άγγλος εδω), και αυτό σας τη σπάει αφάνταστα.
Το αμερικάνικο mind-set απειλει άμμεσα κάποιες παγιωμένες βολικές Ελληνικές ιδέες, που δεν γουστάρουν και τόσο το φώς της ημέρας.
Πάντως, είναι ενδιαφέρον να δεί κανείς ποσο καλά τα πήγαν όσοι Έλληνες αγάπησαν και ενστερνήστηκαν αυτή την χώρα...
Αλλα για να λέμε και του στραβού το δίκιο, επειδή διάβασα τη θέση σου περι Ελλάδας-οικοπέδου στο μπλόγκ των κοκκόρων, θα σου πώ μιαν ιστορία που μου έλεγε ο γέρος μου.
Έτος 1960. Παραλιακή Αθηνών - Σουνίου. Ο νεαρός μελλοντικός μπαμπάς, φρεσκοαραβωνιασμένος, και very full of himself, μετα από θητεία στις ΗΠΑ, τρέχει σαν διάολος με την Corvette για να εντυπωσιάσει τη γκόμενα μέλλουσα μαμά.
Τσουπ, τους σταματάν κάτι χωροφύλακες. Ο νεαρός πετάγεται αμέσως απ' το αυτοκίνητο, και με την καλύτερή του Αμερικάνικη προφορά (που δεν ήταν και τόσο καλή, εδώ που τα λέμε) αρχίζει να τους ξεχέζει, αγγλιστι.
-"What the hell do you think you're doing you lousy, no good Greek bums! Give me your details and I'll make sure your commander hears of this, you dumb apes."
Οι χωροφύλακες δεν μίλαγαν λέξη Εγγλέζικα, αλλα μπήκαν αμμέσως στο νόημα. Προσοχή, στρατιωτικό χαιρετισμό, και πλατειά χαμόγελα.
-"Γιές σερ, γιες σερ, Οκέυ σερ, θένκ γιου σέρ!"
Εννοείται οτι ο μπαμπας δεν φόραγε στολή, εκτός αν μετράνε και εκείνα τα χαζά Χαβαϊνεζικα πουκάμισα. Κι ετσι το γλύτωσε το πρόστιμο. Τώρα τί λες να είχε γίνει αν το εφέρετο απλά, σαν κοινός πολίτης;; ;-)
Για την sister-of-j95 που λες, μου αρέσει που όλα τα Νεο-Εποχητάκια, αυτά που έχουν χάψει το συγκεκριμένο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΤΑΤΟ Καλιφόρνια Σπίριτσουαλ λάιφστάιλ, hook, line and sinker, αλλα παρά ταύτα επίμένουν να το παίζουν Αντιαμερικανάκια!!
Το είχαμε δει και στο παρελθόν αυτό το φαινόμενο, θυμάσε πού.
Ψιλοσυναισθηματάκια. Περαστικά τους. Δεν αξίζουν σοβαρή προσοχή. Τα κοκκόρια είναι, αλλα από την ανάποδη.
Το κεντρικό θέμα είναι αλλού.
Κατ' αρχάς να διευκρινήσω ότι δεν είμαι "αντιαμερικάνος". Είμαι, αν είμαι κάτι, φιλο-αμερικάνος. Απλώς οι αμερικάνοι που γουστάρω (και οι αμερικάνοι αποτελούν τις βασικές μου αναφορές) δεν βρέθηκαν ποτέ στο Πεντάγωνο και δεν είναι οι CEOs των εταιριών.
Μπορώ να αναφέρω σελίδες από αγαπημένους αμερικάνους. Γνωρίζω (εικάζω) την Αμερικανική ιστορία μάλλον καλύτερα από την συντριπτική πλειοψηφία των απολογητών του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που είναι αυτό εναντίον του οποίου ενίσταμαι. Έχω ζήσει αθροιστικά στην ζωή μου 7 χρόνια στις ΗΠΑ (και μου φτάνουν για αυτή τη ζωή, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα).
Αυτό είναι άλλο από την αναγνώριση της βάρβαρης ιστορίας του ευρωπαϊκού αποικισμού της Αμερικής και από τη αναγνώριση της βάρβαρης αποικιακής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ τους τελευταίου δύο αιώνες.
Την απέχθειά μου για αυτήν την όψη της Αμερικής την συμμερίζονται *πάρα πολλοί Αμερικάνοι*, ομοϊδεάτες μου. Από την εποχή του Eugene Debbs και του Joe Hill μέχρι τον Τσόμσκυ και τους Rage Against the Machine. Η αντίθεσή μου δεν είναι *εθνική* με άλλα λόγια αλλά *πολιτική*. Θεωρώ τον σημερινό αμερικανικού τύπου καπιταλισμό *βάρβαρο* και *δολοφονικό*. Η εσωτερική πολιτική της εποχής FDR έως Carter όμως, που ήταν Κεϋνσιανή *δεν μου είναι εξίσου απεχθής* (αν και ποτέ δεν θα την υποστήριζα). Μισώ την Αμερικανική Χριστιανική Δεξιά, ως το ισχυρότερο προκεχωρημένο φυλάκιο του σκοταδισμού στην υφήλιο, αλλά είμαι φανατικός υποστηρικτής του Green Party USA. Μισώ τον Ρηγκανισμό αλλά όλοι οι Αμερικάνοι που έκανα παρέα (δεν είναι τυχαίο) τον μισούσαν περισσότερο για το κακό που έκανε στην χώρα τους...
Eίμαι τέλος, έμπλεος θαυμασμού για τους Αμερικάνους πολίτες που βγήκαν στους δρόμους να σταματήσουν τον πόλεμο που ετοιμαζόταν να αρχίσει η χώρα τους και που συνέχισαν να διαδηλώνουν αφού η χώρα τους ήταν σε πόλεμο και *αφού* έγινε σαφές ότι η συνταγματική αντίληψη των νυν κρατούντων ήταν τέτοια που δεν εγγυόταν καν την σωματική τους ακεραιότητα.
Με άλλα λόγια. Όπως όποιος ήταν εναντίον της Γαλλικής Αποικιοκρατίας δεν είναι "αντι-γάλλος" και εναντίον της Γαλλικής κουλτούρας αλλά αντι-αποικιοκράτης, έτσι και όποιος είναι ενατίον της Αμερικανική ηγεμονίας και του Αμερικάνικου πολιτικο-οικονομικού συστήματος δεν είναι εναντίον των αμερικάνων και της Τζαζ...
Τέλος να σημειώσω μια λεπτομέρεια που είναι και το κλειδί της όποιας διαφωνίας. Για την συντριπτική πλειοψηφία του πλανήτη η Αμερικάνικη (και η Δυτική γενικότερα) εξωτερική πολιτική κατά την διάρκεια του ψυχρού πολέμου έως σήμερα, ήταν κατάρα. Από την Λατινική Αμερική ως το Ιράν και από το Κογκό μέχρι την Ινδοκίνα. Η Αμερική συνέχισε την απομύζηση του τρίτου κόσμου, όπου την έπαιρνε, παίρνοντας την σκυτάλη από τους άλλους Δυτικούς αποικιοκράτες.
Τα υπόλοιπα στο μέρος 2 του J95
Δημοσίευση σχολίου