Κομβικά Σημεία

Στη Β' Λυκείου παρατήρησα ότι η Γ., η Ν., η Κ., η Ε. και άλλες συμμαθήτριές μου, που για λόγους ευκολίας αποκαλούσα συλλήβδην "καριόλες", έγιναν... well, έγιναν περισσότερο καριόλες από το σύνηθες. Όχι ότι είχε αλλάξει κάτι το ιδιαίτερο: ήταν εξίσου ηλίθιες με όλες τις άλλες χρονιές. Απλώς είχε αλλάξει το στυλ τους. Είχαν έναν εξόχως εκνευριστικό αέρα, λες και το σύμπαν είχε πέσει στα πόδια τους. Με δεδομένο ότι στη θέση τους θα είχα αυτοκτονήσει μόνο και μόνο από οίκτο για τον εαυτό μου, μπορούσα να πω πως Κάτι Δεν Πήγαινε Καλά Με Τις Καριόλες.

Απ' ό,τι φάνηκε λοιπόν, αυτό που έπαθαν οι τύπισσες λέγεται απώλεια παρθενίας. Εκτιμώ -ως μεγίστη κουτσομπόλα- ότι στη Β' Λυκείου το είχε πάθει ήδη ένα 80% των αγοριών και ένα 50% των κοριτσιών. Αν είχαμε μια πιο πνευματική αντίληψη του τι εστί απώλεια παρθενίας (πίπες, δάχτυλα κλπ) τα ποσοστά θα ανέβαιναν χαλαρά στο 95% και 90% αντίστοιχα.

[btw ήξερα τουλάχιστον δύο που τον είχαν φάει από τουλάχιστον 10 άτομα σε στόμα και κώλο, συχνά ταυτόχρονα, όμως φύλαγαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν ως κόρην οφθαλμού. Που αποδεικνύει ότι το "Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς" είχε κάνει πολύ καλή δουλειά στην αποβλάκωση των νεανίδων, σαφώς καλύτερη από αυτήν που αποπειράται σήμερα το Cosmopolitan]

Σιγά-σιγά ένα μοτίβο άρχισε να σχηματίζεται: τα περισσότερα αγόρια καμάρωναν απεριόριστα για τις σεξουαλικές τους επιτυχίες και ορέξεις όσο δεν είχαν γκόμενα, αλλά όταν έμπαιναν στο τυχερό κλαμπ του 80% το βούλωναν και έκαναν σεξ. Τα περισσότερα κορίτσια θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να παραδεχθούν ανοιχτά ότι σκέφτονται το σεξ, αλλά όταν έμπαιναν στο τυχερό 50% συνέχιζαν να μην παραδέχονται τίποτα ανοιχτά και έκαναν σεξ. Με λίγα λόγια, όλα τα παιδάκια το μυθοποιούσαμε, αλλά όταν τελικά το γνωρίζαμε, διαπιστώναμε πως πρόκειται:
α) Για μια φυσιολογική και ευχάριστη δραστηριότητα της ζωής
β) Στην οποία επιδίδονται όλοι οι Κανονικοί Άνθρωποι
γ) Εκτός ίσως από την καθηγήτρια της Οικιακής Οικονομίας[*].

...άντε το πολύ-πολύ να ανακοινώναμε τα χαρμόσυνα στους φίλους μας.

Οι Καριόλες όμως δε συμπεριφέρονταν σύμφωνα με το άνωθεν κομψότατο θεωρητικό μοντέλο. Δεν έλεγαν βέβαια "γιούπιιι! Έχουμε κάνει ΣΕΞ!" ή τίποτα τέτοιο. Αλλά το είχαν πάρει απίστευτα πάνω τους. Βασικά την είχαν δει "είμαστε πλέον γυναίκες και όλοι/όλες είστε ακόμα σκουλήκια". Πράγμα ηλίθιο όπως εξήγησα, γιατί οι περισσότεροι και οι περισσότερες δεν ήμασταν καθόλου σκουλήκια και μάλιστα είχαμε πάψει να είμαστε σκουλήκια αρκετό καιρό πριν οι Καριόλες ανακαλύψουν ότι μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα με ένα αγόρι πέρα από το να του σπας τα αρχίδια με τη βλακεία σου. Οι Καριόλες όμως είχαν μία αρκετά διαφορετική αντίληψη για το σεξ. Κατ' αυτές (εδώ βέβαια υποθέτω, τονίζω όμως πως είμαι Μεγίστη Κουτσομπόλα) το σεξ ήταν:
α) Μία υπεργαμάτη δραστηριότητα
β) Στην οποία επιδίδονται όλοι οι Εκλεκτοί Άνθρωποι
γ) Εκτός ίσως από την καθηγήτρια της Οικιακής Οικονομίας.

Νομίζω είναι εμφανής η διαφορά των δύο "κοσμοαντιλήψεων". Σύμφωνα με την πρώτη, το σεξ είναι σαν το χέσιμο[$] ή τη φιλία[$]. Σύμφωνα με τη δεύτερη, το σεξ είναι σαν την ηρωίνη[$] ή το σπα[$].

Απομυθοποίηση μηδέν. Όσο πιο άδεια είναι η ζωή σου, τόσο πιο μυθικές διαστάσεις αποκτούν τα λίγα που κάνεις. Και ο νοών νοείτο.

ΥΓ: συμπληρώστε με τη φαντασία σας τα links αυτής της καταχώρησης. Δε νομίζω να θέλει και πολλή...

[*] Για την οποία το σεξ πριν τα 18 ισοδυναμούσε με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες πριν τα 18 και κατά συνέπεια με ναρκωτικά, αλκοολισμό, δυστυχία και τελικά Κόλαση λίγο μετά τα 18. Σχεδόν ίδιες απόψεις είχε και για την μαλακία. Μυστηριωδώς ήταν πολύ υπέρ των ονειρώξεων: με καμάρι μας είχε δηλώσει ότι τα παιδιά της μέχρι να φύγουν από το σπίτι "λέρωναν τα σεντόνια τους". Κατά την ταπεινή μου γνώμη, τον έπαιζαν ασύστολα και της έλεγαν ότι έχυσαν στο όνειρό τους.
[$] Η εξαίρεση της καθηγήτριας Οικ. Οικονομίας εξακολουθεί να ισχύει για το χέσιμο και τη φιλία. Γενικά βολεύει να σκέφτεστε την εν λόγω κυρία σαν ένα εξόχως κακεντρεχές και απάνθρωπο ρομπότ.