Χαζεύοντας στη Γλιγλιοθήκη

Σήμερα πήγα σε ένα γραφείο να τσεπώσω κάτι φράγκα. Η γραμματέας όμως έλειπε σε lunch break και μου είπαν να ξαναπεράσω σε κανένα τεταρτάκι. Οπότε πήγα στη Βιβλιοθήκη του ΕΜΠ να χαζέψω κανένα βιβλίο μέχρι να περάσει το τεταρτάκι.

Η Βιβλιοθήκη ήταν τίγκα στα πιτσιρίκια που διάβαζαν λυσσωδώς για την επικείμενη εξεταστική (καθάρματα, επιτηρώ 8.30 το πρωί, έχετε την παραμικρή ιδέα ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ έχω να ξυπνήσω τέτοια ώρα; I hate you all!) αλλά δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να συγχυστεί. Πήγα κατ' ευθείαν στον όροφο με τα σοβαρά βιβλία και τσίπησα τα proceedings ενός συνεδρίου του 1992 με θέμα το Complexity, ο διάολος να με πάρει αν θυμάμαι ποιος το διοργάνωσε αλλά έπαιζαν οι λέξεις "Academy" και "Pontifican" ή κάτι τέτοιο ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ.

Σημασία έχει ότι ένα από τα papers αναφερόταν σε αυτό εδώ το paper, του οποίου το βασικό συμπέρασμα είναι ότι με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς και αφήνοντας αρκετά περιθώρια για αναθεώρηση προς τα πάνω, τα 5Gάνθρωποι των 80's κατανάλωναν σε ετήσια βάση το 40% (σαράντα τοις εκατό) των προϊόντων της επί ξηράς φωτοσύνθεσης. Δηλαδή όλης της τροφής που παράγεται πρωτογενώς στον πλανήτη. Και με τα 3/4 να καταναλώνουν πρακτικά τίποτα!

Το δεύτερο που διάβασα σε αυτά τα proceedings μου άρεσε πάρα πολύ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ξεκινάει με το γνωστό ποιηματάκι:
"Στη νεολιθική εποχή οι άνθρωποι ήταν ίσως 10.000.000, τον καιρό του Ιησού καμιά 200αριά, το Μεσαίωνα 500, το 1830 ένα δισεκατομμύριο και τώρα 5 δις [μιλάμε για το 1992] με τα 3,5 να έχουν προστεθεί από το 1950".

Αυτό που μου άρεσε ήταν το συμπέρασμα: "Therefore, anyone who thinks the world we 're living on now is like any other world that's ever been, at least when it comes to factors affected by human population dynamics[*], is simply in error".

Στα 70s ο νομπελίστας Κόνραντ Λόρεντς έγραψε τα "8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας" και σαν βαρύτερο θεωρούσε τον υπερπληθυσμό. Συμφωνώ απόλυτα. Είμαστε απλά πάρα πολλοί για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Απ' όσο ξέρω τα μόνα θηλαστικά με συγκρίσιμο ή μεγαλύτερο πληθυσμό είναι τα τρωκτικά (στα οποία κανονικά θα έπρεπε να ανήκουμε αλλά από τη στιγμή που την κατηγοριοποίηση την κάνουν άνθρωποι μην περιμένετε αντικειμενικά αποτελέσματα).

Η ιδέα ότι τα 9 δις του προβλεπόμενου (από τους αισιόδοξους) σταθεροποιημένου πληθυσμού του πλανήτη θα απολαμβάνουν το επίπεδο ζωής στο οποίο είναι συνηθισμένοι οι Δυτικοί είναι απλά ηλίθια, διότι απαιτείται πολύ απλά -με τις σημερινές διατροφικές συνήθειες- το 270% της τροφής που είναι σε θέση να παράγει η ξηρά, κι αυτό χωρίς να την τσιμεντώνουμε, να τη μολύνουμε, να της καταστρέφουμε την ασύλληπτα πολύπλοκη ισορροπία και να την εξοντώνουμε με μονοκαλλιέργειες και λοιπά καφριλίκια. Και μη μου πείτε "θα μας σώσει η θάλασσα" διότι α) η θάλασσα έχει τα δικά της προβλήματα και β) δε μου αρέσουν ούτε τα ψάρια, ούτε τα μύδια/στρείδια/κουκουρίδια ούτε βεβαίως τα φύκια.

Συμπέρασμα: σταματήστε τη Γη, θέλω να κατέβω! (που λέει και η sis[+]).

[*] δηλαδή τροφή, περιβάλλον, μετανάστευση, οικονομία, επιθετικότητα, συσχετισμοί δυνάμεων, εξελικτικά βιώσιμες κρατικές οντότητες, φανατισμός, εξαθλίωση, μέση ηλικία του πληθυσμού, βασικά τα πάντα, τι να λέμε τώρα, το ίδιο είναι να έχουμε 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα ο καθένας για την πάρτη του και το ίδιο να είμαστε 5000 στο ίδιο τετραγωνικό χιλιόμετρο;
[+] η οποία μου απαγόρεψε τα link προς το blog της και πιστέψτε με, δεν είναι άτομο που του πας κόντρα.