Γεια σας παιδιά! Ανακάλυψα ένα καταπληκτικό θεώρημα:
Θεώρημα: Έστω ισοσκελές τρίγωνο ΑΒΓ (ΑΒ=ΑΓ). Τότε ΑΒ=ΑΓ.
Απόδειξη: Το συμπέρασμα προκύπτει εξ ορισμού.
Άρα συμπεραίνουμε πως ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των ισοσκελών τριγώνων είναι ότι οι ίσες πλευρές τους δε διαφέρουν απολύτως σε τίποτα. Κατά συνέπεια, αν θέλετε να πάτε στην κορυφή Α, δεν έχει σημασία αν θα ξεκινήσετε από το Β ή από το Γ.
Σωστό δεν είναι;
Ακούστε τώρα μία εναλλακτική (απολύτως ισοδύναμη) διατύπωση:
Ορισμός: "Όρος" είναι κάθε τρίγωνο με την ιδιότητα να έχει τουλάχιστον 2 πλευρές ίσες. "Πλαγιές" είναι οι ίσες πλευρές ενός όρους. "Ανεβαίνω" σημαίνει "μετρώ το μήκος" μιας πλαγιάς.
Θεώρημα: Αν το ΑΒΓ είναι όρος με ΑΒ, ΑΓ πλαγιές, το να ανέβεις την ΑΒ είναι ακριβώς το ίδιο με το να ανέβεις την ΑΓ.
Απόδειξη: Παρόμοια με την παραπάνω.
Μέχρι εδώ είμαι σωστός και εκφράζω κάτι απολύτως τετριμμένο: ότι οι πλευρές ενός ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες.
Είμαι όμως και άνθρωπος. Χωρίς πολύ καλή φιλοσοφική παιδεία και μεταξύ μας χωρίς ιδιαίτερη κατανόηση της φύσεως της επιστήμης και των μαθηματικών. Και βλέπω ότι η λέξη "όρος" μου θυμίζει κάτι, όπως και η λέξη "πλαγιές". Δε θέλω και πολύ να μου μπούνε περίεργες ιδέες. Λες αυτό το θεώρημα να μου λέει κάτι για τα πραγματικά βουνά; Στο κάτω-κάτω, από μακριά η Πεντέλη όντως μοιάζει με ισοσκελές τρίγωνο. Άρα λογικά θα υπακούει σε μεγάλο βαθμό στο θεώρημά μου.
Έτσι, προκύπτει ο
1ος Νόμος των Ορειβατικών της Ευημερίας:
"Αν θες να ανέβεις στην κορυφή ενός βουνού, δεν έχει σημασία από ποια πλαγιά θα ξεκινήσεις".
Τώρα, υπάρχουν δύο τρόποι να βγάλω κάτι καλό από το νόμο μου.
Ο ένας είναι να στείλω δυο μαλάκες σε ένα βουνό, να βάλω τον έναν να ανέβει από τη μία πλαγιά, τον άλλον από την άλλη και να μετρήσω το χρόνο που έκαναν. Να διαπιστώσω ότι ο ένας χρόνος μπορεί να είναι π.χ. 2 ώρες και ο άλλος άπειρες ώρες. Να εξετάσω γιατί συμβαίνει αυτό και να ανακαλύψω ότι τα κανονικά βουνά δεν είναι ισοσκελή τρίγωνα, π.χ. το συγκεκριμένο έχει από τη μία μεριά ομαλή κλίση 5 μοιρών και από την άλλη μία χαράδρα 97 μοιρών. Να παραδεχθώ ότι το θεώρημά μου είναι και νόμος μόνο για έναν εξιδανικευμένο κόσμο όπου τα βουνά είναι ισοσκελή τρίγωνα και να αναζητήσω καλύτερο θεώρημα και καλύτερο νόμο για τα βουνά του πραγματικού κόσμου.
Ο άλλος είναι να βγω και να ανακοινώσω το "1ο Νόμο των Ορειβατικών της Ευημερίας". Να επισημάνω ότι από μακρυά έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα βουνά μοιάζουν με ισοσκελή τρίγωνα, οπότε έχω μία καλή προσέγγιση η οποία είναι επιπλέον πολύ κομψή και οικονομική σε πράξεις. Να κατηγορήσω σαν ιδεοληπτικούς, συναισθηματικά σκεπτόμενους και αντιεπιστημονικούς τους χιλιάδες ορειβάτες που θα ισχυριστούν ότι ο νόμος μου δεν ισχύει ούτε καν κατά προσέγγιση. Να απαιτήσω από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να στείλουν μπουλντόζες που θα μετατρέψουν όλα τα βουνά σε ισοσκελή τρίγωνα.
Παρατηρήστε τώρα κάτι, γιατί παίζουν πολύ λεπτές διαφορές:
Το θεώρημα "οι πλευρές ενός ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες", ισχύει.
Το θεώρημα "οι πλαγιές ενός όρους είναι ίσες", επίσης ισχύει, υπό την προϋπόθεση ότι "όρος" και "πλαγιά" σημαίνουν "ισοσκελές τρίγωνο" και "ίση πλευρά".
Το θεώρημα "οι πλαγιές ενός όρους είναι ίσες" θα ήταν νόμος ενός κόσμου όπου τα βουνά είναι ισοσκελή τρίγωνα. Είναι επιστημονική η εξαγωγή του θεωρήματος. Είναι επιστημονική η υπόθεση ύπαρξης ενός κόσμου όπου το θεώρημα είναι νόμος και η μελέτη αυτού του υποθετικού κόσμου.
------λεπτή γραμμή--------
Το να χαρακτηρίζεται όμως "νόμος" (είτε ρητά, είτε υπονοούμενα) στον δικό μας κόσμο, είναι ψευδοεπιστήμη. The very definition. Και στην περίπτωση που υπαγορεύει ενέργειες του τύπου "κάντε όλα τα βουνά ισοσκελή" (υπονοούμενη αναγόρευση σε νόμο), είναι καταστροφική ψευδοεπιστήμη.
(συνεχίζεται)
