Έχω μελετήσει όσο λίγοι τον πολιτισμό των χρυσόψαρων. Είχα κάποτε τρία από δαύτα, που τα ονόμασα από τους φίλους μου: Α., Τ., Γ. Τα βάλαμε στο πρώην μίνι-πατητήρι μας, το οποίο μετατρέψαμε σε λιμνούλα 1x1x0.4. Δεν την είχαν και πολύ άσχημα αν το καλοσκεφτείτε. Συνήθως τη βγάζουνε σε 40 φορές μικρότερο χώρο.
Ο Τ. είναι ο πιο κωλόφαρδος άνθρωπος στον πλανήτη. Πάντα θεωρούσα πως γύρω του υπάρχει ένα Improbability Field που διαστρεβλώνει το Σύμπαν ώστε όλα να του πάνε καλά. Το είχε πει κιόλας: "το δικό μου χρυσόψαρο θα επιβιώσει".
Δεν πρέπει συνεπώς να μας εκπλήσσει που ενώ ο Α. και η Γ. τα τίναξαν στον ένα μήνα και ο 2ος Α. και η 2η Γ. στον 2ο μήνα, ο Τ. έζησε 14 ολόκληρους μήνες. Επέζησε ακόμα και από τα χιόνια του 2002 (μιλάμε για 10 εκατοστά πάγο στη λιμνούλα!!!).
Τι λέγαμε; Α ναι, για τον πολιτισμό των χρυσόψαρων.
Είναι ανύπαρκτος.
Τα χρυσόψαρα είναι τρομερά χαζά. Μπορούν να κάνουν μόνο 2 πράγματα: να φάνε και να ψοφήσουν. Ούτε καν σεξ δεν κάνουν. Απλά πάει και μαλακίζεται κάπου το θηλυκό χρυσόψαρο και μετά από λίγη ώρα πάει το αρσενικό χρυσόψαρο στο ίδιο σημείο όπου επίσης μαλακίζεται. Έτσι βγαίνουν τα χρυσοψαράκια. Υποθέτω δηλαδή. Ο καημένος ο Τ. πέθανε παρθένος και το ίδιο ισχύει για τους Α. 1+2 και τις Γ. 1+2. Βέβαια αν η βιολογία έχει δίκιο, ο Τ. θα μπορούσε να είχε κάνει 1.000.000 χρυσοψαράκια και να είχε και πάλι πεθάνει παρθένος: τα χρυσόψαρα είναι οι ιδανικοί Χριστιανοί (τουλάχιστον με τη Χριστοδουλική ερμηνεία του όρου). Το μόνο που τους λείπει είναι ο εθνικισμός και το μίσος για τους ξένους. Μερικές ηλιθιότητες απαιτούν νοημοσύνη.
Όταν τα τίναξε ο Τ., αποξηράναμε τη λιμνούλα. Είχε 10 πόντους σκατό, δηλαδή περίπου 30 κιλά -και λίγα λέω. Σε 14 μήνες. Από ένα πραγματάκι σαν παιδικό παπούτσι.
Έτσι ανακάλυψα και το τρίτο πράγμα που κάνουν τα χρυσόψαρα: χέζουν. Πολύ.
[Απίστευτα πολύ.]
Αν το καλοσκεφτείτε, μη ασχολούμενα με ιδέες, λεφτά και σεξ, κάνουν την καλύτερη δουλειά. Ας το προσπεράσουμε όμως.
Η σκεπτομορφή του χρυσόψαρου με κατατρέχει από 16 χρονών: τη ζωγραφίζω σε κόμιξ και έχω γράψει και ένα μυθιστόρημα (9 σελίδες[*]) με πρωταγωνιστή Το Χρυσόψαρο.
Μόνο που τα χρυσόψαρα στη φαντασία μου δεν είναι σαν τα κανονικά χρυσόψαρα. Είναι μέταλλα, με μακριά αλογοουρά και κρατάνε αλυσοπρίονα. Σκοτώνουν ό,τι βρουν στο διάβα τους έτσι για την πλάκα. Δεν έχουν συναισθήματα πέρα από τον κυνισμό. Είναι τρομερά τίμια: μισούν όλον τον κόσμο εξίσου. Έχουν χιούμορ: πάντα λένε αστείες ατάκες στα θύματά τους πριν τα πετσοκόψουν με τρομερά βασανιστικό τρόπο. Είναι αθώα: νομίζουν πως ο κόσμος υπάρχει για να τον πετσοκόβουμε. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι κάνουν κάτι κακό.
Τα πραγματικά χρυσόψαρα είναι σαν τους ανθρώπους: τρώνε, χέζουν, πεθαίνουν.
Τα χρυσόψαρα της φαντασίας μου είναι πάλι σαν τους ανθρώπους: μισούν, γελάνε, σκοτώνουν.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, πολλή φασαρία για το τίποτα[*].
[*] αλλά με πολύ πυκνά νοήματα
10 σχόλια:
Τα χρυσόψαρα μπορεί να μην γαμούν, αλλά είναι προφανές ότι γαμιούνται.
κυνικότατος...υποθέτω πως είναι πολύτιμο να καταστρέψουμε τα παιδικά μας όνειρα.Πάντα όμως για να δημιουργήσουμε κάτι νέο.Αλλιώς...ραντεβού στα κυπαρίσσια!
Συμπέρασμα: ο πολιτισμός των ανθρώπων είναι ανύπαρκτος;
Καθόλου! Ο πολιτισμός του ανθρώπου τρώει, χέζει, μισεί, γελά, σκοτώνει, πεθαίνει.
Αστραδενή, αν η ζωή δεν έχει νόημα, αυτό δε σημαίνει ότι έχει περισσότερο νόημα ο θάνατος.
Παρ' όλα αυτά, δεν νομίζω ότι τα χρυσόψαρα (τα πραγματικά, όχι αυτά της φαντασίας σου) έχουν παράπονο απ' τη ζωή τους. Όταν δεν ξέρεις καν τι είναι το sex, πως θα το εκτιμήσεις, πόσο μάλλον να το ζηλέψεις;
Για τον ίδιο λόγο, μια ενέργεια που σ' εσένα κι εμένα, στους ανθρώπους γενικά, μας φαίνεται αδιάφορη (χέσιμο), μπορεί να δίνει απίστευτη απόλαυση στα χρυσόψαρα.
Καλά, μη γελάς, σκέψου το. Μπορείς να αποκλείσεις αυτό το ενδεχόμενο; Δεν νομίζω.
Η ατάκα που κρατάω: Μερικές ηλιθιότητες απαιτούν νοημοσύνη. Σωστό το οξύμωρο, μα και άξιο απορίας.
Tero
Εχω να πω αρκετά πάνω στο θέμα (έχετε όλοι δίκιο btw αλλά ψιλοχάσατε την ουσία. no pb [εγώ δε θα μπορούσα να σχολιάσω απολύτως τπτ :)])
Κάποια στιγμή.
ΥΓ @tero αυτό με την ηλιθιότητα και τη νοημοσύνη αποκλείεται να είναι δικό μου. Δε θυμάμαι ρε γαμώτο την πηγή, υποψιάζομαι THGTTG v.2 "The Restaurant at the End of the Universe" αλλά μπορεί να είναι και κανένας Θεός(=Πράτσετ).
Δεν είναι οξύμωρο. Η ηλιθιότητα και η εξυπνάδα είναι ποιοτικά αντίθετες αλλά ποσοτικά "ίδιες". Τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται.
Anyway, δε γαμιέται. Βλακείες γράφω με ρίχνει το θέμα.
Στην πολιτική. Η γκουρού μου δε γίνεται να είναι ανειδίκευτη μαστοράτζα. :)
Thrass
ακριβώς το αντίθετο είπα!
Απλώς κάποια στιγμή πρέπει να γκρεμίσουμε τον "παιδικό μας κόσμο" αν θέλουμε να προχωρήσουμε.Μαζί ας χαθούν και τα χρυσόψαρα.
Αν είναι μετά από κάποια ηλικία να συνδυάζεις ακόμα τα χρυσόψαρα με την ζωή θα γίνεις σίγουρα κυνικός.
Όποτε,από ονειροπόλος θα πας κατευθείαν στο μηδενιστής.
Κοινότοπο φαινόμενο βέβαια.
Περιφραστική η απάντηση αλλά αν είναι να πω κάτι-ας το πω καθαρά...
Ένσταση.
Από πότε ο κυνικός είναι μηδενιστής;
Γιατί για να προχωρήσουμε πρέπει να γκρεμίσουμε τον παιδικό μας κόσμο;
Εγώ πάντως δεν γκρέμισα τπτ. Θα έλεγα ότι τον απογειώνω τον παιδικό μου κόσμο :)
Κωνσταντίνα
διαβάζεται βέβαια κάπως επιθετικά αυτό που έγραψα αλλά στον παιδικό μας κόσμο αγαπάμε την μαμά,τον μπαμπά και τα καλά παιδάκια.Αν μείνουμε σε αυτούς και δεν ανοίξουμε λίγο παραπάνω τον προσωπικό μας κόσμο κινδυνεύουμε να γίνουμε το αντίθετο ακριβώς των παιδικών μας ονείρων.Δεν είναι τυχαίο που η "παιδικότητα" η "αθωότητα" και η "αφέλεια" που αναγνωρίζουμε με καμάρι στον ενήλικο εαυτό μας συνδέονται άμεσα με την αναισθησία μας,την εγωμανία μας και τον υπολογισμό...
Η απογείωση των παιδικών ονείρων είναι ιδανική και εφικτή για όσους διαθέτουν τα απαραίτητα καύσιμα για τέτοιες πτήσεις-δηλαδή μεγάλα ψυχικά αποθέματα.
Σας ζάλισα σας έπρηξα -συγγνώμη!
Δημοσίευση σχολίου