Ο Αισχίνης και το Αίσχος

Σήμερα θα αναφερθούμε σε ένα κορυφαίο εθνικό ζήτημα. Τόσο κορυφαίο, που στο site της οργάνωσης "ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ" τοποθετείται στα "ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ", στην υποενότητα "ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ" και σαν απάντηση στο taboo ερώτημα που μας καίει όλους εμάς τους φιλοπάτρηδες Γνήσιους Έλληνες, ήτοι:

"την κούναγαν την αχλαδιά οι Ημών, ναι ή ού;"

Διότι "ως γνωστόν", εδώ και 2000 χρόνια (τουλάχιστον) οι μιαροί Σιωνιστές, μαζί με λοιπούς ζελατινοειδείς μογγολοτουρκόσπορους εχθρούς του Ελληνισμού, έχουν επιδοθεί σε μία άνευ προηγουμένου επιχείρηση ΑΜΑΥΡΩΣΗΣ των αρχαίων Ημών προγόνων, με σκοπό (αναμφίβολα) να πλήξουν τον Έλληνα εκεί που ακριβώς τον τσούζει: στον πολιτισμό του, στην αξιοπρέπειά του και στη φιλοπατρία του. Το είπε άλλωστε και ο Κίσσινγκερ, ή τουλάχιστον το είπε η Κανέλλη ότι το είπε ο Κίσσινγκερ, οπότε δε μπορεί παρά να είναι αλήθεια.

Και τι δεν έχουν κάνει τα χαμερπή τέρατα με ανθρώπινη μορφή για να πετύχουν το βδελυρό στόχο τους. Ήδη από το 600π.Χ., κάποιοι πράκτορές τους πήγαν στη Θήρα, σε ένα βράχο δίπλα στο ιερό του Δελφίνιου Απόλλωνα και χάραξαν φράσεις όπως "μα το Δελφίνιο Απόλλωνα, εδώ ο Κρίμων γάμησε το μικρό αδελφό του Βαθυκλέους" και "εδώ ο Κρίμων το έκανε με τον Αμοτίωνα"[*]. Καταλαβαίνετε, δήθεν ότι τα έγραψαν οι νεαροί τρόφιμοι του ναού στα πλαίσια των τελετών ενηλικίωσης που περιελάμβαναν και τον "δωρικό έρωτα" (άλλο κατασκεύασμα των σαυρόμορφων κτηνών αυτό).

Αλλά φυσικά δεν περιορίζεται σε αυτό το δευτερεύον εγχείρημα το μέγεθος της απάτης. Τι αγγεία με νεαρούς να -ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ!!!-, τι παραποιήσεις αρχαίων κειμένων ώστε να φαίνεται πως δήθεν ο Ιερός Λόχος των Θηβαίων (ένα από τα πιο άρτια εκπαιδευμένα στρατιωτικά σώματα της αρχαιότητας) αποτελούνταν από ομόφυλα ζευγάρια, ότι μέχρι και ο Μεγαλέξανδρος ήταν τρισανώμαλος βρωμίκουλας... Το θράσος τους είναι πραγματικά χωρίς όρια.

[btw, το επίμαχο απόσπασμα για το Μεγαλέξανδρο έχει ως εξής: είχε μόλις κατακτήσει μια μεγάλη περσική πόλη (δε θυμάμαι τώρα πια) και για να το γιορτάσουν έστησαν ένα γλέντι. Στα πλαίσια του γλεντιού έγινε διαγωνισμός χορού και νίκησε ο Βαγώας, νεαρός Πέρσης ευνούχος και "ερώμενος" του Μεγάλου σύμφωνα με το αρχαίο κείμενο. Αμέσως όλοι οι Μακεδόνες άρχισαν να φωνάζουν "ΦΙΛΑ-ΤΟΝ! ΦΙΛΑ-ΤΟΝ!" και ο Μεγάλος φιλήθηκε με το Βαγώα μέσα σε χειροκροτήματα και επευφημίες.

Το σχόλιό μου: Δηλαδή τι θέλετε τέλος πάντων για να συμπληρωθεί η εικόνα; Να έπαιζε από πίσω το... YMCA;]

Τέλος πάντων, σε όλα αυτά ήρθε η ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ να βάλει ένα τέλος, διότι και η παραποίηση της Ιστορίας έχει ένα όριο. Και το ακαταμάχητο επιχείρημα βρέθηκε στο λόγο "Κατά Τιμάρχου" του Αισχίνη.

[Ένα σύντομο breefing: για λόγους που δε μας ενδιαφέρουν, ο Τίμαρχος μήνυσε τον Αισχίνη για αδίκημα που επέφερε τη θανατική ποινή. Ο Αισχίνης τότε έκανε χρήση ενός δικαιώματος που έδινε ο αθηναϊκός νόμος: αν σε μηνύσουν, μπορείς (πριν ακόμα εκδικασθεί η υπόθεση) να τους αντιμηνύσεις για κάτι εξίσου σοβαρό. Η Πόλη υποχρεούται να εκδικάσει πρώτα την αντιμήνυσή σου και αν δικαιωθείς, οι εναντίον σου κατηγορίες καταρρέουν αυτοδικαίως. Ο Αισχίνης λοιπόν μήνυσε τον Τίμαρχο για πορνεία και ασωτία (=κατασπατάληση της πατρώας κληρονομιάς σε διασκεδάσεις) και, για την ιστορία, δικαιώθηκε και τη γλίταρε (o Αισχύνης, γιατί ο Τίμαρχος όπως το κόβω τη χοντροέκατσε).]

Στον "Κατά Τιμάρχου" λοιπόν, υπάρχουν καταγεγραμμένοι τρεις νόμοι που αφορούν το θέμα. Ο 1ος αναφέρεται στα μέτρα προστασίας που ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν οι δάσκαλοι ώστε να μην παρενοχλούνται σεξουαλικά οι μαθητές τους. Ο 2ος αναφέρεται στην ποινή που περιμένει όποιον προσβάλλει "ελεύθερον παίδα" ή δούλο: είναι όποια ορίσει ο κηδεμόνας του παίδα ή ο ιδιοκτήτης του δούλου (φυσικά εκτελέσιμη μόνο μετά από δίκη). Ο 3ος, με βάση τον οποίο ο Αισχύνης μήνυσε τον Τίμαρχο λέει (στη μετάφραση της ΤΕΤΡΑΚΤΥΟΣ):

21. « Ο Αθηναίος, ο οποίος έγινεν ερωμένος ανδρός αντί χρημάτων, να μη έχη το δικαίωμα να εκλεγή εις εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να αναλάβη ιερατικόν αξίωμα, ούτε να παρουσιασθή ως συνήγορος εις δημοσίας δίκας ή να καταλάβη οιανδήποτε εξουσίαν, είτε εντός της πόλεως, είτε εκτός των ορίων αυτής, είτε αύτη ορίζεται δια κλήρου ή δι' εκλογής, ούτε να αποστέλλεται ως δημόσιος κήρυξ, ούτε και να εκφέρη γνώμην, ούτε να μετέχη εις δημοσίας θρησκευτικάς τελετάς, ούτε να φέρη δημοσία τον στέφανον ούτε να περιφέρεται εντός του τμήματος της αγοράς που έχει καθαρισθή δια ραντισμού. Εάν δε τις πράττη παρά τας διατάξεις ταύτας, αφού έχει καταδικασθή επί εταιρήσει, ούτος να τιμωρήται δια θανάτου»

Με λίγα λόγια ο Αισχίνης κατηγόρησε τον Τίμαρχο ότι, κατέχοντας κρατικό αξίωμα, πήγε κι έγινε πουτανίτσα. Αυτό είναι και το concensus των λογίων (a.k.a. "ανθελλήνων σιωνιστών"): η έμφαση δίνεται στο "αντί χρημάτων", όχι στο "ερωμένος ανδρός" πράγμα που φαίνεται καλύτερα στο πρωτότυπο κείμενο, γιατί το χρησιμοποιούμενο ρήμα "εταιρούμαι" μεταφράζεται κυριολεκτικά "γίνομαι πόρνη τίνος".

Ο φιλόδοξος εθνοσωτήρας δε συμφωνεί. Παραθέτει δύο ακόμα χωρία από το λόγο:

75. « Δίοτι, δι' όνομα των θεών, Τίμαρχε, τι θα έλεγες συ ο ίδιος δια κάποιον άλλον, ο οποίος κατηγορείται δια την ιδίαν παράβασιν; Ή τι πρέπει να λέγης, όταν ένας ωραίος νέος διαφέρων των άλλων κατά την όψιν, εγκαταλείπη την πατρικήν οικίαν και διανυκτερεύη εις ξένας οικίας και λαμβάνη μέρος εις πολυτελή δείπνα χωρίς να συνεισφέρη τίποτε και έχη αυλητρίδας και εταίρας, που χρειάζονται προς συντήρησίν των πολλά χρήματα και παίζη τους κύβους και δεν πληρώνη τίποτε αυτός, αλλά πληρώνει άλλος αντί εκείνου;
76. Χρειάζονται λοιπόν μαντικήν δύναμιν ταύτα δια να κατανοηθούν; Δεν είναι φανερόν ότι ο άνθρωπος, ο οποίος επιβάλλει εις τους άλλους τοιαύτας δαπάνας, πρέπει αναγκαστικώς να προσφέρη εις αυτούς εις ανταπόδοσιν ωρισμένας απολαύσεις; Μα τον Ολύμπιον Δία, δεν ευρίσκω άλλας ευπρεπεστέρας εκφράσεις δια να δηλώσω τας πράξεις σου, αι οποίαι σε κατέστησαν περίγελον όλων.»

Αν διαβάσει κανείς όλο το λόγο, θα διαπιστώσει ότι ο Αισχίνης σε αυτά τα χωρία προσπαθεί -όπως θα αναμέναμε- να θεμελιώσει την κατηγορία για πορνεία: "είσαι ωραίος, έμενες σε άλλους, δεν είχες καθόλου δικά σου λεφτά, τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια γαμώ το βυζί της χελώνας σου;"

Περιέργως πώς, ο mr ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ θεωρεί πως τα άνωθεν χωρία ξεκαθαρίζουν πως η "αμαρτία" του πράγματος είναι να συμβιώνεις με άλλους άνδρες και όχι να παίρνεις λεφτά για αυτό. Το τελικό του συμπέρασμα είναι πως στην αρχαία Αθήνα υπήρχε μια κάποια ανοχή στην ομοφυλοφιλία -διότι στο κάτω-κάτω δεν είμαστε κομπλεξικοί ιουδαιοχριστιανοί, αρκεί αυτή να γινόταν, όπως θα έλεγαν και οι Ημών "hen kruptooi" (λίγη καθοδήγηση κανείς;). Από τη στιγμή που θα σε έπαιρναν γραμμή, κατ' ευθείαν κρεμάλα.

Η συνέχεια λίγο-πολύ αναμενόμενη: η "ατράνταχτη απόδειξη" παγιώθηκε, κυκλοφόρησε σε ελληνοκεντρικά περιοδικά και βιβλία, και αν αναφερθεί ποτέ σε συζήτηση η ομοφυλοφιλίαστην αρχαία Ελλάδα, 99% κάποιος μαλάκας θα σου κοτσάρει τον Αισχίνη και θα νομίζει ότι σε τάπωσε.

Εγώ πάλι θα διαφωνήσω με αυτό το ιδιότυπο consensus. Και ο λόγος που θα διαφωνήσω, είναι ότι ο "Κατά Τιμάρχου" δεν τελειώνει στο χωρίο 76 και δεν είναι ανάγκη να κάνουμε υποθέσεις για το αν οι Αθηναίοι ενοχλούνταν περισσότερο από την ομοφυλοφιλική πράξη απ' ό,τι από το "επί χρήμασι" του πράγματος. Τα λέει πολύ ρητά ο άνθρωπος, εκεί ακριβώς που ξεκινάει το καλύτερο. Δηλαδή στο χωρίο 135:

135. "κἀνταῦθα δή τινα καταδρομήν ὡς ἀκούω μέλλει ποιεῖσθαι περὶ ἐμοῦ ἐπερωτῶν εἰ οὐκ αἰσχύνομαι αὐτὸς μὲν ἐν τοῖς γυμνασίοις ὀχληρὸς ὢν καὶ πλείστων ἐραστὴς γεγονώς τὸ δὲ πρᾶγμα εἰς ὄνειδος καὶ κινδύνους καθιστάς καὶ τὸ τελευταῖον ὡς ἀπαγγέλλουσί τινές μοι εἰς γέλωτα καὶ λῆρόν τινα προτρεπόμενος ὑμᾶς ἐπιδείξεσθαί μου φησὶν ὅσα πεποίηκα ἐρωτικὰ εἴς τινας ποιήματα καὶ λοιδοριῶν τινων καὶ πληγῶν ἐκ τοῦ πράγματος αἳ περὶ ἐμὲ γεγένηνται μαρτυρίας φησὶ παρέξεσθαι."

Κανονικά θα έπρεπε να μπορεί ο καθένας να καταλάβει τι λέει το παραπάνω "με λίγη ίσως καθοδήγηση" μια και η ελληνική είναι ενιαία στη διαχρονικότητά της γλώσσα, αλλά νομίζω πως μια ελεύθερη μετάφραση σε street greek ενδείκνυται για την πιο εύκολη ίσως κατανόηση του άνωθεν:

"και απ' ό,τι ακούω, σκοπεύει [ο αντίδικος] να με ρωτήσει αν δεν ντρέπομαι τέλος πάντων ούτε μια σταλίτσα [να κατηγορώ τον Τίμαρχο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις], τη στιγμή που όλα τα γυμναστήρια έχουν να λένε τι καλός θαμώνας τους υπήρξα ο ίδιος και πόσων υπήρξα εραστής και πόσες φορές έχω μπλέξει σε καβγάδες για τις γκομενοδουλειές μου, και σαν αποκορύφωμα θα φέρουν να διαβάσουν και στο δικαστήριο τα ερωτικά ποιήματα που έγραψα για κάποιους, με αποτέλεσμα να γίνω τόσο ρόμπα που το κατηγορητήριό μου να καταρρεύσει με τη μία"

"Επ! Τι γίνεται εδώ;" (που λέει και ο Λιακό) Θα πήγαιναν λέει να τον βγάλουν τρελό τη στιγμή που μηνύει για πράγματα που ο ίδιος έχει κάνει; Και καθόλου "εν κρυπτώ" αν κρίνουμε από τα συμφραζόμενα;

Αλλά όπως είπα, το καλύτερο έχει μόλις αρχίσει:

136. ἐγὼ δὲ οὔτε ἔρωτα δίκαιον ψέγω, οὔτε τοὺς κάλλει διαφέροντάς φημι πεπορνευ̂σθαι, οὔτ' αὐτὸς ἐξαρνου̂μαι μὴ οὐ γεγονέναι τ'1 ἐρωτικός, καὶ ἔτι καὶ νυ̂ν εἰ̂ναι, τάς τε ἐκ του̂ πράγματος γιγνομένας πρὸς ἑτέρους φιλονικίας καὶ μάχας οὐκ ἀρνου̂μαι μὴ οὐχὶ συμβεβηκέναι μοι. περὶ δὲ τω̂ν ποιημάτων ὡ̂ν φασιν οὑ̂τοί με πεποιηκέναι, τὰ μὲν ὁμολογω̂, τὰ δὲ ἐξαρνου̂μαι μὴ του̂τον ἔχειν τὸν τρόπον ὃν οὑ̂τοι διαφθείροντες παρέξονται.

street greek: Όμως εγώ δεν έχω τίποτα με τον έντιμο έρωτα, ούτε λέω πως κάθε μορφονιός είναι πόρνη, ούτε αρνούμαι πως ο ίδιος υπήρξα εραστής και παραμένω μέχρι σήμερα, ούτε αρνούμαι πως έχω καβγαδίσει και παίξει ξύλο για αυτό το λόγο. Όσο για τα ποίηματα που αυτοί λένε ότι έγραψα, μερικά τα παραδέχομαι, όμως άλλα είναι κατασκευασμένα ή παραποιημένα γιατί τέτοιοι κάφροι είναι και σιγά που δεν τους έχω ικανούς να κάνουν κάτι τέτοιο.

137. ὁρίζομαι δ' εἰ̂ναι τὸ μὲν ἐρα̂ν+ τω̂ν καλω̂ν+ καὶ σωφρόνων φιλανθρώπου πάθος καὶ εὐγνώμονος ψυχη̂ς, τὸ δὲ ἀσελγαίνειν ἀργυρίου τινὰ μισθούμενον ὑβριστου̂ καὶ ἀπαιδεύτου ἀνδρὸς ἔργον:1 καὶ τὸ μὲν ἀδιαφθόρως ἐρα̂σθαί φημι καλὸν εἰ̂ναι, τὸ δ' ἐπαρθέντα μισθῳ̂ πεπορνευ̂σθαι αἰσχρόν. ὅσον δ' ἑκάτερον τούτων ἀπ' ἀλλήλων διέστηκε καὶ ὡς πολὺ διαφέρει, ἐν τοι̂ς ἐφεξη̂ς ὑμα̂ς πειράσομαι λόγοις διδάσκειν.

street greek: τα διαχωρίζω ως εξής: ο έρωτας είναι συναίσθημα ευγενικής, συνετής και φιλάνθρωπης ψυχής, ενώ το να ασελγαίνεις για λεφτά είναι έργο υβριστή και αμόρφωτου άνδρα. Και ενώ είναι μεγάλη τιμή να σε αγαπάνε αγνά, το να εκπορνεύεσαι για χρήματα είναι αισχρό. Πόσο πολύ διαφέρουν αυτά τα δύο, θα σας δείξω στη συνέχεια.

...και στη συνέχεια αρχίζει το πανηγύρι: "οι προπάτορές μας όρισαν πως οι δούλοι δεν είναι άξιοι για τις απολαύσεις των γυμναστηρίων, γι' αυτό και τους απαγόρευσαν την πρόσβαση. Θα θεωρούσαν άξιο μόνο για τους ελεύθερους άνδρες κάτι κακό; [138]". "ο ίδιος νομοθέτης είπε πως ο δούλος που συνάπτει σχέσεις με ελεύθερο παίδα[1] τιμωρείται με πενήντα μαστιγιές, αλλά δεν το απαγόρεψε στους ελεύθερους άνδρες και μάλιστα κανένας δεν ισχυρίζεται πως είναι κακό για το παιδί να είναι ερωμένος κάποιου άνδρα, αντίθετα κάνει καλό στο χαρακτήρα του. Καλό είναι βέβαια να υπάρχει λίγη αυτοσυγκράτηση μέχρι το παιδί να γίνει κύριος του σώματός του.[139]". "και χάρη σε αυτήν την αγάπη -ή πείτε την όπως θέλετε- ο Αρμόδιος και Αριστογείτων έγιναν τόσο ενάρετοι και δοξασμένοι άνθρωποι και ευεργέτες της πόλης μας [140]".

Και πάει λέγοντας. Τι Πάτροκλο και Αχιλλέα αναφέρει (και καταδεικνύει ότι τα είχανε αν και κατά τη γνώμη του ο Όμηρος φοβούμενος παρεξηγήσεις στάθηκε διακριτικός στο θέμα), τι λίστες με επιφανείς εραστές, σε κάποια φάση λέει μάλιστα στους δικαστές "και φυσικά δεν εννοούσα με τη μήνυσή μου ότι πρέπει να ντρέπεστε άμα τα αγόρια σας είναι ωραίοι γκόμενοι και τους θέλουν όλοι, αν είναι δυνατόν να πάμε κόντρα στα υψηλά ήθη της πόλης μας". Πηγαίντε στον Περσέα και διαβάστε το, έχει και αγγλική μετάφραση.

Συνοψίζοντας, πρόκειται ίσως για τη χειρότερη επιλογή κειμένου που θα μπορούσε να κάνει κάποιος που ενδιαφέρεται να βγάλει τους αρχαίους Αθηναίους ομοφοβικούς σαν τα μούτρα του. Παραδεχτείτε πως η κατάσταση είναι αν μη τι άλλο πολύ διασκεδαστική. :)

Συμβουλή προς επίδοξους εθνοσωτήρες: διαβάζετε πάντα ΚΑΙ παρακάτω, γιατί let's face it, οι πιθανότητες ένας αρχαίος να είναι κρυπτοναζιστής με έντονες ιουδαιοχριστιανικές ηθικές επιρροές είναι περίπου ΜΗΔΕΝ. Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, ο πλανήτης ΜΑΣ δε διαφωνεί μαζί σας επειδή σας εχθρεύεται. Διαφωνεί μαζί σας επειδή απλά κάνετε λάθος.

Και επί της ουσίας, ο "Κατά Τιμάρχου" μας λέει κάτι που μπορεί να φαίνεται απίστευτο[2], αλλά είναι η αλήθεια: οι Αθηναίοι της κλασικής εποχής δεν ενδιαφέρονταν με ποιον γαμιέσαι. Τους ενδιέφερε να μπορεί να συναινέσει και τους ενδιέφερε να μην παίζει διαφθορά. Για την οποία διαφθορά δεν έτρεφαν αυταπάτες: ήξεραν ότι παντού και πάντα σχετίζεται αποκλειστικά με το χρήμα και την έλλειψη μέτρου, ό,τι κι αν έχουν να πουν πάνω στο θέμα τα (ακούσια) τέκνα της χριστιανικής ηθικολογίας.

ΥΓ: Με την ευκαιρία, το "Perseus Digital Library" είναι τρομερό site. Εκατοντάδες έργα Ελλήνων και Ρωμαίων κλασικών (αλλά και μερικά Ευρωπαϊκά), full-text αναζήτηση, τρομερό interface, γραμματικά και λεξιλογικά εργαλεία, όλα cross-referenced μέχρι αηδίας. Για τα unicode αρχαία ελληνικά προσφέρει δύο επιλογές εμφάνισης: UTF-8 και UTF-8 με τους τόνους ενσωματωμένους (η διαφορά είναι τεράστια γιατί στο πρώτο π.χ. το έ κωδικοποιείται σαν "οξεία, ε" και πρέπει ο browser να "ξέρει" ότι σε αυτήν την περίπτωση θα το εμφανίσει σαν "έ", ενώ στο δεύτερο κωδικοποιείται από την αρχή σαν "ε με οξεία". Σε αυτό το ποστ έβαλα μισά από το ένα και μισά από το άλλο. Σε Explorer πρέπει να υπάρχουν κάποια προβλήματα στην εμφάνιση, σε Firefox με SuSE και unicode γραμματοσειρές είναι όλα ΟΚ)

[*] μέγας μπήχτης αυτός ο Κρίμων
[1] παρατηρήστε τη διάκριση ανάμεσα στο "συνάπτει σχέσεις" και "προσβάλλει" που είδαμε πιο πριν.
[2] τουλάχιστον αν ανήκουμε στο συρφετό υπερεθνικοφρόνων σταγονιδίων που μαίνεται τα τελευταία χρόνια (κυρίως) τη συμπρωτεύουσα, ένα συρφετό -τολμώ να πω- που από την αγωνία του να ταυτιστεί με εντελώς παρωχημένα εθνικιστικά στερεότυπα, έχει καταντήσει να απέχει τόσο πολύ από το πνεύμα των αρχαίων που δεν το βλέπει ούτε με το ραδιοτηλεσκόπιο.