important

Δε θέλω να νομίζετε ότι κουτσομπολεύω και αναγνωρίζω ότι θα γίνω λιγάκι σκληρός (γι' αυτό και δεν το βάζω σα σχόλιο), αλλά πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητάς μου. Το σημαντικό στοιχείο της προσωπικότητάς μου είναι το εξής:

Είμαι της γνώμης πως όσοι αποδέχονται την ύπαρξη πόρτας οπουδήποτε (με την έννοια του face control και όχι με την έννοια της αποφυγής συνωστισμού) πρέπει να θανατώνονται. Με ιδιαίτερα αργό και βασανιστικό τρόπο και δημοσίως. Η δε τιμωρία πρέπει να επεκτείνεται σε συγγενείς μέχρι 8ου βαθμού, φίλους, γνωστούς, δασκάλους, εχθρούς, προγόνους, οτιδήποτε τέλος πάντων θα μπορούσε να προκαλέσει την επανεμφάνιση ενός τέτοιου χοντρομαλάκα.

Ο ρατσισμός είναι αρκετά άσχημο πράγμα, ακόμα και χωρίς να τον ασκεί ένα πιθηκογούρουνο ή μια χαζοξεσκισμένη πουτανίτσα με ύφος είμαι-super(TM).

Δε δέχομαι σχόλια.

context awareness

Μπορώ να πω πάρα πολλά πάνω σε αυτό το θέμα (και θα το κάνω), αλλά για την ώρα θα περιοριστώ στο συμπέρασμα:

Ναι. Οι Χριστιανοί καταδίωξαν τους Έλληνες. Σιγά το νέο, το ήξερα από 10 χρονών. Τουλάχιστον. Ομολογώ ότι σε αυτήν την ηλικία είχα ενθουσιαστεί κι εγώ με το θέμα.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω (πλέον) είναι γιατί το παίρνετε τόσο πατριωτικά.

Άκου "τι δουλειά έχει ο σταυρός στη σημαία μας". ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ (Ή ΕΜΕΙΣ, ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ) ΜΕ ΤΟΥΣ h'Ελ-λέενες; Ή -αν προτιμάτε- τους μυθικούς "Λίνιδες" για τους οποίους μίλαγαν οι γιαγιάδες των περισσότερων από εσάς;

Μπορούμε για λίγο, έστω για λιγάκι, έστω για 5 γαμημένα δευτερόλεπτα, να πάψουμε να προβάλλουμε το "τώρα" στο "2000 χρόνια πριν";

Ο "Ελληνισμός" είναι μια λέξη που δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ από αυτούς που θεωρείτε "αυθεντικούς" προγόνους σας (παραλείποντας το γεγονός ότι στην καλύτερη περίπτωση ο μόνος συνεκτικός σας κρίκος με αυτούς είναι 60 γενιές "Χριστιανών και άλλων βαρβάρων όπως οι Τούρκοι [sic]" που λέει και ο Dr. Βαλιαννάτος).

Επιτέλους!

Προχθές που πέταγα με το jet μου πάνω από την Πεντέλη, σκεφτόμουν "ρε πούστη μου, να 'χα μια αεροφωτογραφία της περιοχής πριν τις φωτιές του '98. Τώρα πού να καταλάβω ποια είναι τα καινούρια αυθαίρετα και ποια τα παλιά; Τσκ τσκ τσκ, δεν είναι κράτος αυτό που παρέδωσαν οι ΠΑΣΟΚοι."

Μπράβο ρε Μπούλη. Επιτέλους έβαλες τάξη. Πήγαινε τώρα να δεις αν έρχομαι.

update: ΟΚ, να δεχθώ ότι οι εμπρησμοί ανταποκρίνονται στην έντονη ζήτηση για περισσότερη οικοδομίσιμη γη. ΜΗΠΩΣ αυτή η γη θα μπορούσε πουχουλέμετώρα να ΜΗΝ παρθεί από το 10-20% της επιφάνειας της χώρας (για να μη μιλήσω για το 3-4% της επιφάνειας της Αττικής) που καλύπτεται από δάση; Σιγά μην τους πούμε και "μπράβο". "Μπράβο μουνόπανα", ίσως...

("μηχανικός" είναι τρόπος σκέψης. Ξέρει το ΤΕΕ ποιον παίρνει. Και αρχίδια νόμο εφαρμόζουν οι μηχανικοί και οι πολεοδόμοι, αυτό το ξέρουν ακόμα και τα μικρά παιδιά, πόσω μάλλον κάποιος με εμπειρία από πρώτο χέρι.)

update 2: Το '98 κάηκε η καταπράσινη ΝΑ πλευρά της κοιλάδας του Ποταμού, απέναντι από το Ντράφι. "Δε θα έμπαινε ούτε τούβλο". Λιγους μήνες μετά, είδα ταμπέλα "Προσεχώς Οικισμός 'Νέα Κωνσταντινούπολη' τηλ. τάδε". Βρίσκω τη σημειολογία του πράγματος έξοχη. Όλα τα 'χε η Μαριορή, ο φερετζές της έλειπε.

1865

Στη δεκαετία του 1860 η κατάσταση του πληθυσμού της Τζαμάικα ήταν τραγική. Οι περισσότεροι ήταν ακτήμονες, ως πρώην σκλάβοι ή παιδιά πρώην σκλάβων. Η (αντιπρόσωπος του Βρετανικού Στέμματος) κυβέρνηση συνέτεινε στην εξαθλίωση των μαύρων, με εξοντωτικούς φόρους που τους ανάγκαζαν να δουλεύουν στις φυτείες ζάχαρης των μεγάλων γαιοκτημόνων, ουσιαστικά σε χειρότερη μοίρα απ' ό,τι όταν ήταν σκλάβοι. Μόνο ένας στους 200 Τζαμαϊκανούς είχε εκλογικά δικαιώματα. Οι φτωχοί μαύροι (δηλαδή οι υπόλοιποι 199 στους 200) αντιμετωπίζονταν σα ζώα, κυρίως από τη δικαιοσύνη.

Ένα από τα λίγα έγχρωμα εξέχοντα μέλη της Τζαμαϊκανής κοινωνίας ήταν ο Paul Bogle, από το χωριό Stony Gut. Ήξερε να διαβάζει και να γράφει. Είχε δική του μία σχετικά άνετη έκταση και ζούσε από αυτήν. Είχε γεννηθεί ελεύθερος την εποχή που η δουλεία δεν είχε ακόμη καταργηθεί. Η φιλία του με ένα λευκό μεγαλογαιοκτήμονα γείτονά του (που νιάζονταν όμως για τα δικαιώματα του λαού) τον οδήγησε στην Εκκλησία των Βαπτιστών. Έγινε διάκονος, γεγονός που του έδινε το δικαίωμα να μιλά εκ μέρους της τοπικής κοινωνίας. Και βέβαια δεν ήξερε πότε έπρεπε να σωπαίνει. Άρχισε να παρεμβαίνει εδώ κι εκεί, υπερασπιζόμενος τα δικαιώματα των φτωχών.

Στις 7 Οκτωβρίου, στο Morant Bay, ένας φτωχός μαύρος (κατ' άλλους 2) υπέστη μία παρωδία δίκης και καταδικάστηκε σε φυλάκιση για καταπάτηση ξένης ιδιοκτησίας (επρόκειτο για μία εγκαταλελειμένη από καιρό φυτεία). To ακροατήριο, αποτελούμενο κυρίως από συγχωριανούς του, αγανάκτησε. Το δικαστήριο διέταξε να συλληφθεί ένας από τους "ταραξίες", αλλά ο Bogle και κάποιοι δικοί του μπήκαν στη μέση και ο τύπος την έκανε. Κατ' άλλους το ακροατήριο, υποκινούμενο από τον Bogle, τα έκανε όλα πουτάνα και γλίτωσε και ο κατηγορούμενος. Σε κάθε περίπτωση, οι μπάτσοι τα πήραν με το Bogle, ο οποίος διέφυγε επίσης στο Stony Gut.

Οι απόπειρες σύλληψής του στην έδρα του απέτυχαν ελεεινά: οι χωρικοί δεν άφηναν την αστυνομία να πάρει τον Bogle. Τέσσερις μέρες αργότερα, ο Bogle μαζί με μία μικρή ομάδα χωρικών επέστρεψαν στο Morant Bay, για να βρουν το δίκιο τους. Το Δικαστήριο φρουρούνταν από μικρές σχετικά δυνάμεις (κυρίως αστυνομικούς και εθελοντές πολιτοφύλακες), οι οποίες άνοιξαν πυρ (σκοτώνοντας 7-8 χωρικούς). Οι χωρικοί δεν πτοήθηκαν. Σύντομα απώθησαν τους φρουρούς μέσα στο Δικαστήριο, όπου στη συνέχεια έβαλαν φωτιά. Μόλις έβγαιναν οι μπάτσοι, τους σκότωναν.

Αυτό ήταν. Μέσα σε λίγα 24ωρα, περίπου 2000 χωρικοί μαίνονταν σε όλη τη Τζαμάικα, σκοτώνοντας δύο μεγαλογαιοκτήμονες και κλωτσοπετάγοντας κάμποσους ακόμα από τις βιλάρες τους. Ο κυβερνήτης της αποικίας Edward Eyre είδε πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και φρόντισε να φέρει 10.000 στρατιώτες για να επιβάλλουν την τάξη.

Έσφαξαν με την ψυχή τους, χωρίς να κάνουν διακρίσεις ηλικίας ή φύλου. Σκότωσαν 439 άτομα και έκαψαν χίλια σπίτια, με σκοπό βασικά να τιμωρήσουν τον πληθυσμό για την υποστήριξη στους στασιαστές. Ο ίδιος ο Bogle υποχώρησε στο Stony Gut με τους δικούς του, αλλά δεν τη γλίτωνε πια: σύντομα ο στρατός έφτασε κι εκεί. Το Stony Gut ισοπεδώθηκε τελείως. Ο Boggle συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Morant Bay, ώστε να απολογηθεί για το έσχατο έγκλημά του απέναντι στο Στέμμα. Συνολικά συνελήφθησαν 1000 περίπου άτομα και πάλι χωρίς διακρίσεις ηλικίας ή φύλου.

Και τώρα βρισκόμαστε στα μέσα Οκτωβρίου 1865, στην Ανατολική Τζαμάικα. Ο Bogle έχει μόλις καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία και βαδίζει προς την αγχόνη. Τριγύρω ο κοσμάκης παρακολουθεί με τρόμο το φρικτό θέαμα των δημίων επί τω έργω: δεν είναι μόνο ο Bogle. Άλλοι 434 θα εκτελεστούν συνολικά και άλλοι 600 θα λάβουν από 100 χτυπήματα με το μαστίγιο για τους εμπεδωθεί η θέση τους. Παντού ουρλιαχτά, παρακάλια, κλάματα. Και έχει λιακάδα και ζέστη. Έχει 96 βαθμούς Farenheit, ή αν προτιμάτε 36 βαθμούς Κελσίου...

... "Blue sky over east Jamaica, hot sun blazed in the open and people sweated in the shade.
Sweated for someone who had represented their point of view, truth, rights and justice." (Third World)

Όταν ο Eyre επέστρεψε στην Αγγλία το 1866, τον υποδέχθηκε ένα πλήθος από θαυμαστές. Όμως την ίδια μέρα άνθρωποι κυρίως της εργατικής τάξης έκαναν ένα συμβούλιο, το οποίο τον καταδίκασε ως προδότη. Σύντομα ο κυβερνήτης είχε να αντιμετωπίσει μία τεράστια κατακραυγή. Άλλωστε ήταν πάρα πολλοί οι Βρετανοί που ένιωσαν ντροπή για τα γεγονότα του Morant Bay). Η Βρετανική κοινωνία διχάστηκε. Επιφανείς προοδευτικοί Βρετανοί -μεταξύ αυτών και ο Κάρολος Δαρβίνος- συνέστησαν μία επιτροπή διερεύνησης των εγκλημάτων του Eyre. Η επιτροπή ζήτησε ο Eyre να δικαστεί για φόνο, ή ακόμα και για εσχάτη προδοσία (αφού έκανε κατάχρηση του νόμου για να σφαγιάσει Βρετανούς). Αντίστοιχα επιφανείς συντηρητικοί συνέστησαν μία "αντιεπιτροπή" με σκοπό την υπεράσπισή του. Τελικά ο Eyre κατηγορήθηκε δύο φορές για φόνο, αλλά ποτέ δεν προχώρησε η διαδικασία.

Η εξέγερση του 1865 δεν έγινε για το τίποτα. Η κυβέρνηση βελτίωσε σημαντικά τη μεταχείριση του λαού της Τζαμάικα. Ήταν το πρώτο από μία σειρά βημάτων προς την πλήρη χειραφέτηση. Ο Bogle είναι σήμερα εθνικός ήρωας της Τζαμάικα.

Για το Bogle και την εξέγερση του Morant Bay, όπως έγινε γνωστή, οι Thirld World έγραψαν το 1977 ένα από τα πιο συγκινητικά και πιο γνωστά τραγούδια της Roots Reggae. Το "1865", που είναι περισσότερο γνωστό με το δευτερεύοντα τίτλο του[*]: "96 Degrees in the Shade" (ίδιος με τον τίτλο του άλμπουμ)

96 degrees in the shade...
Real hot in the shade...

Said it was 96 degrees in the shade
Ten thousand soldiers on parade
taking i and i to meet a big fat boy
sent from overseas the Queen employ

Excellency before you i come
with my representation
you know where i'm coming from

You caught me on the loose
fighting to be free
Now you show me a noose
on the cotton tree
Entertainment for you
martyrdom for me

96 degrees in the shade...
Real hot in the shade...

Some may suffer and some may burn
but i know that one day my people will learn
As sure as the sun shines, way up in the sky
Today i stand here a victim the truth is I'll never die

96 degrees in the shade...
Real hot in the shade...

Δεν ξέρω γιατί με αγγίζουν τόσο βαθιά αυτοί οι στίχοι, ούτε γιατί με αγγίζει ο τρόπος που έζησε και πέθανε ένας μαύρος παπάς στη Τζαμάικα του 19ου αιώνα. Στο βαθμό που μπορώ να εκλογικεύσω τη μαγεία τους, νομίζω πως εκφράζουν κάτι πραγματικά πανανθρώπινο. Η εξέγερση στο Morant Bay είναι σύμβολο για τους Τζαμαϊκανούς. Δεν ξεκίνησε όμως, ούτε έγινε για κάποιο σύμβολο. Ξεκίνησε γιατί ένας άνθρωπος καταπιέστηκε. Ξεκίνησε και γιατί ένας άλλος άνθρωπος νοιάστηκε, παρόλο που δεν καταπιεζόταν ο ίδιος. Και κατέληξε να γενικευτεί επειδή τελικά ακόμα και οι πιο εξαθλιωμένοι έχουν αξιοπρέπεια. Μπορεί να είναι μαλακία, αλλά εγώ αυτά νιώθω.

[*] Επίσης είναι τρομερά δημοφιλές, οπότε στο amazon δεν προσφέρεται preview. Λογικά βέβαια αυτό σημαίνει ότι δε θα έχετε και πρόβλημα να το βρείτε, οι λίγοι (εξαιρετικά άτυχοι) από εσάς που δεν το έχουν ήδη ακούσει δηλαδή.

ΥΓ: Οι λίγες πηγές που κοίταξα έχουν μία σειρά από μικροαντιφάσεις μεταξύ τους (κυρίως ως προς τον αριθμό των εμπλεκομένων σε κάθε σημείο της ιστορίας). Απ' ό,τι καταλαβαίνω, η βιβλιογραφία είναι μικρή αλλά και το θέμα παραμένει φορτισμένο ως μέρος του εθνικού μύθου δύο κρατών. Θέλω να ελπίζω πως μετέφερα σωστά την ουσία του ζητήματος.

bottom line

Είχα να το ακούσω 8 χρόνια. Το ξανάκουσα χθες. Έχω πάθει την πλάκα μου, ειδικά με όλα αυτά που συμβαίνουνε με τους γουαχαμπίμπηδες και τους σούπερκοπς:

I am the one, Orgasmatron, the outstretched grasping hand
My image is of agony, my servants rape the land
Obsequious and arrogant, clandestine and vain
Two thousand years of misery, of torture in my name
Hypocrisy made paramount, paranoia the law
My name is called religion, sadistic, sacred whore.

I twist the truth, I rule the world, my crown is called deceit
I am the emperor of lies, you grovel at my feet
I rob you and I slaughter you, your downfall is my gain
And still you play the sycophant and revel in you pain
And all my promises are lies, all my love is hate
I am the politician, and I decide your fate.

I march before a martyred world, an army for the fight
I speak of great heroic days, of victory and might
I hold a banner drenched in blood, I urge you to be brave
I lead you to your destiny, I lead you to your grave
Your bones will build my palaces, your eyes will stud my crown
For I am Mars, the god of war, and I will cut you down.

[Orgasmatron (Motorhead - Orgasmatron, αλλά προτείνω κατηγορηματικά και τη version των Sepultura)]

Δεν είναι εκπληκτικό πόσα νοήματα χώρεσαν σε τρεις στροφές; 10 νομπελίστες ποιητές δε θα μπορούσαν να τα πούνε καλύτερα, εκτός ίσως αν τους έχωνες κάτι πάρα πολύ ζεματιστό στον κώλο.

Ιδού τι έχει να πει ο στιχουργός (Lemmy) για το συγκεκριμένο κομμάτι:

Here's one I wrote in my sleep. Got up in a hotel room at about 4 in the morning, wrote it down and got back into bed! Didn't even remember doing it. Probably my best set of lyrics, too - which might say a lot!

Έτσι είναι. Τα κορυφαία νοήματα του Orgasmatron είναι δεμένα με το lifestyle του ρεμαλοστιχουργού του. Τα υψηλά και τα ωραία, τα θεϊκά αν θέλετε, είναι δεμένα με τα σκουληκιάρικα και τα άσχημα. Τα ανθρώπινα. Δεν είναι á la carte η ζωή.

[και βέβαια είναι λίγο δύσκολο να σκεφτείς καλό τίτλο στις 4 το πρωί]

That said, χαίρομαι που ως πιτσιρίκι άκουγα αυτά και όχι ξερωγωτιποταΜαριάντεςΠιερίδη.

Μικρή εισαγωγή στη μη γραμμικότητα

Ως είθισται, οι οικονομολόγοι έφτασαν στο θεώρημα αυτό από την αντίστροφη κατεύθυνση: "Έστω ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε την οικονομία με μία πλήρως απελευθερωμένη αγορά. Έστω ότι μπορούμε να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους με αυτόνομους agents που δρουν ορθολογικά σε αυτήν την αγορά ώστε έτσι κι έτσι. Έστω ότι η ευημερία είναι μετρήσιμη σε χρήμα. Έστω, έστω, έστω... Τότε, ισχύει αυτό κι αυτό". Η δικιά μου, bottom up προσέγγιση απογυμνώνει το θεώρημα από παραπλανητικές μεταφορές, επιτρέποντάς μας να δούμε κατά πόσο είναι ισόμορφο προς την πραγματικότητα.

Βασικά, δεν είναι:

1. Η ευημερία δεν είναι αύξουσα συνάρτηση του χρηματικού πλούτου.
2. Κανείς δεν ενεργεί πάντα με αποκλειστικό γνώμονα τη μεγιστοποίηση του οικονομικού του οφέλους, ούτε βέβαια όταν το κάνει το κάνει αναγκαστικά σωστά. Οι άνθρωποι δεν είναι αυτόνομοι.
3. Ακόμα και το να παίξεις το πουλί σου συνεπάγεται εξωτερικότητες.
4. Δεν υπάρχουν (και δε γίνεται ποτέ να υπάρξουν) πλήρως ελεύθερες αγορές για όλα τα δυνατά προϊόντα. Δηλαδή αγορές στις οποίες έχουν άμεση και ίση πρόσβαση όλοι οι καταναλωτές και όλοι οι παραγωγοί.
5. Δεν υπάρχει συναλλαγή χωρίς κόστος.
6. Ακόμα και η έννοια του Pareto-καλύτερου/βέλτιστου δεν απεικονίζεται καλά στον πραγματικό κόσμο: Αν από όλες τις συναλλαγές που κάνω μένω στα λεφτά μου και όλοι οι άλλοι κερδίζουν, κατά Pareto είμαι σε καλύτερη θέση, αλλά στην πραγματικότητα είμαι στα ίδια σκατά και αυτό γενικά δεν είναι καλύτερο, πόσω μάλλον βέλτιστο. Αν δυο λιοντάρια ανακαλύψουν ταυτόχρονα ένα μεγάλο κομμάτι κρέας και γρυλίσουν το ένα στο άλλο χωρίς να παλέψουν, το πιο φοβιτσιάρικο (που υποχώρησε) θα μείνει χωρίς φαΐ και το πιο τρομακτικό θα πάρει όλο το φαΐ. Κατά Paretto, το σύστημα "δύο λιοντάρια" έχει βελτιωθεί. Κατά την (πολύ πιο ριζωμένη στην πραγματικότητα) Βιολογία, το φοβιτσιάρικο λιοντάρι θα πεθάνει μακροπρόθεσμα από την πείνα (άσε που ξόδεψε ενέργεια για τον καβγά) και το σύστημα "δύο λιοντάρια" παύει να υφίσταται.

Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αυτές οι αποκλίσεις είναι δευτερεύουσας σημασίας και η ιδεατή formal οικονομία του θεωρήματος συμπεριφέρεται περίπου όπως η πραγματική. Αν υπάρχουν αποκλίσεις, αυτές μπορούν να απαλοιφθούν, ίσως με την προσθήκη κάποιων "διορθωτικών" όρων σε κάθε εξίσωση.

Κατά τη γνώμη μου όμως, αυτές οι φαινομενικά "αθώες" προσεγγίσεις όχι μόνο οδηγούν σε μεγάλη απόκλιση από την πραγματικότητα, αλλά είναι και πολύ χειρότερες από την προσέγγιση των βουνών σαν ισόπλευρα τρίγωνα στο προηγούμενο post. Κι αυτό γιατί το βουνό, όπως και το τρίγωνο είναι στατικά αντικείμενα. Προσεγγίζοντας το ένα με το άλλο, έχεις μία στάνταρ, στατική απώλεια ακριβείας: π.χ. 1 χιλιόμετρο παραπάνω από τη μία πλαγιά και 2 χιλιόμετρα παρακάτω από την άλλη πλαγιά. Αντίθετα, η Οικονομία (όπως και το σύστημα S) είναι πολύπλοκο σύστημα. Οποιαδήποτε απλουστευτική παραδοχή ως προς τη μορφή της και κυρίως ως προς τη συμπεριφορά της, οδηγεί σε προβλέψεις ριζικά διαφορετικές από την πραγματικότητα.

Δεν είναι τόσο λογικό να προσεγγίζεις την πραγματική αγορά με μία ιδεατή πλήρως ελεύθερη αγορά. Είναι περίπου σα να ορίζεις ότι ο αξιωματικός στο σκάκι θα κινείται μέχρι 2 τετράγωνα και να περιμένεις οι στρατηγικές που θα αναπτύσσονται να παραμείνουν οι ίδιες. Δεν υπάρχει γραμμικότητα της συμπεριφοράς στα πολύπλοκα συστήματα

Παλιότερα είχα παρατηρήσει ότι ο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός στηρίζεται σε ένα θεμελιώδες συστημικό λάθος: στην πεποίθηση ότι μια ιδιότητα του χαμηλού επιπέδου (μεγιστοποίηση του κέρδους και της ευημερίας κάθε ατόμου) μπορεί να απεικονισθεί ισόμορφα στο υψηλό επίπεδο (μεγιστοποίηση της ανάπτυξης και ευημερίας της κοινωνίας), πράγμα το οποίο δεν ισχύει σε όσα πολύπλοκα συστήματα έχω υπόψη μου: δε μπορείς να κάνεις έναν άνθρωπο αθάνατο κάνοντας τα κύτταρά του αθάνατα (για την ακρίβεια αθάνατα κύτταρα = καρκίνος). Δε μπορείς να βελτιστοποιήσεις το χρόνο εκτέλεσης 5 εργασιών από έναν υπολογιστή, κάνοντας κάθε εργασία να εκτελείται όσο το δυνατόν συντομότερα (εντελώς αντιδιαισθητικά, η πιο απαιτητική σε χρόνο διεργασία πρέπει να περιμένει τελευταία). Δε μπορείς να κάνεις κάποιον 50% πιο χαζό, κόβοντάς του το μισό εγκέφαλο. Και πάει λέγοντας.

Διαπιστώνω τώρα ότι οι Οικονομολόγοι και Μαθηματικοί της ευημερίας πήγαν και όρισαν ένα πολύπλοκο σύστημα (την ιδεατή "ελεύθερη αγορά") ακριβώς έτσι ώστε να έχει αυτό το χαρακτηριστικό: κέρδος στο ατομικό επίπεδο να μεταφράζεται αυτόματα σε συλλογικό κέρδος. O Nash δεν ανακάλυψε πώς συμβιβάζεται το όραμα του Άνταμ Σμιθ με το συλλογικό όφελος. Ανακάλυψε έναν μη εφικτό κόσμο όπου το όραμα του Άνταμ Σμιθ συμβιβάζεται με το συλλογικό όφελος. ΟΚ, ενδιαφέρουσα η θεωρητική ανακάλυψη ότι μπορεί να οριστεί πολύπλοκο σύστημα με ιδιότητες τόσο ξένες από οτιδήποτε συναντάμε σε αυτό το Σύμπαν. Αλλά η πεποίθηση ότι αυτό το σύστημα είναι ισόμορφο προς την πραγματική Οικονομία, είναι ψευδοεπιστήμη, αδιάφορο αν την ασπάζεται ο Φρήντμαν ή ο σκύλος μου. [ομολογουμένως το έχω τραβήξει λίγο αλλά τα έχω πάρει στο κρανίο]

Η πραγματική οικονομία όχι μόνο δεν μπορεί να γίνει ισόμορφη προς την ιδεατή της οικονομικής ορθοδοξίας, αλλά επιπλέον το υβρίδιο προς το οποίο σπρώχνουν την κατάσταση οι αντίστοιχες πολιτικές έχει το μειονέκτημα ότι συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από το ιδεατό. Συγκεκριμένα αφήνει ανεξέλεγκτες εξελικτικές δυνάμεις (κοινωνικός δαρβινισμός) οι οποίες δε συμβιβάζονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ουσιαστικά η οικονομική ορθοδοξία προσφέρει θεωρητική τεκμηρίωση στο "οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι". Και επαγγελματικού επιπέδου παρερμηνεία και επιλεκτική ανάγνωση στοιχείων ώστε να φαίνεται ότι όλα βαίνουν καλώς. Και ανάθεμα και αν το καταλαβαίνει κιόλας. Α να χαθείτε παλιόπαιδα.

Ουφ. Τα 'πα κι ησύχασα.

Την έπεσα ήδη.

Είμαι σίγουρος ότι είχατε και καλύτερα πράγματα να κάνετε.

Κι εγώ.

Θερμοδυναμική της ευημερίας

Και τώρα θα αναπτύξουμε ένα άλλο θεώρημα. Θα γίνω πολύ technical, αλλά όπως θα δείτε αυτό ενισχύει το point μου.

Έστω Πολύπλοκο Τυπικό Σύστημα (Complex Formal System, ίσως λίγο αδόκιμη η μετάφραση) S, το οποίο αποτελείται από:
Α.α) Ν αυτόνομα υποσυστήματα Si, καθένα από τα οποία έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

• Φέρει ανά πάσα στιγμή ένα ενεργειακό περιεχόμενο Ei.
• Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκτελέσει ένα θερμοδυναμικό κύκλο, με τελικό αποτέλεσμα την αύξηση του ενεργειακού του περιεχομένου, ή την παραμονή του στο ίδιο επίπεδο.
• Δέχεται (σε τυχαίες στιγμές) εισροές μικρής ποσότητας ενέργειας από μία απεριόριστη πηγή εκτός συστήματος. Η κατανομή των έξτρα "ενέσεων" ενέργειας στα υποσυστήματα είναι αύξουσα συνάρτηση των θερμοδυναμικών κύκλων που εκτελούν και αποδίδεται άμεσα.
• Όταν δύο υποσυστήματα ανταλάσσουν ενέργεια, στα υπόλοιπα δεν υπάρχει καμία απολύτως επίπτωση.

Α.β) Ένα απόλυτα συνεχές, πλήρως διάφανο (χωρίς ενεργειακές απώλειες) μέσο μετάδοσης ενέργειας, μέσω του οποίου μπορεί να πραγματοποιηθεί ανταλλαγή απεριόριστα μικρής ή μεγάλης ποσότητας ενέργειας μεταξύ οποιωνδήποτε δύο ή περισσότερων υποσυστημάτων.
Με λίγα λόγια, αν είμαι το υποσύστημα S1 και θέλω να στείλω (ή να πάρω) ενέργεια από οποιοδήποτε άλλο υποσύστημα S2, μπορώ να το κάνω χωρίς απώλειες και χωρίς να έχει σημασία αν βρίσκεται δίπλα μου ή στην άλλη άκρη του συστήματος, αρκεί να θέλει και το S2.

Προσθέτουμε σε αυτόν το μικρόκοσμο τρεις ορισμούς:

Ο.1) Κατάσταση του S σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή Τ είναι το διάνυσμα E(Τ)=(E1,E2,E3,...,En) που σχηματίζεται από τα ενεργειακά περιεχόμενα των υποσυστημάτων S1,S2,...,Sn κατά τη χρονική στιγμή Τ.
Ο.2) Ε(T1) > E(T2) αν και μόνο αν Ei(T1) >= Ei(T2) για κάθε i. Δηλαδή η κατάσταση σε μια δεδομένη χρονική στιγμή είναι μεγαλύτερη από την κατάσταση σε μια άλλη χρονική στιγμή, αν και μόνο αν το ενεργειακό περιεχόμενο κάθε υποσυστήματος έχει αυξηθεί ή μείνει το ίδιο.
Ο.3) Δοθέντων δύο καταστάσεων Ε1 και Ε2, η Ε2 είναι μέγιστη ως προς την Τ1 αν στο χώρο φάσεων του συστήματος οι Ε1 και Ε2 αποτελούν το υπερτμήμα μεγίστου μήκους που μπορεί να κατασκευαστεί με αρχή την Ε1 και κάθε διαδοχικό σημείο του να είναι μεγαλύτερο από το προηγούμενο.
Ο.4) Θεωρούμε ότι ο χρόνος είναι διακριτός: έχει περάσει μία χρονική στιγμή όταν ένα τουλάχιστον υποσύστημα έχει εκτελέσει ένα θερμοδυναμικό κύκλο.

ΘΕΩΡΗΜΑ:

Δοθείσης μιας αρχικής κατάστασης Εο του S, κάθε κατάσταση ισορροπίας Eb που θα προκύψει οδηγεί στο πλησιέστερο μέγιστο ως προς την Eo.

Απόδειξη:

Οποιαδήποτε κατάσταση Ei έπεται της Eo, είναι εξ ορισμού μεγαλύτερή της[1], αφού επιτρέπεται μόνο η εκτέλεση θερμοδυναμικών κύκλων που αυξάνουν ή αφήνουν ανέπαφο (="μεγαλύτερο ή ίσο") το ενεργειακό περιεχόμενο κάθε υποσυστήματος.

Έστω ότι το Eb δεν είναι μέγιστο. Τότε εξ ορισμού, υπάρχουν τουλάχιστον δύο υποσυστήματα των οποίων το ενεργειακό περιεχόμενο μπορεί να αυξηθεί με την πραγματοποίηση των αντίστοιχων θερμοδυναμικών κύκλων. Άρα η Εb δεν είναι κατάσταση ισορροπίας. Άτοπο. [2]

[1],[2] συνεπάγεται ότι κάθε κατάσταση ισορροπίας του συστήματος είναι μέγιστη ως προς την αρχική. QED.

Τώρα, μπορεί όλα αυτά να φαίνονται (και να είναι) λίγο πιο ψαρωτικά από τα τριγωνάκια και τις πλευρές, αλλά παραμένουν Μαθηματικά: Καλά ορισμένες πράξεις με σύμβολα. Το θεώρημά μας δεν υστερεί σε τίποτα π.χ. από το Πυθαγόρειο Θεώρημα, ούτε εκφράζει κάτι πιο "βαθύ" ποιοτικά.

Ομολογουμένως είναι λίγο δύσκολο να αντιστοιχίσουμε αυτό το πράγμα σε παραστάσεις του πραγματικού κόσμου. Ακόμα και αυτή η "αυστηρά μαθηματική" διατύπωση, είναι φορτισμένη με συμβολισμούς που παραπέμπουν σε πιο "πραγματικά" context, όπως "θερμοδυναμικός κύκλος", "ενέργεια", "θέλω", "μέγιστο" κλπ. Τούτο δε σημαίνει ότι το θεώρημα μας λέει κάτι για τη νευτώνεια μηχανική, ή για τη θερμοδυναμική, ή για τις ιδιότητες των μέσων μετάδοσης.

Πρόκειται απλά για συμβολισμούς που επέλεξα για να περιγράψω ελαφρώς (ντάξει, όχι και πάρα πολύ) πιο κατανοητά το Formal System στο οποίο ισχύει το θεώρημα. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει έναν καθαρά αφηρημένο τρόπο: να είχα ορίσει τα πάντα σαν πράξεις με συμβολοσειρές, ή ακόμα καλύτερα σαν αριθμητικά θεωρήματα. Αλλά ήταν πιο βολικό από όλες τις απόψεις να χρησιμοποιήσω μερικές μεταφορές.

Δεν ισχυρίζομαι ότι η επιλογή των μεταφορών μου ήταν η πιο ενδιαφέρουσα, γιατί υπάρχει μία πολύ πιο ενδιαφέρουσα επιλογή μεταφορών για να εκφραστεί το ίδιο θεώρημα:

Δοθείσης μίας Οικονομίας και μίας αρχικής κατανομής πλούτου/πόρων κλπ Ao, δοθέντος ότι κάθε δυνατή συναλλαγή που αφορά κάθε δυνατό προϊόν μπορεί να πραγματοποιηθεί (και μόνο) σε πλήρως ελεύθερη αγορά, δοθέντος μηδενικού κόστους συναλλαγών, δοθέντος ότι το προσωπικό όφελος αποτιμάται μόνο σε χρήμα, δοθέντος ότι δεν υπάρχουν εξωτερικότητες (οι ενέργειες ενός ανθρώπου έχουν επιπτώσεις μόνο στο άτομό του) και τέλος δοθέντος ότι όλοι οι άνθρωποι λειτουργούν αυτόνομα και με αποκλειστικό σκοπό τη μεγιστοποίηση του προσωπικού τους οφέλους, κάθε κατάσταση ισορροπίας Ab που προκύπτει με ελεύθερο ανταγωνισμό είναι Pareto-βέλτιστη ως προς την Αo.

Αυτή η επιλογή μεταφορών είναι γνωστή σαν 1ο Θεώρημα των Οικονομικών Ευημερίας. Η θρησκευτική πεποίθηση ότι οι formal όροι "αγορά", "ευημερία" κλπ είναι ισόμορφες προσεγγίσεις της πραγματικής αγοράς, της πραγματικής ευημερίας κλπ ψευδεπίγραφα παρουσιάζεται (μαζί με άλλες πεποιθήσεις) ως επιστημονική αιτιολόγηση μεγάλου μέρους της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που υφίσταται η πολιτική και οικονομική σκέψη τα τελευταία 40-50 χρόνια. Ειδικότερα, θα συναντήσετε πλέον το 1ο Θεώρημα να αναφέρεται όλο και συχνότερα στη βιβλιογραφία σαν "Νόμος", πράγμα που χωρίς πειραματική επαλήθευση είναι θρασυτάτη ψευδοεπιστήμη.

(συνεχίζεται)

Ορειβατικά της ευημερίας

Γεια σας παιδιά! Ανακάλυψα ένα καταπληκτικό θεώρημα:

Θεώρημα: Έστω ισοσκελές τρίγωνο ΑΒΓ (ΑΒ=ΑΓ). Τότε ΑΒ=ΑΓ.

Απόδειξη: Το συμπέρασμα προκύπτει εξ ορισμού.

Άρα συμπεραίνουμε πως ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των ισοσκελών τριγώνων είναι ότι οι ίσες πλευρές τους δε διαφέρουν απολύτως σε τίποτα. Κατά συνέπεια, αν θέλετε να πάτε στην κορυφή Α, δεν έχει σημασία αν θα ξεκινήσετε από το Β ή από το Γ.

Σωστό δεν είναι;

Ακούστε τώρα μία εναλλακτική (απολύτως ισοδύναμη) διατύπωση:

Ορισμός: "Όρος" είναι κάθε τρίγωνο με την ιδιότητα να έχει τουλάχιστον 2 πλευρές ίσες. "Πλαγιές" είναι οι ίσες πλευρές ενός όρους. "Ανεβαίνω" σημαίνει "μετρώ το μήκος" μιας πλαγιάς.

Θεώρημα: Αν το ΑΒΓ είναι όρος με ΑΒ, ΑΓ πλαγιές, το να ανέβεις την ΑΒ είναι ακριβώς το ίδιο με το να ανέβεις την ΑΓ.

Απόδειξη: Παρόμοια με την παραπάνω.

Μέχρι εδώ είμαι σωστός και εκφράζω κάτι απολύτως τετριμμένο: ότι οι πλευρές ενός ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες.

Είμαι όμως και άνθρωπος. Χωρίς πολύ καλή φιλοσοφική παιδεία και μεταξύ μας χωρίς ιδιαίτερη κατανόηση της φύσεως της επιστήμης και των μαθηματικών. Και βλέπω ότι η λέξη "όρος" μου θυμίζει κάτι, όπως και η λέξη "πλαγιές". Δε θέλω και πολύ να μου μπούνε περίεργες ιδέες. Λες αυτό το θεώρημα να μου λέει κάτι για τα πραγματικά βουνά; Στο κάτω-κάτω, από μακριά η Πεντέλη όντως μοιάζει με ισοσκελές τρίγωνο. Άρα λογικά θα υπακούει σε μεγάλο βαθμό στο θεώρημά μου.

Έτσι, προκύπτει ο

1ος Νόμος των Ορειβατικών της Ευημερίας:
"Αν θες να ανέβεις στην κορυφή ενός βουνού, δεν έχει σημασία από ποια πλαγιά θα ξεκινήσεις".

Τώρα, υπάρχουν δύο τρόποι να βγάλω κάτι καλό από το νόμο μου.

Ο ένας είναι να στείλω δυο μαλάκες σε ένα βουνό, να βάλω τον έναν να ανέβει από τη μία πλαγιά, τον άλλον από την άλλη και να μετρήσω το χρόνο που έκαναν. Να διαπιστώσω ότι ο ένας χρόνος μπορεί να είναι π.χ. 2 ώρες και ο άλλος άπειρες ώρες. Να εξετάσω γιατί συμβαίνει αυτό και να ανακαλύψω ότι τα κανονικά βουνά δεν είναι ισοσκελή τρίγωνα, π.χ. το συγκεκριμένο έχει από τη μία μεριά ομαλή κλίση 5 μοιρών και από την άλλη μία χαράδρα 97 μοιρών. Να παραδεχθώ ότι το θεώρημά μου είναι και νόμος μόνο για έναν εξιδανικευμένο κόσμο όπου τα βουνά είναι ισοσκελή τρίγωνα και να αναζητήσω καλύτερο θεώρημα και καλύτερο νόμο για τα βουνά του πραγματικού κόσμου.

Ο άλλος είναι να βγω και να ανακοινώσω το "1ο Νόμο των Ορειβατικών της Ευημερίας". Να επισημάνω ότι από μακρυά έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα βουνά μοιάζουν με ισοσκελή τρίγωνα, οπότε έχω μία καλή προσέγγιση η οποία είναι επιπλέον πολύ κομψή και οικονομική σε πράξεις. Να κατηγορήσω σαν ιδεοληπτικούς, συναισθηματικά σκεπτόμενους και αντιεπιστημονικούς τους χιλιάδες ορειβάτες που θα ισχυριστούν ότι ο νόμος μου δεν ισχύει ούτε καν κατά προσέγγιση. Να απαιτήσω από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου να στείλουν μπουλντόζες που θα μετατρέψουν όλα τα βουνά σε ισοσκελή τρίγωνα.

Παρατηρήστε τώρα κάτι, γιατί παίζουν πολύ λεπτές διαφορές:

Το θεώρημα "οι πλευρές ενός ισοσκελούς τριγώνου είναι ίσες", ισχύει.
Το θεώρημα "οι πλαγιές ενός όρους είναι ίσες", επίσης ισχύει, υπό την προϋπόθεση ότι "όρος" και "πλαγιά" σημαίνουν "ισοσκελές τρίγωνο" και "ίση πλευρά".
Το θεώρημα "οι πλαγιές ενός όρους είναι ίσες" θα ήταν νόμος ενός κόσμου όπου τα βουνά είναι ισοσκελή τρίγωνα. Είναι επιστημονική η εξαγωγή του θεωρήματος. Είναι επιστημονική η υπόθεση ύπαρξης ενός κόσμου όπου το θεώρημα είναι νόμος και η μελέτη αυτού του υποθετικού κόσμου.
------λεπτή γραμμή--------
Το να χαρακτηρίζεται όμως "νόμος" (είτε ρητά, είτε υπονοούμενα) στον δικό μας κόσμο, είναι ψευδοεπιστήμη. The very definition. Και στην περίπτωση που υπαγορεύει ενέργειες του τύπου "κάντε όλα τα βουνά ισοσκελή" (υπονοούμενη αναγόρευση σε νόμο), είναι καταστροφική ψευδοεπιστήμη.

(συνεχίζεται)

We are all Lond...Egypti...

We are all in extremely deep shit. End of story.

Δεν είναι νίκη των τρομοκρατών

Είναι απλά ήττα.

Πολιτισμός (18+ only)

(προειδοποίηση: πρόκειται για βαρετό και τεράστιο post. Πρέπει να τα συντομέψω, έχω αρχίσει να μου τη σπάω. Επίσης μην το διαβάσετε αν για κάποιο λόγο συμπαθείτε τις κατσαρίδες. btw αν συμπαθείτε τις κατσαρίδες δε σας θέλω στο μπλογκ μου)

Προχθές σκότωσα μια κατσαρίδα.

Περίπου δηλαδή.

Θα περίμενε κανείς μετά από 3 χτυπήματα με το παπούτσι και να είχε επιτέλους ψοφήσει. Αντί γι' αυτό, συνέχιζε να σέρνεται και να κουνιέται. Την ξαναχτύπησα. Ακινητοποιήθηκε.

Ουφ, καιρός ήταν!

Πήγα να πάρω τη μπύρα από το ψυγείο (που ήταν κατά το ήμισυ ο αρχικός σκοπός του νυχτερινού μου ταξιδιού στα εξώτερα του σπιτιού, μέχρι την αμοιβαία ατυχή συνάντηση με την κατσαρίδα). Όταν ξαναπέρασα από το πεδίο της μάχης, η κατσαρίδα είχε μετακινηθεί γύρω στο μισό μέτρο. Μερικά πλάσματα είναι πραγματικά πεισματάρικα. Την ξαναχτύπησα.

Το βούλωσε.

Πήγα να πάρω ποτήρια (το άλλο ήμισυ του αρχικού σκοπού μου) και στο τραπέζι της κουζίνας ήταν αφημένο το On-Off, το τηλεπεριοδικάκι της Ελευθεροτυπίας. "Οι Έλληνες είναι κανίβαλοι" έλεγε ο Πασχάλης Τσαρούχας στο εξώφυλλο. Ε, το άνοιξα κι εγώ να δω γιατί είναι κανίβαλοι: απ' ό,τι φαίνεται είναι κανίβαλοι επειδή αποκαθήλωσαν την Κατερίνα Θάνου μόλις επισημοποιήθηκε ότι μάλλον δεν ήταν "καθαρή", ενώ το σωστό ήταν να γουστάρουν από την αρχή για το γεγονός και μαγκιά της της κοπέλας που μας έκανε περήφανους. ΟΚ. Είναι κι αυτό μια άποψη. Έκλεισα το On-Off και κατευθύνθηκα, με μπύρα και ποτήρια προς το χώρο ξυδοκατανάλωσης, όπου και οι sisters. Φυσικά πέρασα για τρίτη φορά από το πεδίο της μάχης.

Κουνιόταν ΑΚΟΜΑ. Είχε μόλις φάει 5 χτυπήματα με το παπούτσι. Της έλειπαν δύο πόδια από αριστερά και ένα από δεξιά, η κοιλιά της είχε πολτοποιηθεί, η μία κεραία ήταν σπασμένη. Κι όμως σερνόταν αργά-αργά προς την κουζίνα. Αυτό θα πει θράσος. Αν της είχε μείνει κώλος, είμαι σίγουρος ότι θα τον επεδείκνυε περιπαικτικά στους Νόμους της Φύσης. Για μια στιγμή αισθάνθηκα δέος: αυτά τα πλάσματα είναι άτρωτα.

Ευτυχώς η Μαμά Φύση δεν είχε αφήσει αναπάντητη αυτήν την Ύβρη. Πιο προσεκτική επισκόπηση των πραγμάτων αποκάλυψε ότι κάτι μυρμήγκια είχαν ανακαλύψει τη νομικά νεκρή κατσαρίδα. Άνοιξα τη μπύρα και έκατσα να απολαύσω το show.

Μέσα σε λιγότερο από 2 λεπτά, τα μυρμήγκια είχαν γίνει εκατοντάδες και η κατσαρίδα ζωντάνεψε για τα καλά. Άρχισε να απομακρύνεται σχετικά γρήγορα. Αν εξαιρέσεις το look της που περιέγραψα πιο πάνω, ήταν σχεδόν σα να μην την είχα χτυπήσει ποτέ. Τα μυρμήγκια πάντως δεν την ακολούθησαν. Απλά συνέχισαν να συγκεντρώνονται κατά χιλιάδες στο σημείο που ήταν πριν, ασχολούμενα με τα κομμένα πόδια που είχαν ξεμείνει. Γιατί ρε γαμώτο; Τι αμαρτίες πλήρωνα άραγε εκείνο το προχθεσινό βράδυ; Δεν έχουμε καν κατσαρίδες στο σπίτι, ήταν μόλις η 10η ή 11η που έχω συναντήσει τα τελευταία 16 χρόνια. Και οι Νόμοι της Φύσης; Πού τους βάζετε αυτούς; Μπορεί να μην είναι γραμμένοι πουθενά, αν όμως ήταν, σίγουρα ένας από τους πιο σημαντικούς θα ήταν ο Νόμος "όταν σε πολτοποιούν τα τινάζεις". Όπως όλοι οι άνθρωποι, προτιμώ το Σύμπαν μου σχετικά τακτοποιημένο και αν μια κατσαρίδα έχει αντίθετη γνώμη, τόσο το χειρότερο γι' αυτήν.

Πήρα λοιπόν ένα χαρτί και την έσπρωξα πίσω στα μυρμήγκια. Αυτά την κάλυψαν και άρχισαν, περιχαρή, να την ξεσκίζουν. Η χαρά τους κράτησε μόνο 2 δευτερόλεπτα, γιατί μετά από αυτό το χρονικό διάστημα η κατσαρίδα την ξαναπούλεψε, με 5-6 μυρμήγκια γαντζωμένα πάνω της!

Ως εδώ. Της έχωσα άλλη μία με το παπούτσι. Δεν έτρεφα πλέον ψευδαισθήσεις ότι θα πέθαινε, αλλά τουλάχιστον ήλπιζα πως μετά από αυτό δε θα μπορούσε πια να ξεφύγει από τα μυρμήγκια.

Είχα δίκιο. Της άλλαξαν τα φώτα. Σχεδόν τη λυπήθηκα. Στο κάτω-κάτω αν ο Βουδισμός έχει δίκιο, αυτή η κατσαρίδα μπορεί στην προηγούμενη ζωή της να ήταν άνθρωπος ή κουταβάκι. Από την άλλη βέβαια, ό,τι και να ήταν, σίγουρα έκανε πολύ χοντρά καφριλίκια για να καταλήξει κατσαρίδα. Ίσως στην προηγούμενη ζωή της να ήταν ο Χίτλερ, ή κανένα τσιράκι του. Οπότε καλά της έκανα.

(είμαι πολύ καλός στις δικαιολογίες)

Όλα αυτά τα σκεφτόμουν καθώς πήγαινα προς το σκουπιδοτενεκέ, να πετάξω τη μπύρα και τη φονική χαρτοπετσέτα. Μπορώ να πω πως είχα φοβερά κέφια. Ειδικά η ελεεινά γλοιώδης δικαιολογία που σκέφτηκα για το απαίσιο έγκλημά μου, μου χάρισε ένα είδος εντελώς διεστραμμένης ικανοποίησης. Σχεδόν κρατήθηκα να μη γελάσω σατανικά. Τελικά είναι γαμάτα να είσαι κακός. Πέταξα τα σκουπίδια και πήρα το δρόμο της επιστροφής, περνώντας για 4η φορά από το τελευταίο τοπίο που κοίταξε η μακαρίτισσα. Θαύμασα το έργο μου: η κατσαρίδα είχε καλυφθεί σχεδόν ολοκληρωτικά από μυρμήγκια. Δεν είχε πια καθόλου κεραίες, δεν είχε καθόλου κοιλιά και της είχαν μείνει μόνο δύο πόδια.

Τα οποία την έσερναν αργά αλλά σταθερά μακριά από τα φονικά μυρμήγκια.

Αυτό ήταν. Παρ' όλο που γενικά συμπαθώ τα μυρμήγκια, με είχαν απογοητεύσει οικτρά. "Άντε γαμηθείτε κι εσείς!" σκεφτηκα. Πήγα λοιπόν στην κουζίνα, πήρα το κατσαριδιμυρμηγκοκτόνο και τα έκανα όλα λούτσα.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ ΤΑ ΤΙΝΑΞΕ! (το ίδιο και μερικές χιλιάδες μυρμήγκια)

Πολιτισμός-Φύση: 8-6 στην παράταση.

Κάτι μου λέει πως κέρδισα μόνο έναν αγώνα και όχι το πρωτάθλημα.

No problem

Για πολύ κόσμο, το να μπει ένα anti-link φαίνεται πως είναι υπερβολικά χρονοβόρα και άσκοπη διαδικασία. Όχι για μένα.

Πληκτρολογώ 120-150 λέξεις το λεπτό και ξέρω 20 γλώσσες προγραμματισμού (στις οποίες αρνούμαι να συμπεριλάβω την HTML διότι είναι απλή ζωγραφική). Οπότε σιγά τον τρομερό κόπο, ούτε 10 δευτερόλεπτα δε μου πήρε, πράγμα που δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι μπορώ να πω για τη δήθεν υπεράνω απάντηση.

Πάντως τα anti-links δεν εκφράζουν αντιπάθεια. Εξάλλου θα ήταν πολύ πιο οικονομικό να πω ποιους συμπαθώ (και το είπα πριν τις διακοπές). Τα anti-links έχουν διπλό σκοπό:
α) Περιγράφουν εμένα και τις απόψεις μου διά του αντιθέτου. Αν έχετε καταλάβει ότι οι απόψεις μου κινούνται προς τη γενική κατεύθυνση του "όλοι αυτοί που έχω στα αντι-λινκς λένε μαλακίες και το χειρότερο για αυτούς είναι ότι έχω δίκιο", τότε μπράβο σας: αυτό είναι more or less the whole point.
β) Είναι μία όαση γνησιότητας στην έρημο του "όλες οι απόψεις είναι ισοδύναμες", "μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε" και λοιπές πίπες, η οποία αρμόζει σε αποτυχημένους υποκριτές, αλλά δεν αρμόζει στο Don't Kiss the Frog: αν κάποιος κατά τη γνώμη μου γράφει χοντρές μαλακίες, τότε γράφει χοντρές μαλακίες και κανείς δε θα με εμποδίσει να το πω. Από εκεί και πέρα διόλου δεν αποκλείεται να πρόκειται για καλό παιδί, φιλόστοργη μητέρα, σέξι πιπίνι, πρωθυπουργό της Ελλάδας, έμπορο ναρκωτικών ή ακόμα και τον κολλητό μου στο απέναντι γραφείο.

Δε με απασχολεί: εξακολουθεί να γράφει μαλακίες. Και αν δε μπορώ να το διατρανώσω σε ένα μέσο με απόλυτη εκφραστική ελευθερία, απέναντι σε ένα ψευδώνυμο πλήρως μονωμένο (αντικειμενικά) από το άτομο που αντιπροσωπεύει, τότε χέστε με και πάμε όλοι να κάνουμε γιόγκα σε κανέναν απατεώνα με παντοφλάκια, πλήρεις θετικής ενέργειας και διανοητικού αυνανισμού.

Και στο κάτω-κάτω, η άποψη Χ θα έπρεπε να είχε τα ίδια δικαιώματα με την άποψη "η άποψη Χ είναι μαλακίες", ή μήπως η ελευθερία λόγου ισχύει μόνο για απόψεις που μας βολεύουν; ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ, αλλά δεν κάνω το λάθος να χαρακτηρίζω το "θέλω" μου πραγματικότητα.

Που μας φέρνει[*] στο κυρίως θέμα μας για σήμερα: Ελληνίδες χαζογκόμενες.

(ποιητική διάθεση on)
Οι Ελληνίδες χαζογκόμενες είναι θλιβερά βαρετά άτομα. Θλιβερά, γιατί o εαυτός τους είναι εγκλωβισμένος σε ένα μικρό-μικρό δωμάτιο με τρεις τοίχους.

Ο 1ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "παράδοση" (αν και δεν είναι απολύτως ακριβής), συνοψίζεται στη φράση "μη σε περάσουν για πουτάνα". Έχουν κατά καιρούς γίνει εντυπωσιακά χοντρές πουτανιές βάσει αυτής της αρχής. Μην αρχίσω τώρα. Εν πάσει περιπτώσει, ο 1ος τοίχος εγκλωβίζει τη χαζογκόμενα στο ιδανικό της Καλής Ελληνίδας Κόρης/Μάνας/Αδερφής/Συζύγου.

Ο 2ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "cosmopolitan", συνοψίζεται στα περιεχόμενα του Cosmopolitan. Συνοψίζεται στη συνταγή "βάλε στο στόμα σου παγάκια και κάνε του στοματικό έρωτα. Μετά βάλε στο στόμα σου καυτό τσάι και ξαναπάρε το πέος του στο στόμα σου. Η εναλλαγή θερμοκρασίας θα τον ξετρελλάνει!" (ειδικά, φαντάζομαι, αν του πιέσεις με δύναμη και το σημείο G[%]). Ο 2ος τοίχος εγκλωβίζει τη χαζογκόμενα στο ιδανικό της trendy, sexy, επιτυχημένης και προπαντώς three-hole-woman με 5000 ευρώ χρέος στην πιστωτική (και όλο σε τσαντάκια, παντοφλάκια, μποτάκια, φουστάκια, αρχιδάκια).

Ο 3ος τοίχος, που θα τον πούμε περιληπτικά "θρησκεία", έχει να κάνει με ένα σωρό πανηλίθιες στερεοτυπικές πεποιθήσεις, που ξεκινούν από το σταυρουδάκι (ή κινέζικο ιδεόγραμμα, ή παραβουδιστικό σύμβολο) στο λαιμό και φτάνουν μέχρι τη θηλυκότητα (στιν οποία αποδίδονται απολύτως μυθικές διαστάσεις), το "οι άντρες είναι άγαρμπα και απλά αγοράκια[1]", τα ζώδια, το κακό μάτι, την αύρα, το Κρεββάτι, το τι συνιστά Ρομαντική Στιγμή και άλλα τέτοια ευχάριστα.

Στην τέταρτη πλευρά αυτού του δωματίου δεν υπάρχει τοίχος. Είναι ορθάνοιχτη και βλέπει κατ' ευθείαν στον πραγματικό κόσμο, ένα γιγαντιαίο phase space της δυνατότητας να είσαι άνθρωπος που τα χαζογκομενάκια δεν πρόκειται να εξερευνήσουν ποτέ, διότι του έχουν γυρισμένη την πλάτη και αγνοούν πλήρως την ύπαρξή του. Παρατηρείστε ότι κατά κάποιον τρόπο ο ίδιος ο εαυτός τους είναι που κρατά τα χαζογκομενάκια φυλακισμένα στο δωμάτιο. Δεν είναι τυχαίο: όλα ανεξαιρέτως τα χαζογκομενάκια έχουν δουλέψει πολύ με το θέμα του εαυτού τους, τον οποίο θεωρούν εξόχως σημαντικό άτομο, μια και παίζει ολόκληρη Θηλυκότητα, Γυναικεία Διαίσθηση, Μητρότητα και άλλοι τέτοιοι παράγοντες εξύψωσής του.

Αυτό βέβαια δεν απαγορεύει σε πράγματα από τον έξω κόσμο (κυρίως γκόμενους και λογαριασμούς πιστωτικών καρτών) να μπουκάρουν κατά καιρούς στο δωμάτιο και να ρίχνουν πισώπλατες σφαλιάρες στα χαζογκομενάκια, αλλά δε φαίνεται να τις ανησυχεί το θέμα. Στο κάτω-κάτω, το Σύμπαν συνωμοτεί υπέρ τους και όσο ζουν αγαπούν και μαθαίνουν, για να εξαντλήσουμε και το σοβαρό κομμάτι της όποιας βιβλιοθήκης τους.

Τόσες ζωές αυτοεγκλωβισμένες σε μαλακισμένα στεγανά... Κρίμα.
(ποιητική διάθεση off)

Τώρα, αν σε όλα αυτά διακρίνετε κάτι το μισογυνικό, τι να σας πω, άλλη φορά θα τα γράφω με λουλουδάκια μπας και μπείτε στο νόημα. Το οποίο νόημα είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι οι χαζογκόμενες, οι οποίες είναι συνήθως συμπαθέστατες και ψυχούλες, το πρόβλημα είναι όλα ανεξαιρέτως τα άτομα, ανεξαρτήτως φύλου, που χρησιμοποιούν το "εμείς" για να αναφερθούν στο φύλο τους και το "εσείς" για να αναφερθούν σε άτομα του αντιθέτου φύλου. Παραδείγματα[#].

Όλοι αυτοί ομαδοποιούν (και ταυτίζονται με) ένα ασύλληπτα τεράστιο και ετερογενές πλήθος ανθρώπων με μοναδικό κριτήριο το αν έχουν περίοδο ή όχι και συνήθως εκφράζουν την αγανάκτησή τους όταν το τεράστιο και ετερογενές σύνολο παραμένει πεισματικά τεράστιο και κυρίως πεισματικά ετερογενές, αντί να υπακούει στα στερεότυπα που του υπαγορεύουν. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ να εκφράσω την αηδία μου για μία τόσο απροκάλυπτα ρατσιστική θεώρηση (η οποία δεν είναι τυχαίο ότι αφήνει απ' έξω τους gay: δεν υπακούν στο ασφυκτικά μανιχαϊστικό και ακραία στερεοτυπικό δίπολο Εμείς κι Εσείς. Εδώ που τα λέμε βέβαια μία πρόχειρη ματιά αποκαλύπτει ότι μόνο χαρακτήρες σε σαπουνόπερες, ιπποτικά μυθιστορήματα, ρομάντζα και αναμνήσεις γιαγιάδων με Αλτσχάιμερ υπακούν σε αυτό το τόσο ηλίθιο δίπολο, αλλά η πραγματικότητα δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν True Believer, στο βαθμό που μπορεί να κάνει ότι δεν τη βλέπει).

Επίλογος: κρα και πάλι κρα.


[*] σαν ένα εντυπωσιακότατο παράδειγμα συγχρονικότητας, πράγμα που δεν κάνει πολλά για τα νεύρα μου διότι η συγχρονικότητα είναι χαλαρά στις πρώτες 100 θέσεις του shit list μου.
[%] Cosmopolitάνικη λέξη που σημαίνει "προστάτης".
[1] μαλακίες. Αυτοί που όντως είναι άγαρμπα και απλοϊκά αγοράκια, είναι απλά το αρσενικό αντίστοιχο των χαζογκομενακίων.
[#] Τα παραδείγματα είναι 3-4 από τα σχόλια, τα υπόλοιπα είναι ΟΚ.

Πολύ καλό

Er hat gesungen.-

Southern sun

Piece by piece I release
once was mine now undone
Turned blue like New Orleans
and went down like a southern sun

I still feel you beneath my skin
I am tempted to throw my senses in

Cause it's easier to fly
than to face another night in Southern Sun
and your love is all around...

in the air to set me free

...set me free...

You last like a song
I'm deflated
I am pieces on the wind
unrelated

I still feel you beneath my skin
I am tempted to throw my senses in
Cause it's easier to fly
than to face another night in Southern Sun
And your love is all around
in the air to set me free

...set me free...
...cause it's easier to fly...
...set me free...

[Paul Oakenfold - Southern Sun (Bunkka)]

Interlude: Οι επιπτώσεις της Δημοκρατίας στην Επιστήμη

Είναι γενικευμένη η παρεξήγηση ότι ο καθένας μπορεί να έχει (εννοείται βάσιμη) γνώμη για γλωσσικά θέματα, από τη στιγμή που ο καθένας μιλάει μια γλώσσα.

Αυτή η συλλογιστική βέβαια καταρρίπτεται σε σχεδόν μηδενικό χρόνο:

Μήπως δηλαδή ρε παπάρα θεωρείς τον εαυτό σου ικανό να φέρει εις πέρας εγχειρίσεις μπαϊ πας επειδή έχεις βουλωμένες αρτηρίες;

Το αυτό για όλες σχεδόν τις επιστήμες. Και σε θεωρητικό επίπεδο, ισχύει για όλες: οι άσχετοι δεν τα καταφέρνουν καλά και πριν αναφέρετε το Βέντρις και το Σλήμαν, για μια ακόμα γαμημένη φορά επαναλαμβάνω ότι ο Βέντρις δεν ήταν ο Χ άσχετος (είχε απίστευτο γλωσσολογικό ταλέντο, τρομερή μεθοδικότητα και μια 10μελή ομάδα φιλολόγων/επιγραφολόγων/γλωσσολόγων σε ΗΒ και ΗΠΑ να τον βοηθάει) και ο Σλήμαν ήταν ένας γαμημένος κυνηγός θησαυρών, που έκανε ανυπολόγιστες καταστροφές όπου πάτησε το βρωμερό ποδάρι του διότι αν δεν είχε χρυσά κοσμήματα στα οποία να μπορούσε να δώσει ένα (παντελώς αυθαίρετο) μυθικό όνομα (π.χ. "Θησαυρός του Πριάμου"), στάχτη και μπούρμπερη να γίνει as far as he was concerned.

Υπάρχει ωστόσο μία επιστήμη που δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια της αυθεντίας: οι αγαπημένοι μου οικονομολόγοι. Και γενικά όλοι αυτοί που υπαγορεύουν οικονομική και κοινωνική πολιτική.

Θεωρητικά, μπορεί να έχεις βγάλει τα μάτια σου με διδακτορικά στο LSE και αυτό που λες να είναι το σωστό.

Πρακτικά, η άποψή σου έχει ακριβώς την ίδια αξία με αυτή της γριούλας απέναντι που δεν έχει τελειώσει ούτε το δημοτικό.

Για δύο λόγους:
α) Εμπλέκονται στην υπόθεση λεφτά από ή προς τη γριούλα και δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέτουμε ότι η γριούλα δεν είναι "a rational autonomous agent, seeking to maximize its long-term profit", αντιθέτως ένα σημαντικό ποσοστό της Οικονομικής Επιστήμης στηρίζεται σε αυτήν ακριβώς την υπόθεση.
β) Η γριούλα έχει την ίδια ακριβώς εξουσία με εσένα: μία ψήφο. Οπότε εμπιστευόμαστε (ως κοινωνία) τη γνώμη της ακριβώς το ίδιο. Οπότε η γνώμη της έχει την ίδια αντικειμενική εγκυρότητα. Δε μ' αρέσει ούτε εμένα (θεωρώ πως μόνο εγώ θα έπρεπε να είχα δικαίωμα ψήφου και όλοι οι άλλοι να ήσασταν δουλάρες), αλλά έτσι είναι. QED.

Διότι (θα έπρεπε να) έχουμε ένα πράγμα που λέγεται Δημοκρατία.

7. pop-reasoning (common sense)

Common sense:

Αφού οι λαοί της Ευρώπης είναι τυπικά υπεύθυνοι για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών τους, δε μπορούν να υπάρχουν πραγματικά αθώα θύματα μεταξύ τους. Μόνο τα παιδιά[+] και οι τρελοί[*] είναι αθώοι. Είμαστε όλοι συνένοχοι και "το ίδιο θα έλεγα αν ήμουν κι εγώ" στο τρένο που έσκασε η βόμβα.

Reason:
Κατ' αρχάς η λογική "αφού εγώ δίνω πρόθυμα τη ζωή μου γιατί να μην τη δώσει και ο Χ περαστικός", είναι η λογική του καμικάζι και η λογική "όλοι είναι ένοχοι" είναι η λογική του Χίτλερ, αλλά αυτό δε θα μας απασχολήσει, όπως δε θα μας απασχολήσει η βλακώδης αναγωγή στο επίπεδο των ατόμων χαρακτηριστικών που εμφανίζονται στο επίπεδο των διακρατικών σχέσεων, more or less το ίδιο ηλίθια με το να ψάχνεις για το χαρακτηριστικό του προλόγου ή για τα συναισθήματα του ήρωα σε ένα γράμμα μιας λέξης ενός μυθιστορήματος. Δε θα μας απασχολήσουν τα λογικά σφάλματα που μπορεί να βρει κανείς σε αυτό το κλαψομούνικο φλυνάφημα, διότι παίζεις κατά δήλωσή σου συναισθηματικά (o γενικός "εσύ", όχι ο συγκεκριμένος εσύ) και σε αυτό το επίπεδο είναι που ξεσκεπάζεσαι.
Διότι δε μπορεί βέβαια να μην παρατηρήσει κάποιος ότι τελικά δεν ήσουν στο τρένο που έσκασε η βόμβα. Δεν ήσουν καν στα 10 χιλιόμετρα. Ούτε στα 100. Ήσουν περίπου στα 7000 χιλιόμετρα απόσταση, οπότε δεν έπαθες τίποτα. Και οι πιθανότητες να πάθεις είναι (δοθέντος του ιστορικού της τρομοκρατίας από το 2001 και μετά) της τάξης του 0.00001%, μία τάξη μεγέθους μικρότερες από τις πιθανότητες να σε χτυπήσουν δύο κεραυνοί. Οπότε μου φαίνεται λίγο τζάμπα μαγκιά αυτή η όψιμη αυτοκριτική και αυτοθυσία: αυτοθυσία με ξένα πτώματα και εκ του ασφαλούς. Αλλιώς, αν όντως τις πιστεύεις αυτές τις μαλακίες, τράβα λούσου με βενζίνη και πυρπολήσου μπροστά στη Βουλή ενάντια στην αδικία στον κόσμο ρε παπάρι του κερατά.

Όχι;

Το φαντάστηκα...

[+] ΧΑ.-
[*] ΧΑ ΧΑ.-

update: "φάγαμε κανένα μήλο;" και "όποιος δεν είναι δούλος, σκοτώνει όποιον δούλο βρει μπροστά του"

μεταφιλοσοφική παρατήρηση: οι προβολές μιας λανθασμένης άποψης σε όλα τα υπερεπίπεδα εκτός από ένα (αυτό του φορέα) είναι κι αυτές λανθασμένες.

Αφιερωμένο 2

Χρόνια πολλά Κοκονίτσα.

:)

The stars say you 're all assholes

Υπάρχει όντως μία τάση η Αστρολογία να απαξιώνεται πλήρως από τους κριτικούς της, συχνά στη βάση λανθασμένων επιχειρημάτων, όπως η επίκληση στην άγνοια. Είχε κάνει και ο till ένα αφιέρωμα, αλλά το είχα βρει λίγο μονοδιάστατα απορριπτικό.

Εγώ από την άλλη θεωρώ πως η Αστρολογία δεν είναι για πέταμα. Υπάρχουν πολλά θαυμαστά πράγματα σε αυτό το σύνολο συστημάτων πεποιθήσεων που κατά τη γνώμη μου δεν είναι σωστό να διαγράφουμε έτσι απλά.

Φερ' ειπείν, η Αστρολογία έχει έναν έξοχο συμβολισμό. Προσέξτε πόσο αφηρημένα και κομψά είναι τα σύμβολα των ζωδίων, σε όλα τα επίπεδα περιγραφής. Από την οπτική τους εμφάνιση, μέχρι τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε ζωδίου. Επίσης είναι ξακάθαρα πανάρχαια. Θα μπορούσε κανείς να τα αποκαλέσει αρχέτυπα. Δεν πιστεύω στα αρχέτυπα (τα θεωρώ πρότυπα με καλά Public Relations και ευγενική καταγωγή), αλλά λίγες έννοιες πλησιάζουν τόσο πολύ το χαρακτηρισμό "αρχέτυπα", όσο τα σημεία του ζωδιακού κύκλου: ο Ζυγός, ο Λέων και η παρέα τους. Αντίστοιχα βέβαια και για τα σημεία στα ανατολικά ωροσκόπια. Όλα αυτά δεν είναι η ταμπέλα του κυρ Μήτσου του τυρέμπορα, έχουν ένα άλφα βάθος και μία άλφα αξία αν μη τι άλλο καλλιτεχνική και μεταφιλοσοφική.

Δεύτερον, η Αστρολογία είναι πάρα πολύ παλιά και παρούσα σχεδόν σε κάθε πολιτισμό. Εγώ γνωρίζω τουλάχιστον τρία είδη Αστρολογίας (Δυτική [με δύο παραλλαγές], Κινέζικη και Βεδική) και όλα έχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές μεταξύ τους. Αυτό υπονοεί ότι το διανοητικό οικοδόμημα της Αστρολογίας ενδεχομένως είναι πανανθρώπινη κληρονομιά, ίσως από τη λίθινη εποχή, όταν οι άνθρωποι ήταν λιγότερο ικανοί να ξεχωρίσουν τις ονειρικές καταστάσεις του νου από τις συνειδητές, διότι ήταν ακόμα πολύ αδύναμοι [οπότε κάθε δεντράκι έκρυβε ένα δαίμονα] και αμόρφωτοι σαν κούτσουρα [οπότε έβγαζαν και πίστευαν κάθε λογής παραμυθένιες εξηγήσεις για όλα γύρω τους]. Προσοχή: δε λέω ότι είναι έτσι (νομίζω μάλιστα πως δεν είναι), αλλά νομίζω πως το ζήτημα θα άξιζε να διερευνηθεί από έναν ανθρωπολόγο, ή έναν αρχαιολόγο. Στο κάτω-κάτω, οι ανθρωπολόγοι και οι αρχαιολόγοι κάθονται και γράφουν σελίδες επί σελίδων σχετικά με το πού ανακαλύφθηκε και πώς διαθόθηκε μία τεχνική καλαθοπλεκτικής ή ένα τύπος αγγείων, ή μία θρησκεία. Η Αστρολογία σε πηγάδι κατούρησε;

Τρίτον, οι αστρολόγοι φαίνεται να έχουν καταλάβει από πολύ παλιά κάτι πολύ βασικό: ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων και γενικά τα φαινόμενα που παρατηρούν ή ζουν οι άνθρωποι μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε μία σειρά από απλά πρότυπα (ας πούμε "εξυπνάδα", "δυσκολίες στις μεταφορές", "φιλαυτία", "εισερχόμενα λεφτά"), από μη γραμμικούς συνδυασμούς των οποίων προκύπτει η πολύπλοκη πραγματικότητα. Μόνο και μόνο επειδή τα θεμέλια αυτού του οικοδομήματος και ο τρόπος εξαγωγής των προτύπων διαφέρουν ριζικά από αυτόν π.χ. της επιστήμης ή της θρησκείας, δε σημαίνει ότι το οικοδόμημα δεν είναι προχωρημένο. Γαμώτο, προσπαθώ να σκεφτώ μία καλή μεταφορά ή κάποια αντιστοιχία γι' αυτό το πράγμα, γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι το αντιλαμβάνομαι εγώ ο ίδιος. Δώστε μου 11,5'.

Τι ωραία, χάρη στο The Science of Discworld III, το βρήκα: Σκεφτείτε τους αλχημιστές. Αυτοί προσπαθούσαν να μετατρέψουν τα άλλα μέταλλα σε χρυσό, με μέσα που αναγνωρίζουμε σήμερα χονδρικά ως χημικά. Κάτι τέτοιο φαίνεται σήμερα (και είναι) καταφανέστατα άκυρο, αλλά αν μπείτε για λίγο στο πνεύμα της εποχής θα καταλάβετε ότι ήταν λογικότατο: Είχαν διαπιστώσει πειραματικά ότι π.χ. το υδροξείδιο του Νατρίου (βάση, σκόνη, άσπρη, καίει τα χέρια, άοσμη, δεν ξέρουμε τι γεύση έχει γιατί καίει και τη γλώσσα), αν του ρίξεις υδρόθειο (οξύ, αέριο, άχρωμο, βρωμάει κλανίλα, αν του χύσεις νερό βράζει, επίσης καίει τα χέρια) μετατρέπεται σε θειούχο νάτριο (άλας, κρυσταλλικό, πρασινωπό ή κιτρινωπό θα σας γελάσω). Ήταν πολύ λογικό λοιπόν ένα υλικό να μετατρέπεται σε κάποιο άλλο υλικό αν του ρίξεις κάποιο τρίτο υλικό, οπότε γιατί να μη μετατρέπεται και ο χαλκός σε χρυσό αν του ρίξεις κάτι; Σήμερα βέβαια ξέρουμε ότι αυτό δε γίνεται, αλλά επί της αρχής οι αλχημιστές ήταν σωστοί και το μόνο που τους έλειπε ήταν (όχι και τόσο) λίγες γνώσεις χημείας και ατομικής φυσικής για να καταλάβουν τη ματαιότητα του πράγματος. Σίγουρα πάντως στα ανακατέματα που έκαναν με βάση τη σωστή αρχή τους, οφείλεται η ανακάλυψη διαφόρων χρήσιμων χημικών αντιδράσεων και ενώσεων, καθώς και η δηλητηρίαση 1-2 αρχόντων (εν μέρει λόγω της -όπως αποδείχθηκε, λανθασμένης- πεποίθησης ότι ο κυανιούχος ψευδάργυρος κάνει αθάνατο και αγέραστο [αντί να σε στέλνει κατ' ευθείαν στο πάτωμα με φρικτά επώδυνους σπασμούς για τα υπόλοιπα 60-180 δευτερόλεπτά της ζωής σου, που είναι και η σωστή απάντηση] και εν μέρει λόγω της μεγίστης προθυμίας κάθε άρχοντα να αποτελέσει το πειραματόζωο προκειμένου να ρισκάρει έναν αθάνατο και αγέραστο αντίπαλο. Μια σπάνια περίπτωση που δύο λάθη κάνουν ένα σωστό).

Ε, κάτι τέτοιο και με την Αστρολογία. Τα ανθρώπινα φαινόμενα μπορούν όντως να υπαχθούν σε κάποια πρότυπα και το γεγονός ότι η προβλεπτική αξία των προτύπων της Αστρολογίας είναι ακριβώς μηδέν λόγω ολοσδιόλου ηλίθιας επιλογής και μηδενικής αιτιακής θεμελίωσης, δε θα πρέπει να μας εμποδίζει να αναγνωρίζουμε μία καλή προσπάθεια. Επίσης υπάρχει πρακτική χρησιμότητα: δισεκατομμύρια χαζογκόμενες εγκλωβίζουν την αντίληψή τους στα πρότυπα που υπαγορεύει η Αστρολογία, οπότε είναι πιο εύκολο να τις χειρισθείς, ήτοι να πιάσεις μαζί τους συζήτηση προς την κατεύθυνση του "Μα για όλα συμφωνούμε, δεν είναι εκπληκτικό; Λέω να με γαμήσεις τώρα", να μη χρειαστεί να δικαιολογηθείς επειδή άργησες στο ραντεβού ("αχ εσείς τα Ψαράκια, τι αφηρημένα που είστε...") κλπ κλπ. και τονίζω ότι αυτή η πρόταση είναι μια ακόμα μεταφορά και μην τα παίρνετε.

Συνοψίζοντας: Η Αστρολογία είναι κάτι μεταξύ προεπιστήμης, θρησκείας, τέχνης και φιλοσοφίας. Αυτό σημαίνει πως πριν την πετάξουμε στα σκουπίδια, πρέπει να την προβάλλουμε στον καθένα από αυτούς τους τέσσερις άξονες: φιλοσοφικά λέει πολλά, καλλιτεχνικά επίσης, θρησκευτικά είναι μάλλον απλοϊκή και επιστημονικά δε λέει απολύτως τίποτα ή -χειρότερα- λέει ψέμματα.

Θέλετε να θαυμάσετε τις ικανότητες δημιουργίας, ανάλυσης και αναγνώρισης προτύπων του ανθρώπινου νου, να μάθετε τέλος πάντων τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος; Μελετήστε και την Αστρολογία.

Θέλετε να μάθετε αν είστε συνεπής στα ραντεβού σας και γιατί; Κοιτάξτε τη γαμημένη την ατζέντα σας. Δεν πρόκειται να σας το πουν τεράστιες μπάλες αερίων δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά, έχουν σαφώς σοβαρότερες δουλειές να κάνουν.

Εδώ θα τελείωνε κανονικά το ποστ, αλλά πρόσφατα περιέπεσαν στην αντίληψή μου κάποιες αιτιάσεις, του τύπου είμαι ένας τυφλός, και δε σέβομαι το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ό,τι θέλει και έχω ανασφάλειες και προσπαθώ να επιβάλλω τη γνώμη μου και στο κάτω-κάτω όλοι οι άλλοι είναι απατεώνες αλλά η Βεδική Αστρολογία είναι η καλύτερη διότι την πιστεύουν 500.000.000 Ινδοί και κλαψ κλαψ, αφήστε μας επιτέλους ανενόχλητους να πουλάμε φίδια στον κόσμο χωρίς αντίλογο, τόσο πολλά ζητάμε κλπ. Έτσι είναι... Κάνεις τα πάντα για να καταλάβεις αυτούς τους μαλάκες και διαρκώς σου διαφεύγει η βασική αιτία του προβλήματός τους, που είναι ότι υπαγορεύουν ιστορίες στην κόσμο αντί να κάτσουν να ακούσουν τι έχει να πει ο κόσμος στις θλιβερά μικροσκοπικές υπάρξεις τους. Τουλάχιστον να ήταν ΛΙΓΟ πρωτότυποι για μια φορά! Μακάρι να μπορούσα να πω ότι απογοητεύτηκα, αλλά δεν.

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμα φορά κάτι: σέβομαι το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ό,τι κυριολεκτικά γουστάρει. Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι σέβομαι αυτό που πιστεύει. Μια άποψη κερδίζει το σεβασμό, δεν είναι εξ ορισμού σεβαστή. Το αν θα σεβαστώ την άποψη, επαφίεται στην κρίση μου και στο τι συνέπειες έχει για εμένα και όσους με ενδιαφέρουν και είναι αναφαίρετο δικαίωμά μου να κρίνω ό,τι νομίζω. Όπως λοιπόν το κρίνω εγώ ο "τυφλός", αν σας πέρναγε εσάς των "πεφωτισμένων", δε θα ήταν και πολύ μακριά η μέρα που δε θα με προσλάμβαναν σε κάποια δουλειά επειδή είμαι Ζυγός με ωροσκόπο Ταύρο, ή επειδή στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν ένας κακός πτερόσαυρος. Αν δε βλέπετε τις ομοιότητες με την εποχή που μια αθώα γυναίκα γινόταν μπριζόλες επειδή όλος ο κόσμος πίστευε ότι καβάλαγε το σκουπόξυλο και πήγαινε στα πάρτι του Σατανά, μην ανησυχείτε. Είναι ένα μόνο από τα 10e12959018509094709470934709 πράγματα που επιλέγετε να μη βλέπετε εσείς οι ανοιχτόμυαλοι, μη χέσω.

Γεμίσαμε πεφωτισμένους που ξέρουν να διακρίνουν την αλήθεια, αυτό είναι το πρόβλημα. Και όποιος ξέρει να διακρίνει τα ψέμματα, είναι ο κακός και ο στενόμυαλος. Ή, τέλος πάντων, ο Ζυγός.

Συζήτηση γκαγκά περί ευγονικής

Τώρα πλέον τα έχω δει όλα.

[μα ποιον πάω να κοροϊδέψω; Δεν έχω δει τίποτα ακόμη...]

Αυτό που με ενοχλεί πάντως περισσότερο είναι η μακαριότητα της βλακείας. Είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις σε ένα βλάκα ότι είναι βλάκας.Εγώ δε νομίζω να είμαι βλάκας γιατί δεν είμαι τόσο ευτυχισμένος.

Γι' αυτό είχα χαρεί όταν οι Αμερικανοί κατέστρεψαν τους Ταλιμπάν. Γιατί επιτέλους αυτά τα τομάρια είδαν ότι ο Θεός τους είναι μια πούτσα και ο Σατανάς είναι παντοδύναμος. Αει στο διάολο πια!

[το ξέρω ότι κατέστρεψαν κι άλλους μαζί τους, το ξέρω ότι η αφορμή ήταν εντελώς άκυρη, το ξέρω ότι οι Αμερικανοί δεν το έκαναν για την ψυχή της μάνας τους, το ξέρω ότι τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν στο Αφγανιστάν, δεν ασχολούμαι με τίποτα από όλα αυτά για λίγο, φαντάζομαι μόνο έναν Ταλιμπάν να βλέπει την κοσμοθεωρία του να γκρεμίζεται/καίγεται/εξαερώνεται και χαίρομαι για το συγκεκριμένο γεγονός διότι δεν είμαι καλός άνθρωπος και στη ζωή μου σιχαίνομαι μη αντιστρέψιμα ανθρώπους για πράγματα που αποτελούν ΠΤΑΙΣΜΑΤΑ σε σχέση με την κοσμοθεωρία του τυπικού Ταλιμπάν.]

metabloggin [again!]

Επειδή ξέρω να αναγνωρίζω πότε μου αξίζει ένα καλό χεσίδι, άρχισα να φτιάχνω ένα ευρετήριο post στο del.icio.us. Τα tags μου μοιάζουν με τον τρόπο που ονομάζονται τα packages στην Java. Είναι ένα μικρό προσωπικό διεστραμμένο παιχνιδάκι.

8. pop-geopolitics

Το "ήμασταν εκεί για χιλιάδες χρόνια" δε μετράει σαν επιχείρημα στη γεωπολιτική. Γενικά στη γεωπολιτική δε μετράει κανένα επιχείρημα, διότι δεν πρόκειται για συζήτηση, αλλά για συσχετισμούς και αλληλεπιδράσεις δυνάμεων. Κι αυτό άσχετα από το τι νομίζουν τα πρόβατα της όλης υπόθεσης. Ίσως να υπάρχουν κάποιοι κανόνες, αλλά σε αυτούς δεν περιλαμβάνεται η χρησικτησία διά της χιλιετούς παραμονής πριν 2000 χρόνια.Sad but true.

Αλλά έστω ότι μέτραγε. Εν πρώτοις [wow!], δεν ισχύει. Μεταξύ της καταστροφής της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους τον 1ο αιώνα και της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ, υπάρχει ένα διάστημα περίπου 2000 χρόνων στο οποίο οι Εβραίοι ήταν (στην καλύτερη περίπτωση) πολύ μικρή μειονότητα στην Παλαιστίνη. 2000 χρόνια τώρα δεν είναι ακριβώς το είδος του χρονικού διαστήματος για το οποίο πετάγεσαι μέχρι το περίπτερο για τσιγάρα και αφήνεις την πόρτα ξεκλείδωτη. Μιλάμε για πολλά γαμημένα χρόνια. Είναι ικανοποιητικά πολλά ώστε να προλάβει να βρεθεί και κάποιος άλλος εκεί για "χιλιάδες χρόνια". Εκεί έγκειται και το ανιστόρητο της φράσης.

Δεύτερον, όταν λες "ήμασταν εκεί για χιλιάδες χρόνια", αυτό γενικά είναι καλό επιχείρημα, μέχρι να βρεθεί κάποιος και να ρωτήσει "Α ναι; Πώς ήταν λοιπόν ο χειμώνας του 1311; Τι έλεγε ο Τελευταίος Πρωθιερέας σαν άτομο; Πού βρισκόταν η ακτογραμμή πριν 1714 χρόνια; Ποιο ήταν το καλύτερο οινοποτείο στην Αθήνα του Περικλή; Πώς ένοιωσες 5 λεπτά πριν ξεκινήσει η Μάχη του Μαραθώνα;".

You get the idea. Όταν λέμε "ήμασταν εκεί πριν 2000 χρόνια", το κακό είναι ότι δεν αναφερόμαστε στους εαυτούς μας. Αναφερόμαστε σε ένα (αυθαίρετα οριζόμενο) φαντασιακό (το έθνος), το οποίο προκύπτει αν ομαδοποιήσουμε (επίσης αυθαίρετα) γενιές και γενιές ατόμων, οι οποίοι μπορεί να είναι συγγενείς μας, μπορεί και όχι, αλλά εν πάσει περιπτώσει έχουν το μειονέκτημα ότι κανείς από όλους αυτούς δεν είναι εμείς(, εκτός από εμάς βέβαια).

Ένα έθνος μπορεί να κατοικεί σε μια περιοχή για 4000 χρόνια. No problem. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι ένας πιο κομψός τρόπος να πούμε "Επί 4000 χρόνια κατοικούν σε αυτήν την περιοχή πολλοί και διάφοροι άνθρωποι [οι περισσότεροι ΑΦΟΡΗΤΑ μαλάκες, προσθέτω εγώ] που για πρακτικούς ή θεωρητικούς λόγους με βάση αυτά και εκείνα τα χαρακτηριστικά κατηγοριοποιούμε στο φαντασιακό ενός έθνους".

Και τώρα ερχόμαστε στη σημαντική διαφορά:
Οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα. Τα φαντασιακά όχι (μη σας ξεγελούν κράτη, εταιρίες κλπ, αυτά δεν είναι φαντασιακά, αλλά συμβατικά αποδεκτές οντότητες: έχουν δικαιώματα γιατί αυτό προβλέπεται εκ κατασκευής τους). Αν κάποιος όντως κατοικούσε επί 4000 χρόνια κάπου, όποιος πήγαινε να τον διώξει θα ήταν πράγματι μέγιστος μαλάκας. Το πράγμα αλλάζει πάρα πολύ αν αυτός ο κάποιος τυγχάνει να ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που ξύνουν το αριστερό τους ρουθούνι και ισχυριστεί ότι επί 4000 χρόνια κατοικούν σε αυτήν την περιοχή κυρίως άτομα που ξύνουν το αριστερό τους ρουθούνι, οπότε είναι δικό τους το μέρος και σήκω φύγε να κάτσω εγώ.

Αν σας φαίνεται γελοίο να ορίζεται ένα έθνος με βάση ένα τόσο ανούσιο χαρακτηριστικό (ξύσιμο αριστερού ρουθουνιού), σκεφτείτε ότι αντικειμενικά δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να προτιμήσουμε π.χ. το χαρακτηριστικό της γλώσσας, ή της καταγωγής. Όλα στο μυαλό μας είναι και πράγματι υπάρχουν έθνη που δε βασίζουν τη συνοχή τους ούτε στην κοινή καταγωγή, ούτε στη γλώσσα, ούτε καν στην κοινή εσωτερική πολιτική. Και παρ' όλο που εμείς οι πιθηκάτζουλες Βαλκάνιοι θεωρούμε μαθηματικά βέβαιη την κατάρευση τέτοιων εθνών, αυτά πεισματικά επιμένουν να είναι τα πιο ισχυρά του πλανήτη, τα πιο πλούσια του πλανήτη, τα πιο αναπτυσσόμενα του πλανήτη, ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε. Διότι αδυνατούμε να κατανοήσουμε ότι το μοντέλο του έθνους ως οικογενειακή υπόθεση δεν είναι το μόνο βιώσιμο (δεν είναι καν το πιο βιώσιμο), ούτε πιο "φυσικό" από το μοντέλο π.χ. του έθνους ως συλλογική επιχείρηση. Κανένα μοντέλο δεν είναι πιο φυσικό. Είναι όλα εξίσου αφύσικα, καθαρά συμβατικά και καθαρά στο μυαλό μας, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζουμε "πολιτισμό".

Επιστρέφουμε στο θέμα μας, δηλαδή το Μεσανατολικό. Όπως έχω ξαναπεί, είναι από τα μεγαλύτερα πακέτα που αντιμετώπισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ο καθένας έχει τη σχετική μυθολογία για να δικαιολογήσει τη θέση του, όμως η βασική αιτία είναι ότι έχουμε δύο λαούς, μία γη, πάμπολλους παρτάκηδες μαλάκες εκατέρωθεν. Εντάξει, αν το δούμε εντελώς ψυχρά το θέμα, υποθέτω πως οι Ισραηλινοί είναι μάλλον οι "παρείσακτοι", όμως τι να κάνουμε, έχουν γεννηθεί παιδάκια εκεί που δε φταίνε σε τίποτα, τι παναπεί να τους πετάξεις στη θάλασσα ρε κάφρε; Για μενα ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί το μέρος που γεννήθηκε και πρωτοπερπάτησε και τον πρωτοέπαιξε κλπ πατρίδα του. Οι πρόγονοι δεν έχουν καμία σχέση και απόδειξη γι' αυτό είναι ότι άμα πάρεις ένα μωρό από την Ελλάδα και το πας στην Αργεντινή και γνωρίσει την Αργεντινή για πατρίδα του σε Αργεντίνικη οικογένεια, θα βγει Αργεντίνος. [το blogger ενίοτε τρώει φράσεις, beats me why] Και επίσης, πού θα πάνε;

Από την άλλη έχεις μερικά εκατομμύρια άτομα, ξεριζωμένα από τα σπίτια τους και στριμωγμένα σε προσφυγικούς καταυλισμούς, να μη μπορούν ούτε να αναπνεύσουν. Τι πράγματα είναι αυτά; Ας σοβαρευτούμε λίγο. Και επιπλέον, δεν ξέρω αν "οι Εβραίοι ήταν εκεί χιλιάδες χρόνια", αλλά ούτε και οι Παλαιστίνιοι προσγειώθηκαν προχθές από τον Άρη.

Για μένα όλοι αυτοί πρέπει να κουλάρουν λίγο, να στρίψουν κανένα τσιγάρο, να το σκεφτούν ρε παιδί μου και να δούνε ότι η κατάσταση δε βγάζει πουθενά. Να συμβιβαστεί η κάθε πλευρά με κάτι λιγότερο από "τα μέρη που κατοικούσαμε εδώ και χιλιάδες χρόνια και πέταγμα όλων των απέναντι στη θάλασσα/έρημο (αναλόγως η πλευρά)". Μετά να πάρουν από το χεράκι τη Γαλάζια Νεράιδα και όλοι μαζί να τραγουδάνε "O happy day", ενώ αδερφωμένα μουσουλμανάκια και ισραηλιτάκια θα πετάνε άπειρα ροδοπέταλα. Μετά η Ατλαντίδα θα αναδυθεί, οι "Ε" θα ξεπαρκάρουν από τον Άρη και η Ανθρωπότητα ενωμένη επιτέλους σα μία γροθιά θα μου δώσει 50.000.000 ευρώ και ένα ιδιωτικό νησί στον Ινδικό ωκεανό με τη βίλα σε υψόμετρο 200m, όχι χαμηλοτερα, ευχαριστώ πολύ. Και όσα δρακουλίνια θέλω. Και τα δύο βιβλία του Τέρι που μου λείπουν. Στη συνέχεια θα πάνε όλοι ανεξαιρέτως να γαμηθούνε.

Και μετά ξύπνησα.

Τέλος πάντων. Αυτό που υποθέτω πως θέλω να πω, είναι ότι η φράση "ήταν εκεί για χιλιάδες χρόνια", δε γίνεται να αποτελεί μέρος της οποιασδήποτε λύσης, αφού το γεγονός ότι εκφέρεται είναι εν πολλοίς μέρος του προβλήματος.

9. pop-philosophy

Πρώτα απ' όλα, κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν ξεγελιέται από την πολυπλοκότητα μιας διατύπωσης. Συνήθως όσο πιο πολύπλοκη είναι η διατύπωση, τόσο πιο απλό το μήνυμα. Το πραγματικό μήνυμα, όχι αυτό που αφελώς νομίζει ο συγγραφέας ότι προσθέτει με τη διατύπωση.

Το φως, με την έννοια του θάλπους, είναι η άχτιστη εστία του οίκου μας, που τη γενιά μας την κληροδοτεί μια ακολουθία προπατόρων με πρώτο γενάρχη τον ήλιο. Χαράς λουτρό και γονιμότητας λειώνει το μάργωμα της ύλης, συμπλάθει το πρόπλασμα του γεννημού και της δράσης, και από τα βύθη της ακινησίας λύνει τις πληγές της ζωής.
...
Το αμετάβλητο σχήμα της πέτρας παιδαγωγεί την αντοχή του έλληνα, και τη σκληράδα της αφής της κρυσταλλώνει τα ρευστά ορμήματα της ψυχής του σε στερεούς ιριδισμούς σχεδιασμών και κρίσεων. Στα γκρεμνά και στους βράχους η δυναστεία της σιωπής φυλακίζει τη ροή του καιρού σε δοχεία εμμονής και σε στήλες διάρκειας.

...
Αυτά τα τρία στοιχεία στην συνύφανση της φυσικής τους ενότητας έσπειραν πάνω στο ελληνικό τοπίο τα γεννήματα που έθρεψαν το πνεύμα του έλληνα με την ορισμένη ιδιοσυγκρασία. Ας αφήσουμε κατά μέρος την πρόληψη για το διαλεχτό της φυλής μας και την υστερία για θεική εύνοια, καθώς ισχυρίζουνται οι εβραίοι για τον δικό τους λαό. Το μυστικό του μοναδικού τρόπου ζωής που δημιουργηθηκε στην Ελλάδα πρέπει να το δούμε κάτω από το πρίσμα αυτής της γεωγραφικής κράσης. (πηγή: Ο ΝΕΟΑΡΧΑΙΟΣ, www.liantinis.gr)

Έτσι είναι: άμα λες "λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου" είσαι ένα χαζοτράγουδο της Γιουροβίζιον, ενώ αν πεις το ίδιο ακριβώς πράγμα με ψαγμένη διατύπωση, αντικαθιστώντας (implicitly) τη λέξη "διασκέδαση" με τη λέξη "περηφάνεια", είσαι Διδάσκαλος.

Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι αυτή:νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι.

(πηγή: ΓΚΕΜΜΑ, www.liantinis.gr)


Α, ώστε εκεί το πήγαιναμεεε...

Πάρε μία εξίσωση να 'χεις:

απλή εξίσωση με ανθρώπους και Μεγάλα Λόγια = ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει

Ισχύει σχεδόν παντού και πάντα.

Ακόμα και στη χώρα που είσαι ό,τι δηλώσεις.

Προς μαθητές: αναρωτηθείτε λίγο αν Διδάσκαλος (και μάλιστα φιλοσοφίας) είναι πραγματικά αυτός που σου λέει ακριβώς αυτά που περίμενες να ακούσεις. Τότε τι τον χρειαζόσουν το δάσκαλο; Ας πήγαινες σε έναν πολιτικό σε προεκλογική περίοδο.

Έχετε σκεφτεί γιατί όλοι εξιδανικεύουν το παρελθόν; Μα γιατί είναι τρομερά δύσκολο να πάει κάποιος στο παρελθόν και να διαπιστώσει ότι δεν ήταν τόσο ιδανικό. Πολύ βολικό το παρελθόν. Όχι σαν το παρόν και το μέλλον που απαιτούν πολύ πιο πιεστικά την προσοχή μας και επιπλέον μας δίνουν μια ευκαιρία να τα διαμορφώσουμε, υπό την προϋπόθεση ότι θα κουνούσαμε λίγο το κωλαράκι μας αντί να το εξυμνούμε όλην την ώρα και να ψάχνουμε ποιος μας φταίει.

Σέβομαι τους νεκρούς, αλλά έχω σιχαθεί τα βρικολακιάσματα στη συλλογική σκέψη.

highlights

Οι Ισπανοί δε μπορούν να πούνε το "σπ".

...Μπορούν να πούνε το "εσπ".

Αυτό κατά τη γνώμη μου τα λέει όλα, αλλά εν πάσει περιπτώσει:

Εμείς είχαμε 7 χρόνια χούντα. Αυτοί 34 (πάνω κάτω, σιγά μην το ελέγξω). Κατά συνέπεια ζούνε ακόμα στα late 70s. Η πιο ορατή παρενέργεια είναι ότι οι έννοιες "σουτιέν" και "παραλία" είναι παντελώς ασυμβίβαστες σε Ισπανικό έδαφος, ενώ οι έννοιες "παραλία" και "8ωρη ηλιοθεραπεία" είναι συνώνυμες. Έχουν 4-5 χρόνια μπροστά τους μέχρι να τρυπήσει και σε αυτούς το όζον, υποθέτω. Η δεύτερη πιο ορατή παρενέργεια είναι ότι οι Ισπανοί είναι ακριβώς οι τύποι που θα έρθουν 3 η ώρα έξω από τη σκηνή τους (και έξω από τη σκηνή μου) να πιουν ένα μπάφο, ενώ έχουν παραλία στα 50 μέτρα. Βρωμοχίπηδες!

Για την Αλμερία σας είπα; ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΑΛΜΕΡΙΑ. ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΚΑΤ' ΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΗ ΓΡΑΝΑΔΑ. Η Αλμερία είναι μία παραθαλάσσια Ομόνοια. Με πάρα πολλούς kamenus mother fuckers. Επίσης είναι απίστευτο το τι σκουπίδι έχει η θάλασσα. Τα περισσότερα λιμάνια στην Ελλάδα είναι πολύ πιο καθαρά από την "καλύτερη παραλία της Αλμερίας". That said, οι τιμές είναι όπως και στη Γρανάδα (βλέπε παρακάτω).

Στη Γρανάδα τώρα, πληρώσαμε 5.80 για 4 μπύρες και 2 pocadillos (="σαντουιτσάρες", το δικό μου με κρέας και σάλτσα και της Γ. με καλαμαράκια. ΠΟΛΛΑ καλαμαράκια.). Επίσης μας έδωσαν με τις πρώτες 2 μπύρες δώρο από ένα σαντουιτσάκι (και τσιπς) και με τις δεύτερες 2 μπύρες δώρο ένα πιάτο μαρίδες. Πιάτο, όχι μαλακίες. [Αυτό με τα δωρεάν τάπας(=μεζεδάκια, αυτό θα πει ευφημισμός) ισχύει σε όλη την Ανδαλουσία. Στην υπόλοιπη Ισπανία πληρώνεις για τα τάπας σου, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι από τη Σαραγόσα, δεν πληρώνεις πολλά]

Άρα:
4 μπύρες, 2 pocadillos, 2 σαντουιτσάκια, 1 πιάτο μαρίδες, 1 Γρανάδα = 5.80 ευρώ

Μετά περπατήσαμε 100 μέτρα μέχρι το πεντακάθαρο δωμάτιό μας στο Youth Hostel AB: 13 ευρώ το άτομο την ημέρα, τηλεόραση, ανεμιστήρας, κουζίνα, ψυγείο, κατάψυξη, τουαλέτα, μπανιέρα, 4 αυστραλέζες στα άλλα 2 δωμάτια.

Πολλοί Άραβες στη Γρανάδα. Κάθε στενό σε παρακαλάνε να αγοράσεις χασίς. Η Αραβική αγορά δίπλα στον καθεδρικό είναι σα χίλιες και μία νύχτες ανακατεμένες με Μοναστηράκι, με τη διαφορά ότι σχεδόν τίποτα δεν κάνει πάνω από 8 ευρώ. Το κέντρο της πόλης είναι ένα αρχιτεκτονικό, πολιτισμικό και αισθητικό αριστούργημα. Κάθε 5 μέτρα έχει αξιοθέατο, ή π.χ. μια μπάντα τζαζ να παίζει έτσι για την κάβλα (ούτε λεφτά δε ζητάνε, απλώς είναι κάποια μέρη που εμπνέουν). Η μπύρα είναι όνειρο, το ίδιο και οι γεύσεις.

Μη σας πω πού τον γράφω τον ήλιο και τη θάλασσα. Ο ήλιος καίει και η θάλασσα έχει τσούχτρες.

Α ναι: ο μπάτσος στην επιβίβαση κοίταζε 10 λεπτά το διαβατήριό μου. Και της Γ. Όχι γιατί ήμασταν ύποπτοι. Απλά προσπαθούσε να καταλάβει από ποια χώρα είμαστε για να το σημειώσει. Τι διαβατήριο εξηγούσε ότι είμαστε "Ελληνική Δημοκρατία", "Hellenic Republic", "Republique Hellenique", "Republica Hellenica" και άλλα τέτοια ελάχιστα χρήσιμα. Αν προσέξετε, μόνο στα Γερμανικά αναφέρεται ένα "Griechenland" και στα Φινλανδικά ένα "Krieke" ή κάτι τέτοιο. Σιγά μην καταλάβαινε ο Ισπανός το Griechenland: αυτοί άμα τους πεις "έξτρα" (extra) δεν καταλαβαίνουν ότι εννοείς "έστρα" (extra). [Όχι που θα το προφέρανε "έξτρα"... Θυμίζω ότι δε λένε το /sp/. Συγκριτικά το /kstr/ είναι προχωρημένη γλωσσολογία.]


Η Ryanair (η Easyjet του ζητιάνου) είναι ιπτάμενο τσίρκο. Σου πουλάνε μέχρι και ξυστά. Ό,τι σου πουλάνε διαφημίζεται σε γυαλιστερά φυλλάδια με έντονα χρώματα και ατάκες όλο ενθουσιασμό "Γουόκι-Τόκι με εμβέλεια μέχρι 5km: **********Εξοικονομήστε ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΛΕΦΤΑ από το λογαριασμό του κινητού σας!!!!!!!!! 15% φθηνότερα από το ακριβότερο μαγαζί του Λονδίνου**********". Νομίζω πως το μάρκετινγκ έχει υπερτιμηθεί: υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι πραγματικά μάταιο να προσπαθείς να τα πουλήσεις, εκτός αν έχεις το Λιακόπουλο για αεροσυνοδό.

Το Λονδίνο είναι από τα πιο globalised μέρη που έχω βρεθεί ποτέ. Σκέτη Ankh-Morpork. Είναι τέλεια. Με τα λεωφορεία όμως δε βγάζεις άκρη με τίποτα. Βρέθηκα και στο Πάντιγκτον και είδα το ξενοδοχείο της κυρα-Γιόλας και εσυγκινήθην. Επίσης όταν περίμενα το Heathrow Express, ξαφνικά δεκάδες μπάτσοι πετάχτηκαν από το πουθενά και έδεσαν έναν πορτοφολά. Μιλάμε ήταν άπειροι, ταχύτατοι και αποφασισμένοι μέχρι αηδίας. Προφανώς είναι και πτυσσόμενοι γιατί ακόμα δε μπορώ να καταλάβω πού στο διάολο κρύβονταν.

Πολλή ζέστη όμως ρε γαμώτο. Όπου πήγαινα με κυνηγούσε η ζέστη. Ελλάδα: ζέστη. Λονδίνο: ζέστη. Ουαλία: ΖΕΣΤΗ!!! Αλμερία: ΚΟΛΑΣΗ! Γρανάδα: ΚΩΛΟΖΕΣΤΗ! (αλλά τουλάχιστον τις πιο καυτές ώρες καθόμασταν στο δωμάτιο και οι υπόλοιπες ήταν σχετικά κουλ).

Στο Αμπερίστγουιθ πήραμε κι ένα τρενάκι, ατμομηχανή και μας πήγε μία διαδρομή εφάμιλλη του οδοντωτού των Καλαβρύτων με προορισμό έναν απίστευτο καταρράκτη στο βάθος μιας καταπράσινης χαράδρας. Αν είχε και κυλιόμενες σκάλες για τη χαράδρα... 40 σκαλοπάτια σε κλίση 60 μοιρών. Χέστηκα πάνω μου στο κατέβασμα, ψόφησα στο ανέβασμα. To Devil's Bridge με τ' όνομα.

(Aberystwyth - 6/05)

Να ξέρετε ότι στο ΗΒ μπορείς να φας πραγματικά καλό φαγητό μόνο σε τούρκικα μαγαζιά. Προσοχή: Όχι σε όλα τα τούρκικα.

Το αεροπλάνο της επιστροφής ήταν φουλ. Ούτε ένα άδειο κάθισμα. Μάλλον λόγω Μπιν. Τι μαλάκας αυτός ο Μπιν! 2 ώρες τους πήρε να στριμώξουν όλες τις βαλίτσες στο αεροπλάνο. Ευτυχώς που είχα το "Neverwhere" του Neil Gaimann. Θαμμένη στις σελίδες του βρίσκεται η φράση "we've got a damsel to undistress". Επιτέλους κατάλαβα τι σημαίνει damsel.

Α ναι: έχω βαρεθεί να ακούω τη συζήτηση για το ιδιοκτησιακό των αρχαιοτήτων του Βρετανικού Μουσείου. Όχι γενικά. Μου τη σπάει όταν την κάνουν Έλληνες στο αεροδρόμιο, περιμένοντας την επιβίβαση για την πατρίδα. Δηλαδή ρε μαλάκα για όνομα του θεού, 20 χρόνια στην Ελλάδα αν υπάρχει ΕΝΑ πράγμα που να σου λένε όλη την ώρα, αυτό είναι για τα μάρμαρα που ναι, βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και ναι, υπό κάποια έννοια αυτό δεν είναι το καλύτερο κλπ κλπ. ΟΚ. Κοίτα τώρα και λίγο Λονδίνο!

Σε πιο πνευματικό επίπεδο, ανακάλυψα το Ζεν. Χάρη στο Goedel, Escher, Bach. Α ναι, ανακάλυψα και το Goedel, Escher, Bach αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. To Ζεν έχει κάτι παραβολές, τα λεγόμενα koan, που σκοπό έχουν να σου βραχυκυκλώσουν τον εγκέφαλο προκειμένου να κάνει reset. Μετά το reset, υποτίθεται ότι θα τα δεις πολύ πιο σωστά τα πράγματα. Περίπου. Ό,τι και να σας λένε για τα Ζεν, υπολείπεται της πραγματικότητας.

Να ένα koan:

Ο Δάσκαλος Τσιμπούκι λέει στο μαθητή του Σουγαμώτο Σόι: εδώ απ' έξω είναι δυο μοναχοί που διαλογίζονται τα τελευταία 5 χρόνια για να δεχθώ να τους διδάξω. Πήγαινε να τους τεστάρεις.

Πάει ο Σουγαμώτο εκεί που διαλογίζονταν οι μοναχοί, βγάζει τη χατζάρα και τους λέει: "Αν πείτε έστω και μία κουβέντα, θα σας κόψω το κεφάλι. Αν δεν πείτε έστω και μία κουβέντα, θα σας κόψω το κεφάλι".

Οι μοναχοί μένουν παντελώς ατάραχοι και δεν λένε τίποτα. Ικανοποιημένος ο Σουγαμώτο, βάζει το σπαθί του πίσω στο θηκάρι και επιστρέφει στο Δάσκαλο:

"Ο ένας είναι εντάξει. Τον άλλον διώχτον."

==>Τα τυπάκια είναι 100.000 χρόνια μπροστά. Μετά ο άλλος προσπαθεί να σε βραχυκυκλώσει με έναν τριαδικό Θεό που είναι ταυτόχρονα ένας και τρεις και ναι, δε μπορείτε να το καταλάβετε, μόνο να το πιστέψετε και αρχίδια μύδια κουκουρίδια. Τι λες ρε φίλε; Εγώ έχω μία πιο απλή εξήγηση: όλα αυτά είναι κάποιο λάθος σε κάποια μετάφραση κάποιας ανατολικής έννοιας που φιλτραρίστηκε από κάποιο ρηχό δυτικό εγκέφαλο, διότι είναι φανερό ότι μου λες μαλακίες. Σκέτη μπίμπι-μπο μπροστά στο βραχυκύκλωμα Ζεν.

Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα. 20 μέρες. Ήταν οι πιο μακρόχρονες διακοπές της ενήλικης ζωής μου. Πολύ multimedia εμπειρία.

ΥΓ: Κυρίες μου, επαγγελματικό κούρεμα, χτένισμα, βάψιμο στη Γρανάδα = 13 ευρώ. Νομίζω πως αν το ψάξετε κατάλληλα με τα αεροπορικά, ένα διήμερο για καλλωπισμό στη Γρανάδα συμφέρει πιο πολύ από μια βόλτα στο Κολωνάκι.

patriotism

Ουφ, επιτέλους πίσω στην Ελλάδα.

Συμπέρασμα από 20 ημερών ταξίδι: όλοι έχουν μαλάκες.

Οι δικοί μας μαλάκες όμως είναι οι καλύτεροι. The best. [Δεν εκπλήσσομαι, δεν είναι καν η χειρότερη γκαντεμιά που με έχει βαρέσει στη ζωή μου.]

Θα το παραδεχθώ: είμαι απίστευτα σωβινιστής στο ζήτημα αυτό.

10. pop-politics

Σε μία επιφυλλίδα του (που βαριέμαι να αναζητήσω), ο Γιανναράς είχε γράψει ότι στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις κάποιον να μιλήσεις σοβαρά για μεταφυσικά θέματα: οι περισσότεροι άθεοι ουσιαστικά έχουν έναν copy & pasted από τη Δύση αντικληρικαλισμό, οι ένθεοι βλέπουν την πίστη τους σαν μέσο για να ταυτίζονται με άλλους μπαμπουίνους (και συνήθως να μισούν διαφορετικούς μπαμπουίνους) και γενικά ελάχιστοι καταλαβαίνουν ότι αυτά τα πράγματα έχουν βάθος και απαιτούν λίγη κούραση εκ μέρους του νιονιού μας για να μην καταντάμε cargo culters. Άσε που απαιτούν και νιονιό, προσθέτω εγώ.

Το φαινόμενο είναι γενικό και δεν περιορίζεται με κανέναν τρόπο στα μεταφυσικά ζητήματα, ή -εδώ που τα λέμε- στην Ελλάδα, αν και εγώ θα περιοριστώ κυρίως σε ελληνικά παραδείγματα και από το δικό μου ιδεολογικό χώρο (αριστερά, υποθέτω) γιατί αυτά ξέρω καλύτερα. Πάρτε για παράδειγμα τα πολιτικά θέματα:

Η αριστερά στην Ελλάδα ανέκαθεν (αλλά κυρίως μετά το 1974) σκοράρει πραγματικά άψογα στους τομείς της συνωμοσιολογίας, του μανιχαϊσμού, του κόμπλεξ ανωτεροκατωτερότητας, της αποθέωσης των συμβόλων σε βάρος της πραγματικότητας, του εθνικισμού και εν γένει της θυμικής "σκέψης".

Η δεξιά στην Ελλάδα ανέκαθεν (αλλά πιο πολύ μετά το 1949 και κυρίως μετά το 1989 -oh boy, τι μαλακίες πιστεύουν αυτοί οι δεξιοί μετά το 1989!!!) σκοράρει πραγματικά άψογα στους τομείς της συνωμοσιολογίας, του μανιχαϊσμού, του κόμπλεξ ανωτεροκατωτερότητας, της αποθέωσης των συμβόλων σε βάρος της πραγματικότητας, του εθνικισμού και εν γένει της θυμικής "σκέψης".

Ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια επιφανειακή θεώρηση, ντυμένη από τη μία με ένα προοδευτικό περιτύλιγμα και από την άλλη με ένα συντηρητικό περιτύλιγμα. Τώρα, αναλογιστείτε λιγάκι τι είδους πράγματα φημίζονται για την ιδιότητά τους να επιπλέουν στην επιφάνεια.

Ακριβώς.

Ας το δούμε καλύτερα με δύο παραδείγματα: η Αριστερά μιλάει για ελίτ, που ελέγχουν τον κόσμο και τον κατευθύνουν κατά τα συμφέροντά τους. Θα δείτε αυτήν την ορολογία στον Τσόμσκι, στους anti-globalization και τοπικά στο Φωτόπουλο.

Τώρα, δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχουν ελίτ ή δεν ελέγχουν/κατευθύνουν τον κόσμο (στο βαθμό που μπορούν). Όμως τόσο ο Τσόμσκι όσο και ο Φωτόπουλος δεν προσωποποιούν το θέμα. Διαβάστε προσεκτικά την αρχική σελίδα του Inclusive Democracy και θα δείτε ότι οι ελίτ δεν είναι παρά ένα αναδυόμενο (emergent) χαρακτηριστικό του πολιτικο-οικονομικού μας συστήματος. Δηλαδή, όπως είναι δομημένο -από τον τρόπο ζωής μας τα τελευταία 200 χρόνια- το σύστημα, προκύπτουν 500-1000 "θέσεις" για ελιτάνθρωπους. Δείτε τις σαν κουτάκια. Τα κουτάκια συστημικά προσδιορίζουν σχεδόν απόλυτα το πώς θα συμπεριφερθούν οι άνθρωποι που θα μπούνε μέσα σε αυτά, αφήνοντας ίσως κάποια μικρά περιθώρια π.χ. για τις ξεχωριστές πινελιές προσωπικού στυλ του Τζούνιορ. Εφ' όσον το σύστημα παραμένει δομικά το ίδιο (ουσιαστικά ένα είδος δαρβινισμού με κεντρικό κριτήριο επιβίωσης την οικονομική ισχύ), θα ρέπει διαρκώς προς την ίδια κατάσταση ισορροπίας: 500 ζάπλουτοι μας κάνουν ό,τι θέλουν (για την ακρίβεια θα μας κάνουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ήτοι διαρκώς φτωχότερους και πιο αδύναμους), μέχρι να ξανάρθει ο μεσαίωνας. Η δυναμική του συστήματος είναι ακατανίκητη και όσοι μιλάνε για πλημμυρίδες που σηκώνουν όλες τις βάρκες δεν έχουν ι-δέ-α από πολύπλοκα συστήματα, για μένα πέφτουν στην παγίδα της ψευδοεπιστήμης και εν πάσει περιπτώσει αγνοούν ότι το χρήμα δεν είναι ουδέτερη μεταβλητή αλλά παράγων πολιτικής ισχύος. Οι Inclusive Democracy το ξέρουν αυτό, γι' αυτό και δεν ισχυρίζονται -όπως ο Marx- ότι το όραμά τους θα προκύψει νομοτελειακά από τη δυναμική του συστήματος. Αντιθέτως θεωρούν ότι το όραμά τους δεν προκύπτει με τίποτα νομοτελειακά. Μπορεί να προκύψει μόνο εφ' όσον αρκετοί άνθρωποι το επιλέξουν. Και με αλλαγές στα χαμηλά επίπεδα, όχι στα αναδυόμενα. My type of people, ανεξάρτητα από τις επιμέρους ενστάσεις.

Ξεφύγαμε όμως. Καιρός για εκλαϊκευση[*]. Αγαπητοί φιδέμπορες χιμπατζήδες:
α) Ο Φωτόπουλος και ο Τσόμσκι σας λένε ότι επειδή ζείτε όπως ζείτε, το αναγκαίο τίμημα είναι να προκύπτει ο Τζούνιορ που καταστρέφει τον πλανήτη.
β) Εσείς καταλαβαίνετε ότι επειδή υπάρχει ο Τζούνιορ, καταστρέφει τον πλανήτη.

Καταλαβαίνετε νομίζω τις σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο θεωρήσεις:
1) Η (α) είναι γενικά σωστή, ενώ η (β) είναι ουσιαστικά η παλιά κακή ιστορία των "Εκείνων". Σε αυτό το σημείο ο αριστερός φιδέμπορας (ή μάλλον φιδοαγοραστής) χιμπατζής ταυτίζεται απόλυτα με το δεξιό φιδέμπορα χιμπατζή που τρέμει τους ανθέλληνες και τους Σοφούς της Σιών.
2) Η (α) δεν πέφτει στο λάκκο του ανθρωποκεντρισμού, ενώ η (β) βρίσκεται μέσα, κάνει πάρτι και αναρωτιέται αν είναι τόσο σκοτεινά επειδή το έχει παρακάνει με τα μπαφίδια.
3) Η (α) υπονοεί ότι η λύση για να μην καταστρέφεται ο πλανήτης είναι να μη ζούμε όπως ζούμε (μη φανταστείτε όμως τίποτα τρελά διαφορετικό, τα αναδυόμενα χαρακτηριστικά [καταστροφή του πλανήτη] είναι ΤΡΟΜΕΡΑ ευαίσθητα σε δομικές αλλαγές [τρόπος ζωής μας]). Η (β) υπονοεί ότι πρέπει να σκοτώσουμε το Τζούνιορ, ή να βάλουμε έναν καλό Τζούνιορ στη θέση του. Αυτό δεν είναι εντελώς λάθος (ο Ρούζβελτ με το New Deal κατάφερε να αντιστρέψει τη συστημική τάση προς οικονομική φιλελευθεροποίηση για 50 χρόνια), αλλά μακροπρόθεσμα -είπαμε- η δυναμική του συστήματος είναι ακατανίκητη. Με τη μαθηματική έννοια.
4) Στην (α) φταίμε όλοι και πρέπει να δράσουμε όλοι, ενώ στη (β) φταίνε "Αυτοί".

Τελικά η (α) είναι μία απόπειρα να εξεταστεί και να τροποποιηθεί ορθολογιστικά η πραγματικότητα, με γνώμονα το (μη ορθολογιστικό αλλά σημαντικό) μακροπρόθεσμο πανανθρώπινο συμφέρον. Είναι σωστή αριστερή προσέγγιση. Η (β) είναι μία βολική ιστοριούλα για φιδέμπορες χιμπατζήδες που αυτοαποκαλούνται αριστεροί.

Υπάρχει τέλος και η προσέγγιση (γ), των Ανδριανόπουλος & CO που λέει "ας ζούμε όπως ζούμε. Σιγά μην καταστραφεί ο πλανήτης και στο κάτω-κάτω ο Τζούνιορ κάνει πιο πολύ καλό παρά κακό". Ας την ονομάσουμε "famous last words". Για μένα πάντως δε διαφέρει πολύ από τη (β). Στηρίζεται σε μία θεμελιώδη παρεξήγηση της φύσης των εξελικτικών φαινομένων. Όντως, το σύστημα βελτιώνεται. Οι δεινόσαυροι όμως εξαφανίζονται. Η παρεξήγηση των (γ) έγκειται στο ότι νομίζουν πως στην όλη ιστορία αυτοί είναι τα θηλαστικά.

Συνέχεια αργότερα ή αύριο. Ή μεθαύριο. Έχουμε και δουλειές.

[*] στο linux το "ι" με διαλυτικά και τόνο είναι shift+τόνος, τόνος, ι. Στα windows υποθέτω πως θα απαιτούνται τουλάχιστον οι τριπλάσιες ενέργειες και σίγουρα θα μπλέκεται και κάποιο ποντίκι. Άντε να γυρίσω σπίτιιιιι!

prelude: "μην ακούω παπαριλίκια για μαγείες"

Ναι ε; Για τσέκαρε το λόγο για τον οποίο οι Αθηναίοι έχασαν τη Σικελική εκστρατεία.

Προσωπικό δεδομένο: έχω διαβάσει πάνω από 4000 βιβλία στη ζωή μου. Από 4 ή 5 χρονών (δε θυμάμαι) διαβάζω συνέχεια για τα πάντα. Ίσως γι' αυτό είμαι τόσο ξερόλας. Επίσης όταν διαβάζω συνήθως μασουλάω. [Περιέργως πώς, ουδέποτε υπήρξα χοντρός].

Και αν υπάρχει ΕΝΑ πράγμα που να με τσαντίζει απόλυτα και μη αναστρέψιμα, αυτό είναι οι αρχαιογκαγκά. Διότι είναι αγροίκοι, φανατικοί, μικρόνοες, ρομαντικοί (μπλιαχ) και κυρίως. νομίζουν. ότι. μπορούν. να. υποδείξουν. σε. εμένα. βιβλιογραφία. (!!!)

Επίσης είναι μικροτσούτσουνοι. Με τη φροϋδική έννοια.

(σημ: οι περισσότεροι ηλεκτρολόγοι και το 100% των αρχαιογκαγκά, έχουν την καλλιέργεια της ερήμου Γκόμπι. Ηλεκτρολόγος και αρχαιογκαγκά είναι χειρότερο από ).
(σημ2: το αρχικό μου σχόλιο τελείωνε σε "Μη φανατίζεσαι για πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, διότι θα με βρεις απέναντί σου". Το άλλαξα γιατί είχα απλά διαισθανθεί φανατισμό. Μου τη σπάει όταν έχω συνέχεια δίκιο. Πρέπει να ασχοληθώ λιγάκι με το Ζεν.)

ΥΓ: Dystro, -5 πόντοι για βατραχοφίλημα, +1.000.000 πόντοι για το ξεσκέπασμα του φρικιού της μπλογκοτηλεθέασης στο ίδιο ποστ.
ΥΓ2: Ώρες-ώρες, πραγματικά θα ήθελα όλα αυτά τα ωραία και θαυμαστά να τα είχαν κάνει οι αρχαίοι Τούρκοι. Κι εμείς να ήμασταν κάτι σαν τους Αλβανούς ή τους wannabe Μακεδόνες: αντικειμενικά δηλαδή, να μην είχαμε τους προγόνους μας σα γιατρικό για το μικρό μας τσουτσούνι και υποκειμενικά ας λέγαμε ό,τι θέλαμε. Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό ψιλοισχύει. Δεν υπάρχει σωτηρία...

(άντε αύριο μπορεί να πέσει το αεροπλάνο και να ησυχάσετε)

Ο εφιάλτης του Carl Sagan

Για να προκύψει αυτό το συμπέρασμα μίσους, (απ' όσο μπορώ να μετρήσω γιατί με κάθε -κυριολεκτικά- πρόταση εντοπίζω και ένα λογικό ή πραγματιστικό σφάλμα) χρειάστηκαν 4 αυθαίρετες υποθέσεις, 2 non sequitur, 1 επίκληση στην άγνοια, 2 παρεξηγήσεις της φύσης της στατιστικής, ολική άγνοια του φαινομένου του δημογραφικού κύκλου και της φύσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, 2 παραβιάσεις της αρχής "do not extrapolate" και βέβαια λογισμικό Microsoft(R)...

Ναι, υποθέτω πως υπό κάποια έννοια είναι μαθηματικά. Όπως και το ΣΟΔΟΜΙΖΩ=ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΗΣ=1201.

Εν πάσει περιπτώσει my man, αν όντως δεν έχεις πρόβλημα με τους γκέι και γουστάρεις τα δικαιώματά τους, τότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς για την υιοθεσία παιδιών, διότι υπάρχουν σφουγγάρια με λιγότερες τρύπες από την "αντικειμενική" μέθοδο που σε οδήγησε στο αντίθετο συμπέρασμα.

Ηθικόν δίδαγμα: μόνο και μόνο επειδή έχει πράξεις, δε σημαίνει ότι είναι και σωστό.

(αύριο ξαναπετάω, οπότε έχω κάνει revert σε μουνόπανο-mode)

Μιλάμε...

είμαι σε μεγάλη μέρα... :)

Ναι...

...δε μας έπληξε που μέχρι μια εβδομάδα πριν τους Ολυμπιακούς ήθελες 3 ώρες να πας από τη Ραφήνα στην Παλλήνη γιατί η Λ. Μαραθώνος (όπως και το 90% των Ολυμπιακών έργων) ήταν ακόμα υπό κατασκευή, δε μας έπληξε που οι ξενοδόχοι στην Αθήνα χρέωναν 500 ευρώ το δίκλινο στη Συγγρού, δε μας έπληξε που οι τοπικοί μπατσοι σε δολοφονούν αν έχεις μισό γραμμάριο φούντα ή δεν έχεις ταυτότητα (προς τεράστια έκπληξη Ισπανών, Ολλανδών και γενικά Ευρωπαίων-Πολιτισμένων ανθρώπων), δε μας έπληξε που χάρη στο μονοπωλιακό ιδιωτικό αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος η Ελλάδα είναι ο ακριβότερος αεροπορικός προορισμός της Ευρώπης, μας έπληξε που η Εσπρέσο της Αγγλίας έγραψε ένα μονόστηλο για την επικίνδυνη Ελλάδα, δίπλα στην είδηση για το βρακί του Κάρολου.

"Φυσικά και συμπονώ, αλλά..."

"...αρχίδια συμπονώ στην πραγματικότητα. Για την ακρίβεια δε συμπονώ καθόλου αλλά δεν έχω ΚΑΝ τα αρχίδια να το παραδεχθώ γιατί είναι υποχρεωτικό να λέμε ότι φυσικά και συμπονούμε. Και όλα αυτά για ένα σωρό σοβαρότατους λόγους, π.χ. επειδή η Εσπρέσσο της Αγγλίας έγραψε πρόπερσι ένα μονόστηλο που κατηγορούσε τους Έλληνες".

Λοιπόν εγώ δε συμπονώ κανέναν. Αλλά ξέρω ότι αν χθες δεν είχαμε πάρει το Ν37 στη λάθος κατεύθυνση και μετά όταν το πήραμε στη σωστή δεν είχαμε περάσει το New Cross, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να το πάρουμε για ΤΡΙΤΗ φορά στις 4 ή ώρα το πρωί, τότε οι γονείς μου και η αδερφή μου δε θα είχαν ξενυχτήσει και σήμερα την ώρα περίπου που έγινε το χτύπημα θα βρίσκονταν πιθανόν σε κάποιο από τα επίμαχα σημεία. Εδώ που τα λέμε, στις 4 το πρωί, απελπισμένοι από τα σκατολεωφορεία και αυτά τα ολόιδια σπιτάκια, σταματήσαμε ένα ταξί και -κάτι η νύστα, κάτι η μικρή εξοικείωση- του είπαμε "King's Cross" αντί για "New Cross". Φάγαμε χυλόπιτα και γκρίνιαξα στη Γ., αλλά αν δεν είχαμε φάει χυλόπιτα θα ήμασταν μέχρι τις 10 το πρωί τουλάχιστον στο Kings Cross χωρίς λεφτά.

Και -θέλω να είμαι σαφής- ούτε οι γονείς μου, ούτε η αδερφή μου, ούτε εγώ, ούτε η Γ. βομβαρδίσαμε κανένα Ιράκ. Για την ακρίβεια έχουμε φάει δακρυγόνα για να μη βομβαρδιστεί το Ιράκ. Γενικά δε νομίζω οι περισσότεροι από αυτούς που την έπαθαν σήμερα να βομβάρδισαν κανένα Ιράκ. Πιθανόν κάποιοι να το βομβάρδισαν, επειδή ήταν αρκούντως ηλίθιοι ώστε να νομίζουν ότι βομβαρδίζοντας φέρνεις τη δημοκρατία (δε σπανίζουν στο κάτω-κάτω τέτοια άτομα ούτε καν στην ελληνική μπλογκόσφαιρα), όπως άλλοι νομίζουν ότι κάθε που μια εγγλέζικη σκατοφυλλάδα γράφει μισή αρχιδιά για την Ελλάδα έρχεται το τέλος του κόσμου ή η δικαίωσή μας και προφανώς αξίζει να γίνουν κιμάς 300 άτομα για να μας βγει το κόμπλεξ.

Δε συμπονώ κανέναν. Απλά έχω ξενερώσει απίστευτα.

Ωραία είναι να συμβαίνουν όλα σε κάποιους άλλους. Τουλάχιστον πολύ ωραιότερα από το να συμβαίνουν σε εμένα.

Λοιπόν, παραλίγο να συμβεί σε εμένα.

Είναι προσωπικό το θέμα πλέον. Αλλά δε θα σας κάνω τη χάρη. Δε σκέφτομαι ποτέ εν θερμώ. ΚΑΝΕΙΣ δε σκέφτεται εν θερμώ. Εν θερμώ μόνο μαλακίες προκύπτουν.

Είναι ένα πρόβλημα αυτό με τους ανθρώπους. Σαν είδος. Το "εν θερμώ", εννοώ.

Δεν έχω λεφτά και η ζωή μου είναι σκατά; Ας σαπίσω στο ξύλο τον πλησιέστερο Αλβανό/Μαροκινό/Μαύρο και incidentally ας ψηφίσω το φασίστα το Λεπέν και ας καταστρέψω την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Γιούπιιι!

Έχω μικρό πουλί και οι γκόμενες με φτύνουν; Ας καμαρώσω για τους προγόνους μου.

Τι; Δε φτάνουν τα λεφτά για τις συντάξεις; Μα τότε είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι πρέπει να βάλουμε στο σύστημα κάποιον που θα βγάζει και κέρδος. Έτσι είναι. Δε φτάνουν τα λεφτά τώρα και θα φτάσουν αν κονομάνε και κάποιοι!

Οι Ιρακινοί λέει δεν έχουν δημοκρατία; Ε τότε ας στείλουμε 100.000 φαντάρους να μπουκάρουν στα σπίτια τους τρεις η ώρα τα χαράματα και να τους πρήζουν τα παπάρια.

Ο Μπλερ διέταξε τα παραπάνω; Ας σκοτώσουμε καμιά εκατοστή αθώους περαστικούς.

Σκοτώσαν αθώους περαστικούς; Ε τότε είναι αυτονόητο ότι μας ζηλεύουν για τη δημοκρατία μας...

Είμαι ο μόνος που παρατηρεί ότι τα παραπάνω συμπεράσματα δεν πολυσυνδέονται με τα παραπάνω δεδομένα; Ότι είναι λίγο γεια σου;

Διάβασα τώρα στις διακοπές το The Science of Discworld II. Τέσσερις φορές, γιατί πήρα μόνο αυτό στην Ισπανία. Εκεί λοιπόν λέει το εξής: δεν είστε Homo Sapiens. Είστε Pan Narran ("φιδέμπορας χιμπατζής").

Έχει δίκιο. Οι Homo Sapiens είμαστε μειονότητα. Αξιοθρήνητη μειονότητα.

Οι χιμπατζήδες πάλι... τα πάνε μια χαρούλα.