Λοιπόν, δε μπορούσα να φανταστώ πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει το χρώμα μιας μπάρας... Ευχαριστώ πολύ DiS!
Τα patterns είναι 100% φυσικά.
27.2.05
25.2.05
Κωλοφυλλάδες
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της METRON Analysis, η πρόθεση ψήφου υπέρ της ΝΔ έχει πέσει στο 37.9% από 40.κάτι% τον Οκτώβριο. Κατά τα άλλα, οι θετικές γνώμες για τον πρωθυπουργό κινούνται στο 60% και θεωρείται καταλληλότερος με 42.5% (45.4% τον Οκτώβριο) έναντι του Γιωργάκη (29.8% - 29.8% αντίστοιχα).
Από αυτές τις μικρές πτώσεις σε δύο νούμερα, οι οποίες είναι πάρα πολύ κοντά στο στατιστικό σφάλμα (γύρω στο 2-2.5% για ένα καλό γκάλοπ), η Ελευθεροτυπία συμπεραίνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η κυβέρνηση είναι στα όρια της κατάρρευσης. Περιέργως πώς, η Ελευθεροτυπία δεν αντλεί κάποιο συμπέρασμα από το ότι η πτώση της δημοτικότητας της ΝΔ σε καμία περίπτωση δεν εξαργυρώνεται από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε όλους τους σχετικούς δείκτες εμφανίζει επίσης πτώση. (Επίσης ανακριβέστατα και οργουελικότατα παρουσιάζει τη δημοσκόπηση αυτή σαν την "πρώτη του 2005", ενώ την προ-προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύθηκε το "Βαρόμετρο" του ΣΚΑΪ και της VPRC.)
Παιδιά, δεν είμαι ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ. Είμαι απλά ένας μη-προβατοποιημένος κάτοικος αυτού του τόπου, που αισθάνεται αηδία βλέποντας την Ελευθεροτυπία να προσπαθεί να μας πείσει ότι η κυβέρνηση πάει κατά διαόλου επειδή η δημοτικότητα του Καραμανλή... ανέβηκε στο 60% (αν δεν κάνω λάθος 15% περισσότερο από οτιδήποτε είχε πετύχει σε 8 χρόνια ο Σημίτης) ή διαβάζοντας την εντυπωσιακή επίδειξη wishful thinking του "Βήματος" της Κυριακής, ότι δηλαδή όπου να 'ναι η "δεξά" θα πέσει εδώ όπως και στην Πορτογαλία!
Λοιπόν, αν είναι να πέσει η "δεξά", δε θα πέσει επειδή το θέλει το Βήμα και η Ελευθεροτυπία. Το μόνο που προβλέπω να πέσει, είναι οι πωλήσεις αυτών των δύο κάποτε σοβαρών εφημερίδων.
ΥΓ: και από το "από κει" στρατόπεδο (Καθημερινή), τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Αλλά με αυτούς θα ασχοληθώ άλλη φορά, όταν με τσαντίσουν εξίσου.
Από αυτές τις μικρές πτώσεις σε δύο νούμερα, οι οποίες είναι πάρα πολύ κοντά στο στατιστικό σφάλμα (γύρω στο 2-2.5% για ένα καλό γκάλοπ), η Ελευθεροτυπία συμπεραίνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η κυβέρνηση είναι στα όρια της κατάρρευσης. Περιέργως πώς, η Ελευθεροτυπία δεν αντλεί κάποιο συμπέρασμα από το ότι η πτώση της δημοτικότητας της ΝΔ σε καμία περίπτωση δεν εξαργυρώνεται από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο σε όλους τους σχετικούς δείκτες εμφανίζει επίσης πτώση. (Επίσης ανακριβέστατα και οργουελικότατα παρουσιάζει τη δημοσκόπηση αυτή σαν την "πρώτη του 2005", ενώ την προ-προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύθηκε το "Βαρόμετρο" του ΣΚΑΪ και της VPRC.)
Παιδιά, δεν είμαι ΝΔ, ούτε ΠΑΣΟΚ. Είμαι απλά ένας μη-προβατοποιημένος κάτοικος αυτού του τόπου, που αισθάνεται αηδία βλέποντας την Ελευθεροτυπία να προσπαθεί να μας πείσει ότι η κυβέρνηση πάει κατά διαόλου επειδή η δημοτικότητα του Καραμανλή... ανέβηκε στο 60% (αν δεν κάνω λάθος 15% περισσότερο από οτιδήποτε είχε πετύχει σε 8 χρόνια ο Σημίτης) ή διαβάζοντας την εντυπωσιακή επίδειξη wishful thinking του "Βήματος" της Κυριακής, ότι δηλαδή όπου να 'ναι η "δεξά" θα πέσει εδώ όπως και στην Πορτογαλία!
Λοιπόν, αν είναι να πέσει η "δεξά", δε θα πέσει επειδή το θέλει το Βήμα και η Ελευθεροτυπία. Το μόνο που προβλέπω να πέσει, είναι οι πωλήσεις αυτών των δύο κάποτε σοβαρών εφημερίδων.
ΥΓ: και από το "από κει" στρατόπεδο (Καθημερινή), τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Αλλά με αυτούς θα ασχοληθώ άλλη φορά, όταν με τσαντίσουν εξίσου.
24.2.05
Κατά τα άλλα...
Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα σήμερα η παρουσίαση των εργασιών στο μάθημα της Υπολογιστικής Νοημοσύνης. Ειδικά στο σημείο που ο επόμενος, αφού παρουσίασε το "Ant Colony Optimization" πήρε το θάρρος -μια και διατελεί 35 χρόνια μελετητής της Αγίας Γραφής- να προβεί σε μια μίνι παρουσίαση με θέμα "Τα μυρμήγκια και η Βίβλος" και δύο βασικά συμπεράσματα: "Ο σωστός δρόμος είναι ο δρόμος του Ιησού" και
"τα μυρμήγκια μέσω αυτοργάνωσης βρίσκουν το σωστό δρόμο.
ΕΣΥ?".
...ήταν η μόνη παρουσίαση που δεν διέκοψαν οι καθηγητές. Η μόνη που πήρε 25 λεπτά, ενώ όλες οι άλλες είχαν 5...(επίσης αυτό που λέγαμε προχθές για τις μαλακίες που δεν πρέπει να κάνουμε επειδή πιστεύουμε, ε ο τύπος προφανώς δε συμφωνεί)...
...Ήταν όλα τα λεφτά. Βάζω 10 για τη σκηνική παρουσία (γαμάτος παππούλης μεταπτυχιακός στο ΣΕΜΦΕ με πτυχία θεολόγου, μηχανικού και δίκυκλο) και 10 για την ερμηνεία (γαμάτα σχήματα με μυρμήγκια να βρίσκουν το δρόμο τους προς το σταυρό).
Και βέβαια, έμαθα και δύο σημαντικά πράγματα που τα είχα ρε παιδί μου απορία:
Έμαθα α) πώς είναι να βλέπεις UFO και β) να μην έχεις κάμερα.
"τα μυρμήγκια μέσω αυτοργάνωσης βρίσκουν το σωστό δρόμο.
ΕΣΥ?".
...ήταν η μόνη παρουσίαση που δεν διέκοψαν οι καθηγητές. Η μόνη που πήρε 25 λεπτά, ενώ όλες οι άλλες είχαν 5...(επίσης αυτό που λέγαμε προχθές για τις μαλακίες που δεν πρέπει να κάνουμε επειδή πιστεύουμε, ε ο τύπος προφανώς δε συμφωνεί)...
...Ήταν όλα τα λεφτά. Βάζω 10 για τη σκηνική παρουσία (γαμάτος παππούλης μεταπτυχιακός στο ΣΕΜΦΕ με πτυχία θεολόγου, μηχανικού και δίκυκλο) και 10 για την ερμηνεία (γαμάτα σχήματα με μυρμήγκια να βρίσκουν το δρόμο τους προς το σταυρό).
Και βέβαια, έμαθα και δύο σημαντικά πράγματα που τα είχα ρε παιδί μου απορία:
Έμαθα α) πώς είναι να βλέπεις UFO και β) να μην έχεις κάμερα.
Υπολογιστική Νοημοσύνη
Εδώ και 3-4 εβδομάδες, ασχολούμαι πολύ έντονα με "εξωτικές" μεθόδους Τεχνητής Νοημοσύνης. Νευρωνικά Δίκτυα, Εξελικτικοί Αλγόριθμοι, Νοημοσύνη Σμήνους, Ασαφής Λογική, ξέρετε τώρα. Η ορολογία είναι "Υπολογιστική Νοημοσύνη". Αυτές οι μέθοδοι έχουν δύο κοινά:
Το πρώτο είναι ότι μιμούνται βιολογικά φαινόμενα (ας πούμε τα Νευρωνικά Δίκτυα μιμούνται τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου σε ηλεκτροχημικό επίπεδο). Η Κλασσική Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μάλλον πλατωνική στη σύλληψή της. Προσπαθεί να μοντελοποιήσει έννοιες, συλλογισμούς και αξιώματα. Τον τρόπο με τον οποίο νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε. Οι μέθοδοι αυτές όχι. Δεν έχουμε παρά μόνο επιφανειακή ιδέα για το πώς ένα νευρωνικό δίκτυο που παίρνει στην είσοδό του μία ανδρική φωτογραφία 128x128 pixel σαν μια ακολουθία 16384 ακεραίων μπορεί και αποφαίνεται με 90% επιτυχία αν ο άνδρας της φωτογραφίας έχει μουστάκι[*]. Αν κοιτάξεις το νευρωνικό δίκτυο, δεν υπάρχει τίποτα στην κατάστασή του που να σε παραπέμπει σε μουστάκια, μπανάνες, ή, εδώ που τα λέμε, απόφαση. Σημειώστε ότι αν κοιτάξεις έναν εγκέφαλο, επίσης δεν υπάρχει τίποτα στην κατάστασή του που να σε παραπέμπει σε αξιώματα, έννοιες ή συλλογισμούς, γεγονός που υπονοεί ότι ο Πλάτων δεν τα έλεγε και πολύ σωστά.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι τα συστήματα υπολογιστικής νοημοσύνης επιδεικνύουν δύο σημαντικές ιδιότητες κάθε πολύπλοκου συστήματος: αυτοργάνωση και αναδυόμενα χαρακτηριστικά. Εν ολίγοις, συστήματα των οποίων τα μέλη αλληλεπιδρούν έντονα, τείνουν να συμπεριφέρονται με εύτακτο τρόπο. Επίσης ως συστήματα τείνουν να εμφανίζουν συλλογικά χαρακτηριστικά που δεν προκύπτουν με κανένα προφανή τρόπο από τα χαρακτηριστικά των μελών τους.
Π.χ. σε ένα νευρωνικό δίκτυο (ή στον εγκέφαλο), ο κάθε νευρώνας κάνει κάτι τρομερά ηλίθιο και απλό: παίρνει ένα σήμα από την είσοδό του, το περνά από ένα φίλτρο και το στέλνει στην έξοδό του. Οι συνάψεις μεταξύ δύο νευρώνων, απλά ενισχύουν ή αποδυναμώνουν το σήμα ανάλογα με το πώς έχουν ρυθμιστεί κατά την εκπαίδευση του δικτύου (ή του εγκεφάλου). Κι όμως, στην τελική έξοδο, βγαίνει συγκεκριμένο σήμα αν ο άνδρας έχει μουστάκι και συγκεκριμένο (διαφορετικό σήμα) αν δεν έχει. Παρομοίως στον εγκέφαλο, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι κουνάτε το χέρι σας, ή ότι κλαίτε, ή ότι σας έρχεται μια ιδέα. Ο κάθε νευρώνας είναι απλά ένα πανηλίθιο φίλτρο, για το οποίο δεν υπάρχουν καν οι έννοιες "μουστάκι", "στενοχωριέμαι" κλπ. Όλη η εξυπνάδα (και οι αντίστοιχες έννοιες μαζί) αναδύεται από το σύνολο των νευρώνων και συγκεκριμένα από τις αλληλεπιδράσεις τους.
Ερώτημα: πόσα οφείλουμε στη συλλογική εξυπνάδα μας, ως είδος; Πόσα από τα συλλογικά πράγματα που συμβαίνουν (καλλιτεχνικά ρεύματα, θρησκείες, σχολές σκέψης, ήθη/έθιμα κλπ) είναι αποτέλεσμα συντονισμένης ατομικής βούλησης, και πόσα είναι αναδυόμενα χαρακτηριστικά από εντελώς άσχετες αλληλεπιδράσεις; Ή μήπως όλα είναι και τα δύο σε κάποιο βαθμό;
Σκεφτείτε το εξής: αν ο Einstein είχε γεννηθεί 10.000 χρόνια πριν, το πιο πιθανό είναι ότι θα ανακάλυπτε στην καλύτερη περίπτωση ένα καλύτερο τσεκούρι. Αντί για αυτό, ανακάλυψε τη γενική σχετικότητα, χάρη σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους, από τον πρώτο Σουμέριο που σκέφτηκε να σκαλίσει μαθηματικά προβλήματα σε μία πέτρα μέχρι το θείο του που του κίνησε το ενδιαφέρον για τη Φυσική. Πού αρχίζει το ατομικό επίτευγμα του Einstein, και πού τελειώνει το συλλογικό επίτευγμα της ανθρωπότητας; Ή, σε λιγότερο άγνωστες περιοχές, σε τι βαθμό καθοδηγεί η μουσική βιομηχανία τους έφηβους και σε τι βαθμό καθοδηγείται από αυτούς;
[*] 1η εργαστηριακή άσκηση στο μάθημα "Νευρωνικά Δίκτυα" του τμήματος ΗΜΜΥ ΕΜΠ, όταν τουλάχιστον πήγαινα 4ο έτος...
Το πρώτο είναι ότι μιμούνται βιολογικά φαινόμενα (ας πούμε τα Νευρωνικά Δίκτυα μιμούνται τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου σε ηλεκτροχημικό επίπεδο). Η Κλασσική Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μάλλον πλατωνική στη σύλληψή της. Προσπαθεί να μοντελοποιήσει έννοιες, συλλογισμούς και αξιώματα. Τον τρόπο με τον οποίο νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε. Οι μέθοδοι αυτές όχι. Δεν έχουμε παρά μόνο επιφανειακή ιδέα για το πώς ένα νευρωνικό δίκτυο που παίρνει στην είσοδό του μία ανδρική φωτογραφία 128x128 pixel σαν μια ακολουθία 16384 ακεραίων μπορεί και αποφαίνεται με 90% επιτυχία αν ο άνδρας της φωτογραφίας έχει μουστάκι[*]. Αν κοιτάξεις το νευρωνικό δίκτυο, δεν υπάρχει τίποτα στην κατάστασή του που να σε παραπέμπει σε μουστάκια, μπανάνες, ή, εδώ που τα λέμε, απόφαση. Σημειώστε ότι αν κοιτάξεις έναν εγκέφαλο, επίσης δεν υπάρχει τίποτα στην κατάστασή του που να σε παραπέμπει σε αξιώματα, έννοιες ή συλλογισμούς, γεγονός που υπονοεί ότι ο Πλάτων δεν τα έλεγε και πολύ σωστά.
Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι τα συστήματα υπολογιστικής νοημοσύνης επιδεικνύουν δύο σημαντικές ιδιότητες κάθε πολύπλοκου συστήματος: αυτοργάνωση και αναδυόμενα χαρακτηριστικά. Εν ολίγοις, συστήματα των οποίων τα μέλη αλληλεπιδρούν έντονα, τείνουν να συμπεριφέρονται με εύτακτο τρόπο. Επίσης ως συστήματα τείνουν να εμφανίζουν συλλογικά χαρακτηριστικά που δεν προκύπτουν με κανένα προφανή τρόπο από τα χαρακτηριστικά των μελών τους.
Π.χ. σε ένα νευρωνικό δίκτυο (ή στον εγκέφαλο), ο κάθε νευρώνας κάνει κάτι τρομερά ηλίθιο και απλό: παίρνει ένα σήμα από την είσοδό του, το περνά από ένα φίλτρο και το στέλνει στην έξοδό του. Οι συνάψεις μεταξύ δύο νευρώνων, απλά ενισχύουν ή αποδυναμώνουν το σήμα ανάλογα με το πώς έχουν ρυθμιστεί κατά την εκπαίδευση του δικτύου (ή του εγκεφάλου). Κι όμως, στην τελική έξοδο, βγαίνει συγκεκριμένο σήμα αν ο άνδρας έχει μουστάκι και συγκεκριμένο (διαφορετικό σήμα) αν δεν έχει. Παρομοίως στον εγκέφαλο, το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι κουνάτε το χέρι σας, ή ότι κλαίτε, ή ότι σας έρχεται μια ιδέα. Ο κάθε νευρώνας είναι απλά ένα πανηλίθιο φίλτρο, για το οποίο δεν υπάρχουν καν οι έννοιες "μουστάκι", "στενοχωριέμαι" κλπ. Όλη η εξυπνάδα (και οι αντίστοιχες έννοιες μαζί) αναδύεται από το σύνολο των νευρώνων και συγκεκριμένα από τις αλληλεπιδράσεις τους.
Ερώτημα: πόσα οφείλουμε στη συλλογική εξυπνάδα μας, ως είδος; Πόσα από τα συλλογικά πράγματα που συμβαίνουν (καλλιτεχνικά ρεύματα, θρησκείες, σχολές σκέψης, ήθη/έθιμα κλπ) είναι αποτέλεσμα συντονισμένης ατομικής βούλησης, και πόσα είναι αναδυόμενα χαρακτηριστικά από εντελώς άσχετες αλληλεπιδράσεις; Ή μήπως όλα είναι και τα δύο σε κάποιο βαθμό;
Σκεφτείτε το εξής: αν ο Einstein είχε γεννηθεί 10.000 χρόνια πριν, το πιο πιθανό είναι ότι θα ανακάλυπτε στην καλύτερη περίπτωση ένα καλύτερο τσεκούρι. Αντί για αυτό, ανακάλυψε τη γενική σχετικότητα, χάρη σε χιλιάδες άλλους ανθρώπους, από τον πρώτο Σουμέριο που σκέφτηκε να σκαλίσει μαθηματικά προβλήματα σε μία πέτρα μέχρι το θείο του που του κίνησε το ενδιαφέρον για τη Φυσική. Πού αρχίζει το ατομικό επίτευγμα του Einstein, και πού τελειώνει το συλλογικό επίτευγμα της ανθρωπότητας; Ή, σε λιγότερο άγνωστες περιοχές, σε τι βαθμό καθοδηγεί η μουσική βιομηχανία τους έφηβους και σε τι βαθμό καθοδηγείται από αυτούς;
[*] 1η εργαστηριακή άσκηση στο μάθημα "Νευρωνικά Δίκτυα" του τμήματος ΗΜΜΥ ΕΜΠ, όταν τουλάχιστον πήγαινα 4ο έτος...
23.2.05
Περί πίστεως
Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να διατυπώσω μια άποψη πάνω στο ζήτημα της θρησκευτικής (και εν γένει συνειδησιακής) ελευθερίας. Όχι με τη νομική έννοια, αλλά με τη φιλοσοφική. Π.χ. είναι ασύμβατες οι ιδιότητες του σατανιστή και του καλού ανθρώπου; Του θετικού επιστήμονα και του θρήσκου; Είναι αλήθεια ότι το ισλάμ είναι εγγενώς πιο επιθετικό από το χριστιανισμό; Ο Ιησούς δεν είπε "αγαπάτε αλλήλους"; Ναι αλλά δεν είπε το ίδιο και ο Βούδας; Οι κομμουνιστές ήταν ένα μάτσο αφιονισμένοι τρελοί που έστελναν κόσμο στη Σιβηρία, ή ήρωες της Εθνικής Αντίστασης; Γιατί ο Χριστόδουλας είναι κολλητός με αυτούς που μισούν κάθε διαφορετικό, ενώ ο Δαμασκηνός έσωσε χιλιάδες Εβραίους από το Ολοκαύτωμα;
Τελικά, πάρτε οποιοδήποτε σύστημα σκέψης στο οποίο εμπλέκεται η πίστη: φιλοσοφικό, πολιτικό, θρησκευτικό. Ισχυριστείτε ότι δημιουργεί[*] φανατισμένους εγκληματίες, ή ακραιφνώς ηλίθια θύματα, και θα βρείτε πάμπολλα παραδείγματα. Ισχυριστείτε ότι δημιουργεί μεγάλους επιστήμονες, καλούς ανθρώπους και άλλα τέτοια θετικά και θα βρείτε επίσης πάμπολλα παραδείγματα. Άρα αντικειμενικά δε μπορεί ή ίδια η φύση της πίστης να γέρνει αποκλειστικά την πλάστιγγα προς το καλό ή το κακό. Σε τι διαφέρουν λοιπόν οι καλοί άνθρωποι που είναι πιστοί από τους κακούς άνθρωπους που είναι το ίδιο πιστοί; Ποια είναι η βασική αρχή που πρέπει να ακολουθείς για να μην καταλήξεις παντελώς τρόμπας από τη στιγμή που έκανες το σφάλμα και ασπάστηκες ένα σύστημα σκέψης;
Το καλύτερο στο οποίο είχα καταλήξει ήταν αυτό που είπα στον Till, σε μία μίνι-συζήτηση με διαφορετικό αλλά πολύ ενδιαφέρον θέμα:
4) Για όλα τα υπόλοιπα (π.χ. "υπάρχει Θεός;", "κάνει ήχο ένα δέντρο που πέφτει στο έρημο δάσος;", "υπάρχει μετά θάνατον ζωή" κλπ) μπορούμε να δεχόμαστε ό,τι θέλουμε, αρκεί αυτό να το κρατάμε *μέσα* μας και να μην προσπαθούμε να το επιβάλλουμε ή να το πουλήσουμε ή να το χρησιμοποιήσουμε για να ελέγξουμε τους άλλους
[τρισάθλιο]
Λοιπόν, κατέληξα επιτέλους στη διατύπωση που με ικανοποιεί για αυτό που εδώ και δυο-τρία χρόνια έχω συλλάβει αλλά δε μπορούσα να εκφράσω. Βουαλά:
Το θέμα δεν είναι να μην πιστεύεις σε μαλακίες, αλλά να μην κάνεις μαλακίες επειδή πιστεύεις.
[πόρισμα: οι μαλακίες ορίζονται έξω από το εννοιολογικό πλαίσιο κάθε συστήματος σκέψης βασισμένου στην πίστη, που σημαίνει ότι τα βασισμένα σε πίστη συστήματα σκέψης έχουν ελάχιστα να πουν για το πώς θα είμαστε αντικειμενικά μη-μαλάκες]
Ουφ!
[*] Εννοείται "με όλους τους άλλους παράγοντες που διαμορφώνουν ένα άτομο σχετικά αμετάβλητους".
Τελικά, πάρτε οποιοδήποτε σύστημα σκέψης στο οποίο εμπλέκεται η πίστη: φιλοσοφικό, πολιτικό, θρησκευτικό. Ισχυριστείτε ότι δημιουργεί[*] φανατισμένους εγκληματίες, ή ακραιφνώς ηλίθια θύματα, και θα βρείτε πάμπολλα παραδείγματα. Ισχυριστείτε ότι δημιουργεί μεγάλους επιστήμονες, καλούς ανθρώπους και άλλα τέτοια θετικά και θα βρείτε επίσης πάμπολλα παραδείγματα. Άρα αντικειμενικά δε μπορεί ή ίδια η φύση της πίστης να γέρνει αποκλειστικά την πλάστιγγα προς το καλό ή το κακό. Σε τι διαφέρουν λοιπόν οι καλοί άνθρωποι που είναι πιστοί από τους κακούς άνθρωπους που είναι το ίδιο πιστοί; Ποια είναι η βασική αρχή που πρέπει να ακολουθείς για να μην καταλήξεις παντελώς τρόμπας από τη στιγμή που έκανες το σφάλμα και ασπάστηκες ένα σύστημα σκέψης;
Το καλύτερο στο οποίο είχα καταλήξει ήταν αυτό που είπα στον Till, σε μία μίνι-συζήτηση με διαφορετικό αλλά πολύ ενδιαφέρον θέμα:
4) Για όλα τα υπόλοιπα (π.χ. "υπάρχει Θεός;", "κάνει ήχο ένα δέντρο που πέφτει στο έρημο δάσος;", "υπάρχει μετά θάνατον ζωή" κλπ) μπορούμε να δεχόμαστε ό,τι θέλουμε, αρκεί αυτό να το κρατάμε *μέσα* μας και να μην προσπαθούμε να το επιβάλλουμε ή να το πουλήσουμε ή να το χρησιμοποιήσουμε για να ελέγξουμε τους άλλους
[τρισάθλιο]
Λοιπόν, κατέληξα επιτέλους στη διατύπωση που με ικανοποιεί για αυτό που εδώ και δυο-τρία χρόνια έχω συλλάβει αλλά δε μπορούσα να εκφράσω. Βουαλά:
Το θέμα δεν είναι να μην πιστεύεις σε μαλακίες, αλλά να μην κάνεις μαλακίες επειδή πιστεύεις.
[πόρισμα: οι μαλακίες ορίζονται έξω από το εννοιολογικό πλαίσιο κάθε συστήματος σκέψης βασισμένου στην πίστη, που σημαίνει ότι τα βασισμένα σε πίστη συστήματα σκέψης έχουν ελάχιστα να πουν για το πώς θα είμαστε αντικειμενικά μη-μαλάκες]
Ουφ!
[*] Εννοείται "με όλους τους άλλους παράγοντες που διαμορφώνουν ένα άτομο σχετικά αμετάβλητους".
21.2.05
Το τζάμπα είναι πάντα πιο καλό
(ριζική αλλά προσωρινή αλλαγή θέματος)
Ή τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγεί το ακόλουθο (πραγματικό) σενάριο:
1) Σκάω 140EUR για το Mandrake 10.1 Powerpack+
2) Μου βγαίνει ο κώλος να το εγκαταστήσω στον πιτσιρίκο (HP Omnibook 4500xe) και στο mrOizo (Turbo-X Athlon@700MHz, ATI Radeon, 128MB/30GB, VIA82Cxxx m/b)
3) Τελικά δουλεύει (αν εξαιρέσεις τα κολλήματα του Xorg στο MrOizo - την κάρτα ήχου, το εξωτερικό ποντίκι και κυρίως τον firewire δίσκο όπου ήδη έχω 540 κατεστραμμένα ΜΒ που δεν αγγίζει ούτε το scandisk των windows στον πιτσιρίκο).
4) Στο μεταξύ κατεβάζω το Knoppix για να δω αν ένα πεταμένο (PII@300, S3 π.Χ., 256MB/20GB) μηχάνημα στο εργαστήριο παίρνει linux (θέλω ένα WS gateway always on). Φορτωνει με τη μία. Πατάω knoppix-installer και σε 30 λεπτά έχω ένα άψογα ρυθμισμένο Debian με το τελευταίο KDE και ssh, apache, ftpd και όλα να δουλεύουν στην εντέλεια.
5) Νοιώθω πολύ μαλάκας.
ΥΓ: κάθε πυρήνας της μορφής 2.2n.m όπου m<10 είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Ή τουλάχιστον σε αυτό το συμπέρασμα με οδηγεί το ακόλουθο (πραγματικό) σενάριο:
1) Σκάω 140EUR για το Mandrake 10.1 Powerpack+
2) Μου βγαίνει ο κώλος να το εγκαταστήσω στον πιτσιρίκο (HP Omnibook 4500xe) και στο mrOizo (Turbo-X Athlon@700MHz, ATI Radeon, 128MB/30GB, VIA82Cxxx m/b)
3) Τελικά δουλεύει (αν εξαιρέσεις τα κολλήματα του Xorg στο MrOizo - την κάρτα ήχου, το εξωτερικό ποντίκι και κυρίως τον firewire δίσκο όπου ήδη έχω 540 κατεστραμμένα ΜΒ που δεν αγγίζει ούτε το scandisk των windows στον πιτσιρίκο).
4) Στο μεταξύ κατεβάζω το Knoppix για να δω αν ένα πεταμένο (PII@300, S3 π.Χ., 256MB/20GB) μηχάνημα στο εργαστήριο παίρνει linux (θέλω ένα WS gateway always on). Φορτωνει με τη μία. Πατάω knoppix-installer και σε 30 λεπτά έχω ένα άψογα ρυθμισμένο Debian με το τελευταίο KDE και ssh, apache, ftpd και όλα να δουλεύουν στην εντέλεια.
5) Νοιώθω πολύ μαλάκας.
ΥΓ: κάθε πυρήνας της μορφής 2.2n.m όπου m<10 είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
20.2.05
Υπαρξιακές Ανησυχίες ΙΙ
Εκεί γύρω στα 6, απέκτησα τα πρώτα μου υπαρξιακά προβλήματα. Είχα ήδη ανακαλύψει τα βιβλία, είχαμε πρόσφατα πάρει έγχρωμη τηλεόραση, την ίδια χρονιά είχε ξεκινήσει το σχολείο... Γενικά ο κόσμος είχε αρχίσει να μου αποκαλύπτεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Και όταν λέμε "μεγαλοπρέπεια", εννοούμε φαντάσματα, δράκοι, βρυκόλακες, μπαμπούλες, ξωτικά, Θεός κλπ. Η τηλεόραση, οι συμμαθητές μου, ο παπάς που εκκλησιαστήκαμε για πρώτη φορά (και άρα μπήκα σε εκκλησία για δεύτερη φορά και σε πολύ καλύτερη θέση για να εκτιμήσω τους ενεδρεύοντες κινδύνους), με δυο κουβέντες όλος ο έξω κόσμος συμφωνούσε: ξέχνα όσα ήξερες, υπάρχουν ένα κάρο υπερφυσικά πλάσματα που ασχολούνται μαζί σου.
Άντε τώρα να κοιμηθείς, ξέροντας ότι κάτω από το κρεββάτι σου βρίσκεται ο Μπαμπούλας. Και από την άλλη να ξέρεις ότι απαγορεύεται να φοβάσαι το μπαμπούλα, γιατί ο Μικρός Νικόλας δε φοβόταν κανένα μπαμπούλα (αυτό δε μου το είχε πει κανείς, το είχα καταλάβει μόνος μου). Κάθε βράδυ λοιπόν, όταν σκοτείνιαζε το σπίτι και καταλάβαινα ότι οι αδερφές μου (5 και 1 έτους εκείνη την περίοδο) έχουν κοιμηθεί, ξεκινούσε η εσωτερική πάλη: πάλη ανάμεσα στον τρόμο μου για το Μπαμπούλα και το φιλότιμό μου να φανώ αντάξιος του Μικρού Νικόλα. Επειδή το ένα αύξαινε διαρκώς, ενώ το άλλο έμενε σταθερό, με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα σηκωνόμουν και θα πήγαινα με τις πιτζάμες στους γονείς μου:
"Να κοιμηθώ μαζί σας;"
"Γιατί;"
"Φοβάμαι το μπαμπούλα."
"Έλα τώρα παιδί μου νυχτιάτικα!"
":'("
Με αυτό το ακαταμάχητο επιχείρημα, πετύχαινα τουλάχιστον να έρθει ένας από τους δύο στο δωμάτιο, να τσεκάρει όλα τα ύποπτα για υπερφυσικές παρουσίες σημεία και να μου κάνει παρέα μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Το άλλο βράδυ, θα φοβόμουν το Διάβολο, ή τους καλλικάντζαρους ή κάποιον άλλο Υπερφυσικό Εχθρό του μενού. Αυτή η δουλειά πρέπει να γινόταν για αρκετές εβδομάδες. Τονίζω ότι πάντα ξεκινούσα με απαίτηση να κοιμηθώ μαζί τους, ξέροντας ότι όποιος ζητάει τα πολλά παίρνει τα λίγα.
Ένα βράδυ λοιπόν που ήταν και ψιλονωρίς (γιατί οι γονείς μου είχαν αράξει στην κουζίνα και τα λέγανε), κατευθύνθηκα στην κουζίνα με το πάγιο αίτημά μου. Ο πατέρας μου λοιπόν έκανε κάτι καταπληκτικό: με έβαλε και εμένα να καθίσω μαζί τους, σαν ομότιμός τους! Και μου πρόσφερε και κρασί (δείγμα ότι πλέον είμαι άντρας), το οποίο φυσικά δεν δέχθηκα αλλά όσο να 'ναι το πήρα πάνω μου. Και μου είπε ότι είμαι μεγάλος πια και πρέπει να μιλήσουμε σαν άντρες γιατί στο κάτω-κάτω "κοίτα με εμένα, εγώ που είμαι μεγάλος γιατί δε φοβάμαι το μπαμπούλα, δε θες να μάθεις;".
Και τότε, μου είπε το καλύτερο ψέμμα που έχει πει ποτέ πατέρας στο παιδί του:
"Άκουσε να δεις παιδί μου, ο διάβολος, ο μπαμπούλας, τα ξωτικά, ο Θεός, οι βρικόλακες και όλα αυτά τέλος πάντων, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν υπάρχουν."
"Και στα μίκυ-μάους γιατί έχει βρικόλακες;"
"Μα τα μίκυ-μάους είναι ζωγραφιές, δεν είναι αληθινά βρε χαζέ."
"Δηλαδή άμα λέω 'Γαμώ την Παναγία' δε θα πάθω τίποτα;" (όπως βλέπετε ανέκαθεν ήμουν πρακτικό μυαλό)
"Ε κοίτα, εγώ δε νομίζω ότι θα πάθεις κάτι, αλλά σκέψου ότι αν -μία στο εκατομμύριο- έχουν κάνει λάθος οι επιστήμονες, τότε την πούτσισες. Εξάλλου πάρα πολλοί άνθρωποι, όπως η γιαγιά σου, πιστεύουν στην Παναγία και στενοχωριούνται όταν τη βρίζεις." (εκ των υστέρων θεωρώ πολύ εντυπωσιακό που σε ηλικία 6 χρονών ήμουν σε θέση να καταλάβω την έννοια "μία στο εκατομμύριο").
"Εντάξει, καληνύχτα μπαμπά" είπα και αποσύρθην στα ιδιαίτερά μου για βαθιά περισυλλογή.
Λοιπόν το ψέμμα του πατέρα μου δεν πέτυχε το βασικό σκοπό του: να πάψω να φοβάμαι το υπερφυσικό κάτω από το κρεββάτι μου. Αν και με καθησύχασε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό που τα χάλασε όλα ήταν το "μια στο εκατομμύριο". Αν υπήρχε περίπτωση οι επιστήμονες να είχαν κάνει λάθος για την Παναγία, λογικά ο δρόμος για το μπαμπούλα, το διάολο κλπ ήταν ορθάνοιχτος. Έτσι μέχρι τα 11-12 εξακολούθησα να δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, αν και καθιερώσαμε με την αδερφή μου τη συνήθεια κάθε βράδυ να συζητάμε μέχρις εξαντλήσεως, οπότε γενικά δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα.
Όμως το ψέμμα του πατέρα μου πέτυχε κάτι άλλο, απείρως καλύτερο: άλλαξε την εξ ορισμού δεκτική αντιμετώπιση που είχα για όλους τους μη επιστημονικούς ισχυρισμούς σε εξ ορισμού αρνητική. Από εκεί που ο πατέρας μου ήταν υποχρεωμένος κάθε βράδυ να μου καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί υπερφυσικού που ο έξω κόσμος μοίραζε απλόχερα, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: πλέον ο μπαμπούλας έπρεπε να μου αποδείξει ότι υπάρχει κόντρα σε όσα λένε ο πατέρας μου και οι επιστήμονες. Οι οποίοι (χάρη στην προσεγμένη διατύπωση του πατέρα μου), δεν το έπαιζαν αλάθητοι, σε αντίθεση με τη δασκάλα, τον παπα-Γιώργη και τους κυνηγούς βρικολάκων που ήταν απόλυτα βέβαιοι για τους ισχυρισμούς τους. Πράγμα που είχα την ωριμότητα να διακρίνω ότι λειτουργούσε ενισχυτικά της άποψής τους.
Συνειδητοποίησα δηλαδή (αν και μόλις πριν 5-6 χρόνια βρήκα το γλωσσικό υπόβαθρο για να το εκφράσω):
-Ότι οι εξωφρενικοί ισχυρισμοί απαιτούν εξωφρενικές αποδείξεις.
-Ότι η αυθεντία δε μετράει ως επιχείρημα. Εδώ ο Μπαμπάς μου και παραδέχεται ότι δεν είναι αλάθητος, άντε γαμήσου κυρα-δασκάλα.
-Ότι σε γενικές γραμμές ό,τι πάει κόντρα στην επιστήμη είναι εξωφρενικος ισχυρισμός.
-(added bonus) Ότι μόνο μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων τα καταλαβαίνει όλα αυτά και όλοι οι υπόλοιποι πιστεύουν ό,τι να 'ναι.
Με λίγα λόγια, στα έξι μου έγινα κυνικός σκεπτικιστής.
Και ο μπαμπάς μου έγινε ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.
ΥΓ: κάποιος να μου εξηγήσει πώς γίνεται να εμφανίζονται στην αρχική σελίδα μόνο ο τίτλος και 3-4 σειρές και να υπάρχει link για ολόκληρο το post, όπως στης Κουρούνας και στο MarketingPro.
Άντε τώρα να κοιμηθείς, ξέροντας ότι κάτω από το κρεββάτι σου βρίσκεται ο Μπαμπούλας. Και από την άλλη να ξέρεις ότι απαγορεύεται να φοβάσαι το μπαμπούλα, γιατί ο Μικρός Νικόλας δε φοβόταν κανένα μπαμπούλα (αυτό δε μου το είχε πει κανείς, το είχα καταλάβει μόνος μου). Κάθε βράδυ λοιπόν, όταν σκοτείνιαζε το σπίτι και καταλάβαινα ότι οι αδερφές μου (5 και 1 έτους εκείνη την περίοδο) έχουν κοιμηθεί, ξεκινούσε η εσωτερική πάλη: πάλη ανάμεσα στον τρόμο μου για το Μπαμπούλα και το φιλότιμό μου να φανώ αντάξιος του Μικρού Νικόλα. Επειδή το ένα αύξαινε διαρκώς, ενώ το άλλο έμενε σταθερό, με μαθηματική ακρίβεια κάποια στιγμή θα σηκωνόμουν και θα πήγαινα με τις πιτζάμες στους γονείς μου:
"Να κοιμηθώ μαζί σας;"
"Γιατί;"
"Φοβάμαι το μπαμπούλα."
"Έλα τώρα παιδί μου νυχτιάτικα!"
":'("
Με αυτό το ακαταμάχητο επιχείρημα, πετύχαινα τουλάχιστον να έρθει ένας από τους δύο στο δωμάτιο, να τσεκάρει όλα τα ύποπτα για υπερφυσικές παρουσίες σημεία και να μου κάνει παρέα μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Το άλλο βράδυ, θα φοβόμουν το Διάβολο, ή τους καλλικάντζαρους ή κάποιον άλλο Υπερφυσικό Εχθρό του μενού. Αυτή η δουλειά πρέπει να γινόταν για αρκετές εβδομάδες. Τονίζω ότι πάντα ξεκινούσα με απαίτηση να κοιμηθώ μαζί τους, ξέροντας ότι όποιος ζητάει τα πολλά παίρνει τα λίγα.
Ένα βράδυ λοιπόν που ήταν και ψιλονωρίς (γιατί οι γονείς μου είχαν αράξει στην κουζίνα και τα λέγανε), κατευθύνθηκα στην κουζίνα με το πάγιο αίτημά μου. Ο πατέρας μου λοιπόν έκανε κάτι καταπληκτικό: με έβαλε και εμένα να καθίσω μαζί τους, σαν ομότιμός τους! Και μου πρόσφερε και κρασί (δείγμα ότι πλέον είμαι άντρας), το οποίο φυσικά δεν δέχθηκα αλλά όσο να 'ναι το πήρα πάνω μου. Και μου είπε ότι είμαι μεγάλος πια και πρέπει να μιλήσουμε σαν άντρες γιατί στο κάτω-κάτω "κοίτα με εμένα, εγώ που είμαι μεγάλος γιατί δε φοβάμαι το μπαμπούλα, δε θες να μάθεις;".
Και τότε, μου είπε το καλύτερο ψέμμα που έχει πει ποτέ πατέρας στο παιδί του:
"Άκουσε να δεις παιδί μου, ο διάβολος, ο μπαμπούλας, τα ξωτικά, ο Θεός, οι βρικόλακες και όλα αυτά τέλος πάντων, έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι δεν υπάρχουν."
"Και στα μίκυ-μάους γιατί έχει βρικόλακες;"
"Μα τα μίκυ-μάους είναι ζωγραφιές, δεν είναι αληθινά βρε χαζέ."
"Δηλαδή άμα λέω 'Γαμώ την Παναγία' δε θα πάθω τίποτα;" (όπως βλέπετε ανέκαθεν ήμουν πρακτικό μυαλό)
"Ε κοίτα, εγώ δε νομίζω ότι θα πάθεις κάτι, αλλά σκέψου ότι αν -μία στο εκατομμύριο- έχουν κάνει λάθος οι επιστήμονες, τότε την πούτσισες. Εξάλλου πάρα πολλοί άνθρωποι, όπως η γιαγιά σου, πιστεύουν στην Παναγία και στενοχωριούνται όταν τη βρίζεις." (εκ των υστέρων θεωρώ πολύ εντυπωσιακό που σε ηλικία 6 χρονών ήμουν σε θέση να καταλάβω την έννοια "μία στο εκατομμύριο").
"Εντάξει, καληνύχτα μπαμπά" είπα και αποσύρθην στα ιδιαίτερά μου για βαθιά περισυλλογή.
Λοιπόν το ψέμμα του πατέρα μου δεν πέτυχε το βασικό σκοπό του: να πάψω να φοβάμαι το υπερφυσικό κάτω από το κρεββάτι μου. Αν και με καθησύχασε σε μεγάλο βαθμό. Αυτό που τα χάλασε όλα ήταν το "μια στο εκατομμύριο". Αν υπήρχε περίπτωση οι επιστήμονες να είχαν κάνει λάθος για την Παναγία, λογικά ο δρόμος για το μπαμπούλα, το διάολο κλπ ήταν ορθάνοιχτος. Έτσι μέχρι τα 11-12 εξακολούθησα να δυσκολεύομαι να κοιμηθώ, αν και καθιερώσαμε με την αδερφή μου τη συνήθεια κάθε βράδυ να συζητάμε μέχρις εξαντλήσεως, οπότε γενικά δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα.
Όμως το ψέμμα του πατέρα μου πέτυχε κάτι άλλο, απείρως καλύτερο: άλλαξε την εξ ορισμού δεκτική αντιμετώπιση που είχα για όλους τους μη επιστημονικούς ισχυρισμούς σε εξ ορισμού αρνητική. Από εκεί που ο πατέρας μου ήταν υποχρεωμένος κάθε βράδυ να μου καταρρίπτει τους ισχυρισμούς περί υπερφυσικού που ο έξω κόσμος μοίραζε απλόχερα, οι ρόλοι αντιστράφηκαν: πλέον ο μπαμπούλας έπρεπε να μου αποδείξει ότι υπάρχει κόντρα σε όσα λένε ο πατέρας μου και οι επιστήμονες. Οι οποίοι (χάρη στην προσεγμένη διατύπωση του πατέρα μου), δεν το έπαιζαν αλάθητοι, σε αντίθεση με τη δασκάλα, τον παπα-Γιώργη και τους κυνηγούς βρικολάκων που ήταν απόλυτα βέβαιοι για τους ισχυρισμούς τους. Πράγμα που είχα την ωριμότητα να διακρίνω ότι λειτουργούσε ενισχυτικά της άποψής τους.
Συνειδητοποίησα δηλαδή (αν και μόλις πριν 5-6 χρόνια βρήκα το γλωσσικό υπόβαθρο για να το εκφράσω):
-Ότι οι εξωφρενικοί ισχυρισμοί απαιτούν εξωφρενικές αποδείξεις.
-Ότι η αυθεντία δε μετράει ως επιχείρημα. Εδώ ο Μπαμπάς μου και παραδέχεται ότι δεν είναι αλάθητος, άντε γαμήσου κυρα-δασκάλα.
-Ότι σε γενικές γραμμές ό,τι πάει κόντρα στην επιστήμη είναι εξωφρενικος ισχυρισμός.
-(added bonus) Ότι μόνο μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων τα καταλαβαίνει όλα αυτά και όλοι οι υπόλοιποι πιστεύουν ό,τι να 'ναι.
Με λίγα λόγια, στα έξι μου έγινα κυνικός σκεπτικιστής.
Και ο μπαμπάς μου έγινε ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.
ΥΓ: κάποιος να μου εξηγήσει πώς γίνεται να εμφανίζονται στην αρχική σελίδα μόνο ο τίτλος και 3-4 σειρές και να υπάρχει link για ολόκληρο το post, όπως στης Κουρούνας και στο MarketingPro.
17.2.05
χέρι-μαχαίρι(;)-κουκουβάγια...
Στην ανάγνωση των ιερογλυφικών αυτό που βοήθησε πάρα πολύ ήταν τα cartouche. Τα cartouche είναι κάτι αστεία πλαισιάκια (σε σχήμα Ο| ή Ω) που περιέχουν ένα κύριο όνομα , συνήθως συνοδευόμενο από τίτλο (θεού, βασιλιά ή κάτι παρόμοιο). Κάτι σαν registered trademarks δηλαδή.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε έναν αποκρυπτογράφο είναι τα κύρια ονόματα. Γιατί σε αντίθεση με τις καθεαυτό λέξεις, τα κύρια ονόματα δεν πολυαλλάζουν από τη μία γλώσσα (ή σύστημα γραφής) στην άλλη. Έτσι, ο Young και ο Champollion (και αρκετοί άλλοι πριν από αυτούς) επωφελήθηκαν από το γεγονός ότι τα cartouche που εμφανίζονται στη στήλη της Ροζέττας υποχρεωτικά έπρεπε να περιέχουν κάτι που να μοιάζει με τα ελληνικά κύρια ονόματα Πτολεμαίος, Αλέξανδρος, Κλεοπάτρα κλπ που εμφανίζονται στο ελληνικό κομμάτι της στήλης. Είχαμε δηλαδή μία 1-1 φωνητική αντιστοιχία ανάμεσα σε 3-4 cartouche και 3-4 ελληνικές λέξεις, πράγμα που προφανώς έκανε την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών των συγκεκριμένων cartouche πιο εύκολη. Για όποιον ενδιαφέρεται, στην απόδοση ξένων ονομάτων τα ιερογλυφικά λειτουργούν σχεδόν 100% φωνητικά και αποδίδουν ακόμα και φωνήεντα. Βέβαια οι Αιγύπτιοι δεν ήταν πολύ υπέρ των φωνηέντων, οπότε ακόμα και στο Αλέξανδρος η φωνητική απόδοση είναι κάτι σαν Alesssdrs, αλλά οι αποκρυπτογράφοι βγάλανε άκρη.
(πηγή: http://www.artyfactory.com/)
Σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με τα παλιά cartouche. Αυτά του Μέσου Βασιλείου ας πούμε. Όπου τα ιερογλυφικά χρησιμοποιούνται στην πλήρη τους πολυπλοκότητα, την πολυπλοκότητα ενός λογοσυλλαβικού συστήματος γραφής. Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε το παραπάνω cartouche.
Η κατεύθυνση είναι -σε γενικές γραμμές- από τα δεξιά προς τα αριστερά και από τα πάνω προς τα κάτω. Το πρώτο σύμβολο (αυτό που μοιάζει με χασαπομάχαιρο) διαβάζεται "i". Το σκάκι διαβάζεται mn. Τα κυματάκια από κάτω από το σκάκι διαβάζονται επίσης n, αλλά παίζουν βοηθητικό ρόλο: ενισχύουν το n στο "mn", το οποίο αλλιώς θα σιγούσε (θα είχαμε "m"). Άρα, η πρώτη σειρά είναι "imn". Θα επιστρέψουμε εκεί αργότερα.
Πάμε τώρα στη δεύτερη σειρά: το ημικύκλιο διαβάζεται "t". Το (συγκεκριμένο) πουλί διαβάζεται "w". Το δεύτερο ημικύκλιο διαβάζεται επίσης "t". Άρα "twt". Το άλλο το σταυροειδές διαβάζεται ankh. Άρα όλη η σειρά διαβάζεται twt-ankh.
Στην τρίτη σειρά τώρα τα ιερογλυφικά λειτουργούν ως λογογράμματα. Η ποιμαντική ράβδος σημαίνει "Άρχων". Το μεσαίο που είναι σαν στύλος είναι το λογόγραμμα της Ηλιουπόλεως και το λουλουδάκι που είναι σα dildo στα αριστερά είναι το σύμβολο της Άνω Αιγύπτου.
Άρα, το cartouche διαβάζεται: imn-twt-ankh [άρχων] [Ηλιούπολις][Άνω Αίγυπτος].
Και τώρα θα δούμε γιατί οι Αιγύπτιοι ήταν μάγκες: το imn στο 99% των περιπτώσεων διαβάζεται amun, που είναι η αυθεντική version του ονόματος του θεού που οι Έλληνες αποδίδουν ως "Άμμων Ρα". Λόγω σεβασμού, όπου υπάρχει σαν συνθετικό κάποιας λέξης γράφεται μπροστά, ανεξάρτητα από την πραγματική του θέση στη λέξη. "Ηλιούπολις της Άνω Αιγύπτου" είναι προσωνυμία της Θήβας. Το twt είναι ό,τι πλησιέστερο μπορούσαν να αποδώσουν τα ιερογλυφικά στη συλλαβή tut. Με αυτά τα τρία στοιχεία, φτάνουμε στην τελική ανάγνωση: Tutankh-amun, Άρχων της Θηβας.
Κυρίες και κύριοι, η υπογραφή του Τουταγχαμών!...
Και τώρα ερχόμαστε στο κυρίως θέμα. Κάποιοι, θεωρούν ως ένδειξη τρομερά υψηλής πολιτισμικής στάθμης των Αιγυπτίων το γεγονός ότι μετά από 100.000 χρόνια λίθινης εποχής, δηλαδή ενασχόλησης με πέτρες, ήξεραν πλέον να ασχολούνται και με μεγάλες πέτρες (λες και όλοι οι άλλοι έφτιαχναν τίποτα... αχυροκάλυβα στο τέλος της λίθινης εποχής!).
Προσωπικά θεωρώ πολύ μεγαλύτερη πολιτισμική τους επιτυχία την επινόηση ενός τόσο εξεζητημένου συμβολικού συστήματος όπως τα ιερογλυφικά. Σύμβολα=αφηρημένη σκέψη=πολιτισμός. Πολύπλοκα σύμβολα = πολύπλοκη αφηρημένη σκέψη = προχωρημένος πολιτισμός. Ίσως όχι τόσο στον τεχνικό, μαγικό, ουφολογικό ή άλλον τομέα από αυτούς που θεωρούν σημαντικούς οι Νεοεποχίτες. Ίσως να μην έχει αυτό το επίτευγμα και πολλά να μας διδάξει από πρακτικής άποψης (imn-twtankh-Ηλιόπολις-Άνω Αίγυπτος;;;; Αλφάβητο και πάλι αλφάβητο!). Αλλά έχει την αξία του. Μας λέει ότι οι Αιγύπτιοι δεν ήταν καθόλου ηλίθιοι και σίγουρα πολύ πιο έξυπνοι από το μέσο νεοεποχίτη. Απλώς σκέφτονταν διαφορετικά από εμάς. Τελείως διαφορετικά από εμάς. [Ας πούμε είχαν μια ψύχωση με το πρωτόκολλο ("το όνομα του Amun πρώτο") ενδεικτική μιας τρισχιλιόχρονης αυτοκρατορίας στην οποία το ιερατείο έλυνε κι έδενε.]
Παραπέμπω τους ενδιαφερόμενους στο κεφάλαιο για τα ιερογλυφικά του εξαιρετικού Lost Languages του Anrew Robinson (απ' όπου και η ανάγνωση του cartouche του Τουταγχαμών, μη νομίζετε ότι γεννήθηκα ξέροντάς τα όλα αυτά). Επίσης εδώ μπορείτε να δείτε πώς θα έμοιαζε το δικό σας cartouche (δεν είναι όμως πολύ ακριβές, είπαμε ένας Αιγύπτιος θα έβαζε το πολύ 1-2 από τα φωνήεντα του ονόματός σας το οποίο μάλλον θα πρόφερε ούτως ή άλλως αρκετά διαφορετικά). Από το προσεγγιστικό cartouche του ονόματός μου (Dimitris) είναι και ο τίτλος του σημερινού ποστ.
Ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να συμβούν σε έναν αποκρυπτογράφο είναι τα κύρια ονόματα. Γιατί σε αντίθεση με τις καθεαυτό λέξεις, τα κύρια ονόματα δεν πολυαλλάζουν από τη μία γλώσσα (ή σύστημα γραφής) στην άλλη. Έτσι, ο Young και ο Champollion (και αρκετοί άλλοι πριν από αυτούς) επωφελήθηκαν από το γεγονός ότι τα cartouche που εμφανίζονται στη στήλη της Ροζέττας υποχρεωτικά έπρεπε να περιέχουν κάτι που να μοιάζει με τα ελληνικά κύρια ονόματα Πτολεμαίος, Αλέξανδρος, Κλεοπάτρα κλπ που εμφανίζονται στο ελληνικό κομμάτι της στήλης. Είχαμε δηλαδή μία 1-1 φωνητική αντιστοιχία ανάμεσα σε 3-4 cartouche και 3-4 ελληνικές λέξεις, πράγμα που προφανώς έκανε την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών των συγκεκριμένων cartouche πιο εύκολη. Για όποιον ενδιαφέρεται, στην απόδοση ξένων ονομάτων τα ιερογλυφικά λειτουργούν σχεδόν 100% φωνητικά και αποδίδουν ακόμα και φωνήεντα. Βέβαια οι Αιγύπτιοι δεν ήταν πολύ υπέρ των φωνηέντων, οπότε ακόμα και στο Αλέξανδρος η φωνητική απόδοση είναι κάτι σαν Alesssdrs, αλλά οι αποκρυπτογράφοι βγάλανε άκρη.
(πηγή: http://www.artyfactory.com/)
Σήμερα όμως θα ασχοληθούμε με τα παλιά cartouche. Αυτά του Μέσου Βασιλείου ας πούμε. Όπου τα ιερογλυφικά χρησιμοποιούνται στην πλήρη τους πολυπλοκότητα, την πολυπλοκότητα ενός λογοσυλλαβικού συστήματος γραφής. Πάμε λοιπόν να διαβάσουμε το παραπάνω cartouche.
Η κατεύθυνση είναι -σε γενικές γραμμές- από τα δεξιά προς τα αριστερά και από τα πάνω προς τα κάτω. Το πρώτο σύμβολο (αυτό που μοιάζει με χασαπομάχαιρο) διαβάζεται "i". Το σκάκι διαβάζεται mn. Τα κυματάκια από κάτω από το σκάκι διαβάζονται επίσης n, αλλά παίζουν βοηθητικό ρόλο: ενισχύουν το n στο "mn", το οποίο αλλιώς θα σιγούσε (θα είχαμε "m"). Άρα, η πρώτη σειρά είναι "imn". Θα επιστρέψουμε εκεί αργότερα.
Πάμε τώρα στη δεύτερη σειρά: το ημικύκλιο διαβάζεται "t". Το (συγκεκριμένο) πουλί διαβάζεται "w". Το δεύτερο ημικύκλιο διαβάζεται επίσης "t". Άρα "twt". Το άλλο το σταυροειδές διαβάζεται ankh. Άρα όλη η σειρά διαβάζεται twt-ankh.
Στην τρίτη σειρά τώρα τα ιερογλυφικά λειτουργούν ως λογογράμματα. Η ποιμαντική ράβδος σημαίνει "Άρχων". Το μεσαίο που είναι σαν στύλος είναι το λογόγραμμα της Ηλιουπόλεως και το λουλουδάκι που είναι σα dildo στα αριστερά είναι το σύμβολο της Άνω Αιγύπτου.
Άρα, το cartouche διαβάζεται: imn-twt-ankh [άρχων] [Ηλιούπολις][Άνω Αίγυπτος].
Και τώρα θα δούμε γιατί οι Αιγύπτιοι ήταν μάγκες: το imn στο 99% των περιπτώσεων διαβάζεται amun, που είναι η αυθεντική version του ονόματος του θεού που οι Έλληνες αποδίδουν ως "Άμμων Ρα". Λόγω σεβασμού, όπου υπάρχει σαν συνθετικό κάποιας λέξης γράφεται μπροστά, ανεξάρτητα από την πραγματική του θέση στη λέξη. "Ηλιούπολις της Άνω Αιγύπτου" είναι προσωνυμία της Θήβας. Το twt είναι ό,τι πλησιέστερο μπορούσαν να αποδώσουν τα ιερογλυφικά στη συλλαβή tut. Με αυτά τα τρία στοιχεία, φτάνουμε στην τελική ανάγνωση: Tutankh-amun, Άρχων της Θηβας.
Κυρίες και κύριοι, η υπογραφή του Τουταγχαμών!...
Και τώρα ερχόμαστε στο κυρίως θέμα. Κάποιοι, θεωρούν ως ένδειξη τρομερά υψηλής πολιτισμικής στάθμης των Αιγυπτίων το γεγονός ότι μετά από 100.000 χρόνια λίθινης εποχής, δηλαδή ενασχόλησης με πέτρες, ήξεραν πλέον να ασχολούνται και με μεγάλες πέτρες (λες και όλοι οι άλλοι έφτιαχναν τίποτα... αχυροκάλυβα στο τέλος της λίθινης εποχής!).
Προσωπικά θεωρώ πολύ μεγαλύτερη πολιτισμική τους επιτυχία την επινόηση ενός τόσο εξεζητημένου συμβολικού συστήματος όπως τα ιερογλυφικά. Σύμβολα=αφηρημένη σκέψη=πολιτισμός. Πολύπλοκα σύμβολα = πολύπλοκη αφηρημένη σκέψη = προχωρημένος πολιτισμός. Ίσως όχι τόσο στον τεχνικό, μαγικό, ουφολογικό ή άλλον τομέα από αυτούς που θεωρούν σημαντικούς οι Νεοεποχίτες. Ίσως να μην έχει αυτό το επίτευγμα και πολλά να μας διδάξει από πρακτικής άποψης (imn-twtankh-Ηλιόπολις-Άνω Αίγυπτος;;;; Αλφάβητο και πάλι αλφάβητο!). Αλλά έχει την αξία του. Μας λέει ότι οι Αιγύπτιοι δεν ήταν καθόλου ηλίθιοι και σίγουρα πολύ πιο έξυπνοι από το μέσο νεοεποχίτη. Απλώς σκέφτονταν διαφορετικά από εμάς. Τελείως διαφορετικά από εμάς. [Ας πούμε είχαν μια ψύχωση με το πρωτόκολλο ("το όνομα του Amun πρώτο") ενδεικτική μιας τρισχιλιόχρονης αυτοκρατορίας στην οποία το ιερατείο έλυνε κι έδενε.]
Παραπέμπω τους ενδιαφερόμενους στο κεφάλαιο για τα ιερογλυφικά του εξαιρετικού Lost Languages του Anrew Robinson (απ' όπου και η ανάγνωση του cartouche του Τουταγχαμών, μη νομίζετε ότι γεννήθηκα ξέροντάς τα όλα αυτά). Επίσης εδώ μπορείτε να δείτε πώς θα έμοιαζε το δικό σας cartouche (δεν είναι όμως πολύ ακριβές, είπαμε ένας Αιγύπτιος θα έβαζε το πολύ 1-2 από τα φωνήεντα του ονόματός σας το οποίο μάλλον θα πρόφερε ούτως ή άλλως αρκετά διαφορετικά). Από το προσεγγιστικό cartouche του ονόματός μου (Dimitris) είναι και ο τίτλος του σημερινού ποστ.
15.2.05
14.2.05
Πώς το έλεγε ο Terry Pratchett;
"Ξέρεις πόσο ηλίθιος είναι ο μέσος άνθρωπος; Ε λοιπόν σκέψου ότι στατιστικά οι μισοί είναι ακόμα πιο ηλίθιοι."
11.2.05
Καθορισμός προτεραιοτήτων ριβίζιτεντ
Το ποστ για τις προτεραιότητες είχε ένα πολύ ωραίο σχόλιο από τη Σοφία:
Προς τί το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Αφού ποτέ δεν ξεπεράστηκε το Πατρίς - Θρησκεια - Οικογένεια. Αφού μας βαλανε στο γυψο. Επασχε η πατρίδα παιδιά, ήρθε και ο Αρχηγός (Προεδράρα Καρατζαφέρη) και μας κουτουπώσανε όλοι μαζί ομαδικά. Κράτος - Εκκλησιά - Ακραίοι Τύποι. Τί άλλο θέλετε; Πασάδες ειμαστε. Μπορει να μας έχουν στην από κάτω αλλα τουλάχιστον πρωκτικά ειμαστε ευχαριστημένοι.
Διαφωνώ, αυτό που μας κουτουπώνει είναι ο εαυτός μας, πασάδες-κράτος-εκκλησία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας κάνουν να νομίζουμε ότι (θα έπρεπε να) είμαστε πιο "σπουδαίοι" απ' ό,τι προφανέστατα είμαστε και από εκεί ξεκινούν όλα τα προβλήματα.
Πάρε το "πατρίδα" παραδείγματος χάριν. Contrary to popular belief, αγαπώ πάρα πολύ την πατρίδα μου. Αλλά την αγαπώ γιατί μ' αρέσει εδώ, έχω συνηθίσει, μπορεί να είναι σκατά από μερικές απόψεις αλλά είναι δικά μου σκατά, νοιώθω ρε παιδί μου σπίτι μου. Έρχονται τώρα τα εθνίκια και μας το σοβαρεύουν: πρέπει να αγαπάμε την πατρίδα μας γιατί είναι η καλύτερη, γιατί όταν εμείς ερχόμασταν από την Ανδρομέδα οι άλλοι τρώγανε μπανάνες, γιατί όποιος δεν την αγαπά είναι προδότης και άρα Επικίνδυνος και άλλα τέτοια ευχάριστα. Ένα σωρό μαλακίες, μηδέν ουσία.
Και ξέρετε τι υποψιάζομαι; Ο κόσμος προτιμά μια σταγόνα λαμπερής και φανταχτερής μαλακίας από έναν ωκεανό ουσίας, ακόμα κι εμείς που το παίζουμε ανώτεροι είμαστε κατά βάθος έτσι και το παλεύουμε. Γιατί όλοι γεννιόμαστε μικρά πιθηκάκια που (μεταξύ άλλων) προτιμούν[+] κίτρινες μεγάλες και γυαλιστερές μπανάνες από μικρές γινωμένες και γλυκές μπανάνες[*] και χρειάζεται να το αντιμετωπίζουμε αυτό κάθε μέρα για να γίνουμε Άνθρωποι.
Από εκεί και πέρα ποιοι παπάδες και ποιος Καρατζαφέρης; Οι ατομικές μας (καρακαταεπιφανειακές) συμπεριφορές σχηματίζουν μία αναδυόμενη (emergent) συλλογική οντότητα (καθαρά τρόπος του μοντελοποιείν, δεν ισχυρίζομαι ότι όντως υπάρχει κάποια "οντότητα") στην οποία και μόνο "ζουν" ομαδικές συμπεριφορές όπως ο εθνικισμός, ο χουλιγκανισμός, η τηλεθέαση της Γιουροβίζιον, οι Χουνταίοι, το παπαδαριό και λοιπά aggregates. Ο καθένας στη θέση του παπά το ίδιο θα έκανε. Ο καθένας στη θέση του χουνταίου το ίδιο θα έκανε, εφ' όσον μπλέκει με πράγματα που συμβαίνουν σε ανώτερο επίπεδο περιγραφής του όλου συστήματος από αυτό των μονάδων.
Ή μπορεί και να μην ήθελε να το κάνει, ή να μην το έκανε συνειδητά, ή να νόμιζε ότι κάνει κάτι τελείως διαφορετικό. Αλλά πρακτικά δεν έχει καμία σημασία αυτό γιατί το aggregation πάντα συνεπάγεται απώλεια πληροφορίας γιαιί μειώνει τις διαστάσεις του συστήματος περιγραφής.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Χ παπάς ή χουνταίος που κάνει ό,τι κάνει είναι αθώος. Ισχυρίζομαι όμως ότι αν είχε μια σταλιά νιονιό και κυρίως αν είχαμε όλοι οι υπόλοιποι μια σταλιά νιονιό, δε θα έκανε ό,τι έκανε. Από εκεί και πέρα, σαν ακραίος ελιτιστής που είμαι, δε θεωρώ τη βλακεία ελαφρυντικό αλλά από αδιάφορο έως επιβαρυντικό στοιχείο.
Ουφ, σταματάω εδώ γιατί σας έχω πρήξει με τα επιβαρυντικά στοιχεία μου.
[+] Αν δηλαδή μπορούν να διαλέξουν με βάση μόνο την οπτική πληροφορία και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν έχουν πείρα από μπανάνες :)
[*] πράγμα που είναι ιδιαιτέρως εμφανές στα τρέχοντα πρότυπα ομορφιάς αμφοτέρων των φύλων
Προς τί το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Αφού ποτέ δεν ξεπεράστηκε το Πατρίς - Θρησκεια - Οικογένεια. Αφού μας βαλανε στο γυψο. Επασχε η πατρίδα παιδιά, ήρθε και ο Αρχηγός (Προεδράρα Καρατζαφέρη) και μας κουτουπώσανε όλοι μαζί ομαδικά. Κράτος - Εκκλησιά - Ακραίοι Τύποι. Τί άλλο θέλετε; Πασάδες ειμαστε. Μπορει να μας έχουν στην από κάτω αλλα τουλάχιστον πρωκτικά ειμαστε ευχαριστημένοι.
Διαφωνώ, αυτό που μας κουτουπώνει είναι ο εαυτός μας, πασάδες-κράτος-εκκλησία δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μας κάνουν να νομίζουμε ότι (θα έπρεπε να) είμαστε πιο "σπουδαίοι" απ' ό,τι προφανέστατα είμαστε και από εκεί ξεκινούν όλα τα προβλήματα.
Πάρε το "πατρίδα" παραδείγματος χάριν. Contrary to popular belief, αγαπώ πάρα πολύ την πατρίδα μου. Αλλά την αγαπώ γιατί μ' αρέσει εδώ, έχω συνηθίσει, μπορεί να είναι σκατά από μερικές απόψεις αλλά είναι δικά μου σκατά, νοιώθω ρε παιδί μου σπίτι μου. Έρχονται τώρα τα εθνίκια και μας το σοβαρεύουν: πρέπει να αγαπάμε την πατρίδα μας γιατί είναι η καλύτερη, γιατί όταν εμείς ερχόμασταν από την Ανδρομέδα οι άλλοι τρώγανε μπανάνες, γιατί όποιος δεν την αγαπά είναι προδότης και άρα Επικίνδυνος και άλλα τέτοια ευχάριστα. Ένα σωρό μαλακίες, μηδέν ουσία.
Και ξέρετε τι υποψιάζομαι; Ο κόσμος προτιμά μια σταγόνα λαμπερής και φανταχτερής μαλακίας από έναν ωκεανό ουσίας, ακόμα κι εμείς που το παίζουμε ανώτεροι είμαστε κατά βάθος έτσι και το παλεύουμε. Γιατί όλοι γεννιόμαστε μικρά πιθηκάκια που (μεταξύ άλλων) προτιμούν[+] κίτρινες μεγάλες και γυαλιστερές μπανάνες από μικρές γινωμένες και γλυκές μπανάνες[*] και χρειάζεται να το αντιμετωπίζουμε αυτό κάθε μέρα για να γίνουμε Άνθρωποι.
Από εκεί και πέρα ποιοι παπάδες και ποιος Καρατζαφέρης; Οι ατομικές μας (καρακαταεπιφανειακές) συμπεριφορές σχηματίζουν μία αναδυόμενη (emergent) συλλογική οντότητα (καθαρά τρόπος του μοντελοποιείν, δεν ισχυρίζομαι ότι όντως υπάρχει κάποια "οντότητα") στην οποία και μόνο "ζουν" ομαδικές συμπεριφορές όπως ο εθνικισμός, ο χουλιγκανισμός, η τηλεθέαση της Γιουροβίζιον, οι Χουνταίοι, το παπαδαριό και λοιπά aggregates. Ο καθένας στη θέση του παπά το ίδιο θα έκανε. Ο καθένας στη θέση του χουνταίου το ίδιο θα έκανε, εφ' όσον μπλέκει με πράγματα που συμβαίνουν σε ανώτερο επίπεδο περιγραφής του όλου συστήματος από αυτό των μονάδων.
Ή μπορεί και να μην ήθελε να το κάνει, ή να μην το έκανε συνειδητά, ή να νόμιζε ότι κάνει κάτι τελείως διαφορετικό. Αλλά πρακτικά δεν έχει καμία σημασία αυτό γιατί το aggregation πάντα συνεπάγεται απώλεια πληροφορίας γιαιί μειώνει τις διαστάσεις του συστήματος περιγραφής.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Χ παπάς ή χουνταίος που κάνει ό,τι κάνει είναι αθώος. Ισχυρίζομαι όμως ότι αν είχε μια σταλιά νιονιό και κυρίως αν είχαμε όλοι οι υπόλοιποι μια σταλιά νιονιό, δε θα έκανε ό,τι έκανε. Από εκεί και πέρα, σαν ακραίος ελιτιστής που είμαι, δε θεωρώ τη βλακεία ελαφρυντικό αλλά από αδιάφορο έως επιβαρυντικό στοιχείο.
Ουφ, σταματάω εδώ γιατί σας έχω πρήξει με τα επιβαρυντικά στοιχεία μου.
[+] Αν δηλαδή μπορούν να διαλέξουν με βάση μόνο την οπτική πληροφορία και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και δεν έχουν πείρα από μπανάνες :)
[*] πράγμα που είναι ιδιαιτέρως εμφανές στα τρέχοντα πρότυπα ομορφιάς αμφοτέρων των φύλων
10.2.05
Αει παράτα μας
Διαβάστε εδώ ένα άρθρο του Κώστα Ιορδανίδη στην Καθημερινή, ή διαβάστε την περίληψη:
"μα τι αφελείς που είναι αυτοί οι διεθνιστούληδες και οι φιλελεύθεροι που ζητούν το χωρισμό κράτους-εκκλησίας επειδή δεν τους γουστάρει ο αναχρονισμός και επειδή θέλουν να αποδυναμώσουν την εκκλησία -μπράβο ρε Γάταρε πώς μας διαβάζεις εμάς τους διεθνιστούληδες, σαν ανοιχτά βιβλία-, δεν καταλαβαίνουν ότι η Εκκλησία αν χωριστεί από το κράτος θα γίνει υπερδύναμη και δε θα μπορεί πλέον το κράτος να την ελέγχει, οπότε τι αηδίες είναι αυτές, η κυβέρνηση πρέπει με όλες της τις δυνάμεις να στηρίξει τον Αρχιεπίσκοπο"
Με λίγα λόγια ο τύπος υποτίθεται ότι το παίζει φιλελεύθερος από ανελεύθερη οπτική γωνία: εγώ μαζί σας είμαι βρε κουτά, δε θέλω ούλτρα δυνατή Εκκλησία γι' αυτό και βολεύομαι μια χαρά όπως είναι τώρα, αμάν πια εσείς οι αριστεροί, όλο πάτε να τα βελτιώσετε και όλο χειρότερα τα κάνετε.
Να ξεκαθαρίσω ότι μιλάμε για την ίδια Μεγαλοφυΐα που πριν 4 χρόνια είχε χαιρετίσει την "εκλογή" του George W. Bush ως "νίκη της λαϊκής δεξιάς σε βάρος της αριστεράς του lifestyle", κερδίζοντας έτσι μια πολύ καλή θέση στη Λίστα με Τα Πιο Ηλίθια Πολιτικά Σχόλια Που Έχω Διαβάσει Ποτέ Στη Ζωή Μου.
'nough said.
Σχόλιο: κρα. Και είστε κ. Ιορδανίδη ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει για αφέλεια.
"μα τι αφελείς που είναι αυτοί οι διεθνιστούληδες και οι φιλελεύθεροι που ζητούν το χωρισμό κράτους-εκκλησίας επειδή δεν τους γουστάρει ο αναχρονισμός και επειδή θέλουν να αποδυναμώσουν την εκκλησία -μπράβο ρε Γάταρε πώς μας διαβάζεις εμάς τους διεθνιστούληδες, σαν ανοιχτά βιβλία-, δεν καταλαβαίνουν ότι η Εκκλησία αν χωριστεί από το κράτος θα γίνει υπερδύναμη και δε θα μπορεί πλέον το κράτος να την ελέγχει, οπότε τι αηδίες είναι αυτές, η κυβέρνηση πρέπει με όλες της τις δυνάμεις να στηρίξει τον Αρχιεπίσκοπο"
Με λίγα λόγια ο τύπος υποτίθεται ότι το παίζει φιλελεύθερος από ανελεύθερη οπτική γωνία: εγώ μαζί σας είμαι βρε κουτά, δε θέλω ούλτρα δυνατή Εκκλησία γι' αυτό και βολεύομαι μια χαρά όπως είναι τώρα, αμάν πια εσείς οι αριστεροί, όλο πάτε να τα βελτιώσετε και όλο χειρότερα τα κάνετε.
Να ξεκαθαρίσω ότι μιλάμε για την ίδια Μεγαλοφυΐα που πριν 4 χρόνια είχε χαιρετίσει την "εκλογή" του George W. Bush ως "νίκη της λαϊκής δεξιάς σε βάρος της αριστεράς του lifestyle", κερδίζοντας έτσι μια πολύ καλή θέση στη Λίστα με Τα Πιο Ηλίθια Πολιτικά Σχόλια Που Έχω Διαβάσει Ποτέ Στη Ζωή Μου.
'nough said.
Σχόλιο: κρα. Και είστε κ. Ιορδανίδη ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει για αφέλεια.
9.2.05
Καθορισμός προτεραιοτήτων
Σύμφωνα με κάποιους παπάδες, αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι μία ενορχηστρωμένη προπαγανδιστική επιχείρηση με σκοπό τον αποπροσανατολισμό του λαού για να μην εμπιστεύεται πλέον τους Φαροφύλακες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, που πλέον, αποδυναμωμένοι, δε θα μπορούν να αντισταθούν στις νέες ταυτότητες, το ξεπούλημα του Αιγαίου και άλλες φλέγουσες απειλές για τα Ιερά και Όσια της Ωραίας μας Πατρίδας.
Αναρωτιέμαι τι άλλο χρειάζεται να σας πουν αυτοί οι παπάδες για να καταλάβετε επιτέλους ότι μια ζωή τα Ιερά και τα Όσια της Ωραίας Μας Πατρίδας χρησιμοποιούνται από παπάδες, εθνοσωτήρες και λοιπούς ομοειδείς ακριβώς για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος από τις λοβιτούρες, τις αλλαξοκωλιές και τα εν γένει καφριλίκια τους:
"Πάτερ τι είναι αυτά που λέγονται για 1 δις στις τράπεζες;"
"Ποιο ένα δισεκατομμύριο; Σύνελθε τέκνον μου, με ψιλά θα ασχολούμεθα; Εδώ μας σβήνουν το θρήσκευμα από τις ταυτότητες..."
Δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρχουν και άνθρωποι που την πατάνε με κάτι τέτοια. ΑΝ υποπέσει κανένας τέτοιος στην αντίληψή σας, ρίξτε του μια σφαλιάρα και εξηγήστε του.
ΥΓ: Η Φύση Είναι Άδικη. (ο μικρός Καρατζαφέρης είναι πιο προικισμένος ηθοποιός από το μεγάλο)
ΥΓ2: Κανένα πρόβλημα με τις αλλαξοκωλιές, όταν όμως προέρχονται από τον #1 ομοφοβικό, πουριτανικό και σεξοφοβικό θεσμό της χώρας είναι κάπως...
ΥΓ3: Ώστε τώρα μας έπιασε ο πόνος για τα προσωπικά δεδομένα, έτσι; Άντε γαμηθείτε ρε υποκριτές!
ΥΓ4: Κάποιος να μαζέψει το Βορίνα, το άτομο εμφανίζεται με μια φωτογραφία ενός δικαστικού στο ένα χέρι και μια φωτογραφία ενός κότερου στο άλλο και τα παρουσιάζει σαν απόδειξη ότι ο δικαστικός έκανε διακοπές στο κότερο!
ΥΓ5: Πραγματικά τα ισοπέδωσε όλα ο Μάκης. Αυτός δεν είναι δημοσιογράφος, είναι χαοτικός τελεστής.
ΥΓ6: Το τραγούδι είναι των "Στίχοιμα", ενός χιπ-χοπ συγκροτήματος που έφαγε μήνυση από τους Θερμοπυλοφύλακές μας.
Αναρωτιέμαι τι άλλο χρειάζεται να σας πουν αυτοί οι παπάδες για να καταλάβετε επιτέλους ότι μια ζωή τα Ιερά και τα Όσια της Ωραίας Μας Πατρίδας χρησιμοποιούνται από παπάδες, εθνοσωτήρες και λοιπούς ομοειδείς ακριβώς για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος από τις λοβιτούρες, τις αλλαξοκωλιές και τα εν γένει καφριλίκια τους:
"Πάτερ τι είναι αυτά που λέγονται για 1 δις στις τράπεζες;"
"Ποιο ένα δισεκατομμύριο; Σύνελθε τέκνον μου, με ψιλά θα ασχολούμεθα; Εδώ μας σβήνουν το θρήσκευμα από τις ταυτότητες..."
Δεν αμφιβάλλω ότι θα υπάρχουν και άνθρωποι που την πατάνε με κάτι τέτοια. ΑΝ υποπέσει κανένας τέτοιος στην αντίληψή σας, ρίξτε του μια σφαλιάρα και εξηγήστε του.
ΥΓ: Η Φύση Είναι Άδικη. (ο μικρός Καρατζαφέρης είναι πιο προικισμένος ηθοποιός από το μεγάλο)
ΥΓ2: Κανένα πρόβλημα με τις αλλαξοκωλιές, όταν όμως προέρχονται από τον #1 ομοφοβικό, πουριτανικό και σεξοφοβικό θεσμό της χώρας είναι κάπως...
ΥΓ3: Ώστε τώρα μας έπιασε ο πόνος για τα προσωπικά δεδομένα, έτσι; Άντε γαμηθείτε ρε υποκριτές!
ΥΓ4: Κάποιος να μαζέψει το Βορίνα, το άτομο εμφανίζεται με μια φωτογραφία ενός δικαστικού στο ένα χέρι και μια φωτογραφία ενός κότερου στο άλλο και τα παρουσιάζει σαν απόδειξη ότι ο δικαστικός έκανε διακοπές στο κότερο!
ΥΓ5: Πραγματικά τα ισοπέδωσε όλα ο Μάκης. Αυτός δεν είναι δημοσιογράφος, είναι χαοτικός τελεστής.
ΥΓ6: Το τραγούδι είναι των "Στίχοιμα", ενός χιπ-χοπ συγκροτήματος που έφαγε μήνυση από τους Θερμοπυλοφύλακές μας.
8.2.05
Ρητορικές ερωτήσεις
Είναι πραγματικά οι χειρότερες. Χθες είδα ένα ελληνικό (μάλλον μίνι σειρά εκτός αν αναστηθεί η Εβελίνα Παπούλια, βλ. παρακάτω) στον άλφα, ούτε που θυμάμαι πως το λέγανε, έπαιζε αυτός που έπαιζε τον αδερφό του Γεωργούλη στο "Είσαι το ταίρι μου" (για συντομία "καράφλας") και η Εβελίνα Παπούλια, λοιπόν μπλα μπλα, χαχά, χουχού, την αρπάζει από τα μαλλιά της βουτάει το κεφάλι στη θάλασσα, παλεύει αυτή, την καβαλάει, την κρατάει κανα πεντάλεπτο μέσα στο νερό, επιπλέει η γκόμενα, και τότε ο καράφλας διατυπώνει στο επιπλέον πτώμα τη Μητέρα Όλων των Ρητορικών Ερωτήσεων:
"Γιατί πέθανες;"
Ε λοιπόν, θα ήθελα να του πω...
(ή μάλλον: σε ένα ιδανικό σύμπαν ο συννεφιασμένος ουρανός της Ανατολικής Αττικής ανοίγει, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ γενειοφόρο κεφάλι προβάλλει εκεί ψηλά, εγώ και ο καράφλας [από την τηλεόραση] το κοιτάζουμε έντρομοι και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΩ.
-αποκλείεται τημπούτσισα τημπούτσισααα!(εγώ)
-... (ο καράφλας)
-ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ -...ΠΑΝΤΩΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΟΒΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ...- ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΔΕΙΞΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ[*], ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΤΟ REVERSE ENGINEERING ΕΝΟΣ ΝΟΜΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΝΕΟ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΥΤΟΣΥΝΕΠΗ ΣΑΛΤΑ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ, ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ[**] ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΣΠΑΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ -ΟΙ ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ 15ΧΡΟΝΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ[***]-, ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΦΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ
Κοιτάω τον καράφλα. Με κοιτάει και αυτός. Φοβάται. Εγώ όχι. Προχωρώ με σταθερά βήματα Μπαίνω στην τηλεόραση. Περπατάω πάνω στη θάλασσα (η μικρή λεπτομέρια που δείχνει τον Επαγγελματία, τι γαμάτα, θενκς Θεέ!) , σκύβω δίπλα στο αυτί του και πολύ ήρεμα του λέω:
)
"Ίσως... Επειδή...
ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ... ΠΕΝΤΕ... ΛΕΠΤΑ... ΚΑΤΩ... ΑΠΟ... ΤΟ... ΝΕΡΟ,
ΗΛΙΘΙΕ!"
[τις τελευταίες 72 ώρες είδα 27 ώρες τηλεόραση...]
[*] (c) 6.2.2005 thas .
[**] πιθανόν αναφέρεται στον Τριανταφυλλόπουλο. Χα, καλή μουσίτσα ο Θεός, προφανώς επωφελείται από το ότι ο Μάκης είναι απασχολημένος, πάντως αρχίδια Παντογνώστης, ένας παντογνώστης δε θα αγνοούσε ότι ο Μάκης βλέπει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
[***] δικό μου Σύμπαν, όπως θέλω το φαντάζομαι!
"Γιατί πέθανες;"
Ε λοιπόν, θα ήθελα να του πω...
(ή μάλλον: σε ένα ιδανικό σύμπαν ο συννεφιασμένος ουρανός της Ανατολικής Αττικής ανοίγει, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ γενειοφόρο κεφάλι προβάλλει εκεί ψηλά, εγώ και ο καράφλας [από την τηλεόραση] το κοιτάζουμε έντρομοι και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΩ.
-αποκλείεται τημπούτσισα τημπούτσισααα!(εγώ)
-... (ο καράφλας)
-ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ -...ΠΑΝΤΩΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΘΑ ΕΚΟΒΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ...- ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΔΕΙΞΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΟΥ[*], ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΤΟ REVERSE ENGINEERING ΕΝΟΣ ΝΟΜΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΩ ΤΟ ΝΕΟ ΑΛΓΟΡΙΘΜΟ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΥΤΟΣΥΝΕΠΗ ΣΑΛΤΑ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ, ΕΧΩ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ[**] ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΣΠΑΣΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ -ΟΙ ΡΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΤΗ ΣΠΑΝΕ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ 15ΧΡΟΝΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ[***]-, ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΑΦΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ
Κοιτάω τον καράφλα. Με κοιτάει και αυτός. Φοβάται. Εγώ όχι. Προχωρώ με σταθερά βήματα Μπαίνω στην τηλεόραση. Περπατάω πάνω στη θάλασσα (η μικρή λεπτομέρια που δείχνει τον Επαγγελματία, τι γαμάτα, θενκς Θεέ!) , σκύβω δίπλα στο αυτί του και πολύ ήρεμα του λέω:
)
"Ίσως... Επειδή...
ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΕΣ ... ΠΕΝΤΕ... ΛΕΠΤΑ... ΚΑΤΩ... ΑΠΟ... ΤΟ... ΝΕΡΟ,
ΗΛΙΘΙΕ!"
[τις τελευταίες 72 ώρες είδα 27 ώρες τηλεόραση...]
[*] (c) 6.2.2005 thas .
[**] πιθανόν αναφέρεται στον Τριανταφυλλόπουλο. Χα, καλή μουσίτσα ο Θεός, προφανώς επωφελείται από το ότι ο Μάκης είναι απασχολημένος, πάντως αρχίδια Παντογνώστης, ένας παντογνώστης δε θα αγνοούσε ότι ο Μάκης βλέπει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
[***] δικό μου Σύμπαν, όπως θέλω το φαντάζομαι!
7.2.05
Τάρταρα
Τι είναι αυτό που κάνει το Fame Story in Concert (προσοχή, όχι το καθημερινό, το καθημερινό είναι μια σιχαμερή βαρεμάρα) τόσο γαμάτο;
Η γενναιότητα.
Πρόκειται για τη μόνη εκπομπή που σταθερά δε διστάζει να διεισδύσει σε νέα, ανεξερεύνητα βάθη στον πάτο του βόθρου. Κάθε μα κάθε live είναι πιο τρισάθλιο από το προηγούμενο.
Γι' αυτό δεν το χάνω με ΤΙΠΟΤΑ. Καλύτερο και από το "Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας".
Η γενναιότητα.
Πρόκειται για τη μόνη εκπομπή που σταθερά δε διστάζει να διεισδύσει σε νέα, ανεξερεύνητα βάθη στον πάτο του βόθρου. Κάθε μα κάθε live είναι πιο τρισάθλιο από το προηγούμενο.
Γι' αυτό δεν το χάνω με ΤΙΠΟΤΑ. Καλύτερο και από το "Φόβος και Παράνοια στο Λας Βέγκας".
5.2.05
Οπτική Γωνία ή Η Δύναμη Του Urban Legend
Τα πάντα σε αυτή τη ζωή είναι ζήτημα οπτικής γωνίας. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια, αλλά εκεί που την πατάνε οι περισσότεροι είναι ότι νομίζουν πως αυτό σημαίνει πως όλες οι οπτικές γωνίες είναι σωστές.
Γι' αυτό μου τη σπάνε οι κρασοφιλόσοφοι. Γιατί δεν τα πάνε καλά με τις ακριβείς διατυπώσεις και παρασύρεται ένα σωρό κόσμος.
Π.χ. μια επιεικώς ακριβής διατύπωση της αρχικής πρότασης είναι όλες οι οπτικές γωνίες μπορούν να σε οδηγήσουν σε σωστά συμπεράσματα. Οι περισσότερες όμως μέσω των λαθών τους. Το ότι μπορούμε με τον απλό Boolean μετασχηματισμό της άρνησης να πάμε από την λανθασμένη οπτική γωνία "οι λευκοί έχουν τα μεγαλύτερα τσουτσούνια" στη σωστή οπτική γωνία "οι λευκοί δεν έχουν τα μεγαλύτερα τσουτσούνια" δε σημαίνει ότι η πρώτη οπτική γωνία είναι σωστή, σημαίνει απλώς ότι εμπεριέχει (αρνούμενή το) το σωστό.
Ας πούμε, βλέποντας κανείς στο Ιστολόγιο, στο ποστ "60 χρόνια μετά" το σχόλιο του καθ' όλα σεβαστού (το υπογραμμίζω αυτό) Παναγιώτη Οικονόμου και συγκεκριμένα το απόσπασμα:
"...Τέλος, σου συνιστώ να διαβάσεις σχετικά με την υπόθεση δολοφονίας της 8χρονης Μαρίας Δεσύλλα στην Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα και το πως η τότε ελληνική κυβέρνηση ΕΣΩΣΕ τον δολοφόνο-συμμορίτη ύστερα από πίεση των μεγάλων δυνάμεων και τον ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕ.Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά το ζήτημα υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά..."
το τελευταίο που πάει στο μυαλό του είναι ότι αναφέρεται στο Πογκρόμ της Κέρκυρας, το 1891.
Τι έγινε λοιπόν την Τετάρτη 3 Απριλίου 1891 στην Κέρκυρα; Ας ελέγξουμε, με τη βοήθεια του βιβλίου "Εβραίοι και Χριστιανοί στη Νεότερη Ελλάδα", του Μπερνάρ Πιερόν, διδάκτορα εβραϊκών σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών των Παρισίων (sic), σ.σ. 49-52.
Εκείνη τη μέρα λοιπόν οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα με τίτλους "Εβραιοπούλα σφαγμένη εν Κερκύρα". Την αμέσως προηγούμενη, είχε βρεθεί το πτώμα ενός 8χρονου κοριτσιού, που γρήγορα αναγνωρίστηκε ότι ήταν η Ρουμπίνα, κόρη του ράφτη Χαΐμ Σάρδα. Αμέσως-αμέσως, η ισραηλιτική κοινότητα της Κέρκυρας κατηγόρησε τους χριστιανούς για το έγκλημα, πράγμα που αποδείχθηκε τεράστια μαλακία.
Διότι, let's face it: ήταν 2 Απριλίου, μόλις δέκα μέρες πριν την Κυριακή των Βαΐων. Και μόλις τρεις βδομάδες πριν το Εβραϊκό Πάσχα. Φορτισμένη θρησκευτικά περίοδος εν ολίγοις. Και ποιοι ήταν γνωστό τοις πάσι ότι για θρησκευτικούς λόγους παίρνουν μικρά κοριτσάκια και τα σφάζουνε;
...Ακριβώς. Συνεπώς δεν πέρασαν μια-δυο μέρες και ο πατέρας του παιδιού ("δολοφόνος-συμμορίτης" στο πρωτότυπο) μαζί με άλλους δύο Εβραίους συνελήθησαν ως ύποπτοι, θέλω να ελπίζω επειδή η αστυνομία έκανε απλά τη δουλειά της -αλλά υποθέτω ότι στην πραγματικότητα το να ανήκεις σε ένα θρήσκευμα που κάθε πέντε λεπτά βάζει μωρά σε βαρέλια με καρφιά και τα κυλάει θεωρήθηκε πρώτης τάξεως επιβαρυντικό στοιχείο από τους Λαμπρούς Φύλακες της Τάξης. Φυσικά οι άνθρωποι έδωσαν εξηγήσεις και αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι στον πόνο τους.
Αμέσως-αμέσως, κυκλοφόρησε η φήμη ότι το θύμα (Ρουμπίνα Σάρδα) ήταν στην πραγματικότητα Χριστιανή (Μαρία Δεσύλλα), υιοθετημένη από τον πατέρα της με σκοπό να τη σφάξει τελετουργικά. Κατά συνέπεια δεν άργησαν να ξεσπάσουν ταραχές. Σύσσωμος ο χριστιανικός πληθυσμός του νησιού -Ορθόδοξοι και Καθολικοί-, ή τουλάχιστον οι πλέον εξέχοντες εκπρόσωποί του -δηλαδή η χειρότερη πλεμπάγια- προχωρά σε δυναμικές κινητοποιήσεις για την αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος, δηλαδή εξόντωση των Εβραίων ή τουλάχιστον λυντσάρισμα του αιμοσταγούς πατέρα.
Ο νομάρχης, σε μια έκρηξη εξυπνάδας, χρησιμοποίησε τους 350 χωροφύλακές του όχι για να διαλύσουν τον όχλο των αλιτήριων, αλλά για να "προστατέψουν" τους Εβραίους.
Το τελικό αποτέλεσμα: για 35 μέρες οι Εβραίοι της Κέρκυρας ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, αποκλεισμένοι από τους χωροφύλακες, χωρίς προμήθειες και σε άθλιες συνθήκες υγιεινής. Μερικοί που τόλμησαν να βγούνε για προμήθειες, έφαγαν τόσο ξύλο που μόλις την τελευταία στιγμή τους γλίτωσαν οι χωροφύλακες.
Ταυτόχρονα, τα χριστεπώνυμα πλήθη, αφού δε μπορούν να φάνε ζωντανούς τους τρισκατάρατους σατανάδες που έσφαξαν την Αθώα Ελληνίδα Παιδίσκη, συμβιβάζονται με λεηλασίες των μαγαζιών τους (και ειδικά των κοσμηματοπωλείων και των ενεχυροδανειστηρίων).
Ταυτόχρονα, οι ελληνικές εφημερίδες δίνουν βάση στα περί τελετουργικής θρησκείας και χριστιανικότητας του θύματος, παρά το ότι ο νομάρχης και ο μεγάλος ραβίνος δημοσίευσαν τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του κοριτσιού, από την οποία προέκυπτε ότι δεν ήταν υιοθετημένο χριστιανόπουλο γαμώ το ξεσταύρι μου γαμώ!
Ταυτόχρονα βέβαια η υπόλοιπη Ευρώπη έχει αρχίσει να παίρνει χαμπάρι τι συμβαίνει στη Μάνα του Πολιτισμού και πολλές αγγλικές εφημερίδες ξεκινούν εκστρατεία κατά του σκοταδισμού της ορθοδοξίας. Οι Εβραίοι μεγαλοτραπεζίτες, στους οποίους το ελληνικό κράτος χρωστάει τα άντερά του δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η προθυμία τους να το διευκολύνουν στα χρέη του. Η Αγγλία και η Γαλλία αρχίζουν και τα παίρνουν στο κρανίο (η "πίεση των μεγάλων δυνάμεων" στο πρωτότυπο, λες και άμα σου λένε οι Μεγάλες Δυνάμεις "σταμάτα να μαλακίζεσαι" παναπεί δε μαλακίζεσαι).
Επιτέλους η κυβέρνηση αποφασίζει να δράσει. Απολύει το φλώρο νομάρχη Λ. Βλάχο και τον αντικαθιστά με τον Ι. Μπουκλάκο και κανα-δυο στρατιωτικά αγήματα. Ο Μπουκλάκος καπάκια δένει 29 αλιτήριους, στέλνει σε κάτι φυλάκια στου διαόλου τη μάνα μερικές δεκάδες αξιωματικών της αστυνομίας που αντί να προστατεύσουν τους Εβραίους συμμετείχαν στο πλιάτσικο, και τέλος στις 7 Μαΐου, ένα μήνα μετά, οι Εβραίοι είναι ελεύθεροι να μη σφαχθούν στο γόνατο και ο πρέσβυς μας στο Λονδίνο κοινοποιεί στον αγγλικό τύπο ένα τηλεγράφημα με το οποίο γνωστοποιείται ότι το επεισόδιο έληξε και η ελληνική κυβέρνηση εκφράζει τη θλίψη της για τη θλιβερή υπόθεση της Κέρκυρας.
Και με το αρχικό έγκλημα τι έγινε; Τίποτα. Οι έρευνες βάλτωσαν. Ποτέ δε βρέθηκε ο δολοφόνος. Ωστόσο μερικοί από τους πρωτοστάτες των επεισοδίων της Κέρκυρας (και της Ζακύνθου, όπου επεκτάθηκε το πογκρόμ) και τιμωρήθηκαν από πέντε έως δώδεκα χρόνια. Η άποψη περί θρησκευτικού εγκλήματος δεν καταδικάστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα διάφορα ζώα να μπορούν να βασιστούν στο περιστατικό για να στοιχειοθετήσουν το αντισημιτικό κατηγορητήριό τους.
Όλα αυτά φυσικά τσάντισαν πολύ τους Κερκυραίους, δεν είναι ό,τι κι ό,τι όλη η Ευρώπη να σε έχει για το χειρότερο ανεγκέφαλο ούγκα-μπούγκα και να έχει και δίκιο. Ποτέ δεν το χώνεψαν. Δύο μήνες μετά, ο Ιάκωβος Πολυλάς παρομοιάζει σε λόγο του τους Εβραίους με "καρκίνωμα που τρώει τις σάρκες της πραγματικής ορθόδοξης κερκυραϊκής κοινωνίας" και φυσικά έχει αναπτυχθεί μία αρκετά πλούσια βιβλιογραφία που δίνει μία αρκετά εξωραϊσμένη (για τους Κερκυραίους) εικόνα της κατάστασης: "οι κακοί Εβραίοι έσφαξαν τη Μαρία Δεσύλλα, αλλά τη γλίτωσαν γιατί κινήθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις 'τους' και μέχρι και συγνώμη μας έβαλαν να ζητήσουμε" ("πλούσια βιβλιογραφία" στο πρωτότυπο).
Αυτό που δεν περίμενα λοιπόν, ήταν να δω εν έτει 2005 ένα μορφωμένο άτομο να είναι ακόμα επηρεασμένο από αυτό το μεσαιωνικό urban legend περί καρφιών και βαρελιών. Μία σιχαμερή πρόληψη και ένα σιχαμερό ψέμμα και ένα σιχαμερό μίσος έχουν συρθεί από το Μεσαίωνα, έχουν μεταλλαχθεί και επιβιώνουν (έστω και σαν απόηχοι) στη σκέψη ενός ανθρώπου του 21ου αιώνα.
Τι σου είναι ο ανορθολογισμός... Χειρότερος και από σύφιλη ρε πούστη μου!
Γι' αυτό μου τη σπάνε οι κρασοφιλόσοφοι. Γιατί δεν τα πάνε καλά με τις ακριβείς διατυπώσεις και παρασύρεται ένα σωρό κόσμος.
Π.χ. μια επιεικώς ακριβής διατύπωση της αρχικής πρότασης είναι όλες οι οπτικές γωνίες μπορούν να σε οδηγήσουν σε σωστά συμπεράσματα. Οι περισσότερες όμως μέσω των λαθών τους. Το ότι μπορούμε με τον απλό Boolean μετασχηματισμό της άρνησης να πάμε από την λανθασμένη οπτική γωνία "οι λευκοί έχουν τα μεγαλύτερα τσουτσούνια" στη σωστή οπτική γωνία "οι λευκοί δεν έχουν τα μεγαλύτερα τσουτσούνια" δε σημαίνει ότι η πρώτη οπτική γωνία είναι σωστή, σημαίνει απλώς ότι εμπεριέχει (αρνούμενή το) το σωστό.
Ας πούμε, βλέποντας κανείς στο Ιστολόγιο, στο ποστ "60 χρόνια μετά" το σχόλιο του καθ' όλα σεβαστού (το υπογραμμίζω αυτό) Παναγιώτη Οικονόμου και συγκεκριμένα το απόσπασμα:
"...Τέλος, σου συνιστώ να διαβάσεις σχετικά με την υπόθεση δολοφονίας της 8χρονης Μαρίας Δεσύλλα στην Κέρκυρα στα τέλη του 19ου αιώνα και το πως η τότε ελληνική κυβέρνηση ΕΣΩΣΕ τον δολοφόνο-συμμορίτη ύστερα από πίεση των μεγάλων δυνάμεων και τον ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕ.Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά το ζήτημα υπάρχει ολόκληρη βιβλιογραφία σχετικά..."
το τελευταίο που πάει στο μυαλό του είναι ότι αναφέρεται στο Πογκρόμ της Κέρκυρας, το 1891.
Τι έγινε λοιπόν την Τετάρτη 3 Απριλίου 1891 στην Κέρκυρα; Ας ελέγξουμε, με τη βοήθεια του βιβλίου "Εβραίοι και Χριστιανοί στη Νεότερη Ελλάδα", του Μπερνάρ Πιερόν, διδάκτορα εβραϊκών σπουδών του Εθνικού Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών των Παρισίων (sic), σ.σ. 49-52.
Εκείνη τη μέρα λοιπόν οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα με τίτλους "Εβραιοπούλα σφαγμένη εν Κερκύρα". Την αμέσως προηγούμενη, είχε βρεθεί το πτώμα ενός 8χρονου κοριτσιού, που γρήγορα αναγνωρίστηκε ότι ήταν η Ρουμπίνα, κόρη του ράφτη Χαΐμ Σάρδα. Αμέσως-αμέσως, η ισραηλιτική κοινότητα της Κέρκυρας κατηγόρησε τους χριστιανούς για το έγκλημα, πράγμα που αποδείχθηκε τεράστια μαλακία.
Διότι, let's face it: ήταν 2 Απριλίου, μόλις δέκα μέρες πριν την Κυριακή των Βαΐων. Και μόλις τρεις βδομάδες πριν το Εβραϊκό Πάσχα. Φορτισμένη θρησκευτικά περίοδος εν ολίγοις. Και ποιοι ήταν γνωστό τοις πάσι ότι για θρησκευτικούς λόγους παίρνουν μικρά κοριτσάκια και τα σφάζουνε;
...Ακριβώς. Συνεπώς δεν πέρασαν μια-δυο μέρες και ο πατέρας του παιδιού ("δολοφόνος-συμμορίτης" στο πρωτότυπο) μαζί με άλλους δύο Εβραίους συνελήθησαν ως ύποπτοι, θέλω να ελπίζω επειδή η αστυνομία έκανε απλά τη δουλειά της -αλλά υποθέτω ότι στην πραγματικότητα το να ανήκεις σε ένα θρήσκευμα που κάθε πέντε λεπτά βάζει μωρά σε βαρέλια με καρφιά και τα κυλάει θεωρήθηκε πρώτης τάξεως επιβαρυντικό στοιχείο από τους Λαμπρούς Φύλακες της Τάξης. Φυσικά οι άνθρωποι έδωσαν εξηγήσεις και αφέθηκαν αμέσως ελεύθεροι στον πόνο τους.
Αμέσως-αμέσως, κυκλοφόρησε η φήμη ότι το θύμα (Ρουμπίνα Σάρδα) ήταν στην πραγματικότητα Χριστιανή (Μαρία Δεσύλλα), υιοθετημένη από τον πατέρα της με σκοπό να τη σφάξει τελετουργικά. Κατά συνέπεια δεν άργησαν να ξεσπάσουν ταραχές. Σύσσωμος ο χριστιανικός πληθυσμός του νησιού -Ορθόδοξοι και Καθολικοί-, ή τουλάχιστον οι πλέον εξέχοντες εκπρόσωποί του -δηλαδή η χειρότερη πλεμπάγια- προχωρά σε δυναμικές κινητοποιήσεις για την αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος, δηλαδή εξόντωση των Εβραίων ή τουλάχιστον λυντσάρισμα του αιμοσταγούς πατέρα.
Ο νομάρχης, σε μια έκρηξη εξυπνάδας, χρησιμοποίησε τους 350 χωροφύλακές του όχι για να διαλύσουν τον όχλο των αλιτήριων, αλλά για να "προστατέψουν" τους Εβραίους.
Το τελικό αποτέλεσμα: για 35 μέρες οι Εβραίοι της Κέρκυρας ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους, αποκλεισμένοι από τους χωροφύλακες, χωρίς προμήθειες και σε άθλιες συνθήκες υγιεινής. Μερικοί που τόλμησαν να βγούνε για προμήθειες, έφαγαν τόσο ξύλο που μόλις την τελευταία στιγμή τους γλίτωσαν οι χωροφύλακες.
Ταυτόχρονα, τα χριστεπώνυμα πλήθη, αφού δε μπορούν να φάνε ζωντανούς τους τρισκατάρατους σατανάδες που έσφαξαν την Αθώα Ελληνίδα Παιδίσκη, συμβιβάζονται με λεηλασίες των μαγαζιών τους (και ειδικά των κοσμηματοπωλείων και των ενεχυροδανειστηρίων).
Ταυτόχρονα, οι ελληνικές εφημερίδες δίνουν βάση στα περί τελετουργικής θρησκείας και χριστιανικότητας του θύματος, παρά το ότι ο νομάρχης και ο μεγάλος ραβίνος δημοσίευσαν τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του κοριτσιού, από την οποία προέκυπτε ότι δεν ήταν υιοθετημένο χριστιανόπουλο γαμώ το ξεσταύρι μου γαμώ!
Ταυτόχρονα βέβαια η υπόλοιπη Ευρώπη έχει αρχίσει να παίρνει χαμπάρι τι συμβαίνει στη Μάνα του Πολιτισμού και πολλές αγγλικές εφημερίδες ξεκινούν εκστρατεία κατά του σκοταδισμού της ορθοδοξίας. Οι Εβραίοι μεγαλοτραπεζίτες, στους οποίους το ελληνικό κράτος χρωστάει τα άντερά του δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η προθυμία τους να το διευκολύνουν στα χρέη του. Η Αγγλία και η Γαλλία αρχίζουν και τα παίρνουν στο κρανίο (η "πίεση των μεγάλων δυνάμεων" στο πρωτότυπο, λες και άμα σου λένε οι Μεγάλες Δυνάμεις "σταμάτα να μαλακίζεσαι" παναπεί δε μαλακίζεσαι).
Επιτέλους η κυβέρνηση αποφασίζει να δράσει. Απολύει το φλώρο νομάρχη Λ. Βλάχο και τον αντικαθιστά με τον Ι. Μπουκλάκο και κανα-δυο στρατιωτικά αγήματα. Ο Μπουκλάκος καπάκια δένει 29 αλιτήριους, στέλνει σε κάτι φυλάκια στου διαόλου τη μάνα μερικές δεκάδες αξιωματικών της αστυνομίας που αντί να προστατεύσουν τους Εβραίους συμμετείχαν στο πλιάτσικο, και τέλος στις 7 Μαΐου, ένα μήνα μετά, οι Εβραίοι είναι ελεύθεροι να μη σφαχθούν στο γόνατο και ο πρέσβυς μας στο Λονδίνο κοινοποιεί στον αγγλικό τύπο ένα τηλεγράφημα με το οποίο γνωστοποιείται ότι το επεισόδιο έληξε και η ελληνική κυβέρνηση εκφράζει τη θλίψη της για τη θλιβερή υπόθεση της Κέρκυρας.
Και με το αρχικό έγκλημα τι έγινε; Τίποτα. Οι έρευνες βάλτωσαν. Ποτέ δε βρέθηκε ο δολοφόνος. Ωστόσο μερικοί από τους πρωτοστάτες των επεισοδίων της Κέρκυρας (και της Ζακύνθου, όπου επεκτάθηκε το πογκρόμ) και τιμωρήθηκαν από πέντε έως δώδεκα χρόνια. Η άποψη περί θρησκευτικού εγκλήματος δεν καταδικάστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα διάφορα ζώα να μπορούν να βασιστούν στο περιστατικό για να στοιχειοθετήσουν το αντισημιτικό κατηγορητήριό τους.
Όλα αυτά φυσικά τσάντισαν πολύ τους Κερκυραίους, δεν είναι ό,τι κι ό,τι όλη η Ευρώπη να σε έχει για το χειρότερο ανεγκέφαλο ούγκα-μπούγκα και να έχει και δίκιο. Ποτέ δεν το χώνεψαν. Δύο μήνες μετά, ο Ιάκωβος Πολυλάς παρομοιάζει σε λόγο του τους Εβραίους με "καρκίνωμα που τρώει τις σάρκες της πραγματικής ορθόδοξης κερκυραϊκής κοινωνίας" και φυσικά έχει αναπτυχθεί μία αρκετά πλούσια βιβλιογραφία που δίνει μία αρκετά εξωραϊσμένη (για τους Κερκυραίους) εικόνα της κατάστασης: "οι κακοί Εβραίοι έσφαξαν τη Μαρία Δεσύλλα, αλλά τη γλίτωσαν γιατί κινήθηκαν οι μεγάλες δυνάμεις 'τους' και μέχρι και συγνώμη μας έβαλαν να ζητήσουμε" ("πλούσια βιβλιογραφία" στο πρωτότυπο).
Αυτό που δεν περίμενα λοιπόν, ήταν να δω εν έτει 2005 ένα μορφωμένο άτομο να είναι ακόμα επηρεασμένο από αυτό το μεσαιωνικό urban legend περί καρφιών και βαρελιών. Μία σιχαμερή πρόληψη και ένα σιχαμερό ψέμμα και ένα σιχαμερό μίσος έχουν συρθεί από το Μεσαίωνα, έχουν μεταλλαχθεί και επιβιώνουν (έστω και σαν απόηχοι) στη σκέψη ενός ανθρώπου του 21ου αιώνα.
Τι σου είναι ο ανορθολογισμός... Χειρότερος και από σύφιλη ρε πούστη μου!
4.2.05
Μικρές θρησκείες
Θέλω να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου για τις υστερικές αντιδράσεις στα πρόσφατα ατυχή υπονοούμενα περί δήθεν παρέμβασης γνωστού celebrity υπέρ (συλληφθέντος) μικρέμπορου ναρκωτικών.
Μα στ' αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η θρησκεία της οποίας ηγείσαι τόσο μεγαλύτερη και η εξουσία σου και κατά συνέπεια τόσο μεγαλύτερη η διαφθορά σου; Όσο πιο κατεστημένο τόσο πιο σκατά (εννοείται "αν κάποια στιγμή χρειαστεί να πληρώσεις"); Τι μου εντυπωσιάζεστε βρε χαζούλια;
Γι' αυτό κι εγώ σήμερα δε θα ασχοληθώ καθόλου με τρεμπαναλαρίες, και θα σας παρουσιάσω δύο θρησκείες χαμηλών τόνων και χαμηλού τζίρου.
Ρασταφαριανισμός: Η θρησκεία του Bob Marley, του Peter Tosh και όλης της τρελοπαρέας.
Δόγμα: Το δόγμα του ρασταφαριανισμού -κατόπιν αφαίρεσης του ούτως ή άλλως όχι και πάρα πολύ ογκώδους μπλα μπλα από εμένα- είναι πολύ απλό:
1) Ένας είναι ο Θεός και ο Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας (!) ο επί γης εκπρόσωπός του.
2) Η Αφρική είναι η μητέρα του ανθρώπινου γένους.
3) Love, peace, understanding and the suchlike.
4) Ο καταναλωτικός πολιτισμός είναι η Βαβυλώνα που μας απομακρύνει από τη φύση, τον άνθρωπο και όλα τα συναφή.
5) Η κάνναβη είναι πρώτης τάξεως μέσο για υπερβατικές εμπειρίες.
Λοιπόν, 4 στα 5 σωστά και το άλλο παίζεται. Όχι και άσχημα για μικρή θρησκεία. Επιπλέον, ουδεπόποτε υπήρξε ρασταφαριανιστής που να επέδειξε τέτοια κολλητηλίκια με τις δικαστικές αρχές οποιασδήποτε χώρας, αφού οι σωστοί ρασταφαριανιστές τείνουν να είναι μάλλον αθώα θύματα των δικαστών παρά αφεντικά τους.
Άλλο μινιμαλιστικό κομψοτέχνημα είναι ο γνωστός σε όλους μας μονοκερισμός:
1) Πιστεύουμε στο θηλυκό αόρατο ροζ μονόκερο.
Παρατηρήστε ότι το δόγμα του μονοκερισμού βασίζεται τόσο στην πίστη όσο και στη λογική: πιστεύουμε ότι ο μονόκερος είναι ροζ και ξέρουμε ότι είναι αόρατος από τη στιγμή που δεν τον βλέπουμε. Σημειώνω ότι ο μονοκερισμός είναι η μόνη γνωστή θρησκεία που έχει τέτοια επιτυχία σε δηλωμένους άθεους. Ίσως γιατί είναι η μόνη που φτιάχθηκε για πλάκα και συνεπώς δεν τη σπάει σε άθεους. Τέλος είναι προφανές ότι μια θεότητα που ανακαλύφθηκε στο alt.atheist δε θα μπορούσε παρά να είναι θηλυκή, έτσι για να τη σπάμε σε μερικούς-μερικούς. Κατά τα άλλα ο μονοκερισμός δεν έχει ούτε τελετουργικό, ούτε ηθική, ούτε ασυμβατότητες με άλλες θρησκείες.
Αυτά είναι! Αρχίζει να ξεριζώνεται το σάπιο μικρόβιο της αθεϊστικής αμφιβολίας από μέσα μου. Μονοκερισμός με χίλια! (για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει και πολυθεϊστική παραλλαγή)
Αυτά για σήμερα, πάω τώρα να κάνω καμία δουλειά.
ΥΓ: Μικρή Άσκηση Σκεπτικισμού Για Όσους Δεν Έχουν Κάτι Καλύτερο Να Κάνουνε: έχω ήδη διακρίνει ένα-δυο σφάλματα στο προχθεσινό μου ποστ. Ποιος γενναίος εθελοντής θα τα επισημάνει και θα με κάνει χαρούμενο;
Μα στ' αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η θρησκεία της οποίας ηγείσαι τόσο μεγαλύτερη και η εξουσία σου και κατά συνέπεια τόσο μεγαλύτερη η διαφθορά σου; Όσο πιο κατεστημένο τόσο πιο σκατά (εννοείται "αν κάποια στιγμή χρειαστεί να πληρώσεις"); Τι μου εντυπωσιάζεστε βρε χαζούλια;
Γι' αυτό κι εγώ σήμερα δε θα ασχοληθώ καθόλου με τρεμπαναλαρίες, και θα σας παρουσιάσω δύο θρησκείες χαμηλών τόνων και χαμηλού τζίρου.
Ρασταφαριανισμός: Η θρησκεία του Bob Marley, του Peter Tosh και όλης της τρελοπαρέας.
Δόγμα: Το δόγμα του ρασταφαριανισμού -κατόπιν αφαίρεσης του ούτως ή άλλως όχι και πάρα πολύ ογκώδους μπλα μπλα από εμένα- είναι πολύ απλό:
1) Ένας είναι ο Θεός και ο Χαϊλέ Σελασιέ της Αιθιοπίας (!) ο επί γης εκπρόσωπός του.
2) Η Αφρική είναι η μητέρα του ανθρώπινου γένους.
3) Love, peace, understanding and the suchlike.
4) Ο καταναλωτικός πολιτισμός είναι η Βαβυλώνα που μας απομακρύνει από τη φύση, τον άνθρωπο και όλα τα συναφή.
5) Η κάνναβη είναι πρώτης τάξεως μέσο για υπερβατικές εμπειρίες.
Λοιπόν, 4 στα 5 σωστά και το άλλο παίζεται. Όχι και άσχημα για μικρή θρησκεία. Επιπλέον, ουδεπόποτε υπήρξε ρασταφαριανιστής που να επέδειξε τέτοια κολλητηλίκια με τις δικαστικές αρχές οποιασδήποτε χώρας, αφού οι σωστοί ρασταφαριανιστές τείνουν να είναι μάλλον αθώα θύματα των δικαστών παρά αφεντικά τους.
Άλλο μινιμαλιστικό κομψοτέχνημα είναι ο γνωστός σε όλους μας μονοκερισμός:
1) Πιστεύουμε στο θηλυκό αόρατο ροζ μονόκερο.
Παρατηρήστε ότι το δόγμα του μονοκερισμού βασίζεται τόσο στην πίστη όσο και στη λογική: πιστεύουμε ότι ο μονόκερος είναι ροζ και ξέρουμε ότι είναι αόρατος από τη στιγμή που δεν τον βλέπουμε. Σημειώνω ότι ο μονοκερισμός είναι η μόνη γνωστή θρησκεία που έχει τέτοια επιτυχία σε δηλωμένους άθεους. Ίσως γιατί είναι η μόνη που φτιάχθηκε για πλάκα και συνεπώς δεν τη σπάει σε άθεους. Τέλος είναι προφανές ότι μια θεότητα που ανακαλύφθηκε στο alt.atheist δε θα μπορούσε παρά να είναι θηλυκή, έτσι για να τη σπάμε σε μερικούς-μερικούς. Κατά τα άλλα ο μονοκερισμός δεν έχει ούτε τελετουργικό, ούτε ηθική, ούτε ασυμβατότητες με άλλες θρησκείες.
Αυτά είναι! Αρχίζει να ξεριζώνεται το σάπιο μικρόβιο της αθεϊστικής αμφιβολίας από μέσα μου. Μονοκερισμός με χίλια! (για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει και πολυθεϊστική παραλλαγή)
Αυτά για σήμερα, πάω τώρα να κάνω καμία δουλειά.
ΥΓ: Μικρή Άσκηση Σκεπτικισμού Για Όσους Δεν Έχουν Κάτι Καλύτερο Να Κάνουνε: έχω ήδη διακρίνει ένα-δυο σφάλματα στο προχθεσινό μου ποστ. Ποιος γενναίος εθελοντής θα τα επισημάνει και θα με κάνει χαρούμενο;
2.2.05
अग्निमीळे पुरोहितं यज्ञस्य देवं रत्वीजम
1 aghnimīḷe purohitaṃ yajñasya devaṃ ṛtvījam |
hotāraṃ ratnadhātamam ||
2 aghniḥ pūrvebhirṛṣibhirīḍyo nūtanairuta |
sa devāneha vakṣati ||
3 aghninā rayimaśnavat poṣameva dive-dive |
yaśasaṃ vīravattamam ||
4 aghne yaṃ yajñamadhvaraṃ viśvataḥ paribhūrasi |
sa iddeveṣu ghachati ||
5 aghnirhotā kavikratuḥ satyaścitraśravastamaḥ |
devo devebhirā ghamat ||
6 yadaṅgha dāśuṣe tvamaghne bhadraṃ kariṣyasi |
tavet tat satyamaṅghiraḥ ||
7 upa tvāghne dive-dive doṣāvastardhiyā vayam |
namo bharanta emasi ||
8 rājantamadhvarāṇāṃ ghopāṃ ṛtasya dīdivim |
vardhamānaṃsve dame ||
9 sa naḥ piteva sūnave.aghne sūpāyano bhava |
sacasvā naḥ svastaye ||
Έτσι ξεκινά ο Rg Veda, το παλιότερο ιερό κείμενο του Ινδουισμού. Η γλώσσα είναι αρχαία ινδικά (περίπου 1500-1000π.Χ.). Χονδρικά δηλαδή είναι για τα σανσκριτικά ό,τι η Ομηρική γλώσσα για τα κλασσικά ελληνικά.
Η αγγλική μετάφραση έχει πάνω-κάτω ως εξής (από το ίδιο, καταπληκτικό site):
1 I Laud Agni, the chosen Priest, God, minister of sacrifice,
The hotar, lavishest of wealth.
2 Worthy is Agni to be praised by living as by ancient seers.
He shall bring. hitherward the Gods.
3 Through Agni man obtaineth wealth, yea, plenty waxing day by day,
Most rich in heroes, glorious.
4 Agni, the perfect sacrifice which thou encompassest about
Verily goeth to the Gods.
5 May Agni, sapient-minded Priest, truthful, most gloriously great,
The God, come hither with the Gods.
6 Whatever blessing, Agni, thou wilt grant unto thy worshipper,
That, Angiras, is indeed thy truth.
7 To thee, dispeller of the night, O Agni, day by day with prayer
Bringing thee reverence, we come
8 Ruler of sacrifices, guard of Law eternal, radiant One,
Increasing in thine own abode.
9 Be to us easy of approach, even as a father to his son:
Agni, be with us for our weal.
Σας κούφανα ε;
Στην πραγματικότητα γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον: στο στίχο 1 παρατηρούμε τις λέξεις Agnis=φωτιά και devam=θεός. Φαντάζομαι είναι προφανής η ομοιότητα της πρώτης με το λατινικό ignis (ή το αγγλικό ignite), ενώ η δεύτερη αντακλάται στο λατινικό Deus, στο ελληνικό θεός (thewOs με αρχαία προφορά), στο λιθουανικό dievas, στο Χιττιτικό D-Sius και σε άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή.
Στην πραγματικότητα ένας γλωσσολόγος μπορεί να διαβάσει ολόκληρο τον ύμνο και να τον καταλάβει μόνο και μόνο λόγω ομοιοτήτων στις λέξεις και στη γραμματική, αν ξέρει πολύ καλά ελληνικά, γερμανικά και λατινικά. Στην πραγματικότητα μάλιστα ένας λιθουανός χωριάτης μπορεί να πιάσει από τον 4500 ετών ασιατικό ύμνο ελαφρώς περισσότερα από αυτά που θα έπιανε ένας έλληνας χωρικός από το Θουκυδίδη, μια και οι ομοιότητες (δομικές και λεξιλογικές) ανάμεσα στα λιθουανικά και τα σανσκριτικά είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές, για δυο γλώσσες που τις χωρίζουν (στις ιστορικές μαρτυρίες) 15.000 χιλιόμετρα και 3000 χρόνια:
Dievas davė dantis; Dievas duos ir duonos (λιθ.)
Devas adadāt datas; Devas dadāt api dhānās (σανσκρ.)
Ενώ αξίζει να παρατεθεί και η ελληνική βερσιόν της παροιμίας:
Thewōs dédoke ódontas, Thewōs dōsei kaì artón.
(μικρό σχόλιο: πολύ ηλίθια παροιμία)
Κατά τα άλλα η ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία σύμφωνα με το Λιακό και ένα σωρό ηλίθιους είναι σιωνιστικά φληναφήματα, εγκαταλελειμένα προ πολλού από την Επιστήμη διότι πώς γίνεται κύριοι αυτοί οι Ινδοευρωπαίοι να μην έχουν αφήσει ούτε μισό βάζο που να γράφει "Υπήρξαμε. Υπογραφή: Ινδοευρωπαίοι" και εξάλλου "εμείς" θυμόμαστε τρεις κατακλυσμούς δηλαδή από το 300.000π.Χ. ενώ οι Ινδοευρωπαίοι κατέβηκαν υποτίθεται το 2500π.Χ., άρα είναι ανθελληνικό να ισχυριζόμαστε ότι η Μητέρα Όλων Των Γλωσσών είναι Κόρη οποιασδήποτε άλλης γλώσσας. (btw τα ίδια περίπου λένε και οι ινδοί εθνικιστές. Αν η έλλειψη πρωτοτυπίας ήταν έγκλημα, τα δικά μας μπουμπούκια θα ήταν προ πολλού στην ψειρού).
Τέλος πάντων, ωραίο site το sacred-texts.com.
hotāraṃ ratnadhātamam ||
2 aghniḥ pūrvebhirṛṣibhirīḍyo nūtanairuta |
sa devāneha vakṣati ||
3 aghninā rayimaśnavat poṣameva dive-dive |
yaśasaṃ vīravattamam ||
4 aghne yaṃ yajñamadhvaraṃ viśvataḥ paribhūrasi |
sa iddeveṣu ghachati ||
5 aghnirhotā kavikratuḥ satyaścitraśravastamaḥ |
devo devebhirā ghamat ||
6 yadaṅgha dāśuṣe tvamaghne bhadraṃ kariṣyasi |
tavet tat satyamaṅghiraḥ ||
7 upa tvāghne dive-dive doṣāvastardhiyā vayam |
namo bharanta emasi ||
8 rājantamadhvarāṇāṃ ghopāṃ ṛtasya dīdivim |
vardhamānaṃsve dame ||
9 sa naḥ piteva sūnave.aghne sūpāyano bhava |
sacasvā naḥ svastaye ||
Έτσι ξεκινά ο Rg Veda, το παλιότερο ιερό κείμενο του Ινδουισμού. Η γλώσσα είναι αρχαία ινδικά (περίπου 1500-1000π.Χ.). Χονδρικά δηλαδή είναι για τα σανσκριτικά ό,τι η Ομηρική γλώσσα για τα κλασσικά ελληνικά.
Η αγγλική μετάφραση έχει πάνω-κάτω ως εξής (από το ίδιο, καταπληκτικό site):
1 I Laud Agni, the chosen Priest, God, minister of sacrifice,
The hotar, lavishest of wealth.
2 Worthy is Agni to be praised by living as by ancient seers.
He shall bring. hitherward the Gods.
3 Through Agni man obtaineth wealth, yea, plenty waxing day by day,
Most rich in heroes, glorious.
4 Agni, the perfect sacrifice which thou encompassest about
Verily goeth to the Gods.
5 May Agni, sapient-minded Priest, truthful, most gloriously great,
The God, come hither with the Gods.
6 Whatever blessing, Agni, thou wilt grant unto thy worshipper,
That, Angiras, is indeed thy truth.
7 To thee, dispeller of the night, O Agni, day by day with prayer
Bringing thee reverence, we come
8 Ruler of sacrifices, guard of Law eternal, radiant One,
Increasing in thine own abode.
9 Be to us easy of approach, even as a father to his son:
Agni, be with us for our weal.
Σας κούφανα ε;
Στην πραγματικότητα γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον: στο στίχο 1 παρατηρούμε τις λέξεις Agnis=φωτιά και devam=θεός. Φαντάζομαι είναι προφανής η ομοιότητα της πρώτης με το λατινικό ignis (ή το αγγλικό ignite), ενώ η δεύτερη αντακλάται στο λατινικό Deus, στο ελληνικό θεός (thewOs με αρχαία προφορά), στο λιθουανικό dievas, στο Χιττιτικό D-Sius και σε άλλα πολλά που δεν τα θυμάμαι αυτή τη στιγμή.
Στην πραγματικότητα ένας γλωσσολόγος μπορεί να διαβάσει ολόκληρο τον ύμνο και να τον καταλάβει μόνο και μόνο λόγω ομοιοτήτων στις λέξεις και στη γραμματική, αν ξέρει πολύ καλά ελληνικά, γερμανικά και λατινικά. Στην πραγματικότητα μάλιστα ένας λιθουανός χωριάτης μπορεί να πιάσει από τον 4500 ετών ασιατικό ύμνο ελαφρώς περισσότερα από αυτά που θα έπιανε ένας έλληνας χωρικός από το Θουκυδίδη, μια και οι ομοιότητες (δομικές και λεξιλογικές) ανάμεσα στα λιθουανικά και τα σανσκριτικά είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακές, για δυο γλώσσες που τις χωρίζουν (στις ιστορικές μαρτυρίες) 15.000 χιλιόμετρα και 3000 χρόνια:
Dievas davė dantis; Dievas duos ir duonos (λιθ.)
Devas adadāt datas; Devas dadāt api dhānās (σανσκρ.)
Ενώ αξίζει να παρατεθεί και η ελληνική βερσιόν της παροιμίας:
Thewōs dédoke ódontas, Thewōs dōsei kaì artón.
(μικρό σχόλιο: πολύ ηλίθια παροιμία)
Κατά τα άλλα η ινδοευρωπαϊκή γλωσσολογία σύμφωνα με το Λιακό και ένα σωρό ηλίθιους είναι σιωνιστικά φληναφήματα, εγκαταλελειμένα προ πολλού από την Επιστήμη διότι πώς γίνεται κύριοι αυτοί οι Ινδοευρωπαίοι να μην έχουν αφήσει ούτε μισό βάζο που να γράφει "Υπήρξαμε. Υπογραφή: Ινδοευρωπαίοι" και εξάλλου "εμείς" θυμόμαστε τρεις κατακλυσμούς δηλαδή από το 300.000π.Χ. ενώ οι Ινδοευρωπαίοι κατέβηκαν υποτίθεται το 2500π.Χ., άρα είναι ανθελληνικό να ισχυριζόμαστε ότι η Μητέρα Όλων Των Γλωσσών είναι Κόρη οποιασδήποτε άλλης γλώσσας. (btw τα ίδια περίπου λένε και οι ινδοί εθνικιστές. Αν η έλλειψη πρωτοτυπίας ήταν έγκλημα, τα δικά μας μπουμπούκια θα ήταν προ πολλού στην ψειρού).
Τέλος πάντων, ωραίο site το sacred-texts.com.
1.2.05
Κατάντια
Είναι 10:56 και δεν έχω να κάνω τί-πο-τα. Τα αγαπημένα μου άτομα βρίσκονται σκορπισμένα στις τέσσερις γωνίες της Ευρώπης ή με τη γκόμενα ή διαβάζουν για εξεταστική. Το ραδιόφωνο παίζει Χαρούλα Αλεξίου, ένα ηλίθιο καψουροτράγουδο που κάθε άλλο παρά βοηθάει την κατάσταση. Βαριέμαι να σηκωθώ και να το αλλάξω. Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει κάποιος; (εντάξει, τα παραλέω, σκάστε)
...και μετά από αυτή την ευχάριστη εισαγωγή, βουρ για Υψηλές Σκέψεις:
Υψηλή Σκέψη 1: Όσοι έχουν δύο επίθετα χωρίς να φταίνε για αυτό, ΟΚ. Όσοι όμως υπογράφουν με δύο επίθετα, μάλλον έχουν λίγο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Τα παραδείγματα πάμπολλα (π.χ. τελευταίες σελίδες γνωστού Κυριακάτικου Εντύπου με δήθεν αριστερό προφίλ, το οποίο τηρεί ύποπτη σιγήν ιχθύος για τις ακριβείς συνθήκες εργασίας στα τυπογραφεία του). Αυτός ο τύπος είχε γράψει ένα χαζό ΤΕΤΡΑΣΤΗΛΟ με εξυπνάδες -ως συνήθως- στο οποίο η κεντρική ιδέα ήταν ότι τι γαμάτοι που είμαστε εμείς οι Έλληνες γιατί μέχρι και οι Κινέζοι μας ξέρουν, μας σέβονται, μας θαυμάζουν και μας αποκαλούν Σι-Λα εδώ και 3000 χρόνια και κουνούν το κεφάλι με δέος και σεβασμό στο άκουσμα της λέξης Σι-Λα, έτσι είμαστε εμείς οι πολιτισμένοι λαοί, που αλληλοσεβόμαστε γιατί υπήρχαμε και πριν 159630 χρόνια και έχουμε Ιστορία, όχι σαν τα ζώα τους Αμερικάνους που έχουν μόνο Συμφέροντα και Κόκα-Κόλα κλπ κλπ .
Πιθανολογώ ότι δε θα τα έγραφε όλα αυτά αν τον είχε πληροφορήσει κάποιος ότι "Σι-Λα" είναι μεν ο όρος που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι για την Ελλάδα εδώ και 3000 χρόνια ως συνοπτική περιγραφή της μαμάς του δυτικού κόσμου, με τους Περικλήδες και τους Κωνσταντίνους τους Παλαιολόγους και την ιστορία και τα μαθηματικά κλπ κλπ, όμως η κατά λέξη μετάφραση είναι "Σπάνιο Λάδι".... Κάπου εκεί εξαντλείται και ο θαυμασμός των Κινέζων για τα κατά καιρούς επιτεύγματα του Ελληνισμού.
Υψηλή Σκέψη 2: Αφού ο καπνός προκαλεί καρκίνο ακόμα και αν εισπνεύσεις αέρα από το δωμάτιο που πριν 48 ώρες κάποιος είχε περάσει για μισό δευτερόλεπτο κρατώντας ένα σβηστό ultra light τσιγάρο (γι' αυτό άλλωστε και απαγορεύτηκαν οι ενδείξεις light, medium κλπ), πώς γίνεται οι άντρες της Σρι Λάνκα (52% καπνιστές) να έχουν το μικρότερο ποσοστό καρκίνου του πνεύμονα στον κόσμο (1 στους 100.000 θανάτους); Μιλάμε δε δικαιολογείται με τίποτα. Ούτε καν με τη θνησιμότητα λόγω τσουνάμι και εμφυλίων.
(σημείωση: δεν ισχυρίζομαι ότι το τσιγάρο δε βλάπτει, ούτε ότι δεν προκαλεί καρκίνο. Ντρέπομαι πάρα πολύ για τον εαυτό μου που το ξανάρχισα και ελπίζω να καταφέρω κάποια στιγμή να το ξανακόψω. Απλώς, όπως είχε πει παλιότερα και ο talos, είναι λίγο τύπου στραβογαμήθηκα-χθες-το-βράδυ η άποψη ότι είναι τερατωδώς καταστροφικό ανεξαρτήτως ποσότητας, ποιότητας, συχνότητας, παθητικής ή ενεργητικής χρήσης)
...και μετά από αυτή την ευχάριστη εισαγωγή, βουρ για Υψηλές Σκέψεις:
Υψηλή Σκέψη 1: Όσοι έχουν δύο επίθετα χωρίς να φταίνε για αυτό, ΟΚ. Όσοι όμως υπογράφουν με δύο επίθετα, μάλλον έχουν λίγο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Τα παραδείγματα πάμπολλα (π.χ. τελευταίες σελίδες γνωστού Κυριακάτικου Εντύπου με δήθεν αριστερό προφίλ, το οποίο τηρεί ύποπτη σιγήν ιχθύος για τις ακριβείς συνθήκες εργασίας στα τυπογραφεία του). Αυτός ο τύπος είχε γράψει ένα χαζό ΤΕΤΡΑΣΤΗΛΟ με εξυπνάδες -ως συνήθως- στο οποίο η κεντρική ιδέα ήταν ότι τι γαμάτοι που είμαστε εμείς οι Έλληνες γιατί μέχρι και οι Κινέζοι μας ξέρουν, μας σέβονται, μας θαυμάζουν και μας αποκαλούν Σι-Λα εδώ και 3000 χρόνια και κουνούν το κεφάλι με δέος και σεβασμό στο άκουσμα της λέξης Σι-Λα, έτσι είμαστε εμείς οι πολιτισμένοι λαοί, που αλληλοσεβόμαστε γιατί υπήρχαμε και πριν 159630 χρόνια και έχουμε Ιστορία, όχι σαν τα ζώα τους Αμερικάνους που έχουν μόνο Συμφέροντα και Κόκα-Κόλα κλπ κλπ .
Πιθανολογώ ότι δε θα τα έγραφε όλα αυτά αν τον είχε πληροφορήσει κάποιος ότι "Σι-Λα" είναι μεν ο όρος που χρησιμοποιούν οι Κινέζοι για την Ελλάδα εδώ και 3000 χρόνια ως συνοπτική περιγραφή της μαμάς του δυτικού κόσμου, με τους Περικλήδες και τους Κωνσταντίνους τους Παλαιολόγους και την ιστορία και τα μαθηματικά κλπ κλπ, όμως η κατά λέξη μετάφραση είναι "Σπάνιο Λάδι".... Κάπου εκεί εξαντλείται και ο θαυμασμός των Κινέζων για τα κατά καιρούς επιτεύγματα του Ελληνισμού.
Υψηλή Σκέψη 2: Αφού ο καπνός προκαλεί καρκίνο ακόμα και αν εισπνεύσεις αέρα από το δωμάτιο που πριν 48 ώρες κάποιος είχε περάσει για μισό δευτερόλεπτο κρατώντας ένα σβηστό ultra light τσιγάρο (γι' αυτό άλλωστε και απαγορεύτηκαν οι ενδείξεις light, medium κλπ), πώς γίνεται οι άντρες της Σρι Λάνκα (52% καπνιστές) να έχουν το μικρότερο ποσοστό καρκίνου του πνεύμονα στον κόσμο (1 στους 100.000 θανάτους); Μιλάμε δε δικαιολογείται με τίποτα. Ούτε καν με τη θνησιμότητα λόγω τσουνάμι και εμφυλίων.
(σημείωση: δεν ισχυρίζομαι ότι το τσιγάρο δε βλάπτει, ούτε ότι δεν προκαλεί καρκίνο. Ντρέπομαι πάρα πολύ για τον εαυτό μου που το ξανάρχισα και ελπίζω να καταφέρω κάποια στιγμή να το ξανακόψω. Απλώς, όπως είχε πει παλιότερα και ο talos, είναι λίγο τύπου στραβογαμήθηκα-χθες-το-βράδυ η άποψη ότι είναι τερατωδώς καταστροφικό ανεξαρτήτως ποσότητας, ποιότητας, συχνότητας, παθητικής ή ενεργητικής χρήσης)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)