"Οποιος δεν πιστεύει στην Ελλάδα, στην πατρίδα και την αξία του, δεν ξέρω αν έχει το δικαίωμα να ζει σ' αυτή τη χώρα και σ' αυτή τη ζωή."
OK, καλά που δε βασιζόμαστε πάνω σου για να το αποφασίσουμε, "Μεγάλε Εθνάρχη".
ΥΓ: παραμένοντας στο γενικότερο θέμα, αναρωτιέμαι γιατί δε θα παίρναμε εξίσου στα σοβαρά ένα project που θα ξόδευε τρία νοσοκομεία για να καταλήξει ότι "Στη Σλοβενία το Δάσος της Κοκκινοσκουφίτσας".
30.9.05
Amityville horror
Χέστηκα μέχρις εξαντλήσεως (ήταν και το πρώτο σινεμά που πήγα μετά από σχεδόν ένα χρόνο, το προηγούμενο ήταν εκείνο με τον Τσε).
Σεναριακά μάπα, σκηνοθετικά καλούτσικο, ποιοτικά τρισάθλιο, based on a true story (?).
Σημειώνω πως το φιλμ δε βασίζεται στην πλοκή για να προκαλέσει τρόμο. Τον προκαλεί με το παλιό καλό κόλπο "δείχνουμε απότομα τέρατα και ταυτόχρονα το σαράουντ παίζει ένα απόκοσμο ουρλιαχτό".
Δουλεύει. 102 λεπτά είσαι στην απόλυτη τσίτα, αρκεί το σινεμά να είναι από αυτά που υποστηρίζουν ταινίες που βασίζονται σε ηχητικά εφέ.
Για κανα μήνα θα βλέπω μόνο τσόντες και ταινίες του στυλ "Το Μικρό Πόνυ στη Χώρα με τα Ζαχαρωτά".
Σεναριακά μάπα, σκηνοθετικά καλούτσικο, ποιοτικά τρισάθλιο, based on a true story (?).
Σημειώνω πως το φιλμ δε βασίζεται στην πλοκή για να προκαλέσει τρόμο. Τον προκαλεί με το παλιό καλό κόλπο "δείχνουμε απότομα τέρατα και ταυτόχρονα το σαράουντ παίζει ένα απόκοσμο ουρλιαχτό".
Δουλεύει. 102 λεπτά είσαι στην απόλυτη τσίτα, αρκεί το σινεμά να είναι από αυτά που υποστηρίζουν ταινίες που βασίζονται σε ηχητικά εφέ.
Για κανα μήνα θα βλέπω μόνο τσόντες και ταινίες του στυλ "Το Μικρό Πόνυ στη Χώρα με τα Ζαχαρωτά".
28.9.05
χρυσόψαρα (1 of many)
Έχω μελετήσει όσο λίγοι τον πολιτισμό των χρυσόψαρων. Είχα κάποτε τρία από δαύτα, που τα ονόμασα από τους φίλους μου: Α., Τ., Γ. Τα βάλαμε στο πρώην μίνι-πατητήρι μας, το οποίο μετατρέψαμε σε λιμνούλα 1x1x0.4. Δεν την είχαν και πολύ άσχημα αν το καλοσκεφτείτε. Συνήθως τη βγάζουνε σε 40 φορές μικρότερο χώρο.
Ο Τ. είναι ο πιο κωλόφαρδος άνθρωπος στον πλανήτη. Πάντα θεωρούσα πως γύρω του υπάρχει ένα Improbability Field που διαστρεβλώνει το Σύμπαν ώστε όλα να του πάνε καλά. Το είχε πει κιόλας: "το δικό μου χρυσόψαρο θα επιβιώσει".
Δεν πρέπει συνεπώς να μας εκπλήσσει που ενώ ο Α. και η Γ. τα τίναξαν στον ένα μήνα και ο 2ος Α. και η 2η Γ. στον 2ο μήνα, ο Τ. έζησε 14 ολόκληρους μήνες. Επέζησε ακόμα και από τα χιόνια του 2002 (μιλάμε για 10 εκατοστά πάγο στη λιμνούλα!!!).
Τι λέγαμε; Α ναι, για τον πολιτισμό των χρυσόψαρων.
Είναι ανύπαρκτος.
Τα χρυσόψαρα είναι τρομερά χαζά. Μπορούν να κάνουν μόνο 2 πράγματα: να φάνε και να ψοφήσουν. Ούτε καν σεξ δεν κάνουν. Απλά πάει και μαλακίζεται κάπου το θηλυκό χρυσόψαρο και μετά από λίγη ώρα πάει το αρσενικό χρυσόψαρο στο ίδιο σημείο όπου επίσης μαλακίζεται. Έτσι βγαίνουν τα χρυσοψαράκια. Υποθέτω δηλαδή. Ο καημένος ο Τ. πέθανε παρθένος και το ίδιο ισχύει για τους Α. 1+2 και τις Γ. 1+2. Βέβαια αν η βιολογία έχει δίκιο, ο Τ. θα μπορούσε να είχε κάνει 1.000.000 χρυσοψαράκια και να είχε και πάλι πεθάνει παρθένος: τα χρυσόψαρα είναι οι ιδανικοί Χριστιανοί (τουλάχιστον με τη Χριστοδουλική ερμηνεία του όρου). Το μόνο που τους λείπει είναι ο εθνικισμός και το μίσος για τους ξένους. Μερικές ηλιθιότητες απαιτούν νοημοσύνη.
Όταν τα τίναξε ο Τ., αποξηράναμε τη λιμνούλα. Είχε 10 πόντους σκατό, δηλαδή περίπου 30 κιλά -και λίγα λέω. Σε 14 μήνες. Από ένα πραγματάκι σαν παιδικό παπούτσι.
Έτσι ανακάλυψα και το τρίτο πράγμα που κάνουν τα χρυσόψαρα: χέζουν. Πολύ.
[Απίστευτα πολύ.]
Αν το καλοσκεφτείτε, μη ασχολούμενα με ιδέες, λεφτά και σεξ, κάνουν την καλύτερη δουλειά. Ας το προσπεράσουμε όμως.
Η σκεπτομορφή του χρυσόψαρου με κατατρέχει από 16 χρονών: τη ζωγραφίζω σε κόμιξ και έχω γράψει και ένα μυθιστόρημα (9 σελίδες[*]) με πρωταγωνιστή Το Χρυσόψαρο.
Μόνο που τα χρυσόψαρα στη φαντασία μου δεν είναι σαν τα κανονικά χρυσόψαρα. Είναι μέταλλα, με μακριά αλογοουρά και κρατάνε αλυσοπρίονα. Σκοτώνουν ό,τι βρουν στο διάβα τους έτσι για την πλάκα. Δεν έχουν συναισθήματα πέρα από τον κυνισμό. Είναι τρομερά τίμια: μισούν όλον τον κόσμο εξίσου. Έχουν χιούμορ: πάντα λένε αστείες ατάκες στα θύματά τους πριν τα πετσοκόψουν με τρομερά βασανιστικό τρόπο. Είναι αθώα: νομίζουν πως ο κόσμος υπάρχει για να τον πετσοκόβουμε. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι κάνουν κάτι κακό.
Τα πραγματικά χρυσόψαρα είναι σαν τους ανθρώπους: τρώνε, χέζουν, πεθαίνουν.
Τα χρυσόψαρα της φαντασίας μου είναι πάλι σαν τους ανθρώπους: μισούν, γελάνε, σκοτώνουν.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, πολλή φασαρία για το τίποτα[*].
[*] αλλά με πολύ πυκνά νοήματα
Ο Τ. είναι ο πιο κωλόφαρδος άνθρωπος στον πλανήτη. Πάντα θεωρούσα πως γύρω του υπάρχει ένα Improbability Field που διαστρεβλώνει το Σύμπαν ώστε όλα να του πάνε καλά. Το είχε πει κιόλας: "το δικό μου χρυσόψαρο θα επιβιώσει".
Δεν πρέπει συνεπώς να μας εκπλήσσει που ενώ ο Α. και η Γ. τα τίναξαν στον ένα μήνα και ο 2ος Α. και η 2η Γ. στον 2ο μήνα, ο Τ. έζησε 14 ολόκληρους μήνες. Επέζησε ακόμα και από τα χιόνια του 2002 (μιλάμε για 10 εκατοστά πάγο στη λιμνούλα!!!).
Τι λέγαμε; Α ναι, για τον πολιτισμό των χρυσόψαρων.
Είναι ανύπαρκτος.
Τα χρυσόψαρα είναι τρομερά χαζά. Μπορούν να κάνουν μόνο 2 πράγματα: να φάνε και να ψοφήσουν. Ούτε καν σεξ δεν κάνουν. Απλά πάει και μαλακίζεται κάπου το θηλυκό χρυσόψαρο και μετά από λίγη ώρα πάει το αρσενικό χρυσόψαρο στο ίδιο σημείο όπου επίσης μαλακίζεται. Έτσι βγαίνουν τα χρυσοψαράκια. Υποθέτω δηλαδή. Ο καημένος ο Τ. πέθανε παρθένος και το ίδιο ισχύει για τους Α. 1+2 και τις Γ. 1+2. Βέβαια αν η βιολογία έχει δίκιο, ο Τ. θα μπορούσε να είχε κάνει 1.000.000 χρυσοψαράκια και να είχε και πάλι πεθάνει παρθένος: τα χρυσόψαρα είναι οι ιδανικοί Χριστιανοί (τουλάχιστον με τη Χριστοδουλική ερμηνεία του όρου). Το μόνο που τους λείπει είναι ο εθνικισμός και το μίσος για τους ξένους. Μερικές ηλιθιότητες απαιτούν νοημοσύνη.
Όταν τα τίναξε ο Τ., αποξηράναμε τη λιμνούλα. Είχε 10 πόντους σκατό, δηλαδή περίπου 30 κιλά -και λίγα λέω. Σε 14 μήνες. Από ένα πραγματάκι σαν παιδικό παπούτσι.
Έτσι ανακάλυψα και το τρίτο πράγμα που κάνουν τα χρυσόψαρα: χέζουν. Πολύ.
[Απίστευτα πολύ.]
Αν το καλοσκεφτείτε, μη ασχολούμενα με ιδέες, λεφτά και σεξ, κάνουν την καλύτερη δουλειά. Ας το προσπεράσουμε όμως.
Η σκεπτομορφή του χρυσόψαρου με κατατρέχει από 16 χρονών: τη ζωγραφίζω σε κόμιξ και έχω γράψει και ένα μυθιστόρημα (9 σελίδες[*]) με πρωταγωνιστή Το Χρυσόψαρο.
Μόνο που τα χρυσόψαρα στη φαντασία μου δεν είναι σαν τα κανονικά χρυσόψαρα. Είναι μέταλλα, με μακριά αλογοουρά και κρατάνε αλυσοπρίονα. Σκοτώνουν ό,τι βρουν στο διάβα τους έτσι για την πλάκα. Δεν έχουν συναισθήματα πέρα από τον κυνισμό. Είναι τρομερά τίμια: μισούν όλον τον κόσμο εξίσου. Έχουν χιούμορ: πάντα λένε αστείες ατάκες στα θύματά τους πριν τα πετσοκόψουν με τρομερά βασανιστικό τρόπο. Είναι αθώα: νομίζουν πως ο κόσμος υπάρχει για να τον πετσοκόβουμε. Δεν τους περνάει καν από το μυαλό ότι κάνουν κάτι κακό.
Τα πραγματικά χρυσόψαρα είναι σαν τους ανθρώπους: τρώνε, χέζουν, πεθαίνουν.
Τα χρυσόψαρα της φαντασίας μου είναι πάλι σαν τους ανθρώπους: μισούν, γελάνε, σκοτώνουν.
Και στο κάτω-κάτω της γραφής, πολλή φασαρία για το τίποτα[*].
[*] αλλά με πολύ πυκνά νοήματα
26.9.05
Η μόνη διαφορά με την Ανατολική Γερμανία...
που μπορώ να σκεφτώ, είναι ότι εκεί αντί να σε λένε μίζερο και μαλάκα και για κλάμματα[*], σε κλείνανε στη φυλακή.
Αλήθεια, γαμώ τις χώρες η Ανατολική Γερμανία, ε;
Ασταδιάλα ρε αφιονισμένα βλήματα.
[*] update: και μικρόψυχο και για να μην το κουράζουμε άλλο μικροτσούτσουνο, ανθέλληνα, ψευτοκουλτουριάρη, φλώρο, ξενέρωτο, αδερφή, ρίψασπι, κομπλεξικό, μαλάκα, μειονότητα, μαύρο πρόβατο εν ολίγοις.
Λοιπόν: σε μια εβδομάδα, δε θα μπορώ να τρώω με δύο ευρώ στη λέσχη γιατί δε θα έχω πια πάσο. Φαίνεται πως κάποιος έκρινε ότι τα 54,60 ευρώ που παίρνω το χρόνο για υπερεξειδικευμένες διδακτικές και ερευνητικές υπηρεσίες με καθιστούν αρκετά πλούσιο για να παραγγέλνω Κινέζικο. Ζητώ συγνώμη που δεν αλλάζει η γνώμη μου ότι αυτή η χώρα γαμιέται ασύστολα επειδή ένα μάτσο καλοπληρωμένοι (από τους φόρους μου βέβαια) ρίξανε κάτι μπάλες σε κάτι διχτάκια.
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω. Ζήτω η Ελλάδα.
Επειδή αισθάνομαι το ηθικό μου λίγο πεσμένο τώρα, θα με συγχωρέσετε: πετάγομαι 5 λεπτάκια μέχρι την Κομισιόν να μου κάνουν πίπες όλοι οι επίτροποι σαν "αφεντικό της Ευρώπης σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ" που είμαι.
Αλήθεια, γαμώ τις χώρες η Ανατολική Γερμανία, ε;
Ασταδιάλα ρε αφιονισμένα βλήματα.
[*] update: και μικρόψυχο και για να μην το κουράζουμε άλλο μικροτσούτσουνο, ανθέλληνα, ψευτοκουλτουριάρη, φλώρο, ξενέρωτο, αδερφή, ρίψασπι, κομπλεξικό, μαλάκα, μειονότητα, μαύρο πρόβατο εν ολίγοις.
Λοιπόν: σε μια εβδομάδα, δε θα μπορώ να τρώω με δύο ευρώ στη λέσχη γιατί δε θα έχω πια πάσο. Φαίνεται πως κάποιος έκρινε ότι τα 54,60 ευρώ που παίρνω το χρόνο για υπερεξειδικευμένες διδακτικές και ερευνητικές υπηρεσίες με καθιστούν αρκετά πλούσιο για να παραγγέλνω Κινέζικο. Ζητώ συγνώμη που δεν αλλάζει η γνώμη μου ότι αυτή η χώρα γαμιέται ασύστολα επειδή ένα μάτσο καλοπληρωμένοι (από τους φόρους μου βέβαια) ρίξανε κάτι μπάλες σε κάτι διχτάκια.
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω. Ζήτω η Ελλάδα.
Επειδή αισθάνομαι το ηθικό μου λίγο πεσμένο τώρα, θα με συγχωρέσετε: πετάγομαι 5 λεπτάκια μέχρι την Κομισιόν να μου κάνουν πίπες όλοι οι επίτροποι σαν "αφεντικό της Ευρώπης σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ" που είμαι.
RIAA radar
Σε αυτό το site μπορείτε να ψάξετε αν τα τραγούδια του καλλιτέχνη που σας ενδιαφέρει διανέμονται από τη RIAA. Αν ναι, σκεφτείτε το ενδεχόμενο να μη δώσετε τα ωραία σας λεφτά σε αυτούς τους λεχρίτες.
23.9.05
...η πεθερά[+] μου ήταν εκεί[*]
Και είδε φανατικά τη Ναζλί και της άρεσε πάρα πολύ και συγκινήθηκε. Ίσως γιατί δεν ξεχνάει ότι ο μόνος λόγος που η οικογένειά της τη γλίτωσε ήταν ότι τους έκρυψαν οι Τούρκοι φίλοι τους. Δεν ξεχνάει δηλαδή ότι υπάρχουν και τέτοιοι.
Αν είναι αποβλάκωση να παραδέχεσαι ότι οι απέναντι είναι άνθρωποι και κατά συνέπεια εξίσου ικανοί με εμάς να ερωτευτούν, να κάνουν πογκρόμ ή να έχουν φίλους που τους αγαπούν πέρα από θρησκείες, εθνικότητες και λοιπές παπαράτζες, τότε προτιμώ να είμαι αποβλακωμένος. Μαζί με αυτήν την Πολίτισσα που αγαπώ σαν μάνα μου.
[*] (σχόλια όποιος θέλει στον "Αριθμοδείκτη")
[+] OK τη λέω έτσι χάριν συντομίας.
Αν είναι αποβλάκωση να παραδέχεσαι ότι οι απέναντι είναι άνθρωποι και κατά συνέπεια εξίσου ικανοί με εμάς να ερωτευτούν, να κάνουν πογκρόμ ή να έχουν φίλους που τους αγαπούν πέρα από θρησκείες, εθνικότητες και λοιπές παπαράτζες, τότε προτιμώ να είμαι αποβλακωμένος. Μαζί με αυτήν την Πολίτισσα που αγαπώ σαν μάνα μου.
[*] (σχόλια όποιος θέλει στον "Αριθμοδείκτη")
[+] OK τη λέω έτσι χάριν συντομίας.
Infected Mushroom
Ακούστε το Frog Machine (album: I'm the Supervisor).
Τέσσερις παρατηρήσεις πάνω σε αυτό το κομμάτι:
1) Ανακάλυψα την παγκόσμια συνωμοσία (την αληθινή, όχι την κίβδηλη προπαγάνδα με την οποία προσπάθησαν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια τα σαυρόμορφα υποκείμενα που κατέλαβαν το blog της Ψιλικατζούς, ευτυχώς φαίνεται ότι τους απώθησε). Είναι τόσο απλό που απορώ πώς είναι δυνατόν να μου είχε ξεφύγει εδώ και τόσο καιρό. [@@, το είχα προσέξει εδώ και 3 χρόνια τουλάχιστον αλλά κάνω φιγούρα].
Θα χρειαστεί να κάνω μια παρένθεση και να σημειώσω (για τους αμύητους) ότι ανακάλυψα το λόγο που απέτυχε η Λάμψη: δε μπορείς να το παραχέζεις με το μινιμαλισμό. Είχε τώρα το Δρακόπουλο να παίζει τη μία εβδομάδα τον παρανοϊκό βιαστή, την άλλη εβδομάδα το πρεζόνι γιο της υπουργίνας που του ρίξανε χασίς στο ποτό του με αποτέλεσμα να βιάσει κάτι γκομενάκια, την παράλλη βδομάδα να παίζει το πρεζάκι ανηψιό (!) της μπατσίνας που βάρεσε την ενεσάρα του με αποτέλεσμα να βιάσει κάτι γκομενάκια, στο καπάκι τον παρανοϊκό εγκληματία δολοφόνο-βιαστή με τη μάσκα (και χρήστη χασίς/ηρωίνης υποθέτω) και στο τέλος (είχαν περάσει λιγότεροι από 6 μήνες με όλα αυτά) στο ρόλο του Αλέξη Δράκου. Ε, τι να σου κάνει και ο γέρος; Μπερδεύτηκε και το γύρισε στο "Βέρα στο Δεξί" όπου ΟΚ το σενάριο έχει την πολυπλοκότητα τουλάχιστον 3 γαλαξιών αλλά ευτυχώς κάθε ρόλο τον παίζει σε γενικές γραμμές διαφορετικός ηθοποιός.
Λοιπόν, όλα όσα βλέπετε στην τηλεόραση (και εννοούμε ΟΛΑ) είναι μια τεράστια σκηνοθετημένη ταινία και σκηνοθέτης είναι ο Φώσκολος. Και η απόδειξη γι' αυτό είναι ότι ο ηθοποιός που παίζει τον Αμπντουλά Οτσαλάν παίζει και το Σαντάμ Χουσεϊν.
Πειστήριο 1:
OK. Ποιος είναι ποιος;
Πειστήριο 2 (και σαφώς σημαντικότερο):
Αυτοί οι δύο δεν έχουν εμφανιστεί ΠΟΤΕ ταυτόχρονα στην τηλεόραση.
Τόσα χρόνια σας ξεγελάνε κι εγώ σας έσωσα χωρίς να ζητήσω ούτε ένα ευρώ ρε σκουλήκια, κανονικά έπρεπε να σας αφήσω να τσουρουφλίζεστε, αλλά δε φταίω εγώ, φταίει η μαμά μου που με γέννησε πονόψυχο κι ευαισθητούλι.
---------------------------------------------
2) Ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος λανθασμένης σκέψης είναι το "κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του".
Σοβαρά;
Ποιο είναι δηλαδή το αντίθετο ενός πορτοκαλιού;
Κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του μόνο σε γραμμικά αλγεβρικά συστήματα όπου ορίζεται η πράξη της πρόσθεσης. Sorry, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου το ίδιο και το γεγονός ότι όσοι λένε πως κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του συνήθως είναι οι ίδιοι τύποι που δε θα αναγνώριζαν ένα γραμμικό αλγεβρικό σύστημα με ορισμένη την πράξη της πρόσθεσης ακόμα και αν τους το έχωνε κάποιος στον κώλο, κάθε άλλο παρά ενισχύει την άποψή τους (αυτό παρακαλείστε να μην το πάρετε προσωπικά, δε θέλω να θίξω κανέναν και ΟΚ, επιτρέπω να χρησιμοποιείται η έκφραση "κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του" ως ρητορικό σχήμα ex post facto).
Anyway, το αντίθετο του λάθους υποτίθεται πως είναι το σωστό πράγμα που γενικά ψιλοισχύει, αρκεί να θυμόμαστε πως για κάθε σωστή πρόταση υπάρχουν άπειρες λανθασμένες παραλλαγές οπότε δεν είναι και τρομερά 1-1 η αντιστοιχία.
Π.χ. οι προτάσεις "Ο Δημήτρης (εγώ) ζυγίζει 13 κιλά", "Ο Δημήτρης ζυγίζει -17 κιλά", "Ο Δημήτρης ζυγίζει 78.000.015,31 κιλά" είναι όλες λανθασμένες και καμία από αυτές δε μας οδηγεί στη "σωστή" πρόταση "ο Δημήτρης ζυγίζει 70 κιλά" από μόνη της. Στην πραγματικότητα θα μπορούσα να ζυγίζω 130 ή και 62 κιλά και οι τρεις προτάσεις που έδωσα να ήταν και πάλι εξίσου λανθασμένες από μόνες τους. Σημειώνω πως οι αρνήσεις των λανθασμένων προτάσεων (π.χ. "Ο Δημήτρης ΔΕΝ ζυγίζει 13 κιλά") είναι λογικά σωστές, πρακτικά όμως δεν περιέχουν ιδιαίτερα χρήσιμη πληροφορία, δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε "σωστή απάντηση" στην ερώτηση "Πόσα κιλά ζυγίζει ο Δημήτρης;".
Φτάνουμε λοιπόν σε μία θεμελιώδη ιδιότητα της λανθασμένης πρότασης, ή μάλλον του λανθασμένου συλλογισμού: κάνει μπαμ από 350 χιλιόμετρα και για να καταλάβεις ότι είναι λανθασμένος δε χρειάζεται (τις περισσότερες φορές) να ξέρεις καν τι είναι σωστό.
Για παράδειγμα, κάθε επίκληση στην άγνοια ("δε μπορείς να μου αποδείξεις ότι δεν υπάρχει το Χ, άρα υπάρχει το Χ") είναι λανθασμένη (ή τουλάχιστον μη ατράνταχτο επιχείρημα).
Όπου Χ, βάλτε οτιδήποτε.
Π.χ., λέει ο Γκάου:
"Δε μπορείς να μου αποδείξεις ότι δεν υπήρξαν ροζ πετιτέζια στον πλανήτη Κρχτ 7.500.000 έτη φωτός μακριά από εδώ, άρα υπήρξαν".
Απάντηση: Του κώλου τα εννιάμερα υπήρξαν.
Είδατε τι ωραία; Δε χρειάστηκε καν να πάω στον πλανήτη Κρχτ 7.500.000 έτη φωτός μακριά από εδώ και να ρωτήσω τους ντόπιους αν υπήρξαν ποτέ ροζ πετιτέζια. Δε χρειάστηκε καν να αναρωτηθώ τι διάολο είναι ο πλανήτης Κρχτ, τα ροζ πετιτέζια κλπ. Αυτό είναι το καλό με τις μεταβλητές, αλλά ας μη μπούμε σε αυτήν τη συζήτηση.
Προτάσεις και αλυσίδες προτάσεων αυτής της μορφής, που είναι μαθηματικά λανθασμένες (ή τουλάχιστον μη αληθείς, i.e. αμφίβολες) λέγονται Λογικά Σφάλματα (Logical Fallacies) και μπορείτε να βρείτε κάμποσες από αυτές πακεταρισμένες σε αυτό το πολύ ωραίο site.
Είναι εκπληκτικό σε τι βαθμό βρίθουν λογικών σφαλμάτων:
α) Οι θεωρίες συνωμοσίας και γκαγκαδοθεωρίες εν γένει
β) Οι λόγοι και τα κείμενα των πολιτικών
γ) Τα περισσότερα καλά χιουμοριστικά κείμενα (όπου τα λογικά σφάλματα γίνονται επίτηδες για να προκαλέσουν το γέλιο). Κλασικό παράδειγμα το L-Space του Pratchett.
---------------------------------------------
3) Ωραία, έχουμε έναν τρόπο να εντοπίζουμε με βεβαιότητα το λάθος (ή, όπως και να 'χει, μια σημαντική κατηγορία λαθών). Μήπως υπάρχει και τρόπος να βρούμε το σωστό;
Όχι (Sorry). Δεν υπάρχει. Καριόλικο Σύμπαν. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν πραγματικά ακλόνητα θεμέλια στα οποία να μπορεί να στηριχθεί ένας συλλογισμός. Κάθε συλλογισμός δηλαδή βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές οι οποίες όσο βάσιμες και να είναι, σε τελική ανάλυση είναι αυθαίρετες. Με πρώτους και καλύτερους τους ίδιους τους νόμους της Λογικής και των Μαθηματικών. 1+1 = 2, αλλά μόνο επειδή το έχουμε ορίσει έτσι.
"Το έχουμε ορίσει έτσι" = αυθαίρετη παραδοχή (πιο ψαρωτικά: "αξίωμα").
Στην πράξη βέβαια και όπως έχω πει χιλιάδες φορές, το 1+1=2 [και εννοούμε το αληθινό, απλό 1+1=2 με τους αριθμούς και όχι το ρητορικό "έλα μωρέ, ένα κι ένα κάνει δύο, γυναίκα είναι πουτανιές θα κάνει"] δεν είναι δα και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να παραδεχθεί αυθαίρετα κάποιος. Για παράδειγμα άλλοι παραδέχονται αυθαίρετα ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος και αν ανατιναχθείς θα πας στον Παράδεισοκαι θα γαμήσεις επιτέλους, αρκεί να πάρεις μαζί σου και 100 αθώους περαστικούς. Όχι - όχι -όχι! Ένα απλό 1+1=2 for me άνευ πάγου, Αλλάχ και λοιπόν μαλακιών, ευχαριστώ πολύ.
Για να είμαστε λοιπόν λίγο ρεαλιστές, πρέπει να χαλαρώσουμε ελαφρώς την αυστηρότητα της λογικής μας: μπορείς να βρεις το σωστό για πάρα πολλά πράγματα, αλλά τα περισσότερα είναι α) αντικειμενικά β) βαρετά γ) ψιλοεπιστημονικά (=αντικειμενικά+βαρετά).
Επίσης η επιστημονική μέθοδος του trial and error αν και αποτελεσματική δεν είναι πάντοτε εφαρμοστέα: θεωρητικά είναι δυνατόν να ελέγξεις πειραματικά την αλήθεια της πρότασης "κάθε άνθρωπος πεθαίνει αν παραμείνει στους -40oC για πάνω από 1 ώρα". Πρακτικά αν το κάνεις είσαι ο Μένγκελε και επίσης είσαι ένα τρισανώμαλο σκουλήκι.
Σε πολλά πράγματα λοιπόν είμαστε "καταδικασμένοι" να διατηρούμε μια αβεβαιότητα, απλώς και μόνο γιατί η επαλήθευση δεν είναι εφικτή ή επιθυμητή.
---------------------------------------------
4) Αν υπάρχει κάτι που να με τρομάζει σε όλους τους ιδεολόγους (από τους κνίτες μέχρι τους οικολόγους, από τους τροτσκιστές μέχρι τα εθνίκια και από το ΕΛΚΙΣ μέχρι τα νεοφιλελεύθερα think tank, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα ταυτίζω όλα αυτά) είναι η βεβαιότητά τους ότι γνωρίζουν το σωστό σε αυτά ακριβώς τα ζητήματα όπου δε μπορείς να είσαι ποτέ 100% βέβαιος . Προσοχή: είναι βέβαιοι ότι έχουν δίκιο, όχι ότι οι άλλοι έχουν άδικο. Το δεύτερο, όπως εξήγησα, είναι απολύτως θεμιτό (υπό προϋποθέσεις φυσικά).
Ένας άνθρωπος που είναι βέβαιος ότι έχει δίκιο μετατρέπεται πολύ εύκολα σε μία μάζα με την ίδια ακριβώς ιδιότητα. Και εκεί αρχίζουν όλα τα προβλήματα. Μάζα είπα; "Κίνημα" ή "σχολή σκέψης" ήθελα να πω. Δεν πειράζει, καλύτερα.
Σκηνικό: ήταν ένας στο 1ο έτος που έβγαινε στις συνελεύσεις και έλεγε διάφορα νεοφιλελεύθερα, του στυλ "καλά κάνει ο Αρσένης" και τέτοια. Γενικά τον ψιλογράφαμε στα @@ μας (εγώ δηλαδή), αλλά τα μεγάλα κεφάλια των ΕΑΑΚ δεν τον γούσταραν καθόλου. Ήταν γι' αυτούς ο προβοκάτορας, ο πεμπτοφαλαγγίτης των πολυεθνικών στο φοιτητικό κίνημα, ο έτσι, ο αλλιώς ο σούξου μούξου μανταλάκια.
Στο 2ο -μπορεί και στο 3ο, πού να θυμάμαι τώρα- έτος, την ημέρα των φοιτητικών εκλογών, όταν ήρθε να ψηφίσει, έφαγε γιαούρτωμα και μερικές ψιλές. Ανατριχιάζω ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτομαι.
Εγώ τους είπα "μα το μόνο που έκανε ήταν να βγαίνει στη ΓΣ και να λέει την άποψή του, πού το κακό ρε παιδιά;".
"Άσε μας ρε Δημήτρη με τον εγκάθετο που υπονομεύει τα συμφέροντα του κινήματος".
Στο λόγο μου! Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για αυτούς τους βλακέντιους το τι λεγόταν σε μια ΓΣ! Λες και χέστηκε η Φατμέ αν σε μια ΓΣ 5 φοιτητές επηρεαστούν και κολλήσουν... νεοφιλελευθερισμό και χάσει το Κίνημα τους μαχητές του! Και φυσικά όποιος δεν την έβλεπε όπως αυτοί, ήταν επικίνδυνος και εχθρός κλπ. Και ακόμα πιο φυσικά, όλοι αυτοί οι βέβαιοι για τα δίκια τους είχαν χάσει την ουσία της ΓΣ, που είναι ότι μπορεί να μιλήσει ο οποιοσδήποτε και να πει ό,τι θέλει.
Τότε παράτησα κι εγώ τα ΕΑΑΚ (και αργότερα, όταν πλάκωσαν τον αρχιΔΑΠίτη τους έκοψα και από παρέα). Μου φάνηκε το πιο λογικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κανείς. Και ήταν.
(γεγονός που δεν τους εμπόδισε να με βάζουν στο ψηφοδέλτιο μέχρι και το 4ο έτος, εγώ πάλι ψήφιζα ΕΑΑΚ αλλά με καρδούλες στα ονόματα των κοριτσιών υποψηφίων αντί για σταυρούς έτσι για να τους τη σπάσω, είναι απίστευτο πως κάνουν όλοι αυτοί οι παλιομαλάκες -ανεξαρτήτως ιδεολογίας- για μισή ψήφο).
---------------------------------------------
αντί επιλόγου: ακούστε NOFX - Kill All the White Man. Άσχετο, αλλά είναι κομματάρα.
Τέσσερις παρατηρήσεις πάνω σε αυτό το κομμάτι:
1) Ανακάλυψα την παγκόσμια συνωμοσία (την αληθινή, όχι την κίβδηλη προπαγάνδα με την οποία προσπάθησαν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια τα σαυρόμορφα υποκείμενα που κατέλαβαν το blog της Ψιλικατζούς, ευτυχώς φαίνεται ότι τους απώθησε). Είναι τόσο απλό που απορώ πώς είναι δυνατόν να μου είχε ξεφύγει εδώ και τόσο καιρό. [@@, το είχα προσέξει εδώ και 3 χρόνια τουλάχιστον αλλά κάνω φιγούρα].
Θα χρειαστεί να κάνω μια παρένθεση και να σημειώσω (για τους αμύητους) ότι ανακάλυψα το λόγο που απέτυχε η Λάμψη: δε μπορείς να το παραχέζεις με το μινιμαλισμό. Είχε τώρα το Δρακόπουλο να παίζει τη μία εβδομάδα τον παρανοϊκό βιαστή, την άλλη εβδομάδα το πρεζόνι γιο της υπουργίνας που του ρίξανε χασίς στο ποτό του με αποτέλεσμα να βιάσει κάτι γκομενάκια, την παράλλη βδομάδα να παίζει το πρεζάκι ανηψιό (!) της μπατσίνας που βάρεσε την ενεσάρα του με αποτέλεσμα να βιάσει κάτι γκομενάκια, στο καπάκι τον παρανοϊκό εγκληματία δολοφόνο-βιαστή με τη μάσκα (και χρήστη χασίς/ηρωίνης υποθέτω) και στο τέλος (είχαν περάσει λιγότεροι από 6 μήνες με όλα αυτά) στο ρόλο του Αλέξη Δράκου. Ε, τι να σου κάνει και ο γέρος; Μπερδεύτηκε και το γύρισε στο "Βέρα στο Δεξί" όπου ΟΚ το σενάριο έχει την πολυπλοκότητα τουλάχιστον 3 γαλαξιών αλλά ευτυχώς κάθε ρόλο τον παίζει σε γενικές γραμμές διαφορετικός ηθοποιός.
Λοιπόν, όλα όσα βλέπετε στην τηλεόραση (και εννοούμε ΟΛΑ) είναι μια τεράστια σκηνοθετημένη ταινία και σκηνοθέτης είναι ο Φώσκολος. Και η απόδειξη γι' αυτό είναι ότι ο ηθοποιός που παίζει τον Αμπντουλά Οτσαλάν παίζει και το Σαντάμ Χουσεϊν.
Πειστήριο 1:
OK. Ποιος είναι ποιος;
Πειστήριο 2 (και σαφώς σημαντικότερο):
Αυτοί οι δύο δεν έχουν εμφανιστεί ΠΟΤΕ ταυτόχρονα στην τηλεόραση.
Τόσα χρόνια σας ξεγελάνε κι εγώ σας έσωσα χωρίς να ζητήσω ούτε ένα ευρώ ρε σκουλήκια, κανονικά έπρεπε να σας αφήσω να τσουρουφλίζεστε, αλλά δε φταίω εγώ, φταίει η μαμά μου που με γέννησε πονόψυχο κι ευαισθητούλι.
---------------------------------------------
2) Ένας πολύ συνηθισμένος τρόπος λανθασμένης σκέψης είναι το "κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του".
Σοβαρά;
Ποιο είναι δηλαδή το αντίθετο ενός πορτοκαλιού;
Κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του μόνο σε γραμμικά αλγεβρικά συστήματα όπου ορίζεται η πράξη της πρόσθεσης. Sorry, αλλά αυτό δεν είναι καθόλου το ίδιο και το γεγονός ότι όσοι λένε πως κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του συνήθως είναι οι ίδιοι τύποι που δε θα αναγνώριζαν ένα γραμμικό αλγεβρικό σύστημα με ορισμένη την πράξη της πρόσθεσης ακόμα και αν τους το έχωνε κάποιος στον κώλο, κάθε άλλο παρά ενισχύει την άποψή τους (αυτό παρακαλείστε να μην το πάρετε προσωπικά, δε θέλω να θίξω κανέναν και ΟΚ, επιτρέπω να χρησιμοποιείται η έκφραση "κάθε πράγμα έχει το αντίθετό του" ως ρητορικό σχήμα ex post facto).
Anyway, το αντίθετο του λάθους υποτίθεται πως είναι το σωστό πράγμα που γενικά ψιλοισχύει, αρκεί να θυμόμαστε πως για κάθε σωστή πρόταση υπάρχουν άπειρες λανθασμένες παραλλαγές οπότε δεν είναι και τρομερά 1-1 η αντιστοιχία.
Π.χ. οι προτάσεις "Ο Δημήτρης (εγώ) ζυγίζει 13 κιλά", "Ο Δημήτρης ζυγίζει -17 κιλά", "Ο Δημήτρης ζυγίζει 78.000.015,31 κιλά" είναι όλες λανθασμένες και καμία από αυτές δε μας οδηγεί στη "σωστή" πρόταση "ο Δημήτρης ζυγίζει 70 κιλά" από μόνη της. Στην πραγματικότητα θα μπορούσα να ζυγίζω 130 ή και 62 κιλά και οι τρεις προτάσεις που έδωσα να ήταν και πάλι εξίσου λανθασμένες από μόνες τους. Σημειώνω πως οι αρνήσεις των λανθασμένων προτάσεων (π.χ. "Ο Δημήτρης ΔΕΝ ζυγίζει 13 κιλά") είναι λογικά σωστές, πρακτικά όμως δεν περιέχουν ιδιαίτερα χρήσιμη πληροφορία, δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε "σωστή απάντηση" στην ερώτηση "Πόσα κιλά ζυγίζει ο Δημήτρης;".
Φτάνουμε λοιπόν σε μία θεμελιώδη ιδιότητα της λανθασμένης πρότασης, ή μάλλον του λανθασμένου συλλογισμού: κάνει μπαμ από 350 χιλιόμετρα και για να καταλάβεις ότι είναι λανθασμένος δε χρειάζεται (τις περισσότερες φορές) να ξέρεις καν τι είναι σωστό.
Για παράδειγμα, κάθε επίκληση στην άγνοια ("δε μπορείς να μου αποδείξεις ότι δεν υπάρχει το Χ, άρα υπάρχει το Χ") είναι λανθασμένη (ή τουλάχιστον μη ατράνταχτο επιχείρημα).
Όπου Χ, βάλτε οτιδήποτε.
Π.χ., λέει ο Γκάου:
"Δε μπορείς να μου αποδείξεις ότι δεν υπήρξαν ροζ πετιτέζια στον πλανήτη Κρχτ 7.500.000 έτη φωτός μακριά από εδώ, άρα υπήρξαν".
Απάντηση: Του κώλου τα εννιάμερα υπήρξαν.
Είδατε τι ωραία; Δε χρειάστηκε καν να πάω στον πλανήτη Κρχτ 7.500.000 έτη φωτός μακριά από εδώ και να ρωτήσω τους ντόπιους αν υπήρξαν ποτέ ροζ πετιτέζια. Δε χρειάστηκε καν να αναρωτηθώ τι διάολο είναι ο πλανήτης Κρχτ, τα ροζ πετιτέζια κλπ. Αυτό είναι το καλό με τις μεταβλητές, αλλά ας μη μπούμε σε αυτήν τη συζήτηση.
Προτάσεις και αλυσίδες προτάσεων αυτής της μορφής, που είναι μαθηματικά λανθασμένες (ή τουλάχιστον μη αληθείς, i.e. αμφίβολες) λέγονται Λογικά Σφάλματα (Logical Fallacies) και μπορείτε να βρείτε κάμποσες από αυτές πακεταρισμένες σε αυτό το πολύ ωραίο site.
Είναι εκπληκτικό σε τι βαθμό βρίθουν λογικών σφαλμάτων:
α) Οι θεωρίες συνωμοσίας και γκαγκαδοθεωρίες εν γένει
β) Οι λόγοι και τα κείμενα των πολιτικών
γ) Τα περισσότερα καλά χιουμοριστικά κείμενα (όπου τα λογικά σφάλματα γίνονται επίτηδες για να προκαλέσουν το γέλιο). Κλασικό παράδειγμα το L-Space του Pratchett.
---------------------------------------------
3) Ωραία, έχουμε έναν τρόπο να εντοπίζουμε με βεβαιότητα το λάθος (ή, όπως και να 'χει, μια σημαντική κατηγορία λαθών). Μήπως υπάρχει και τρόπος να βρούμε το σωστό;
Όχι (Sorry). Δεν υπάρχει. Καριόλικο Σύμπαν. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχουν πραγματικά ακλόνητα θεμέλια στα οποία να μπορεί να στηριχθεί ένας συλλογισμός. Κάθε συλλογισμός δηλαδή βασίζεται σε ορισμένες παραδοχές οι οποίες όσο βάσιμες και να είναι, σε τελική ανάλυση είναι αυθαίρετες. Με πρώτους και καλύτερους τους ίδιους τους νόμους της Λογικής και των Μαθηματικών. 1+1 = 2, αλλά μόνο επειδή το έχουμε ορίσει έτσι.
"Το έχουμε ορίσει έτσι" = αυθαίρετη παραδοχή (πιο ψαρωτικά: "αξίωμα").
Στην πράξη βέβαια και όπως έχω πει χιλιάδες φορές, το 1+1=2 [και εννοούμε το αληθινό, απλό 1+1=2 με τους αριθμούς και όχι το ρητορικό "έλα μωρέ, ένα κι ένα κάνει δύο, γυναίκα είναι πουτανιές θα κάνει"] δεν είναι δα και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να παραδεχθεί αυθαίρετα κάποιος. Για παράδειγμα άλλοι παραδέχονται αυθαίρετα ότι ο Αλλάχ είναι μεγάλος και αν ανατιναχθείς θα πας στον Παράδεισο
Για να είμαστε λοιπόν λίγο ρεαλιστές, πρέπει να χαλαρώσουμε ελαφρώς την αυστηρότητα της λογικής μας: μπορείς να βρεις το σωστό για πάρα πολλά πράγματα, αλλά τα περισσότερα είναι α) αντικειμενικά β) βαρετά γ) ψιλοεπιστημονικά (=αντικειμενικά+βαρετά).
Επίσης η επιστημονική μέθοδος του trial and error αν και αποτελεσματική δεν είναι πάντοτε εφαρμοστέα: θεωρητικά είναι δυνατόν να ελέγξεις πειραματικά την αλήθεια της πρότασης "κάθε άνθρωπος πεθαίνει αν παραμείνει στους -40oC για πάνω από 1 ώρα". Πρακτικά αν το κάνεις είσαι ο Μένγκελε και επίσης είσαι ένα τρισανώμαλο σκουλήκι.
Σε πολλά πράγματα λοιπόν είμαστε "καταδικασμένοι" να διατηρούμε μια αβεβαιότητα, απλώς και μόνο γιατί η επαλήθευση δεν είναι εφικτή ή επιθυμητή.
---------------------------------------------
4) Αν υπάρχει κάτι που να με τρομάζει σε όλους τους ιδεολόγους (από τους κνίτες μέχρι τους οικολόγους, από τους τροτσκιστές μέχρι τα εθνίκια και από το ΕΛΚΙΣ μέχρι τα νεοφιλελεύθερα think tank, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα ταυτίζω όλα αυτά) είναι η βεβαιότητά τους ότι γνωρίζουν το σωστό σε αυτά ακριβώς τα ζητήματα όπου δε μπορείς να είσαι ποτέ 100% βέβαιος . Προσοχή: είναι βέβαιοι ότι έχουν δίκιο, όχι ότι οι άλλοι έχουν άδικο. Το δεύτερο, όπως εξήγησα, είναι απολύτως θεμιτό (υπό προϋποθέσεις φυσικά).
Ένας άνθρωπος που είναι βέβαιος ότι έχει δίκιο μετατρέπεται πολύ εύκολα σε μία μάζα με την ίδια ακριβώς ιδιότητα. Και εκεί αρχίζουν όλα τα προβλήματα. Μάζα είπα; "Κίνημα" ή "σχολή σκέψης" ήθελα να πω. Δεν πειράζει, καλύτερα.
Σκηνικό: ήταν ένας στο 1ο έτος που έβγαινε στις συνελεύσεις και έλεγε διάφορα νεοφιλελεύθερα, του στυλ "καλά κάνει ο Αρσένης" και τέτοια. Γενικά τον ψιλογράφαμε στα @@ μας (εγώ δηλαδή), αλλά τα μεγάλα κεφάλια των ΕΑΑΚ δεν τον γούσταραν καθόλου. Ήταν γι' αυτούς ο προβοκάτορας, ο πεμπτοφαλαγγίτης των πολυεθνικών στο φοιτητικό κίνημα, ο έτσι, ο αλλιώς ο σούξου μούξου μανταλάκια.
Στο 2ο -μπορεί και στο 3ο, πού να θυμάμαι τώρα- έτος, την ημέρα των φοιτητικών εκλογών, όταν ήρθε να ψηφίσει, έφαγε γιαούρτωμα και μερικές ψιλές. Ανατριχιάζω ακόμα και σήμερα όταν το σκέφτομαι.
Εγώ τους είπα "μα το μόνο που έκανε ήταν να βγαίνει στη ΓΣ και να λέει την άποψή του, πού το κακό ρε παιδιά;".
"Άσε μας ρε Δημήτρη με τον εγκάθετο που υπονομεύει τα συμφέροντα του κινήματος".
Στο λόγο μου! Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για αυτούς τους βλακέντιους το τι λεγόταν σε μια ΓΣ! Λες και χέστηκε η Φατμέ αν σε μια ΓΣ 5 φοιτητές επηρεαστούν και κολλήσουν... νεοφιλελευθερισμό και χάσει το Κίνημα τους μαχητές του! Και φυσικά όποιος δεν την έβλεπε όπως αυτοί, ήταν επικίνδυνος και εχθρός κλπ. Και ακόμα πιο φυσικά, όλοι αυτοί οι βέβαιοι για τα δίκια τους είχαν χάσει την ουσία της ΓΣ, που είναι ότι μπορεί να μιλήσει ο οποιοσδήποτε και να πει ό,τι θέλει.
Τότε παράτησα κι εγώ τα ΕΑΑΚ (και αργότερα, όταν πλάκωσαν τον αρχιΔΑΠίτη τους έκοψα και από παρέα). Μου φάνηκε το πιο λογικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κανείς. Και ήταν.
(γεγονός που δεν τους εμπόδισε να με βάζουν στο ψηφοδέλτιο μέχρι και το 4ο έτος, εγώ πάλι ψήφιζα ΕΑΑΚ αλλά με καρδούλες στα ονόματα των κοριτσιών υποψηφίων αντί για σταυρούς έτσι για να τους τη σπάσω, είναι απίστευτο πως κάνουν όλοι αυτοί οι παλιομαλάκες -ανεξαρτήτως ιδεολογίας- για μισή ψήφο).
---------------------------------------------
αντί επιλόγου: ακούστε NOFX - Kill All the White Man. Άσχετο, αλλά είναι κομματάρα.
21.9.05
Αντιγνώση
Από τα καλύτερα βιβλία παραναζιστικής επιστημονικής φαντασίας που έχω διαβάσει (το μοναδικό, εδώ που τα λέμε). Το βιβλίο διαδραματίζεται σε ένα παράλληλο Σύμπαν, όπου οι Εβραίοι εκεί γύρω στο έτος 1 είχαν ανακαλύψει την κοινωνιολογία, την πολιτική οικονομία και τη διαλεκτική θρησκευτικότητας και συστήματος παραγωγής. Έβαλαν λοιπόν τους κορυφαίους social engineer τους να σχεδιάσουν μια θρησκεία τέτοια ώστε:
α) Να καταστραφεί ο ελληνικός πολιτισμός.
β) Να έρθει ο καπιταλισμός.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτό το παράλληλο Σύμπαν, το μυστικό όπλο των σατανικών πλουτοκρατών Εβραίων πετυχαίνει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με τις εκατοντάδες βαρβαρικές επιδρομές που διέλυσαν τον ελληνορωμαϊκό κόσμο στο δικό μας Σύμπαν (και ψιλοαπουσιάζουν από το Σύμπαν της "Αντιγνώσης", στο οποίο απ' ό,τι φαίνεται μόνο η θρησκευτικότητα επηρεάζει τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις και ποτέ το αντίθετο).
Επίσης στο παράλληλο Σύμπαν της "Αντιγνώσης" οι αρχαίοι Έλληνες (και Ρωμαίοι) δούλοι είναι οι μεγαλύτεροι σταχανοβίτες που υπήρξαν ποτέ. Το γεγονός ότι είχαν (ή μάλλον απέδιδαν στο αφεντικό τους) υπεραξία γύρω στο 700.000.000% (τύπος υπολογισμού: υπεραξία = παραγωγή δούλου/φαγητό δούλου) δεν πρέπει να μας μπερδεύει: οι δούλοι ήξεραν ότι υπηρετούσαν το μεγαλύτερο πολιτισμό που έχει υπάρξει ποτέ[*] και θα ήταν σωστά γουρούνια αν δεν έβαζαν όλες τις παραγωγικές τους δυνάμεις για την επίτευξη των 200 πενταετών πλάνων της αρχαιότητας.
Σοβαρά τώρα: ο συγγραφέας είναι άνθρωπος του συναισθήματος. Ο ιστορικός (και γενικά ο ανθρωπιστής επιστήμονας) είναι άνθρωπος της λογικής. Όταν ένας συγγραφέας προσπαθεί να το παίξει ιστορικός, εκτός από τη σπάνια περίπτωση που έχει π.χ. το χιούμορ, το IQ και την καλλιέργεια του Τσιφόρου, αυτό που προκύπτει είναι μία 100% ανακριβής αηδία που όμως μπορεί να συγκινήσει και να πείσει μια (τρομερά εκτεταμένη) κατηγορία αναγνωστών σαφώς καλύτερα από 5.000.000 επιχειρήματα. Βιβλία όπως η "Αντιγνώση", οι "Μεγάλοι Μύστες", η "Ζωή του Ιησού", τα "Αποτυπώματα των Θεών", οι "Αποδείξεις" είχαν, έχουν και πιθανότατα θα έχουν για πάντα πολύ μεγάλη απήχηση.
Αυτό, πολύ φοβάμαι, δεν τα κάνει και σωστά.
[*] γεγονός που προκύπτει άλλωστε από το ότι αυτός ο πολιτισμός, ακόμα και 2000 χρόνια μετά, οδηγεί στη συγγραφή βιβλίων όπως η "Αντιγνώση".
(με αφορμή αυτό)
α) Να καταστραφεί ο ελληνικός πολιτισμός.
β) Να έρθει ο καπιταλισμός.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτό το παράλληλο Σύμπαν, το μυστικό όπλο των σατανικών πλουτοκρατών Εβραίων πετυχαίνει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με τις εκατοντάδες βαρβαρικές επιδρομές που διέλυσαν τον ελληνορωμαϊκό κόσμο στο δικό μας Σύμπαν (και ψιλοαπουσιάζουν από το Σύμπαν της "Αντιγνώσης", στο οποίο απ' ό,τι φαίνεται μόνο η θρησκευτικότητα επηρεάζει τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις και ποτέ το αντίθετο).
Επίσης στο παράλληλο Σύμπαν της "Αντιγνώσης" οι αρχαίοι Έλληνες (και Ρωμαίοι) δούλοι είναι οι μεγαλύτεροι σταχανοβίτες που υπήρξαν ποτέ. Το γεγονός ότι είχαν (ή μάλλον απέδιδαν στο αφεντικό τους) υπεραξία γύρω στο 700.000.000% (τύπος υπολογισμού: υπεραξία = παραγωγή δούλου/φαγητό δούλου) δεν πρέπει να μας μπερδεύει: οι δούλοι ήξεραν ότι υπηρετούσαν το μεγαλύτερο πολιτισμό που έχει υπάρξει ποτέ[*] και θα ήταν σωστά γουρούνια αν δεν έβαζαν όλες τις παραγωγικές τους δυνάμεις για την επίτευξη των 200 πενταετών πλάνων της αρχαιότητας.
Σοβαρά τώρα: ο συγγραφέας είναι άνθρωπος του συναισθήματος. Ο ιστορικός (και γενικά ο ανθρωπιστής επιστήμονας) είναι άνθρωπος της λογικής. Όταν ένας συγγραφέας προσπαθεί να το παίξει ιστορικός, εκτός από τη σπάνια περίπτωση που έχει π.χ. το χιούμορ, το IQ και την καλλιέργεια του Τσιφόρου, αυτό που προκύπτει είναι μία 100% ανακριβής αηδία που όμως μπορεί να συγκινήσει και να πείσει μια (τρομερά εκτεταμένη) κατηγορία αναγνωστών σαφώς καλύτερα από 5.000.000 επιχειρήματα. Βιβλία όπως η "Αντιγνώση", οι "Μεγάλοι Μύστες", η "Ζωή του Ιησού", τα "Αποτυπώματα των Θεών", οι "Αποδείξεις" είχαν, έχουν και πιθανότατα θα έχουν για πάντα πολύ μεγάλη απήχηση.
Αυτό, πολύ φοβάμαι, δεν τα κάνει και σωστά.
[*] γεγονός που προκύπτει άλλωστε από το ότι αυτός ο πολιτισμός, ακόμα και 2000 χρόνια μετά, οδηγεί στη συγγραφή βιβλίων όπως η "Αντιγνώση".
(με αφορμή αυτό)
19.9.05
KLIK
Δεν είναι αυτό που νομίζετε.
Απλώς έτσι λέγεται μια νέα τεχνολογία που για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως το Linux είναι μπροστά: ολόκληρες εφαρμογές πακεταρισμένες σε ένα αρχείο, που τις φορτώνεις από τον Konqueror (με τον klik:/ IO-slave, ο οποίος είναι εξ ολοκλήρου υλοποιημένος σαν shell script).
Στη θέση τους πάντως θα το έψαχνα λιγουλάκι παραπάνω από πλευράς ασφαλείας.
Απλώς έτσι λέγεται μια νέα τεχνολογία που για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως το Linux είναι μπροστά: ολόκληρες εφαρμογές πακεταρισμένες σε ένα αρχείο, που τις φορτώνεις από τον Konqueror (με τον klik:/ IO-slave, ο οποίος είναι εξ ολοκλήρου υλοποιημένος σαν shell script).
Στη θέση τους πάντως θα το έψαχνα λιγουλάκι παραπάνω από πλευράς ασφαλείας.
Συμπεράσματα από την πρόσφατη βροχόπτωση
(σπουδή πάνω στη Βιβλική οπτική γωνία)
Όλοι μας -νομίζω- έχουμε παρατηρήσει πως σε εύκρατα τουλάχιστον κλίματα οι γωνίες με νοτισμένα χόρτα... οι νοτισμένες γωνίες με χόρτα... ε...
-!!!!ΑΥΤΕΣ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ!!!!-
έχουνε μία πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά.
Μυρίζουνε σαν...
Μυρίζουνε ακριβώς σαν 100.000.000φρέσκα μπαγιάτικα σπερματοζωάρια.
Αυτό δε μπορεί να είναι τυχαίο[*].
Πάρτε ένα οποιοδήποτε σπερματοζωάριο. Κοιτάχτε το πώς κουνάει την ουρίτσα του! Δεν είναι σκέτη γλύκα;
Πάρτε τώρα μια γωνία με νοτ- με βρεγμένα κωλόχορτα. Κίτρινα με αποτσίγαρα. Και ένα σπασμένο πεζοδρόμιο στην άκρη.
Ωραία. Ποια μπορεί να είναι η πιθανότητα αυτά τα δύο πράγματα να μυρίζουν ακριβώς το ίδιο; Είναι τόσο διαφορετικά όσο ένας πύραυλος Τόμαχωκ με ένα θηλυκό κουνελάκι! Σκεφτείτε πόσο πολλές τιμές αρχικών παραμέτρων του Σύμπαντος πρέπει να παίζουν με ακρίβεια εκατομμυριοστού ώστε συγκεκριμένα να ισχύει [από όλες τις πιθανές!] αυτή η διαρύθμιση. Σοβαρευτείτε. Έχουν και οι συμπτώσεις τα όριά τους...
Και στο κάτω-κάτω, μπορείτε να μου αποδείξετε πως αυτό έγινε κατά τύχη;
Ergo, υπάρχει Δημιουργός.
[*] (TM)
Όλοι μας -νομίζω- έχουμε παρατηρήσει πως σε εύκρατα τουλάχιστον κλίματα οι γωνίες με νοτισμένα χόρτα... οι νοτισμένες γωνίες με χόρτα... ε...
-!!!!ΑΥΤΕΣ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ!!!!-
έχουνε μία πολύ χαρακτηριστική μυρωδιά.
Μυρίζουνε σαν...
Μυρίζουνε ακριβώς σαν 100.000.000
Αυτό δε μπορεί να είναι τυχαίο[*].
Πάρτε ένα οποιοδήποτε σπερματοζωάριο. Κοιτάχτε το πώς κουνάει την ουρίτσα του! Δεν είναι σκέτη γλύκα;
Πάρτε τώρα μια γωνία με νοτ- με βρεγμένα κωλόχορτα. Κίτρινα με αποτσίγαρα. Και ένα σπασμένο πεζοδρόμιο στην άκρη.
Ωραία. Ποια μπορεί να είναι η πιθανότητα αυτά τα δύο πράγματα να μυρίζουν ακριβώς το ίδιο; Είναι τόσο διαφορετικά όσο ένας πύραυλος Τόμαχωκ με ένα θηλυκό κουνελάκι! Σκεφτείτε πόσο πολλές τιμές αρχικών παραμέτρων του Σύμπαντος πρέπει να παίζουν με ακρίβεια εκατομμυριοστού ώστε συγκεκριμένα να ισχύει [από όλες τις πιθανές!] αυτή η διαρύθμιση. Σοβαρευτείτε. Έχουν και οι συμπτώσεις τα όριά τους...
Και στο κάτω-κάτω, μπορείτε να μου αποδείξετε πως αυτό έγινε κατά τύχη;
Ergo, υπάρχει Δημιουργός.
[*] (TM)
18.9.05
Το trademark στην ιστορία (again)
Ήθελα να κάνω debunking γραμμή-γραμμή, αλλά αισθάνομαι ότι τα έχω ξαναγράψει 100 φορές.
Δείτε λοιπόν πόσο λανθασμένα μπορεί να σκέφτεται ένας άνθρωπος. Το ότι εδώ και 15 χρόνια η εξωτερική πολιτική της χώρας δομείται βάση τέτοιων αντιλήψεων, σε 1-2 αιώνες σίγουρα θα καταγραφεί σαν εθνικό έγκλημα. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να συνειδητοποιηθεί πως οι φορείς μιας ιδεολογίας συνήθως κινούνται από βλακεία και όχι από κακία.
Εξόχως μελανά τα τρία ad hominem στον Καρκαγιάννη και η αντιμετώπιση της (διαφορετικής) άποψής του σαν προδοσία.
(μόνο σωστό επιχείρημα, ο μακεδονικός σωβινισμός που όμως έχει μηδενικά αντικειμενικά ερείσματα)
Δείτε λοιπόν πόσο λανθασμένα μπορεί να σκέφτεται ένας άνθρωπος. Το ότι εδώ και 15 χρόνια η εξωτερική πολιτική της χώρας δομείται βάση τέτοιων αντιλήψεων, σε 1-2 αιώνες σίγουρα θα καταγραφεί σαν εθνικό έγκλημα. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε μέχρι να συνειδητοποιηθεί πως οι φορείς μιας ιδεολογίας συνήθως κινούνται από βλακεία και όχι από κακία.
Εξόχως μελανά τα τρία ad hominem στον Καρκαγιάννη και η αντιμετώπιση της (διαφορετικής) άποψής του σαν προδοσία.
(μόνο σωστό επιχείρημα, ο μακεδονικός σωβινισμός που όμως έχει μηδενικά αντικειμενικά ερείσματα)
17.9.05
Η Τέχνη
Χθες πήγαμε να δούμε τα Κρόταλα, αλλά λόγω bug στη διοργάνωση τα Κρόταλα καθυστέρησαν 1 ώρα να βγούνε (γιατί καθυστέρησε 1 ώρα να τελειώσει η παράσταση "Βάκχες" [ή μήπως "Βάτραχοι";] που έπαιζε πριν).
Δεν πειράζει: είδαμε Τέχνη. Συγκεκριμένα κάτι μοντέρνα γλυπτά από όλη την Ανατολική Αττική. Τα πιο πολλά ήταν βλακείες, αλλά υπήρχαν δύο πραγματικά καταπληκτικά.
Το ένα ήταν η λέξη "ΑΓΑΠΗ" σε 3-D έκδοση, τυλιγμένη σπυροειδώς και με αρχαιοελληνικούς χαρακτήρες. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, μου θύμισε Escher. Απορώ πώς το έφτιαξε αυτός που το έφτιαξε.
Το άλλο ήταν -μετά συγχωρήσεως- ένα μουνί. Πιο συγκεκριμένα, το ένα από τα δύο (τουλάχιστον) μουνιά που κοσμούσαν το χώρο. Το άλλο ήταν εντελώς αηδία, ήταν πολύ απλά κάτι (πολύ ρεαλιστικά) μουνόχειλα από πηλό διαστάσεων 1.00x0.30. ΓΙΑΤΙ;
Όμως το ψαγμένο μουνί ήταν πολύ πιο εκπληκτικό: κοιτώντας το φάτσα από τα 4-5 μέτρα βλέπεις απλά ένα μάτσο μουνότριχες σε άσπρο φόντο και είναι σα ζωγραφισμένες με μολύβι. Πλησιάζοντας, διαπιστώνεις ότι το έργο στην πραγματικότητα σχηματίζεται με τη σκιά. Δηλαδή ο τύπος πήρε κάτι σιδεράκια, τα κάρφωσε στον καμβά εντελώς κάθετα και έριξε φως από το πλάι για να σχηματίζονται οι μουνότριχες από τις σκιές. Αυτό ήταν που με εντυπωσίασε: δεν ήταν μολυβιές, ήταν σκιές. Το άλλο που με εντυπωσίασε ήταν ότι τα σιδεράκια ήταν άκρως σουβλερά. Έως επικίνδυνα. Οι υπόλοιποι τρόμαξαν, αλλά εγώ κατάλαβα τη σημασία του έργου: το μουνί σε σαγηνεύει από απόσταση αλλά όταν το ακουμπήσεις σε σκοτώνει, γιατί σε έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του. Επίσης πρέπει να το κοιτάξεις από πάρα πολύ κοντά για να μη σε ξεγελάσει.
Μετά ήταν ένας άλλος που είχε περιλάβει ένα πλατάνι (αληθινό πλατάνι) και του είχε κρεμάσει χρωματιστές ταμπελίτσες που έγραφαν κάτι. Πήγαμε με την Κοκονίτσα και τη Γ. να κοιτάξουμε (αν και ήταν ριψοκίνδυνο γιατί κάτω από το δέντρο βρίσκονταν όλο το who is who της Παλληνάρας). Είχα όλη την καλή διάθεση να μη γελάσω, αλλά δυστυχώς η Άσπλαχνη Μοίρα έκανε την πρώτη ταμπελίτσα να γράφει:
"Η φοράδα μου! Η ωραία μου φοράδα! Την έχασα, μου την πήρε το ποτάμι!"
...
Κι όμως ήταν κι αυτό πολύ ψαγμένο γιατί ΟΚ, υποτίθεται πως ήταν το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και οι ταμπελίτσες είχαν στίχους από ποιητές όλων των χωρών. You know, φάγαμε το μήλο αλλά τουλάχιστον ανακαλύψαμε όλα αυτά, οι ταμπελίτσες ήταν μικρές φωνούλες ανθρώπων που εξερευνούν το καλό και το κακό.
Απλώς έπρεπε αυτήν την κωλοφοράδα να την είχανε κάπου πιο ψηλά, όχι τώρα να την πετυχαίνεις με το καλημέρα!
Μετά μάλιστα όταν γυρίσαμε σπίτι με την Κοκονίτσα αρχίσαμε κι εμείς να φτιάχνουμε στίχους που θα μπορούσαν να μπούνε στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Να ένα από τα καλύτερα κομμάτια μου:
"Τι να σου πει κι ο φούρναρης; Σάμπως δεν είναι συμμέτοχος στο έγκλημα;"
Η Κοκ βέβαια μ' έσκισε γιατί εδώ και κάμποσα χρόνια έχει γράψει ένα ποίημα που μοναδικό του σκοπό έχει να περιγράψει τις πιο αηδιαστικές εικόνες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ελπίζω κάποια μέρα να το δημοσιεύσει.
Να λοιπόν πώς η Τέχνη οδηγεί αμέσως σε υψηλές σκέψεις και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.
Να πω επίσης ότι σύμπασα η παρέα μου με απογοήτευσε, γιατί είναι ένα μάτσο απαίδευτοι μπαμπουίνοι που όλη την ώρα έκαναν μαλακίες και κουτσομπόλευαν, γεγονός που μου προκάλεσε πονοκέφαλο. Ντάξει μάγκες (ΚΑΙ γοργόνες), κάποια στιγμή πρέπει να πάψετε να συμπεριφέρεστε σαν τους ΑΜΑΝ όποτε βρίσκεστε στα 5 μέτρα από κάτι κουλτουριάρικο. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να αντιδράσεις. Πουτάνα τηλεόραση, κατέστρεψες τη γενιά μου!
update: αντισχόλιο από Γ.: "Πουτάνα κουλτούρα, έκανες το γκόμενό μου Μαέβιους Παχατουρίδη!"
Δεν πειράζει: είδαμε Τέχνη. Συγκεκριμένα κάτι μοντέρνα γλυπτά από όλη την Ανατολική Αττική. Τα πιο πολλά ήταν βλακείες, αλλά υπήρχαν δύο πραγματικά καταπληκτικά.
Το ένα ήταν η λέξη "ΑΓΑΠΗ" σε 3-D έκδοση, τυλιγμένη σπυροειδώς και με αρχαιοελληνικούς χαρακτήρες. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ, μου θύμισε Escher. Απορώ πώς το έφτιαξε αυτός που το έφτιαξε.
Το άλλο ήταν -μετά συγχωρήσεως- ένα μουνί. Πιο συγκεκριμένα, το ένα από τα δύο (τουλάχιστον) μουνιά που κοσμούσαν το χώρο. Το άλλο ήταν εντελώς αηδία, ήταν πολύ απλά κάτι (πολύ ρεαλιστικά) μουνόχειλα από πηλό διαστάσεων 1.00x0.30. ΓΙΑΤΙ;
Όμως το ψαγμένο μουνί ήταν πολύ πιο εκπληκτικό: κοιτώντας το φάτσα από τα 4-5 μέτρα βλέπεις απλά ένα μάτσο μουνότριχες σε άσπρο φόντο και είναι σα ζωγραφισμένες με μολύβι. Πλησιάζοντας, διαπιστώνεις ότι το έργο στην πραγματικότητα σχηματίζεται με τη σκιά. Δηλαδή ο τύπος πήρε κάτι σιδεράκια, τα κάρφωσε στον καμβά εντελώς κάθετα και έριξε φως από το πλάι για να σχηματίζονται οι μουνότριχες από τις σκιές. Αυτό ήταν που με εντυπωσίασε: δεν ήταν μολυβιές, ήταν σκιές. Το άλλο που με εντυπωσίασε ήταν ότι τα σιδεράκια ήταν άκρως σουβλερά. Έως επικίνδυνα. Οι υπόλοιποι τρόμαξαν, αλλά εγώ κατάλαβα τη σημασία του έργου: το μουνί σε σαγηνεύει από απόσταση αλλά όταν το ακουμπήσεις σε σκοτώνει, γιατί σε έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του. Επίσης πρέπει να το κοιτάξεις από πάρα πολύ κοντά για να μη σε ξεγελάσει.
Μετά ήταν ένας άλλος που είχε περιλάβει ένα πλατάνι (αληθινό πλατάνι) και του είχε κρεμάσει χρωματιστές ταμπελίτσες που έγραφαν κάτι. Πήγαμε με την Κοκονίτσα και τη Γ. να κοιτάξουμε (αν και ήταν ριψοκίνδυνο γιατί κάτω από το δέντρο βρίσκονταν όλο το who is who της Παλληνάρας). Είχα όλη την καλή διάθεση να μη γελάσω, αλλά δυστυχώς η Άσπλαχνη Μοίρα έκανε την πρώτη ταμπελίτσα να γράφει:
"Η φοράδα μου! Η ωραία μου φοράδα! Την έχασα, μου την πήρε το ποτάμι!"
...
Κι όμως ήταν κι αυτό πολύ ψαγμένο γιατί ΟΚ, υποτίθεται πως ήταν το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού και οι ταμπελίτσες είχαν στίχους από ποιητές όλων των χωρών. You know, φάγαμε το μήλο αλλά τουλάχιστον ανακαλύψαμε όλα αυτά, οι ταμπελίτσες ήταν μικρές φωνούλες ανθρώπων που εξερευνούν το καλό και το κακό.
Απλώς έπρεπε αυτήν την κωλοφοράδα να την είχανε κάπου πιο ψηλά, όχι τώρα να την πετυχαίνεις με το καλημέρα!
Μετά μάλιστα όταν γυρίσαμε σπίτι με την Κοκονίτσα αρχίσαμε κι εμείς να φτιάχνουμε στίχους που θα μπορούσαν να μπούνε στο δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Να ένα από τα καλύτερα κομμάτια μου:
"Τι να σου πει κι ο φούρναρης; Σάμπως δεν είναι συμμέτοχος στο έγκλημα;"
Η Κοκ βέβαια μ' έσκισε γιατί εδώ και κάμποσα χρόνια έχει γράψει ένα ποίημα που μοναδικό του σκοπό έχει να περιγράψει τις πιο αηδιαστικές εικόνες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ελπίζω κάποια μέρα να το δημοσιεύσει.
Να λοιπόν πώς η Τέχνη οδηγεί αμέσως σε υψηλές σκέψεις και εκπολιτίζει τον άνθρωπο.
Να πω επίσης ότι σύμπασα η παρέα μου με απογοήτευσε, γιατί είναι ένα μάτσο απαίδευτοι μπαμπουίνοι που όλη την ώρα έκαναν μαλακίες και κουτσομπόλευαν, γεγονός που μου προκάλεσε πονοκέφαλο. Ντάξει μάγκες (ΚΑΙ γοργόνες), κάποια στιγμή πρέπει να πάψετε να συμπεριφέρεστε σαν τους ΑΜΑΝ όποτε βρίσκεστε στα 5 μέτρα από κάτι κουλτουριάρικο. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να αντιδράσεις. Πουτάνα τηλεόραση, κατέστρεψες τη γενιά μου!
update: αντισχόλιο από Γ.: "Πουτάνα κουλτούρα, έκανες το γκόμενό μου Μαέβιους Παχατουρίδη!"
16.9.05
Απορία FDL
Το περιεχόμενο του Don't Kiss the Frog δημοσιεύεται υπό τους όρους της Free Documentation License (είναι αυτό το Copyleft που μπορείτε να πατήσετε κάτω-κάτω στη σελίδα. Εναλλακτικά, πατήστε Alt+8 [και μετά επιτρέψτε τα popups όσοι έχετε Firefox και μετά ξαναπατήστε Alt+F8...]).
Αυτή εκ πρώτης όψεως δε διαφέρει και πολύ από την Artistic που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι: επιτρέπεται να αντιγράψεις ό,τι θέλεις, αρκεί να λες από πού το πήρες.
Εκ δευτέρας όψεως όμως, η FDL έχει μία κεφαλαιώδη διαφορά: δεν αρκεί να λες από πού το πήρες. Πρέπει να βάλεις κι εσύ FDL για το δικό σου υλικό, εφ' όσον αυτό περιέχει υλικό FDL. Το FDL είναι κολλητικό (viral behaviour το λένε μερικοί και όπως θα δούμε δεν έχουν και εντελώς άδικο: ένα μικρό κομματάκι FDL υλικού μπορεί να "μολύνει" με ελευθερία ένα κείμενο χιλιάδων σελίδων).
Δεν επιτρέπεται σε μη FDL κείμενο να περιέχει FDL κείμενο, εκτός αν πρόκειται για μικρά αποσπάσματα (για ενημερωτικούς σκοπούς ή κριτική) ή για κάποιο "μη επιθετικό" aggregate (π.χ. το περιεχόμενο του monitor, το οποίο λέει ρητά ότι οι συγγραφείς των post διατηρούν όλα τα πνευματικά δικαιώματα και βέβαια το γεγονός ότι το Don't Kiss the Frog συνυπάρχει σε αυτό το aggregate με άλλα blog φυσικά και δεν τα καθιστά FDL, αφού είναι ανεξάρτητες δουλειές).
Με λίγα λόγια (και διαλέγοντας ένα ΕΝΤΕΛΩΣ τυχαίο παράδειγμα), ας υποθέσουμε ότι πριν 1 μήνα κάποιος αντέγραψε ένα ολόκληρο post μου, επειδή δεν ήξερε πώς να βάζει link. Καμία απολύτως αντίρρηση, μόνο που αυτή η ενέργεια καθιστά το δικό του post "παράγωγο" του δικού μου. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο post πρέπει να έχει άδεια FDL. Τώρα ένα post δεν είναι απλά ένα post, είναι κομμάτι ενός blog: συγκατοικεί με άλλα post στην ίδια σελίδα (στα αρχεία ή στο πρωτοσέλιδο), υπάρχουν explicit ή implicit αναφορές σε αυτό, γενικά επηρεάζει το περιεχόμενο όλου του blog. Κατά συνέπεια, το blog αυτό εδώ και 1 μήνα (τουλάχιστον) είναι παράγωγο του post εκείνου. Άρα πρέπει να έχει και αυτό FDL. Τουλάχιστον εδώ και ένα μήνα.
Μέχρι στιγμής φτάσαμε σε μια παραβίαση δικαιωμάτων μου: Αυτό το blog, έχει άδεια Creative Commons ενώ θα έπρεπε να είχε FDL.
[δικαιολογημένη-αγανάκτηση]
Δεν έχω λόγια για να περιγράψω την αγανάκτηση και την πικρία μου, σαν υπεραθώο ζουζουνίδιο που πήγαινε ξυπόλητο στ' αγκάθια νομίζοντας ότι ο κόσμος δεν είναι γεμάτος Κακούς Ανθρώπους που θα σου παραβιάσουν τα πνευματικά σου δικαιώματα!
[/δικαιολογημένη-αγανάκτηση]
Ας υποθέσουμε τώρα ότι μία εφημερίδα στο διαδικτυακό της τόπο εγκαινιάζει μια νέα ενότητα στην οποία φιλοξενείται περιεχόμενο από κάμποσα blog, μεταξύ των οποίων και του blog που αποτελεί παράγωγο του δικού μου. Λίγοι(;) θα διαφωνήσουν ότι αυτή η ενότητα καθιστά ολόκληρο το διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας FDL, αφού είναι παράγωγο του παραγώγου του παραγώγου ενός FDL κειμένου.
Κατά συνέπεια, το "Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική η μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη." προσωπικά δε μου φαίνεται και πολύ σωστό: το "περιεχόμενο της έκδοσης" πολύ φοβάμαι πως υπό τις τρέχουσες συνθήκες είναι FDL και θεωρητικά μπορεί οποιοσδήποτε να αντιγράψει απολύτως ό,τι γουστάρει, αρκεί το προϊόν της αντιγραφής να έχει άδεια FDL. :)
Καλό ε;
Ωραία, επειδή είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, θα ήθελα να μου πει κάποιος τι λάθος έχει ο παραπάνω συλλογισμός.
Αυτή εκ πρώτης όψεως δε διαφέρει και πολύ από την Artistic που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι: επιτρέπεται να αντιγράψεις ό,τι θέλεις, αρκεί να λες από πού το πήρες.
Εκ δευτέρας όψεως όμως, η FDL έχει μία κεφαλαιώδη διαφορά: δεν αρκεί να λες από πού το πήρες. Πρέπει να βάλεις κι εσύ FDL για το δικό σου υλικό, εφ' όσον αυτό περιέχει υλικό FDL. Το FDL είναι κολλητικό (viral behaviour το λένε μερικοί και όπως θα δούμε δεν έχουν και εντελώς άδικο: ένα μικρό κομματάκι FDL υλικού μπορεί να "μολύνει" με ελευθερία ένα κείμενο χιλιάδων σελίδων).
Δεν επιτρέπεται σε μη FDL κείμενο να περιέχει FDL κείμενο, εκτός αν πρόκειται για μικρά αποσπάσματα (για ενημερωτικούς σκοπούς ή κριτική) ή για κάποιο "μη επιθετικό" aggregate (π.χ. το περιεχόμενο του monitor, το οποίο λέει ρητά ότι οι συγγραφείς των post διατηρούν όλα τα πνευματικά δικαιώματα και βέβαια το γεγονός ότι το Don't Kiss the Frog συνυπάρχει σε αυτό το aggregate με άλλα blog φυσικά και δεν τα καθιστά FDL, αφού είναι ανεξάρτητες δουλειές).
Με λίγα λόγια (και διαλέγοντας ένα ΕΝΤΕΛΩΣ τυχαίο παράδειγμα), ας υποθέσουμε ότι πριν 1 μήνα κάποιος αντέγραψε ένα ολόκληρο post μου, επειδή δεν ήξερε πώς να βάζει link. Καμία απολύτως αντίρρηση, μόνο που αυτή η ενέργεια καθιστά το δικό του post "παράγωγο" του δικού μου. Ως εκ τούτου, το συγκεκριμένο post πρέπει να έχει άδεια FDL. Τώρα ένα post δεν είναι απλά ένα post, είναι κομμάτι ενός blog: συγκατοικεί με άλλα post στην ίδια σελίδα (στα αρχεία ή στο πρωτοσέλιδο), υπάρχουν explicit ή implicit αναφορές σε αυτό, γενικά επηρεάζει το περιεχόμενο όλου του blog. Κατά συνέπεια, το blog αυτό εδώ και 1 μήνα (τουλάχιστον) είναι παράγωγο του post εκείνου. Άρα πρέπει να έχει και αυτό FDL. Τουλάχιστον εδώ και ένα μήνα.
Μέχρι στιγμής φτάσαμε σε μια παραβίαση δικαιωμάτων μου: Αυτό το blog, έχει άδεια Creative Commons ενώ θα έπρεπε να είχε FDL.
[δικαιολογημένη-αγανάκτηση]
Δεν έχω λόγια για να περιγράψω την αγανάκτηση και την πικρία μου, σαν υπεραθώο ζουζουνίδιο που πήγαινε ξυπόλητο στ' αγκάθια νομίζοντας ότι ο κόσμος δεν είναι γεμάτος Κακούς Ανθρώπους που θα σου παραβιάσουν τα πνευματικά σου δικαιώματα!
[/δικαιολογημένη-αγανάκτηση]
Ας υποθέσουμε τώρα ότι μία εφημερίδα στο διαδικτυακό της τόπο εγκαινιάζει μια νέα ενότητα στην οποία φιλοξενείται περιεχόμενο από κάμποσα blog, μεταξύ των οποίων και του blog που αποτελεί παράγωγο του δικού μου. Λίγοι(;) θα διαφωνήσουν ότι αυτή η ενότητα καθιστά ολόκληρο το διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας FDL, αφού είναι παράγωγο του παραγώγου του παραγώγου ενός FDL κειμένου.
Κατά συνέπεια, το "Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική η μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη." προσωπικά δε μου φαίνεται και πολύ σωστό: το "περιεχόμενο της έκδοσης" πολύ φοβάμαι πως υπό τις τρέχουσες συνθήκες είναι FDL και θεωρητικά μπορεί οποιοσδήποτε να αντιγράψει απολύτως ό,τι γουστάρει, αρκεί το προϊόν της αντιγραφής να έχει άδεια FDL. :)
Καλό ε;
Ωραία, επειδή είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό, θα ήθελα να μου πει κάποιος τι λάθος έχει ο παραπάνω συλλογισμός.
15.9.05
Πείτε ό,τι θέλετε
Αλλά εγώ, διαβάζοντας αυτό το δημοσίευμα του Ιού, έφερα βασικά στο νου μου τους αρνητές του Ολοκαυτώματος. Ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούν:
"Δεν ήταν 1000, ήταν 200" (α, τότε δεν ήταν ομαδική εκτέλεση, ήταν βραδιά κουμ-καν)
"Δεν ήταν γυναίκες και παιδιά, ήταν μόνο 2 γυναίκες και 3 παιδιά" (γιατί ως γνωστόν μόνο από τα 10 γυναικόπαιδα και πάνω γίνεσαι εγκληματίας πολέμου)
"Μπορούσαν να τη γλιτώσουν και δεν ήθελαν" (ε ωραία τους πιάσατε όμως, ήταν ανάγκη να τους σφάξετε;)
"Ο Μεσσηνιακός λαός έτσι κι έτσι" (δε νομίζω ότι στη δεκαετία του '40 ο Μεσσηνιακός λαός ήταν λιγότερο δεξιών φρονημάτων από σήμερα)
"Στο κάτω κάτω δε μιλάμε και για τα καλύτερα μπουμπούκια" (α μπράβο τότε για την εν ψυχρώ ομαδική εκτέλεση)
"Μην ξεχνάτε την εκμετάλευση που παίζει από τους φασίστες και την αστική τάξη" (δηλαδή ρε γμτ λέτε να έγιναν κυρίαρχη τάξη όντας τόσο μαλάκες που να μην εκμεταλλεύονται κάτι τέτοια;)
Όπως το βλέπω εγώ, στην Ελλάδα έγινε εμφύλιος.
Δε θα τα ρίξω γενικά κι αόριστα στη "διχόνοια" (σιχαίνομαι αυτήν την τάση της επίσημης άποψης να τα ρίχνει όλα σε μεταφυσικά φαντασιακά), θα πω ευθέως ότι οι ΕΛΑΣίτες είχαν (σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής και στην αρχή τουλάχιστον του Εμφυλίου) όλα τα δίκια με το μέρος τους και φυσικά οι ταγματασφαλίτες ήταν ένα μάτσο τομάρια, ντροπή για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος κι ας λένε ό,τι θέλουνε τα σκατοεθνίκια, αλλά δεν υπήρχε λόγος να γίνουνε τώρα ομαδικές εκτελέσεις και τέτοια. Υπήρχε αιτία (πόλεμος=γάμησέ τα), αλλά όχι λόγος.
Έχω τρομερή εκτίμηση στην ομάδα του Ιού, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι το χέσανε λιγάκι το θέμα.
update: και χρόνια πολλά.
ΥΓ1: όποιος φασίστας θεωρήσει το παραπάνω κάποιου είδους επιβεβαίωση των πολτοποιημένων σκατών που έχει στο κεφάλι του, είναι -μιλάμε- και πολύ μαλάκας.
ΥΓ2: και όποιος "προοδευτικός" με πει φασίστα του γαμιέται ο εγκέφαλος.-
"Δεν ήταν 1000, ήταν 200" (α, τότε δεν ήταν ομαδική εκτέλεση, ήταν βραδιά κουμ-καν)
"Δεν ήταν γυναίκες και παιδιά, ήταν μόνο 2 γυναίκες και 3 παιδιά" (γιατί ως γνωστόν μόνο από τα 10 γυναικόπαιδα και πάνω γίνεσαι εγκληματίας πολέμου)
"Μπορούσαν να τη γλιτώσουν και δεν ήθελαν" (ε ωραία τους πιάσατε όμως, ήταν ανάγκη να τους σφάξετε;)
"Ο Μεσσηνιακός λαός έτσι κι έτσι" (δε νομίζω ότι στη δεκαετία του '40 ο Μεσσηνιακός λαός ήταν λιγότερο δεξιών φρονημάτων από σήμερα)
"Στο κάτω κάτω δε μιλάμε και για τα καλύτερα μπουμπούκια" (α μπράβο τότε για την εν ψυχρώ ομαδική εκτέλεση)
"Μην ξεχνάτε την εκμετάλευση που παίζει από τους φασίστες και την αστική τάξη" (δηλαδή ρε γμτ λέτε να έγιναν κυρίαρχη τάξη όντας τόσο μαλάκες που να μην εκμεταλλεύονται κάτι τέτοια;)
Όπως το βλέπω εγώ, στην Ελλάδα έγινε εμφύλιος.
Δε θα τα ρίξω γενικά κι αόριστα στη "διχόνοια" (σιχαίνομαι αυτήν την τάση της επίσημης άποψης να τα ρίχνει όλα σε μεταφυσικά φαντασιακά), θα πω ευθέως ότι οι ΕΛΑΣίτες είχαν (σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής και στην αρχή τουλάχιστον του Εμφυλίου) όλα τα δίκια με το μέρος τους και φυσικά οι ταγματασφαλίτες ήταν ένα μάτσο τομάρια, ντροπή για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος κι ας λένε ό,τι θέλουνε τα σκατοεθνίκια, αλλά δεν υπήρχε λόγος να γίνουνε τώρα ομαδικές εκτελέσεις και τέτοια. Υπήρχε αιτία (πόλεμος=γάμησέ τα), αλλά όχι λόγος.
Έχω τρομερή εκτίμηση στην ομάδα του Ιού, αλλά αυτή τη φορά νομίζω ότι το χέσανε λιγάκι το θέμα.
update: και χρόνια πολλά.
ΥΓ1: όποιος φασίστας θεωρήσει το παραπάνω κάποιου είδους επιβεβαίωση των πολτοποιημένων σκατών που έχει στο κεφάλι του, είναι -μιλάμε- και πολύ μαλάκας.
ΥΓ2: και όποιος "προοδευτικός" με πει φασίστα του γαμιέται ο εγκέφαλος.-
Γενικευμένη προσέγγιση
Αει γαμήσου κι εσύ!
(αν, διαβάζοντάς το, αισθάνεσαι ότι απευθύνεται σε εσένα, έχεις δίκιο)
(αν, διαβάζοντάς το, αισθάνεσαι ότι απευθύνεται σε εσένα, έχεις δίκιο)
14.9.05
Ιδιωτεύειν (kernel space thoughts)
Πριν ένα ή δύο χρόνια στο κλουβί με τις τρελές είχε σκάσει ένας που ισχυριζόταν ότι είχε ανακαλύψει την Αλήθεια για το μέλλον του Κόσμου. Συγκεκριμένα την είχε ανακαλύψει σε μια προφητεία της Βίβλου που κατά τη γνώμη του προδιέγραφε με απόλυτη ακρίβεια την ιστορία της περιοχής μας από τον 6ο π.Χ. αιώνα μέχρι περίπου το 2100 (αν θυμάμαι καλά). Θεωρούσε δε το γεγονός κορυφαία ανακάλυψη. Είχε ενθουσιαστεί τόσο πολύ, που ξόδεψε όλο το εφάπαξ του για να εκδόσει ένα βιβλίο πάνω στο θέμα και να φωτίσει την Ανθρωπότητα.
Δυστυχώς, στα ερευνητικά του προσόντα δεν περιλαμβάνονταν η γνώση της Αγγλικής, ούτε στην ερευνητική του μεθοδολογία περιλαμβάνονταν η επισκόπηση της βιβλιογραφίας. Κατά συνέπεια, δεν είχε τρόπο να ξέρει ότι το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε, δηλαδή ο Δανιήλ 11, είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ζητήματα τα τελευταία 1500 χρόνια (1.200.000 αποτελέσματα δεν είναι και λίγα!).
Η προφητεία περιγράφει με αξιοθαύμαστη πραγματικά ακρίβεια μια σειρά ιστορικά γεγονότα στη Μ. Ανατολή, γεγονότα που συνέβησαν πολύ μετά το θάνατο του υποτιθέμενου συγγραφέα της. Ως εκ τούτου έχει χρησιμοποιηθεί από την Εκκλησία σαν βαρύ πυροβολικό στο γνωστό debate "υπάρχει Θεός;". Ταυτόχρονα, έχει αναπτυχθεί ένας πολύ τεκμηριωμένος αντίλογος, που με γλωσσολογικά, αρχαιολογικά και ιστορικά τεκμήρια τοποθετεί το πραγματικό έτος συγγραφής της προφητείας γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα, 300 χρόνια μετά το θάνατο του Δανιήλ. Έχουμε όπως καταλαβαίνετε δύο αντιδιαμετρικές απόψεις για το θέμα. Εγώ φυσικά βρίσκω τη δεύτερη σαφώς πιο πειστική, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι και οι δύο απόψεις συμφωνούν πως το χρονικό διάστημα που επιχειρεί να προδιαγράψει (ή να αφηγηθεί) η προφητεία σταματά στα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα. Και ο τύπος, μην ξέροντας καλά αρχαία, είχε παρερμηνεύσει έναν κρίσιμο στίχο κάπου στη μέση και ξεκίνησε να αρμενίζει προς το 2100!
Και ιδού το ερώτημα: του το λες, ή δεν του το λες; Του λες ότι ξόδεψε το εφάπαξ του για μια τεράστια μαλακία, ή τον αφήνεις στην ευτυχία του;
Τελικά του το είπα. Αμέσως το μετάνιωσα, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι τζάμπα μπήκα στη διαδικασία: μου πέταξε ένα αντεπιχείρημα εντελώς της πούτσας, στην επόμενη παράγραφο έγραψε κάτι ακατάληπτο, και... απλά συνέχισε να πιστεύει αυτό που πίστευε. Ήταν σα να μην του είχα πει τίποτα. Δε με αγνόησε. Με διέγραψε κανονικότατα από τη μνήμη του. Πιστεύω πως ακόμα και αν κάποιος του βασάνιζε το παιδί μπροστά στα μάτια του και ο μόνος τρόπος να σταματήσει ήταν να θυμηθεί ο τύπος ότι του είπα αυτά κι αυτά, ο τύπος ειλικρινά δε θα θυμόταν τίποτα. Το φαινόμενο το έχω δει έκτοτε να επαναλαμβάνεται αρκετές φορές, αλλά δεν παύει να με εντυπωσιάζει.
Έχω έρθει σε σοβαρές διαφωνίες με άπειρους ανθρώπους. Μερικοί είχαν δίκιο και μου άλλαξαν γνώμη για πολύ θεμελιώδη ζητήματα (αν και συνήθως το παραδέχομαι 2-3 μήνες μετά). Άλλοι είχαν άδικο και το παραδέχθηκαν. Με πολλούς υπήρξε ακραία διαφωνία και έχασα την ψυχραιμία μου.
Αλλά ο τελευταίος χρόνος με έκανε να σκεφτώ πάρα πολύ κάποια πράγματα (που ήδη τα σκεφτόμουν απλά πολύ) και στο εξής προσπαθώ πρώτα απ' όλα να καταλάβω τον άλλον. Γιατί για να επιδεικνύει κάποιος παράλογη συμπεριφορά, έχει τους λόγους του. Και δεν εννοώ "έχει τα δικά του στοιχεία", εννοώ "έχει τα δικά του προβλήματα", με την ψυχολογική έννοια. Εγώ π.χ. αντιδρώ εντελώς παράλογα στο θέαμα μιας κατσαρίδας, λόγω παιδικού τραύματος. Όλοι είμαστε ανωμαλάρες κατά βάθος και σε κάποια θέματα. Γιατί το "ομαλό" είναι μέσος όρος και δεν υπάρχει κανείς που να είναι έτσι. Υπόψη: το ότι καταλαβαίνεις το άλλον δε σημαίνει ότι δε θα τον πάρει ο διάολος. Και οι βιαστές παιδιών σίγουρα είχαν τα προβλήματά τους για να γίνουν τέτοιοι, αλλά αυτό δεν τους γλιτώνει (ούτε θα έπρεπε να τους γλιτώνει) από τη φυλακή.
Και το ερώτημα είναι: όταν έχεις καταλάβει τον άλλον και η εικόνα που έχεις καταλάβει είναι αξιοθρήνητη; Το λες, ή δεν το λες; Και αν το έχεις καταλάβει, τι νόημα έχει να το πεις; Είσαι από πάνω, έτσι δεν είναι; Έχεις το απόλυτο πλεονέκτημα: ξέρεις (όχι πιστεύεις, ξέρεις) ότι ο άλλος κάνει λάθος και ξέρεις και ακριβώς γιατί κάνει λάθος (γιατί είναι ένα πραγματικά αξιολύπητο πλάσμα κι εσύ είσαι 25 και όλα σου πάνε καλά και είχες 100 φορές πιο θετικές εμπειρίες στη ζωή σου), οπότε τι νόημα έχει να ασχοληθείς περαιτέρω;
Προσπαθώ να σκεφτώ λόγους για να μην παρασυρθώ σε ένα flamewar με ένα άτομο που πραγματικά λυπάμαι (και σιχαίνομαι, που είναι πρακτικά το ίδιο), και ο βασικός λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δεν έχει νόημα να βγω από πάνω, από τη στιγμή που είμαι από πάνω. Διαπιστώνω ότι αυτό εκλαμβάνεται -βλακωδώς- ως κάποιο είδος αδυναμίας σε έναν πόλεμο που διαδραματίζεται αποκλειστικά στο εσωτερικό ενός εξαιρετικά αραιοκατοικημένου και αχρησιμοποίητου κρανίου. Το να μπω εκεί μέσα και να τα κάνω όλα πουτάνα είναι πάντοτε μία διαθέσιμη επιλογή, αλλά δε νομίζω ότι θα βελτιώσει κάτι.
Παρ' όλα αυτά, δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα να κάνω αυτήν την επιλογή. Το ότι δε θα κερδίσω κάτι, δε σημαίνει ότι θα ξοδέψω και κάτι το ιδιαίτερο. Ούτε σημαίνει ότι ο άλλος δε θα πακετωθεί χοντρά (εκτός αν παίξει ο μηχανισμός αυτοπροστασίας διά της διαγραφής των ενοχλητικών δεδομένων).
Θα δούμε.
Δυστυχώς, στα ερευνητικά του προσόντα δεν περιλαμβάνονταν η γνώση της Αγγλικής, ούτε στην ερευνητική του μεθοδολογία περιλαμβάνονταν η επισκόπηση της βιβλιογραφίας. Κατά συνέπεια, δεν είχε τρόπο να ξέρει ότι το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε, δηλαδή ο Δανιήλ 11, είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα ζητήματα τα τελευταία 1500 χρόνια (1.200.000 αποτελέσματα δεν είναι και λίγα!).
Η προφητεία περιγράφει με αξιοθαύμαστη πραγματικά ακρίβεια μια σειρά ιστορικά γεγονότα στη Μ. Ανατολή, γεγονότα που συνέβησαν πολύ μετά το θάνατο του υποτιθέμενου συγγραφέα της. Ως εκ τούτου έχει χρησιμοποιηθεί από την Εκκλησία σαν βαρύ πυροβολικό στο γνωστό debate "υπάρχει Θεός;". Ταυτόχρονα, έχει αναπτυχθεί ένας πολύ τεκμηριωμένος αντίλογος, που με γλωσσολογικά, αρχαιολογικά και ιστορικά τεκμήρια τοποθετεί το πραγματικό έτος συγγραφής της προφητείας γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα, 300 χρόνια μετά το θάνατο του Δανιήλ. Έχουμε όπως καταλαβαίνετε δύο αντιδιαμετρικές απόψεις για το θέμα. Εγώ φυσικά βρίσκω τη δεύτερη σαφώς πιο πειστική, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι και οι δύο απόψεις συμφωνούν πως το χρονικό διάστημα που επιχειρεί να προδιαγράψει (ή να αφηγηθεί) η προφητεία σταματά στα μέσα του 2ου π.Χ. αιώνα. Και ο τύπος, μην ξέροντας καλά αρχαία, είχε παρερμηνεύσει έναν κρίσιμο στίχο κάπου στη μέση και ξεκίνησε να αρμενίζει προς το 2100!
Και ιδού το ερώτημα: του το λες, ή δεν του το λες; Του λες ότι ξόδεψε το εφάπαξ του για μια τεράστια μαλακία, ή τον αφήνεις στην ευτυχία του;
Τελικά του το είπα. Αμέσως το μετάνιωσα, αλλά τελικά αποδείχθηκε ότι τζάμπα μπήκα στη διαδικασία: μου πέταξε ένα αντεπιχείρημα εντελώς της πούτσας, στην επόμενη παράγραφο έγραψε κάτι ακατάληπτο, και... απλά συνέχισε να πιστεύει αυτό που πίστευε. Ήταν σα να μην του είχα πει τίποτα. Δε με αγνόησε. Με διέγραψε κανονικότατα από τη μνήμη του. Πιστεύω πως ακόμα και αν κάποιος του βασάνιζε το παιδί μπροστά στα μάτια του και ο μόνος τρόπος να σταματήσει ήταν να θυμηθεί ο τύπος ότι του είπα αυτά κι αυτά, ο τύπος ειλικρινά δε θα θυμόταν τίποτα. Το φαινόμενο το έχω δει έκτοτε να επαναλαμβάνεται αρκετές φορές, αλλά δεν παύει να με εντυπωσιάζει.
Έχω έρθει σε σοβαρές διαφωνίες με άπειρους ανθρώπους. Μερικοί είχαν δίκιο και μου άλλαξαν γνώμη για πολύ θεμελιώδη ζητήματα (αν και συνήθως το παραδέχομαι 2-3 μήνες μετά). Άλλοι είχαν άδικο και το παραδέχθηκαν. Με πολλούς υπήρξε ακραία διαφωνία και έχασα την ψυχραιμία μου.
Αλλά ο τελευταίος χρόνος με έκανε να σκεφτώ πάρα πολύ κάποια πράγματα (που ήδη τα σκεφτόμουν απλά πολύ) και στο εξής προσπαθώ πρώτα απ' όλα να καταλάβω τον άλλον. Γιατί για να επιδεικνύει κάποιος παράλογη συμπεριφορά, έχει τους λόγους του. Και δεν εννοώ "έχει τα δικά του στοιχεία", εννοώ "έχει τα δικά του προβλήματα", με την ψυχολογική έννοια. Εγώ π.χ. αντιδρώ εντελώς παράλογα στο θέαμα μιας κατσαρίδας, λόγω παιδικού τραύματος. Όλοι είμαστε ανωμαλάρες κατά βάθος και σε κάποια θέματα. Γιατί το "ομαλό" είναι μέσος όρος και δεν υπάρχει κανείς που να είναι έτσι. Υπόψη: το ότι καταλαβαίνεις το άλλον δε σημαίνει ότι δε θα τον πάρει ο διάολος. Και οι βιαστές παιδιών σίγουρα είχαν τα προβλήματά τους για να γίνουν τέτοιοι, αλλά αυτό δεν τους γλιτώνει (ούτε θα έπρεπε να τους γλιτώνει) από τη φυλακή.
Και το ερώτημα είναι: όταν έχεις καταλάβει τον άλλον και η εικόνα που έχεις καταλάβει είναι αξιοθρήνητη; Το λες, ή δεν το λες; Και αν το έχεις καταλάβει, τι νόημα έχει να το πεις; Είσαι από πάνω, έτσι δεν είναι; Έχεις το απόλυτο πλεονέκτημα: ξέρεις (όχι πιστεύεις, ξέρεις) ότι ο άλλος κάνει λάθος και ξέρεις και ακριβώς γιατί κάνει λάθος (γιατί είναι ένα πραγματικά αξιολύπητο πλάσμα κι εσύ είσαι 25 και όλα σου πάνε καλά και είχες 100 φορές πιο θετικές εμπειρίες στη ζωή σου), οπότε τι νόημα έχει να ασχοληθείς περαιτέρω;
Προσπαθώ να σκεφτώ λόγους για να μην παρασυρθώ σε ένα flamewar με ένα άτομο που πραγματικά λυπάμαι (και σιχαίνομαι, που είναι πρακτικά το ίδιο), και ο βασικός λόγος που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δεν έχει νόημα να βγω από πάνω, από τη στιγμή που είμαι από πάνω. Διαπιστώνω ότι αυτό εκλαμβάνεται -βλακωδώς- ως κάποιο είδος αδυναμίας σε έναν πόλεμο που διαδραματίζεται αποκλειστικά στο εσωτερικό ενός εξαιρετικά αραιοκατοικημένου και αχρησιμοποίητου κρανίου. Το να μπω εκεί μέσα και να τα κάνω όλα πουτάνα είναι πάντοτε μία διαθέσιμη επιλογή, αλλά δε νομίζω ότι θα βελτιώσει κάτι.
Παρ' όλα αυτά, δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα να κάνω αυτήν την επιλογή. Το ότι δε θα κερδίσω κάτι, δε σημαίνει ότι θα ξοδέψω και κάτι το ιδιαίτερο. Ούτε σημαίνει ότι ο άλλος δε θα πακετωθεί χοντρά (εκτός αν παίξει ο μηχανισμός αυτοπροστασίας διά της διαγραφής των ενοχλητικών δεδομένων).
Θα δούμε.
Παλληνάρα ολέ
Την Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου παίζει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στο πρώην(;) εργοστάσιο Καμπά. Είσοδος 15 euro. Προσωπικά ούτε να το χέσω το Θέατρο Βράχων όπου παίζει 2 μέρες πριν.
Επίσης, την Παρασκευή (αυτήν την Παρασκευή, 16[;] Σεπτεμβρίου) πάλι στο πρώην(;) εργοστάσιο Καμπά, παίζουν τα Κρόταλα. Τζάμπα.
[ακριβείς ώρες θα ξέρω αύριο]
Πώς πάμε στον Καμπά [6+1 τρόποι]:
1) Από Αττική Οδό (ρεύμα προς αεροδρόμιο) βγαίνουμε στην έξοδο της Κάντζας, κάνουμε δεξιά, μετά αριστερά, μετά δεξιά (ή απλά ακολουθούμε τις ταμπέλες για Παλλήνη και Λ. Μαραθώνος) και μετά από 100 περίπου μέτρα ο Καμπάς είναι στο δεξί μας χέρι.
2) Από Αττική Οδό (ρεύμα προς Αθήνα) φαντάζομαι είναι κάτι παρόμοιο, δεν ξέρω, δεν το έχω κάνει ποτέ.
3) Από Λεωφόρο Μαραθώνος (ρεύμα προς Ραφήνα) στρίβουμε δεξιά στο φανάρι της Παλλήνης και στα 50 περίπου μέτρα στρίβουμε δεξιά στο λοξό δρόμο (Λεονταρίου). Ακολουθούμε τη Λεονταρίου, είναι λίγο δύσκολο με όλους αυτούς τους κόμβους της Αττικής Οδού στη μέση, αλλά γενικά όποιος ακολουθεί τις ταμπέλες προς Κάντζα αποκλείεται να μη βγάλει άκρη. Ο Καμπάς είναι στο αριστερό μας χέρι, 100 περίπου μέτρα πριν την Κάντζα.
4) Από Λεωφόρο Λαυρίου (ρεύμα προς Λαύριο) στρίβουμε αριστερά στην Κάντζα, ακολουθούμε τον ηλίθιο δρομάκο της Κάντζας (πρέπει να είναι και αυτή Λεονταρίου, μιλάμε για το δρόμο-λάστιχο) και στο τέρμα του κάνουμε αριστερά και στα 100 μέτρα είμαστε στον Καμπά.
5) Προαστιακός: κατεβαίνουμε στο σταθμό "Κάντζα" και ρωτάμε κάποιο μαλάκα, ουσιαστικά είναι το ίδιο με το (1) μετά την πρώτη στροφή αλλά αντί για 3 λεπτά κάνεις γύρω στο τέταρτο.
6) Λεωφορεία: το 324 έχει στάση κάπου εκεί γύρω. Σημειώνω ότι μένω στην Παλλήνη 15 χρόνια και το έχω δει να περνάει ακριβώς 3 φορές. Το κακό με το 324 είναι ότι πρέπει να το πάρετε από την Παλλήνη, γιατί κάνει κυκλική διαδρομή μέσα στο Δήμο Παλλήνης (ως γνωστόν, η Κάντζα μας ανήκει, γεγονός που τους τη σπάει αφόρητα γιατί είναι τόσο κολλημένοι που σνομπάρουν την Παλληνάρα και το παίζουν Γλυκονεριώτες. ΚΡΑ!).
7) Ταξί: θα σας κλέψουν. Don't do it. Εξάλλου σιγά μη βρείτε ταξί όταν τελειώσει η συναυλία. Θα πρέπει να περπατήσετε μέχρι τη Λαυρίου ή τη Μαραθώνος [βλ. (4) και (2)] και σε όλη τη διαδρομή να προσεύχεστε και πάλι παίζει να υπάρχει ταξί.
Επίσης, την Παρασκευή (αυτήν την Παρασκευή, 16[;] Σεπτεμβρίου) πάλι στο πρώην(;) εργοστάσιο Καμπά, παίζουν τα Κρόταλα. Τζάμπα.
[ακριβείς ώρες θα ξέρω αύριο]
Πώς πάμε στον Καμπά [6+1 τρόποι]:
1) Από Αττική Οδό (ρεύμα προς αεροδρόμιο) βγαίνουμε στην έξοδο της Κάντζας, κάνουμε δεξιά, μετά αριστερά, μετά δεξιά (ή απλά ακολουθούμε τις ταμπέλες για Παλλήνη και Λ. Μαραθώνος) και μετά από 100 περίπου μέτρα ο Καμπάς είναι στο δεξί μας χέρι.
2) Από Αττική Οδό (ρεύμα προς Αθήνα) φαντάζομαι είναι κάτι παρόμοιο, δεν ξέρω, δεν το έχω κάνει ποτέ.
3) Από Λεωφόρο Μαραθώνος (ρεύμα προς Ραφήνα) στρίβουμε δεξιά στο φανάρι της Παλλήνης και στα 50 περίπου μέτρα στρίβουμε δεξιά στο λοξό δρόμο (Λεονταρίου). Ακολουθούμε τη Λεονταρίου, είναι λίγο δύσκολο με όλους αυτούς τους κόμβους της Αττικής Οδού στη μέση, αλλά γενικά όποιος ακολουθεί τις ταμπέλες προς Κάντζα αποκλείεται να μη βγάλει άκρη. Ο Καμπάς είναι στο αριστερό μας χέρι, 100 περίπου μέτρα πριν την Κάντζα.
4) Από Λεωφόρο Λαυρίου (ρεύμα προς Λαύριο) στρίβουμε αριστερά στην Κάντζα, ακολουθούμε τον ηλίθιο δρομάκο της Κάντζας (πρέπει να είναι και αυτή Λεονταρίου, μιλάμε για το δρόμο-λάστιχο) και στο τέρμα του κάνουμε αριστερά και στα 100 μέτρα είμαστε στον Καμπά.
5) Προαστιακός: κατεβαίνουμε στο σταθμό "Κάντζα" και ρωτάμε κάποιο μαλάκα, ουσιαστικά είναι το ίδιο με το (1) μετά την πρώτη στροφή αλλά αντί για 3 λεπτά κάνεις γύρω στο τέταρτο.
6) Λεωφορεία: το 324 έχει στάση κάπου εκεί γύρω. Σημειώνω ότι μένω στην Παλλήνη 15 χρόνια και το έχω δει να περνάει ακριβώς 3 φορές. Το κακό με το 324 είναι ότι πρέπει να το πάρετε από την Παλλήνη, γιατί κάνει κυκλική διαδρομή μέσα στο Δήμο Παλλήνης (ως γνωστόν, η Κάντζα μας ανήκει, γεγονός που τους τη σπάει αφόρητα γιατί είναι τόσο κολλημένοι που σνομπάρουν την Παλληνάρα και το παίζουν Γλυκονεριώτες. ΚΡΑ!).
7) Ταξί: θα σας κλέψουν. Don't do it. Εξάλλου σιγά μη βρείτε ταξί όταν τελειώσει η συναυλία. Θα πρέπει να περπατήσετε μέχρι τη Λαυρίου ή τη Μαραθώνος [βλ. (4) και (2)] και σε όλη τη διαδρομή να προσεύχεστε και πάλι παίζει να υπάρχει ταξί.
13.9.05
SNR=moderate + Η Ευτυχία του να είσαι Έλλην
Θέμα 1:
[Σκηνικό τώρα, έχουν περάσει αρκετοί μήνες αλλά κολλάει με το θέμα μας. Είμαι τώρα στο μετρό (δε θυμάμαι από πού, μάλλον από Σύνταγμα, πάντως πήγαινα Δ. Πλακεντίας) και παίζουν (μεταξύ άλλων) στο βαγόνι ένα ανθυπογκομενίδιο ΒΠ[*] ντυμένο ως πορνίζων καρνάβαλος και ένας τύπος σκέτος άγγελος: ψηλός, ξανθός, γυμνασμένος, μακριά μαλλιά, γαλάζια μάτια, κάτι σαν το Σβαρτζενέγκερ στον Κόναν το Βάρβαρο χωρίς τη σκατόφατσα του Σβαρτζενέγκερ και σαφώς λιγότερο φουσκωμένος.
Εγώ κοιτάω το ανθυπογκομενίδιο ΒΠ.
Το ανθυπογκομενίδιο ΒΠ κοιτάει τον Ξανθό Άγγελο.
Ο Ξανθός Άγγελος κοιτάει... εμένα.
Σε ένα σημείο του σώματός μου που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για παρεξηγήσεις, θα ήθελα να προσθέσω.
Συμπέρασμα: είχαμε όλοι τρομερά λάθος προτεραιότητες. Αλλά τουλάχιστον ο τύπος ήταν ο μόνος με καλό γούστο εκεί μέσα. Το σωστό να λέγεται. Το ηθικό δίδαγμα της όλης ιστορίας είναι βέβαια ότι η Αθήνα είναι μία τεράστια μαλακία. "Μικρές στιγμές ανθρωπιάς στο μετρό" και αρχίδια, τίποτα απ' όλα αυτά δε θα συνέβαινε αν ζούσαμε όλοι ακόμα στα χωριά μας!
Λανθάνον συμπέρασμα (εξαχθέν[sic] με το λογικό σφάλμα της στατιστικής των μικρών αριθμών): γυναικεία παρατηρητικότητα = μαλεούτσες (επίσης sic) μπλε.]
Θέμα 2:
Διαβάζοντας τέτοιες επιστημονικά συγκροτημένες απόψεις αρχαιογκαγκά[+], σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που γεννηθήκαμε Έλληνες. Γιατί τώρα το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να κάνουν τα παιδιά μας 4-5 ώρες παραπάνω αρχαία. Άντε και που χρεωθήκαμε από 1000 ευρώ για να κάνουμε Ολυμπιακούς. Ενώ αν ήμασταν τίποτα Αιγύπτιοι, με τους μαλάκες που έχουμε, μας έκοβα να κουβαλάμε γρανίτη για να χτίσουμε καμία πυραμίδα.
Το ότι όλη αυτή η μαλακία πηγάζει από υπαρκτά (και σαφώς σοβαρότερα) προβλήματα, όπως η φτώχεια και η ανεργία, δε με παρηγορεί καθόλου. Ένα τεράστιο εργοστάσιο μαλακίας, να τι είναι ο άνθρωπος: input: φτώχεια και δυστυχία. output: ρατσισμός και σοβινισμός => μαλακία.Και το χειρότερο είναι ότι ο ρατσισμός και ο σοβινισμός σου μένουν ακόμα και αν κάποια στιγμή αποκτήσεις λεφτά.
Θέμα 3:
Για τη ΝΔ τι να πω, είναι πραγματικά τραγικοί.
ΥΓ: Τα παραπάνω είναι ανούσια φληναφήματα. Το ξέρω ότι υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Χέστηκα. Παραμένω ultra happy γιατί όταν σκέφτομαι τα σοβαρότερα γίνομαι ultra sad. Νομίζω πως δικαιούμαι κι εγώ λίγο αισιόδοξο αυτισμό στη ζωή μου.
[*] βού-πού.
[+] το χειρότερο πάντως είναι όταν διαπιστώνεις ότι τα πιστεύουν
[Σκηνικό τώρα, έχουν περάσει αρκετοί μήνες αλλά κολλάει με το θέμα μας. Είμαι τώρα στο μετρό (δε θυμάμαι από πού, μάλλον από Σύνταγμα, πάντως πήγαινα Δ. Πλακεντίας) και παίζουν (μεταξύ άλλων) στο βαγόνι ένα ανθυπογκομενίδιο ΒΠ[*] ντυμένο ως πορνίζων καρνάβαλος και ένας τύπος σκέτος άγγελος: ψηλός, ξανθός, γυμνασμένος, μακριά μαλλιά, γαλάζια μάτια, κάτι σαν το Σβαρτζενέγκερ στον Κόναν το Βάρβαρο χωρίς τη σκατόφατσα του Σβαρτζενέγκερ και σαφώς λιγότερο φουσκωμένος.
Εγώ κοιτάω το ανθυπογκομενίδιο ΒΠ.
Το ανθυπογκομενίδιο ΒΠ κοιτάει τον Ξανθό Άγγελο.
Ο Ξανθός Άγγελος κοιτάει... εμένα.
Σε ένα σημείο του σώματός μου που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για παρεξηγήσεις, θα ήθελα να προσθέσω.
Συμπέρασμα: είχαμε όλοι τρομερά λάθος προτεραιότητες. Αλλά τουλάχιστον ο τύπος ήταν ο μόνος με καλό γούστο εκεί μέσα. Το σωστό να λέγεται. Το ηθικό δίδαγμα της όλης ιστορίας είναι βέβαια ότι η Αθήνα είναι μία τεράστια μαλακία. "Μικρές στιγμές ανθρωπιάς στο μετρό" και αρχίδια, τίποτα απ' όλα αυτά δε θα συνέβαινε αν ζούσαμε όλοι ακόμα στα χωριά μας!
Λανθάνον συμπέρασμα (εξαχθέν[sic] με το λογικό σφάλμα της στατιστικής των μικρών αριθμών): γυναικεία παρατηρητικότητα = μαλεούτσες (επίσης sic) μπλε.]
Θέμα 2:
Διαβάζοντας τέτοιες επιστημονικά συγκροτημένες απόψεις αρχαιογκαγκά[+], σκέφτομαι πόσο τυχεροί είμαστε που γεννηθήκαμε Έλληνες. Γιατί τώρα το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί είναι να κάνουν τα παιδιά μας 4-5 ώρες παραπάνω αρχαία. Άντε και που χρεωθήκαμε από 1000 ευρώ για να κάνουμε Ολυμπιακούς. Ενώ αν ήμασταν τίποτα Αιγύπτιοι, με τους μαλάκες που έχουμε, μας έκοβα να κουβαλάμε γρανίτη για να χτίσουμε καμία πυραμίδα.
Το ότι όλη αυτή η μαλακία πηγάζει από υπαρκτά (και σαφώς σοβαρότερα) προβλήματα, όπως η φτώχεια και η ανεργία, δε με παρηγορεί καθόλου. Ένα τεράστιο εργοστάσιο μαλακίας, να τι είναι ο άνθρωπος: input: φτώχεια και δυστυχία. output: ρατσισμός και σοβινισμός => μαλακία.Και το χειρότερο είναι ότι ο ρατσισμός και ο σοβινισμός σου μένουν ακόμα και αν κάποια στιγμή αποκτήσεις λεφτά.
Θέμα 3:
Για τη ΝΔ τι να πω, είναι πραγματικά τραγικοί.
ΥΓ: Τα παραπάνω είναι ανούσια φληναφήματα. Το ξέρω ότι υπάρχουν και σοβαρότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Χέστηκα. Παραμένω ultra happy γιατί όταν σκέφτομαι τα σοβαρότερα γίνομαι ultra sad. Νομίζω πως δικαιούμαι κι εγώ λίγο αισιόδοξο αυτισμό στη ζωή μου.
[*] βού-πού.
[+] το χειρότερο πάντως είναι όταν διαπιστώνεις ότι τα πιστεύουν
10.9.05
Είναι πάντως...
...λιγουλάκι κολλημένοι.
Με αφορμή αυτό, ανακάλυψα αυτό. Το ήξερα και παλιότερα (η Γ. μου θύμισε ότι το είχαμε συζητήσει μεταξύ μας), αλλά φαίνεται πως το είχα αποβάλλει.
(παρατηρήστε: "ανακάλυψα αυτό" και όχι "ανακάλυψα αυτό" γιατί το Don't Kiss The Frog γίνεται σιγά σιγά συμβατό με WCAG, εν προκειμένω με το WCAG checkpoint 13.1).
Θα παρατηρήσω ότι το ΚΚΕ φαίνεται να έχει μία εικόνα των ναρκωτικών που περισσότερο αρμόζει στον σκηνοθέτη του all time classic "Ναρκωτικά στα Σχολεία": κάτι θανάσιμα δηλητήρια που τα δίνουν οι κακοί έμποροι στα ευάλωτα παιδιά μας επειδή είναι άνεργα, παρηκμασμένα πολιτιστικά κλπ. Θεωρείται δηλαδή αδιανόητο ότι κάποιος έξυπνος, προκομένος, πολιτισμένος και τα τοιαύτα θα διανοηθεί να βάλει στο στόμα του ναρκωτικά.
Η άποψή μου ενισχύεται από αυτήν την ομιλία, όπου τα ναρκωτικά θεωρούνται κοινωνικό πρόβλημα του ίδιου τύπου με την πορνεία (αυτό μου έκανε εντύπωση και στα αντισχόλια του Έκτορα: η πλήρης απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζει έναν κατά τη γνώμη του "χασικλή". "Χασικλής" όπως "πουτάνα").
Είναι μια εικόνα (θα έλεγα) ενός λούμπεν μικροαστού και όχι ενός προλετάριου: οι προλετάριοι δεν έχουν την ηθική της Χ γριέντζως.
Η στερεοτυπική αυτή ανοησία σαφώς και δεν ισχύει διότι ναρκωτικά παίρνουν και οι πλούσιοι και οι καλλιτέχνες και γενικά όλη η αφρόκρεμα και μάλιστα πολλοί αρκετά χειρότερα (δε γίνεται ο τελευταίος ζητιάνος π.χ. να εθιστεί στην κόκα γιατί χρειάζεται το εισόδημα 2-3 μηνών για μία δόση).
Δεν υπάρχει δηλαδή (αν αγνοήσουμε το είδος του ναρκωτικού) συσχετισμός ανάμεσα στη χρήση ναρκωτικών και τα προβλήματα μιας κοινωνικής ομάδας, πέραν βέβαια του γεγονότος ότι μια φτωχή κοινωνική ομάδα αν κάνει χρήση ναρκωτικών σχεδόν βέβαια θα έχει (on top of everything else) προβλήματα με την κρατική καταστολή.
Με λίγα λόγια η απαγόρευση αν μη τι άλλο καρακαταανήκει στην εργαλειοθήκη του αστικού κράτους σε ό,τι αφορά την τιθάσευση των μαζών, ακόμα και ένα μαρξιστικό παιδάκι θα το καταλάβαινε αυτό (ο Μαρξ δεν ξέρουμε τι γνώμη είχε για το θέμα γιατί στην εποχή του δεν απαγορευόταν τίποτα). Γιατί το ΚΚΕ το αγνοεί αυτό;
α) Γιατί δεν έχει τίποτα per se με τη μέθοδο της κρατικής καταστολής (βλ. Κούβα όπου η κατοχή τιμωρείται με 30 χρόνια);
β) Γιατί λαϊκίζει;
γ) Γιατί έχει μείνει λίγο πίσω;
δ) Γιατί το έχει παρακάνει λιγουλάκι με το δόγμα του;
Αυτά. Φαντάζομαι θα φάω κράξιμο.
Με αφορμή αυτό, ανακάλυψα αυτό. Το ήξερα και παλιότερα (η Γ. μου θύμισε ότι το είχαμε συζητήσει μεταξύ μας), αλλά φαίνεται πως το είχα αποβάλλει.
(παρατηρήστε: "ανακάλυψα αυτό" και όχι "ανακάλυψα αυτό" γιατί το Don't Kiss The Frog γίνεται σιγά σιγά συμβατό με WCAG, εν προκειμένω με το WCAG checkpoint 13.1).
Θα παρατηρήσω ότι το ΚΚΕ φαίνεται να έχει μία εικόνα των ναρκωτικών που περισσότερο αρμόζει στον σκηνοθέτη του all time classic "Ναρκωτικά στα Σχολεία": κάτι θανάσιμα δηλητήρια που τα δίνουν οι κακοί έμποροι στα ευάλωτα παιδιά μας επειδή είναι άνεργα, παρηκμασμένα πολιτιστικά κλπ. Θεωρείται δηλαδή αδιανόητο ότι κάποιος έξυπνος, προκομένος, πολιτισμένος και τα τοιαύτα θα διανοηθεί να βάλει στο στόμα του ναρκωτικά.
Η άποψή μου ενισχύεται από αυτήν την ομιλία, όπου τα ναρκωτικά θεωρούνται κοινωνικό πρόβλημα του ίδιου τύπου με την πορνεία (αυτό μου έκανε εντύπωση και στα αντισχόλια του Έκτορα: η πλήρης απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζει έναν κατά τη γνώμη του "χασικλή". "Χασικλής" όπως "πουτάνα").
Είναι μια εικόνα (θα έλεγα) ενός λούμπεν μικροαστού και όχι ενός προλετάριου: οι προλετάριοι δεν έχουν την ηθική της Χ γριέντζως.
Η στερεοτυπική αυτή ανοησία σαφώς και δεν ισχύει διότι ναρκωτικά παίρνουν και οι πλούσιοι και οι καλλιτέχνες και γενικά όλη η αφρόκρεμα και μάλιστα πολλοί αρκετά χειρότερα (δε γίνεται ο τελευταίος ζητιάνος π.χ. να εθιστεί στην κόκα γιατί χρειάζεται το εισόδημα 2-3 μηνών για μία δόση).
Δεν υπάρχει δηλαδή (αν αγνοήσουμε το είδος του ναρκωτικού) συσχετισμός ανάμεσα στη χρήση ναρκωτικών και τα προβλήματα μιας κοινωνικής ομάδας, πέραν βέβαια του γεγονότος ότι μια φτωχή κοινωνική ομάδα αν κάνει χρήση ναρκωτικών σχεδόν βέβαια θα έχει (on top of everything else) προβλήματα με την κρατική καταστολή.
Με λίγα λόγια η απαγόρευση αν μη τι άλλο καρακαταανήκει στην εργαλειοθήκη του αστικού κράτους σε ό,τι αφορά την τιθάσευση των μαζών, ακόμα και ένα μαρξιστικό παιδάκι θα το καταλάβαινε αυτό (ο Μαρξ δεν ξέρουμε τι γνώμη είχε για το θέμα γιατί στην εποχή του δεν απαγορευόταν τίποτα). Γιατί το ΚΚΕ το αγνοεί αυτό;
α) Γιατί δεν έχει τίποτα per se με τη μέθοδο της κρατικής καταστολής (βλ. Κούβα όπου η κατοχή τιμωρείται με 30 χρόνια);
β) Γιατί λαϊκίζει;
γ) Γιατί έχει μείνει λίγο πίσω;
δ) Γιατί το έχει παρακάνει λιγουλάκι με το δόγμα του;
Αυτά. Φαντάζομαι θα φάω κράξιμο.
9.9.05
8.9.05
word verification is on & το μόνιτορ σαν εργαλείο
Κάποιο τρολ μου έκανε συνολικά 54 σχόλια, μερικά από τα οποία με χυδαίο υπονοούμενο για την κοπέλα μου. Τα έσβησα και ενεργοποίησα το word verification και το σχολιασμό μόνο από χρήστες blogger. Τουλάχιστον να του πάρει καμιά ώρα του μαλάκα αν ποτέ ασχοληθεί να το ξανακάνει, όχι όπως τώρα που πάτησε 50 enter και καθάρισε.
Τέλος πάντων, τα σχόλια τελείωναν με "chicoulata(j95)". Ομολογώ ότι με μπέρδεψε αυτό, αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι: πληκτρολογώντας "chicoulata" στο monitor ανακάλυψα αυτό το μπλογκ. Φαίνεται πως o τύπος τα έχει για κάποιο λόγο πάρει μη αναστρέψιμα με το art attack, το koita_me και διάφορα άλλα γνωστά τρολ της μπλογκόσφαιρας (αποκτήσαμε και τέτοια βλέπετε). Ε, κάποιος από όλους αυτούς νομίζει πως είμαι ο... chicoulatas. Κάποιος που διαβάζει προσεκτικά το μπλογκ μου, αλλά όχι και πολύ προσεκτικά γιατί α) μπέρδεψε τη χώρα στην οποία βρίσκεται η κοπέλα μου και β) νόμισε ότι είμαι ο chicoulatas. Κρίνοντας από το "Σκοτία" και από τη γενικότερη ηλιθιότητα του συλλογισμού, εικάζω πως πρόκειται για τον art attack, αλλά ας του δώσουμε το τεκμήριο της αθωότητας. Εγώ πάντως δεν είμαι ο chicoulatas και δεν απαιτούνται πάνω από 30 μονάδες IQ για να το καταλάβει κανείς: δε θα ασχολιόμουν ποτέ παραπάνω από 1 ώρα με ένα τρολ και δε θα δημοσιεύα τα προσωπικά στοιχεία κανενός. Εξάλλου βρισιές του τύπου "αδερφές" δε με εκφράζουν. Και τον art_attack μετά τη χυδαία επίθεση προς μία φίλη μου δεν τον διαβάζω και συνιστώ το ίδιο σε όλους.
Εν πάση περιπτώσει, όποιοι κι αν είστε, βρείτε τα μόνοι σας παιδιά. Συνηθίστε στην ιδέα ότι δεν μοιραζόμαστε τις γελοίες εμμονές και μανίες καταδίωξής σας. Άντε γιατί παράγινε. Συνέλθετε λιγάκι γαμώ το βυζί της χελώνας σας!
Από τους σχολιαστές που εκτιμώ πολύ και δεν είναι χρήστες blogger (Γιώργος Στρατής, Γιώργος του reality tape, Αστέρης, *n*xόπαιδα κλπ) ζητώ κατανόηση. Παρακαλώ πολύ όλους τους καλόπιστους σχολιαστές να μην απαντούν σε σχόλια των troll, ει δυνατόν να μην τα διαβάζουν καν. Με το που τα παίρνω χαμπάρι έτσι κι αλλιώς θα διαγράφονται.
[στο μεταξύ δεν καταλαβαίνω και το λόγο να κάθεσαι και να γράφεις τέτοια ενώ o άλλος μπορεί να τα σβήσει πανεύκολα]
Τέλος πάντων, τα σχόλια τελείωναν με "chicoulata(j95)". Ομολογώ ότι με μπέρδεψε αυτό, αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι: πληκτρολογώντας "chicoulata" στο monitor ανακάλυψα αυτό το μπλογκ. Φαίνεται πως o τύπος τα έχει για κάποιο λόγο πάρει μη αναστρέψιμα με το art attack, το koita_me και διάφορα άλλα γνωστά τρολ της μπλογκόσφαιρας (αποκτήσαμε και τέτοια βλέπετε). Ε, κάποιος από όλους αυτούς νομίζει πως είμαι ο... chicoulatas. Κάποιος που διαβάζει προσεκτικά το μπλογκ μου, αλλά όχι και πολύ προσεκτικά γιατί α) μπέρδεψε τη χώρα στην οποία βρίσκεται η κοπέλα μου και β) νόμισε ότι είμαι ο chicoulatas. Κρίνοντας από το "Σκοτία" και από τη γενικότερη ηλιθιότητα του συλλογισμού, εικάζω πως πρόκειται για τον art attack, αλλά ας του δώσουμε το τεκμήριο της αθωότητας. Εγώ πάντως δεν είμαι ο chicoulatas και δεν απαιτούνται πάνω από 30 μονάδες IQ για να το καταλάβει κανείς: δε θα ασχολιόμουν ποτέ παραπάνω από 1 ώρα με ένα τρολ και δε θα δημοσιεύα τα προσωπικά στοιχεία κανενός. Εξάλλου βρισιές του τύπου "αδερφές" δε με εκφράζουν. Και τον art_attack μετά τη χυδαία επίθεση προς μία φίλη μου δεν τον διαβάζω και συνιστώ το ίδιο σε όλους.
Εν πάση περιπτώσει, όποιοι κι αν είστε, βρείτε τα μόνοι σας παιδιά. Συνηθίστε στην ιδέα ότι δεν μοιραζόμαστε τις γελοίες εμμονές και μανίες καταδίωξής σας. Άντε γιατί παράγινε. Συνέλθετε λιγάκι γαμώ το βυζί της χελώνας σας!
Από τους σχολιαστές που εκτιμώ πολύ και δεν είναι χρήστες blogger (Γιώργος Στρατής, Γιώργος του reality tape, Αστέρης, *n*xόπαιδα κλπ) ζητώ κατανόηση. Παρακαλώ πολύ όλους τους καλόπιστους σχολιαστές να μην απαντούν σε σχόλια των troll, ει δυνατόν να μην τα διαβάζουν καν. Με το που τα παίρνω χαμπάρι έτσι κι αλλιώς θα διαγράφονται.
[στο μεταξύ δεν καταλαβαίνω και το λόγο να κάθεσαι και να γράφεις τέτοια ενώ o άλλος μπορεί να τα σβήσει πανεύκολα]
συνεισφορά στην προστασία των παιδιών μας
Παιδιά όπως ξέρετε η απεικόνιση της κάνναβης σε εμπορικά προϊόντα είναι παράνομη στη χώρα μας και δικαίως, διότι όποιος τα δει αυτά πάει και καπνίζει κάνναβη και άμα καπνίσει κάνναβη πρώτα γίνεται βλάκας, μετά φυγόστρατος, μετά ομοφυλόφιλος, μετά πρεζάκιας, μετά βιαστής, κλέφτης, τρομοκράτης και ανθέλλην και στο τέλος ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΕΗΤΖ και πάει....
Το Don't Kiss the Frog ως blog δικαίως αγανακτισμένο από το χάλι και την κατάντια μας, πρωτοστατώντας στις προσπάθειες να ξεβρωμίσει επιτέλους ο τόπος από τις θλιβερές ξενοκίνητες απόπειρες ξεγελάσματος της νεολαίας μας και παρασυρμού της στα Τάρταρα της χρήσηςκαννάβεως, δίνει ΠΡΩΤΟ το καλό παράδειγμα:
ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ!!!
Το Don't Kiss the Frog ως blog δικαίως αγανακτισμένο από το χάλι και την κατάντια μας, πρωτοστατώντας στις προσπάθειες να ξεβρωμίσει επιτέλους ο τόπος από τις θλιβερές ξενοκίνητες απόπειρες ξεγελάσματος της νεολαίας μας και παρασυρμού της στα Τάρταρα της χρήσης
7.9.05
free as in freedom
Gimp[*] Photo Archive : Φωτογραφίες ελεύθερες από δικαιώματα.
==> κατάλληλες για ανέβασμα.
Celestia: πώς είναι η θέα από το Φόβο;
[*] gimp
αυτά σαν πρώτο πιάτο.
==> κατάλληλες για ανέβασμα.
Celestia: πώς είναι η θέα από το Φόβο;
[*] gimp
αυτά σαν πρώτο πιάτο.
one step forward (two step backward)
Βλέποντας στην τηλεόραση τους Γκρίζους Λύκους να τα σπάνε σε εκείνη την έκθεση για τα Σεπτεμβριανά, σκέφτηκα πόσο... πόσο... ανώριμος πρέπει να είναι κάποιος για να νομίζει ότι κατεβάζοντας μία ενοχλητική φωτογραφία διαγράφει την πραγματικότητα. Σαν ένα παιδάκι που κλωτσάει ένα τοίχο επειδή χτύπησε σε αυτόν το κεφάλι του.
5.9.05
βραβείο cult Σεπτεμβρίου 2005
Αυτό δεν είναι ρεπορτάζ.
Είναι κάτι μεταξύ Διαπλάσεως των Παίδων, αστυνομικού ΒΙΠΕΡ, Αυριανής στα πολύ καλά της και γυμνασιακής έκθεσης με θέμα "Γιατί αγαπάω τον κ. Πρωθυπουργό".
Πραγματικά εξαίρετο.
Είναι κάτι μεταξύ Διαπλάσεως των Παίδων, αστυνομικού ΒΙΠΕΡ, Αυριανής στα πολύ καλά της και γυμνασιακής έκθεσης με θέμα "Γιατί αγαπάω τον κ. Πρωθυπουργό".
Πραγματικά εξαίρετο.
4.9.05
PLoS
Στο δίλημμα "peer reviewed υλικό ή ελεύθερη πρόσβαση;", το Public Library of Science απαντά "και τα δύο". Και παρέχει μέχρι στιγμής 4 πολύ υψηλού επιπέδου peer reviewed περιοδικά, σχετικά με τις επιστήμες της ζωής (βιολογία και ιατρική). Το PLoS Biology μάλιστα έχει Impact Factor 13.9 και θεωρείται ένα από τα καλύτερα περιοδικά του τομέα του.
Η άποψή μου είναι πως η επιστημονική πληροφορία πρέπει να διαχέεται ελεύθερα. Αναγνωρίζω τις πρακτικές δυσκολίες, αναγνωρίζω επίσης ότι σπάνια ένας μη επαγγελματίας ή ακαδημαϊκός θα κάτσει να διαβάσει cutting edge επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλλά είναι λίγο αηδία να αντιμετωπίζεται η επιστήμη σαν εμπόρευμα ή σαν επαγγελματικά μυστικά.
(και να σκεφτείτε ότι το post ξεκίνησε με τη φράση "Μισώ τους Πυξ Λαξ")
Η άποψή μου είναι πως η επιστημονική πληροφορία πρέπει να διαχέεται ελεύθερα. Αναγνωρίζω τις πρακτικές δυσκολίες, αναγνωρίζω επίσης ότι σπάνια ένας μη επαγγελματίας ή ακαδημαϊκός θα κάτσει να διαβάσει cutting edge επιστημονικές δημοσιεύσεις, αλλά είναι λίγο αηδία να αντιμετωπίζεται η επιστήμη σαν εμπόρευμα ή σαν επαγγελματικά μυστικά.
(και να σκεφτείτε ότι το post ξεκίνησε με τη φράση "Μισώ τους Πυξ Λαξ")
oops
4 νεογνά μεταφέρονται στην εντατική μισοπνιγμένα. Δεν είναι τίποτα, απλώς οι μαμάδες τους λαμβάνοντας υπόψη το τραυματικό και male dominated περιβάλλον της κλινικής, την παράδοση χιλιάδων χρόνων θηλυκής σοφίας (built-in στο γυναικείο σώμα) και το γεγονός ότι ξέρουν καλύτερα από τον οποιονδήποτε το σώμα τους, επέλεξαν ελεύθερα να τα γεννήσουν σε μπανιέρα.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι απέρριψαν 2000 χρόνια ιατρικής εξέλιξης. Το πρόβλημα έγκειται κυρίως στο ότι παρέβλεψαν 250.000.000 χρόνια βιολογικής εξέλιξης.
Θα μπορούσα να πω πολλά για το φαντασιακό της ελεύθερης επιλογής και την πραγματικότητα της ατομικής κρίσης. Θα περιοριστώ να πω ότι το πρώτο αφορά εμάς, ενώ για το δεύτερο συνήθως την πληρώνει κάποιος άλλος. Επίσης η κρίση μπορεί να είναι λανθασμένη, ενώ η επιλογή ποτέ.
Η κυρίαρχη ιατρική άποψη πάνω στο θέμα είναι πάντως ότι το νερό κάνει θαύματα στην ανακούφιση της εγκύου πριν τον τοκετό. Μέχρι 10 λεπτά πριν δηλαδή, είναι σχεδόν ό,τι καλύτερο. Αλλά το να πάρει το νεογνό με την πρώτη του ανάσα μισό λίτρο χλωριωμένο νερό (σπάνιο, αλλά όχι αδύνατο όπως βλέπουμε) μπορεί να αποδειχθεί αρκετά πιο τραυματικό από ένα male dominated περιβάλλον.
Η "επιλογή" λοιπόν επαναδιατυπώνεται ως εξής: αν θέλετε να μην πάρετε αναισθησία, μια 100% ασφαλής εναλλακτική είναι να βρίσκεστε σε μια πισίνα ή μπανιέρα στη διάρκεια των πόνων. Υπό την προϋπόθεση ότι είστε έτοιμες να αρχίσετε να τρέχετε με ένα μωρό να κρέμεται από το μουνί σας. Εκτός αν προτιμάτε να ρισκάρετε τον πνιγμό του μωρού σας. Γιατί όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται, το μωρό εκείνη τη στιγμή τείνει να θεωρεί ότι έχει διαθέσιμο οξυγόνο, όπως όλα τα μωρά σπονδυλωτών της ξηράς εδώ και 250.000.000 χρόνια.
Βρίσκω το μωρό απαράδεκτα φασιστικό στις εμμονές του.
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι απέρριψαν 2000 χρόνια ιατρικής εξέλιξης. Το πρόβλημα έγκειται κυρίως στο ότι παρέβλεψαν 250.000.000 χρόνια βιολογικής εξέλιξης.
Θα μπορούσα να πω πολλά για το φαντασιακό της ελεύθερης επιλογής και την πραγματικότητα της ατομικής κρίσης. Θα περιοριστώ να πω ότι το πρώτο αφορά εμάς, ενώ για το δεύτερο συνήθως την πληρώνει κάποιος άλλος. Επίσης η κρίση μπορεί να είναι λανθασμένη, ενώ η επιλογή ποτέ.
Η κυρίαρχη ιατρική άποψη πάνω στο θέμα είναι πάντως ότι το νερό κάνει θαύματα στην ανακούφιση της εγκύου πριν τον τοκετό. Μέχρι 10 λεπτά πριν δηλαδή, είναι σχεδόν ό,τι καλύτερο. Αλλά το να πάρει το νεογνό με την πρώτη του ανάσα μισό λίτρο χλωριωμένο νερό (σπάνιο, αλλά όχι αδύνατο όπως βλέπουμε) μπορεί να αποδειχθεί αρκετά πιο τραυματικό από ένα male dominated περιβάλλον.
Η "επιλογή" λοιπόν επαναδιατυπώνεται ως εξής: αν θέλετε να μην πάρετε αναισθησία, μια 100% ασφαλής εναλλακτική είναι να βρίσκεστε σε μια πισίνα ή μπανιέρα στη διάρκεια των πόνων. Υπό την προϋπόθεση ότι είστε έτοιμες να αρχίσετε να τρέχετε με ένα μωρό να κρέμεται από το μουνί σας. Εκτός αν προτιμάτε να ρισκάρετε τον πνιγμό του μωρού σας. Γιατί όσο απίστευτο και αν σας φαίνεται, το μωρό εκείνη τη στιγμή τείνει να θεωρεί ότι έχει διαθέσιμο οξυγόνο, όπως όλα τα μωρά σπονδυλωτών της ξηράς εδώ και 250.000.000 χρόνια.
Βρίσκω το μωρό απαράδεκτα φασιστικό στις εμμονές του.
3.9.05
prelude: looping among illusions
O king! You would better know, that in this Universe the course of Karma is not easily comprehensible; even the Devas are not capable to comprehend the wonderful effects of actions; what to speak of men!
(S'rîmad Devî Bhâgawatam: Βιβλίο IV, Κεφ. II, 2)
Και κάπου εδώ φαίνεται πως ρόδα είναι και γυρίζει. Μέχρι τουλάχιστον να εκτροχιασθεί και να μας πάρει όλους ο διάολος. Και τότε αποκαλύπτεται πόσο λάθος έχει τις προτεραιότητές της μία πολύ σοβαρή μερίδα της ανθρωπότητας.
"Κι όμως ζεσταίνεται..."[sic]
Ίσως είναι καιρός να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι η παραπάνω ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΗ διαπίστωση έχει και άλλες συνέπειες πέραν του ότι "η άντληση και μεταφορά πετρελαίου στο Βόρειο Παγωμένο ωκεανό θα γίνει ευκολότερη[*]".
[*] με λίγη (κακή) τύχη, αυτή θα καταγραφεί σαν η πιο ηλίθια αναφορά των τελευταίων 250 χιλιετιών. Αν δηλαδή μείνει κάποιος που να μπορεί να την καταγράψει. Μ' αρέσει που προειδοποιεί κιόλας: However, a longer shipping season will increase the risk of oil spills, the report warned. Όχι τίποτε άλλο, να μην τους λέμε και οικολογικά αναίσθητους!
ΥΓ: και με λίγη (καλή) τύχη, αυτό θα καταγραφεί σαν ένα από τα πιο ολοκληρωμένα post που έγιναν ποτέ.
(S'rîmad Devî Bhâgawatam: Βιβλίο IV, Κεφ. II, 2)
Και κάπου εδώ φαίνεται πως ρόδα είναι και γυρίζει. Μέχρι τουλάχιστον να εκτροχιασθεί και να μας πάρει όλους ο διάολος. Και τότε αποκαλύπτεται πόσο λάθος έχει τις προτεραιότητές της μία πολύ σοβαρή μερίδα της ανθρωπότητας.
"Κι όμως ζεσταίνεται..."[sic]
Ίσως είναι καιρός να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι η παραπάνω ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΗ διαπίστωση έχει και άλλες συνέπειες πέραν του ότι "η άντληση και μεταφορά πετρελαίου στο Βόρειο Παγωμένο ωκεανό θα γίνει ευκολότερη[*]".
[*] με λίγη (κακή) τύχη, αυτή θα καταγραφεί σαν η πιο ηλίθια αναφορά των τελευταίων 250 χιλιετιών. Αν δηλαδή μείνει κάποιος που να μπορεί να την καταγράψει. Μ' αρέσει που προειδοποιεί κιόλας: However, a longer shipping season will increase the risk of oil spills, the report warned. Όχι τίποτε άλλο, να μην τους λέμε και οικολογικά αναίσθητους!
ΥΓ: και με λίγη (καλή) τύχη, αυτό θα καταγραφεί σαν ένα από τα πιο ολοκληρωμένα post που έγιναν ποτέ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)