Πατέντες λογισμικού για βλάκες

Επειδή ο περισσότερος κόσμος είναι υπερβολικά άσχετος για να καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα με τις πατέντες λογισμικού, ιδού μια εκλαϊκευση:

Δημοκρατικότατα και με το νου μας στο μικρό εφευρέτη που πρέπει να δρέψει τους καρπούς των κόπων του, όποιος έχει 40.000 ευρώ πρόχειρα (στο εξής: Κακιά Πολυεθνική), μπορεί να πατεντάρει (that is, να πάρει την αποκλειστική εκμετάλλευση για 25 χρόνια) έναν αλγόριθμο ή μία προγραμματιστική τεχνική. Δηλαδή μια συνταγή για να ανακατεύονται αριθμοί ώστε να δουλεύουν τα γκομπιούτερ, ή έναν τρόπο να χρησιμοποιείς τα γκομπιούτερ. Δηλαδή ένα μαθηματικό θεώρημα, ή ένα έργο τέχνης, πράγματα που η κοινή λογική λέει ότι δεν πατεντάρονται. Ακόμα και αν κάποιος άλλος έχει ανακαλύψει πριν 40 χρόνια και χρησιμοποιείται ευρέως στα κομπιούτερ.

ΚΥΡΙΩΣ μάλιστα αν κάποιος άλλος το έχει ανακαλύψει πριν 40 χρόνια και χρησιμοποιείται ευρέως στα κομπιούτερ, διότι σε αυτήν την περίπτωση η Κακιά Πολυεθνική (ή, εν πάσει περιπτώσει, η χρεωκοπημένη πολυεθνική με τάσεις αυτοκτονίας) μπορεί να μηνύσει όλον τον πλανήτη προκειμένου να τα κονομήσει. Θα αποτύχει βέβαια (ειδικά στην Ευρώπη όπου ο χαμένος πληρώνει τα έξοδα της δίκης), αλλά οι δικηγόροι θα τα κονομήσουν. Α, και όποιος χρησιμοποιεί πατενταρισμένες τεχνικές (π.χ. τη δυνατότητα να πληρώνεις για κάποιο download, δεν αστειεύομαι, τέτοιες "εφευρέσεις" πατεντάρουν διότι πρόκειται για ένα μάτσο χαμερπή κι ελεεινά ΜΟΥΝΟΠΑΝΑ), είτε ως χρήστης, είτε ως προγραμματιστής, είτε ως ερευνητής, είτε ως φτωχό παιδάκι στην Αφρική, πρέπει να τα σκάει στον πατεντούχο.

bottom line: πρόκειται για μια ηλιθιότητα από την οποία κονομάνε μόνο δικηγόροι και -εξαιρετικά βραχυπρόθεσμα- Κακές Πολυεθνικές. Όσοι από εσάς συμπαθείτε τους δικηγόρους ή τις Κακές Πολυεθνικές, τι να πω, είστε μαλάκες.

Προτείνω ως μακροπρόθεσμη εκδίκηση να μαζευτούμε επιτέλους όλοι οι προγραμματιστές και να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα-δικηγόρο. Να μείνουν επιτέλους άνεργα όλα αυτά τα παλιοπαράσιτα να ησυχάσουμε.

btw, η ελληνική κυβέρνηση (και η προηγούμενη και η τωρινή) υποστηρίζει λυσσωδώς τις πατέντες λογισμικού, διότι ως γνωστόν είμαστε και γαμώ τις πρωτοπορείες στους τομείς της έρευνας και ανάπτυξης και όλες οι πολυεθνικές του πλανήτη θα μας ακουμπάνε δισεκατομμύρια κάθε δευτερόλεπτο για να χρησιμοποιούν τις 2 πατέντες που έχουμε ως έθνος κάθε χρόνο... οι άνθρωποι υποθηκεύουν κ-α-ν-ο-ν-ι-κ-ό-τ-α-τ-α το μέλλον της Ελλάδας στην ψηφιακή εποχή, πράγμα που δε θα έπρεπε να μας εκπλήσσει αν σκεφτόμασταν λιγάκι ποιοι ακριβώς υποθήκευσαν το μέλλον της Ελλάδας στη βιομηχανική εποχή, στη μεταπολεμική εποχή και γενικά σε όλες τις ευκαιρίες που προέκυψαν τα τελευταία 200 χρόνια.

Συν ότι η ελληνική κυβέρνηση (και η προηγούμενη και η τωρινή) είναι η δεξιά ανθυποπουτσότριχα του αριστερού αρχιδιού της Αμερικανικής κυβέρνησης (ποιος νομίζετε ότι είχε τη λαμπρή ιδέα να πατεντάρονται αλγόριθμοι, η γιαγιά μου;) και αποτελείται κατά 50% από δικηγόρους, βεβαίως-βεβαίως...

The Corporation

Καταπληκτική βιβλιάρα. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται: τι είμαι εγώ; Ένας μαλάκας και μισός. Κι όμως κατέληξα στα ίδια συμπεράσματα με έναν καθηγητή πανεπιστημίου που έκανε τόσα χρόνια έρευνα πάνω στο αντικείμενό του.

Όσο για τα κορπορέησονς, τι να πω, πρόκειται περί καθαρμάτων.

btw το πραγματικά απολαυστικό με την Αγγλία είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά και φθηνά βιβλία παντού. Όχι όπως στην Ελλάδα που είναι είδος πολυτελείας για διεστραμμένους.

2479;

Όχι "κύριοι". 2478 + 1.

'nough said.

φυσική καταστροφή

Η μέγιστη θερμοκρασία που είχε καταγραφεί ποτέ τον Ιούνιο (έναν από τους πιο βροχερούς μήνες) στο Ceredigion ήταν 17 βαθμοί Κελσίου. Από την προηγούμενη εβδομάδα μέχρι χθες όμως χτυπήσαμε σταθερά 30άρια και δεν έβρεξε ούτε για δείγμα.

Το αποτέλεσμα ήταν μία πυρκαγιά στο δάσος πάνω από την πόλη.

Είναι πολλές οι αρετές της τοπικής πυροσβεστικής. Για παράδειγμα ο χρόνος απόκρισής τους είναι το πολύ 3 λεπτά και δε σε χρεώνουν για τις υπηρεσίες τους, όπως στο Λονδίνο. Αυτό είναι a good thing(TM) γιατί στη διαφορετική περίπτωση όλοι οι Κινέζοι φοιτητές θα είχαν προ πολλού απανθρακωθεί, ή φαληρίσει, ή -το κατά πολύ πιθανότερο- και τα δύο.

Καίγεται η κουζίνα σου; Δε χρειάζεται καν να φωνάξεις την πυροσβεστική. Θα το κάνει ο ανιχνευτής φωτιάς (a.k.a. "εφιάλτης του καπνιστή"). Relax and enjoy, ή μάλλον panic and enjoy γιατί αυτά τα κωλομηχανάκια κάνουν λες και καίγεται το Σύμπαν.

Καίγεται το δάσος σου; Την έκατσες. Όχι γιατί δε θα έρθει και πάλι η πυροσβεστική σε 3 λεπτά, αλλά γιατί δε θα μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν υπάρχουν αντιπυρικές ζώνες, αλλά και να υπήρχαν, τα οχήματα δεν είναι σχεδιασμένα για να κινούνται σε ανώμαλο έδαφος. Ένα ελικόπτερο θα έσβηνε τη φωτιά σε μισό λεπτό, αλλά προφανώς δεν έχουν ελικόπτερα.

Το μόνο που μπόρεσε να κάνει η πυροσβεστική ήταν να τη στήσει στα πλησιέστερα σημεία (όπου έφτανε η άσφαλτος) και να περιμένει. Η φωτιά έκαιγε ανενόχλητη για πάνω από μία ώρα.

Πρέπει να κάηκαν πάνω από δέκα μεγάλοι θάμνοι. Περί τα 50 τετραγωνικά μέτρα γης δηλαδή. Σήμερα έβρεξε και δεν προβλέπονται άλλες φυσικές καταστροφές για καμια εβδομάδα τουλάχιστον.

Μου αρέσει πολύ το Ceredigion.

(όσοι έχετε java, ρίξτε μια ματιά εδώ)

Στάθης, μάθης, κλπ

Διακόπτω τις διακοπές μου για να πω το εξής:

ΣΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ ΜΟΥ τι γράφει ο κάθε δημοσιογράφος. Πολλώ δε μάλλον κάποιος που "όταν έγραφε για το Ιντερνετ το 1998..."

...εγώ έγραφα το πρώτο μου kernel module που φιλτράριζε πακέτα IP βάσει του ToS field.

OK;

ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΟΥ, που λέει και ο Γεωργίου.

Επειδή ο Πιτσιρίκος κάνει σαν υστέρω για φήμη[*], δε σημαίνει πως είμαστε όλοι το ίδιο.

Γενικά έχει καταντήσει πολύ αηδία να στίβουμε το σώβρακό μας κάθε που ένας βλάκας γράφει μισή λέξη για τα μπλογκ σε ένα έντυπο που ανάθεμα κι αν ήξερα την ύπαρξή του.

Ή ο άλλος, πριν 2 εβδομάδες: τι έγραψε ο άνθρωπος; Πέντε πραματάκια έγραψε, βασικά ένα κάρο μαλακίες, δε νομίζω να ήθελε να προσβάλλει κανέναν κι όμως η μισή μπλογκόσφαιρα το πήρε προσωπικά.

Ρε δεν πάτε καθόλου καλά!

Κατά τα άλλα, η Ουαλλία είναι μια χαρούλα. Επιτέλους σήμερα το απόγευμα σταμάτησε η κωλόζεστη (τεράστιο μπαγκ να κάνει 30 βαθμούς σε μια χώρα που τα κτήρια είναι σχεδιασμένα για να παραμένουν όσο το δυνατόν πιο ζεστά).

Α, και επανενεργοποιώ τα σχόλια, αλλά να ξέρετε ότι κάθε τόσο θα αστυνομεύω και οι ηλιθιότητες θα διαγράφονται χωρίς ίχνη, γι' αυτό προσπαθήστε να μην απαντάτε στα τρολ [όπως αυτός ο βλάκας ο "κοίτα με", κατά τα φαινόμενα άλλος ένας ηλίθιος που μας διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο. Εδώ βέβαια θα επικαλεστώ και πάλι το Γεωργίου: "Δεν είναι δυνατόν ο Φιλοπάππου να καταλάβει τααα... Ιμαλάια".]

[*] και μπορώ να το τεκμηριώσω ΠΑΡΑ πολύ καλά, απλώς βαριέμαι να ασχολούμαι και περιορίζομαι να τροποποιήσω καταλλήλως το λινκ μου προς την εν λόγω ψωνάρα.

Μία ερωτική ιστορία και το καθάριο βλέμμα του μελλοθάνατου

Τις τελευταίες μέρες θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει μία αυξημένη νευρικότητα εκ μέρους μου. Μου τη σπάνε όλα και δεν πρόκειται να σας το κρύψω: έχω καταντήσει σκέτος μπάτσος.

Κι όμως, αν κοιτάζατε για λίγο το θέμα μακριά από συναισθηματικές εμμονές και λοιπά μικροαστικά κολλήματα, θα ξεπρόβαλλε η Αλήθεια. Τι φταίει που είμαι τόσο κάθαρμα; Δε μπορεί όλη αυτή η κακεντρέχεια, ο εξυπνακισμός και η γενικότερη πνευματική σαπίλα που με διακατέχουν να προέρχονται από το... πουθενά! Για όλα υπάρχει μια perfectly logical explanation. Και όχι, δεν έχει να κάνει με τα παιδικά μου χρόνια.

Τίποτα ε;

Σε τέτοιες δύσκολες στιγμές πρέπει να επιστρέφουμε στο Αστείρευτο Πηγάδι της Παράδοσης. Μόνο εκεί μπορούμε να βρούμε απαντήσεις που θα ξεδιψάσουν την κορακιασμένη ψυχούλα μας όταν τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και -τολμώ να πω- μη άμεσα απαντήσιμα.

Τι θα έκανε λοιπόν ο Μπράντον του Μπέβερλι Χιλς;

Να σας πω τι θα έκανε: ο Μπράντον είναι σουπερήρωας. Ξέρει πολύ καλά πως κάτω από το περιτύλιγμα βρίσκετια πάντα μία νόστιμη και ζουμερή τουρτίτσα ανθρωπιάς και θα φάει την τουρτίτσα ακόμα και αν το περιτύλιγμα είναι ατσαλένιο και ηλεκτροφόρο. Και μάλιστα όσο πιο ατσαλένιο και ηλεκτροφόρο είναι το περιτύλιγμα, τόσο πιο νόστιμη και ζουμερή είναι η τουρτίτσα. Οι καλύτεροί του φίλοι είναι μαλάκες (Στηβ), ψωνάρες (Ντύλαν), workaholics (ο άλλος ο τυπάς που ήταν μαζί υποψήφιοι στις εκλογές του UCLA αλλά τα τίναξε από νταλίκα) και βέβαια κατεστραμμένα πρεζόνια (Κέλι) και φανατικοί χριστιανοί (Ντόνα). Κάθε 3-4 επεισόδια ο Μπράντον συναντά έναν πρώτης τάξεως τζώρα, που μέχρι τις δεύτερες διαφημίσεις έχει αποδειχθεί ότι μέσα του κρύβει την αγάπη, τον έρωτα και ένα (τουλάχιστον) σημαντικό μήνυμα για τους τηλεθεατές.

Μη με αναγκάσετε τώρα... να χρησιμοποιήσω τα μεγάλα μέσα (π.χ. ρακοσυλλέκτης από το Μόνος στο Σπίτι ή Ιαβέρης από τους Άθλιους). Νομίζω ότι το πιάσατε:

"Κράζω" σημαίνει "νιώθω". "νιώθω" σημαίνει "έχω ενσυναίσθηση". Το πώς εκδηλώνεται η ενσυναίσθηση είναι άλλη υπόθεση.

Κοινώς παιδιά, σε περίπτωση που αναρωτιέστε ποιος τέλος πάντων είναι η πιο λεπτεπίλεπτη, η πιο ΕΥΑΛΩΤΗ και η πιο ΑΚΡΩΣ ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΤΗ πεταλουδίτσα εδώ μέσα, look no further.

Και ο λόγος που τα χρωματιστά φτερά μου τρεμοπαίζουν με ασυνήθιστα αυξημένη αγωνία στο μαγιάτικο αεράκι είναι τα αεροπλάνα.

Το πρόβλημα με το τυπικό αεροπλάνο είναι πως ουσιαστικά πρόκειται για ένα κουτί που πετάει. Όση ώρα είσαι μέσα στο κουτί, δε μπορείς να πας πουθενά. Δεν υπάρχει "σταματήστε να κατέβω", οπότε δεν υπάρχει και "σταματήστε την ελεύθερη πτώση να κατέβω". Το πρόβλημα λοιπόν με το τυπικό αεροπλάνο είναι ότι για όση ώρα είσαι εκεί μέσα, σύμπαν και αεροπλάνο ταυτίζονται από πρακτικής άποψης. Και μπορεί η πιθανότητα να πάθει κάτι το αεροπλάνο-σύμπαν να είναι μικρότερη από 0.000001%, όμως η πιθανότητα να τα τινάξεις εφ' όσον πάθει κάτι είναι μάλλον 100%.

Πρόκειται για μία μεταφιλοσοφική αδυναμία του όλου συστήματος που, μυστηριωδέστατα, ουδείς αισθάνθηκε ποτέ την ανάγκη να επιλύσει.

Και θα μπω σε 4 από αυτά τα μαραφέτια!

Πίκρα, οδύνη και στεναγμός!

Και ευκαιρία να πεταχτούν οι μάσκες. Αρκετά πια! Ακόμα κι εμείς τα ιριδίζοντα ροδοπέταλλα έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε πού και πού έξω από τα δόντια. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ πιο κατάλληλη περίσταση για να περιαυτολογήσω ασύστολα.

Που λέτε γοργόνες και γόργονοι, αν ανατρέξουμε για λίγο στο παρθενικό ποστ τούτου του εξόχως ελιτίστικου μεν, ταπεινού δε blog, θα διαπιστώσουμε ότι η ημερομηνία (15/9/2004) δεν είναι ό,τι κι ό,τι. Είναι η ημερομηνία που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι σε λίγες μέρες θα έμενα μόνος μου. Χωρίς το μοναδικό πρόσωπο παγκοσμίως που πραγματικά με καταλαβαίνει. Το πρόσωπο που ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα [και απόλυτα και μη αναστρέψιμα] το φθινόπωρο του 1998, όταν ήμασταν και οι δύο βρέφη. Και από τότε μοιραζόμαστε τα πάντα.

Στην αρχή δεν κατάλαβα τι ακριβώς συμβαίνει. Χάρηκα για την υποτροφία, γλέντησα στο αποχαιρετιστήριο πάρτι, υπέθεσα ότι με ένα χρόνο (για πρώτη φορά μετά από μία ολόκληρη εξαετία) για τον εαυτό μου να μια καλή ευκαιρία να δω πού πατώ και πού πηγαίνω και μετά...

[...μετά ήρθε ο αποχαιρετισμός στο αεροδρόμιο και τα γάμησε όλα. Όταν σε είδα να απομακρύνεσαι ήταν σα να έπεσε μία τεράστια κουρτίνα από σκατά σε όλα τα πράγματα γύρω μου και τα μετέτρεψε σε ανούσια, άγευστα, άχρωμα και άοσμα (εκτός από τη σκατίλα). Μπήκα σε μία ιδιότυπη χειμερία νάρκη και δεν είχα όρεξη για τίποτα, εκτός από το να μπαίνω σε φόρουμ και να βγάζω το χειρότερο εαυτό μου σε όλες εκείνες τις θλιβερές υπάρξεις που μολύνουν τον κόσμο μας με τις μικροσκοπικές τους μεγαλομανίες. Μπήκα σε ένα infinite loop όπως σωστά το διατύπωσε ο Σ. στο ευχετήριο SMS για τη γιορτή μου και βγήκα μόνο όταν σε ξαναείδα.]

Δεν ξέρω γιατί ξεκίνησα αυτό το blog. Βασικά ήθελα ένα μέρος που να μπορώ να γράφω ό,τι θέλω για να μην τρελαθώ και μολονότι τα κάθε λογής φόρουμ είναι μια κάποια λύση, είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη με όλους αυτούς τους μαλάκες να σου απαντάνε ό,τι κατεβάσει η γκλάβα τους με βάση το 2% που κατάλαβαν. Το Don't Kiss the Frog ξεκίνησε επειδή έπρεπε να τα βγάλω πέρα με τον εαυτό μου και για να διαβάζουν τα νέα μου η κοπέλα μου, η αδερφή μου και οι δύο καλύτεροί μου φίλοι, σκορπισμένοι όλοι στις 4 γωνίες της Ευρώπης για αυτήν την ακαδημαϊκή χρονιά. Η κεντρική λογική ήταν ότι ξεδιπλώνοντας κάτι από εμένα -και έχοντας στο νου τους 4 βασικούς παραλήπτες, θα βγάζαμε την άκρη.

Η ευχάριστη έκπληξη ήταν το φοβερό feedback. Δεν πίστευα καθόλου ότι είναι δυνατόν να γνωρίσεις αξιόλογα άτομα μέσω Ιντερνετ (δεν πίστευα ΚΑΝ ότι υπάρχουν αξιόλογα άτομα), αλλά τα γεγονότα με διέψευσαν.

Αύριο φεύγω για Λονδίνο. Θα δω την αδερφούλα μου για 24 ώρες και μετά θα μπω στο τρένο για το χιονοσκέπαστο Aberystwyth του Ceredigion, όπου θα με περιμένει η Γ. Προβλέπονται συγκλονιστικές στιγμές. Για μία εβδομάδα, θα έχω αυτήν για συγκάτοικο οπότε είμαι σίγουρος ότι θα μάθω με τι τρόπους ακριβώς εκδηλώνουν οι Αμερικανοί τη θεμελιώδη ανθρώπινη ιδιότητα της μαλακίας στον εγκέφαλο. Μετά από μια εβδομάδα, θα πάμε στην εξωτική Αλμερία στη Νότια Ισπανία, όπου -σύμφωνα με τις πηγές μου- έχει μόνο ήλιο, θάλασσα, φαγητό, φλαμίνγκος, σαύρες, φίδια, κατσαρίδες και τη Γρανάδα. Μετά πίσω για 2 μέρες στο Λονδίνο και μετά το τελευταίο αντίο μέχρι τα τέλη Αυγούστου. Όλα αυτά αν δεν πέσει κανένα αεροπλάνο ή αν ο Μπιν δεν κάνει τίποτα περίεργα με κανένα τρένο.

Για την αντίθετη περίπτωση, θα ήθελα να ευχαριστήσω (με όχι-και-τόσο τυχαία σειρά) την Κωνσταντίνα, το Μιχάλη, το Μανώλη, το Γιώργο, το Γιώργο, το Γιώργο και το Γιώργη, τον Αστέρη, το Σάκη, το Νίκο, το Νίκο, το Νίκο και το Νίκο, τον Άγγελο, τον Κώστα, τη Χρυσάνθη, την Ξένια, τη Γιάννα, την Ελένη, τη Σοφία, τη Σοφία, τον Παναγιώτη, τον Alex, την Aparna, τη Λήδα και τη Λήδα, τον Αντώνη, το Σωτήρη, τη Μαρία, την Εύη και φυσικά το Δημήτρη. Επίσης τη discolata, τον crazymonkey, τον sraosha, τον gglad, τον lefty, τον Κουκουζέλη και τον thas, το Lao, το φιλόσοφο, το zpi, την Ιφιμέδεια και αν ξεχνάω κανέναν ΟΚ, πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή τη στιγμή συνέρχομαι από το hang over του πιο κολασμένου Σ/Κ της ζωής μου[*] συν ότι έχω χεστεί απάνω μου στην προοπτική του αυριανού αεροπλάνου. Κατά τα άλλα, με συγκινήσατε πολύ βρωμερά σκουληκάκια όλοι σας και να ξέρετε ότι χωρίς εσάς αυτή η χρονιά θα ήταν χάλια.

Αν δεν έχω δώσει το παραμικρό σημείο ζωής μέχρι τις 11 Ιουλίου, σημαίνει είτε ότι επιτέλους ψόφησα, είτε ότι τα περνάω υπερβολικά καλά.

Και στις δύο περιπτώσεις, όσοι αντιπαθώ ας ξέρουν ότι ποτέ δεν τους παραμέλησα και συνεχίζω να τους εύχομαι πραγματικά τα χειρότερα. Μερικές φορές ακόμα κι εγώ είμαι αναγκασμένος να χρησιμοποιήσω ατάκες άλλων. Για την περίσταση κρίνω πως αρμόζει η ευχή του Dave Mustaine: "May you all die face down in a pool of liquid shit".

ΥΓ: Μας τα 'χετε ζαλίσει με τα κακά του metablogging. Σας πληροφορώ ότι το μεγαλύτερο τσιμπούκι στη διαχείριση πληροφορίας είναι να αποκτήσεις καλή μεταπληροφορία (π.χ. δεν είναι πιο ωραία τα mp3 σας να έχουν τίτλο, είδος κλπ αντί να λέγονται untitled1.mp3 untitled2.mp3;). Υποτίθεται ότι γίνονται χιλιάδες διδακτορικά για αυτόματη εξαγωγή ό,τι να'ναι μεταπληροφορίας από κείμενα κι εσείς έχετε ανθρώπους να κάνουν την καλύτερη δουλειά και τους κράζετε. Άντε χεστείτε. Για μένα η ιδανική τιμή του λόγου μεταπληροφορία/πληροφορία είναι πολύ παραπάνω από 1.



[*] διότι έπινα κι έκαιγα σα να μην υπάρχει μεθαύριο

Βιβλιοεπιλογές

Αυτά είναι τα περισσότερα από τα βιβλία που διάβασα φέτος (σημειώνω πως πηγαίνω ακόμα με ακαδημαϊκές και όχι ημερολογιακές χρονιές):

Από Dragonlance, την τριλογία Dragonlance Legends (Ο Καιρός των Διδύμων, ο Πόλεμος των Διδύμων, Η Δοκιμασία των Διδύμων) και έχω ξεκινήσει την τριλογία The War of Souls (είμαι στα μισά του δεύτερου τόμου). Θα σας πω το εξής: όταν κάποιος βλέπει "the person who fought against dragons" και μεταφράζει "αυτός ποιος πολεμούσε ενάντια σε δράκους" είναι ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ. Κατά τα άλλα ωραιότατα βιβλιαράκια, με σωστή ισορροπία σεναρίου, ψευτοφιλοσοφίας και χιούμορ. Είμαι της γνώμης ότι οι "ξωτικόκοσμοι" που παίζουν σε ταινίες, βίντεο γκέημς (π.χ. Warcraft) κλπ, βασίζονται περισσότερο στον κόσμο του Dragonlance παρά στον κόσμο του Tolkien.

Από Terry Pratchett, το Going Postal, το Witches Abroad, το Good Omens, το Feet of Clay και το Soul Music.

Οι Αιγύπτιοι του Cyril Aldred. Θεωρείται η #1 αναφορά στην αιγυπτιολογία. Τι μαλάκες που ήταν αυτοί οι Αιγύπτιοι. Τι γαμάτοι που είναι οι αγυπτιολόγοι.

Αζαζέλ ο Εβραϊκός Δαίμονας, του Μπόρις Ακούνιν. Ο τίτλος ακούγεται ελεεινά αντισημιτικός και γι' αυτό απέφευγα επιμελώς το βιβλίο, ώσπου το διάβασα και ανακάλυψα ότι πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην τσαρική Ρωσία. Ο τύπος είναι μανούλα στις ανατροπές και ο μεταφραστής είναι Μέγας Μάγκας.

Ένα του Τσαβαρία που δε θυμάμαι τον τίτλο, αλλά είναι σε στυλ Τζεημς Μποντ και μιλάει βασικά για ένα δηλητήριο που όταν το χορηγείς στο θύμα υπακούει σε όλες τις διαταγές σου. Βιβλιάρα. Πολύ ευρυμαθής ο Τσαβαρία. Απορώ γιατί δεν τον έχει αποκεφαλίσει ο Κάστρο.

Τα Αποτυπώματα των Θεών, του Graham Hancock. ΤΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ! Τα πιο πεταμένα 26 ευρώ της ζωής μου. Τουλάχιστον ο Ντένικεν γράφει πολύ πιο απολαυστικά και είναι απλά κολλημένος, όχι ηλίθιος.

Πυθέας ο Μασσαλιώτης, του Θ. Μαργαρίτη. Τις ευχαριστίες μου στο Γλίτσι που τα έσκασε στο Λιακόπουλο και έτσι είδα κι εγώ επιτέλους προς τι η φασαρία. Το ενδιαφέρον με αυτό το βιβλίο είναι ότι κράζει για αντιεπιστημονισμό όλους όσους έχουν ασχοληθεί με τον Πυθέα (βασικά ένα μαλάκα Γάλλο που έγραψε ένα μυθιστόρημα βασισμένος στην ιστορία του Πυθέα), αλλά δεν αισθάνεται την ανάγκη να τεκμηριώσει φράσεις όπως "Ο Πυθέας και οι πιστοί του Εσκιμώοι"...

Ιστορία του Γλωσσικού μας Ζητήματος, του Γιάννη Κορδάτου. Ένα βιβλίο που με έκανε να απογοητευτώ πραγματικά για τα χάλια των συνελλήνων μου. Πήρα όμως την ενδιαφέρουσα πληροφορία ότι δημοτικιστές και αρχαιογκαγκά εκεί στα 1910κάτι συμφωνούσαν απόλυτα ότι πρέπει να εξελληνισθεί η Μακεδονία. Απλώς οι αρχαιογκαγκά έλεγαν ότι αφού έτσι κι αλλιώς δε μιλάνε λέξη ελληνικά οι Μακεδόνες, ευκαιρία να τους κάνουμε Περικλήδες, ενώ οι δημοτικιστές έλεγαν ότι τι μαλακίες είναι αυτές, είναι πολύ πιο εύκολο να μάθουν τη δημοτική. Πάντως όλοι συμφωνούσαν ότι η Μακεδονία πρέπει κατεπειγόντως να γίνει ελληνική και όλως τυχαίως εκείνη την περίοδο ο Χατζιδάκις "απέδειξε" ότι η γλώσσα των αρχαίων Μακεδόνων ήταν ελληνική διάλεκτος, μία απόδειξη που πολύ φοβάμαι πως χαρακτηρίζεται τέτοια μόνο εντός συνόρων.

Ιστορία της Ευρώπης, των Serge Berstein και Pierre Milza. Λίγο βαρετούλι για να λέμε την αλήθεια, αλλά σου αλλάζει εντελώς την εικόνα για το Μεσαίωνα. Εγώ π.χ. πριν διαβάσω αυτό το βιβλίο δεν είχα συνδέσει την πολιτισμική στασιμότητα του Μεσαίωνα με το γεγονός ότι σε εκείνη την περίοδο συνέβησαν πάνω από 1000 μετακινήσεις πληθυσμών, πόλεμοι, σφαγές, καταρρεύσεις αυτοκρατοριών κλπ., ούτε βέβαια είχα συνδέσει την πολιτισμική άνοδο της Αναγέννησης με το γεγονός οι Ευρωπαίοι εκείνη την περίοδο άρχισαν να αρμέγουν τους τριτοκοσμικούς ούγκα μπούγκα.

Γάμοι μεταξύ Ανδρών, του Τζον Μπόσγουελ. Έχω ξαναμιλήσει για αυτό. Απ' ό,τι φαίνεται, η Εκκλησία δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να επιβάλλει την ομοφοβία (αποκλειστικά ιουδαϊκό πολιτισμικό στοιχείο) σε μία ήπειρο όπου το κεντρικό σύνθημα ήταν "γαμάς καλύτερα από το μπαμπά -το ξέρω, μου το είπε ο παππούς".

The God Emperor of Dune, που το παράτησα επίτηδες 10 σελίδες πριν το τέλος, διότι βαρέθηκα να λέω "ουφ, αφού διάβασα μέχρι εδώ ας συνεχίσω". Όπως το βλέπω εγώ, οι βασιλείς του Αράκις θα κέρδιζαν πολλά αν έκοβαν το spice και ξεκινούσαν τους μπάφους. Ή ξέρω 'γω, ας πέθαιναν. Πάντως δεν έπρεπε να μου ζαλίζουν τα παπάρια για 500 σελίδες.

Η Άνοδος της Ασημαντότητας, του Κορνήλιου Καστοριάδη. Πολύ refreshing.

Ένα του Μαρκ Τουεην, που έλεγε για τον Αδάμ και την Εύα, νομίζω "τα ημερολόγια του Αδάμ και της Εύας" ή κάτι τέτοιο. Πάρα πολύ καλό. "Όπου πήγαινε αυτή, ήταν ο Παράδεισος", αν το ήξερα ότι θα τελείωνε έτσι να ξέρετε πως δεν θα το ξεκινούσα ποτέ, σαν ευσυγκίνητο και υπερευαίσθητο πέταλο τριαντάφυλλου σπανιοτάτης ποικιλίας που είμαι. :'(

Γλώσσα και Ιδεολογία της Άννας Φραγκουδάκη. Όλοι έχουμε τις ανωμαλιες μας. Έχω την εντύπωση ότι τα χώνει τρελά στο Μπαμπινιώτη.

2. Κοσμικό lifestyle

Σήμερα το απόγευμα έκανα την άσκηση για το άνοιγμα της καρδιάς:

1) Καθήστε κάπου ήσυχα ώστε να μην σας ενοχλήσει κανείς.
2) Κλείστε τα μάτια.
3) Εστιάστε στην αναπνοή σας για 3-4 λεπτά ώσπου να τη νιώσετε απαλή και ρυθμική.
4) Φανταστείτε ένα τεράστιο λουλούδι πάνω από την καρδιά σας με τα πέταλα ορθάνοιχτα (προς τα έξω σαν χωνί).
5) Εισπνεύστε και εκπνεύστε μέσα από το λουλούδι.
6) Τι νιώθετε;

Λοιπόν, ένιωσα μία φοβερή γαλήνη και κάτι σαν αραχνοΰφαντο πέπλο να τυλίγεται γύρω μου. Ένιωσα μία ελαφριά (αλλά όχι δυσσάρεστη) ζαλάδα. Ένιωσα τις αχτίδες του ήλιου να με χαϊδεύουν και για λίγο αισθάνθηκα πόσο μεγάλο είναι αυτό εκεί έξω και τι γαμάτα που είναι να το συνειδητοποιείς.

Αμέσως μετά, επειδή είμαι ένας πονηρός παλιοβρωμιάρης, επανέλαβα την άσκηση χωρίς κλείσω τα μάτια και να φανταστώ λουλούδια, πεταλουδίτσες (άλλωστε πώς γίνεται να εισπνεύσεις από την καρδιά, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ; ΚΑΡΔΙΑ: μυς που αντλεί το αίμα. ΑΙ-ΜΑ. Όχι Α-Ε-ΡΑ.), αλλά μόνο αναπνέοντας ρυθμικά και απαλά.

Τότε συνειδητοποίησα ότι οι ήρεμες, συνεχείς και απαλές ανάσες σε συνδυασμό με την κούραση που με είχε τσακίσει και το ευχάριστο ήσυχο μέρος στο οποίο βρισκόμουν ήταν ΓΚΑΡΑΝΤΙ μέθοδος για να ανέλθω σε εκείνο το πνευματικό στάδιο που λέγεται ύπνος, περνώντας βέβαια πρώτα από το ενδιάμεσο στάδιο του "ό,τι θυμάμαι χαίρομαι" που παραδέχομαι ότι πολύ εύκολα το περνάει κανείς για στάδιο διευρυμένης συνειδητότητας, ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει μάλλον το αντίθετο, έως το καρα-αντίθετο τολμώ να πω...

Έχω δει άνθρωπο να σφαδάζει σαν επιληπτικός και να παραληρεί σα νεκρομάντης επειδή του είχαν πει ότι το τσάι που ήπιε είχε... ντάτουρα[*]. Δεν υποτιμώ καθόλου την ικανότητα του ανθρώπου να αυτεξαπατάται, ή μάλλον να αυταφιονίζεται. Πλάκα έχει.

Αλλά να, συγκρινόμενο με αυτό που θα χαρακτήριζα γνήσια διευρυμένη κατάσταση του νου, είναι λίγο όπως ο αυνανισμός σε σχέση με το σεξ. Τι λίγο δηλαδή, ακριβώς το ίδιο είναι.

Αν υπάρχει κάποιος σκοπός σε όλα αυτά τα γιόγκα-μόγκα, σίγουρα δεν είναι να αφαιρέσουν μαγικά την αποτυχία από τους αποτυχημένους Δυτικούς.

Στην καλύτερη -και σπανιότατη- περίπτωση μπορείς να γίνεις ένας επιτυχημένος Ανατολίτης. Το οποίο είναι καθ' όλα σεβαστό, αλλά δεν επιτυγχάνεται με πέντε σεμινάρια, δυο βιντεοκασέτες και αρκετή όρεξη να ξεγελάσεις τον εαυτό σου.

[*] ήταν βέβαια πολύ ηλίθιος, αλλά αυτά συμβαίνουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε όλους μας. Αρκεί να θέλεις -κατά βάθος- να τα πιστέψεις. Το κακό είναι ότι αν το θέλεις αρκετά το πιστεύεις, είτε είναι αλήθεια είτε όχι. Οι περισσότεροι για τα περισσότερα, βέβαια.

1. Vishnu o vishnu please make me a better slut

Η αρχική μου εκτίμηση είναι ότι τα συμπτώματα της Αφυπνιζόμενης Κουνταλίνι μοιάζουν πολύ με τα συμπτώματα του LSD.

Ερευνώ το θέμα.

Σε κάθε περίπτωση έχω να παρατηρήσω πως αν αυτό το Κουνταλίνι (όπως και οι λοιπές γιογκοβετζετέριαν καταστάσεις) σε κάνει τόσο level, είναι λίγο περίεργο που οι κάτοχοι τέτοιας τρομερής γνώσης έκατσαν σαν ηλίθιοι και τους κατέκτησαν οι χαμηλοτάτου επιπέδου Άγγλοι, για να μη μιλήσουμε για τους Μογγόλους. Εκτός, τι να πω, αν όλοι οι κουνταλινάτοι πέρασαν σε άλλη διάσταση και δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τους Εγγλέζους. Αλλά τότε ποιοι έμειναν να το διδάξουν;

Δε μ' αρέσουν αυτά...

prelude: penis monologue

Sex. Sex. Sex!!!

SexSexSexSexSex!

Seeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeex!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sexsexsexsexsexsexsexsexsexsexsexsexsexse... pee?

Pee?!?!!

Peeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.....pee peee.

S...SEX! SEX SEX SEX! SEX SEX SEX SEX SEX!

[and the big wheel keeps on turning. We simply got it, well... simpler]

[Assumption: This will rank gazillions in Google. (which is why I'm posting in EN. Screw minority languages!)
Conclusion: I want to thank Mom and Dad for their love and support, My Dick for being, well, a dick, plus all them 4000-year-old-words-of-eastern-wisdom out there that -strangely enough- are all about what western losers can do with their genitals]

[μα τι μουνόπανο που είμαι τέλος πάντων...
(what a cuntcloth that I am end of everything...)]

Μάλιστα

Για πρώτη φορά τώρα, σκύβοντας πιο προσεκτικά πάνω από το κείμενο της “συνθήκης” αυτής, που ουσιαστικά αποτελεί κωδικοποίηση των θεσπισμένων “κανονισμών” και “οδηγιών” της Κομισιόν, αλλά βαφτίστηκε “σύνταγμα” για να πουληθεί ευκολότερα στους Ευρωπαίους πολίτες, παρατηρεί κανείς ότι πολλές από τις “θεσμικές” ρυθμίσεις, όπως η περίφημη “ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των εργαζομένων στις χώρες της Ένωσης”, είναι σοφά μελετημένες για να κάνουν την δουλειά των μεγάλων επιχειρήσεων και των υποστηρικτών και “κηρύκων” της οικονομίας της αγοράς.

Στο επόμενο, σας έχουμε κι άλλα συνταρακτικά νέα: Το Ευρωσύνταγμα θεσπίζει το Ευρώ. Ή μάλλον όχι, όχι, έχουμε ΑΚΟΜΑ πιο συνταρακτικά νέα: το Ευρωσύνταγμα καθιερώνει την ονομασία "Ευρώπη" για την ήπειρό μας. Ευτυχώς που ψήφισαν όχι οι Γάλλοι και θα τη γλιτάρουμε.

Κατά τα άλλα, ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων έχουμε εδώ και καμιά 15αριά χρόνια. Τα υπόλοιπα παραείναι άκυρα.

[metabloggin'] this black ship with eyes of fire...

...telling people their desire.

Για να είμαι ειλικρινής φίλε Μαύρο Πρόβατο, έχω την αίσθηση ότι ο Πιτσιρίκος την έχει δει αρκετά περισσότερο απ' όσο πρέπει. Και είμαι σε θέση να το λέω αυτό διότι εγώ την έχω δει περισσότερο απ' τον καθένα σας since day 1 (της ζωής μου) οπότε η γνώμη μου έχει θα έλεγα επαγγελματική αξία.

Το καλό χιούμορ το κάνουν οι πιο σοβαροί. Το καλό χιούμορ είναι βαθύτατα τραγικό και δεν εννοώ από απόψεως επιδόσεων αλλά από απόψεως μηνυμάτων.

Τα πολλά χάχα χούχα είναι καλύτερα από το τίποτα, αλλά λίγο "ΑΜΑΝ τα καθάρματα" για τα γούστα μου. Δεν είμαι πια 14, είμαι σταθερά 15 εδώ και 10 χρόνια. Επιπλέον, για μένα δεν υπάρχει πιο σιχαμερό πράγμα από το mindset του τυπικού πιτσιρικιού: απορώ πώς με άντεχαν οι γύρω μου. Μάλλον δε θα κάνω ποτέ γιο, γιατί δεν έχω καμία όρεξη να μένω στο ίδιο σπίτι με έναν τέτοιο μαλάκα, άγαρμπο, με περίεργη φωνή, με τρίχες και πόδια να μακραίνουν όπως να 'ναι και ένα απαράδεκτο σύνδρομο νεαρού αρσενικού απέναντι στον περισσότερο κόσμο.

Επίσης, χιούμορ ή όχι, είναι καλό, σε γενικές γραμμές να μην πετάς χοντρές μαλακίες, εκτός αν ξέρεις ότι είναι χοντρές μαλακίες.Πάρε τη Μαλβίνα, μία από τις επιρροές του περί ου ο λόγος: when all 's said and done, η τύπισσα ήταν ακραιφνής εθνικίστρια με μεγάλη όρεξη να πολεμάμε όλοι εμείς για να έχει αξιοπρέπεια αυτή. Εγώ το κατάλαβα και έπαψα να την βλέπω την επόμενη των Ιμίων, όταν άφριζε ενάντια στους μειοδότες του Ελληνισμού, κλείνοντας την εκπομπή της με το "καλύτερα νεκροί παρά κουτουπωμένοι" ή κάτι τέτοιο, εξίσου γεμάτο καταστρεπτική βλακεία.

Σύγκρινέ την με τον Terry Pratchett, το μεγαλύτερο Φιλόσοφο που έχω διαβάσει, π.χ. στο Monstrous Regiment. Το Monstrous Regiment είναι πολύ διδακτικό βιβλίο πάνω στο "νεκροί ή κουτουπωμένοι", γιατί παρατηρεί πολύ σοφά ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο και επιπλέον στο "κουτουπωμένοι" υπάρχουν διαβαθμίσεις, πράγμα που σαφέστατα δεν ισχύει για το "νεκροί". Και είναι και πιο αστείο. Και πιο τραγικό.

Καμία σχέση λοιπόν. Η νύχτα με τη μέρα. Τα διαμάντια με τα σκατά. Το να προσπαθείς να επιβάλλεις αυτό που κατά τη γνώμη σου είναι ουσιαστικό στα πράγματα, σε σχέση με απλά να τα αφήνεις να σου το διηγηθούν. Από εκεί και πέρα το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Δε μου αρέσουν καθόλου οι περισσότερες πλευρές της κοσμοθέασης του Πιτσιρίκου.

Ωστόσο τον έχω στα links, και όχι στα anti-links ή πουθενά. Προφανώς σε προβληματίζει αυτό (λέμε τώρα για λόγους οικονομίας του έργου, γιατί αν είσαι έστω και remotely φυσιολογικό πρόβατο τώρα που τα γράφω αυτά [βρίσκεσαι σε κάποια καφετέρια και πληρώνεις τεσσερα ευρ- σόρι, τι ημερομηνία έχουμε; α ναι- πέντε ευρώ το Φραπέ με Μπέηλις ενώ παίζει εκείνο της Αποστολίας Ζώη που έγραψε η Δρούτσα και είναι ολόιδιο με εκείνο το περυσινό του Πετρέλη που επίσης έγραψε η Δρούτσα, ξέρετε ποιο λέω, τι νομίζεις μωρή Δρούτσα, ακόμα και το self-plagiarism είναι τέχνη, όχι πατάμε paste και τελειώσαμε!] οπότε στις καραπαπάρες σου για τον πιτσιρίκο και για την άποψή μου περί αυτού).

Ο λόγος που τον έχω στα links είναι διπλός:
α) όλα αυτά που έγραψε για την Eurovision, τα οποία βρήκα αντάξια ενός Μέντη Μποστατζόγλου, χωρίς σε καμία περίπτωση να τα θεωρώ αντιγραφή: χαίρομαι που βρήκα έναν άξιο εκπρόσωπο μιας Σχολής που με τα μέχρι τώρα δεδομένα περιελάμβανε ένα και μόνο μέλος. Τελεία. Εξάλλου στη φάση που ήμουν όταν τα διάβασα, πολύ ευχαρίστως θα πάταγα το κουμπί να πέσουν 10 υδρογονοβόμβες στην Αθήνα ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΑΚΟΥΩ ΤΟ MY NUMBER ONE και ήταν ευχάριστη η αλλαγή οπτικής γωνίας.
β) έχω διαπιστώσει ότι εκτός από εμένα, εκνευρίζει και άλλα άτομα. Τώρα, εμένα μπορεί να με εκνευρίζει επειδή διαφωνώ (η λέξη είναι ευφημισμός) με ορισμένες απόψεις του (τις περισσότερες δλδ), αλλά τα άλλα άτομα έχω λόγους να πιστεύω ότι τα εκνευρίζει επειδή νομίζουν ότι είναι κάποιοι και ο Πιτσιρίκος που είναι πιο κάποιος από αυτούς τους απειλεί. Εξ ου και οι παπαρολογίες: πρώτα μας είπανε ριάλιτι, μετά ερασιτέχνες (λες και ο Terry δεν έγραψε τα καλύτερά του βιβλία ενώ δούλευε σε μια εντελώς σοβαρή και βαρετή δουλειά), μετά ανώνυμους που βαράνε τους επώνυμους για να δοξασθούν, μετά χαρακτήρισαν τη φάση μη σοβαρή. Όπως καταλαβαίνεις σε σχέση με όλη αυτή την ανεγκέφαλη σκατίλα τα αμαρτήματα του Πιτσιρίκου είναι απλά πταίσματα.

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με τη διαφορά ανάμεσα στο "διαφωνώ" και στο "εχθρεύομαι". Διαβάζω Πιτσιρίκο (όχι πάντα, αλλά συχνά). Έχω παρατηρήσει ότι τσαντίζει ένα σωρό καθήκια. Διαφωνώ με αρκετές από τις (μετα)απόψεις του, αλλά μπορεί να έχω και άδικο. Συμφωνούμε στο Μποστ και αυτό για μένα είναι αρκετό. Δε βλέπω γιατί θα έπρεπε να απουσιάζει από τα links μου.

Κλείσαμε λοιπόν το θέμα Πιτσιρίκος. Ας πιάσουμε το θέμα Μαύρο Πρόβατο. Θα ήθελα πολύ να μάθω τι ακριβώς στο περιεχόμενο του Don't Kiss the Frog δίνει ΤΟΣΟ πολύ την εντύπωση φιλόξενου χώρου για να διαφημίζονται χαμηλοτάτου επιπέδου ίντριγκες. Εγώ πάντως ψάχνω τόση ώρα και δεν έχω βρει τίποτα. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι το σχόλιό σου είχε την πρόθεση να βρίσκεται εντός θέματος για το επίμαχο ποστ. Γενικά ο κόσμος έχει πρόβλημα να καταλάβει ποιο ακριβώς είναι το θέμα σε κάθε ποστ μου, αλλά εσύ φίλε Πρόβατο (μπορώ να σε λέω απλά Πρόβατο, έτσι;) δε μοιάζεις να έκανες καν την προσπάθεια. Το θέμα του επίμαχου ποστ ήταν ότι όχι μόνο υπάρχει αλλά έχει και ένα από τα πιο γαμάτα blog και είναι απίστευτα level. Εσύ πετάχτηκες και μας προσκάλεσες να θάψουμε τον Πιτσιρίκο. Και έκανες το ίδιο και στο Ιστολόγιο. Ε... σύνελθε;

Λοιπόν: στο εξής τέτοιου τύπου παρεμβάσεις θα διαγράφονται πάραυτα.

Όσοι νομίζουν ότι κάποιο troll was fed, ας το σκεφτούν λίγο καλύτερα.

Beautiful things

Το έμαθα από το (πολύ καλό) In Sessions (Maxima FM 2-Feb-04) του Dj Tiësto, ένα 63λεπτο καταπληκτικό mix που συνιστώ σε όσους εμφορούνται από μελαγχολική καλοκαιρινή διάθεση.

Τελικά ψάχνοντας για τους στίχους, βρήκα και το αυθεντικό κομμάτι. Andain - Beautiful Things. Tnx άγνωστε συνωνόματε.




Got up early, found something's missing
my only name.
No one else sees but I got stuck,
and soon forever came.
Stopped pushing on for just a second,
then nothing's changed.
Who am I this time, where's my name
I guess it crept away.

No one's calling for me at the door.
And unpredictable won't bother anymore.
And silently gets harder to ignore.
Look straight ahead, there's nothing left to see.
What's done is done, this life has got it's hold on me.
Just let it go, what now can never be.

I forgot that I might see,
So many beautful things.
I forgot that I might need,
to find out what life could bring.

Take this happy ending away, it's all the same.
God won't waste this simplicity on possibility.
Get me up, wake me up, dreams are filling
this trace of blame.
Frozen still I thought I could stop,
now who's gonna wait.

No one's calling for me at the door.
and unpredictable won't bother anymore.
and silently gets harder to ignore.
look straight ahead, there's nothing left to see.
what's done is done, this life has got it's hold on me.
just let it go, what now can never be.

so many beautiful things...
so many beautiful things...

Now what do I do
can I change my mind
did I think things through

It was once my life
it was my life at one time

metabloggin': @sraosha

Νομίζω πως αυτή είναι η απάντηση που έψαχνες.

Χαζεύοντας στη Γλιγλιοθήκη

Σήμερα πήγα σε ένα γραφείο να τσεπώσω κάτι φράγκα. Η γραμματέας όμως έλειπε σε lunch break και μου είπαν να ξαναπεράσω σε κανένα τεταρτάκι. Οπότε πήγα στη Βιβλιοθήκη του ΕΜΠ να χαζέψω κανένα βιβλίο μέχρι να περάσει το τεταρτάκι.

Η Βιβλιοθήκη ήταν τίγκα στα πιτσιρίκια που διάβαζαν λυσσωδώς για την επικείμενη εξεταστική (καθάρματα, επιτηρώ 8.30 το πρωί, έχετε την παραμικρή ιδέα ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ έχω να ξυπνήσω τέτοια ώρα; I hate you all!) αλλά δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να συγχυστεί. Πήγα κατ' ευθείαν στον όροφο με τα σοβαρά βιβλία και τσίπησα τα proceedings ενός συνεδρίου του 1992 με θέμα το Complexity, ο διάολος να με πάρει αν θυμάμαι ποιος το διοργάνωσε αλλά έπαιζαν οι λέξεις "Academy" και "Pontifican" ή κάτι τέτοιο ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ.

Σημασία έχει ότι ένα από τα papers αναφερόταν σε αυτό εδώ το paper, του οποίου το βασικό συμπέρασμα είναι ότι με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς και αφήνοντας αρκετά περιθώρια για αναθεώρηση προς τα πάνω, τα 5Gάνθρωποι των 80's κατανάλωναν σε ετήσια βάση το 40% (σαράντα τοις εκατό) των προϊόντων της επί ξηράς φωτοσύνθεσης. Δηλαδή όλης της τροφής που παράγεται πρωτογενώς στον πλανήτη. Και με τα 3/4 να καταναλώνουν πρακτικά τίποτα!

Το δεύτερο που διάβασα σε αυτά τα proceedings μου άρεσε πάρα πολύ και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ξεκινάει με το γνωστό ποιηματάκι:
"Στη νεολιθική εποχή οι άνθρωποι ήταν ίσως 10.000.000, τον καιρό του Ιησού καμιά 200αριά, το Μεσαίωνα 500, το 1830 ένα δισεκατομμύριο και τώρα 5 δις [μιλάμε για το 1992] με τα 3,5 να έχουν προστεθεί από το 1950".

Αυτό που μου άρεσε ήταν το συμπέρασμα: "Therefore, anyone who thinks the world we 're living on now is like any other world that's ever been, at least when it comes to factors affected by human population dynamics[*], is simply in error".

Στα 70s ο νομπελίστας Κόνραντ Λόρεντς έγραψε τα "8 θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας" και σαν βαρύτερο θεωρούσε τον υπερπληθυσμό. Συμφωνώ απόλυτα. Είμαστε απλά πάρα πολλοί για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα. Απ' όσο ξέρω τα μόνα θηλαστικά με συγκρίσιμο ή μεγαλύτερο πληθυσμό είναι τα τρωκτικά (στα οποία κανονικά θα έπρεπε να ανήκουμε αλλά από τη στιγμή που την κατηγοριοποίηση την κάνουν άνθρωποι μην περιμένετε αντικειμενικά αποτελέσματα).

Η ιδέα ότι τα 9 δις του προβλεπόμενου (από τους αισιόδοξους) σταθεροποιημένου πληθυσμού του πλανήτη θα απολαμβάνουν το επίπεδο ζωής στο οποίο είναι συνηθισμένοι οι Δυτικοί είναι απλά ηλίθια, διότι απαιτείται πολύ απλά -με τις σημερινές διατροφικές συνήθειες- το 270% της τροφής που είναι σε θέση να παράγει η ξηρά, κι αυτό χωρίς να την τσιμεντώνουμε, να τη μολύνουμε, να της καταστρέφουμε την ασύλληπτα πολύπλοκη ισορροπία και να την εξοντώνουμε με μονοκαλλιέργειες και λοιπά καφριλίκια. Και μη μου πείτε "θα μας σώσει η θάλασσα" διότι α) η θάλασσα έχει τα δικά της προβλήματα και β) δε μου αρέσουν ούτε τα ψάρια, ούτε τα μύδια/στρείδια/κουκουρίδια ούτε βεβαίως τα φύκια.

Συμπέρασμα: σταματήστε τη Γη, θέλω να κατέβω! (που λέει και η sis[+]).

[*] δηλαδή τροφή, περιβάλλον, μετανάστευση, οικονομία, επιθετικότητα, συσχετισμοί δυνάμεων, εξελικτικά βιώσιμες κρατικές οντότητες, φανατισμός, εξαθλίωση, μέση ηλικία του πληθυσμού, βασικά τα πάντα, τι να λέμε τώρα, το ίδιο είναι να έχουμε 5 τετραγωνικά χιλιόμετρα ο καθένας για την πάρτη του και το ίδιο να είμαστε 5000 στο ίδιο τετραγωνικό χιλιόμετρο;
[+] η οποία μου απαγόρεψε τα link προς το blog της και πιστέψτε με, δεν είναι άτομο που του πας κόντρα.

Στατιστικά

Το μετρητή τον έβαλα πριν ένα μήνα. Για την ακρίβεια τον έβαλα πριν ένα μήνα και 3 μέρες, αλλά την πρώτη φορά μπήκε μόνο για 10 λεπτά, κατέγραψε 3 hits, μου την έσπασε αισθητικά και τον έβγαλα. Οπότε δε μετράει.

Μετά τον έβαλα πάλι πριν ένα μήνα και δύο μέρες και περίμενα να περάσει ένας μήνας για να βγάλω συμπεράσματα, όμως στις 6/6 δε θυμάμαι καθόλου τι έκανα. Το τελευταίο που θυμάμαι είναι μια ύποπτη παρουσία στο δωμάτιό μου. Νόμιζα πως ήταν ο σκύλος μου, αλλά τελικά ήταν απλά κάτι μικρά κίτρινα ανθρωπάκια. Μετά όλα μαύρα. Ένα απίστευτο κενό 48 δευτερολέπτων!

Κατόπιν σωτήριας παρέμβασης του υπνοθεραπευτή μου, ανακάλυψα ότι τα μικρά κίτρινα ανθρωπάκια με ανάγκασαν να δω 711 φορές τη σκηνή της λήξης του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος και να φωνάζω αδιάκοπα "Ζήτω οι Κωλόγαυροι" ενώ ένας από αυτούς, ιδιαιτέρως μικρός και κίτρινος, προσπαθούσε αδιάκοπα να μου πάρει δείγμα mtDNA και ταυτόχρονα να μετρήσει την ικανότητά μου για ρινικούς οργασμούς, χρησιμοποιώντας ένα πολύπλοκο εργαλείο που αναγνώρισα παρά τις απίστευτες κακουχίες: ήταν το εργαλείο που χρησιμοποιούν τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια στα X-Files για να κάνουν πειράματα. The truth is out there, αλλά trust no one γιατί ακόμα και τα X-Files λένε απίστευτες ψεματούρες τόσο για το χρώμα των μικρών ανθρωπακίων όσο και για την ακριβή φύση των πειραμάτων που πραγματοποιούν σε ανθρώπους με την αγαστή -βεβαίως- συνεργασία του The Government.

Όλα αυτά αποδεικνύουν μία ακόμα υπόθεσή μου, η οποία υπόθεσή μου έχει ως ακολούθως:

Υπόθεση:

"Αν δεχθούμε ότι υπάρχουν μικρά πολύχρωμα ανθρωπάκια που κατέβηκαν από 300 έτη φωτός απόσταση μόνο και μόνο για να βασανίζουν με αξιοσημείωτα διεστραμμένο τρόπο βαρεμένους μικροαστούς, καλλιέργειες σιτηρών και βέβαια την περιστασιακή αγελάδα, αν λέγω[sic] το δεχθούμε αυτό, τότε είναι ολοφάνερο πως έχουμε να κάνουμε με ΜΜΜ".

Δηλαδή "Μέγιστα Μεγαλειώδεις Μαλάκες".

Συνεπώς, αν στις 6/6 δεν είδατε στο Don't Kiss The Frog καταχώρηση με θέμα τα στατιστικά σας, δε φταίω εγώ, φταίνε οι κωλόγαβροι. Που υπολόγισαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, ήτοι την ανθρωπότητα. Το ανθρώπινο πνεύμα είναι ακατανίκητο guys: μέσα σε λιγότερο από 100.000 χρόνια και ξεκινώντας μονο με μία μπανάνα στο χέρι, είμαστε πλέον στην ευχάριστη θέση να μπορούμε να ανατινάξουμε τον πλανήτη με το πάτημα ενός κουμπιού. Αν αυτό δεν είναι πρόοδος, τότε άντε και γαμηθείτε.

Το ανθρώπινο πνεύμα εν προκειμένω πήρε τη μορφή του Κωστή από το Σπιτάκι και φρόντισε να κράξει δεόντως το 27% των εκεί επισκεπτών που χρησιμοποιούν (αν είναι δυνατόν) Internet Explorer.

Έτσι θυμήθηκα κι εγώ να ασχοληθώ με τα κωλοστατιστικά.

Λοιπόν, 1ο δεδομένο: Είστε πάρα πολλοί. Τουλάχιστον 200 τις καθημερινές (με peak μέχρι στιγμής τους 271) και 120-160 τα Σαββατοκύριακα. Που μας φέρνει στο
2ο δεδομένο: το 50% από εσάς είναι κοπρόσκυλα. Δεν έχει νόημα να το αρνείσθε, αφού είπαμε, 200 τις καθημερινές, 100 τα Σαββατοκύριακα. Θα περίμενε κανείς να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η μόνη εναλλακτική δικαιολογία που μπορώ να σκεφτώ για τα χάλια σας είναι ότι έχετε αντιληφθεί την Πηγαία Σοφία και τις Χρήσιμες Καθημερινές Συμβουλές που περιέχουν τα κείμενά μου (κωδικοποιημένες βέβαια και με κώδικα που ξέρω μόνο εγώ και μερικοί Χαρδαγκάου).
3ο δεδομένο: χρησιμοποιείτε κατά 60-70% Firefox, Konqueror, Safari και Opera και κατά 8-15% Linux και Mac. Τα μικρά κίτρινα ανθρωπάκια με παρακάλεσαν να διαβιβάσω στο 30-40% από εσάς που χρησιμοποιεί Explorer και στο 85-92% που χρησιμοποιεί Windows ότι είναι απόλυτα ικανοποιημένα με τη διαγωγή σας.
4ο δεδομένο: είστε Εγγλέζοι. Δηλαδή το 25% (τουλάχιστον) από εσάς.
5ο δεδομένο: Από 6 Μαΐου μέχρι 6 Ιουνίου, σε αυτό το μπλογκ μπήκανε 3006 διαφορετικά άτομα -και spiders και bots και τα ίδια άτομα με άλλο browser και ίσως και μπάτσοι (επειδή δεν είμαι χαζός, μετράω μόνο τους First Time Visitors και όχι το άθροισμα των unique visitors ανά ημέρα όπως μερικοί-μερικοί γιατί τότε θα είχα 6390). Όλοι αυτοί έκαναν 11468 hits.

Προκύπτουν τέσσερα, κυρίως αντιφατικά, συμπεράσματα:
1) Ρόμπες γίναμε.
2) Έχουμε 11468 hits από 3006 άτομα ~ 4 hits ανά άτομο ανά μήνα. Ενώ εγώ κάνω τουλάχιστον 25 post το μήνα. Άρα, μαθηματικά, 3 στα 4 δεν τα διαβάζει κανένας.
Άρα ουσιαστικά τα γράφω για τον εαυτό μου και τζάμπα ανησυχούσα ότι έχω εμπορικοποιηθεί και έχει χαθεί η αρχική αθωότητα που είχε αυτό το ταπεινό blog όταν συγγραφεύς και αναγνωστικό κοινό ε-ταυ-τί-ζο-ντο.
3) Τα στατιστικά του StatCounter είναι πολύ ηλίθια: α-πο-κλεί-ε-ται να έχω 100 first time visitors την ημέρα, δεν είναι με τίποτα τόσο μεγάλο το ποσοστό των χρηστών που σβήνει τα cookies του.
4) Contrary to popular belief, η αγγλική παροικία έχει επίπεδο: είναι μόλις το 0.7% των απανταχού ελληνοφώνων, κι όμως 25% των αναγνωστών του Don't Kiss The Frog. Δηλαδή σαν μέσος όρος είστε 35 φορές πιο γαμάτοι από τα άτομα που συνήθως βλέπω γύρω μου.

Συμβουλή: βάλτε όλοι στατιστικά, είναι το καλύτερο video game που υπάρχει.

Αυτά. Πάω να αράξω τώρα λίγο, ήταν πολύ κουραστική η μέρα και αυτή η κωλόζεστη μου δίνει στα νεύρα.

ΥΓ: Είναι κάτι παραπάνω από γελοιωδώς εύκολο να γράψω για Μία Ημέρα Στην Corporate Republic του Ροβινσώνα Κρούσου και να πάρω 1000 hits, γι' αυτό και δε θα το κάνω. Άλλωστε, ας το αντιμετωπίσουμε: ο υπαρκτός ήταν για τον πούτσο και ο ανύπαρκτος δε φαίνεται πολύ καλύτερος, παρά τις όποιες καλές προθέσεις. Απλώς, το να παραδέχεσαι ότι προς το παρόν δε φαίνεται κάποια καλύτερη ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση και το να βαφτίζεις την τωρινή κατάσταση "βέλτιστη δυνατή", χωρίζονται από ένα λογικό άλμα που σε καμία περίπτωση δεν είμαι διατεθειμένος να πραγματοποιήσω.

Δε γαμιούνται οι Βάσκοι Ευρωβουλευτές και η Νοηματική Ελληνική Γλώσσα...

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη
να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος
Marlen Dietrich zela ustez, sentibera (νόμιζα πως άκουγα τη Μαρλέν Ντήτριχ)
"Deabrua emakumezkoa da" filmean (στην ταινία "The Devil is A Woman")
Eli Lambeti zen berriz, hitzaldia (αλλά ήταν η Έλλη Λαμπέτη, που απήγγειλε)
Beti atxeki Itaka, zeure buruan ("πάντα να 'χεις στο νου σου την Ιθάκη...)
Baina ez bortxatu bidaia, Kavafis-ena (..αλλά να μη βιάζεσαι στο ταξίδι", του Καβάφη)
Ulertu nuen jakituriaz, esanahiak (κατάλαβα τις σημασίες, με εσωτερική σοφία)
Denbora-bitarte handian, badudala (και έχω όλο το χρόνο του κόσμου)
Zure musuaren mapak, nabiga ditzadan (για να πλοηγηθώ στους χάρτες των χειλιών σου)
ITAKA, BERRIRO HELMUGATZAT (Η Ιθάκη και πάλι σαν πεπρωμένο)
BIDEA ETA BIDAIA, LUZEA IZAN DADILA (Ας είναι αργό το ταξίδι και μακρύς ο δρόμος!)
Beste lurralde batera, beste itsasora (να πηγαίνεις σε άλλη γη, σε άλλες θάλασσες)
Hiri ezberdin bat aurkitu, hau baino hobea (να βρίσκεις μια άλλη πόλη, καλύτερη από αυτήν)
Adi! Hori esan bazenuen,"Polis"- en deia (Πρόσεχε! Αν είπες αυτό, οι μπάτσοι σε προειδοποιούν)
Kondena idatzita baitago, saiakeran (σαν πρόταση, είναι γραμμένο, σε κάθε απόπειρα)
Armiarmaren sarean, harrapatuta (αποκλεισμένοι σε ιστό αράχνης)
Kartago mehatxua bada, ni nator bat (κι αν η Καρχηδόνα είναι η απειλή, εγώ πάντως θα πάω)
Baita Metropolitarrak artearen kontra (και με τους Μητροπολιτικούς ενάντια στην Τέχνη[*])
Herioaren aurreans Laberintoa (μπροστά στο Θάνατο, ο Λαβύρινθος)

Fermin Muguruza - Itaka Berriro ()

Γι' αυτό σ' αγαπάω, γιατί μου μαθαίνεις τα καλύτερα.-

[*];;;

Απογευματιάτικη φραπεδιά

Τι Κυριακές αράζουμε με τη sister και αμπελοφιλοσοφούμε. Μας βγαίνει όλη η μικροαστίλα και η γενικότερη ειρωνία, ένας εκνευρισμός που πηγάζει από τη μη ταύτιση ιδεατού και πραγματικού κόσμου που καθημερινά διαπιστώνουμε.

Πάντως για κάτι εφαρμογές σαν το View Your Mind είναι που έχω να κάνω reboot σε Windows πάνω από 2 μήνες. Το Free Software είναι απλά πιο μπροστά, τι να κάνουμε...

Πολύ καλό

...

Συμφωνώ απόλυτα Γουστάρω απίστευτα. Προσθέτω ότι αν πρέπει ντε και καλά να διαλέξουμε πράγματα για τα οποία είμαστε βέβαιοι, εγώ στη λίστα μου βάζω χαλαρά το πόσο ελεεινά παλιοκαθηκάκια είμαστε όλοι μας κατά βάθος. (άσχετο, απλά το προσθέτω)

Η αποκρυπτογράφηση

Όπως θα είδατε στο πρώτο link της προηγούμενης καταχώρησης (από το οποίο κανονικά θα σας έβαζα εικονίτσες αλλά απαγορεύεται η αντιγραφή οπότε τρεχάτε εκεί γιατί πραγματικά αξίζει), το βασικό πρόβλημα με τη γραφή των Maya είναι πως πρόκειται για ένα από τα πιο αντιεργονομικά συστήματα επικοινωνίας που έχει επινοήσει ποτέ ο άνθρωπος.

Κατά βάση η γραφή είναι συλλαβική, όμως τα σύμβολα των συλλαβών που σχηματίζουν μια λέξη μπορούν να ενωθούν σε ένα νέο σύμβολο (που συμβολίζει κατ' ευθείαν τη λέξη). Επίσης υπάρχουν αρκετά λογογράμματα και κάμποσα βοηθητικά σύμβολα. Συνεπώς έχουμε ένα λογοσυλλαβικό σύστημα γραφής, σαν τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά ή τα ιαπωνικά kanji.

Η μεγαλύτερη δυσκολία στην ανάγνωση (με δεδομένη την αποκαταστημένη γλώσσα των Maya) προκύπτει από αυτήν την τάση των συμβόλων των Maya να την πέφτουν το ένα στο άλλο. Για να σας δώσω ένα ψευδοπαράδειγμα της όλης λογικής, αν το σύμβολο για τη συλλαβή Χ είναι ένας πίθηκος και το σύμβολο για τη συλλαβή Υ είναι ένα μαχαίρι, τότε η λέξη ΧΥ μπορεί να γραφεί ως εξής:

1. Ένας πίθηκος και δίπλα ένα μαχαίρι.
2. Ένας πίθηκος και από κάτω ένα μαχαίρι.
3. Ένας πίθηκος που κρατάει μαχαίρι.
4. Ένας σφαγμένος πίθηκος.
5. Ό,τι προκύπτει αν χτυπήσουμε για 2 λεπτά στο μπλέντερ ένα (μαλακό) πίθηκο και ένα (μαλακό) μαχαίρι.
6. Οποιοσδήποτε άλλος συνδυασμός κριθεί αναγκαίος από τον καλλιτέχνη.
   

Πρόκειται για ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο σύστημα γραφής, τουλάχιστον από καλλιτεχνική άποψη. Εργονομικά είναι χάλι μαύρο και δε δέχομαι κουβέντα. Καλλιτεχνικά και αισθητικά είναι το κάτι άλλο.

Μόλις λοιπόν αρχίσαμε να διαβάζουμε τα ιερογλυφικά τους, άρχισε να απομυθοποιείται αρκετά η όλη φάση. Ας πούμε φαίνεται ότι οι Maya της κλασσικής εποχής δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τους φιλειρηνικούς-σε αρμονία με τη φύση-[insert your favorite new age bullshit here] που είχαμε υπόψη μας. Αντιθέτως, ήταν χωρισμένοι σε μικρά φέουδα. Κάθε φεουδάρχης ήταν εχθρός με όλους τους γύρω φεουδάρχες. Στο ζήτημα της αντιμετώπισης ενός εχθρού οι Maya ήταν μάλλον απλοί: όνειρο κάθε φεουδάρχη ήταν να σκοτώσει όλους τους ανθρώπους και όλα τα αγαπημένα πρόσωπα του εχθρού του, κατά προτίμηση μπροστά στα μάτια του. Όσο για τον ίδιο τον εχθρό, ο σκοπός ήταν σε γενικές γραμμές αφού του σφάξεις ό,τι έχει και δεν έχει, να τον πετάξεις σε κάποιο μπουντρούμι και να τον βασανίζεις με πολλή προσοχή για όσα χρόνια αντέξει.

Καταλαβαίνετε ότι με τέτοιο lifestyle κανένας πολιτισμός δε διατηρεί την ακμή του για πάρα πολύ. Έφαγαν το κεφάλι τους οι βλάκες οι Maya.

Η αγαπημένη μου απομυθοποίηση, είναι αυτή του "αστροναύτη". Πιθανόν έχετε δει αυτό το ανάγλυφο σε διάφορα ψευδοαρχαιολογικά βιβλία, όπως το "Αποδείξεις" του Erich Von Daeniken. Το ανάγλυφο είναι χαραγμένο στο καπάκι της σαρκοφάγου του Άρχοντα Πακάλ, στο Palenque. Σύμφωνα με τους ουφολόγους, πρόκειται για έναν ινδιάνο αστροναύτη της 1ης μ.Χ. χιλιετίας. Σύμφωνα με την επιγραφή στο πλάι της σαρκοφάγου "ο Άρχοντας Πακάλ κατεβαίνει το Δέντρο Που Οδηγεί Στον Κάτω Κόσμο"...

Οι περιπέτειες μιας κληρονομιάς

Η πρόοδος στην αποκρυπτογράφηση των κειμένων των Maya έριξε αρκετό φως σε αυτόν τον πολιτισμό. Η ιστορία της Αμερικής δεν ξεκινά πλέον το 1492, αλλά τουλάχιστον 5 αιώνες πιο πριν. Κατά συνέπεια η ψευδοαρχαιολογία χάνει ένα πεδίο δόξης λαμπρόν.

Ως συνήθως, προκύπτει ότι τα προκολομβιανά κράτη ελάχιστα είχαν να ζηλέψουν από το δυτικό κόσμο στους τομείς της τεχνολογίας, της βλακείας και της καφρίλας. Το μόνο που πραγματικά τους διέφυγε ήταν ο τροχός.

Δυστυχώς αυτά δεν τα ξέραμε μέχρι πολύ πρόσφατα, γιατί οι καθολικοί ιεραπόστολοι (κυρίως Ιησουίτες), ήταν πολύ σαφείς στο ζήτημα των χιλιάδων βιβλίων των Maya:

"Κάψτε τα".

Σημαντικό από αυτήν την πλευρά είναι το έργο του ιεροεξεταστή Diego de Landa. Ο Landa πάτησε το ποδαράκι του στην Αμερική όλο ορεξούλες το 1562. Διαπίστωσε ότι ο Σατανάς είχε κάνει πάρτι στο Γιουκατάν, όσο καιρό οι λαοί της περιοχής ήταν μακριά από το Λόγο του Κυρίου. Ο Diego μας ήταν άνθρωπος που πίστευε πως δεν υπάρχει πράγμα που να μη μπορεί να διορθωθεί με αρκετά σκληρή δουλειά, οπότε έκαψε ό,τι βιβλίο βρήκε (επίσης πίστευε πολύ στις δυνατότητες του αμαρτωλού να δει το Φως το Αληθινό αν του παρουσιαστούν αρκετά πειστικά επιχειρήματα, οπότε στα χρόνια του βασανίστηκαν περίπου 5000 Ινδιάνοι και κάηκαν 200).

Κατά συνέπεια, σήμερα επιζούν τρία (3) βιβλία, κάποιες σελίδες από ένα τέταρτο και μερικές χιλιάδες σύντομες επιγραφές σε διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα. Σημειώνω πως και μόνο το γεγονός ότι διατηρούνται αυτά τα βιβλία, οφείλεται στον... Landa. Ο γερο-Diego κάποια στιγμή συνειδητοποίησε ότι αυτά που κατέστρεφε ήταν ανεκτίμητης ιστορικής αξίας κειμήλια και τον έπιασε το ενδιαφέρον. Έτσι προσπάθησε να αποκρυπτογραφήσει τα εναπομείναντα κείμενα με τη βοήθεια ιθαγενών.

Δυστυχώς, στα χρόνια του Dieguito ο πολιτισμός των Maya μέτραγε ήδη καμιά 400αριά χρόνια παρακμής. Η Υψηλή Γλώσσα στην οποία ήταν γραμμένα τα περισσότερα κείμενα δε μιλιόταν πια. Υπήρχαν βέβαια (και υπάρχουν ακόμα) γλώσσες-απόγονοί της, όμως θυμίζω πως βρισκόμαστε τρεις αιώνες πριν την ανακάλυψη της ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας και των μεθόδων αποκατάστασης μιας πρωτογλώσσας από τις γλώσσες-απογόνους της.

Κάτι τα 400 χρόνια, κάτι αυτό με τη γλώσσα, κάτι η Ιερά Εξέταση, κάτι το ότι η γνώση της γραφής στους Mayas ήταν ούτως ή άλλως ιερατικό προνόμιο, δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή άνθρωπος στον πλανήτη που να μπορούσε να βοηθήσει το Dieguito. Από την άλλη, δεν υπήρχαν και πολλοί που θα έλεγαν "όχι" στο Μέγα Ιεροεξεταστή. Έπαιρνε λοιπόν ο Landa ένα κείμενο, το έδειχνε σε κάποιον ατυχή ιθαγενή, και του έλεγε "τι σημαίνει αυτό;" και "τι σημαίνει εκείνο;".

Ο ιθαγενής απαντούσε στη γλώσσα του κάτι και ο Landa σημείωνε "αυτό διαβάζεται la", "εκείνο διαβάζεται tzul-tzul". Έτσι κατασκευάστηκε ένα υποτυπώδες "αλφάβητο", με φωνητικές αξίες μερικών από τα εκατοντάδες σύμβολα.

Μας πήρε[*] πάνω από 200 χρόνια για να καταλάβουμε ότι οι φωνητικές αξίες που είχε σημειώσει ο Landa είχαν προκύψει από απαντήσεις του στυλ "δεν έχω την παραμικρή ιδέα τη σημαίνει αυτό", "δεν ξέρω ρε φίλε, τι να κάνουμε;", "αυτά τα πράγματα είναι για τους ιερείς, ας μην τους κάνατε μπριζόλες" και άλλα παρόμοια, που σημείωνε πρόθυμα ο Landa, ένας άνθρωπος με πολλά προτερήματα στα οποία -φευ!- δεν συγκαταλέγονταν γνώσεις γλωσσών της κεντρικής Αμερικής[+]...

Εν τέλει, χάρη σε πολύ σκληρή και συστηματική δουλειά, το εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα γραφής (στην πραγματικότητα είναι λογοσυλλαβικό και όχι αλφάβητο όπως λανθασμένα νόμισε ο Landa) άρχισε να γίνεται κατανοητό από τη δεκαετία του '60, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '90 το μεγαλύτερο μέρος του είχε αποκρυπτογραφηθεί. Προκειμένου να γίνει αυτό, χρειάστηκε μεταξύ άλλων να αποκατασταθεί η νεκρή εδώ και 1000 χρόνια Υψηλή Γλώσσα των Maya από τις σημερινές διαλέκτους του Γιουκατάν, ένα έργο επιεικώς τιτάνιο.

(to be continued)

[*] εμάς της "πολιτισμένης ανθρωπότητας"
[+] Κατάλαβες DiS γιατί γουστάρω Pratchett; :-)

Ευρωσύνταγμα (ας αλέσουμε λίγο)

Σκοπός του Ευρωσυντάγματος είναι μεταξύ άλλων να αντικαταστήσει ένα κάρο συνθήκες (ας πούμε τη Συνθήκη της Νίκαιας). Συνθήκες που περιέγραφαν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα μόρφωμα χωρίς δική του νομική υπόσταση, που αντλεί νομιμοποίηση από τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες μέσω αυτών των χιλίων δύο άρθρων και υποάρθρων και αποφάσεων Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κλπ κλπ. Ένα ad hoc μόρφωμα.

Σε περίπτωση που δεν το έχετε προσέξει, ο μόνος από τους τρεις πυλώνες της ευρωπαϊκής ενοποίησης που έχει υλοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό είναι ο οικονομικός. Το μεγαλύτερο μέρος των συζητήσεων, από τα 60's μέχρι σήμερα έχει ξοδευτεί για να ρυθμίζονται διάφορα οικονομικά ζητήματα (εμπόριο, εργασιακά -και εννοούμε βαρετά εργασιακά, του στυλ "πώς μεταφέρει ένας Λιθουανός τα συντάξιμα χρόνια του στην Πορτογαλία", αγροτική πολιτική και λοιπές αρχιδιές).

Δεδομένο 1: Η ΕΕ ορίζεται από τις συνθήκες που αντικαθιστά το Ευρωσύνταγμα.
Δεδομένο 2: Η ΕΕ μέχρι στιγμής έχει προχωρήσει μόνο σε ζητήματα οικονομικών αρχιδιών.
Δεδομένο 3: Τα συμπεφωνηθέντα (καλό ε;) πρέπει να ισχύουν και στο Ευρωσύνταγμα.

Συμπέρασμα: Θεωρώ άκρως ηλίθια, μα ΑΚΡΩΣ ηλίθια κάθε ένσταση στο Ευρωσύνταγμα που τα βάζει με τον όγκο του (αφού αντικαθιστά χωρίς απώλεια πληροφορίας ένα κάρο γαμημένες συνθήκες) και τη σε μεγάλο ποσοστό ενασχόλησή του με ζητήματα της αγοράς (αφού οι συνθήκες σε εξίσου μεγάλο ποσοστό ασχολούνται με ζητήματα της αγοράς).

Με λίγα λόγια, εφ' όσον μπαίνει πρακτικό ζήτημα στη μέση (πρέπει να περιέχει αυτά, τα οποία ούτως ή άλλως ίσχυαν), δε βλέπω να υπάρχει χώρος για αντιρρήσεις αισθητικής.

Από τις 500 σελίδες, δείτε τις 350 σαν νεκρό βάρος, που με τη σειρά του είναι σκέτο πικ νικ μπροστά στο νομικό καθεστώς που παραμένει με το "όχι". Ίσως η λέξη "Σύνταγμα" (που έχει ένα πιο κουλτουρέ βάρος) να μην ήταν σωστή για αυτό το πράγμα.

Αλλά εγώ νομίζω ότι αυτό το "μα 500 σελίδες Σύνταγμα;" όπως και το "τσκ τσκ, 300 σελίδες για την αγορά και τα ανθρώπινα δικαιώματα τα περνάμε στα γρήγορα" είναι απλά μια μαλακία που λέει ο ένας (καρα-άσχετος) και ο άλλος (καρα-άσχετος) έτσι για να χαίρεται.

Μη χαρείτε οι υπέρ του Ευρωσυντάγματος: Δεν πέφτω στην παγίδα να υποβιβάσω τις βάσιμες αντιρρήσεις στο Ευρωσύνταγμα στο επίπεδο των αντιρρήσεων του Χ εξυπνάκια άσχετου.

Ωστόσο, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι οι περισσότεροι από τη μεριά του "όχι" -όπως και από τη μεριά του "ναι"- είναι άσχετοι, που σχηματίζουν παντελώς άκυρα τη γνώμη τους. Οι μάζες που δεν ψηφίζουν σήμερα ορθολογικά για το Ευρωσύνταγμα, αύριο δε θα ψηφίσουν ορθολογικά για κάτι άλλο.

Μου φαίνεται αφελέστατο να χαιρόμαστε όταν οι μάζες χάνουν τον ορθολογισμό τους, μόνο και μόνο επειδή πρόσκαιρα ταυτίζονται με αυτό που θεωρούμε σωστό, αυτό είναι όλο. Η Αριστερά έχει μία ενοχλητική τάση να θεωρεί τις μάζες πολύ πιο ορθολογικές, διορατικές, προοδευτικές και σωστές απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Αντίστοιχα βέβαια έχει μια τάση να θεωρεί τους κυβερνώντες πολύ πιο σατανικούς απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Ε, αυτό, μου τη σπάει.

Αυτά για την ώρα.

update: Όπως καταλαβαίνετε, από τη μία έχω μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίους και από την άλλη αυτό. They never stood a fuckin chance...


[*] Ούτως ή άλλως αυτό είναι μαλακία, το Σύνταγμα ρητά περιλαμβάνει τη Χάρτα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΗΕ.

Ευρωσύνταγμα (μέρος 1 από απροσδιόριστο αριθμό μερών)

Όταν ήμουν φοιτητής, πολεμούσαμε με λύσσα τη μεταρρύθμιση Αρσένη. Υποτίθεται ότι η μεταρρύθμιση ήταν ένα αποφασιστικό βήμα προς την εντατικοποίηση των σχολικών και πανεπιστημιακών σπουδών (και άρα ένα βήμα ψυχολογικής προετοιμασίας για το σκληρό και αδυσώπητο ανταγωνιστικό/ατομικιστικό κλίμα της οραματιζόμενης -από "Αυτούς"- αγοράς εργασίας).

Επιπλέον είχαμε τα ΠΣΕ και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο (τα θυμάστε;) τα οποία προωθούσαν (στο συλλογικό ασυνείδητο, φαντάζομαι) την αναγκαιότητα (προσέξτε: την αναγκαιότητα, όχι τη δυνατότητα) της διά βίου εκπαίδευσης. Είχε μιλήσει και ο Κλίντον για διά βίου εκπαίδευση, οπότε τι άλλη απόδειξη θέλαμε ότι "Αυτοί" ήταν πίσω απ' όλα;

Στιγμή δε μας πέρασε από το μυαλό το ενδεχόμενο να επρόκειτο απλώς για μια μαλακία νομοσχέδιο ενός καλοπροαίρετου άχρηστου. Πάντως αν ήξερα ότι χάρη στον Αρσένη οι Ηλεκτρολόγοι θα αποκτούσαν ποσοστό γυναικών εφάμιλλο της Νομικής[*] δε θα είχα κάνει ούτε μισή κατάληψη. Μπράβο ρε Αρσένη, εγώ μια φορά το αναγνωρίζω ότι χάρη σε σένα το Πολυτεχνείο έπαψε να είναι αρχιδόκαμπος. Αυτό είναι και το μόνο ορατό αποτέλεσμα της μεταρρύθμισης τελικά.

Ξεφύγαμε όμως.

Όσοι από εσάς έχουν διαβάσει λίγο Don't Kiss The Frog, θα έχουν καταλάβει ότι αν υπάρχει ένα πράγμα που με ενοχλεί, αυτό είναι η παπαρολογία: ποια μπούτια του Βουκεφάλα ρε παπάρα, σύνελθε γαμώ το βυζί της χελώνας σου. Ποιοι Εβραίοι ρε πρώην κολλητέ, οι Εβραίοι φταίνε που είσαι ένας άχρηστος, αμόρφωτος και κατεστραμμένος οικονομικά χασίκλας; Ποια δικαιώματα των παιδιών ρε παπάρα ομοφοβικέ, γιατί βαφτίζεις "δικαιώματα των παιδιών" τα κόμπλεξ σου; Τι κόλλημα τραβάς με τους Ινδοευρωπαίους ρε γαμημένε, τόσο τρομερό δηλαδή σου φαίνεται που κάποιες γλώσσες έχουν κοινή καταγωγή και η Προϊστορία δεν είναι η ουφολογική ουτοπική παπάρα που θα σε ικανοποιούσε ψυχολογικά; Τι πάει να πει "έτσι σκέφτονται οι γυναίκες"; Εγώ γιατί δε λέω "έτσι σκέφτονται οι άντρες" ή "έτσι σκέφτονται τα εναπομείναντα Ανώτερα Πρωτεύοντα του Γένους των Ανθρωπιδών"; Γι' αυτό μου τη σπάνε και όσοι πιστεύουν στην Αστρολογία: ya onoma tu Yarabeeh morih ilithia, ine kati terastiess balles apoh flegomena aeria trisekatomyriah chiliometra makriah, apo pu ki os pu asxolude me tin ekpliksulah pu etimazis sto moroh su?

Υπάρχει μία τρομερή (θα έλεγα ακατανίκητη) τάση στον άνθρωπο να μετατρέπει απλά πράγματα σε τρομερά πολύπλοκα, κατά προτίμηση με Δυνάμεις του Απόλυτου Καλού και του Απόλυτου Κακού να παλεύουν μανιωδώς, με Σημαντικές Μάχες κάθε τρεις και λίγο και διάφορα άλλα μεγαλεπήβολα και μεγαλομανή. Αυτό+εγώ = ταπηροκρανίωση. Υπάρχει μία πραγματικά ακατανίκητη τάση να μην παίρνει τα πράγματα απλά κυριολεκτικά.

Στην πολιτική, αυτή η τάση βρίσκει σχεδόν το αποκορύφωμά της. Το απόλυτο αποκορύφωμά της, το βρίσκει στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την πολιτική οι μάζες και οι δημαγωγοί.

[*] όταν μπήκα, από τους 300 του έτους, γυναίκες ήταν περίπου οι 50. Με έναν λίγο πιο αυστηρό ορισμό της "γυναίκας" (ας πούμε να μην έχει τη χάρη και τη δροσιά εξηντάχρονου παπά) ήταν ακριβώς τέσσερις.

Τα μάθατε;

Οι Ολλανδοί ψήφισαν όχι.

Λοιπόν, ας γράψουμε παντελώς τους Γάλλους, έτσι κι αλλιώς πολύ δύσκολα θα βρει κανείς τόσες ανεγκέφαλες ψωνάρες μαζεμένες σε μία χώρα, αλλά από τη στιγμή που ψήφισαν οι Ολλανδοί "όχι" το ζήτημα αλλάζει.

Αποσύρομαι εις τα ιδιαίτερά μου για περισυλλογή.