Ευρωσύνταγμα - a cynic viewpoint

Έχουμε γεμίσει μαλάκες. Ή τουλάχιστον δεν έχουμε αδειάσει όσο θα 'πρεπε.

(για να μη σας κουράζω, την ίδια άποψη έχω για τα περισσότερα πολιτικά ζητήματα)

Now playing

We always have a choice
Or at least I think we do
We can always use our voice
I thought this to be true
We can live in fear
Extend our selves to love
We can fall below
Or lift our selves above
Fear can stop you loving
Love can stop your fear
Fear can stop you loving
But it's not always that clear
I always try so hard
To share my self around
But now I'm closing up again
Drilling through the ground
Fear can stop you loving
Love can stop your fear
Fear can stop you loving
But it's not always that clear
I'd love to give my self away
But I find it hard to trust
I've got no map to find my way
Amongst these clouds of dust
Fear can stop you loving
Love can stop your fear
Fear can stop you loving
Love can stop your fear
Fear can stop you loving
Love can stop your fear
Fear can stop you loving
But it's not always that clear

[Morcheeba - Fear and Love (Big Calm)]

Μια καινούρια εβδομάδα αρχίζει

Το εργαστήριό μου αποτελεί μία μάλλον μαζοχιστική εξαίρεση στη σχολή:

Είναι το μόνο εργαστήριο στο οποίο κάθε φοιτητής που διδάσκεται ένα από τα 3 εργαστηριακά μαθήματα για τα οποία είμαστε υπεύθυνοι, μπορεί να βασίζεται σε ολοήμερη υποστήριξη από τους υποψήφιους διδάκτορες. Αλλά και το μόνο στο οποίο η πόρτα των καθηγητών είναι πάντα ανοιχτή (όταν τουλάχιστον είναι εκεί) για τους φοιτητές, όχι σαν κάτι καθηγητές στη Νομική που σου συμπεριφέρονται λες και είναι τουλάχιστον Πρόεδροι της Δημοκρατίας.

Δηλαδή: έχουν εργαστήριο ας πούμε κάθε Πέμπτη 15:00-17:00. Το δίωρο αυτό ξοδεύεται για παρουσίαση της εργαστηριακής άσκησης (ουσιαστικά του προγράμματος που πρέπει να κατασκευάσουν), λίγη πιο "πρακτική" θεωρία, απορίες, παρουσίαση από μέρους των φοιτητών της άσκησης της προηγούμενης εβδομάδας κλπ.

Ωστόσο όλη την εβδομάδα, από τις 9.30 που ανοίγει το εργαστήριο μέχρι τις 21.00 (ή και αργότερα) που κλείνει μπορούν να έρχονται για να γράψουν τον κώδικα, να τον δοκιμάσουν και κυρίως να έχουν έναν τουλάχιστον βοηθό από πάνω τους σε όλη τη διαδικασία.

Το προηγούμενο εξάμηνο ξόδευα από 2 έως 6 ώρες ημερησίως να κάνω debugging[*], να ξαναεξηγώ πράγματα, να παίρνω αναφορές και να εξετάζω, να εξηγώ βασικές έννοιες του system level programming, να δίνω tips που κανονικά πρέπει να πληρώσεις 50 ευρώ για να τα διαβάσεις σε ένα καλό βιβλίο και άμα, να φτιάχνω θέματα για τεστ και να τα διορθώνω. Επίσης προσπάθησα πάρα πολύ και μάλλον τα κατάφερα να θυμάμαι τις φάτσες και των 40 φοιτητών που είχα υπό την ευθύνη μου (εγώ και ο συνεργάτης μου), μαζί με τις αδυναμίες τους, πόσο σοβαρά το έχει πάρει ο καθένας κλπ. Εντόπισα και 2-3 πραγματικά ταλαντούχους που μάλλον θα κάνουν διπλωματική στο εργαστήριο. Επίσης επιτήρησα στις εξετάσεις, όπου πραγματικά βάρεσα ενέσεις (επιτηρήστε μόνοι σας μια αίθουσα διδασκαλίας στη μέση του πουθενά από τις 18:30 μέχρι τις 22:00, με τις απορίες τους, με τις καφρίλες τους τα σέα τους και τα μέα τους και τα ξαναλέμε).

Άλλοι υποψήφιοι διδάκτορες βοηθούν στα θέματα των εξετάσεων (εγώ μόνο στα τεστ). Οι παλιοί και έμπειροι βοηθούν και στη διόρθωση, ενώ όσοι από εσάς είναι φοιτητές θα έχουν προσέξει ότι συχνά διδάσκουν και στα αμφιθέατρα.

Η κατά κεφαλήν αμοιβή των υποψήφιων διδακτόρων για αυτό το επικουρικό διδακτικό έργο στη σχολή μου, κυμαίνεται από 60 έως (για τους πολύ τυχερούς και πολύ ξεπατωμένους φυσικά) 500 ευρώ.

1. Ετησίως.
2. Καταβλητέα τον επόμενο χρόνο.
3. Και άμα.
4. Με παρακράτηση 20% βεβαίως-βεβαίως.

Έχω διδάξει Java της πλάκας σε υπαλλήλους εταιρίας. Πληρωνόμουν τότε (το 2001) 16.000 την ώρα. Τώρα παρέχω απίστευτα υψηλού επιπέδου δουλειά για λιγότερο από μια τσίχλα την ώρα.

Και ναι ρε μουνιά, το κάνω για το φιλότιμο. Αν πληρώνεσαι μια τσίχλα την ώρα και εξακολουθείς να το κάνεις, τότε το κάνεις για το φιλότιμο. Και κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου γιατί κανονικά δε λέγεται φιλότιμο αυτό που σε παρακινεί, λέγεται μαλακία.

Όταν μπήκα στη σχολή μου, ήταν από τις καλύτερες της Ευρώπης. 8 χρόνια μετά, δεν είναι καν στις 100 καλύτερες. Ποιος τη χάλασε; Εγώ;

Μήπως τη χάλασαν κάποιοι που διπλασίασαν τον αριθμό των εισακτέων με 5-10% αύξηση στις υποδομές, το διδακτικό προσωπικό και τη χρηματοδότηση; Και σε αυτό τουλάχιστον δε μπορεί κανένας να κατηγορήσει τους καθηγητές: το Υπουργείο εδώ και 10 χρόνια αυξάνει σταθερά τον αριθμό των εισακτέων παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις όλων σχεδόν των Πανεπιστημίων. Πρόκειται για το μόνο δείκτη που αυξάνεται σε όλη την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

[είναι ενδιαφέρον που σε ολόκληρο εργαστήριο που κάνει -υποτίθεται- bleeding edge έρευνα δεν υπάρχει ούτε ένας προσωπικός υπολογιστής νεότερος των 5 ετών, εκτός από αυτούς που έχουμε αγοράσει με ατομικά μας έξοδα. Τα λεφτά μόλις που φτάνουν για να συντηρούνται οι servers και να αναβαθμίζονται λιγάκι τα clusters]

Δε συζητάω καν για την τραγωδία των δημοσιεύσεων... Έχουμε βαρεθεί να μας περνάνε papers σε υπερατλαντικά συνέδρια και να βρίσκουμε δικαιολογίες της τελευταίας στιγμής για να δημοσιευθούν χωρίς να τα παρουσιάσουμε, γιατί κανείς δεν καλύπτει τα 1500-2000 ευρώ που στοιχίζει η όλη ιστορία (δικαιούμαστε το μέγιστο 1000 ευρώ έκαστος από ένα κονδύλι που εξαντλείται μέσα σε 2-3 μήνες).

Προφανώς πρόκειται για μέτρο Quality Assurance: αναγκαστικά πλέον στοχεύουμε κυρίως περιοδικά, όπου το επίπεδο (και οι απλήρωτες ανθρωποώρες έρευνας που απαιτούνται) είναι 10 φορές πιο υψηλό αλλά τουλάχιστον δεν πληρώνεις τίποτα.

Αναρωτιέμαι τι ακριβώς θέλουν να αξιολογήσουν όλοι αυτοί οι μαλάκες με τα κουστούμια. Ίσως το πόσο σκατά τα κάνανε. Τη δική μου δουλειά πάντως την αξιολογούν μία τσίχλα την ώρα.

Δεν περιμένω συνεπώς το σκορ μου να είναι ιδιαίτερα υψηλό.

Βέβαια το έχουμε ξαναδεί το έργο: παίρνουμε έναν οποιονδήποτε φορέα, του γαμάμε ό,τι έχει και δεν έχει -ικανοποιώντας και τα πελατειακά μας- και όταν τον απαξιώσουμε αρκετά, ο δρόμος είναι πλέον ανοικτός για να ξεπλύθεί η Κόπρος του Αυγεία από Μάγκες Υπουργούς, Ιδιωτική Πρωτοβουλία και λοιπές Δυνάμεις του Καλού.

[*] αφού δεν τρελάθηκα τότε, δε θα τρελαθώ ποτέ. Από την άλλη παίζει και να τρελάθηκα.

552 χρόνια από την Άλωση

Δεν ελπίζω σε τίποτα που το λέω, αλλά.... μήήήήήπως είναι καιρός να αρχίσουμε να το ξεπερνάμε σιγά-σιγά; Δε μιλάμε ακριβώς για χθες το απόγευμα, αν με πιάνετε.

Όχι;

ΟΚ.

Στο κάτω κάτω η Άλωση δεν είναι καν το παλαιότερο από τα ζωτικής σημασίας ζητήματα που πρέπει να απασχολούν 24/7 ένα Γνήσιο Έλληνα(TM).

Δίπλα, τα -απ' όλες τις απόψεις πλην της θρησκευτικής[*]- δίδυμα αδερφάκια μας, γιορτάζουν την Άλωση, όπως και τη νίκη του Ματζικέρτ, που τους έμπασε στη Μικρά Ασία. Ταυτόχρονα (τονίζω: ταυτόχρονα) πιστεύουν πως είναι γηγενείς στη Μικρά Ασία και τον Ελλαδικό χώρο από το 5000π.Χ. βέβαια (άλλωστε όλες οι λευκές και κίτρινες φυλές είναι τουρκικής καταγωγής). Και όποιος διαφωνεί είναι υποθέτω αντιτούρκος, διότι όλα αυτά τα ωραία τα "ανακάλυψε" ο Ατατούρκ.

Μπράβο ρε μαλάκες. Για μένα πάντως είστε τα ίδια ακριβώς σκατά.

[*] επίσης εμφανισιακά μας ρίχνουν αρκετά, γιατί 300 χρόνια παιδομάζωμα είναι 300 χρόνια παιδομάζωμα. Όταν βλέπετε μαυριδερούς κακάσχημους Τούρκους, 9 στις 10 δεν είναι Τούρκοι αλλά Κούρδοι. Τα αδέρφια μας. It all fits perfectly.

update: Διαβάστε επίσης την εκλεκτή συνάδελφο και (για μια πιο mainstream προσέγγιση της οποίας αποτελώ ουσιαστικά την επαλήθευση) τη γκουρού μου.

Retrospect

Παραδέχομαι (ή μάλλον: κάνω απόλυτα σαφές γιατί πολύ έχει πέσει το συλλογικό IQ τώρα τελευταία) ότι αυτό για τα συντεχνιακά μερικών-μερικών ήταν ένα ad hominem. Μερικοί homines όμως, τα θέλει ο κώλος τους.

Το έχει αυτό βλέπετε η Δεξιά, κακά τα ψέμματα: διαρκώς έχει ανάγκη από έναν εσωτερικό εχθρό. Ένα δαίμονα. Μια ζωή η Δεξιά είναι η δύναμη του Καλού... Παραμύθια. Επιλεκτική κρίση (ή μάλλον σκέψη) έκανε ο homo της υπόθεσης.

Το δικό μου ήταν ένα ad hominem και το γούσταρα πάρα πολύ.

Περί μνήμης (συνέχεια)

Σε κάθε περίπτωση η σύντομη απάντηση/εξήγηση της απορίας των Ποντίων βάση της έλλειψης μνήμης δεν στέκει. Η μνήμη στην οποία αναφερόμαστε είναι κάτι που δεν έρχεται μόνο του (όπως η μνήμη ενός πρόσωπου) αλλά καλλιεργείται. Συνεπώς το ερώτημα είναι "γιατί δεν καλλιεργείται" και έτσι η απάντηση "γιατί δεν το έζησες" δεν σχετίζεται με το ερώτημα.

Χμμ, αυτό θα ήταν σωστό, αν το ερώτημα δεν μεταφράζονταν σε "γιατί όλοι οι υπόλοιποι δεν 'θυμούνται' τη γενοκτονία όπως εμείς που τη ζήσαμε[*]", γιατί δηλαδή την αντιμετωπίζουν σαν μια ιστορική λεπτομέρεια του προηγούμενου αιώνα και όχι σα βιωματικό τραύμα που θα έπρεπε να καθορίζει την εξωτερική πολιτική μας.

Απ' ό,τι είδα τουλάχιστον, κανένας Πόντιος δεν αναρωτιέται γιατί όλοι οι υπόλοιποι δε διδάχθηκαν να παίρνουν την γενοκτονία των Ποντίων τόσο προσωπικά όσο αυτοί που την υπέστησαν. Αναρωτιούνται γιατί όλοι οι υπόλοιποι δεν την παίρνουν τόσο προσωπικά σκέτο. Η διαφορά είναι πολύ λεπτή αλλά σημαντικότατη.

Ε, η απάντηση είναι πως δεν είμαστε όλοι Πόντιοι, οι περισσότεροι δεν το βλέπουν σαν δικό τους πρόβλημα (δεν ξέρουν ΚΑΝ ότι υπήρξε) και ακόμα και η επέτειος θεσπίστηκε στην κορύφωση της τελευταίας εθνικιστικής φρενίτιδας και ως γνωστόν ανεμομαζώματα-διαολοσκορπίσματα. Τι να κάνουμε δηλαδή; Αν θέλετε να ασχοληθεί ο κόσμος, πληροφορήστε τον. Καμία απολύτως αντίρρηση. Θα ασχοληθώ κι εγώ λιγάκι από αυτό το blog.

Αν όμως θέλετε οι σημερινοί Έλληνες να μισήσουν τους σημερινούς Τούρκους σε ολικά άσχετα θέματα λόγω της Γενοκτονίας, θα με βρείτε ολικά αντίθετο, διότι θεωρώ πως από "λογαριασμούς" που κρατάνε 80, 100, 500 ή και 2500 χρόνια έχουμε ΥΠΕΡΑΡΚΕΤΟΥΣ σε αυτή τη χώρα. Και δεν έχω καμία απολύτως όρεξη εγώ που γεννήθηκα το 1979 να πληρώνω κι άλλα κερατιάτικα του ελληνικού σοβινισμού, τον οποίο δε θεωρώ καθόλου αθώο στην όλη ιστορία.

Ας πούμε ο ελληνικός σοβινισμός εξακολουθεί να μη δίνει πεντάρα για τη διατήρηση της ιδιαίτερης ταυτότητας των ελληνόφωνων μουσουλμάνων του Πόντου, πράγμα που προσωπικά θα με απασχολούσε πολύ περισσότερο (σε συνάρτηση με τη Γενοκτονία εννοείται) απ' ό,τι οι παραβιάσεις[**] του εναερίου χώρου μας.

Τώρα, αν θέλετε να σας πω γιατί κατά τη γνώμη μου η Γενοκτονία των Ποντίων δεν αναγνωρίστηκε ποτέ από το κράτος, παρά μόνο με εξόχως πύρκαυλο τρόπο το 1994, δεν έχω πρόβλημα. Αλλά δε νομίζω ότι μπορούν πολλοί να αντέξουν μία πραγματικά κυνική ανάλυση.



[*] τέλος πάντων...
[**] καρατέλος πάντων...

σημ: το ποστ έχει αυτολογοκριθεί σε υπέρτατο βαθμό.

Φαρσέρ

Οι περιπέτειες μιας ομολογουμένως πρωτότυπης άποψης για το My Number One.

Παρατηρήστε πως συναντά σχεδόν καθολική άρνηση, αλλά μόνο από καναδυο άτομα για τους σωστούς λόγους...

Μελλοντολόγοι

...μάλλον η 7η πιο εκνευριστική κατηγορία ατόμων στον πλανήτη.

(τελικά το /. έχει και τις καλές του στιγμές).

Selective Thinking

README.1st: Είχε αναφερθεί παλιότερα στο θέμα η Γκουρού μου.

Βρισκόμαστε στον Ιανουάριο του 1968. Βασανιστήρια, διώξεις, φυλακές, εξορίες, η χώρα πάει κατά διαβόλου. Και ένα μικρό γαλατικό χωριό, στην κοσμάρα του, γράφει την παρακάτω επιστολή (όπως μαρτυρείται στο τεύχος 1 της 2ης περιόδου του ΑΝΤΙ, το οποίο λογικά διαθέτει απόκομμα της σχετικής εφημερίδας στο αρχείο του)::

Πιστεύομεν ότι απηχούμεν τα αισθήματα του συνόλου του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας, εκφράζοντες τας ευγνωμόνους ευχαριστίας μας προς την Εθνικήν Κυβέρνησιν και ιδαιτέρως προς τον Πρωθυπουργόν κ. Γεώργιον Παπαδόπουλον, τον υφυπουργόν Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Μ. Σιδεράτον και τον Γενικόν Διευθυντήν Τύπου Συνταγματάρχην κ. Κωνστ. Καρύδαν, διά την εμπράκτως εκδηλωθείσαν αμέριστον συμπαράστασίν των και ουσιαστικήν μέριμνα διά την ικανοποίησιν ζωτικών ζητημάτων του κλάδου.

Υπογραφή: καμιά 50αριά όψιμοι υπερασπιστές του κοινού καλού απέναντι στα συντεχνιακά συμφέροντα.

ΥΓ: όντως πολύ λέρες αυτοί οι ανθρακωρύχοι, ευτυχώς που η κ. Θάτσερ τους σταμάτησε γιατί δε θα μας είχαν αφήσει ούτε μία στάλα αίμα στις φλέβες με όλο αυτό το ρούφα-ρούφα.
ΥΓ2: όλοι θέλουν αξιολόγηση, απλώς όχι με τους όρους του κάθε "τεχνοκράτη" (που στη newspeak της δεξιάς σημαίνει συνήθως "άσχετος θεωρητικός, μονομανής με τα φράγκα"). Σημειώνω πως η επιτροπή αξιολόγησης σύμφωνα με τα σχέδια της προηγούμενης κυβέρνησης θα περιείχε και κληρικούς(!).
ΥΓ3: όταν πάντως ο ΣΕΒ φέρνει στο προσκήνιο τα πάγια αιτήματά του προς την κατεύθυνση της 24ωρης απασχόλησης με μηδενική αμοιβή, δεν είναι συντεχνία, είναι Οι Νόμοι της Αγοράς και το Ανθρώπινο Δικαίωμα να Εκμεταλλεύεσαι Τους Γύρω Σου Στον Υπέρτατο Δυνατό Βαθμό.

αντι-βίζιον

Λοιπόν, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: δεν θα το παίξω υπεράνω. Έχω λυσσάξει με τη Eurovision. Τα έχω πάρει απίστευτα στο κρανίο. Δε νομίζω να υπάρχει λέξη για αυτό που νοιώθω,
αλλά αν υπάρχει σίγουρα περιέχει πολλά λαρυγγικά και εκφέρεται με την ένταση της φωνής στο τέρμα. Ουσιαστικά έχω τσαντιστεί για μίνι-Ολυμπιακούς και σκεφτείτε ότι μου πήρε 8 χρόνια να πάψω να είμαι τόσο θυμωμένος για τους κανονικούς Ολυμπιακούς.

Τα μόνα δύο θετικά που υπάρχουν στην όλη υπόθεση είναι η δίκαιη τιμωρία της Μπόκοτα
και το γεγονός ότι δεν είμαι αναγκασμένος να παραδεχθώ ότι υπάρχει διάβολος. Το ένα αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και για το άλλο ήμουν έτσι κι αλλιώς σίγουρος, οπότε θετικά μηδέν (μην κοιτάτε το Σάββατο, δεν ήμουν σε πλήρη διανοητική απαυτή).

Το ερώτημα είναι γιατί, και μου πήρε τρεις ολόκληρες μέρες να βρω την απάντηση. Διότι είναι φανερό ότι δε με εκνευρίζει ούτε η Παπαρίζου (την οποία θεωρώ συμπαθέστατη αλλά μηδενικής γκομενικής αξίας και έχω πραγματικά αρχίσει να μισώ το My Number One που το έχω ακούσει 700.000 φορές τους τελευταίους 2 μήνες, αλλά κατά τα άλλα σέβομαι τον επαγγελματισμό της και την ατομική της επιτυχία, δηλαδή τα λεφτά που τσέπωσε και θα τσεπώσει, διότι η Eurovision είναι το Βασίλειο του Μαλακοτράγουδου και αυτό ΔΕΝ αλλάζει επειδή την κερδίσα"με"), ούτε η πρώτη θέση, ούτε τίποτα από όλα αυτά.

Αυτό που με εκνευρίζει είναι το 94% που την άκουσε. Όχι που άκουσε την Παπαρίζου. Που την άκουσε. Πώς λέμε "την έχω ακούσει χοντρά"; Παρατηρούμε πως το 94% είναι επί των ανοικτών δεκτών και όχι επί του πληθυσμού και ακριβέστερα είναι επί των 2000 παρά κάτι ανοικτών δεκτών με μηχανάκι, δηλαδή νοικοκυριών που δεν έχουν πρόβλημα να παρακολουθούνται 24/7 με αντάλλαγμα μια τοστιέρα, δηλαδή αντιπροσωπευτικών νοικοκυριών οπότε ενισχύεται το αρχικό συμπέρασμα ότι τα έχω πάρει σχεδόν με όλη την Ελλάδα..

Τα παίρνω εξίσου μαζί τους όταν πανηγυρίζουν για το χρυσό κάποιου ΤΕΡΑΤΟΣ στις αθλητικές διοργανώσεις. Γενικά τα παίρνω οποτεδήποτε παρατηρείται εθνική ανάταση επειδή βγήκα"με" πρώτοι σε κάποια διεθνή ηλιθιότητα. Δεν τα παίρνω όταν απλά χαιρόμαστε, τα παίρνω όταν αισθανόμαστε εθνική ανάταση.Γιατί όμως τα παίρνω με όλα αυτά τα χαμηλοτάτου επιπέδου ανθρωπάκια που κάνουν ό,τι όλα τα υπόλοιπα χαμηλοτάτου επιπέδου ανθρωπάκια στην Υφήλιο;

Είμαι της γνώμης πως όλα ξεκινάνε από το Εγώ μου, το οποίο είναι τόσο τεράστιο που καταντάει αόρατο.

Κάθομαι και σκέφτομαι τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Δεν είναι τίποτα σπουδαία πράγματα: μια φορά που καθόμασταν με την κοπέλα μου και κοιταζόμασταν και δε λέγαμε τίποτα, αυτό είναι όλο, αυτή είναι με διαφορά η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, αλλά αν δεν ήσασταν εκεί δε νομίζω να το καταλάβετε. Και κάμποσες φορές που μου έχουν κάνει ένα ωραίο δώρο, ή έχω κάνει έκπληξη σε κάποιον που αγαπάω. Ή όταν τελείωσα το πρώτο μου project (11.000 γραμμές Java παρακαλώ!) και δε θα χρειαζόταν να ξαναδώ τους μαλάκες τους Βέλγους μάνατζερ που μου ζάλιζαν τα @@. Ή, να διαβάζω κάτι ενδιαφέρον ή αστείο ή απλά ωραίο,, ή να είμαι με τους φίλους μου και να γελάμε, ή να παίζω με το σκύλο μου. Πολύ φοβάμαι πως οι εθνικές επιτυχίες ποτέ δεν έπαιξαν στη ζωή μου ως παράγοντες ατομικής ανύψωσης.

Συγκρίνετέ το αυτό με τον Αποτυχημένο Μαλάκα που κόντευε να χύσει από την πολλή εθνική ανάταση όταν ξενέρωνε τη γιορτή του πατέρα μου για να δει τη Eurovision: "τους κερδίσαμε, τους δείξαμε, είμαστε οι καλύτεροι, κωλοεβραίοι δε μας δώσατε δωδεκάρι αλλά δε σας πέρασε, πρώτα το Euro μετά αυτό" και λοιπά αξιοθρήνητα. Ποια είναι η διαφορά του εθνικόφρονος αυτού Μαλάκα από εμένα;

Η διαφορά είναι ότι εγώ για να είμαι ικανοποιημένος πρέπει να αισθάνομαι καλά. Ενώ αυτός πρέπει να αισθάνεται καλύτερος από κάποιον. Όχι πολλά πράγματα, ας πούμε #1 στην Ευρώπη ή στην Υφήλιο.
Προφανέστατα αυτό μπορεί να το πετύχει ατομικά μόνο σε Καλλιστεία Αποτυχημένης Μαλακίας, οπότε είναι αναγκασμένος να καταφύγει σε αντιπρόσωπους που θα του δανείσουν λίγη δόξα. Ό,τι αντιπρόσωπους του κάτσουν, οι Μαλάκες μας δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί, θα πανηγύριζαν εξίσου αν κάποιος Έλληνας γραφόταν στο βιβλίο Guiness σαν το άτομο με το συντομότερο οργασμό στον πλανήτη, αρκεί στον ανταγωνισμό να έπαιζαν Δυτικοί, Τούρκοι και Αλβανοί. Το οποίο όμως ακόμα δε δικαιολογεί γιατί ενοχλούμαι.

Λοιπόν, ενοχλούμαι για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και σπουδαιότερος είναι ότι μια πιο προσεκτική ανάγνωση μας αποκαλύπτει ότι αυτό που ενδιαφέρει το Μαλάκα δεν είναι τόσο να είναι αυτός Καλύτερος. Τον ενδιαφέρει να είναι όλοι οι υπόλοιποι Χειρότεροι. Εν ολίγοις, ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ. Θα μου πείτε "κι εσύ όμως τους λες αυτούς χειρότερους από εσένα". Φυσικά. Αλλά δεν είναι κάτι που με χαροποιεί. Σας ορκίζομαι ότι αν μπορούσα να πατήσω ένα κουμπί και όλοι αυτοί οι τρόμπες να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι (ή τέλος πάντων πιο χρήσιμες υπάρξεις, π.χ. λίπασμα) θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο δεύτερος είναι ότι το να αρπαζόμαστε από ένα συλλογικό (μοιραζόμενο σε όλους εκ γενετής) φαντασιακό στο οποίο είμαστε ανώτεροι, είναι βασικά σύμπτωμα εκφασισμού. Όσο πιο γελοίο και ανούσιο είναι το φαντασιακό, τόσο μεγαλύτερος ο εκφασισμός (θυμηθείτε τις άπειρου κιτς και ρωμαϊκού στυλ εκδηλώσεις της Χούντας στο Παναθηναϊκό στάδιο) . Το 90% που την άκουσε με τη Eurovision είναι το ίδιο -από πλευράς mentality- 90% που έκλεινε στη φυλακή όποιον δε συμφωνούσε με μία ακραιφνώς βλακώδη άποψη για το Μακεδονικό. Είναι το ίδιο 90% που κυνήγησε ως μίζερους ανθέλληνες όσους δεν είχαν όρεξη να υποστούν (κατά κεφαλή) 1000 ευρώ, 500 εργατοώρες χαμένες στην κίνηση λόγω έργων και περίπου 1,5 μπάτσο+κάμερα προκειμένου "η Ελλάδα να λάμψει". Είναι το ίδιο 90% που δε θα παντρευόταν ξένο και το ίδιο 90% που προτιμά να δει άνθρωπο νεκρό παρά τη γαμημένη τη σημαία στα χέρια ενός κατώτερου. Η ποιότητα των (ρατσιστικών, εθνικιστικών, φασιστικών) συναισθημάτων, των μαλακιών που γίνονται και των λεφτών που πληρώνουμε είναι η ίδια, το μόνο που αλλάζει είναι η ένταση και απορώ γιατί είμαι ο μόνος που το προσέχει.

Τώρα η τελευταία μαλακία που σας έχει πιάσει είναι η Eurovision. Όποιος λέει δε χοροπηδάει από τη χαρά του για την νίκη, ή τολμά να επισημάνει πως όλα αυτά είναι μία τεράστια χοντρομαλακία, είναι μίζερος. Ρε άντε και γαμηθείτε, που έχετε και αποψούλα για όποιον δεν ανήκει στο φασίζον κοπάδι σας. Όχι ρε γαμημένοι, ο Πόλεμος είναι Πόλεμος, η Ειρήνη είναι Ειρήνη, εσείς Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ παραμένετε ένα μάτσο αποτυχημένα ανθρωπάκια και τέλος όπως το βλέπω εγώ δεν υπάρχει πιο μίζερο πράγμα από τις ονειρώξεις σας.

Presumably...

...το να κάνεις την καρδιά σου πέτρα και να συμφιλιωθείς με αυτούς που σε έσερναν 20 χρόνια στις φυλακές και κάμποσα ακόμα στις εξορίες, την ίδια στιγμή που κάτι άλλοι "αγωνιστές" λαϊκίζανε ασύστολα και διαιώνιζαν το μίσος προκειμένου να ΚΟΝΟΜΗΣΟΥΝ, δε σε κάνει υπερασπιστή της δημοκρατίας.

Όχι. Υπερασπιστής της δημοκρατίας είσαι μονο αν εκ των υστέρων δικαιώνεις τη χούντα και το παρακράτος και την καταπίεση. Αν ρουφάς την κοκακολίτσα σου ήσυχα-ήσυχα και καταναλώνεις νεοφασιστικό άρτο και θεάματα.

Ο Φλωράκης ήταν κάθε άλλο παρά αλάνθαστος. Αλλά πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά κακόβουλος (ή απλά άσχετος) για να μην αναγνωρίσει την προσφορά του στην εδραίωση της δημοκρατίας και την αντιμετώπιση του διχασμού σε αυτόν τον τόπο μετά το 1974.

Και ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων (ποιοι ακριβώς είμαστε εμείς που θα κρίνουμε κάποιον που έφαγε τα νιάτα του στην καταδίωξη σε έναν κόσμο που απλά δεν τον καταλαβαίνουμε), στα γεράματά του υπήρξε πραγματικά σοφός και καλός άνθρωπος. Και με χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Λαϊκός, αλλά όχι λαϊκίζων. Το ακριβώς αντίθετο από κάτι μεγαλομανή ραμολιμέντα της δεξιάς, που ακόμα και τώρα γατζώνονται από την εξουσία με νομικιστικά τερτίπια.

Οι Παλαιοί

Εδώ μπορείτε να βρείτε το μεγαλύτερο μέρος των κειμένων των Σουμέριων. Τα πιο πολλά έχουν τόσο αγγλική μεταφραση όσο και transliterated πρωτότυπο, με επεξηγηματικά σχόλια να πετάγονται αν πάτε το ποντίκι πάνω από το κείμενο.

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε ποιος φταίει για το σημερινό μας χάλι, σας πληροφορώ ότι είναι οι πρώτοι που ανακάλυψαν τις πόλεις, τα ιερατεία, τη γραφή, τη γραφειοκρατία, τον τροχό και το μύθο του Κατακλυσμού. Πριν 5000 χρόνια περίπου. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στους Σουμέριους.

Εμένα μου άρεσε η ιστορία του Ενλίλ (transliteration, translation). Απ' ό,τι φαίνεται αυτή η Νινλίλ ΕΠΡΕΠΕ να πάει στον ποταμό παρά τις προειδοποιήσεις της μάνας της ότι θα της τον σφυρίξει ο Ενλίλ. Μετά και καλά έκανε ότι δεν ήθελε αλλά ο Ενλίλ δεν μάσησε, γεγονός που σίγουρα θεώρησαν αξιέπαινο οι Σουμέριοι όπως θα δείτε στην τελευταία παράγραφο της μετάφρασης, αν και υποψιάζομαι ότι για αυτόν τον λόγο έγινε μετά κατακλυσμός. Τέλος πάντων, θα τα διαβάσω και θα σας πω.

Ο διάολος να με πάρει αν έχω ιδέα πού τα βλέπουν όλα τα διαστημόπλοια και τους εξωγήινους εκπολιτιστές αυτοί οι ουφολόγοι του Till. Έχω την εντύπωση πως δεν ξέρουν ΚΑΝ ότι οι Σουμέριοι ήταν υπαρκτός λαός (και το όνομά τους συμβατικό και σύγχρονο), θα τους νομίζουν κάτι σαν τους Υπερβόρειους.

ΥΓ: Βλέποντας τη ΝΕΤ να αναλύει το μέγεθος της νίκης στην Παπαρίζιον απαριθμώντας ποσοστά τηλεθέασης, ένοιωσα λίγο σα να διαβάζω αναφορά πενταετούς πλάνου του ΚΚΣΕ επί Στάλιν. Απλώς αυτοί απαριθμούσαν ποσοστά αύξησης της παραγωγής ατσαλιού και κάρβουνου. Υποθέτω πως κάποια πράγματα μένουν ίδια. Η βλακεία του κόσμου για παράδειγμα. Και η απελπισία του βέβαια.

Περί μνήμ-...(!)(!)!!!!

Ας πούμε πριν από 10 λεπτά έσκασε στο σπίτι η καθηγήτρια Γαλλικών που είχα στο Γυμνάσιο. Ω ναι, έχουν πιάσει κολλητιλίκια.

12 χρόνια πριν θα ήμουν απολύτως ικανοποιημένος με κάτι τέτοιο. Αυτό το θυμόμουν. Θυμόμουν επίσης την τότε ηλικία της, 42. Θυμόμουν και ότι ήταν απίστευτη γκόμενα, ή τουλάχιστον ότι όλοι τη θεωρούσαμε απίστευτη γκόμενα.

Αλλά τέλος πάντων, κέφι, χορός, χαρά για το πάθημα της Μπόκοτα, ήμουν σε μία άλφα κατάσταση (και είμαι, εδώ που τα λέμε, αλλιώς δε θα τα 'γραφα όλα αυτά). Και πολλά θυμόμουν. Αει στο διάολο, ας με είχαν προειδοποιήσει.

Αυτό που δε θυμόμουν ήταν η ακριβής (ή έστω ασαφής) τότε φάτσα της. Μοιραίο λάθος.

Στην πρώτη ερώτηση απάντησα σωστά:
-Άλλαξες πολύ. [χαμόγελο]
-Το ξέρω.

Στη δεύτερη τα σκάτωσα:
-Εμένα πώς με βρίσκεις;
-εεε...
["μια πενηνταπεντάρα που για να λέμε την αλήθεια κρατιέτ αρκετά καλά, αλλά σίγουρα όχι τόσο καλά όσο θα ήθελε, μην το παίρνεις κατάκαρδ-" γαμώτο αυτό το αλκοόλ σκέτος ορός της αλήθειας μου έχει γαμήσει την ψυχολογία τι να πω τώρα σε αυτήν την ηλίθια, ας τα συμβιβάσω:]
...Ντάαξει.

Ladies and Gents, νοιώθω σα να έσφαξα λαγουδάκι. [ξέρεις εσύ πώς είναι]

Αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν. Boredom is good for you που λέει και ο Pratchett (δηλαδή ο Rincewind).

Περί μνήμης

Είναι αδύνατον να θυμάσαι κάτι που δεν έζησες.

Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως κάτι που δεν έζησες δεν υπάρχει, ή δεν πρέπει να σε απασχολεί. Αλλά δεν το θυμάσαι. Πολλώ δε μάλλον δεν το θυμάται κάποιος τρίτος.

Αυτή είναι η σύντομη απάντηση στην απορία πολλών Ποντίων. Υπάρχει και λιγότερο σύντομη, αλλά είναι Σάββατο βράδυ.

Συναισθηματισμοί

Ας το αντιμετωπίσουμε: η γλώσσα που χρησιμοποιεί ένας 25χρονος και η γλώσσα που χρησιμοποιούσε ο Ροΐδης πριν 120 χρόνια, δεν είναι η ίδια γλώσσα. Και η δεύτερη (thanks talos) δε μαθαίνεται καθόλου εύκολα, όπως είναι σε θέση να βεβαιώσουν τα εκατομμύρια δύσμοιρα χωριατόπουλα που τη διδάσκονταν στο δημοτικό μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Βενιζέλου. Και δε "φταίει" κανείς για αυτό.

Αν κάποιος φταίει είναι όλοι αυτοί οι πυροβολημένοι αττικιστές που για 150 χρόνια επέβαλαν σε αυτόν το λαό ένα σχεδόν μοναδικό στην ιστορία κόμπλεξ κατωτερότητας. Και είναι ευτύχημα που η μεγαλοφυΐα και το ταλέντο ανθρώπων όπως ο Ροΐδης και ο Παπαδιαμάντης κατάφεραν να εκδηλωθούν παρά τα ζοφερά εμπόδια που τους έβαζε μία ουσιαστικά ξένη -και τότε- επίσημη γλώσσα.

Απλώς κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεράσουμε το μύθο της δήθεν μοναδικής γλώσσας που έχει αλλάξει τόσο λίγο τα τελευταία 3000 χρόνια. Και να πάψουμε να νομίζουμε ότι θα "βρωμίσει" ο Ροΐδης και ο κάθε Ροΐδης αν μεταφραστεί σε σύγχρονη γλώσσα. Στο κάτω-κάτω μια μετάφραση θα γίνει, δε θα καταστραφούν όλα τα πρωτότυπα! Ο ίδιος ο Ροΐδης ήταν θερμός δημοτικιστής και η γλώσσα του ήταν παρωδία της επίσημης Καθαρεύουσας, όπως είχα ανέκαθεν την εντύπωση εδώ που τα λέμε...

Αυτό είναι για μένα ένα σημαντικό πρόβλημα των κειμένων του: κάποια στιγμή, η Καθαρεύουσα θα έπαυε να μας τυρανάει και μοιραία θα μειώνονταν ή θα εξαφανίζονταν αυτοί που θα μπορούσαν να πιάσουν την καυστική σάτιρα που επιχειρούσε να περάσει χρησιμοποιώντας το συγκεκριμένο γλωσσικό τύπο. Φυσικά μένουν πολλά άλλα να εκτιμήσει κανείς στο Ροϊδη.

Στο κάτω-κάτω, θα περίμενε κανείς, αφού αυτή η γλώσσα είναι τόσο κατανοητή και προσπελάσιμη στο μέσο ομιλητή της δημοτικής, και αφού τα κείμενά της δεν είναι "ιερά", να μην ανησυχούσαμε και τόσο πολύ για απώλειες κατά τη μετάφραση.

Για να πούμε βέβαια και του στραβού το δίκιο, τα περί νέων που αυτομάτως θα βυθιστούν στο Ροΐδη μόλις αρθεί το γλωσσικό εμπόδιο, είναι μέγιστα μεγαλόστομες αρλούμπες.

Γενικά θα ήθελα να μη δίνουμε τόσο μεγάλες διαστάσεις στο καθετί: "οι νέοι θα πέσουν με τα μούτρα στο Ροΐδη" απο δω, "εξαφανίζεται ένας ολόκληρος κόσμος" από κει.

Του κώλου τα εννιάμερα, λέω εγώ.

απντέητ: διόρθωσα το πρώτο λινκ ώστε να δείχνει στο σχετικό post του dogblogger και όχι στο άρθρο των Νέων.

Απολογισμός

Χθες ήταν πολύ σκατένια μέρα αλλά τουλάχιστον ξεσκίστηκα στο διάβασμα.

Σήμερα προβλέπεται να είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

Αντιαμερικανισμός (many of many)

Ουσιαστικά το δίλλημα είναι αν είμαστε κύριοι του εαυτού μας ή σκυλάκια οποιουδήποτε Αφεντικού Με Το Μαγικό Ραβδί, ενώ επιχειρεί(η;)ται να περάσει η άποψη ότι πρέπει απλά να βρούμε το κατάλληλο Αφεντικό ή το κατάλληλο Μαγικό Ραβδί και όλα τα άλλα έρχονται πακετάκι, ίσως θυσιάζοντας λίγο από το ένα για το άλλο. Απίστευτη ουτοπία.

Κατά τη γνώμη μου έχουμε περίσσια από σκυλάκια σε αυτή τη χώρα και οι Αμερικανοί απλά βολεύτηκαν με την κατάσταση, ενισχύοντάς την σε λογικά πλαίσια. Στη Χούντα βέβαια το παραχέσανε, αλλά βρήκαν και τα κάνανε. Από το '74 και μετά, ξυπνήσαμε λιγάκι. Καταλάβαμε ότι πρέπει να έχουμε και λίγη αξιοπρέπεια. Να έχουμε δικούς μας στόχους. Δυστυχώς οι στόχοι όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων από το '74 ήταν και είναι αρκετά μαλακισμένοι. Η όποια πρόοδος έχει συντελεστεί περισσότερο νομοτελειακά και από κάτω ή έξω. We 're being dragged kicking and screaming into the Century of the Fruitbat.

Αλλά τέλος πάντων, από το '74 και μετά σε γενικές γραμμές είμαστε πολύ πιο κύριοι του εαυτού μας. Εξακολουθούμε να επηρεαζόμαστε τρομερά από τα καπρίτσια της Ουάσινγκτον, αλλά τουλάχιστον είμαστε στα μάτια της περισσότερο Βέλγιο απ' ό,τι ξερωγωΚοσταρίκα. [ή Τουρκία, όπως ήμασταν το '50-'74 και όπως μας θέλει χονδρικά ο μισός πληθυσμός] Δε μας φταίνε οι Αμερικανοί για τα όποια προβλήματά μας, τουλάχιστον όχι περισσότερο απ' όσο φταίνε της Γερμανίας. Κλείσαμε το θέμα "τραύματα λόγω Αμερικανικής εξωτερικής στο συλλογικό υποσυνείδητο που δικαιολογούν τουλάχιστον μία επιφύλαξη για το βαθμό στον οποίο οι Αμερικανοί ήθελαν απλά έναν σύμμαχο, ένεκα ότι από μια συμμαχία υποτίθεται ότι κερδίζουν και οι δύο" και το θέμα "ανορθολογιστικό φόρτωμα στην Αμερική όλων των δεινών της Ελλάδας, τουλάχιστον μετά το '74".

Αυτό δε σημαίνει πως θέλουν το καλό μας. Ούτε σημαίνει πως θέλουν το κακό μας. Θέλουν απλά τα δικά τους. Τα οποία τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά εκνευριστικά και δεν είμαστε οι μόνοι που τα βρίσκουν εκνευριστικά. Τα βρίσκουν εκνευριστικά και οι μισοί Αμερικανοί όπως πολύ σωστά παρατήρησε νομίζω ο Πιτσιρίκος. Και οι Ελβετοί. Και οι Τούρκοι. Και οι Ισπανοί. Γενικά όλοι εκτός από κάτι πυροβολημένους στην Ανατολική Ευρώπη και βέβαια τους άλλους μισούς Αμερικανούς.

Αυτό δεν είναι αντιαμερικανισμός και είναι πολύ αφελές να αντιμετωπίζεται σαν κάτι τέτοιο. Δηλαδή ρε παιδί μου εγώ ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ που ακρωτηριάστηκαν όλα αυτά τα παιδάκια επειδή το Ιράκ είχε weapons my ass destruction. Γιατί να είμαι αντιαμερικανός; Χέστηκα ποιοι το έκαναν. Και οι Έλληνες να το έκαναν μαλακία θα το έλεγα (καλά: ΚΥΡΙΩΣ αν το έκαναν οι Έλληνες...). Επιτρέπεται λοιπόν να μην εγκρίνω τη συγκεκριμένη ενέργεια και τη συγκεκριμένη πολιτική σχολή, ή είμαι αντιαμερικανός; Από πότε ακριβώς ταυτίστηκε η χώρα (και η ιστορία της και οι άνθρωποί της) με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησής της και κυρίως με τις οικονομικές θέσεις που αυτή προωθεί; Με την ίδια ίσως "λογική" που ήταν ανθέλληνας όποιος δε συμφωνούσε με τις επιλογές των χουνταίων, ή με τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Αντιαμερικανισμός (2 of many)

Πρώτα απ' όλα να ξεκαθαρίσουμε το ακαταμάχητο της θέσης που εκφράζει ο talos. Ο talos εκπροσωπεί έναν ιδεολογικό χώρο που μέχρι το 1974 υπέστη μία αδιανόητη για δημοκρατική χώρα παραβίαση στοιχειωδών ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων.

Ζουν ακόμα άνθρωποι που τους έτυχε να βασανιστούν λόγω πεποιθήσεων. Συχνά παρουσία κάποιου με αμερικανική προφορά και άθλια γραμματική. Το να σου κάνουν ηλεκτροσόκ στα παπάρια επειδή δεν απαντάς στις ερωτήσεις κάποιου αμερικανάκια είναι, απ' όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, ο απόλυτος ορισμός της αρνητικής παρέμβασης στα εσωτερικά της χώρας. Η αμφισβήτηση τέτοιων μαρτυριών είναι αναξιοπρεπής εθελοτυφλία.

Μπορεί εκ των υστέρων, κάτω από κάποια συγκεκριμένη οπτική γωνία, όλα αυτά, να οδήγησαν σε κάτι θετικό για τη χώρα. Αλλά η ανάμιξη στα εσωτερικά μας και μάλιστα με τέτοια μέσα (μεταξύ άλλων πιο πολιτισμένων αλλά όχι λιγότερο επικίνδυνων) δεν είναι καλό πράγμα, γιατί έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη Δημοκρατία που υποτίθεται πως πρέπει να έχουμε.

Δημοκρατία, ή 50% αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ; Πολιτική συνείδηση ή βολικοί για τον αντικομμουνιστικό Kampf εθνικιστές καραγκιόζηδες; Μη βιαστείτε να απαντήσετε.

Αντιαμερικανισμός (1 of many)

Εδώ και αρκετές μέρες συζητιέται (μεταξύ άλλων) ο αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Είχα και μία συζήτηση με τη sister-of-j95 που κατέληξε να μη μιλιόμαστε, αλλά σε καμια ώρα θα της έχει περάσει.
Ώσπου να της περάσει λοιπόν, μια και έχουμε απεργία και κατάληψη και ξύνω τα @@ μου όλη μέρα, θα καταθέσω κι εγώ τον οβολό μου στο φλέγον και ακανθώδες αυτό ζήτημα, ειδάλλως θα χάσει
η Βενετιά βελόνι ως γνωστόν.

Λοιπόν, υπάρχει αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα. Όταν λέμε αντιαμερικανισμός, εννοούμε "ΦονιάδεςΤώνΛαών - Αμέ-Ρί-Κά-Νοι", εννοούμε "κάτω η ιμπεριαλιστική διείσδυση της Κόκα-Κόλα", εννοούμε "καλά τους έκανε ο Μπιν", εννοούμε "η Ρώσικη αρκούδα ξυπνάει" και λοιπά θλιβερά. Εννοούμε δηλαδή τυφλό -και εν τέλει ρατσιστικό- μίσος ενάντια σε οτιδήποτε αμερικάνικο, συνδυαζόμενο βέβαια με την υποκρισία του να χεζόμαστε από τη χαρά μας όταν το σπλάχνο μας πετυχαίνει μια θέση PhD στο Χάρβαρντ. Εννοούμε επίσης την ανορθολογιστική πεποίθηση πως οι Αμερικάνοι ελέγχουν πλήρως τη χώρα, πως κινούνται από ανθελληνισμό, πως φταίνε για όλα ή εν πάσει περιπτώσει για πάρα πολλά. Βασικά διαβάστε λίγο Δίκτυο 21, ή πηγαίντε σε κανένα καφενείο στο Πέραμα και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Τα παραπάνω φυσικά καταρρίπτονται πανεύκολα (εκτός από τη χαρά σχεδόν οποιουδήποτε αντιαμερικανού όταν το σπλάχνο μπει στο Χάρβαρντ), οπότε μπορεί αφελώς να νομίσουμε ότι ισχύουν τα ακριβώς αντίθετα. Η κατάσταση μου θυμίζει πολύ την "κατάρριψη" της ΙΕ γλωσσολογίας από τους Λιακοπουλέησον, ή την "κατάρριψη" της Δαρβίνειας θεωρίας από τους δημιουργιστές. Και στις τρεις περιπτώσεις, αυτό που η άλλη πλευρά αντιλαμβάνεται ως αντίθετό της είναι ένα γελοίο strawman's interpretation της σοβαρής άποψης. Ενδιαφέρον είναι πως η άλλη πλευρά με αυτόν τον τρόπο οικειοθελώς αυτοπροσδιορίζεται ως επιφανειακότατη, ως "strawmen", κάτι που υπό κανονικές συνθήκες δεν αποτελεί πρόβλημα γιατί ζήτημα αν υπάρχουν 500 άτομα στον πλανήτη που να μπορούν να δουν τα πράγματα αρκετά "εσωτερικά" χωρίς ταυτόχρονα να τα δουν κουκουρούκου.

Μετάφραση: μόνο και μόνο επειδή καταρρίπτονται εύκολα όλα αυτά που λέει η Κανέλη και η Παπαρήγα, δε σημαίνει ότι καταρρίπτονται αυτόματα και αυτά που λέει ο talos. Βολεύει ομολογουμένως πάρα πολύ να εξισώσουμε την ορθολογιστική εναντίωση σε συγκεκριμένες πλευρές της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με την ανορθολογιστική εναντίωση στην πρόοδο που σε μεγάλο βαθμό πηγάζει από την Αμερική. Έτσι όλοι όσοι διαφωνούν μαζί μας γίνονται ελάχιστα καλύτεροι από το Λιακόπουλο και την Κανέλη, οπότε είμαστε σίγουροι ότι έχουμε δίκιο. QED.

...αμ δε!
(to be continued)

Παρακμή 2

Έβλεπα τώρα στην Τατιάνα τρεις ομοιοπαθητικές να τη λένε σε κάποιον σπουδαίο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Νομίζω τον είπανε και ψεύτη σε κάποια φάση. Μετά βρίσανε όλες μαζί (και η Τατιάνα) τον πρόεδρο της Ελληνική Ομοιοπαθητικής Εταιρίας, διότι ως φάνηκε δεν ήταν καν εκπαιδευμένες ομοιοπαθητικοί.

Το Κατεστημένο τις πολεμά. Γιατί έχουν ανακαλύψει το χάπι του έρωτα, που λύνει όλα τα προβλήματα των ζευγαριών. Για την ακρίβεια όχι το χάπι του έρωτα (έτσι ισχυρίζονται οι Εχθροί που θέλουν να τις γελοιοποιήσουν), αλλά το χάπι της Ζωής. Το χάπι του έρωτα είναι απλή υποπερίπτωση.

Αρχίζω να έχω την εντύπωση πως αυτές οι μεσημεριανές εκπομπές είναι σκέτη καταστροφή. Στο μαγγανοπήγαδο της κοινωνίας, βολεύει να τις βλέπετε σαν ιδιαίτερα ενοχλητικά ποντικάκια που χέζουν στον κουβά.
----------
Κατά τα άλλα ο Αραχτός μας εξιστορεί τα παθήματα του Ταρζάν με τη στέρφα Τζέην. Θα πρέπει να αισθάνθούμε κατανόηση για την κακομοίρα τη Τζέην. Στη Βικτωριανή Αγγλία που ζούσε η μάνα της, οι εκτρώσεις ήταν παράνομες σε αντίθεση με το να γαμάς το υπηρετικό προσωπικό σου. Έτσι η μάνα-Τζέην βρέθηκε έγκυος στα 13 της από το γιο του αφεντικού και έτσι πολύ σύντομα από βοηθός καμαριέρας κατέληξε ζητιάνα στο Σόχο. Η μικρή Τζέην είχε συνολικά 43 "πατριούς", 39 από τους οποίους ασέλγησαν πάνω της με μία αξιοθαύμαστη ποικιλία τρόπων ενώ όλοι ανεξαιρέτως την κοπάναγαν, την ώρα που η μάνα-Τζέην "ζητιάνευε" σε φθηνά καμπαρέ για να θρέψει τέκνο και Τεκνό. Δεν είναι να απορείς συνεπώς που η Τζέην τα έφτιαχνε συνέχεια με ρεμάλια για τα οποία η λέξη "προφύλαξη" ισοδυναμούσε με τη δήλωση "έχω σύφιλη". Όταν στα 18 της έμεινε έγκυος, για πρώτη φορά στη ζωή της πήρε τη σωστή απόφαση. Και τώρα που ο Ταρζάν θέλει παιδιά κι ας κάνει ότι δείχνει κατανόηση γιατί σε αντίθεση με όλους τους προηγούμενους την αγαπάει στ' αλήθεια και αυτή τα έχει καταλάβει όλα αλλά κάνει ότι δεν τα έχει καταλάβει και παλεύει με τον εαυτό της να δεχθεί ένα ξένο παιδί γιατί κι αυτή τον αγαπάει στ' αλήθεια, η μάνα-Τζέην που τα βλέπει όλα αυτά από την Κόλαση σκέφτεται πως αφού ούτως ή άλλως δεν τη γλίταρε, ίσως θα έπρεπε να είχε πάρει αυτή τη γαμημένη απόφαση ώστε να μη βασανίζονται τόσες ψυχές.

Η λέξη της ημέρας

Μαλακισμένες.

update:
Τώρα λοιπόν που έχει νομιμοποιηθεί η άμβλωση και στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας, δεν θα μας μένει τίποτε άλλο, πιά, παρά στην καθιερωμένη Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, άλλη υποκρισία αυτό, εμείς να τελούμε ευλαβικό μνημόσυνο, για όλα εκείνα τα αθώα παιδιά, που θα κατακρεουργούνται καθημερινά στις κλινικές-σφαγεία.

Ο λόγος που όλα αυτά τα θεωρώ τερατωδώς φαρισαϊκά είναι ότι ποτέ -μα ποτέ!- δεν έχω ακούσει να γίνεται μνημόσυνο για προϊόν αποβολής, έστω και αν αυτή συνέβη τον έβδομο ή τον όγδοο μήνα.

update:

"Αν το κοιλιακό τοίχωμα της εγκύου ήταν διάφανο,
τί νόμους θα είχαμε για την έκτρωση;"

Ε... "τον Αύγουστο μπορεί να γίνει και με απλή ηλιοθεραπεία";

Jiphop flamenquillo

Αφιερωμένο στον S G και στο Ναυτίλο:

Y entre apretones de manos se juegan el destino
De la tierra y de los seres que en ella vivimos
No conocen el respeto, les sigue un oscuro sino
Con lo linda que es la vida!! En que la habéis convertío!!!
[....]
Detrás de las cuatro paredes por el callejón de atrás
Soleás y martinetes las cartas están marcás
Detrás de las cuatro paredes por el callejón de atrás
Tiros y tiros van!! Tiros y tiros van!! Van!!

...Aquí un poquillo de jiphop flamenquillo
Pa toas las quillas, pa tós los quillos
Aquí un poquillo de jiphop flamenquillo
Pa que te metas por la vena cosa rica chica sí

[Ojos De Brujo - Tiempo de soleá (Bari - 2004)]

Διότι όσο εμείς τον παίζουμε στη μεταβυζαντινή ντίσνεϋλαντ, ο κόσμος αλλάζει. Και τσαντίζεται. Και δημιουργεί. Και μερικά τραγούδια είναι τόσο όμορφα που ακόμα και εμείς τα κυνικά γουρούνια δε μπορούμε παρά να συγκινηθούμε.

[το ότι το τραγούδι αυτό χρησιμοποιήθηκε σαν υπόκρουση σε ραδιοφωνικό διαφημιστικό σποτ κυριλέ εστιατορίου με ισπανική κουζίνα προσωπικά το καταγράφω ως casus Ολικής Εξάλειψης Της Ανθρωπότητας Με Την Πρώτη Ευκαιρία]

ΥΓ: Ευχαριστώ τη Λ. και τη Γ. που μετέφρασαν. Αν και το τραγούδι με έκανε να δακρύζω πριν καν διαβάσω τους στίχους...

Τα Παιδιά Της Γης

Μιλάω βέβαια για την πενταλογία της Jean M. Auel.

Λοιπόν ωραίο βιβλιαράκι, ενδιαφέροντα και αυτά που λέει για τους πρωτόγονους, σίγουρα σε βάζει στον πειρασμό να δοκιμάσεις ένα σωρό πράγματα -η συγγραφεύς quite obviously έχει κάψει πάμπολλες φλάτζες- αλλά:
1ον) Δεν το δέχομαι ότι οι Νεάντερταλ κληρονομούσαν τις αναμνήσεις των προγόνων τους. Καταλαβαίνω πως πρόκειται για λογοτεχνικό κολπάκι, αλλά υπάρχουν σαφή όρια στο τι λογοτεχνικά κολπάκια μπορείς να εφαρμόσεις όταν υποτίθεται πως προσπαθείς να ξαναζωντανέψεις τη λίθινη εποχή. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι επίκτητα χαρακτηριστικά δεν κληρονομούνται, τόσο τώρα όσο και στη λίθινη εποχή. Βέβαια αν χεστείς στη ντάτουρα διόλου δεν αποκλείεται τα παιδιά σου να βγουν καρακατακαμμένα, αλλά αυτό δε μετράει για κληρονομικότητα, sorry κ. Auel.
2ον) Από τον 3ο τόμο και μετά καταντάει πραγματικά κουραστικό να διαβάζουμε κάθε τρεις σελίδες για τον "πελώριο ανδρισμό του Τζονταλάρ" και τις "πάντα πρόθυμες υγρές ζεστές πτυχές του κόλπου της Άυλα" και το πώς συγκλονίζεται η τελευταία κάθε φορά που αυτά τα δύο έρχονται σε επαφή. Παρομοίως κουραστικό είναι που κάθε τόμος περιέχει ουσιαστικά όλους τους προηγούμενους υπό μορφήν αναμνήσεων της Άυλα και του Τζονταλάρ. Αυτό το έχω δει και στο Χάρι Πότερ (γιατί νομίζετε ότι είναι 700 σελίδες ο τελευταίος τόμος...) αλλά όχι σε τόσο ενοχλητικό βαθμό.
3ον) Η μετάφραση δεν είναι ιδιαίτερα καλή, θα πρότεινα σε όποιον ενδιαφέρεται και μπορεί να διαβάσει κατ' ευθείαν το πρωτότυπο. Γενικά έχουμε έλλειψη καλών μεταφραστών από τα αγγλικά. Στα γαλλικά και άλλες γλώσσες δεν υφίσταται τέτοιο πρόβλημα, διότι μόνο για τα αγγλικά υπάρχει τέτοια αποσύνδεση γλώσσας και κουλτούρας, τουλάχιστον στον τρόπο που διδάσκονται και χρησιμοποιούνται.

Τέλος πάντων, ενδιαφέρουσα η semi-new age εικόνα των φιλειρηνικών "Παιδιών της Γης" που ζούσαν σε απόλυτη αρμονία με τη φύση (και τα ναρκωτικά της), είχαν ελευθερογαμική μητριαρχία (από το 2ο τόμο και μετά τουλάχιστον, όταν η Auel ψιλογέρασε ή μάλλον ο άντρας της ψιλογέρασε) και κάθε τρία λεπτά γέλαγαν σα χαζοί, όμως δεν πολυταιριάζει με όσα ξέρουμε για τους πρωτόγονους λαούς (σημερινούς και original). Η ζωή στην άγρια φύση είναι πολύ ζόρικη και το τελευταίο που θες να κάνεις σε περίπτωση που επιθυμείς να μη γίνεις breakfast για τον πλησιέστερο μαχαιρόδοντα, είναι να κάθεσαι και να "μοιράζεσαι το Δώρο της Ηδονής" με την Άυλα στη μέση του δάσους.

introspection

Διαβάζοντας το άρθρο που ανακάλυψε ο Crazy Monkey, σκέφτηκα ότι εμείς οι λευκοί μορφωμένοι πλούσιοι ετεροφυλόφιλοι άρρενες είμαστε στο κάτω-κάτω της γραφής η καλύτερη απόδειξη ότι μια μειονότητα μπορεί να τα καταφέρει μια χαρούλα.

just makin a point

Somewhere in the ghetto where morality died
It's A rapid response and all the hand s are tied
Ask the questions later raise the 45
Press it against his head watch him beg for his life
Now you're the judge,the jury and the executioner sealin' his fate
Now you're the judge,the jury and the executioner sealing his fate
You're feeling the hate
You never asked why it's two eyes for one eye
Act on on instinct you know the truth from a lie
And you spit at the man behind the video lens
In his crazy theme park where the means are the ends
Hate breeds hate and a beat makes a beat
Can this bitter revenge can ever be so sweet?
So you're the judge,the jury and the executioner , sealing his fate
You're feeling the hate
You're so close to the edge can you pull back in time
There's a voice in your head and a voice from behind
Appealing to reason helping you to make sense
Of the mess that's around you
Are you a spanner in the works or part of the plan
Are you shaking or biting the invisible hand
Is revenge the the only way that you can make a stand
Its not how you fall -it's how you land
IT'S HOW YOU LAND!
Are you the judge the jury and the executioner
Are you the judge the jury and the executioner
Are you the judge the jury and the executioner
Are you the judge the jury and the executioner sealing his fate
You're feeling the hate
(Asian Dub Foundation - La Haine [Enemy of the Enemy])
(πόσο διαφορετικά έχουν γίνει τα πράγματα από τότε που τελείωσε ο Καιρός των Βεβαιοτήτων)

Γράμματα Αναγνωστών :)

Ο φίλος Lao σχολιάζει:

"Αχμ.. διακρίνω μία τάση από μέρους σου να προσδώσεις ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά σε επιστημονικές θεωρίες. Ντε και καλά να μεταφέρεις/αντιστοιχίσεις ιδέες/θεωρίες από τον χώρο θετικών επιστημών με γεγονότα/φαινόμενα/συστήματα που έχουν ως βασική παράμετρο τον άνθρωπο. Δε λέω καλές οι συνδέσεις και οι συσχετίσεις, αλλά μην το δένεις και κόμπο το σχοινί."

Δεν το δένω κόμπο. Γενικά πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εδώ δεν είναι ούτε επιστημονικό σύγραμμα ούτε φιλοσοφική... φιλοσοφική... -τέλος πάντων!- από αυτά που συχνάζουν οι φιλόσοφοι.

Είναι περισσότερο χιούμορ και προσωπικές απόψεις. Βαθύτατα προσωπικές απόψεις. Χρησιμοποιώ υλικό από τις επιστήμες επειδή μου αρέσουν, αλλά περισσότερο σαν πρώτη ύλη παρά σαν δομικά στοιχεία ενός συλλογισμού. Προσπαθώ να είμαι ακριβής, αλλά δεν είναι η πρώτη προτεραιότητά μου. Η DiS καταλαβαίνει (ε, μάλλον) γιατί έχουμε τον ίδιο αγαπημένο συγγραφέα (φαντάζομαι).

Συχνά εισάγω λογικά ή άλλης φύσεως σφάλματα για να βγει το χιούμορ και μου αρέσει πολύ όταν τα καταλαβαίνει κάποιος (όπως έγινε στο αμέσως προηγούμενο ποστ, όπου "βοήθησα" με το strike through). Και ακόμα πιο συχνά το πάω μέσω Λαμίας για να μου βγει κάποιο λεπτό υπονοούμενο.

Ας πούμε στο επίμαχο ποστ, το λεπτό υπονοούμενο ήταν "γαμιούνται όλοι όσοι με το που θα ξεστομίσει ο άλλος ένα keyword-ταμπού βγάζουν τα κουμπούρια αντί να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι στο διάολο λέει", αλλά κάτι μου λέει πως μόνο ο lefty δε θα μάσαγε από την αλλαγή περιτυλίγματος.

Όσο για το copyright, γενικά δε με πολυαπασχολεί. Αν ο άλλος θέλει να κλέψει θα κλέψει και αν θέλω πραγματικά να τον γαμήσω υποθέτω πως μπορώ. Θα ήθελα πάντως κάποιος να μου βρει ένα κουμπάκι για την Artistic License (ίδιων διαστάσεων και στυλ με αυτό που έχω τώρα για τη GPL) γιατί ομολογώ πως είναι πολύ δυσεύρετα.

Αυτομοιότητα Ι

Με τη sister-of-j95 συζητούσαμε τις προάλλες για τη ρεφλεξολογία. Σύμφωνα με τη ρεφλεξολογία, ολόκληρο το σώμα απεικονίζεται στα άκρα (πόδια κυρίως αλλά και χέρια). Εγώ νόμιζα πως οι τύποι ισχυρίζονται ότι μόνο κάποια ζωτικά μέρη απεικονίζονται σε τυχαία σημεία στο πόδι, αλλά η so95 με πληροφόρησε ότι την έχουν ακούσει εντελώς διαφορετικά: στο πόδι (και ειδικά στην πατούσα) βλέπουν "ζωγραφισμένο" ένα ανθρώπινο σώμα: πάνω-πάνω (άκρες των δαχτύλων) είναι ο εγκέφαλος, λίγο πιο μέση η καρδιά κλπ. "έχει λογική το πράγμα ρε μαλάκα. Καμένη μέν, αλλά λογική".

Σκέφτηκα ότι αυτοί οι ρεφλεξολόγοι είναι παντελώς κολλημένοι. Πήγαινε ένα λογικό βήμα παραπέρα ρε μαλάκα: αν στο πόδι μας είναι ζωγραφισμένο ολόκληρο το σώμα, λογικά κάπου κοντά στη φτέρνα θα βρίσκεται το σημείο που αντιστοιχεί στα πόδια. Οπότε όλα τα άλλα σημεία δε χρειάζονται. Αρκεί να ζουλάμε με πολλή προσοχή τα κατάλληλα σημεία στο μικρό ποδαράκι.

Αλλά και αυτό κάτω-κάτω θα έχει πόδια, έτσι δεν είναι; Άρα το μόνο που χρειάζεται είναι να ζουλάμε ακόμα πιο προσεκτικά στο κάτω-κάτω του κάτω-κάτω της φτέρνας. Αλλά και αυτό θα έχει πόδι, οπότε...

...οπότε καταλήγουμε ότι τα πάντα απεικονίζονται σε ένα και μόνο σημείο του ποδιού. Ζουλώντας εκεί (με ακρίβεια χιλιοστού του χιλιοστού) μπορούμε να θεραπεύσουμε τα πάντα. Ή και να προκαλέσουμε τα πάντα, φαντάζομαι. Αλλά αν θέλουμε τέτοια ακρίβεια δε γίνεται να ζουλάμε με τις χερούκλες μας. Προφανώς απαιτείται κάτι πιο λεπτεπίλεπτο, όπως ένα laser.

Μάγκες, μόλις γεφύρωσα τη ρεφλεξολογία και το βελονισμό. Και προχώρησα και 2000 χρόνια. Όχι και άσχημα. Πάω να γράψω κανένα βιβλίο να χεστώ στο τάλλαρο :)

Τώρα καταλάβατε γιατί από τα charts της ρεφλεξολογίας απουσιάζουν τα πόδια. Οι σοφοί που έχτισαν αυτό το ιδιαιτέρως κομψό διανοητικό οικοδόμημα σκέφτονταν απλά μη επιστημονικά, όχι ηλίθια. Ήξεραν από αυτομοιότητα αιώνες πριν από εμάς. Αυτό θα έπρεπε να κρατήσουμε, αντί να τα σκάμε σε επιφανειακά πιθηκίζοντες "γκουρού".

Περιαστικά μυθίδια

Καλά σκασίλα σας βέβαια, εδώ καίγεται το σύμπαν, αλλά μόλις διάβασα κάτι πολύ αστείο στη στήλη των επιστολών της χθεσινής "Κ": ένας ευγενέστατος αναγνώστης ισχυρίζεται ότι η Μ. Βρετανία άλλαξε το όνομά της σε Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να τη δεχθεί η Γαλλία στην Ευρωπαϊκή Ένωση: σύμφωνα με τον αναγνώστη η Γαλλία βρήκε ευκαιρία που το ΗΒ ήθελε να μπει στην ΕΕ για να τους αναγκάσει να αλλάξουν όνομα, φοβούμενη διεκδίκηση της Βρετάνης!

(ας μην ανησυχεί ο αναγνώστης για τη Βρετάνη: ουδέποτε κινδύνεψε. Τόσο η Γαλλία όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο Μ. Βρετανίας και Β. Ιρλανδίας είναι κράτη με ιστορία χιλίων χρόνων και ξεκαθαρισμένους μεταξύ τους λογαριασμούς και όχι νεόδμητα κρατίδια με πλούσια φαντασία σε ό,τι αφορά το παρελθόν τους και ακόμη πιο πλούσια κόμπλεξ. Συγκεκριμένα έχουν ξεπεράσει εδώ και 200 χρόνια την εποχή που σαν επιχειρήματα στις μεταξύ τους διενέξεις χρησιμοποιούσαν τα ανδραγαθήματα των αρχαίων προγόνων τους, φανταστικών ή πραγματικών.)

Ακριβώς από πάνω, ένας άλλος (σαφώς πιο τσαμπουκαλής) αναγνώστης παρατηρούσε πως "αυτοί που λένε ότι τα Σκόπια μπορούν να ονομάζονται όπως θέλουνε ας πάνε στην Κίνα να πούνε την Ταϊβάν 'Φορμόζα' και θα τους εκτελέσουν αμέσως και θα τους βάλουν να πληρώσουν και τη σφαίρα". Σε αυτό δεν κρατήθηκε και τον ψιλοδούλεψε μέχρι και ο Καρκαγιάννης, με αφορμή άρθρο του οποίου γράφτηκαν και οι δύο επιστολές: "σέβομαι την άποψή σα αλλά δε θα ήθελα να μένω στην Κίνα αν είναι έτσι όπως την περιγράφετε". Α, τώρα που το βλέπω ο τσαμπουκαλής είχε προκαλέσει και το άρθρο in the first place. Τέλος πάντων.

Προφανώς πρόκειται για mythlets που δημιουργήθηκαν από τη συλλογική μαλακία μας για να δικαιολογήσουν τη σκληροπυρηνική άποψη για το μακεδονικό. Δύο μικρά τουβλάκια στο τείχος που χτίζουμε ανάμεσα σε εμάς και την πραγματικότητα.

ΥΓ: Κάτι που δεν καταλαβαίνει πολύς κόσμος είναι ότι δεν υπάρχει δικαίωμα σεβασμού της άποψής σου. Υπάρχει μόνο σεβασμός στο δικαίωμα να έχεις άποψη. Κατά τα άλλα επιτρέπεται ο άλλος να την πάρει και να την κάνει κωλόχαρτο, λεκτικά εννοείται.

Και για να τελειώνουμε...

...επειδή βαρέθηκα το project "ας τα χώσουμε στο νεοφιλελευθερισμό", πάω γρήγορα-γρήγορα στο συμπέρασμα:

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ακριβής, αλλά όχι σωστός.

1ο λάθος:
Αν αφήσεις ένα πολύπλοκο σύστημα στην ησυχία του με ένα μόνο βρόγχο αρνητικής ανάδρασης (ως προς το χρήμα), θα ισορροπήσει (ως προς το χρήμα). Θα ισορροπήσει, δε θα φτάσει στο βέλτιστο. Δεν υπάρχει καμία απολύτως εγγύηση ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται. Να το πω πιο απλά, η φυσιολογική τάση του συστήματος είναι να εξαλείψει ολόκληρες περιοχές που είναι μη ανταγωνιστικές και δε μπορούν να γίνουν με κανέναν τρόπο (π.χ. απομακρυσμένα νησιά του Αιγαίου). Ο σκοπός δεν είναι οι άνθρωποι εκεί πέρα να εξαφανιστούν, είναι να βρεθεί λύση για τα προβλήματά τους.

2ο λάθος:
Το χρήμα δεν είναι ουδέτερο. Είναι δύναμη. Όποιος έχει πολλά χρήματα δεν είναι με κανέναν τρόπο ισοδύναμος με όποιον έχει λιγότερα. Στη θεωρία η μικρή επιχείρηση μπορεί να ανταγωνιστεί τη μεγάλη χάρη στην ευρηματικότητά της. Στην πράξη απλά δε γίνεται (άλλωστε υποτίθεται ότι παραδεχτήκαμε ("εμείς οι νεοφιλελεύθεροι") παραπάνω ότι κάποιοι εκ των πραγμάτων δεν είναι ανταγωνιστικοί.

3ο λάθος:
Όταν ένα πολύπλοκο σύστημα μεταβάλλεται (κατευθύνεται προς την ισορροπία), στα χαμηλότερα επίπεδα έχεις ΠΑΝΤΑ εξελικτικά φαινόμενα, γιατί οι μονάδες από τις οποίες αναδύεται το σύστημα προσαρμόζονται στη νέα κατάσταση (είναι ένας τρομερά πολύπλοκος βρόχος, δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι). Θεμελιώδες λάθος εδώ είναι η σύγχυση των λέξεων "εξέλιξη" και "πρόοδος". Ο 58άρης που 2 χρόνια πριν τη σύνταξη έκατσε και (έκανε ότι) έμαθε κομπιούτερ για να συμπληρώσει (με βασικό μισθό) τα ένσημα που του λείπουν από τη σύνταξη είναι "εξελιγμένος". Ρωτήστε τον αν του αρέσει.

4ο λάθος:
Το χρήμα δεν είναι σκοπός, είναι μέσο. Το κέρδος δεν είναι έγκλημα, αλλά ούτε και ανθρώπινο δικαίωμα. Είναι μέσο για να ικανοποιούνται τα πραγματικά ανθρώπινα δικαιώματα (δημιουργικότητα, αξιοπρεπής ζωή κλπ).

5ο λάθος:
(συνδυασμός των 2, 3 και 4): Όταν κάποιος κερδίζει, γίνεται ισχυρότερος και κατά συνέπεια ικανότερος να κερδίσει. Όσο περισσότερο επιδιώκει το κέρδος και τα καταφέρνει, τόσο πιο ικανός να κερδίζει γίνεται. Εξελικτικά, πολύ σύντομα προβλέπεται να έχουμε ένα μάτσο αδυσώπητα καθάρματα που προτιμούν να απολύσουν 5000 εργαζόμενους (ή να τους αντικαταστήσουν με 10.000 παιδάκια στην Ταϋλάνδη) παρά να μειώσουν τις αποδοχές τους κατά 5%. Για κοίτα σύμπτωση, αυτό ακριβώς έχουμε. Ουσιαστικά σε αυτό το σημείο ο νεοφιλελευθερισμός παραβλέπει μία πολύ ισχυρή θετική ανάδραση. Θετικές αναδράσεις = deep shit.

6ο λάθος:
Ο άνθρωπος μπορεί να πάει φυλακή. Η εταιρεία όχι. Θεμελιώδης διαφορά. Δε μας φτάνει που βάζουμε την ισοροπία του (φαντασιακού) συστήματος πιο πάνω από την ευημερία μας, δημιουργούμε (ή μάλλον συμφωνούμε ότι θα υπάρχουν) συστημικές οντότητες εκατομμύρια φορές πιο ισχυρές από έναν άνθρωπο και τους δίνουμε και το ακαταλόγιστο!

7ο λάθος:
Η όλη εικόνα των καλών εταιρειών που πρέπει να τις χαϊδεύουμε για να μας δώσουν τα ωραία τους λεφτά μαθηματικά παραμένει ισοδύναμη αν αυτές μας χαϊδεύουν για να τους δώσουμε την ωραία μας υπεραξία (ως εργαζόμενοι) και τα ωραία μας λεφτά (ως καταναλωτές) και τους ωραίους μας φυσικούς πόρους (ως πολίτες). Δεν υπάρχει τίποτα (εξαιρώντας τον πραγματισμό της ισχύος των εταιρειών που ουσιαστικά είναι παραδοχή της αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού) που να καθιστά τη μία θεώρηση μαθηματικά προτιμότερη από την άλλη, πέραν βέβαια του γεγονότος ότι στην πρώτη περίπτωση ευημερεί το 1% ενώ στη δεύτερη το 99%.

8ο λάθος
Τα γνωστά: είναι αδύνατη η επ' άπειρον ανάπτυξη (και μάλιστα η επ' άπειρον αναπτυσσόμενη ανάπτυξη), οι άνθρωποι δε σκέφτονται 100% ορθολογικά, δεν ξεκινάμε με ίσες ευκαιρίες κλπ. Το να νομίζουμε ότι με μοναδικό όπλο τη διασφάλιση του ατομικού κέρδους όλα αυτά θα εκλείψουν είναι σα να νομίζουμε ότι οι πόλεμοι θα εκλείψουν με μοναδικό μέσο τη διασφάλιση σταθερής εδαφικής επέκτασης για κάθε χώρα.

Plus sides:
Ο φιλελευθερισμός ως προς τις ιδέες (αρκεί να μην αμφισβητείται το κέρδος), το χρώμα δέρματος, τις σεξουαλικές προτιμήσεις, κλπ.

Ουφ!

fuzzy logic

Η αριστοτελική λογική είναι διακριτή. Μια πρόταση μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής (ή και εκτός λογικής).

Η ασαφής λογική είναι συνεχής. Ανάμεσα στο αληθές και στο ψευδές υπάρχουν άπειρες διαβαθμίσεις. Μία πρόταση μπορεί να είναι 34.68% αληθής. Προφανώς οι αριστοτελικές προτάσεις είναι υποπεριπτώσεις: προτάσεις με 100% ή 0% δείκτη αλήθειας.

Παράδειγμα:

Αν μου ανήκει εξ αδιαιρέτου 25% ένα οικόπεδο, αριστοτελικά αυτό διατυπώνεται "μου ανήκει το 25% του οικοπέδου". Ασαφώς λογικά, διατυπώνεται "μου ανήκει το οικόπεδο" με βαθμό αλήθειας 25%.

Αριστοτελικά, δε συνδέει τίποτα όλους αυτούς που τους ανήκει ένα οικόπεδο με όλους αυτούς που τους ανήκει το 25% ενός οικοπέδου. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά σύνολα.

Στην ασαφή λογική όμως, αυτός που του ανήκει 25% του οικοπέδου και αυτός που του ανήκει 100% του οικοπέδου εντάσσονται στο ίδιο σύνολο. Απλώς ο ένας είναι "κατά 25% τέτοιος" ενώ ο άλλος είναι "κατά 100% τέτοιος".

Περιττό να πω, πως πρόκειται για μία ακόμα από τις περιπτώσεις που από τους Προγόνους Μας Που Ανακάλυψαν Σχεδόν Τα Πάντα Εκτός Ίσως Από Τις Μπανάνες, διέφυγε μία ακόμα "μικρολεπτομέρεια", από αυτές που ανοίγουν ολόκληρους επιστημονικούς και φιλοσοφικούς κλάδους.

Σε πρακτικό επίπεδο, η αριστοτελική λογική (ακριβέστερα η συγγενής της Άλγεβρα Boole) βρίσκεται πίσω από τους Η/Υ. Η ασαφής λογική βρίσκεται πίσω από απαιτητικά συστήματα αυτομάτου ελέγχου, που χρησιμοποιούνται σε ερ κοντίσιον, αυτόματους πιλότους ελικοπτέρων κλπ. Η ασαφής λογική είναι πολύ πιο κοντά στον πραγματικό κόσμο. Η αριστοτελική λογική χρειάζεται την απομόνωσή της για να λειτουργήσει.
-----------------------------------
Επικρατεί η αντίληψη ότι όποιος δε σκέφτεται με αριστοτελική λογική δε σκέφτεται και λογικά. Αυτό είναι 99% αληθές, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που εγκαταλείπουν την αριστοτελική λογική στάνταρ δεν το κάνουν για κάτι πιο πολύπλοκο, αλλά για κάτι αρκετά πιο ούγκα. Αλλά το ιδεατό θα ήταν να σκεφτόμασταν 100% fuzzy (αφού η αριστοτελική λογική εμπεριέχεται ως υποπερίπτωση).Έτσι κι αλλιώς το κάνουμε (τελεστικά) τον περισσότερο καιρό.

ΙΜΗΟ λοιπόν, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο fuzzy. Αν σκέφτεσαι fuzzy, καταλαβαίνεις αμέσως γιατί ένας "φιλήσυχος οικογενειάρχης" μπορεί να είναι φασίστας, ενώ ένας νεοφιλελεύθερος με ενδεχομένως λίγο αφιλοσόφητες απόψεις (και σίγουρα αρκετά προβλήματα στη διατύπωσή τους) δεν είναι. Γιατί η ουσία του φασισμού δεν είναι ούτε ο ολοκληρωτισμός ούτε η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά είναι απλά η εκδήλωση. Και υπάρχουν σαν εκδήλωση και σε άλλες ιδεολογίες, ΡΙΖΙΚΟΤΑΤΑ διαφορετικές, όπως ο ναζισμός και ο μαρξισμός-λενινισμός.

Η ουσία του φασισμού όμως, είναι να τα βρίσκει όλα εντάξει ο "φιλήσυχος οικογενειάρχης". Η ουτοπία του έχει όλα αυτά που θέλει ο "φιλήσυχος οικογενειάρχης": δρόμους χωρίς σκουπίδια, γειτονιές χωρίς ξένους, εφηβεία χωρίς σεξ, κοινωνία χωρίς πρεζόνια, ζητιάνους, πλασιέ κλπ, ύπνο χωρίς φασαρία, τρένα στην ώρα τους[*], ίσως και την ψευδαίσθηση ότι Ολοι Μαζί Οι Φιλήσυχοι Οικογενειάρχες Συνεχίζουμε Κάτι Σπουδαίο.

Αυτό είναι φασισμός. Όχι ό,τι μας γουστάρει. ΟΚ; Κατανοώ το overloading που έχει κάνει στη φράση η αριστερή σκέψη και κυρίως η αριστερή συνθηματολογία. Δε λέω ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι καλός ή σωστός ή προοδευτικός (θα φτάσουμε κι εκεί αν πάψω κάποια στιγμή να τσαντίζομαι), αλλά δεν είναι φασισμός. Αντίθετα ο φιλήσυχος οικογενειάρχης του διπλανού διαμερίσματος που μαζεύει υπογραφές να φύγει η νυμφομανής από το 2ο όροφο για "να μη βλέπουν αυτά τα πράγματα τα παιδιά μας" είναι φασίστας. [βαθμός αλήθειας της αμέσως προηγούμενης πρότασης κάπου στο διάστημα (0, 1.0]).

Αν δε σκέφτεσαι fuzzy, αλλά είσαι ένα "ζόμπι της λογικής" σε έναν ασπρόμαυρο κοσμο όπου υπάρχουν μόνο δύο πλευρές, η δικιά σου και του Απόλυτου Κακού με την ίδια μορφή και τις κάθε τόσο επαναλαμβανόμενες εκδηλώσεις, τελικά γράφεις ένα σωρό μαλακίες μετά συγχωρήσεως. Και δεν καταλαβαίνεις καν ότι περιγράφεις εν μέρει τον καθρέφτη!

ΥΓ: Τονίζω πως τόσο η fuzzy όσο και η αριστοτελική λογική μας διέπουν τελεστικά, είτε μας γουστάρει είτε όχι. Και δε μπορώ να σκεφτώ ούτε μία περίπτωση που να μην είναι προτιμότερο να σκεφτείς λογικά από το να προβείς σε ανόητες συνθηματολογίες και κυνήγι μαγισσών.
ΥΓ2: Έχω απόλυτη ανοσία στα Μεγάλα Λόγια. Απ' όπου κι αν προέρχονται.
ΥΓ3: "Νέα Τάξη πραγμάτων"... Μία πραγματιστική φράση του Bush Sr. που ειπώθηκε σε συγκεκριμένο πλαίσιο χωρίς να σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο. Μου τη βιδώνει να τη βλέπω να χρησιμοποιείται με την αρρωστημένη, φαντασιακή έννοια που της δινει ο ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΣ KAI ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΚΑΡΑΒΛΑΧΩΝ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΝΟΤΟΥ, αλλά μυστηριωδώς δεν είπα κανέναν νεοναζιστή, ίσως γιατί προτιμώ να σκέφτομαι λιγάκι πριν βγάλω τα όπλα και αρχίσω να κυνηγάω.
ΥΓ4: Σόρι.

(και πριν ακούσω απερίγραπτα ρητορικά πυροτεχνήματα στη γενική κατεύθυνση της φράσης "ζόμπι της λογικής" τονίζω ότι χρησιμοποίησα το ρήμα "σκέφτομαι" και όχι το ρήμα "μου αρέσει" ή "επιλέγω" ή "αγαπάω" ή "δημιουργώ")

[*] ακολουθήστε το λινκ γιατί η φράση που θα βρείτε προσδιορίζει ά-ψο-γα το φασισμό. Αψογότατα. Όλες οι μικρολεπτομέρειες προκύπτουν πάρα πολύ εύκολα.

Interlude: Μάιος

Take it straight up and watch me get in
Feel it when the sun is up and let the vibe in
Don't you feel the rain drops are near
You're the only tool to break the music
And your time is so useless
And your days are not of muse breaks
feel me get in
c'mon
feel me get in
oh yeah

Take me up and out
Cause rainy days are all I feel
I'm walking about
I know that, there's no time
In the days of muse breaks
I had to hang on tight
Looking back I wish I had more time for, you...

(Infected Mushroom - Muse Breaks rmx [I'm the supervisor])

Αυτός ο χειμώνας ήταν πολύ δύσκολος. Με μικρά διαλείμματα μεγάλης ασφάλειας, ηρεμίας και ευτυχίας και ξανά από την αρχή. Τελικά ήταν αναπόφευκτο να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Φυσικά έχασα.

...Φυσικά νίκησα κιόλας :) [ένα από τα καλά του να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και του να τα σκέφτεσαι όλα λογικά]

Αυτό το χειμώνα μεγάλωσα 10 χρόνια. Ευτυχώς κατάφερα να μη γίνω υπερβολικά μαλάκας.

Βέβαια "μηδένα προ του τέλους μακάρισδε":

Μαθήματα επαγγελματικού προσανατολισμού

Το τελευταίο που θέλετε να γίνετε, είναι Σοφοί της Σιών. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να ελέγχετε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας τα τελευταία 3000 χρόνια (τουλάχιστον) και να την κατευθύνετε προς τους σκοπούς σας, οι οποίοι είναι μεταξύ άλλων ισότητα ανδρών-γυναικών, χωρισμός εκκλησίας-κράτους, ανοχή στους διαφορετικούς, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, εκλογικός καταποντισμός του Καρατζαφέρη και Παγκόσμια Κυριαρχία των Σοφών της Σιών.

Το κακό είναι ότι η ανθρωπότητα όπως δεν έχουμε κουραστεί να επαναλαμβάνουμε είναι ένα σύστημα για το οποίο πρέπει να εφευρεθεί καινούρια λέξη, γιατί η λέξη "πολύπλοκο" είναι σκέτος ευφημισμός.

Ως εκ τούτου έχει και γαμώ τους μικρούς ντετερμινιστικούς ορίζοντες[*]. Σε μικροκλίμακα όχι παραπάνω από 1-2 δέκατα του δευτερολέπτου. Εφ' όσον αποφασίσουμε ότι δε μας ενδιαφέρουν πολλά (ας πούμε ότι μας ενδιαφέρει μόνο ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ της Ελλάδας), ο ντετερμινιστικός ορίζοντας μπορεί να φτάσει και τον 1 μήνα. Ίσως και λίγο παραπάνω.
Εφ' όσον όμως αποφασίσουμε ότι μας ενδιαφέρουν τα πάντα, ο ντετερμινιστικός ορίζοντας είναι σχεδόν μηδέν. Είναι παντελώς αδύνατο να συλλάβουμε ένα σχέδιο για την εξέλιξη των πάντων πριν 3000, 1000 ή ακόμα και 10 χρόνια και σήμερα οι προβλέψεις του να επαληθεύονται έστω και κατά 1%.

Εκτός αν ελέγχουμε τα πάντα. Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα. Ως εκ τούτου το επάγγελμα του Σοφού της Σιών είναι ένα επάγγελμα για πραγματικούς τελειομανείς workaholics. Δε συγχωρούνται λάθη. Έχεις μια φυλή Ούγκα-Μπούγκα να βόσκει τα άλογά της κάπου στην Κεντρική Ασία. Γυρίζεις την πλάτη σου για 15 χρόνια και πριν το καλοκαταλάβεις οι διάολοι έχουν ανακαλύψει ότι τα άλογα έχουν και άλλες χρήσεις εκτός από τροφή και καβαλώντας τα έχουν ξαναζωγραφίσει το χάρτη[+] ολόκληρης της Ευρασίας εκτός από 2-3 γωνίτσες.

Σκεφτείτε πόσα απρόβλεπτα μικροπράγματα (ένα μήλο που έπεσε σε ένα κεφάλι ή ένας κώλος που βυθίστηκε σε μια μπανιέρα ή ένας βοηθός που έτυχε να ακούσει τη φωνή του κ. Bell, ή ένας σεισμός 9 ρίχτερ ή μία άγνωστη επιδημία με ποσοστό θνησιμότητας 80% ή μία έκλειψη σελήνης και ένας προληπτικός μαλάκας) έχουν αλλάξει αμέτρητες φορές τον ρουν(;) της ιστορίας.

Let's face it: αν θες να κατευθύνεις οτιδήποτε παραπάνω από το 0.0000000001% της ιστορίας, πρέπει να ελέγχεις τα πάντα. Αν αφήσεις απέξω από τους υπολογισμούς σου έστω και το τι ώρα έχεσε το γατάκι της κυρα-Μαριγώς, σε 100 χρόνια μπορεί να αντιμετωπίσεις ένα εξόχως φανατισμένο κίνημα ζηλωτών που αλλιώτικα θα το είχες προλάβει.

Συνεπώς το επάγγελμα του Σοφού της Σιών έχει σαν αντικείμενό του να κάνεις κάτι που δε γίνεται. Μαθηματικά that is. Συνεπώς πρόκειται για επάγγελμα για άτομα που δεν υπάρχουν.

QED.

(αυτό συνδέεται με το προηγούμενο)


[*] Το μέγιστο χρονικό διάστημα (είτε στο συνεχή είτε στο διακριτό χρόνο) για το οποίο μπορούν να γίνουν σχετικά ασφαλείς προβλέψεις για την εξέλιξη ενός συστήματος. Μετά την πάροδο του ντετερμινιστικού ορίζοντα οσοδήποτε μικρές αποκλίσεις των αρχικών παραδοχών από τις πραγματικές καθιστούν τις προβλέψεις τρομερά λανθασμένες.

[+] Κυρίως σβήνοντας πόλεις.

Errata

Στο προηγούμενο post το "συζήτηση" έπρεπε να είναι link για εκεί. (καλά τα άρθρα δεν έχουν permalink στο pathfinder;) Απ' όπου εξάλλου και ο τίτλος του post. Και η ουσία του βέβαια.

Επίσης (όπως με πληροφορεί ο φίλος kkk) το σωστό είναι "gay rights ARE human rights". Indeed. Η αλήθεια είναι πως το διάβασα στο μπανεράκι του jim_hellas αρκετή ώρα πριν λυσσάξω αρκετά ώστε να γράψω το post. Μετά, όταν σκεφτόμουν τον τίτλο, λέω "δε διάβασα ένα καταπληκτικό σύνθημα;". Ε λοιπόν μου είχε κολλήσει ότι οι δύο πληθυντικοί σε ένα σύνθημα πρέπει να συνδέονται με ενικό. Σε φάση "αγγλικά του δρόμου" ξέρω γω, ή μάλλον "αγγλικά που θα περίμενες να σου μιλήσει ένας Λιθουανός πασιφιστής σε μια διαδήλωση κατά της παγκοσμιοποίησης". Τέλος πάντων.

Προχθές ανακάλυψα τον Κορνήλιο Καστοριάδη ("Η άνοδος της ασημαντότητας"). Τέτοιο κακιασμένο ενοχλητικό ξερόλα μόνο εδώ έχω ξαναδεί. Αν εξαιρέσεις μια ενοχλητικότατη τάση του να αναφέρει την Αρχαία Ελλάδα κάθε 3 σειρές, τον συμπάθησα. Όπως και ο Εκλεκτός Συνάδελφος, ο Καστοριάδης την έχει πιάσει την ουσία: διανύουμε μία εποχή έσχατης παρακμής, από την οποία θα βγούμε μόνο αν προκύψει κάτι νέο και δημιουργικό, ή ίσως αν αφυπνισθεί κάποιο παλιό.

...σιγά τα νέα.

Gay rights is human rights

Σιχαίνομαι την ιδέα της σεξουαλικής επαφής με έναν άλλο άνδρα. Δε θα το έκανα ποτέ. Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι ευχαρίστηση μπορεί να αντλήσει κάποιος από σεξουαλική επαφή με έναν άνδρα.

Κατά συνέπεια δυσκολεύομαι αρκετά να καταλάβω τη σεξουαλική συμπεριφορά του 56% του γενικού πληθυσμού. (Γυναίκες και gay άνδρες). Για μένα όλοι αυτοί έχουν προφανέστατα χάσει τη μπάλα.Τους straight άνδρες και τις gay γυναίκες τους καταλαβαίνω: δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από σεξουαλική επαφή με γυναίκα. Όλοι οι υπόλοιποι και όλες οι υπόλοιπες είστε μεγάλες ανωμαλάρες if you ask me.

Το θέμα θα μπορούσε να είναι αν μ' ενοχλούν όλοι αυτοί. Εννοώ αν με ενοχλεί η ύπαρξή τους δίπλα μου. Λοιπόν δε με ενοχλούν. Παραδέχομαι ότι δε θα μπορούσα να είχα για φίλο ένα άτομο που κυκλοφορεί με μίνι, γόβα-στιλέτο δωδεκάποντη και 4 κιλά μέηκ απ, μιλάει σα τζασλή και το μόνο που σκέφτεται είναι ο επόμενος πούτσος. Αυτή η περιγραφή όμως[*] αντιστοιχεί το πολύ στο 5% των gay Ελλήνων και τουλάχιστον στο 50% των straight Ελληνίδων. Είναι φανερό ότι δε με ενδιαφέρει η σεξουαλική προτίμηση, αλλά ο αυτοσεβασμός και η σοβαρότητα. Τα οποία δεν υπάρχουν στον ανθρωπολογικό τύπο της τζασλής, ανεξαρτήτως φύλου. Και πάλι, ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι αυτά τα άτομα δεν έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Σιχαίνομαι αυτά τα άτομα, αλλά όχι τόσο ώστε να παραμερίσω τις υψηλότερες αξίες μου για χάρη τους.

Θα μπορούσε να με ενοχλεί το ότι επιδίδονται σε μία παρά φύσιν δραστηριότητα, αλλά με δεδομένο ότι θα το έγραφα σε ένα μηχάνημα για να διαβαστεί από τους άλλους μέσω ενός καναλιού επικοινωνίας που απέχει από τη φύση περισσότερο κι από ένα πακέτο γαριδάκια, θα ήμουν αδικαιολόγητα υποκριτής. Τι μαλακίες είναι αυτές; Υπενθυμίζω για μια ακόμη φορά ότι η φυσική-φυσική μας κατάσταση είναι πάνω σε ένα δέντρο με μια μπανάνα στο χέρι. Εξάλλου η ομοφυλοφιλία είναι ευρύτατα διαδεδομένη στη φύση και συγκεκριμένα στα ανώτερα πρωτεύοντα (και αν δε σας βρίσκεται πρόχειρη φύση παρακολουθείστε για κανα διήμερο ένα κοπάδι αδέσποτων σκύλων).

Θα μπορούσε να με ενοχλεί η τάση των gay να σχηματίζουν κλίκες, αν εκείνοι που μιλάνε για αυτήν δε μου θύμιζαν εκείνους που μίλαγαν για "τάση των Εβραίων να κατοικούν σε γκέτο" και αν σε αυτό το γαμημένο σκατόλακο που αυτοαποκαλείται χώρα μπορούσες να πετύχεις έστω και μισό πραγματάκι χωρίς να ανήκεις σε κάποια κλίκα.

Θα μπορούσε να με ενοχλεί η δημόσια εκδήλωση των προτιμήσεών τους, αλλά αν ήθελα να είμαι στοιχειωδώς τίμιος θα έπρεπε να πλακώνω στο ξύλο όποιο straight ζευγαράκι φιλιέται δίπλα μου.

Θα μπορούσε να με ενοχλεί η απαίτησή τους να παντρεύονται, αν δεν ήξερα ότι ο γάμος στη σύγχρονη κοινωνία είναι μία νομική υπόθεση, που σου δίνει ένα σωρό πλεονεκτήματα (κυρίως φορολογικής/διοικητικής φύσεως) και άρα είναι απαράδεκτο οι straight πολίτες να είναι πιο προνομιούχοι από τους gay. Θα μπορούσε να με ενοχλήσει τουλάχιστον η απαίτησή τους να παντρεύονται σε εκκλησία, αλλά όταν ο Χατζηστεφάνου (του Fame 3 ντε!) έλεγε τα δικά του ανέφερε και το βιβλίο του Christianity, Social Tolerance and Homosexuality: Gay People in Western Europe from the Beginning of the Christian Era to the 14th Century , το οποίο στην ελληνική του έκδοση έχει περίπου 470 σελίδες τεκμηρίωσης της απλής αλήθειας ότι η (μοναδική σε όλη την ανθρώπινη ιστορία) ομοφοβικότητα της ιουδαϊκής και της χριστιανικής ηθικής χρειάστηκε 1000 ολόκληρα χρόνια για να τερματίσει την ευρύτατα διαδεδομένη σε όλη την Ευρώπη και Εγγύς Ανατολή πρακτική του γάμου μεταξύ ανδρών, 1000 χρόνια στα οποία έβαζε νερό στο κρασί της όπως καταλαβαίνετε. [Όπως έχω ξαναπεί, όταν ακούτε κάποιον να σας λέει για Αιώνια Ιερά και Όσια συνήθως πρόκειται για κάποια σχετικά πρόσφατη μαλακία που του έχει κολλήσει στο κεφάλι ότι ίσχυε από πάντα.]

Θα μπορούσε να με ενοχλεί η επιθυμία τους να μπορούν να υιοθετήσουν παιδιά. Αν και μόνο αν είχα επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ακλόνητα ότι οι gay γονείς δεν κάνουν τόσο καλή δουλειά όσο οι straight, ότι παρενοχλούν σεξουαλικά τα παιδιά τους, ότι κάνουν όργια μπροστά στα μάτια τους, ότι τα κάνουν και αυτά gay[+] κλπ. Απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν έχει ακουστεί κάτι τέτοιο. Απ' ό,τι φαίνεται μάλιστα η συντριπτική πλειονότητα των κακών γονέων είναι straight. Σε αυτούς περιλαμβάνονται αρκετές από τις χαζογκόμενες της προηγούμενης κατηγορίας, οι οποίες συνήθως πρέπει να επιστρατεύσουν ΟΛΗ τους την εξυπνάδα και το μισό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας προκειμένου να ξεκολλήσουν από το Μωρό τους, ακόμα και αν το Μωρό τους μαστιγώνει το παιδί τους (από κάποιο προηγούμενο Μωρό) και τις ίδιες κάθε βράδυ.

Γενικά θα μπορούσα να βρω πολλούς παντελώς άκυρους λόγους για να με ενοχλούν, αντί να παραδεχθώ απλά ότι θα με ενοχλούσαν γιατί είναι τόσο ίδιοι με εμένα κι όμως συμπεριφέρονται τόσο διαφορετικά.

Ίδιοι με εμένα όμως, σημαίνει άνθρωποι. Εφ' όσον είναι άνθρωποι και μένουν στην ίδια κοινωνία με εμένα, αυτομάτως προκύπτει ότι έχουν κάποια δικαιώματα.

Τα οποία σε καμία περίπτωση δεν εξαρτώνται από το τι μου γουστάρει και τι δε μου γουστάρει εμένα[%], εσένα ή του οποιουδήποτε. Αν μας ενοχλούν, εφ' όσον δε μας βλάπτουν, ξυδάκι. Λέγεται "Πολιτισμός" αυτό και καλά θα κάναμε να αρχίζουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι είναι Good Thing!

ΥΓ: Η συζήτηση ξεκίνησε από μία παρεξήγηση, αλλά τελικά ίσως να μην ήταν και τόσο παρεξήγηση. Η γνώμη μου είναι πως καλύτερα να εξηγούμε ψύχραιμα και τεκμηριωμένα (αν έλειπαν οι χαρακτηρισμοί[$] θα προσυπέγραφα πλήρως, btw πολύ σωστό αυτό με τα επιστημονικά δεδομένα φίλε S G, μου είχε διαφύγει εντελώς αυτή η πλευρά του θέματος).

[*] Προσωπική εκτίμηση (από εκείνες που πιθανότατα είναι σωστότατες)
[+] Φυσικά για να θεωρεί κανείς ότι είναι κακό να γίνουν gay τα παιδιά, σημαίνει ότι έχει πρόβλημα με τους gay όσο και να χτυπιέται για το αντίθετο.
[%] Και είστε πολύ τυχεροί: αν ποτέ γίνω αυτοκράτορας θα ρίξω πυρηνικά να εξοντώσω ένα 95% του παγκόσμιου πληθυσμού γιατί κατά τη γνώμη μου το έχουν παραχέσει με τη βλακεία, την κακία και τη... μάζα τους.
[$] Ξέρουμε όλοι ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους χαρακτηρισμούς :) Απλώς δε νομίζω ότι ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έχω μιλήσει με ομοφοβικούς "Ταλιμπάν" και ξέρω πως είναι. Πιστέψτε με, είναι πολύ μα πολύ χειρότεροι.

Πρωτομαγιά - A Quicky

Άρα συμφωνούμε όλοι (και εγώ) ότι είναι μαλακία να ζητάμε την πληρωμή της απεργίας, μόνο και μόνο επειδή "έχουμε τα κονέ με την κεντρική εξουσία".

...μένει να συμφωνήσουμε επίσης όλοι ότι είναι μαλακία να μας επιβάλλουν τη μη πληρωμή της υπερωρίας, μόνο και μόνο επειδή είναι η κεντρική εξουσία.

Interlude: Τα Μπαλάκια

Τα είχα αγοράσει εδώ και δύο χρόνια. Η sister-of-j95 έγινε πρωταθλήτρια, εγώ ένα Τίποτα. Ούτε μία φορά δεν είχα καταφέρει να τα παίξω σωστά. Ούτε για ένα γαμημένο κύκλο. Ήταν τα πιο λάθος ξοδεμένα 15 ευρώ της ζωής μου. Τελικά πριν μια εβδομάδα ξεμπλόκαρα. Επιτέλους! Είμαι πλέον ένας ζογκλέρ. Μπορώ να παίξω ακόμα και στο σκοτάδι, αρκεί να έχω καλό φωτισμό. Θα καταθέσω λοιπόν την εμπειρία μου από τη δίχρονη εκμάθηση αυτού του ευγενούς σποόορ...

Το να μάθεις να παίζεις μπαλάκια είναι μία επίπονη και απαιτητική διαδικασία, που σκοπό έχει να σου διδάξει να παίζεις μπαλάκια. Τα χέρια ενός ζογκλέρ όταν παίζουν με τρία μπαλάκια, ουσιαστικά κάνουν το μαθηματικό ισοδύναμο της επίλυσης ενός συστήματος τουλάχιστον πέντε 3-D διαφορικών εξισώσεων. Η σκέψη αυτή μπορεί να σας παρηγορεί για όλο το διάστημα που δε θα τα καταφέρνετε. Επίσης προσφέρεται για ενδιαφέροντες συλλογισμούς, του τύπου "πώς είναι δυνατόν εγώ που έκανα δύο εξάμηνα διαφορικές εξισώσεις να μην τα καταφέρνω και το τελευταίο αποκαΐδι να τα καταφέρνει;". Η θετική πλευρά είναι πως τα μπαλάκια διδάσκουν ταπεινοφροσύνη, ισότητα όλων των ανθρώπων κλπ.

Ωστόσο παραμένει γεγονός ότι οι ιδιότητες του επαγγελματία ζογκλέρ και του αποκαϊδιού συχνά είναι αλληλένδετες. Probably one of those things... Κατά συνέπεια έχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες και συστήματα εκμάθησης, τα οποία στηρίζονται στην περιγραφή των θεμελιωδών αρχών (ρυθμός, συμμετρία κλπ) που διέπουν το juggling. Κοινώς, διάφοροι σκοτεινοί τύποι θα σας προσεγγίσουν με συμβουλές όπως "κυκλικές κινήσεις" και "μέτρα ένα-δύο ένα-δύο" και "πέτα όταν το προηγούμενο έχει φτάσει στο μέγιστο ύψος" και "δεν τα πετάς, τα μεταφέρεις"...

Είναι πολύ σημαντικό να μην τους ακούσετε. Τα μπαλάκια είναι ακριβώς όπως το ποδήλατο[*]: μπορείς να σπασεις τα μούτρα σου 100.000 φορές, αλλά αν δεν ξεμπλοκάρεις δεν πρόκειται να κάνεις ποδήλατο. Το να κάνεις ποδήλατο (ουσιαστικά το να κρατάς ισορροπία) είναι μια ικανότητα που δεν περιγράφεται με λόγια. Είναι μία εντελώς ασυναίσθητη λειτουργικότητα που με κάποιον τρόπο πρέπει να χώσεις στον εγκέφαλό σου. Και βέβαια κανείς δε σε μαθαίνει να κρατάς ισορροπία λέγοντάς σου "το παν είναι να μοιράσεις το βάρος σου ακριβώς ισομερώς στις δύο πλευρές του άξονα του ποδηλάτου". Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ικανότητας για ισορροπία, όχι η ίδια η ικανότητα!

Πάντως όταν έρθει το ξεμπλοκάρισμα, είναι πολύ ωραία εμπειρία και είναι και γυμναστική. Από τη στιγμή που θα καταφέρετε το βασικό παίξιμο, τα περισσότερα κολπάκια έρχονται πολύ φυσικά. Άρα θέαμα, άρα επίτευγμα, άρα αύξηση της αυτοεκτίμησης, αν δηλαδή η αυτοεκτίμησή σας είναι σε τόσο μαύρα χάλια. Εξάλλου μάθε τέχνη κι άστηνα: φαίνεται ότι ο κόσμος είναι γεμάτος κορόιδα που θα πλήρωναν ευχαρίστως ένα αποκαΐδι 150 ευρώ για να παίξει 3 ώρες μπαλάκια στα εγκαίνια της καφετέριάς τους.

[*] Εντάξει, λίγο πιο δύσκολα γιατί δε μπορεί κάποιος να παίξει βοηθητικά, όπως με το ποδήλατο που το κρατάει ο μπαμπάς σου από την πίσω ζάντα και σε αφήνει χωρίς να στο πει και ξαφνικά ξέρεις ποδήλατο.

Όρια

Ken Rogoff, a professor at Harvard and former chief economist of the IMF, argues that the “world really did not have a clear picture” of the relationship between oil and GDP. He now thinks that a gradual rise to an oil price of $80 “would not present any great difficulties for the global economy”. If it happened over five or ten years, consumers would adjust by becoming more energy-efficient, using new technologies and perhaps even re-thinking their transport arrangements.

Εδώ το πρόβλημα είναι ότι περιοριζόμαστε στην οικονομική πλευρά του θέματος (και μάλιστα σε μία μόνο μεταβλητή: την κατανάλωση του πετρελαίου!) και γράφουμε στα παπάρια μας όλα τα υπόλοιπα. ΟΚ, μπορούμε να συνεχίσουμε να εξαρτώμαστε από το πετρέλαιο και η αύξηση της τιμής του να μη μας επηρεάσει, διότι η "απόδοση των κινητήρων αυξάνεται διαρκώς" και "re-thinking their transport arrangements". Σα να λέμε, αρκεί να μας αγγίξει το Μαγικό Χέρι της Προσφοράς και της Ζήτησης και θα μάθουμε να ζούμε μια χαρά με το πετρέλαιο στα 100$ το βαρέλι, από μόνοι μας. Το σύστημα θα ισορροπήσει με μικρές σταθερές αλλαγές, όπως μια στάρλετ της πίστας μεταμορφώνεται με μικροπλαστικές.

Αρκεί να μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια πως όλες οι συνήθειές μας που αφορούν το πετρέλαιο είναι ελαστικές.

Ένα μεγάλο "αρκεί", αν μου επιτρέπεται η παρατήρηση.

Π.χ. πολλές από τις μετακινήσεις μας με αυτοκίνητο είναι απολύτως αναγκαίες (ειδικά αν κάποια κακά παιδιά προτιμούν να βλέπουν κρατικά λεφτά να πέφτουν σε έναν πανάκριβο αυτοκινητόδρομο ώστε η ιδιωτική πρωτοβουλία να κάνει θαύματα αντί για ένα προσβάσιμο σε όλους δίκτυο ΜΜΜ όπως κάνουν οι σιχαμεροί φαιοκόκκινοι παλιοπροστατευτιστές της Μπενελούξ και της Σκανδιναβίας). Επιπλέον (και πρωτίστως) υπάρχει θερμοδυναμικό όριο στην απόδοση ενός κινητήρα και συγκεκριμένα η απόδοση της ισοδύναμης μηχανής Carnot.

IOW φίλοι νεοφιλελεύθεροι, εφ' όσον είναι λιγάκι δύσκολο να κατασκευαστεί κάποια στιγμή κινητήρας που θα βγάζει 100χλμ τη σταγόνα, μάλλον βρίσκεστε σε λάθος Σύμπαν.

Κομβικά Σημεία

Στη Β' Λυκείου παρατήρησα ότι η Γ., η Ν., η Κ., η Ε. και άλλες συμμαθήτριές μου, που για λόγους ευκολίας αποκαλούσα συλλήβδην "καριόλες", έγιναν... well, έγιναν περισσότερο καριόλες από το σύνηθες. Όχι ότι είχε αλλάξει κάτι το ιδιαίτερο: ήταν εξίσου ηλίθιες με όλες τις άλλες χρονιές. Απλώς είχε αλλάξει το στυλ τους. Είχαν έναν εξόχως εκνευριστικό αέρα, λες και το σύμπαν είχε πέσει στα πόδια τους. Με δεδομένο ότι στη θέση τους θα είχα αυτοκτονήσει μόνο και μόνο από οίκτο για τον εαυτό μου, μπορούσα να πω πως Κάτι Δεν Πήγαινε Καλά Με Τις Καριόλες.

Απ' ό,τι φάνηκε λοιπόν, αυτό που έπαθαν οι τύπισσες λέγεται απώλεια παρθενίας. Εκτιμώ -ως μεγίστη κουτσομπόλα- ότι στη Β' Λυκείου το είχε πάθει ήδη ένα 80% των αγοριών και ένα 50% των κοριτσιών. Αν είχαμε μια πιο πνευματική αντίληψη του τι εστί απώλεια παρθενίας (πίπες, δάχτυλα κλπ) τα ποσοστά θα ανέβαιναν χαλαρά στο 95% και 90% αντίστοιχα.

[btw ήξερα τουλάχιστον δύο που τον είχαν φάει από τουλάχιστον 10 άτομα σε στόμα και κώλο, συχνά ταυτόχρονα, όμως φύλαγαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν ως κόρην οφθαλμού. Που αποδεικνύει ότι το "Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χιλς" είχε κάνει πολύ καλή δουλειά στην αποβλάκωση των νεανίδων, σαφώς καλύτερη από αυτήν που αποπειράται σήμερα το Cosmopolitan]

Σιγά-σιγά ένα μοτίβο άρχισε να σχηματίζεται: τα περισσότερα αγόρια καμάρωναν απεριόριστα για τις σεξουαλικές τους επιτυχίες και ορέξεις όσο δεν είχαν γκόμενα, αλλά όταν έμπαιναν στο τυχερό κλαμπ του 80% το βούλωναν και έκαναν σεξ. Τα περισσότερα κορίτσια θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να παραδεχθούν ανοιχτά ότι σκέφτονται το σεξ, αλλά όταν έμπαιναν στο τυχερό 50% συνέχιζαν να μην παραδέχονται τίποτα ανοιχτά και έκαναν σεξ. Με λίγα λόγια, όλα τα παιδάκια το μυθοποιούσαμε, αλλά όταν τελικά το γνωρίζαμε, διαπιστώναμε πως πρόκειται:
α) Για μια φυσιολογική και ευχάριστη δραστηριότητα της ζωής
β) Στην οποία επιδίδονται όλοι οι Κανονικοί Άνθρωποι
γ) Εκτός ίσως από την καθηγήτρια της Οικιακής Οικονομίας[*].

...άντε το πολύ-πολύ να ανακοινώναμε τα χαρμόσυνα στους φίλους μας.

Οι Καριόλες όμως δε συμπεριφέρονταν σύμφωνα με το άνωθεν κομψότατο θεωρητικό μοντέλο. Δεν έλεγαν βέβαια "γιούπιιι! Έχουμε κάνει ΣΕΞ!" ή τίποτα τέτοιο. Αλλά το είχαν πάρει απίστευτα πάνω τους. Βασικά την είχαν δει "είμαστε πλέον γυναίκες και όλοι/όλες είστε ακόμα σκουλήκια". Πράγμα ηλίθιο όπως εξήγησα, γιατί οι περισσότεροι και οι περισσότερες δεν ήμασταν καθόλου σκουλήκια και μάλιστα είχαμε πάψει να είμαστε σκουλήκια αρκετό καιρό πριν οι Καριόλες ανακαλύψουν ότι μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα με ένα αγόρι πέρα από το να του σπας τα αρχίδια με τη βλακεία σου. Οι Καριόλες όμως είχαν μία αρκετά διαφορετική αντίληψη για το σεξ. Κατ' αυτές (εδώ βέβαια υποθέτω, τονίζω όμως πως είμαι Μεγίστη Κουτσομπόλα) το σεξ ήταν:
α) Μία υπεργαμάτη δραστηριότητα
β) Στην οποία επιδίδονται όλοι οι Εκλεκτοί Άνθρωποι
γ) Εκτός ίσως από την καθηγήτρια της Οικιακής Οικονομίας.

Νομίζω είναι εμφανής η διαφορά των δύο "κοσμοαντιλήψεων". Σύμφωνα με την πρώτη, το σεξ είναι σαν το χέσιμο[$] ή τη φιλία[$]. Σύμφωνα με τη δεύτερη, το σεξ είναι σαν την ηρωίνη[$] ή το σπα[$].

Απομυθοποίηση μηδέν. Όσο πιο άδεια είναι η ζωή σου, τόσο πιο μυθικές διαστάσεις αποκτούν τα λίγα που κάνεις. Και ο νοών νοείτο.

ΥΓ: συμπληρώστε με τη φαντασία σας τα links αυτής της καταχώρησης. Δε νομίζω να θέλει και πολλή...

[*] Για την οποία το σεξ πριν τα 18 ισοδυναμούσε με ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες πριν τα 18 και κατά συνέπεια με ναρκωτικά, αλκοολισμό, δυστυχία και τελικά Κόλαση λίγο μετά τα 18. Σχεδόν ίδιες απόψεις είχε και για την μαλακία. Μυστηριωδώς ήταν πολύ υπέρ των ονειρώξεων: με καμάρι μας είχε δηλώσει ότι τα παιδιά της μέχρι να φύγουν από το σπίτι "λέρωναν τα σεντόνια τους". Κατά την ταπεινή μου γνώμη, τον έπαιζαν ασύστολα και της έλεγαν ότι έχυσαν στο όνειρό τους.
[$] Η εξαίρεση της καθηγήτριας Οικ. Οικονομίας εξακολουθεί να ισχύει για το χέσιμο και τη φιλία. Γενικά βολεύει να σκέφτεστε την εν λόγω κυρία σαν ένα εξόχως κακεντρεχές και απάνθρωπο ρομπότ.